장음표시 사용
121쪽
Do arcam, templum, legem, et Omnia sacra profanavit, et correptioni subjscit. Deindo, si secundum illud Apostoli inra Epist. ad Corinth. cap. 3. Vers. 3. De Epistolam in s habent, non atramonto sod Dei Spiritu, noquo in tabulis lapidois sod in
tabuli carnes cordis scriptam, docinant literam adorare et doeadem adeo emo solliciti. His puto me satis explicuisse, qua ratione Scriptura sacra et
divina abonda sit. Videndum jam est, quid proprio intolligendum sit por 'I ebur inopu Vorbum si). II dubar quidom
gnificat verbum, orationem, edictum, et rem. Quibus autem de causis ros aliqua Hebraico dicitur si esse, si ad Deum refertur, in Cap. 1. ostendimus arius ex iis facito intelligitur, quid Scriptura significare Volit per Verbum Dei, rationem, dictum, si rom. Omnia itaque hic repetere non est puS, nec etiam quae in Cap. 6 do miraculis torti loco stondimus. Suffcit rom tantum indicare, ut quae de his hic dicor volumus, meliuΗint igantur. Nompo quod verbum Hi, quando de subjecto aliquo praedicatur, quod non sit ipso Deus, proprie significat Iogem illam Divinam do qua in Cap. egimus hoc est, ligions toti humano generi universalem sive catholicam qua de re vide Esaiae cap. 1. S. 10. te. ubi verum vivendi modum Mocet, qui scilicet non in caeremoniis, sed in charitato et vero animo consistit, eumque Legem, et Verbum Dei, promiscue vocat. Sumitur deindo metaphorice pro ipso Natur Ordine, o fato quia revora ab aeterno divinae naturae duoroto pondo et sequitur); et praecipue pro eo, quod hujus ordinis Ρrophetae praevidorant, idque quia ipsi res futuras per causas naturatos non percipiebant, sed tanquam Dei placita Vol decreta. Diando stiam sumitur m omni cujuscunque rophetae edicto, quatenus id singulari sua virtute Vol dono prophetico, o nono communi Naturali Lumine perceperat, idque potissimum quia revera sum tanquam logislatorem percipere Aolobant Ρrophetae, ut cap. 4. Atendimus. ribus itaquo his de causis Scriptura orbum si appellatur; nempe quia veram docet religio m cujus Deus aeternus est author deinde quia prin- dictions rorum futurarum tanquam Dei decrota narrat et donique quia ii, qui revera fuerunt ejus authores, ut plurimum non ex communi Naturali Lumine, sed quodam sibi poculiari docuerunt, et sum adom loquentem introduxorunt. Et quamvis praetor haec plura in Scriptura contineantur, quae mere historica sunt, si ex Lumine Naturali percepta, nomen tamen a potiora sumitur. atque hinc facile percipimus, qua ratioRe
122쪽
Dous author Bibliorum sit intelligendus nempe propter eram Beligionem, quae in iis docetur: at non quod Volurei certum numerum librorum hominibus communicaro. Deindo hinc otiam sciro possumus, cur Biblia in libros Votoris of Ovia tamonti dividantur: videlicet quia fit adsentum Christi rophotae Resigio m praedicare solebant tanquam legem atriae, et ex vi pacti tempor Μοsis initi post advonium auram Christi sandomtanquam legem Catholicam, si s sola vi passionis Christi, Omnibus praedicaverunt Apostoli at non quod doctrina divorsi sint, nec quod tanquam syngrapha foederis scripti suorint, nec donique
quod religio catholica, quae maxime naturali est MVR Smi, nisi respectu hominum, qui eam non noverant in mundo Uat, ait Johannes uangelista cap. 1. S. 10. et mundu non novit
eum. Quamvis itaque pauciores libros, iam Voteris quam Novi Testamenti, haberemus, non tamen Dei Verbo per quod proprie, ut jam diximus, vera Religi intolligitur destitueremur; sicut non putamus nos eodem jam destitutos osso, etsi multis aliis praestantissimis Scriptis caremus, ut libro Legis, qui tanquam foedoris syngraphum religiose in templo custodiebatur, et praeterea libris Bellorum, Chronologiarum, et alii plurimis, e quibus hi. quos steris ostamenti habemus, decerpti et collecti sunt. Atquo hoc multis praetero rationibus confirmatur. Nempe I. quia libri utriusquo Testamenti non fuerunt expre8so mandato uno eodemque tempore omnibus saeculia scripti, sed casu quibuωdam hominibus, idquo prout tempus et eorum ingularis constituti origobat, ut aperto indicant rophetarum vocationes qui, ut impios sui temporis monerent, Vocati sunt), et etiam Apostolorum pistolae. ΙΙ. quia aliud est Scripturam et montem Prophetarum, aliud autem, mentem Dei, hoc est ipsam si
veritatem, intelligero ut coo, quod in Cap. . de rophetia ostendimus, sequitur. Quod otiam in Historiis et miraculis locum habor ostendimus Cap. 6. Atqui hoc do locis, in quibun do vera eligione et ora virtuto agitur, minimo dici potest. ΙΙΙ.quia Libri storis Osismonti x multis electi uorunt, o a concilio tandem harisaeorum collecti si probati, ut in cap. 10. ostendimus libri autom Novi Testamenti docretis otiam Concisi
rum quorundam in Canonem Maumti sunt quorum etiam docretia
plures alii, qui sacri a multis habebantur, ut spurii rejecti sunt. At horum Conciliorum tam harisaeorum quam Christianorum)membra non constabant ex rophetis, sod tantum o Doctoribus et poritis; et tamen fatendum necessario ost eos in hac electionovorbum isi ir noma habuisse; adeoque, antequam omnES
123쪽
THEOLOGICO-POLITICI MAP. XII. 99
libros probaverant, obuerunt necossario notitiam orbi si habere. IV. quia Apostoli non tanquam ri holae, sed ut in praecedonis Capito diximus tanquam octore scripserunt, et viam ad docondum elegerunt, quam faciliorem judicavisunt foro discipulis, quos tum docere Olobant; ex quo sequitur, in iis ut etiam in fine praedicti Capitis conclusimus multa contineri, quibus jam rations Religionis carere possumus. V. denique, quia quatuor habentur in Novo estament Euangelistae; si quis credet, quod Deus quater Historiam Christi narraro voluini et
scripto hominibus communicare Ε quamvis quaedam in uno contineantur, quae in alio non habentur, et quod unus ad alium intolligondum saepe juvat, inde tamen non concludendum est, omnia, quae in hisce quatuor narrantur, cognitu necessaria fuisse, et Deum eos elegisse ad scribendum, ut Christi historia melius intolligoretur; nam unusquisque suum Evangelium diverso loco praedicavit, et unusquisque id, quod praedicaVerat, scripsit. idquo simplicitor, ut historiam Christi dilucido narraret, si non ad reliquos explicandum. Si jam ex eorum mutua collat nofacilius et melius quandoquo intelliguntur, id casu contingit stpaucis tantum in locis, quae quamvis ignorarentur, historia tamen seque perspicua esset, et homines non minus beati. His ostendimus, Scripturam ratione Religionis tantum, sive ration Logis Divinae universalis, proprie vocari Verbum Dei.
Superest jam ostendere, eandem, quatenus proprie Sic Vocatur, Non MS mendosam, depravatam, neque truncatam. Atqui id hic mendosum, depravatum atquo truncatum Voco, quod adeo perperam scriptum et constructum est, ut sensus rationis
ex usu linguae investigari, vel ex sola Scriptura depromi, nequeat; nam marmare nolo, quod Scriptura, quatenus Legem Divinam continet, semper eosdem apices, easdem literas, et denique eadem verba servavit hoc enim asoretis, et qui litora superstitioso adorant, demonstrandum relinquo), Sed tantum quod sensus, ration cujus tantum oratio aliqua divina vocari potest, incorruptus ad nos pervenit, tametsi Verba quihus primo significatus suit, saepius mutata fuisse supponantur. Nam
hoc, ut diximus, nihil Scripturas divinitati dotrahit; nam Scriptura
seque divina esset, etsi aliis verbis aut alia lingua scripta fuisses. Quod itaquo legem divinam hac ratione incorruptam acceptam nomo dubitare potest. Nam x ipsa Scriptura absque ulla dissicultate si ambiguitato percipimus, ejus Summam Me,
Deum supra omnia amare, et proximum tanquam se ipsum: atqui hoc indulterium se non potest, meo a sestinante et
124쪽
100 TRACTATUS Bronte calamo scriptum; nam si Scriptura unquam aliud docuit,
no Mario otiam reliqua omnia docere aliter debuit, quandoquidsm hoc totius stigionis fundamontum si, quo sublat tota fabrica uno lapsu ruit. Adsoquo talis Scriptura illa adem non esset, do qua hic loquimur, sed alius prorsus libor. ano igitur
inconcussum, Scripturam hoc semper docuisse, et consequinter hic nullum errorem, qui sensum corrumpere poSSit, incidisse, qui statim ab unoquoque non animadverteretur, nec aliquem hoc spravare minime, cujus malitia non illic pateret. Cum limus hoc fundamentum statuendum it incorruptum, idem nocessario fatendum os de reliquis, quae ex eo absque ulla oontroversia equuntur, et quae etiam fundamentalia sunt ut,
quod Deus existit, quod omnibus provideat, quod sit Omnipo- tona, si quod iis ex ipsius scroto bono sit, improbi vero
malo, et quod nostra salus a sola ejus gratia pendeat. Haeconis omnia Scriptura perspicuo ubique docet, et Semper docem dobuit alias reliqua omnia vana emon o sine fundamento: no minus incorrupta statuonda reliqua moralia, quandoquidΘm ab hoc univorsali fundamont ovidentissime sequuntur. Videlicol, justitiam Mondore, inopi auxilio esse, nominem occidere, nihil alterius concupiscore, etc. Horum, inquam, nihil noc hominum malitia spravare, nec votustas dolor potuit. Quicquid enim ex his doletum osset, id statim itorum horum universale fundamentum dictavisset, o praecipue documentum charitatis, quae ubiquΘin utroque Tostamento summo commendatur. Adde quod, quamvis nullum facinus execrandum xcogitari possit, quod non sit ab aliquo commissum, tamen nemo est, qui ad facinora sua excusanda logos dolore toniat, aut aliquid, quod impium sit, tanquam documentum stomum et salutare introducere ita onim hominum naturam constitutam ridomus, ut unusquisque sive Rex sivo subditus sit), si quid turpe commisit, actum suum talibus circumstantiis adornare studeat, ut nihil contra justum et scorum mmmisisse credatur. Concludimus itaquo absoluto totam Legem Dirinam univorsalem, quam Scriptura docet, incorruptam ad nostra manus pervenisse. At praeter haec alia adhuc sunt, de quibus non possumus dubitaro, quin bona fide nobis sint tradita. Nempe summae Historiarum Scripturae, quia notissimae omnibus suorunt. Vulgus Judaeorum solobat lim nationis antiquitatos Psalmis cantare Summa etiam rorum a Christo ostarum et ejus passi statim po totum Romanum Imporium vulgata fuit. Quare minime credendum est, nisi maxima hominum par in eo conveniret, quod incrodibilo ost id, quod harum historiarum
125쪽
praecipuum est, posteros aliter tradidisse, quam a primi acceperant. Quicquid igitur adultoratum os aut mendosum, id tantum in reliquis continger potuit; idolicst in una aut altora Historiae aut rophetiae circumstantia, ut populus ad devotion- magis commoVeretur; Vel in uno aut altero miraculo, ut philosophos torquerent vel deniqus in rebus speculatisis, postquam a schismaticis in oligions introduci inceperunt ut sic unusquisque sua figmenta authoritate divina abutendo statuminaret. Sed ad saluto parum roseri, sis talia spravata sint sivo minus: quod in sequenti Cap. ex professo Atendam, etsi ex jam dictis, si praecipuo ex Cap. 2. jam constare utο.
Ostenditur Scripturam non nisi simplicissima docere, nec aliud praeter obedientiam intendere; ne de divina natura aliud docere, quam quod homines certa vivendi ratione imitari s 8unt.
In Cap. 2. hujus ractatus stondimus, Ρrophetas singularem tantum potentiam imaginandi, o non intolligondi habuisse, Deumque nulla philosophiae arcana, o re simplicissima tantum iisdem revelavisse, seΗoque eorum praeconceptis opinionibus accommodavisso. Ostendimus deindo in Cap. 5. Scripturam rese modo tradoro et docere, quo facillime ab unoquoque percipi Possunt; quae scilicet non ex axiomatis traffinitionibus ros deducit si concatonat, sed tantum simplicitor dicit, et ad fidem facisndam Ola xporientia, miraculis scilico et historiis, dicta confirmat, quaequo etiam tali stylo si phrasibus adirantur, quibus maxime plebis animus commoveri potest qua de re vide Cap. 6 circa a quae loco III demonStrantur.
Ostendimus doniquo in Cap. 7. difficultatom intolligondi Scripturam in sola lingua, et non in sublimitato argumonti sitam osso. Hi accedit, quod rophetae non peritis, sed omnibus absolute Judaeis praedicavorunt Apostoli autem doctrinam uangolicam in Mesosiis, ubi communis omnium erat conventus, O resolebant: ex quibus Omnibus soquitur Scripturae doctrinam non sublimos speculations noquo res philosophicas continere, sed res tantum simplici imas, quae via a quovis tardissimo possunt percipi. Non satis itaque mirari possum rum, de quibus supra
locutus sum, cingenia, qui scilices tam profunda in Scriptura
126쪽
vidon mysteria, ut nulla humana lingua possint explicari; ει qui sindo in stigions tot ros philosophicae poculationis introduxerunt, ut Molosia cadomis, o Religio scientia, via potius altercatio videatur. Vorum quid miror, si homines, qui lumen supra naturato abore jactant, philosophis, qui nihil
praetor naturale habent, nolint cognitione cedere. Id sane miraror, si quid novi, quod aestus asst speculationis, docorent, et quod olim apud Gontilos hilosophos non uori tritissimum quos tamen secutitas Munq; nam si inquiras, quaenam mysteria in Scriptura latero idoni, nihil prosecto reperios, praetor Aristotelis, aut latonia, aut altorius similis commonia, quae seps facili possit quivis Idiota somniars, quam litoratissimus ex Scriptura inusstigare Etenim absolute Matuor nolumus, ad doctrinam Scripturae nihil portiners quod solius sit peculationis; nam insuperiori cap. quaedam hujus generis attulimus tanquam Scripturas fundamentalia sod hoc tantum volo, talia admodum pauon atque admodum simplicia osso. Quaenam autem a sint, et qua ratione detorminentur, hic ostendor constitui quod nobis a facile erit, postquam novimus, Scripturae intonium non fuissonesontia docors hinc nim faciis judicare possumus, nihil praetor obodisntiam sandom ab hominibus exigere, solamquo contumaciam, non autem ignorantiam damnare Deindo, quia obedientia erga Deum in mi amore proximi consistit nam qui proximum diligit, o scilicet fino ut so Moquatur, is, ut avius ait in Epistola ad Rom. cap. 13. s. . Legem impleri0, hinc squitur, in
Scriptura nullam aliam scientiam commendari, quam quae omnibus hominibus necessaria ost, ut o secundum hoc praescriptumo diro possint, et qua ignorata, homines nocessario debent esse contumacos, vel saltam sine disciplina obodientiae reliquas automspeculation , quae huc disses non tondunt, sive se circa Dei, niv circa rerum naturalium cognition- Versentur Scripturam non tangere, atquo adeo a Religione revelata separandas.
At si si haec unusquisquo, uti diximus, jam facile videremissi, amon, quia hinc totius Resigionis scisi pendes, rem
totam ocuratius ostendor et clarius xplicare volo. Ad quod requiritur, ut ante omnia ostendamuη, intellectualem, Siv accuratam, Dei cognitionom non osse donum omnibus fidelibus commune,
sicuti obodiontiam; sindo cognitionem illam, quam Deus per ophotas ab omnibus universaliter potiit, et unusquisque scire tenetur, nullam esse praetor cognitionem Divinae Hus Justitisso Charitatis. Quae ambo scipsa Scriptura facito demonstrantur. Nam Q. ovidontissimo soquitur is Exodi cap. 6. s. . ubi
127쪽
Dous mosi ad singularem gratiam ipsi largitam indicandam
uri, ur u a repetatus sum Abrahamo, Isaaco, et Iacobo Deo Sadai. sed nomine meo inova non sum cognitus ipsis: ubi ad meliorom inplicationom notandum, Et Sada significaro Hebraico Deum, qui sumest, quia unicuique, quod ei sussicit,
dat et quamvis saepe Sada absolute pro De Sumatur, non dubitandum tamen ost, quin ubiquo nomen El Deus subintolligondum sit. Deinde notandum, in Scriptura nullum nomen praeter ellova reperiri, quod Dei absolutam essentiam, sine relatione ad res croatas, indicos Atque ido Hobraei hoc solum nomen Dei esse proprium contondunt, oliqua autem appellatiVaeme et Mera reliqua si nomina, ius a substantiva sint sive loctiva, attributa unt, quae Deo competunt quatenus cum rotatione creatas consideratur, bol peri ipsas
manis latur. Ut , El, vo cum litora me paragogica 'κ Moo , quod nihil aliud significat quam potentem, ut notum,no Deo competit nisi or xcolisntiam, sicuti cum avium Apostolum appellamus alias virtutos ejus potentiae explicantur, ut Et potens), magnus, tremendus, justus, misericors, et ., via ad omnes comprohendondas simul hoc nomen in plurali numero usurpatur et significatione singulari, quod in Scriptura dioquentissimum. Jam quandoquido Deus Mosi dicit, o nomine Johova non fuisse patribus cognitum, soquitur, os nullum Dei attributum norime, quod ejus absolutam essentiam xplicat, sed tantum Hus inscia et promissa, hoc est ejus potentiam, quatenus perros risibiles manifestatur. Atqui hoc sus os non dicit ad Adom infidelitatis accusandum, o contra ad oram credulitatem et fidom xtollandam qua, quamvis non seque Singularommi cognitions acinosos habuerint, si amo promissa fixarataque crediderunt; non ut Ossa, qui, quamvis sublimiores dem cogistionos habusrit, de divinis amo promissis dubitavit, Deoque Objecit, quod, loo promissae salutis, Judaeorum re in prius mutaverit. Cum itaquo atro Dei singulare nomon ignoraverint, hocque Deus ori dicat factum, ad forum animi simplicitatomist fido laudandam, simulque ad commemorandam singularem gratiam os concossam hinc videntissimo equitur, id quod primo loco statuimus, homine ex mandat non tonori is attributa cognoscore, sed hoc peculiare Sse donum
128쪽
104 TRACTATUS quibusdam tantum dolibus Onc sum no operae pretium
hoc pluribus Scripturae tostimonii ostendore quia enim non vidot divinam cognitionem non fuisse omnibus fidelibus aequalem Pet neminem posse ex mandat Rapientem Sm, non magis quam vivore et esse viri, mulieres, pueri, et omnes, ex mandat obtemperare quidem seque possunt, non autem sapere. Quod si
qui dicat, non esse quidem opus si attributa intolligore, at omnino simplicitor, absque demonstratione, credere is sane nugabitur. Nam res invisibilos et quae solius montis sunt Objecta, nussis aliis culis vidori possunt, quam per demonstrationes; qui itaque eas non habent, nihil harum rerum plano vidΘnt; atque adeo quicquid de similibus auditum referunt, non magis eorum mentem tangit sive indicat, quam orba sittaci volautomati, quae Sine mento et sensu loquuntur. Verum, antequam ulterius pergam, rationem dioero teneor, cur in Genesi sepodicitur, quod atriarchae nomino Jehοva praedicaverint, quod
plane jam dictis repugnare idotur. Sed si ad illa, quae cap.
8. Ostendimus, attendamus, facile haec conciliar poterimus in praedicto enim Cap. ostendimus, scriptorom entateuchi res et loca non iisdem praecis nominibus indicare, quae eodem tHmporis, de quo loquitur, obtinebant, sed iis, quibus tempore scriptoris molius innotuorant. Dous igitur in Gonssilatriarchis praedicatus nomine Johοva indicatur, non quia atribus hoc nomino innotuerat, Sed quia hoc nomen apud Judaeos summae erat reverentiae; hoc, inquam, necessari dicendum, quandoquidem in hoc nostro
toxtu Exodi xpresse dicitur, sum hoc nomine non fuis- cognitum atriarchis, o etiam quod Exodi cap. 3. 13. Osos Dei nomen scire cupit quod si antea notum fuisset, fuisses saltem et ipsi otiam notum. Concludondum igitur ut volebamus: nompo fideles atriarchas hoc si nomen ignorarisso, eiqucteognitionem donum Dei, non autem mandatum SSΘ.Τempus igitur est, ut ad secundum transeamuE, nempe ad
OStondendum, Deum nullam aliam sui cognitionsm ab hominibus ΡΘr rophetas petere, quam cognitionem divinae suae ustitimet Charitatis, hoc os talia si attributa, quae homines certa vivendi rations imitari possunt quod quidem Jeremias ApreS-sissimis verbis docet. Nam cap. 22. s. 15 16. do ego Osia
129쪽
a m Puter tutis quidem omedit et bibit, et feci judicium et justitiam, tum ei bene fuit; judicari jus pauperis et indissentia, tum ipsi bene fuit; nam B. hoc est me cognoscere, dixit Iehova.
Nec minus clara unt, quae habentur cap. 9. S. 23. ' nempe
tantum glorietur unusquisque, me intelligere et cognoscere, quodeqo μοτα facio charitatem, judicium, et justitiam in terra, nam hi delector, ait Iehona Colligitur hoc etiam praeterea ex Exodi cap. 34. s. 6, 7. ubi Deus Osi, cupienti ipsum videro stnοScere, nulla alia attributa revelat, quam quae divinam Justitiam et Charitato explicant. Deniquo illud Johannis, de quo stiam in Sequentibus, apprimo hic nblandum venit; qui scilicet, quia nemo Doum vidit Deum per solam charitatem explicat, concluditque eum revera Deum habere et noscore, qui charitatem habot Videmus itaque, Jeremiam, Osen, Johannem Dei cognitionem, quam
unusquisque scire tenetur, paucis comprehendere, eamque in hoc Solo, ut Volebamus, ponere quod scilices Deus sit summo justus et summo misericors, sive unicum Verse Vitae exmplar.
His accedit, quod Scriptura nullam si definitions expromo tradit, nec alia Dei attributa amplectenda praeter modo dicta
Praescribat, nec ex professo, ut haec commendet. Ex quibus omnibus concludimus, intellectualem Dei cognitionem, quae ejus naturam prout in As est considerat, et quam naturam hominea coria vivondi rations imitari non possunt, nsque tanquam exemplum Eumore ad oram vivendi rations instituondam, ad fidom storeligionem revelatam nullo modo pertinere, et consequenter homines circa hanc sine coloro toto coelo errare pome. inimo itaque nitrum, quod Deus sese imaginationibus et praeconceptis Ρrophetarum opinionibus accommodaverit, quodque fideles diversas do o flavorint sententias, ut in Cap. 2. multis exemplis ostendimus. Deinde minime etiam mirum, quod sacra volumina ubique adeo improprio do so loquantur, eique manus, podes, oculos, aures, mentem, et motum localem tribuant, et praeterea etiam animi commotiones, ut quod ait Zelotypus miSericora, etc.,
et quod denique ipsum spingant tanquam Judicem et in coelis
tanquam in soli regio sodentsm, et Christum ad ipsius dextram. Loquuntur nimirum secundum i tum Vulgi, quem Scriptura
130쪽
Thoologi quicquid horum Lumino Murali videro potvorunt,
cum divina natura non convenire, metaphorico ' interpretandum, et quicquid eorum captum offugit, secundum litoram accipiendum, contenderunt. Sed, si omnia, quae in Scriptura hujus generiare riuntur, essent nec sario motaphorice intorpretanda fintelligenda, tum Scriptura non plobi si rudi vulgo fodieritissimis
tantum, et maxime hilosophis scripta o et Quinimo, si impium osset, pio et simplicitate animi haec, quae modo retulimus, ΘΙ so credere prosecto maxime cavero obuissent rophetae, fauom propter vulgi im cillitatem, a similibus phrasibus, et contra Dei attributa, prout unusquisque oadem amplecti tenesur, ante omnia ex proseas et claro docere, quod nullibi factum At. Adeoque minime credendum, pinione absolute consideratas, absque respectu ad pera, aliquid pietatis aut impistatis haboroso octandum do causa hominom aliquid is aut impie crederis dicendum, quatenus ex suis opinionibus ad Asdientiam movetur, via ex iisdom contiam ad occandum aut obellandum sumit; ita ut, si quis ora credendo fiat contumax, is revera impiam, o si contra falsa rodendo obodions, iam habo fidem. Veram enim Dei cognitionem non mandatum, sed donum divinum emo Ostendimus, Deumque nullam aliam ab hominibus petiisse quam cognitionem divinae suae ustitiae si Charitatis; quae cognitio non ad scientias, o tantum ad bedientiam necessaria St.
Quid sit Fides, quinam deles Fidei fundamenta determinantur,
et ipsa a Philosophia tandem maratur. Α voram Fido cognitions apprime necessarium ΘSSΘ, Scire, quod Scriptura accommodata sit non tantum captuilrophetarum,so stiam varii si inconstanti Judaeorum vulgi, nemo, qui Velleritor attondit, ignorare potest: qui enim omnia, quae in Scriptura habentur, promiscuo amplectitur, tanquam universalem et absolutam de s doctrinam, nec accurate cognovit, quidnam captu vulgi accommodatum sit, non poterit vulgi opiniones cum divina doctrina non confundere, et hominum commonia et placita pro divinis documontis non onditare Scripturaeque authoritato