장음표시 사용
371쪽
MORALIS PHILOSOPHIA PARS TER M.
ligemus paupertati eo minorem tormentorum quo minorem damnorum CSSe materiam. Erras enim si putas animoSius detrimenta divites ferre maXimis minimisque CorporibUS par est dolor Vulneris. Bion eleganter ait, Non minus moleStum OSSe Calvis quam crinitis pilos Velli. V . . . Tolerabili USCSt . . . non Adquirere quam amittere ; ideoque laetiores
videbis quos nunquam fortuna respeXit quam quos deSeruit. Vidit hoc Diogenes, vir ingentis animi, et effecit ne quid sibi eripi posset. Tu istud paupertatem. inopiam, O CStatem Voca, quod Voles ignominiosum securitati nomen impone; Putabo hunc non esse felicem, si quem mihi alium inveneris cui nihil pereat. Aut ego fallor, aut regnum CSt inter
RVATOS, intron CS . . . Unum OSSO cui noceri non possit. Si
quis de felicitate Diogenis dubitat, potest idem dubitare et de Dei immortalis λ statu, an parum beate degat, quod illi
nec praedia nec horti sint, nec alieno Colono rura Proti OSR, nec grande in foro foenus. Non te pudet, quisquis divitiis ad Stilpes Z respice agedum mundum : non videbis Deum ' omnia dantem, nihil habentem Θ Hunc tu pauperem PutaS, an DCoimmortali similem, qui se fortuitis omnibus exuit Θ Feliciorem divitem y putas Θ . . . Diogeni servus unicuS fugit, noc Cum redUCCTO, Cum monStraretur, tanti putavit. Turpe eSt, inquit, Manen sine Diogene posse ViUere, Diogenem sine Mane non posse. Videtur mihi diXisse : Age tuum negotium, fortuna.
Nihil apud Diogenem jam tui est. Fugit mihi servus 3 immo
liber Abiit . . . . Sed quoniam non est nobis tantum robori S angu Standa certe sunt patrimonia, ut minus ad injurias fortunae Simus expositi. Habiliora sunt corpora in bella quae in Arma Sua Contrahi possunt, quam quae Superfunduntur et undique magnitudo sua vulneribus objecit optimus pecuniae modus est qui nec in Paupertatem Cadit, nOC Procul a PRUPCrtate discedit.' Placebit autem haec nobis mensura, Si PriuS Parcimonita Cap. 9.Placta erit, Sine qua neC ullae OPOS Suffici Unt . . . PTROSCrtim cum in Vicino remedium sit, et possit ipsa paupertas in divitias SC, ad UOCata frugalitate, conVertere. ASSUOSCamu S a nobis
Τ Deorum immortalium Seneca). Seneca haS, nudoS Videbi S de OS.' Seneca has, Demetrium Pompeianum.
372쪽
336 OPERIS MAJORIS PARS SEPTIMA.
remoVere PomPam, et USuS rerum, non ornamenta metiri. Cibus famem domet, potio sitim . . . discamus membriS noStri Sinniti, cultum victumque non ad noVa OXempla componere . . . di SCAmUS continentiam augere, tu Xuriam coercero. gloriam temperare iracundiam lenire, paupertatem AOqUiS oculis aSpicere. frugalitatem Colere, etiamsi multos pudebit J, ut populus desideriis naturalibus parvo parata remedia adhibere, SPOSeffrenatas et animum in futura eminentem velut sub vinculis habere, id agere ut di Uitias a nobis quam a fortuna Petam US. . . . ASSUeSCRIDUS ergo COCn Rre Sine Populo et Servis paucioribus serviri. et Vestes parare in quod inventae Sunt, et habitare contrRCtius.' Et infert remedium de studio, dicens Studiorum quoque quae liberalissima impensa est tamdiu rationem habet, quamdiu modum. Quo innumerabiles libros et bibliothecas quarum dominus ViX tota Vita indices perlegit Z onerat dis- Contem turba, non instruit, multoque satiuS est paucis te auctoribus tradere. quam errare per multoS. Quadraginta millia librorum AleXandriae arserunt; pulcherrimum regiae opulentiae monumentum alius laudaverit. sicut et Livius qui elegantiae regum Curaeque *regium id opus ait fuisse : non fuit elegantia illud aut cura, Sed studioSa luXuria, immo ne Studiosa quidem, quoniam non in studium Sed in Spectaculum ComPRTRVCTRnt. . . . Vitio Sum CSt Ubique quod nimium est. Quid habes cur ignoscas homini armaria Captanti, aut ignotorum auctorum aut improbatorum et inter tot millia librorum oscitanti, cui voluminum Suorum fronteS maXime pia Cent titulique Θ . . . Ignoscerem planct, Si Studiorum nimia Cupidine oriretur: nunc ista Conquisita cum imaginibus suis descripta et sacrorum opera fingeniorum in speciem et cultum parietum Com PATRntur.
Ad aliquod genus vitae difficile incidisti; et tibi ignoranti vel publica fortuna vel privata laqueum impegit, quom nec
Sol Vere PoSSeS nec erumpere. Cogita Compeditos Primo aegre ferre onera et impedimenta crurum. Deinde ubi non indig-
The texi of this passage is generalty recogniZed by Seneca's editors asCorrupi. I give ii as amen ded by Haase. D. and O. have hos pudebit ei plus desideriis,' etc.
373쪽
MORALIS PHILOSOPHIA PARS TERTIA. 357
nari illa sed pati proposuerunt, necessitas sortiter ferre doCCt consuetudo facile. Invenies in quolibet genere Vitae oblectamenta et remissiones et VoluptateS, Si Volueri S. . . . NUllo molius nomine de nobis natura meruit, quam quod cum Sciret quibus aerumnis naSCeremur, Calamitatum molli mentum consuetudinem invenit, cito in familiaritatem graVissima adducens. Nemo duraret Si rerum ad Versarum eandem Vim assiduitas haberet quam primus ictus. Omnes cum fortuna Copulati sumus : aliorum aurea catena OSt, Hliorum laXa, aliorum arta et sordida. Sed quid refert ' Θ eadem custodia
Universos circumdedit, allegati l que sunt etiam qui adliga
Verunt . . . Rii Um honoreS, alium opeS Vinciunt. Quosdam nobilitas, quosdam humilitas premit. Quibusdam aliena Supra caput imperia sunt, quibusdam sua. Quosdam e X ilia uno lOCO tenent, quosdam sacerdotia. Omnis Uita SerVitium CSt Assuescendum fest itaque condicioni suae et quam minimum de illa qUerendum . . . . Nihil tam acerbum CSt in quo non Re UUS Hnimii S Solatium inVeniat. . . . Adhibe rationem difficultatibus; possunt et dura molliri et Rngusta laXari. . . NON Sunt praeterea cupiditates in longinquum mittendae, sed in Vicinum illis egredi permittamus. . . . Relictis hi S URO RUt non possunt fieri aut difficulter possunt, prope POS ita Speique noStrae adludentia sequamur; et sciamus omnia aeque leviaeSSe, e X trinsecus di UerSas facies habentia. introrsus pariter vana . Nec invideamus altius stantibus ; quae e XC et Sa Uide-
bHntur, PrRCTU P in Stant . . . . Multi Sunt . . . in faStigio Summo CX quo non possunt nisi cadendo descendere; sed hoc ipsum t CStatur maximum onus Suum esse, quod alii S graUeS CSSCCogantur, nec Suble Uatos se, Sed Sum Xos. JustitiR man Sue tu dino humRna, larga . . . manu prae Paront multa ad SectandΟS
CAESUS PraeSidia quorum spe securius pendeant. Nihil tamen aeque hos ab his animi fluctibus VindicaVerit, quam Sem Per aliquem incrementis terminum figere, nec fortunae arbitrium deSinendi dare, sed multo quidem citra e Xempla ConSiStere, Sic et aliquae cupiditates animum acuent, et finitae non in
immensum incertumque ProduCCnt.' Ad imperfectos et . . . male sanos hic in CuS Sermo Pertinet. Cap. 11.
374쪽
non ad sapientem. Huic non timide nec pedetentim ambulandum est. Tanta enim fiducia sui est ut obviam fortunae ire non dubitet, nec unquam loco illi ceSSUrus Sit . . . quia non mancipia tantum possessionesque et dignitatem Sed corpus quoqUO Suum et OCUlOS et manum, et quicquid Cariorem Uitam facturum est, Seque ipsum inter precaria numerat, Ut Uitque ut Commodatus λ sibi et reposcentibus sine tristitia redditurus. Nec ideo vilis est sibi quia scit se ipSum Suum non OSSC, SCd omnia tam diligenter faciet, tam Circumspecto, quam religi OSUS homo sanctusque solet tueri fidei commissa. Ouandocumque
autem reddere jubebitur*, non queretur cum fortuna, Sed dicit; GratiaS ago pro eo quod possedi habuique. Magna quidem reS tu AS ID Orcede colui, sed, quia illa imperas, do, Cedo gratu StibonS UO. . . . Signatum argentum domum familiamque meam
reddo restituo. Adpellavit ' natura quae prior nobis credidit et huic dicemus Recipe animum meliorem quam dedisti. Non tergiversor nec refugio. Paratum habes a Volente quod non Sentienti dedisti. V . . . Male Vivet quisquis nesciet bene mori. Huic itaque primum rei pretium detrahendum est et
spiritus inter Uilia ε numeranduS. . . . Saepe Vero CAUSA moriendi
est timide mori. Fortuna illa quae ludos sibi facit; ' Quo Vinquit, ' te reservem, malum β et trepidum animal p eo magis Con Vulneraberis et Confodieris quia nesci S praebere jugulum ;at tu et vi Ves diutius et morieris e XpeditiuS, qui ferrum non subducta cerUice nec manibus oppositis, Sed animose recipis. V. . . At qUt Sciat hoc sibi cum Conciperetur statim condictum vivet ad formulam, et simul illud quoque eodem animi robore praestabit, ne quid eX iis quae eveniunt subitum sit. Quicquid enim fieri poteSt, quasi futurum sit, proSpiciendo, malorum omnium impetus emolliet, qui ad praeparatOS CXpectanteSque nihil asserunt novi: securis et beata tantum Spectantibus graUOS Ueniunt. Morbia S enim. capti Uitas, ruina, ignis nihil horum repentinum fest . Sciebam in tumultuosum me Contubernium
naturam clausisse. Totiens in Vicinia mea conclamatum eSt. totiens immaturas eXequias saX cereu Sque prRCCOSSit. Saepe
commodius, D. et O. ' videbitur, D. et O. . adpellaverit. Seneca. in Servitia. pro inter vilia, D. et O. - nullum. D. et O.
375쪽
MORALIS PHILOSOPHIA PARS PER M. 359
a latere I ruentis aedificii fragor sonuit. Multos eX iis quos fortam, Curi R. SCrmo mecum Contra Xerat, no X abstulit et junctis ad sodalitium manus copulatas interscidit; debeo ego mirari ad me aliquando pericula acceSsi S Se quae Circa me Sem pCrCΓTRUCrint . . . . PUblius, tragici S Comicisque Vehementior ingeniis,
' Cuivis potest accidere quod cuiquam Polost. Hoc si quis in medullas demiserit et Omnia aliena mala, quorum ingens cotidie Copia CSt, Sic ad Spe Xerit tanquam liberum illis et ad se iter sit. multo antea se armabit qURm Polat Ur. Sero animus ad periculorum patientiam post pericula instruitur. Non putaVi hoc futurum . . . quae Sunt divitiae QUAS non egestas et fames et mon dicit AS A tergo SC Untur Θ . . . quod regnum est Cui non Parata Sit ruina et Pro Culgati ολ . . . DCC magnis ista intervallis divisa Sed horae momentum interest inter solium et aliena genua. Scito ergo Omnem conditionem Versabilem esse et quicquid in ullum incurrit posse in te quo ite incurrere. Locuples es : numquid divitior Ptolemaeo δ. . . mendicRVit Stillicidia : s me ac Siti periit. . . . Quo die Sejanum senatus deduXerat, PopulUS in frUSta di Ui Sit . . . . In tanta ' igitur rerum Sursum ac d Oorsum euntium UOrSRtion C,
si non quicquid fieri potest pro futuro habes, das in te vires rebus adVei Si S. quas infregit quisquis prior Vidit. ' Circumcidenda Concursatio, qualis est magnae parti hominum domos et theatra et foro pererrantium. Alienis se negotiis offerunt semper aliquid fagentibus similes. Horum si aliquem eXeuntem e domo interrogaveris; Quo tu Z quid cogitas 3 respondebit tibi. Non scio ; Sed aliquos Videbo, aliquid agam. Sine prOPOSito Vagantur URCΓCnt CS DC Oti R . . . inconsultus illis Vanusque Cursus est qualis formi Cis per arbusta repentibus, quae in summum Cacumen deinde in imum inanesnguntur. . . . OmniS it Zque y lAbor aliquo reseratur, aliquo respiciat. Non industria inquietos sed J insanos falsae rerum imagines agitant '. . . . Eodem modo unumquemque CX his quos
x altius, D. et O. The transcription of this and the following passages has many errors, which are not ali noted here. Pompeio, D. et Ο δ Bacon has somewhat altered the order of the SentenceS in this passage. ε inquietant, O. De Tranquillitate,
376쪽
inanes et leVeS causae per urbem circumducunt et qui ad Rugendam turbam e Xeunt . . . quidam quasi 4 ad incendium currunt aut salutaturi aliquem J non resalutaturum. aut funus ignoti hominis prosecuturi . . . EX hoc malo dependet illud
temerarium vitium, auscultatio et Publicorum Secretorumque inquisitio, et multarum rerum Scientia. quae nec tuto narranthar nec tuto auditantur.
Hoc secutum sputo Democritum ita coepisse : Qui tranquille Volet Vivere, neC Privatim agat multa nec publice ; ad SUPCrUACua freferontem . . . . Nam qui multa agit saepe fortunae sui potestatem facit, quam tuti SSimum CSt raro CXperiri. ceterum semper de illa cogitare et nihil sibi de fide ejus PromittCrC. . . . HOC eSt quare Sapienti nihil contra opinionem dicamus accidere. Non illum casibus hominum eXCerpimus sed erroribus : nec illi somnia ut voluit cedunt, sed ut cogitavit. Imprimis autem cogitavit aliquid posse propoSitis suis
reSi Stere. Necesse Ost autem leviuS ad animum perUenire destitutae Cupiditatis dolorem, Cui SuCCeSSum non Utique promi Seri S. Faciles nos facere debemus ne nimis destinatiS rebus in-
nec mutatione aut CASUS aut consilii pertimescamuS dummodonos levitas, inimicissimum quieti Vitium, non eXcipiat. Nam et pertinacia necOSSO est an Nia et mi Sera Sit . . . lOUitas multo graVior, nUS Uam Sct ContinenS. Utrumque infestum est tranquillitati, et nihil mutare posse, et nihil pati. Utique animus ab omnibus eXternis in se revocandus est; Sibi Confidat, se audeat, SUR SUSPiciat, recedat quantum potest ab alienis. et sibi applicet, damna non sentiat, etiam ad UerSa benigne interpretetur. Nuntiato naufragio Zenon Philosophus', cum omnia sua audiret submersa. Jubet, inquit, me fortuna eX peditius philosophari. Minabatur Theodoro philosopho tyrannus mortem et quidem insepultam; Habes. inquit, Cur tibi placeas. Hemina si sanguinis in tua potestate eSt; nam quod ad sepulturam pertinet, O te ineptum si putas mea intereSSe supra
Φ This sontence has been much altered from the original. immisceamus, D. et O. y pertimescentia, O.' noster, Seneca. δ Anima pro hemina, D. et O.
377쪽
MORALIS PHILOSOPHIA PARS TERTIA. 36Ι
cum Caio Caesare diu altercatus, . . . morti addictuS diXit Gratias tibi ago optime Princeps. . . . LUdCbRt QUO UClatrunculi S, Cum centurio agmen periturorum trahens illum quoque e Xcitari juberet. Vocatus numeravit Calculos, et Sodali suo, Vide. inquit, ne post mortem meam menti Ari S to Vicisse. Tum adnuenS Centurioni, TeStis, inquit OriS Uno mei Stham anteCedere. . . . Tristes erant amici talem amissuri Virum Quid moesti, inquit, estis Θ Vos quaeritis an immortales animae Sint: ego jam sciam. Nec desiit veritatem in ipso fine scrutari, et OX morte Sua qUROStionem habere. . . . NEC jam Procul erat tumulus in quo Caesari . . . fiebat Cotidianum Sacrum. IS quid, inquit, Cane, nunc cogitas Θ aut quae tibi mens est ΘObSerVare, inquit Canus, proposui illo Velocissimo momento an Sen Sharus Sit animus eXire λ se. Promisitque, Si quide X ploraSSet, circumiturum et indicaturum quis esset Status animarum. Ecce in media tempestate tranquillitas. Ecce animus aeternitate dignus. qui statum Suum in argumentum Veri vocat, qui in ultimo illo gradu positus CX euntem animum Per Un Ctntur . nec USque ad mortem tantum . sed aliquid etiam in ipsa morte discit.' Sed nihil prodest privatae tristitiae causas abjeci SSO' nisi Cap. 13. publicas Vincamus. occupat enim nos nonnunquam odium generis humani. et occurrit tot Scelerum soli Citim tUrbR; . . . rara simplicitas . . . et ignota innocenti R. . . . In hOC itaque flectendi sumus, ut omnia Vulgi Vitia non invisa nobis sed ridicula videantur, et Democritum potius imitemur quam Heraclitum. Hic enim, qUoties in Publi Cum ProCCSSerat, flebat, ille ridebat. Huic omnia quae agimus miseriae. illi ineptiae Uidebantur . . . . Adjice quod de humano genere melius
meretur qui ridet illud, quam qui luget ; ille et spei bonae aliquid relinquit : hic autem Stulte deflet quae corrigi posse
deSPOrat. Et uni Versa contemplatus majoris animi est qui risum non tenet quam qui laCrimaS. . . . Singula Pro Pter UZelaeti ac tristes Sumus sibi qui Sque Proponat, et Sciet Vorum
esse quod Bion dixit; omnia hominum negotia similia initiis
eSSO, nec Vitam illorum magis Sanctam aut Se Ueram OSSO quam
378쪽
36I OPERIS MAJORIS VANS SEPTIMA.
conceptum nihilo natum. Sed satius est publicos mores et humana vitia placide eYcipere nec in risum nec in lacrimas eXcidentem J. Nam alienis malis torqueri aeterna mi Seria OSt, alienis delectari malis voluptas inhumana.'
Sequetur pars quae solet non immerito Contri StRre . . . ubi bonorum CXitus mali sunt, ut Socrates cogitur in Carcere mori . . . . CiCCro Clion tibiis Stai S PTRCbCTO COTUiCOm, Cnto . . .
Virtutum Viva imago, incumbens gladio simul de se ac deroptablica palam saCOro . . . . Uide quomodo quisque illorum tulerit, et si sortes fuerunt. ipsorum illos animos desidera. Si muliebriter et ignaVe perierunt nihil periit. . . . Nemino mflebo laetum, neminem flentem ': in sufferendo pericula ille lacrimas meas ipse abstersit, hic suis lacrimis effecit ne ullis dignus Sit.'
Et quia Secundum Scripturam corpus quod Corrumpitur AggraUat animam, et terrena inhabitatio deprimit sensum multa Cogitantem, ideo ad tranquillitatem animi necessarium est ut humana fragilitas a Curis interioribus et eXterioribus aliquando relaXet animum ad solatia et recreationes Corpori necessarias. Nam aliter Spiritus fit an X ius et hebes et accidi OsuS et tristior quam Oporteret et Cum taedio boni languens et querulus et pronus ad motus impatientiae et irae frequenter. Propter quod sanctissimi viri aliquando curas la Xabant spirituales in solatia, et rigorem abstinentiae SOlUebant aliquando, nec non Vigilias temperabant eXcessivas. Unde beatissimuS Johannes EVangelista in solatium humanae fragilitatis cum
perdice ludebat, sicut dicitur in Collationibus Cassiani' ; et
beatus Benedictus monachos ducens in solatium corporale redarguitus a Viatore transeunte, di Xit ei quod tenderet arcum magis ac magi S. Quo respondente, Non faciam, quia frangerem cordam, intulit sensum a Simili quod in tantum poSSet
379쪽
MORALIS PHILOSOPHIA PARS TERTIA. 363
cogere monachoS ad rigorem patientiae quod sustinere non POSSCnt, Sed ipsa Violentia frangerentur. Et ideo Jacob Patriarcha Se eXCUSAUit a Soci et Ate Esau, nam, si SeCum ambulaSSet fortius, morerentur filii Sui et u Nores et animalium gregeS. Propter quod Seneca sapientissimus, cui sunt reUelata quod paucis DiVinitas Concessit, ut ait Apostolus λ, aestimans ponduS humanae fragilitatis, convertit se in fine persuasionis suae de animi tranquillitate ad solatia et recreationes CorporalOS, Ut interpositis hujusmodi remediis, fortius VireS rQSum Anthar. Nam et Cato ait, Interpone tuis interdum gaudia Curis; ut dicat Deo quilibet Cum psalmista, Fortitudinem meam ad te Custodiam. Seneca igitur hujusmodi solatia tangens sic eloquitur; Miscenda sint ista et alternanda, solitudo et frequenti R. Illa nobis faciet desiderium hominum, haeC noStri, Ot erit altera alterius remedium. Taedium turbae sanabit solitudo, taedium solitudinis turba. Nec in eadem intentione retinenda mens est, Sed ad jocos OUocanda,' Et caeteras corporis reCreationes. ' Cum puerulis Socrates ludere non erubOSCebnt Cato Vino laXabat animum curis publicis fatigatum. Scipio illud triumphale et militare corpus movit ad tripudia, non molliter se infringens ut mos est, ad muliebrem mollitiem, Sed ut antiqui illi viri solebant inter lusum ac sesta tempora virilem in modum tripudiare, non facturi detrimentum etiam si ab hostibus suis spectarentur'. Danda est animis remisSio :meliores activioresque ' requieti resurgent. Ut fertilibus agris non est imperandum, cito enim illos e X hauriret nunquam intermissa saecunditas, ita animorum impetus assiduus labor franget: Vires recipient resoluti paululum et remissi. Nascitur e X assiduitate laborum animorum hebetatio ε quaedam et languor. Nec ad hoc tanta hominum cupiditas tenderet nisi naturalem quandam voluptatem lusus haberet jocusque :quorum tamen frequens usus omne Animi S PonduS Omnemque Vim eripiet. Nam et Somnus resectioni necessariu S est, hun Cy A quotation froin the murteenth letter of the apocryphal Corresponden Cebetween Paul and Seneca. Paul sayS Perpendenti tibi ea Sunt reUelata quae Paucis Divinitas concessit. Certus igitur ego in agro tam fertili semen sorti A-Simum Sero Ot SPq.' Sectarentur, D. Et o. ' acrioreSque. Seneca. 3 hesitatio. D. et O. Confirmes
380쪽
tamen si per diem noctemque Continues mors erit. Multum interest remittas aliquid an solvas. Conditores legum festos instituerunt dies. ut ad hilaritatem homines publice cogerentur, tanquam necessarium laboribus interponentes temperamentum; et magni viri sibi monstruas certis diebus dabant serias. Quidam vero nullum non diem J inter otium et curas dividebant, quos nulla res ultra decimam horam retinuit: ne epistulas quidem post hanc horam legebant, ne quid noVae CUrae nasceretur sed totius diei lassitudinem duabis illis hori S POnObRnt . . . . MAjoresque noStri novam relationem in Senatu post horam decimam fieri vetabant. Indulgendum CSt animo dandumque subinde Otium . quod alimenti et Virium loco Sit, et ambulationibus aperti S Uagandum. ut coelo libero et multo Spiritu augeat attollatque se animus. Aliquando Vectatio iterque et mutata regio Vigorem dabunt, ConUictu Sque et liberalior potio: . . . eluit* enim curaS Uinum, et ab imo animum movet, et ut morbis quibusdam ita tristitiae medetur. Liber, qui est Bacchus, non ob licentiam linguae dictus est inventor Vini, sed quia liberat a Servitio Curarum animum
atque audaciorem in omnes conatus faCit . . . . Solonem' Un Umde Septem sapientibus. Arcesilaumque philosophum indulsisse Vino credunt. Catoni ebrietas objecta est. Facilius δ emciet, quisquis objecerit, hoc Crimen honestum quam turpem Catonem. Sed ut libertatis ita vini salubris moderatio eSt; nec Sae PQ faciendum est, ne animus malam Consuetudinem ducat. Et tamen aliquando in exultationem libertatemque e X trahendu S, tristisque Sobrietas removenda Paulisper. Nam Sive GraeCo Poetae credimus, Aliquando etiam in Sanire jucundum est, sive Platoni, Frustra poeticas fores Compos sui Semper pepulit, sive Aristoteli, Nullum magnum ingenium 3 sine mi X- tura dementiae fuit. Non potest grande aliquid et Super caeteros loqui nisi mota mens, cum Vulgaria et solita ContemPSit, instinctuque sacro SurreXit e XCelsior, tunc demum aliquid cecinit grandius homine mortali. Non potest sublime
' The quotation in the MSS. being un intelligibie here, the words of Seneca