장음표시 사용
111쪽
modi, quibus si scrota ossicacius Oxprimebat, et viride imaginabatur. Nolo tamen absolute ogare, ropheta ex QVelatione argumentari potuisse, o hoc tantum amrmo, quo rophetae magis legitimo argumentantur, eo eorum cognitio, quam rei ovolatae habent, ad naturato magis accedit atque ex hoc maxime dignosci, rophetas cognitionem supra naturalem habere, quod scilico pura dogmata iis decreta sive sentontias laquantur; et ideo summum Prophotam osen nullum logitimum argumentum fecisse; ot contra longas auli deductions Margumentationes, quales in Epicl. ad Romanos reperiuntur, nullo modo ex revolations supernaturali scriptas fuisse cono O. Itaque tam modi loquondi quam dissorondi Apostolorum in Epistolis clarissimo indicant, easdem non ex roVelatione et divino mandato, sed tantum ex ipsorum naturali judicio or*tas fuisse, si nihil continor praetor fraterna monitione mixtas urbanitato a qua sane prophesica authoritas plane abhorret , qualis os illa auli xcusatio in Epist ad Rom. cap. 15. S. 15. paulo audacius acripsi vobis, fratres. Ossumu praeterea hoc ipsum ex eo concludere, quod nullibi legimus, quod Apostoli jussi sint scriboro, sed tantum praedicare quocunquΘirent, et dicta signis confirmare. Nam forum praesentia et Signa absoluto squirebantur ad gentos ad Oligionem OnVertendas, easque in ado confirmandas, ut ipso aulus in Epist, ad Rom. M. 1. S. 11 expresse indicat; quia valde, inquit, desidero ut videam nos, ut impertia vobis donum Spiritus uteonymemini. At hic Objici posset, quod eodem modo pomemus concludere Apostolos nec etiam tanquam Prophotas praedicarisse: nam cum huc aut illuc praedicatum ibant, id non ex expremo
mandato, sicuti lim rophetae, faciobant Legimus in Vetori Τ tamento, quod Jonas inius praedicatum ivit, ac simul quod eo expreSSo missus est et quod si rovolatum fuerit id, quod ibi praedicaro obobat. Sic otiam do oso prolixo narratur, quod in Agyptum tanquam Dei logatus profectus est, et Simul, quid populo fra0litic o Rogi harahoni dicere, et quaenam signa ad fidem facisndam coram ipsi facere tenebatur. Haim, Jeremias, Zechiel, Oxpromo jubentur Israclitis praedicare. Et deniquo nihil rophotae praedicavorunt, quod Scriptura non testetur, eos id a s accopisso. do Apostolis nihil similo, cum huc aut illuc ibant praedicatum, in ovo estamento,
nisi admodum raro, legimus. Sed contra quaedam reperiemuS, quae expresse indicant, Apostolos ex proprio consilio loca ad praedicandum AElegisse: ut contonii, ill ad dimidium usque,
112쪽
Pauli si Barnabae, de qua vide Act. cap. 15. g. 37, 38', Θω. Et quod saepe etiam frustra aliquo iro tantavorint, ut idom Paulus in pist ad Rom. cap. 1. A. 13. Datatur, nempe his temporibus multis volui venire ad vos et prohibitus sum et cap. 15. S. 22. propter hoc impeditus sum temporibus multis, quominus venirem ad vos o cap. donique est Epicl. ad Corinth. 1. s. 12. de polio autem fratre meo multum petii ab eo, ut prosicisceretur ad vos cum fratribus, et omnino nulla erat ei voluntas, ut veniret ad nos cum autem ei erit oppo tunitas, etc. Quare tam x his modis loquendi, si contentions Apostolarum, quam ex eo quod noc, cum ad praedicandum aliquo ironi, testetur Scriptura, sicut d antiquis rophotis. quod ex si mandato verint, concludero obusram, postolos tanquam octores, et non tanquam Ρrophetas otiam praedicarisse. Vorum hanc quaestionem facile solvemua, modo attendamus ad differsntiam vocationis Apostolorum si rophetarum storis Tostamonii. Nam hi non vocati sunt ut omnibus nationibus praedicarent et prophetarint, sed quibusdam tantum poculiaribus; et propisroa xpressum et singulare mandatum ad unumquamque requirebant. At Apostoli vocati sunt ut omnibus absolute praedicarent, omnesque ad oligionem converterent.
Quocunquo igitur ibant, Christi mandatum exequebantur; nec ipsis opus erat ut, antequam irent, res praedicandae iisdem revelarentur discipulis scilicet Christi, quibus ipso dixerat, quum autem tradi rint vo8, ne sitis solliciti, quomodo aut quid loquamini; dabitur enim vobis in illa hora, quid loquemini, etc. vide atth. cap. 10. a. 19, 20.3. Concludimus itaque Apostolossa tantum ex singulari revelation habuisse, quae ViVa Voce praedicaverunt, si simul signis confirmavorunt vido quae in initio . Cap. Ostendimus); quae autom simpliciter, nullis adhibitis, tanquam testibu8, ignis, scripto Vol viva voce docuerunt, ea ex cognitione naturali scilicst locuti sunt,si scripserunt qua de revido pist ad Corinth. 1. cap. 14. H. 6. Noc hic nobiR moram injicit, quod omnos Epistolae exordiantur ab Apostolatus approbatione; nam postolis, ut mox ostendam non tantum virtus ad prophotandum, sed etiam authorita ad docondum concessa est. Et hac ratione concedimus, eos tanquam Apostolos suas Epistolas scripsisse, si hac de causa Oxordium a ui Apostolatus approbatione unumquemque umῶSSe Vel oris, ut animum locioris facilius sibi conciliarent, ij ad 4itontionem xcitarent, Voluerunt ante omnia
113쪽
tostari, se illos esse, qui omnibus dotibus ex suis praedicationibus innotuerant, et qui tum claris testimonii ostenderant, se veram docere Resigionem et Salutis. Viam Nam quaecunque
ogo in hisco Epistolis dici vido de Apostolorum vocatione, et Spiritu Sanct si divino quom habebant, ad eorum, quaS habuerant, praedications rosere vidoo, iis tantum locis exceptis, in quibus riritus si si Spiritus Sanctus pro monte sana beata, et Deo dicata sic. do quibus in primo Cap. diximus Rumitur.
Ex gr. in pist ad Corinth. 1. cap. 7. S. 40. ait avius, beata autem est si ita manea secundum sententiam meam puto
autem etiam ego, quod Spiritus Dei sit in me. Ubi per Spiritum Dei ipsam suam montem intelligit, ut ipso rationi contextus indicat hoc nim vult viduam, quae ocundo non vult nubere marito, beatam judio Ascundum meam sententiam, qui coelebs vivere deorsui, et mo boatum puto. Et ad hunc modum alia reperiuntur, quae hic adferre supervacaneum judico. Cum itaque statuondum sit, pistola Apostolorum a solo Lumino Naturali dictatas fuisso, videndum jam ost, quomodo Apostoli ex sola naturali cognition res, quae sub eandem non cadunt, docere potorant. Verum si ad illa, quae circa Scripturae intorpretationem Cap. 7. hujus ractatus diximus, attendamus, nulla hic nobis ori dissicultas. Nam quamvis a quae in Biblii continentur, ut plurimum nostrum captum superent, possumus tamen Secure de iisdsm dimororo, modo nulla alia principia admittamus quam Θa, quae H ipsa Scriptura potuntur atque hoc eodem etiam modo Apostoli ex robus, quas Viderant, quasque audiverant, et quas denique ex ovolation habuerant, multa concludor et elicere, eaquo hominos, si libitum iis osset, docere poterant. minde, quamvis Religio, prout ab Apostolis praedicabatur, nempe simplico Christi historiam narrando, sub Rationem non cadat, ejus tamen summam, quae potissimum documonti moralibuqeonstat, ut tota Christi doctrina', potest unusquisque Lumine Naturali facito assoqui. Doniquo Apostoli non indigobant lumine
supernaturali ad stigionem, quam antea signis confirmaVerant, eommuni hominum captu ita accommodandam, ut facile ab unoquoque ex animo acciperetur; nequo etiam sodom indigebant ad homines do adem monendos arius hic finis Epistolarum est, homines scilico ea via docere et monere, quam unuSquiSque
Apostolorum optimam judicavit ad eosdom in stigion confirmandos. Et hic notandum id, quod paulo ante diximus, nemps
114쪽
quod postes non tantum virtutem acceperant ad historiam christi tanquam rophetae praedicandam, eandem scilico signia
confirmando, sed praeterea stiam authoritatem docendii monondiea Via, quam unusquisque optimam esso judicaret quod utrumquod um Paulus in Epist. ad Timoth. . cap. 1. s. 11. claro his indicat, in quo ego constitutus sum praeeo ει Apostolua et doctor gentium. Et in 1 ad eund. cap. 2. s. ., cum conrio tutus um ego princo et Apostolus veritatem dico per Christum, non mentior doctor gentium cum de B ac veritate. His, inquam, clare utramque approbationem, nempe Apostolatus et
Doctoratu , indicat; at authoritatem monendi quemcunquo et quandocunque Voluerit in pist ad hilom. s. 8 his significat, quampis multam in Christo libertatem habeam principiendi sit quod convenit, tamen, etc. Ubi notandum, quod, si ea, quae Philomoni praecipore oporisbat. aulus ut ropheta a Deo acceperat, et tanquam ropheta praecipere dobebat, tum prosecto ipsi non licuisset si praecoptum in prece mutare. Quare neceHAario intolligondum sum loqui de libortate monendi, quae ipsi tanquam Octori, et non tanquam rophetae erat.
Attamon nondum satis clare,oquitur Apostolos iam docendi quam unu8quisque meliorem judic Aet, eligere potuisse, sed tantum. Os ox offici Apostolatus non olum rophetas, sed stiam Doctoros fuisse nisi Rations in auxilium Ocare velim , quae plano docet, eum, qui authoritatom Ocondi abot haborostiam authoritatem eligendi, quam volit, viam. Sed satius erit, rem omnem ex sola Scriptura demonstraro ex ipsa enim clare conHint, unumquemque poΗtolorum singularem iam elegis , nsmpe o his orbis auli pist, s Rom. cap. 15. VerS. 20., Aollicite curam, ut proedicarem non ubi invocatum erat nomen ChriAti, ne distrarem supra alienum fundamentum. Sane, Si omnes eandem docendi viam abobant, et omnes supra idem fundamentum Christianam roligionem aedificaverant, nulla ratione Ρaulus altorius Apostoli fundamenta aliena Vocare poterat, utpoto quae ut ipsius adsin orant. Sed quandoquidem ip8 aliena Vocat, neceSHario concludondum unumquomquo oligionem divereo fundamento supersedificasso, et Apostolis in suo doctoratu idom
contigisse quod reliquis doctoribus, qui singularem docendi
methodum habent ut semper magis eos docere cupiant, qui plano rudes sunt, si linguas Vel scientias, etiam mathematicas, de quarum veritato nemo dubitat, ex nullo alio discero inceperunt. Diando, si ipsas pistolas aliqua cum attentione percurrism ,
vidsbimus Apostolos cies ipsc Religione quidem convenire, in
115쪽
fundamontis autem admodum discrepare. Nam Ρaulus, ut homines in oligion confirmaret, si iis ostenderet salutem a sola si gratia pendere, docuit, nemino ex operibus, o sola fido gloriari posse, neminemque ex operibus justificari vido pist. ad Om. cap. 3. Vers. 7, 28.), et porro totam illam doctrinam de praedostinatione. Jacobus autem contra in sua Epistola, homino ox operibus uatificari, et non o fido tantum vido ejus pist. cap. 2. vers. 4.); si totam doctrinam Religionis. missis omnibus illis auli disputationibus, paucis admodum comprohondit. Denique non dubium est, quin e hoc, quod selliost Apostoli divorsis undanisntis Religionem superaedificaverint, ortae sint multae contentiones ot Achismata, quibus Ecclesia jam indo ab Apostolorum tomporibus indesinenter vexata fuit, o profecto in aeternum exabitur, donec tandem aliquando ligio a poculationibus philosophicis separetur, et ad paucissima ot simplicissima dogmata, quae Christus suos docuit,
redigatur; quod Apostolis impossibile fuit, quia Euangolium
ignotum orat hominibus. Adeoque jus ne doctrinae novitas eorum aures multum laederet, eam, quoad fieri poterat, hominum sui tomporis lagoni accommodavorunt vide Epist ad Cor. 1. cap. 9. S. 19, 20, etc.), et fundamenti tum temporis maximo notis et acceptis superstruxerunt; si ideo nemo Apostolorum magis philosophatu est, quam aulus, qui ad gentibus praedicandum vocatus fuit. Reliqui autem, qui Judaeis praedicaverunt. philosophiae scilico contemtoribus, sorum etiam ingenio ReSis accommodaverunt do hoc vide Epist ad Galat cap. 2. S. 11, etc. M Religion0m nudam a poculationibus philosophicis docuerunt. Jam autom felix prosoch noatra esset aetas, si ipsam stiam ab omni superstition liberam VideremuS.
De vero Legis dirim syngrapho, et qua ratione Scriptura Sacra vocatur, et qua ratione Verbum Dei; et denique ostenditur ipsum, quatenus Verbum Dei continet, incorruptam
Qui Biblia, ut ut sunt, tanquam pistolam Dei o coel hominibus missam considorant, clamabunt sine dubio, me peccatum in Spiritum Sanctum commisisse; qui scilico Dei verbum mendosum, truncatum, adulteratum, et sibi non constans statuerim,
116쪽
quod Apostoli non tantum virtutom acceporant ad historiam Christi tanquam rophetae praedicandam, eandem scilicet signis
confirmando, sed praeterea otiam authoritatem docendii monondiea Via, quam unuSquisque optimam esse judicaret quod utrumque donum aulus in pist ad imoth. . cap. 1. S. 11. Marcthis indicat, in quo ego constitutus sum proee et Apostolua et doctor gentium. Et in 1 ad eund. cap. 2. S. ., cum conaris tutus sum ego prino et Apostolus veritatem dico per Christum, non mentior doctor gentium cum de B ac veritate. His, inquam, clare utramque approbationem, nempe Apostolatu et Doctoratus, indicat; at authoritatem monendi quemcunquis et
quandocunque voluerit in pist ad hilom. s. 8 his significat, quamnis mutiam in Christo libertatem habeam principiendi tibi, quod consenit, tamen, etc. Ubi notandum, quod, si ea, quae Ρhilomoni praecipero portobat. aulus ut ropheta a Deo acceperat, et tanquam ropheta praecipere dobebat, tum presecto ipsi non licuisset Dei praecoptum in prece mutare. Quare necessari intelligondum sum loqui do libertate monendi, quae ipsi tanquam octori, si non tanquam rophetae erat.
Attamon nondum satis clare,oquitur Apostolos iam docondi quam unu8quiSque meliorem judicasset, eligere potuisse, sed tantum, eos ex offici Apostolatus non solum rophetas, sed stiam Doctoros fuisso nisi Rationem in auxilium vocare velim , quae plane docet, eum, qui authoritatem docondi habet, abs etiam authoritatem eligondi, quam Velit, viam. Sed satius erit, rem Omnem ex sola Scriptura domonstrare ex ipsa enim clare conclat, unumquemque ApoAtolorum singularem iam elegisse, nempo ex his orbis auli pist, ad Rom. cap. 15. VerS. 20., sollicite curans, ut praedicarem non ubi invocatum erat nomen Christi, ne indiflcarem supra alienum fundamenrum. Sane, Si Omnes eandom docendi viam habebant, et omne supra idem fundamentum Christianam religionem aedificaverant, nulla ratione Ρaulus altorius Apostoli fundamenta aliena vocare poterat, utpoto quae et ipsius eadem orant. Sed quandoquidem ipsa aliena Vocat, neceSSari concludendum, unumquomque oligionem divereo fundamento supersedificasso, si postolis in suo doctoratu domcontigisse quod reliquis doctoribus, qui singularem docendi
methodum habent ut sempor magis eos docere cupiant, qui plane rudes sunt, et lingua vel scientias, etiam mathematicas, de quarum Veritate nemo dubitat, ex nullo alio discere inceperunt. Desndo, si ipsas pistola aliqua cum attentione percurramus,
117쪽
fundamontis autem admodum discrepare. Nam Ρaulus, ut homines in oligion confirmarot si iis standore salutem a sola si gratia pondere, docuit, nominem ex oporibuq sod sola fido gloriari posse, nominemque ex operibus justificari vido pist. ad Rom. cap. 3. Vera. 27, 28.), et porro totam illam doctrinam do praedestinations. Jacobus autem contra in sua Epistola, homino sx operibus justificari, o non o fido tantum vido ejus Epist. cap. 2. vers. 24.3; et totam doctrinam Religionis. missis omnibus illis auli disputationibus, paucis admodum comprohondit. Denique non dubium est, quin e hoc, quod Milios Apostoli divorsis fundam0ntis Religionom supersedificaverint, ortae sint multae contentisne est schiamata, quibus Ecclesia jam indo ab Apostolorum tomporibus indesinenter vexata fuit, et prosocto in aeternum Voxabitur, donec tandem aliquando ligi a speculationibus philosophicis separetur, et ad paucissima st simplicissima dogmata, quae Christus suos docuit,
rodigatur; quod Apostolis impossibile fuit, quia uangolium
ignotum orat hominibus. Adeoque jus no doctrinae novitas eorum auro multum laederet, eam, quoad fiori poterat, hominum sui tomporis ingenio accommodavorunt vide Epist ad Cor. 1. p. s. S. 19, 20, etc.), et fundamentia tum tomporis maximo notis et accepti suporstruxerunt; si ideo nemo postolorum magis philosophatus est, quam aulus, qui ad ontibus praedicandum vocatus fuit. Reliqui autem, qui Judaei praedicaverunt. philosophiae scilicst contemtoribus, eorum etiam ingenio essa ommodavorunt de hoc vide piat ad Galat cap. 2. s. 11, θω. st stigionem nudam a poculationibus philosophicis docuerunt. Jam utam solix profecto nostra esset aetas, si ipSamotiam ab omni inporstition liboram Videremus.
De vero Legis divinin syngrapho, et qua ratione Scriptura Sacra vocatur, et qua ratione Verbum Dei; et denique ostenditur ipsam, quatenus Verbum Dei continet, incorruptam
Qui Biblia, ut ut sunt, tanquam Epistolam si s coelo hominibus mimam considorant, clamabunt sine dubio, me peccatum in Spiritum Sanctum commisisse; qui scilicet Dei verbum mendosum, truncatum, adulteratum, et sibi non constans Statuerim,
118쪽
nosque ejus non niου fragmenta habere, et denique syngraphum paeli Dei, quod cum Judaeis pepigit, periisse Vorum non dubito, si rem ipsam perpendere Velint, quin statim clamaro desinoni. Nam tam ipsa Ratio, quam Prophetarum et Apostolorum sententiae, Morte clamant, Dei aeternum Verbum t pactum, eramquΘReligionem, hominum cordibus, hoc est humanae menti, divinitus inscriptam emo, eamque verum esse De syngraphum, quod .Eo su sigillo, nempe sui dea, tanquam imagine suae divinitatis consignavit. rimis Judaeis Religio tanquam lox scripto tradita est, nimirum quia tum temporis Veluti insantes abobantur. Verum imposterum Oses Deuter cap. 30. Vere. . et JΘrmias cap. 31. vers. 33. tempus futurum ipsis praedicant, quo Deus suam legem eorum cordibus inscribst. Adeoque solis Judaeis,
et praecipuo 8aducaeis, competebat olim pro logo in tabulis Scripta pugnare at iis minime, qui ipsam montibus inscriptam haboni qui igitur ad haec attondero velit, nihil in supradictis reperiet, quod Dei Verbo, sive verae Religioni et fidei repugno
vel quod am infirmare possit, sed contra nos eandem confirmaris;
ut stiam circa nem Cap. 10. Ostendimus. Et ni hoc met, plano de his acoro decrevissem, im libonio concessisso ad effugisndas Omnes difficultatos, in Scripturis profundissima latero mysteria sed quia indo intolerabilis orta os superstitio, si alia perniciosissima incommoda, de quibus in praefation cap. I. locutus sum, his minimo supersedendum eme duxi praesertim quia oligio nullis suporstitiosis ornamentis indiget, sed contrado ipsius splondore adimitur, quando similibus figmentis adornatur At dicont, quamvis is divina cordibus inscripta sit, Scripturam nihilominus si osso orbum, adeoque non magis do Scriptura quam do Dei octo dicore licet, sando truncatam st depravatam
Θsse Verum ego contra Vereor, ne nimis Studeant esse sancti,
si oligiononi in suporstitiOnom convertant imo no simulacra et imagines, hoc est chartam et atramonium, pro Dei Vorbo adorare incipiant. Hoc scio, me nihil indignum Scriptura aut Do Vorbo dixisso, qui nihil statuorim, quod non videntissimis rationibus Verum Aso domonstravorim; si hac de causa etiam certo assimare possim, me nihil dixisse, quod impium sit, vel quod impiotatem redoleat. Fateor, profanos quoSdam homine quibus Rotio onus est, ex his licentiam peccandi sumere posse, et in ulla ratione, o tantum ut Voluptati concedant, hine concludero, Scripturam ubique osse mendosam et falsificatam, et consequonter nullius otiam authoritatis. Visum similibus
subvenire impossibilo est, secundum illud tritum, quod nihil adso
119쪽
roeso dici potost, quin male interprotando possit depravari. Qui voluptatibus indulgere Volunt, facilε cauam quamcumque invenire possunt; nec lim ii, qui ipsa originalia arcam laederis, imo ipsos rophetas et Apostolos habebant, meliores suorunt, nec magis obtemperantes; sed omnes, tam Judaei quam Gontuos,
iidsm ompo fuerunt, et in omni aevo Virtus admodum rara fuit Attamen, ut omnem amoveam scrupulum, ostendendum hic t qua ratione Scriptura, et quaecunque re muta, Sacra et
divina dici obsat deindo, quid sit ovora orbum Dei, et quod
id non contineatur in corto numero librorum et denique, Scripturam, quatenus ea docet, quae ad obodisntiam ot salutemne Maria Sunt, non potuisse corrumpi. Nam x his Milo
unusquisque judicar poterit no nihil contra Dei vorbum diximo, no ullum locum impiotati odisso. Id sacrum et divinum vocatur, quod pistat o religionioxorcondae destinatum est; et tamdiu tantum sacrum orit, quamdiu homines eo religiose utuntur; quod si si osse dosinant, si idoliam simul sacrum ess dosinet; at si idem ad ros impias
patranda dedicont, tum id ipsum, quod antea Sacrum erat, immundum et profanum reddetur Ex gr. locus quidam a Jacobo
Patriarcha vocatus fuit re domus Dei, quia ibi sum irevelatum coluit; sod a rophetis illo ipso locus vocatus fuit pae domus iniquitatis vid Hamos cap. 5. S. . et ΗOSθaec . 10. S. 5.), quia Araclitae s instituto emboliam ibi
idolis sacrificare solebant. Aliud xomplum, quod rem clarissime indicat Verba o solo usu certam habent significationem otia secundum hunc eorum usum ita disponantur, ut homines sadoni logentos ad devotionem moveant, tum illa Verba sacra erunt, si stiam liber tali orborum disposition scriptus Sod si postea usus ita pereat, ut verba nullam habeant significationem, via quod libor prorsus negligatur, sive ex malitia, siVe quia oodo non indigent, tum et verba et libor nullius usu nequo sanctitatis orant. Deniquo si adem verba aliter disponantur, vel quod usus praevaluori ad eadem in contrariam significationem sumenda, tum et Verba et liber, qui antea sacri impuri tprofani erunt. Ex quo sequitur, nihil extra mentem abSoluto, sed tantum respective ad ipsam, Sacrum aut prosanum aut impurum esse. Quod etiam ex multis Scripturae locis suidontissimo constat. Jeremias ut unum aut alterum adferam cap. 7. S. 4. ait, Judaeos sui tomporis falso vocavisso templum Salomonis, templum Dei: nam, ut ipso in eodem capit porgit, Dei nomen
120쪽
illi tomplo tantum iussa potorat , quamdiu ab hominibus, qui ipsum colunt, et justitiam dolandunt, sesquentatur; quod si ab homicidis, furibus, idololatris, aliisque notariis hominibus fro-quontetur, tum foveam potius esse transnomorum. Quid do arca sedoris actum sit, nihil Scriptura narrat quod saepe miratus sum hoc tamen certum est, sandem periisse, Vel cum templo combustam fuisse, otia nihil magis sacrum noc majoris revorentiae apud Hebraeos fuit. Hac itaquo rations Scriptura etiam tamdiu Racra M, et ejus rationes divinae, quamdiu homino ad ovo-tionsm orga Deum movet; sed si ab iisdem prorsus negligatur, ut olim a Judaeis, nihil est praeter chartam et atramentum, et ab iisdsm absolute profanatur, si corruptioni obnoxia relinquitur; idoοquo a tum corrumpitur aut perit, falso tum dicitur, orbumi si corrumpi aut porius aicuti otiam omporo Joromise falso di retur, tomplum, quod tum tomporis templum Dei essest,
flammis portisse. Quod ipso Joremias ' etiam do ipsa Logo ait: sic namque impios sui tomporis inervat, 'Mn prave
qua ratione dicitis, periti sumus, e leae Dei nobiscum est certe frustra adornata fuit calamus scribarum frustra factus ost; hoc ost, salso dicitis, vos, eis Scriptura pene Vo est, legem Dei habere, postquam ipsam irritam focistis. Sic etiam, cum Μοsos prima tabulas rogit, illo minimo orbum Do prae ira snianibus riscit atque rogit nam quis hoc domos o verbo Do suspicari posset , sod tantum lapides, qui quamvis antea Racri essent, quia iis inscriptum orat foedus, sub quo Judaei Deo obedire se obligaverant, tamen, quia postea Vitulum adorando pactum illud irritum socorant, nullius prorsus tum orant sanctitatis; et adom etiam de causa secundae cum arcapreis potuerunt Non itaque mirum, si jam etiam prima originalia Μοῶ non extent, neque quod ea, quae in superioribus diximus, libris, quos habemus, contigerint, quando Verum Originales aedoris divini, et omnium sanctissimum, totalito perire potuerit. Dosinant orgo nos impiotatis accusare, qui nihil contra Verbum Do locuti sumus, occido contaminavim sed iram, si quam justam in ore possint, sim antiquo vertant, quorum malitia
' idotus hoc oterat per imprudentiam persectae sententis additum