장음표시 사용
91쪽
et truncatus sit, scilico Et Absalom fugit initque ad Ptolominummium Huminti Reyem Gesur, et uaei silium suum omnibu8 diebus, et Absalom fugit ivitque Gesur, mansitque ibi tres annos .
Et ad hunc modum scio mo antehac alia notaViSM, quae impraesentiarum non Occurrunt.
Quod autem notae marginatos, quae in obraeis Codicibus passim inveniuntur, dubiae suerint octiones, nemo etiam ubi tam potost, qui attendit, quod pleraeque ex magna literarum Hebraicarum similitudino intor so Ortae sint. Nempe ex similitudino, quam abs 2 a cum I et 'oc cum sau, Dalo cum ines, etc. . . ubi lib, 2 Sam. cap. 5. S. Ρaenult. scribitur 'ar et in eo tomporo, quo audies, habetur in marino 'Inget eum audies: si cap. 21. Jud. s. 22. π 'in e m. IN MI et quando earum patres vel fratre8im multitudine h. i. saepe ad nos venerint, etc.. habetur in margins π ' ad litigandum. Et ad hunc modum permultaedoindo etiam ortae sunt ox usu iterarum, qua QuieScenteSVocant, quarum nimirum pronunciati SaepiAsimo nulla sentitur, et pro Scuo una pro alia Sumitur EX. gr. Levit cap. 25. R. 30. '
domus, suom est in civitate, cui non est murus in margine autom habotur man Irae cui est murus etc. At quamvis haec per Eo satis clara sint, libo rationibus quorundamiliariisaeorum respondere, quibu perSuadere conantur, notas marginatos ad aliquod mystorium significandum ab ipsis librorum sacrorum Scriptoribus appositas vel indicata fuisse. Harum primam, quae quidem me parum tangit, Sumunt ex uSulegondi Scripturas si, inquiunt, hae notae appositae Sunt propter lectionum arietatem, qua posteri decidere non potuerunt, cur ergo usus invaluit, ut sensus marginali ubi quo retineatur 3 cur inquiunt, sensum, quem retinere Volebant, in margine notaVerunt debuerant contra ipsa volumina scribore, prout legi Volebant, non autem sensum et lectionem, quam maxime probabant in margine notare. Secundu vero ratio, et quae aliquam Speciem prae s ferro Videtur, ex ipsa rei natura sumitur nempe quod mondae non data opera, Aod casu in Codicos irrepserunt, et
92쪽
quod ita fit, vario contingit. At in quinquo libris sompernomon m puella, uno tantum Oxcepto loco, dosectivum contra regulam Grammatices sine litora n o scribitur, in margi sero recte secundum rogulam Grammatices universalem. An hoc etiam ex eo, quod manus in oscribondo erravit, contigerit 3 quo fato id fieri potuit, ut calamus semper, quotieScunque hoc nomen occurrerit, festinaros, sindo hunc fractum tacito st sino scrupulo ex regulis Grammatico supploro ot emendare potui SSent. Igitur, cum hae lectionos casu non contigerint, nec tam clara vitia correxerint hinc concludunt, haec corto consilio a primis
Scriptoribus facta fuisso, ut iis aliquid significaront Vorum his
facile respondere possumus; nam quod ex usu, qui apud OS invaluit, argumentantur, nihil moror noscio quid superetitio suadere potuit, et forte indo factum ost, quia utramque lectionem aeque bonam seu tolorabilem aestimabant, ideoque, Mearum aliqua negligoretur, unam scribendam et aliam legendam voluerunt. Timebant scilico in s tanta judicium determinare. no incerti falsam pro vera ligeront, idooquo neutram alterutri praep0nere Voluerunt, quod absoluto fecissent, si unam Solam scribere et legero jussissent, praesertim cum in Sacri Voluminibus notae marginatos non scribantur vel sorte indo factum St, quia quaedam, quamvis recto oscripta, aliter tamen legi, prout scilicet in margino notaverant, volebant. Ideoque universalitor instituorunt, ut Biblia Aecundum notas marginales legerentur. Quae causa autem Scribas OVerit, quaedam expresse legonda in margine notare, jam dicam; nam non omne marginales notae dubiae sunt octiones, sed etiam quae ab mu remota erant notaverunt. Nompo Verba obsoleta et
quae probati illius tomporis moros non sinebant in publica concione legi. Nam antiqui Scriptoros malitia privati nullis aulicis ambagibus, sed res propriis suis nominibus indicabant. At postquam malitia et luxu rognavit, illa quae sine obscoeni lato ab antiquis dicta sunt in obscoenis haberi inceperunt. Hac autem de causa Scripturam ipsam mutare non erat opus; attamen, ut plobis imboeillitati subvonirent, introduxerunt, ut nomina coitus et excremontorum honestius in publico logorontur, videlicet sicut ipsa in margins notavorunt. Deniquo quicquid fuerit, curus factum fuerit, ut Scriptura secundum marginales lectiones legant et interprotontur, id saliom non fuit, quod Vera interpretati secundum ipsas debet fiori. Nam praeterquam quod ipsi Rabbini in alniud saeps a Masorsus ocodunt, si alias habebant
lectiones, qua probabant, ut mox ostendam, quaedam inSuper in mar-
93쪽
gine reperiuntur, quae minus Aecundum usum linguae probata videntur. X. r. in libr. 2 Samuel cap. 14. Vors. 22 ' scribitur ramma nam i re qui Reae Ufecit secundum Sententiam
sui erri, quae constructio plano regularis os et convonit cum illa s. 15. ' H dem cap. at quae in margins habotur 'myservi aut non convenit cum persona orbi. Sic etiam VS ult.
cum consutiat id est consultatur uerbum Dei ubi in margins additur ' quis pro orbi nominativo. Quod non satis accuratefactum videtur, nam communis hujus linguae usu est, Verba impersonalia in tertia orsona singularis orbi activi usurpare, ut Grammaticis notissimum. Et ad hunc modum plures inveniuntur notae, quae nullo modo scriptae lectioni praeponi possunt. Quod auram ad secundam rationsem harisaeorum attinet, ei otiam x modo dictis facito rospondetur nompo quod Scribae praeter dubia lectiones verba otiam obsoleta notaverunt, Nam non dubium est, qui in lingua obraea, sicuti in reliquis, multa obsoleta et antiquata posterior usus fecerit, et repertamorint ab ultimis Scribis in Bibliis, quae, ut diximus, omnia
notaverunt, ut coram populo Secundum tum receptum Sumlogorentur. Hac igitur do causa nomen Im ahqur ubiquo notatum reperitur, quia antiquitus communis erat generis, et idom significabat, quod apud Latinos Iuvenis. Sic stiam Hebraeorum metropolis vocari apud antiquos solobat PIrru Ierusa lem, non autem Ierusalaim. Do pronomine an iose et ipsa idem sontio, quod scilico recontioros sau in Modmutaverunt quae mutatio in Hobraea lingua frequens est, cum genus foemininum significaro volobant; at quod antiqui non nisi vocalibus hujus pronominis demininum a masculin Solebant distinguere. Sic praetore quorundam Verborum anomalia alia apud priors alia apud postoros fuit; st doniquo antiqui litorisparagogicis Tu aer singulari sui tomporis elegantia utebantur. Quae omnia hic multis Oxomplis illustraro possem, Sed nolo taediosa loctions solorom dotinoro. At si quis rogot unde haec noVerim respondeo, quia ipsa apud antiquissimos Scriptores. nempe in Bibliis saeps operi, nec tamen sos posteri imitari Voluerunt; quae unica est causa, unde in reliquis linguis, quamvis jam
stiam mortuis, tamen verba obSolet noScuntur.
94쪽
76 TRACTATUS Sod foris adhuc aliquis instabit, cum ego maximam harum notarum partem dubias esse lectiones statuerim, cur nunquam
unius loci pluros quam duae loctiones repertae sint 3 cur aliquando non tros vel pluros Deinde quod quaedam in Scriptis adcomandost Grammaticae spugnant, quae in margin recte notantur, ut minimo credendum ait, scribas haerere potuisa et, utra
osset ora, dubitare Bed ad haec otiam faciis respondstur stquidem ad primum dido plures fuisse electiones, quam quas in nostris codicibus notatas reperimus is almudo enim plures notantur, quae a Moretis neglectae sunt; et tam aporis multis in locis ab iisdem recedunt, udis orstitiosus illo corrector Bibliorum Bombergianorum tandem coactus fuerit fatori, in sua praelationi, eos reconciliars mssotro '
nescimus respondere, nisi quod supra respondimus, nempe quod mus Palmudis est Masoretis contradicere. Quarenon satis cumfundamento Statuere possumus, uniua loci non plures quam dum loctionos unquam fuisse. uamen facile concodo imo credo, unius loci nunquam plum quam duas lectiones repertas fuisso idquo obduas rationes Nempe I. quia causa, unde harum lectionum Uarietatem ortam ess Ostendimus, non plures quam duas concedere potest ostendimus enim, ea potissimum ex similitudin quarundam literarum orta fuisse. Quare dubium sero semper huctando rodibat, videlico utra ex duabus litori osset scribenda,
quarum usus frequentissimus Si et ideo saepe contingere poterat, ut utraque Senaum tolerabilem parorol. Diando, utrum syllaba longa aut brevis eqset, quarum quantitas iis litoris, quas uioscentes vocavimus, determinatur. His adde, quod non omnes notae dubiae sunt lectiones multa enim apposita osso diximus honostatis causa, ut etiam ut Verba bsolota st antiquata explicaroni. I. ratio, cur mihi persuadeo, unius loci non plures quam duas lectiones reperiri, est quia credo, Scribas pauca admodum exemplaria operiSSe forte non plura quam duo vestria. In tractatu Scribarum cap. 6. non nisi do tribus fit montio, quae fingunt tempore Hegrae iventa fuime, quia venditant, has notas ab ipso Hegra appositas fuisse. Quicquid sit,
si tria habuorunt, facile concipere possumus, duo semper in dem loco convenisse, quin imo unusquisque mirari sano potuisset, si in tribus tantum Oxemplaribus tres diversae unius ejusdsmquo loci lectiones reporirentur. Quo autem fato factum
95쪽
ΘSt, ut post Hegram tanta xemplarium penuria fuerit, is mirari desinet, qui Vel solum cap. 1 libr. 1. achabaeorum legerit, vel cap. 5. libr. 12. Antiquit. Josephi. Im prodigi simile ido-tur, quod post tantam tamque diuturnam persecutionem pauca illa rotinor potvorint; do quo nominem dubitare opinor, qui illam historiam modiocri cum attentions logerit. Causas itaquo Videmus, cur nullibi pluros quam duae dubiae lectionos occurrunt. Quapropter longe abest, ut ex eo, quod non plures duabus ubique dolitur, concludi possit Biblia in locis notatis data opera perperam scripta uias ad significanda mystoria. Quod auram ad secundum ' attinoi, quod quaedam reperiantur adeo perperam scripta, ut nullo modo dubitare potuerint, quin omnium temporum scribendi usui repugnarent, quaequ adeo absolute corrigere, non autem in margine notare debuorant, me parum tangit neque enim scire teneor, quae religio paos mo-Vorit ut id non laceront Et laris id in animi sincoritato socorunt, quod posteris Biblia, ut ut ab ipsis in paucis originalibus inuonta fuerint, tradere volvorunt, atquo originalium discrepantias notare, non quidem ut dubias, sed ut varias octiο- nos; nec ego easdem dubias vocari, nigi quia revera sero omne tales reporto, ut minime sciam, quaenam prae alia sit probanda. Deniquo praetor dubias has octions notaverunt insuper Scribae vacuum spatium in modiis paragraphis interponendo)plura loca truncata, quorum numorum asoretae tradunt; numerant scilico viginti octo loca, ubi in medio par rapho Apatium Vacuum intorponitur; nescio an etiam in numero aliquod mysterium latere crodunt. Spatii auram certam quantitatem religioso obsorvant harisaei. Horum xomplum ut unum adferam habetur in Gones cap. 4. s. ., qui si scribitur, Et di-rit Kal Habel fratri suo .... et contigit, dum erant in campo, ut uin, etc. ubi spatium olinquitur vacuum, ubi Acire expectabamus, quid id morit, quod ain fratri dixorat. Et at hunc modum praetor illa quae jam notavimus a Scribis rolicta vigintiocho reporiuntur. Quorum amo multa non apparserent truncata, nisi spatium interjoctum ossot. Sod do his satis.
96쪽
Reliqui Meteris Testamenti Libri eodem modo quo superiores
Transo ad resiquos Votoris ostamonti libros. At de duobus Paralipomenon nihil certi et quod oporae pretium sit notandum habso, nisi quod dudum post Hegram, et forte postquam JudaAΜachabaeus tomplum restaurarit , scripti fuerunt. Nam cap. 9.libri 1 narrat Historicus, Moenam familio primum temporΘscilicst Ograe Hierosolimo habitaverint; et oinde vers 17. Iunitores, quorum duo etiam in Nehem. cap. 11. S. 19. narrantur, indicat. Quod ostendit, hos libros dudum post urbis rosedificationom scriptos suisse. Caeterum de vero eorundem Scriptore, deque eorum authoritate, utilitato, et doctrina nihil mihi constat. Im non satis mirari OSAum, cur inter ac Srocopii suorunt ab iis, qui librum Sapientiae, obiae, et reliquoS, qui Apocryphi dicuntur, ex canono Sacrorum doloverunt intentum
tamen non St eorum authoritato elevare, sed, quandoquidem ab omnibus Eunt recepti, eos etiam ut ut sunt relinquo.
Ρsalmi collocu otiam morunt si in quinque libros dispartiti in secundo templo; nam A. 88. x hiloni Judaei tostimonio oditus fuit, dum o Joh achin Babilonis in carcor dolent adhuc orat, et s. 89. cum idem ex libertatom adoptu est; nec credo, quod hil hoc unquam dixissos, nisi vo sui temporis recepta pini scissot, vel ab aliis fido dignis accopiussi.
Ρrovorbia Salomonis eodem etiam tempore collecta fuisRe credo, via ad minimum tomporo Josis Regis, idque quia cap. 24. S. ult dicitur, Hinc etiam sunt Salomonis Proverbia, quin tran8tulerunt nisi misio Regis Iudin. t hic acersisqueo Rabinorum audaciam, qui hunc librum cum EccleAlasto ex canono Sacrorum exclusos Volebant, et cum reliquis, quos jam decideramus, custodire. Quod absoluto scissent, nisi quaedam reperissent loca, ubi is Mosis commendatur. Dolendum sane, quod res Eacrae et optimae ab horum electione depondorint. Ipsis amon
gratulor, quod hos etiam nobis communicare voluerunt Verum non possum non dubitare, num eos bona cum fido tradidorint, quod hic ad severum Xamen revocare nolo.
Porges igitum ad clibros rophetarum. Cum ad hos attendo,
97쪽
vidoo, rophetias, quae in iis continentur, Ox aliis libris collectas misso noque in hisce eodem ordine sempor oscribi, quo ab ipsis Prophetis dictae vel scriptae morunt neque otiam omneS continori, sed ea tantum, quas hinc illinc invonis potuerunt; quar; hi libri non nisi fragmonia trophetarum sunt. Nam Esaias regnante muria prophetare incepit, ut oscriptor ipso primo versu testatur. At non tantum tum temporis prophetavit, sod insuper omnes ros a, hoc ego osta doscripsit vide Ρaria lib. 2. cap. 26. S. 22.3, quem librum jam desideramus. Quis autem habemus, mi Chronicis Rogum Judae o Israesis doscripta osse istendimus. Mis addo quod Rabini statuunt,
hunc rophotam etiam regnanto aname, a quo tandem peromtuSest prophetavisse; quamvis fabulam marrare rideantur,vidontur tamen credidisse, omnes ejus rophetias non Xtare. Joromise deinde rophetiae, quae historico narrantur, ex aritSChronologis decerptae et collectae sunt. Nam praeterquam quod perturbate accumulentur, nulla temporum rations habita, eadem insus historia divorsis modis spetitur. Nam cap. 21. camam
apprehensioni Jeremiae exponit, quod scilico urbis vastationem Zodechiae ipsum consulonii praedixorit; st hac historia intorrupta transit cap. 22. ad ejus in Ariachinum, qui ant Zodochiam romaVit, declamationem narrandum, si quod Rogis captivitatem praedixerit, it Moindo cap. 25. ma describit, quae ante haec, anno scilicet quarto JohHahimi, mphotae rovolata sunt. Deinde quas innin primi hujus Regis; et sic porro, nullo temporum ordine mervato, prophetia accumulare pergit, donec tandem cap. 38 quasi asses 15. capita por paronthosin dicta essent)ad id, quod cap. 21. narrare incepit, roVortitur. Nam conjunctio, qua illus caput incipit, ad is 8. 9 et 10. hujus refertur, atque uim longo aliter ultimam Joromis, prohonsiono describit,st causam diuturnae Hus Istontionis in atrio custodis longe aliam tradit, quam quae in cap. 37. narratur. Ut clare VideaS, haec omnia mi divorsis historicis isso collocta, nec ulla alia ratione excusari Osso. At inquae rophotiae, quae in reliquis capitibus continentur, ubi Joromias in prima persona loquitur,ox Volumine. quod Baruch. ipso Isremia dictanto scripsit,d criptae idontur. Id enim ut ex cap. 36. s. . constat est tantum continobat, 'us huic trophotae asvolata fureant in tempore Iosiae rusquo ad innum quartum Joh ahimi a quostiam sempore hic liber incipit. Diando in sodom volumino etiam descripta ridentur, quae habentur ex cap. 45. VerS. 2. USquo ad cap. 51. A. 59. Quod autem Ezechistis liber fragmontum otiam tantum
98쪽
sit, id primi Hus vorsu clarissimo indicant quis enim non ridet, conjunctionsm, qua liber incipit, ad alia jam dicta resorri, si cum
iis diconda connoctero at non tantum conjunctio, sed totus etiam orationis contextus alia scripta supponit annus enim trigosimus, a quo hic ibo incipit, ostendit, Prophstam in narrando pergere, non autem incipere quod sitiam Scriptor ipse per parenthesin VS. 3. Sic notat, fuerat Mese verbum De Ezechia silio mei sacerdoti in terra Chaldinorum, etc. quasi diceret, Verba EZechielis, quae huc usque sacripserat, ad alia reserri, quae ipsi ante hunc annum trigesimum revelata orant. sinde Josephus lib. 10. Antiq. cap. 7. ' narrat, Egechiolom praedixisse, quod Τsodochia Babiloniam non idorot quod in OStro, quem jus habemu8 libro non logitur, o contra, cap. scilicet 17. quod Babiloniam captus ducerotur ' De ossa non certo dicere po8SumuS, quod plura scripserit, quam quae in libro, qui ejus dicitur, continontur. Attamon miror, nos ejus plura non habere, qui x testimonio Scriptori plus quam octoginta quatuor annOS prophetavit. Ηο saltem in onore scimus, horum librorum Scriptores nequo omnium Ρrophetarum, neque horum, quos habemu8, omne prophetias collegisso. Nam eorum Prophetarum, qui regnante anam prophetaverunt, et do quibus in lib. 2. Ρaria. cap. 33. s. 10, 18, 19, in genor fit montio, nullas plane prophetias abomus nec etiam omnos horum duod imirophotarum. Nam Jonae non nisi rophotis do inivitis describuntur, cum tamen etiam Israelitis prophstavorit, quod ro Vide lib. 2. Rog, cap. 14. S. 25.
De libro Jobi, stras ipso Jobo, multa intor Scriptores fuit
controverμia. Quidam putant, ΜοΗon eundom scripsisse, et totam
historiam non nisi parabolam osse quod quidam Rabinorum in Talmudo tradunt, quibus almonidos otiam favet in suo libro oro obuchim. Alii historiam oram esse crediderunt; qu0rum quidam sunt, qui putavorunt, hunc obum tempore Jacobi Vixisso, Husquo filiam Dinam in uxorum duxisse. At Aben Hegra, ut jam supra dixi, in suis commontariis supra hunc librum amrmat, sum scalia lingua in Hobraeam fuisse tranS- latum; quod quido volis ut nobis ovidontius ostendimst, nam inde possemus concludoro, gontilos otiam libros sacros habuisse Rem laesus in dubio resinquo hoc tamen conjicio, J0bum gentilem aliquom fuisso virum s animi constantissimi, cui prim re prosperae, sindo advorsissimae, o tandem selicis-
99쪽
A se morunt. Nam gochiel cap. 14. A. 14. ' eum inter alios nominat: Rus hanc ob variam fortunam et animi constantiam multis occasionom odisse crod do si providentia dispu-.tandi, si saltsin authori hujus libri Dialogum componendi:
nam quae in eo continΘntur, ut etiam stylus, non viri intercinoma misero aegrotantia, sed otiose in musae moditantis videntur. Et hic cum boninogra roderem, hunc librum X alia lingua translatum fuisse, quia Gentilium Osisi assectarovidotur Deorum namquo aio bis concilium convocat, et Μοmus, qui hic Satan vocatur, Dei dicta summa cum libortate carpit, te , sed haec merae conjecturae Sunt, nec Satis
Τransso ad Danistis librum hic sine dubio ex cap. 8 ipsius Danielis scripta continet. Undenam autem priora Septem capita descripta fuerint, nescio. ossumus suspicari, quandoquidem praeter primum Chaldaice scripta sunt, o Chaldaeorum Chronologiis Quod si claro constarot luculentissimum esset testimonium,undo vinceretur, Scripturam eatenus tantum SSe Sacram,
quatenus per ipsam intelligimus re in eadem significatas, at non quatenus verba ius linguam et orationes, quibus res significantur, intelligimus o praetore libros, qui res optimas
docent et narrant, quacunque demum lingua et a quacunque nation Acripti fuerint, aequo sacro esse. Hoc tamen notare saltem possumus, haec capita Chaldaico scripta osso, o nihilominu seque acra AS ac reliqua Bibliorum.
Huic auram Daniesis libro primus Hograe ita annectitur, ut tacito dignoscatur, undo Scriptorem esse, qui res Judaeorum a prima captiVitate succeasive narrare pergit. Atque huic non dubito annocti librum ster; nam cunjunctio, qua Ssbor incipit, ad nullum alium rosorri potest. Nec credendum
HSt, eum eundem RSe, quem ardochaeu scripSit; nam cap. 9.vem. 20, 21. 22. narrat altor de ipso ardochaeo, quod epistola scripserit, o quid illae continuorint: sindo Vors. 31. ejusdem cap. quod regina ster dici firmavori ros ad sorium Sortium Purim pretinentes, et quod scriptum fuerit in libro, hoc ut obraico sonat in libro omnibus tum tomporis quo haec scilico scripta sunt noto atque huncta tur boninoetra, o omno fatori tenentur, cum aliis periisSe. Deniquo reliqua ardochaei rosor Historicus ad chronica Rogum lorearum. Muaro non dubitandum si, qui hic libor
100쪽
sit, id primi ejus vorsus arissime indicant quis enim non Vidst, conjunctionem, qua liber incipit, ad alia jam dicta reforet, si cum
iis diconda connoctoro at non tantum conjunctio, sed totus etiam orationis contextus alia Scripta supponit annus enim trigotimus, a quo hic liber incipit, ostendit,irophetam in narrando pergere, non autom inciporo quod sciam Scriptor ipse per parenthesin VS. 3. Sic notat, fuerat Mese uerbum De Ezechieli silio mei sacerdoti in terra Chaliaeorum, etc. quasi diceret, Verba Mochiselis, quae huc usquo descripserat, ad alia reserri, quae ipsi ante hunc annum trigesimum revelata Mant. Deindo Josophus lib. 10. Antiq. cap. 7. ' narrat Ezechielem praedixisse, quod Τsodochia Babiloniam non idorsi quod in noStro, quem ejus hab0mus, libro non legitur, as contra, cap. scilicet 17. quod Babiloniam captus ducerotur ' De oso non certo dicoropoSSumus, quod plura scripserit, quam quae in libro, qui jus dicitur, continentur. Attamen miror, nos ejus plura non habΘre, qui x tostimonio Scriptoris plus quam octoginta quatuor annos prophetavit. Hoc saltem in onore scimus, horum librorum Scriptores neque omnium riophetarum, neque horum, quos hab muS, omnes prophetias collegisse. Nam eorum Prophetarum, qui regnante Manasse prophetaverunt, et de quibus in lib. 2. Ρarat. cap. 33. s. 10, 18, 19, in genere fit mentio, nulla plano prophetias abomus nec etiam omnos horum duod imirophstarum. Nam Jonae non nisi rophotis do inivitis doscribuntur, cum tamen otiam Israelitis prophetaverit, qua do ro vide lib.
De libro Jobi, et do ipso Jobo, multa intor Scriptoros fuit
controversia. Quidam putant, osen eundem scripsisse, et totam historiam non nisi parabolam osse quod quidam Rabinorum in alniud tradunt, quibus almonides otiam avo in suo libro oro obuchim. Alii historiam oram fas crediderunt; quorum quidam Sunt, qui putaverunt, hunc obum tompo Jacobi vixisso, Husquo filiam Dinam in uxorum duximo. At Aben Hegra, ut jam supra dixi, in suis commentariis supra hunc librum affirmat, cum x alia lingua in Hobraeam fuisse tranΗ- latum quod quido vestem ut nobis Midontius grandisset, nam inde possemus concludoro, gontile etiam libros acroahabuisse Rem ita quo in dubio relinquo hoc tamen conjicio, Jobum gentilem aliquem fuisso virum et animi constantissimi, cui primo res proAperae, deinde advorsissimae, triandom solicis-