장음표시 사용
171쪽
THEOLOGICO-POLITICI MAP. XVII. 139
jumit, et ex solo populo exercitus formare qui non in fidem imperatoris, nec summi pontificis, sod oligionis sivo si jurabant; qui adeo xercitus, sive ordines Dei Vocabantur, et Deus contra apud Hebraeos sus xercituum; et hac de causa arca foederis in magnis proeliis, a quorum discrimine totius populi via victoria si clados pondobat, in medio exercitu ibat, ut populus, Regem suum quasi praegentem Videns, extremis Viribus pugnaret. Ex his a Mogo successoribus mandatis facito colligimus, ipsum administratores, non autem dominatores imperii Hegisse. Nam nemini jus sest, sum solus si ubi vello con-Sulendi et consequenter nomini authoritatom dedit, quam ipse habebat, logos statuondi si abrogandi, do boli ot ac discedinendi, administratores tam templi quam civitatum eligendi quae omnia summi imporii tonsntis ossicia sunt. Summus enim Pontus jus quido habobat logos interpretandi, et responsa Dei dandi, at non ut osea, quandocunque Volebat, Sed tantum ab imperatore via summo concilio vo similibus
rogatus; et contra summus Oxorcitus Imperator et concilia, Deum quando volobant consulere, poterant, at non nisi a
summo ontifico Dei rosponsa acciporo. Quaro si dicta in ore Pontificis non scrota, ut in or Mosis, Sed tantum reSponSa erant a Joaua autom et conciliis accepta, tum demum vim mandati si scroti habobant. sindo hic summus Pontifex, qui Dei responsa a Deo accipisbat, militiam non habebat, nec imperium jure possidobat et contra, qui terras jure possidebant, lege Statuere uno non poterant. Summus deinde Pontifex, tam Aharon quam filius Hus isagarus, uterque a Mose quidem electus fuit, mortuo autem os nom jus eligendi pontificem habuit, sed filius patri logittas succedebat. Imperator exercituSaΜoso etiam lectus fuit, si non o jure summi ontificis, sed jure Osis ipsi dato, porsonam Imporatoris induit et ideo mortuo Osua pontifex nominem jus loco elegit, nec principes de V Imperator Deum consuluorunt, sed unusquisque in militiam suae tribus, et omnos simul in universam militiam jus Josus retinuerunt. Et vidotur non opus fuim Summo Imperatore, nisi quando conjunctis viribus contra communem hostem pugnars debebant; quod quidem maximo locum habuit temporo Jο- suae, quo locum fixum nondum omne habebant, et omnia communis uris erant; at postquam omnes tribus torras jure belli possemas, et quas adhuc possidore in mandatis orat, inter odiviserunt, nec amplius omnia omnium erant, eo ipS rati communis imperatoris isssavit, quandoquidem tribus diversae non
172쪽
140 TRACTATUS tam concive quam conscedoratae ab ea divisione reputari debuerunt. Respectu Dei os oligionis concivos quidem aestimari do-buerunt; at respectu uris, quod una in aliam ab at, non nisi confoederatae oodona foro modo si templum commune domas ac raepotontes Confoedorati Bolgarum ordinos. Nam divisi rei communis in partos nihil aliud ost, quam quod unuS- quisque suam partem solua jam possideat, o reliqui jure quod in illam partom abobant codant. Hac igitur de causamowΗΡrincipes tribuum logit, ut post divisum imperium unusquiS-que curam Suae partis haberet nempe sum per Summum Ροntificom do robus suae tribus consulendi, suae militiae imperandi, urbes condondi et mutuondi, judices in unaquaquis urbe conStituendi, Osram sui singularis impori invadondi, si absoluto omnia ossi si pacis administrandi. oc alium judicem praeter
Deum noscere tenebatur ' Vel quem Deu prophetam eXpresSemisissst alia si a Do dosocimoi, reliquae tribus ipsum non tanquam subditum judicare, o tanquam hostem, qui fidem contractus solverat, invadoro debebant. Quorum exempla in Scriptura abomus. Ortuo nim Osua filii Israestis, non um- mu nmus Imporator, Deum consuluerunt intellecto autem, quod tribus Judae omnium prima hostem suum invadere debebat, ipsa solo cum Simsono contrahit, ut junctis viribus utriusque hostem invaderont in quo contractu reliquae tribus non fuerunt comprehensae vido Judic. cap. 1. S. 1, 2, 3.), Sed unaquaeque Separatim ut in praedicto cap. narratur bellum contra Suum hostem gerit, o quem vult in ditionomo fidomaccipit, etsi in mandatis osset, nulli ulla pacti conditione parcere, Sed omne exterminare propter quod peccatum reprehenduntur quidem, a nomine autem in judicium Vocantur. Nec erat quod proptero bolla contra invicem movere inciperent, et robuSalterius alii se immiscorent contra Bonjaminitas, qui reliquos ostenderant, et pacis inculum ita solvorant, ut nussu ex confoederatis securo apud ipsos hospitium haboro possot hostiliter
centos ot innoconio juro olli seque trucidant, quod postea sera poenitontia lamontati sunt. His exemplis, quae de jure uniuscujusquo tribus modo diximuS, plane confirmantur. At sorsan aliquis rogabit, quisnam SuccesSorem principis cujusque tribus ligobat vorum do hacro mihil corti ix ipsa Scriptura possum colligore hoc tamen
173쪽
THEOLOGICO-POLITICI CAP. VII. 141
conjicio, quod, quandoquidem unaquaeque tribus in familias orat divisa, quarum capita ex senioribus familiae eligobantur, ex his qui Aonior erat, loco principis jure succedebat. Ex Senioribus ossim osos septuaginta coadjutores, qui cum pS supremum concilium formabant, elegit; qui post mortem Osuae imperii administrationem habuerunt, Senos in Scriptura vocantur; et donique apud Hobraeos nihil frequontius, quam per Sones judices intolligere, quod omnibus notum iustimo. Sed ad nostrum
propositum parum refert hoc certo scirsu suffcit quod stonderim, nominem post mortem Osis omnia summi imperatoris ossicia habuisso nam, quandoquidem omnia non ab uniu Viri, neque unius concilii, neque populi decreto pendebant, sed quaedam ab una tribu, alia a roliquis aequali utriusque jure administrabantur, sequitur videntissimo imperium ab obitu Mosis
neque monarchicum neque aristocraticum neque populare man-ώSse, Red, uti diximus, hoocraticum. I. quia impori domus rogi templum erat, et sola Hua ratione, ut ostendimus, omnes tribus concisos orant. ΙΙ. quia omnes civos in fido Dei supremi sui judicis juraro ob ant, cui soli in omnibus absoluto obedire promiserant. Et denique quia Summus Omnium imperator, quando eo pu erat, a nomine nisi a solo Deo oligebatur. Quod Mosos nomino Dei populo expresse praedicit Deuter cap. 18. ' Vors. 15. st re ipsa lecti Gideonis, Samsonis, o Samuestia testatur; quare non dubitandum, quin reliqui dolos duos simili otiam modo lecti fusrint, etsi id Oxsorum historia non conatet.
His positis, tempus est ut videamus, quantum haec ratio imporii constituondi animos moderari poterat, et tam eo qui rogebant quam qui rogobantur ita continere, ut neque hi
rebelles, nequo illi Tyranni forent Qui imporium administrant, si qui id tenent, quicquid
facinoris committunt, id Asmpor specie juris adumbrare, et popul id a se honesto factum porsuadore student; quod facito etiam obtinent, quando tota juris intorpretatio ab iis solis
pendet. Nam non dubium est, quin eo ipso maximam ad omnia quae volunt, et eorum appetitu suadet, libertatem Eumant, et contra magnam iisdem adimi, si jus logos interprotandi apud alium sit, et simul si vora arundem interprotatio omnibus ita pateat, ut nemo do adem dubitare possit. Ex quo manifestum fit, magnam Hebraeorum principibus causam facinorum Eublatam
174쪽
142 TRACTATUS fuisse eo, quod jus omne logos interpretandi oritis datum fuerit vid Deuteron cap. l. vers. 5.), qui nullam imperii administrationem nec partem cum caeteris ab ant, et quorum tota fortuna et honor a Vera legum interpretatione pendebat. Deinde, quod uniVersus populus jussus est ingulis oplomannis certo in loco congregari, ubi alontifico leges edoceretur, et praeterea ut unusquisque solu continuo, et Summa cum attentions librum Legis legeret et perlegeret vide Deuteron cap. 31. Vers. 9 etc. et cap. 6. Vera T.). Principes igitur maximo sui saltem causa, curare debebant, ut omnia secundum leges praescriptas, si omnibus satis pervecta8, administrarent, si a populo maximo honoro coli Volebant, qui tum os utpoto si imperii ministroso vicum Dei gerentes oneraretur alia summum subditorum odium, quale heologicum esse solet, fugere non potorant. Ad haec, nempe ad effraenatam rincipum libidinem Osircendam, aliud ormagni momonti accessit; idolico quod militia ox omnibus civibus nullo a vigesimo usque ad sexagesimum aetatiSannum excepto formabatur, et quod rincipes nullum extruncum militem mercede conducere poterant. Hoc, inquam, er- magni fuit momenti; nam certum est, rincipe sola militia, cui stipondia solvunt, populum opprimere posse. Deinde, OS nihil magis timor quam libortatem militum concirium, quorum virtute, labore, et magno sui sanguinis impendio, impctii libertas et gloria parta est. Ido Alexander, cum secundo contra Darium dimicandum orat, audito armenionis contilio, non ipsum qui consilium dedit, Aod olyperconta, qui cum eodem stabat, increpuit. Nam, ut ait Curtius lib. 4. g. 13. , armenionem, nuper acriu quam Vellet increpitum, rurSus caStigaro non sustinuit; nec acedonum libertatem, quam maXime, ut jam diximus, timebat, opprimere potuit, niSi poStquam numerum militum o captivis longo supra Macedona auxit tum enim animo suo impotenti, o diu civium optimorum libertate coercito, morem gerere potuit. Si haec itaquo militum concivium libortas humani imperii principes, qui soli totam laudem Victoriarum usurpare solent, retinet, multo magis Hebrieorum Principe co0rcere debuit, quorum milites non pro rincipis,so pro Dei gloria pugnabant, et sol Dei responso accepto proelium committebant. Accessit deinde, quod omnes Hobraeorum Principes solo Religionis vinculo AESAociati irant: quare si aliquis ab iadem
175쪽
dofecisset, usque divinum uniuscujusque violare incepiSSet, eo hostis a rosiquis habori potvorat, si jure opprinii. Accossit ΙΙΙ. timor novi alicujus Prophetae modo enim probatae vitae aliquis scopus quibusdam signis ostenderet, Se Prophetam esse, eo ipso jus summum imperandi habebat, nempe, sicuti osos, si nomine si soli rovolati, o non tantum, ut Ρrincipes, per Pontificem consulti. Et non dubium est, quin tales populum oppressum facile ad so trahors poterant, et levibus signis quicquid velisnt orsuadere cum contra, Si re recte administrabantur, rincops in Ompore proVidere poterat, ut Ρropheta prius ejus judicio stars doborot ut ab eo examinaretur, num probatae Vitae esset, num orta et indubitata signa suae legationis haberet, o doniquo num id, quod nomino Dei dicero Volebat, cum recepta doctrina et communibus legibus patriae conveniret. Quod si nec signa satis responderont, Vol doctrinanOVa SSet, eum jure mortis damnare poterat, alias sola principis authoritato si testimonio scipiebatur. Accessit IV., quod rinceps reliquos nobilitate non excellebat, nec jure Sanguinis, sed tantum ratione aetatis ot virtutis administrati imperii si compotebat. Accessit sesque, quod rincipes, o universa militia non magis dosidori bolli quam pacis tonori potarant. Nam militia, uti diximus, o solis civibus constabat; quare tam res belli quam pacis ab iisdom hominibus administrabantur. Qui igitur in castris miles, is in foro civis orat, o qui in castris dux, is in curia judex, o qui doniquo in castris imperator, princπ in civitato erat. Quaro nomo bollum propter bellum, sed propter pacem et ad tuendam libortato desiderare poterat et forte
Ρrinceps, ne summum ontificom adiro tenoretur, et coram pSopraeter dignitatem Ataro, a robu novis quantum poterat abstinebat.
Haec de rationibus, quae rincipos intra suos limites continebant. Videndum jam qua ratione populus retinebatur; sed hanc otiam imperii fundamenta clarissime indicant: si quis enim ado vel lovitor attendor volit vid0bit statim haec amorem adeo Singularem in civium animis arcto obuisso, ut nihil difficilius aliquis in mentem inducor potuerit, quam patriam prodere, Vel ab ea oficere Aod contra omnos ita affocti esso debuerint, ut
extrema potius quam alienum imperium paterentur. Nam poSt- quam suum jus in Deum transtulerunt, suumque regnum Dei regnum me, Seque Solos filios si roliqua autem natione Dei hostes esse irediderunt. in quas propterea odio infensissimo
176쪽
144 TRAcTATUS affecti orant nam et hoc pium esse credebant, Vide Aiam. 139. vers. 21, 22.); nihil magis abhorrere potuerunt, quum infido alicujus xtranei jurare, siquo obedientiam promittere; nec majus agitium, nec quid magis execrandum, Oxcogitari apud ipso poterat, quam patriam, hoc est ipsum regnum Dei, quem adorabant, prodere Iano aliquo extra patriam tantum
habitatum iro pro flagiti habobatur, quia si cultus, quo
Remper tenebantur, non nisi in patrio solo exorcori concedebatur; utpote quae sola tellus sancta, sliqua autem immunda et profana haberetur. Ide David, quia Oxulare cogebatur, sic coram Saulo conqueritur: Si qui te contra me instigant, homines sunt, maleaicti Aunt, quia me secludunt, ne spatiar in Dei hinreduate, sed dicunt: cude et Deos alienos cole. Et hac etiam de causa nullus civis, quod hic apprimo notandum, exilii damnabatur: nam qui peccat, supplici quidem dignus sat, non autem flagitio Amor Ergo Hebraeorum erga patriam non simplex amor, sed pietas rut, quae simul ot dium in oliqua nations ita quotidiano estu fovebantur et alebantur, ut in naturam vorti debuerint quotidianus enim cultus non tantum diversus omnino erat quo ficthat, ut omnino singulares, et a reliqui prorsus essoni separati), Sed etiam absoluto contrarius. Quars ex quotidiana quadam e robration continuum odium oriri dobuit, quo nullum firmius animis haerere potuit utpote odium sex magna devotione seu pietato ortum, quodqus pium credebatur; quo sane nullum majus nec pertinacius dari potest. Nec causa communis deerat, qua dium Semper magis ac magis incenditur, nempe ejus reciprocatio; nam nationes eos contra odio infensissimo habor debuerunt. . Quantum autom haec omnia, idolico humani imporii libortas; erga patriam ovotio in omnes reliquo jus absolutum; et odium non tantum licitum sod etiam pium, omnes infensos habere; morum et rituum singularitas quantum, inquam, haec Hebraeorum animos firmaro alvorini ad omnia singulari constantia stvirtuto pro atria tolorandum Ratio quam clarissimo docet, stipsa experiontia testata est. Nunquam enim, stante Urbe, ubalterius imporio duraro potvorunt, et ido morosolymam robolism civitato vocitabant vide Hegrae cap. 4 Vers 12, 15.).
Secundum imporium quod primi vix umbra fuit, postquam Ροntificos jus etiam principatus usurpavorunt difficillimo a Romanis destrui potuit quod ipso acitus lib. 2. Histor ' his
tostatur Profligaverat bellum Iudaicum Vespasianus, o ugnatione
Lib. l. am. c. 26. s. s. ' Cap. 4.
177쪽
Hierosolymorum reliqua, duro mastis et arduo opere ob ingenium gentis et servicaciam superstitionis, quam quod satis virium obsessis ad tolerandas necessitates superesset Verum praeter haec, quorum aestimatio a sola opinione pendot, aliud in hoc imperio, quod solidi imum est, singularo fuit, quo cives maxime retineri debuerunt, ne de desections cogitarent, et ne unquam desiderio tenerentur deserendae patriae nimirum ratio utilitatis, quae omnium humanarum actionum robur o Vita est. Atque haec, inquam, in hoc imperi singularis orat: nam cives nullibi
majore jure bona sua possidobant, quam hujus imperii subditi,
qui cum principe aequalem partem torrarum et agrorum habebant, et unusquisque suae partis aeternus dominus orat; nam si quis paupertate coactus fundum suum vel agrum Vendiderat,advontanto ubilae si do intogro rostitui obebat o ad hunc
modum alia instituta orant, ut nemo a fixis suis bonis alisnari posset. Deinde inportas nullibi tolerabilior osse poterat, quam ubi charitas orga proximum, hoc est erga conci Vem, Summa pistat coli obebat, ut sum suum Regem propitium haberent. Civibus igitur Hobraeis non nisi in sua patria bono esSe poterat, ΘXtra eandem autem damnum maximum et edocus. Doinde ad eosdem non tantum in patrio solo stinendum Aod ad bella etiam civilia vitandum, o causas contentionum tollendum, haec apprime conducebant; nempo quod nemo suo aequali, sed soli Deo serviebat, et quod charita et amor erga conciVem Summa aestimabatur pioina; qui non parum fovebatur communi odio, quo reliquas nationes, et hae o contra habebant. Praeterea primo conducebat summa obodientiae disciplina, qua educabantur quod scilicet omnia o dolor nato logis praescripto facere debebant: non iam ad libitum raro si bat, sed certis temporibus et annis, o non nisi uno ostiarum genere Simul; sic etiam non nisi certa ration corioquo tempore Seminare et metere licebat, et absoluto sorum vita continuus bodientiae cultus erat qua do ro id Cap. 5. circa usum Caeremoniarum); quare eidem omnino assuefactis ipsa non amplius servitus Sed libertas vidori obuit undo soqui etiam debuit, ut nemo negata sed mandata cuperet. Ad quod etiam non parum conduXiSSeridetur, quod certis anni temporibus otio et laetitiae se dare tenebantur, non ut animo, sed ut o ex animo obtemperarent. Ter in anno Dei convivae orant vido sui cap. 16.); septimo septimanae die ab omni opero cessaro, Meque oti dare debobant; et praetor haec alia tompora ignata erant, quibus laetitiae actus honosti si convivia non quidem concedebantur,
178쪽
146 TRAcTATUS Aod mandabantur. Nec puto, quod aliquid hoc ossicacius ad hominum animos flectendos excogitari potest; nam nulla re magis capiuntur animi, quam hetitia, quae ex devotione, hoc est ex amore et admiratione simul oritur. Noc facito fastidio rerum Ailatarum capi poterant, nam cultus diobus satis destinatus rarus et Varius erat. His aco sit summa templi roverentia, quam propter Singularem ejus cultum, et res, w- tenebantur observare antequam alicui eo ire liceret, resigiosissimo Semper Servaverunt atque adeo ut hodierni adhuc non sino
magno horror illud anassae flagitium logant, quod scilio tidolum in ipso templo ponoro sustinuorit. Erga lege etiam, quae in intimo sacrario religiosissime custodiebantur, non minor erat populo reverentia. Quare populi rumors ot praejudicia hic minimo timenda erant nomo nimis robus divinis judicium forro audebat , sed ad omnia, quae ipsis imperabantur QK authoritato divini responsi in semplo accopti, o legis a Dcto
conditae, in ulla Rationis consultation obtemperare debebant. Atquo his me summam rationem hujus imporii, etsibroviter. satis tamen clare Xposuisse puto. Superest jam ut causas etiam inquiramuS, quare factum sit, ut Hebraei toti in Logo desecorint cur totios subacti suorint si cur tandem imperium omnino vastari potuerit. At forsan hic aliquis diost, id ovonisse ex gontiacotumacia; Verum hoc puerile eat, nam cur haec natio roliquis contumacior fuit pa Natura haec sane nationes non creat, sed individua, quae qui-dom in nations non distinguuntur nisi Ox divorsitato linguae, legum, et morum sceptorum; et ex his duobus logibus scilico otmoribus, tantum oriri potest, quod unaquaeque nati singularcthabsat ingenium, singularom conditionem, et donique singularia praejudicia. Si igitur concedondum Asot, quod Hebraei supra reliquos mortales contumaces fuerint, id vitio legum via receptorum morum imputari deberet. Et sane hoc Verum est, quod, Si Deus eorum imperium constantius Voluisset, aliter etiam jura et leges condidisset, aliamquo rations id administrandi instituisset quar quid aliud dicero possumus nisi quod Deum suum iratum habuerint, non tantum, ut Jeremia cap. 32. S. 31. ait, ab urbe condita, sod jam indo a logibus conditia. Quod Egechiel cap. 20. s. 25. tiam testatur, inquienS: Doetiam dedi ipsis statuta non bona, et jura quibus non viverent, eo quod impuravi ipsos muneribus suis, remittendo Omnem
179쪽
aperturam vulnin id est primogenitum), ut eos vastarem, ut scirent quod esto sum Inooa. Quae verba, et causa vastationis imperii, ut recto intelligantur, notandum, quod primum inton- tum fuit, totum sacrum ministorium primogeniti tradore non Lovitis vid Numor cap. 8. E. 17.); Sed postquam OmneS praeter Lovitas Vitulum adoravorunt, repudiati si impurati sunt primogeniti, et Levitae eorum loco electi Deuteron. cap. 10. S. 8.); quae mutatio, quo eam magi ac magis considero, in orba aesti m cogit rumpere, ill tempore non fuisse Deo curae securitatem illorum fuisse ultionem Noc satis mirari possum, tantam animo coelesti fuisse iram, ut ipsas leges, quae semper Solum univorsi populi honorem, salutem et securitatomintendunt, animo se vindicandi, et ad populum puniendum condidorit, ita ut logos non leges, hoc est populi salus, sed potius poenae et supplicia isse sint. Omnia enim munera, quae Lovitis ot incordotibus ars tenobantur, ut etiam quod primo niti redimi debobant, o argontum pro capito Levitis dare, si deniquo quod Levitis solis ad sacra accedere concedebatur, eo continuo suae impuritatis et repudiationis arguebant. Habobant sindo oritae, quod iis continuo exprobrarent. Nam non dubium si, quin intor tot millia multi importuni hoolο- gastri reporti fuerint; unde populo dosiderium, facta Leritarum, qui absqus ubi hominos erant, observandi, et, ut fit, omneSob unius delictum accusandi. Hinc continuo rumores, deindelastidium hominos otiosos o invisos, nec sanguine iis conjunctos, alendi, praecipus si annona cara orat. Quid igitur mirum, si in otio, quando mantiasta miracula emabant, nec homines exquisitissimae minoritatis dabantur, populi animus irritatus otaVam languescere inciperet, et tandem a cultu, quamVis dirino, sibi amo ignominios et otiam suspecto, deficeret, et OVum cuporet et quod rincipos, qui semper, ut jus summum imperii sos ob sant, viam affectant, ut populum sibi alligarent, et a Ρontifice averterent, omnia ei concederent, noVOSque cultus introducerent. Quod si ex prima intontion Rospublica constituta fuissot, jus omnibus tribubus si honor aequalis Semperfuisset, si omnia securissimo sese habuissent; nam quis jus
Sacrum Suorum consanguineorum violaro volist quid aliud mallent quam suos consanguineos, fratres, et RrenteS, X
pistat Boligionis loro quam iisdom logum into rotationem edocori si quam doniquo ab iisdsm divina responsa expectare γ
180쪽
148 TRACTATUS Deindo hac ratione omnos tribus longo arctius invicona unitae maniament, si nimirum Omnibus squalo jus fuisset sacra administrandi quin imo nihil timondum esset, si ipsa Levitarum olectio aliam causam quam iram et vindictam habuisset. Sed, sicuti diximus, sum suum iratum habuerunt; qui ipsos , ut Vorba etechisssis irarum opstam, sui muneribus impurarit,
firmantur haec praetore ipsis historiis. Simul ac populia in desertis otio abundaro coepit, multi, et non do plobo viri, hanc electionem aegre ferro incoporunt et hinc occasionem ceperunt credendi, oson nihil ox mandato divino, sod ad libitum omnia instituero; quia scilicet suam tribum prae omnibus elegerit, fjus pontificatus in aeternum suo atri oderit; quapropter
ipsum tumultu concitato adeunt, clamanteS, omnω seque Sanctos Se ipSumque supra omnes contra jus extolli. Nec eos una
ratione Asdare potuit, o adhibito in signum fides miracula
omnes extincti sunt; unde nova st universalis populi totius seditio orta st, credontis scilicet, eos non Diso judice, sed arto osis xtincto emo qui tandem pocl magnam cladem si postilontiam fossus sodavit, ast ita ut omne mori mallent quam vivoro Quaro tunc semporis sediti magis desictra quam concordia coeperat. Quod ita Scriptura testatur Deut Cap. 31. 'ΘΗ. 21. ubi Deus oti, postquam ei praedixit, populum post ejus morio a divino culturassecturum, haec ait Novi enim ipsiua appetitum, et quid hodie machinatur, dum non meundem duaeero ad terram suam juravi. Et paulo post OAos ipsi populo: Nam ego novi rebellionem tuam et contumaciam tuam. Si dum ego uobiscum visi, rebelles tuistis contra Deum, multo magis eritis post mortem meam. Et revera Sic etiam contigit, ut notum. Unde magnae mutationeS, magnaque ad omnia licentia, luxus o socordia, quibus omnia in dolorius ire coeperunt, donec seps subacticius divinum plano ruperunt, et regem mortalem Voluerunt, ut imperii regia non templum, Sed aula SSet, et ut omnos tribus non amplius uris divini t Pontificatus, sed Regum rospoctu concives manerent. At hinc ingens materia novis oditionibus o quibus suam tandem imperii totius ruina Aoquuta ost. Nam quid aliud ego minus ferre poSSunt, quam precari regnare, et imperium in imperio
pati Qui primi o privatis loci sunt, gradu dignitatis, ad quem AEScenderant, contonii duorunt; in, postquam illi Juro