장음표시 사용
181쪽
succossioni regno potiti Sunt, omnia paulatim mutaro coeporunt, ut innocius imporii soli tenoroni quo maxima ex parte carebant, quamdiu us logum ab iisdsm non pondobat, sed a Pontifico, qui fas in sacrari custodiobat fasque populo interpretabatur. Adeoquo tanquam subditi legibus tonobantur nec jure eas abrogare poterant, vel novas aequali authoritato condero. Dsindoquia jus Levitarum Reges aequo ac subditos, ut profanoS, Sacra administrare prohibobat o doniquo quia tota sui imporii securit a sola voluntate unius, qui ropheta Videbatur, pendebat, cujus rei exempla viderant nimirum quanta cum libertato Samues Saulo omnia imperabat, et quam facile unam ob noxam jus regnandi in Davidom transferro potuerit quar et imperium in imporio Gobant, et precari rognabant. Ad haec ergo Superanda, alia simpla iis dicar concessorunt, ut nulla Levitis amplius consultatio essot deindo plures, qui nomino si prophetarent, quaesiverunt, ut rophetas haberent, quos Veris opponerent. Sed quicquid conati sunt, numquam oti compotes esse potuerunt. Ρrophetae enim ad omnia parati, tempus opportunum expectabant, nempe imperium succeagoris, quod semper, dum memoria praecedentis Viget, precarium est tum facit authoritato divina aliquom ego insensum si virtute clarum inducor poterant ad jus divinum vindicandum, o imperium vel ejus partem jure possidendum Vorum nec rophetae aliquid hac ration promo- Vere poterant; nam, lai yrannum o modio tollerent, manebant tamen causae, quaro nihil aliud faciobant, quam novum Tyrannum multo trium anguino mors Discordiis igitur bossisquo civilibus finis nullus, causae autom jus divinum violandi semper aedem, quae etiam non nisi simul cum toto impori s modi tolli
His idomus, quomodo stigio in Hobraeorum ompublicam introducta fuerit, si qua rations imperium aeternum HSSe potuerit, si justa togislatoris ira in Odom persistero concessisset. Sed quia id fiori non potuit, tando intorius obuit. tquo hic ssolo primo imperi locutus sum; nam secundum vix umbra fuit primi, quandoquidem jure orsarum, quorum subditi erant, tenebantur, o postquam libortatem adopti sunt, ontifices jus principatus usurpaverunt, quo imperium absolutum obtinuerunt. Undo Sacerdotibus romandi ot pontificatum simul adipiscendi ingens libido quar do hoc ocundo minime opus fuit plura dicere. An Vero primum, prout ipsum durabilis concepimus,
imitabilo sit, via pium, id quoad jus fiori potos imitari, id ox
sequentibus at it. Hic tantum coronidis loco notari velim id,
182쪽
quod jam supra innuimus nemps ex his, quae in hoc Capito ostendimus, constaro, jus divinum ius religionis ex pacto oriri, sin quo nullum est nisi naturato ot ideo Hobraei nulla pistato
erga gentes, quae pacto non intermorunt ex jussu religionis tonebantur, sed tantum in concives.
Eae Hebraeorum Republica et historiis quindam dogmata Politica concluduntur. Quamvis Hebraeorum imperium, quia ipsum in praecedonia Capite concepimus, aeternum esse potvorit, idem tamen nomo jam imitari potest, nec otiam consultum est. Nam si qui suum ju in sum transsores volloni, id cum so sicuti Hobrosi fecerunt, expresse pacisci deberent adeoque non tantum voluntas jus transforontium, sed otiam Dei, in quem omet tranSserΘndum, requireretur. At Deus contra per Apostolos ovolavit, Dolpactum non amplius atramonto, nec in tabulis lapidois sod si spiritu in cordo scribi. sindo talis impori forma iis forsan tantum utilis osse posset, qui ibi solis absque externo commercio Vivere, seseque intra suos limites claudere, et a reliquo orbe segregari velint, at minimo iis, quibus necesse est cum aliis commorcium habere; quaproptor talis imperii forma paucissimis tantum ex usu esse potest. Vorumenimvero, tametia in omnibus imitabit non sit multa amo habuit dignissima, saltem ut notarentur, et quae forsan imitari consultissimum
HSset Attamen, quia mea intentio, ut jam monui, non St, do Republica ex profeSSO agere, eorum pleraque ima faciam et tantum ea, quae ad meum scopum faciunt, notabo. Nempe quod contra si Regnum non pugnet, summam majestatem eligere,
quae Summum imperii jus haboat. Nam postquam Hebraei suum jus in Deum transtulorunt, jus summum imporandi os tradiderunt, quique adeo solu authoritatem habuit logosisi nomino condendi et abrogandi, sacrorum ministros ligendi judicandi, docondi, et castigandi, et omnibus doniquo omnia absoluto imperandi. Deinde quod, quamvis sacrorum ministri legum
interprete fuerint, eorum tamen non orat cive judicare, nee aliquem excommunicare hoc enim tantum judicibus, o principibus ex populo electis, competebat Vido JOSuae cap. 6. S. 26., Judicum cap. 21. s. 18. et 1. Samueli cap. 14. S. 24.3.
183쪽
Ρraeter haec, si otiam ad Hobraeorum successus et historias attondere Velimus alia, digna etiam ut notentur, reperiemuS.
Videsiost . quod nullae in oligione sectae fuerint, nisi postquam ontificos in ocundo impori authoritatem habuserunt decretandi, si negotia imperii tractandi; quae authoritas ut aeterna osset, jus sibi principatus usurpaverunt, et tandem Reges appellari voluerunt Ratio in promptu est in primo namque imperi nulla scrotalia nomen a ontifico aboro poterant, quandoquidem nullum jus ocrotandi habobant, sodiantum si responΗa, a principibus vel conciliis rogati, dandi; ac propterea nulla tum iis libido esse potuit nova decretandi, sed tantum assueta et recepta administrandi st dolandondi; Nam nulla alia rations libortato suam invitis principibus conservare ut poterant, nisi lege incorrupta SerVando. At, postquam potestatem otiam ad imporii negotia tractandum, jusque principatus, juxta pontificatum adepti sunt, un quisque, tam in religion quam in oliquis, sui ominis gloriam incepit quaerere, omnia scilicet pontificali authoritat dotorminando, si quotidio nova o caeremoniis, o fido, et omnibus decretando,
quae non minus sacra nec minoris authoritati esso voluerunt,
quam leges Osis o quo factum, ut religio in xitiabilom superstitionem declinaret, o legum verus AenEu et interprΘ-tatio corrumporotur. Ad quod etiam accessit, quod, dum Ρontificos viam ad rincipatum in initio rostaurationis affectabant, omnia, ut plebem ad se trahorent, assentabantur plebis scilicet facta, sta impia, approbando, o Scripturam peSSimiSHu moribus accommodando. Quod quidem Malachias do iis
conceptissimis verbi testatur is nim, postquam SacerdoteS sui tempori incropuit, eos Dei nominis contemptore appellando, sic eos castigare pergit Labia Pontistois custodiunt scientiam, e leae eae ipsius ore qumritur, quia Dei missarius est At vos recessistis a via fecistis, ut eae multis esset ossendiculo. Puctum Levi corru istis, ait Deus Mercituum et sic porro eo accuSarΘpergit, quod leges ad libitum into rotabantur, o nullam Dei rationism, Sed tantum personarum habebant. At cortum est, Ροntifices haec nunquam tam caute sacere potuisse, ut a prudentioribus non animadverterentur; qui proinde, crescente audacia, contenderunt, nullas alias logos teneri deboro, quam quae scriptae erant caeterum
decreta, quae docepti harisaei qui, ut osophus in Antiquitatibus labot, i communi plobo maximo constabant traditioneκ
184쪽
patrum vocabant, minime custodionda esse. Quicquid morit, nullo modo pomumus dubitare, quin Pontificum adulatio, oligionis et legum corruptio harumquo incredibilis augmontatio, magnam admodum et equontem occasionom edorint disputationibus ot aliarcationibus, quae nunquam componi potuerunt; nam ubi homines ardore suporstitionis, magistratu alterutram partem adjuvante, litigare incipiunt, nequaquam sedari possunt, sed necessario in octa dividuntur. ΙΙ. notatu dignum est, quod rophotae, viri scilicet privati, libertate sua monendi, increpandi, et Oxprobrandi, homines magis irritaverunt quam correxerunt; qui tamen, a Regibus Oniti vo castigati, facito flocrabantur. Imo Regibus, etiam piiS, saepe intolorabiles fuerunt, propter auctoritatem, quam habeant, judicandi, quid is vel impio factum saet, si et Rego ipsoacastigandi, si quod negotium publicum vel privatum contra eorum judicium ager sustinebant. Rex Asa, qui x tostimonio Scripturae pie regnavit prophotam Hananiam in pistrinum dodit vide . aralip. cap. 16.), quia ipsum libero oprohendere ofincrepare sustinuit, ob pactum cum Roge Armonis factum et praeter hoc alia reperiuntur exempla, quae ostendunt, religionem
plus dotrimonti quam incromonti x tali libertato accepisso ut jam taceam, quod hinc etiam, quod rophotae tantum sibi j
retinuo int, magna olla civilia orta uorint. III dignum otiam ut notetur est quod, quamdiu popul regnum tenuit, non nisi unum bollum civit habusrit; quod tamen absolute extinctum fuit, o victores victorum ita misisti sunt, ut omnibu modi curaverint, eosdem in antiquam suam dignitato st potonitam restituero. At postquam popul , -- gibus minime assuetus, impori primam formam in monarchicam mutavit, civilibus ollis nullus fors finis fuit, o proelia adeo atrocia commiserunt, ut omnium famam Xauperaverint; in uno enim proelio quod fido fero suporat quingonta millia Israelitarum scati sunt a Judaeis; si in alio contra Israelitae Judaeorum multos trucidant numerus in Scriptura non tradituri, ipsum Regem capiunt Hierosolymae murum foro demoliuntur, et ipsum emplum ut irae nullum modum fuisse noscat homnino spoliant, o ingenti fratrum praeda onuati, et anguine --tiati, accoptis obsidibus, o Rego in jam fere Vastato suo regno relicto, arma deponunt, non fido sod imbocillitato Judaeorum securi facti. Nam paucis post annis, Judaeorum viribus of tis, noVum proelium rursus committunt, in quo iterum Israelitae Victores evadunt, contum o viginti milli Judaeorum trucidant,
185쪽
mulieres et liboros eorum usquo ad ducenta millia captivo ducunt, magnamque praedam iterum rapiunt atque his, o aliis proeliis, quae in historiis obiter narrantur, conSumpti, praedatando hostibus disrunt. sindo si etiam tempora reputare Velimus, quibus absoluta pace frui licuit, magnam reperiemus discrΘpantiam saepe iam ante reges quadraginta, et semel quod omni opinione majus octoginta annos in bello externo vel intern concorditor transsgerunt. At postquam Reges imperium adepti sunt, quia non amplius, ut antoa, pro pace et libertate,
sed pro gloria certandum erat, omnes praeter unum Salomonem
cujus Virtus, sapiontia scilicst, molius in pace quam in ollo constare poterat bolla ossius logimus accossit deindo oritiabilis regnandi libido, quae loris ius iter ad regnum admodum cruontum scit. Doniquo loges durante populi regno incorruptae
manSerunt, et constantius obsorvatae uorunt Nam anto Rogos paucissimi fuerunt rophetae, qui populum monerent; post electum autom Rogom ormulti simul suorunt Hobadias namquo centum a sed liberavit, Osquo abscondidit, ne cum reliquis occiderentur. Nec idomus quod populus ullis falsis rophotis deceptus fuit, nisi postquam imperium regibus cessit, quibuSpleriquo assentari student. Addo quod populus, cujus plerumque animus, pro re nata, magnus vel humis ost facile se in calamitatibus corrigobat, o ad Deum convertebat, legesque restituebat, et hoc modo oΗ otiam omni periculo expediebat contra Reges, quorum animi semper aequo elati sunt, nec flocti absque ignominia possunt, pertinaciter vitiis adhaeserunt, usque ad supromum Urbis xcidium. Ex his clarissimo ridomus I. quam orniciosum et Religioni et Reipublicae sit, sacrorum ministri jus aliquod decretandi, Vel imperii negotia tractandi, concedors ot contra omnia multa eo tantius sese aboro, si hi ita continoantur, ut o nullare nisi rogati respondeant, o ut intorta scepta tantum et maximo usitata docoant exerceantque. I. quam periculosum ita jus divinum resores ros more speculativas, legesque de opinionibus condero, do quibus homines disputaro solent Volpossunt; ibi ni violentissimo regnatur, ubi opiniones, quaeum cujusque uri sunt, quo nemo cedere poteSt, pro crimine habentur; im plebis ira, ubi hoc fit, maxime regnare Solet. Ulatus namque, ut Pharisaeorum irae concederet, Christum, quem innocentem noverat, crucifigore jussit. sindo, ut harisaei ditiores a suis dignitatibus doturbaroni, quaestiones de ReligionemoVere coeperunt, et inducaeos impiotatis accusare; si ad hoc
186쪽
Ρharisaeorum exemplum possim quiquo hypocritae, eadem rubis agitati, quam gelum juris divini vocant, viro probitato insigneso virtute claros, si ob id plebi invisos, ubiquo porsecuti Sunt; eorum scilicet opiniones publico dotostando, et saevam multitudinesmira in osdem incendondo. Atquo haec procax licentia, quia SP is Religionis adumbratur, non facito Osrcori potest, praecipu ubi summae potestates Θctam aliquam introduxerunt, cujus inmauthoros non sunt; quia tum non ut juris divini interprotes,so ut sociarii abontur hoc os ut qui sociae doctores juria divini interpretes agnoscunt o ido magiatratuum authoritas circa haec apud plebem parum valoro solet, at plurimum doctorum authoritas, quorum interprotationibus vo Rogos submitti dohoro
putant. Ad haec orgo mala vitanda nihil Respublicae tutius excogitari potest, quam istaram et oligionis cultum in Solis Oporibus, hoc si in sol oxorcitio charitatis et justitiae, ponBm, si s reliquis liborum unicuiquo judicium olinquere; sed do. hi postea uia . III. videmus, quam nocesso sit, tam Respubli squam eligioni, summis potostatibus jus de eo, quod fas nefaSquΘsit, discernendi, concodoro. Nam si hoc jus do factis discernsndi, ipsis divinis rophotis concoci non potuit, niAt cum magno Rsipublicae et Gligionis damno, multo minus iis concedendum
erit, qui nec futura praedicors sciunt, nec miracula pomunt facere. Verum de hoc in soquont ox professo agam. IV. deniquΘVidemus, quam exitiale sit populo, qui sub regibus non consuctvit ViVere, quiquo jam lego conditas habet, onarcham eligere. Nam nec ipso tantum imperium sustinere, o regia authoriana
pati poterit lego si jura populi ab alis minoris authoritatis
instituta, et multo minus animum inducere ad easdem defendΘndum, praesertim quia in iis instituondis nulla ratio Regis, sed tantum populi et concilii, qui regnum onere putabat, abori potuit atque adeo Rox, jura populi antiqua defendendo, ejus
potiu Servus quam dominus videretur. NOVu ergo Monarcha Summo studio novas logos statuor conabitur, et jura imperii in Suum usum rosormare, et populum eo redigere, ut non tam facito Rogibus dignitato adimore possit quam dare. At hic praeterire squaquam posEum, non minu periculOSum etiam esse Monarcham a medio tollere, amotsi omnibus modisconStet, eundem tyrannum osse. Nam populus regiae authoritati RSSuetUS, Rqu Sola retentus, minorem contomno si ludibrio habebit ac proinde, si unum o modi tollat, necesse ipsi erit, ut olim rophotis, alium loco priori eligere, qui non ponte, Sed necessari, tyrannus irit. Nam qua rations Videro poterit
187쪽
civium manus caede rogia cruentatas, eosque parricidio, tanquam
re bene gesta gloriari quod non nisi ad exemplum in ipsum
solum Atatuendum, commiserunt. Sano, Si MX ES Vult nec populum Regum judicem suumque dominum agnoscerΘ, nec precari regnare, prioris mortem vindicaro obet, et contra sui cauEa exemplum atatuere, o populua iterum tale facinus committor audeat. Αι moris tyranni civium nec non facito vindicaro potorit, nisi simul jusdsm prioris tyranni causam defendat, ejusque facta approbet, et consequenter omnia prioris tyranni vestigia sequatur. Hinc igitur factum, ut populus Saepe quidem tyrannum mutare, at nunquam tollero, nec imperium monarchicum in aliud alterius formae mutare potuerit. Hujus rei satias exemplum populus Anglicanus dedit, qui causas quaesivit, quibus specie juris monarcham e modi tolloret; at, o sublato, nihil minus lacoro potuit, quam Ormam imperii
mutare, sed post multum sanguinem effusum huc perventum ΘSt, ut OVus monarcha alio nomine salutarotur quasi tota quaestio do solo nomino fuisset); qui nulla ratione persistero poterat nisi stirpem rogiam penitus dolendo, regis amicos Vel amicitia suspectos necando, et otium pacis, rumoribus aptum bello disturbando, ut plebs novis rebus occupata et intenta cogitationes do caedo rogi alio divortersi Sero igitur animadvertit populus, Sopro salute patriae nihil aliud fecisso, quam jus logitimi Rogis
Violare, resque omnes in pejorem Statum mutare. Ergo gradum,
ubi licuit, revocare decrevit, nec quievit, donec omnia in pristinum 8uum fatum restaurata vidit. t forsan aliquis xemplo populi Romani Vicios, populum facito posse tyrannum e medio tollere :sed ego eodem nostram sensentiam omnis confirmari existimo. Nam quamvis populus Romanus longo faciliu tyrannum e medio tollers, et formam imperii mutaro potuerit, propterea quod jus regem ejusque succe88orem eligendi pene ipsum populum erat, et quod ipso utpot ox oditiosis et flagitiosis hominibus conflatus nondum regibus obedire consuoverat; nam X eX, quoSanto habuserat, ros interiacerat tanto nihil aliud scit, quam loco unius plures tyrannos eligere, qui ipsum externo et interno bello misero conflictum omper abusrunt, dono tandem imperium itorum in monarcham mutat otiam tantum, ut in Angsa, nomine, coasit. Quod autom ad ordinos Hollandis attinoi hi nunquam, quod scimus, Rege habuerunt, sed ComiteΗ, in quos nunquam jus impori translatum fuit. Nam ut ipsi Ρraepotentes 0rdinos ollandis in inductions tompor comitis syceStriae ab ipsis odita, palam faciunt, sibi authoritatem Semper reSer-
188쪽
156 TRACTATUS vaverunt ad Osdsm comitos sui ossicii monendum, et potestato sibi retinuerunt ad hanc suam authoritatem et civium libertato dosondondum, seseques do iisdem, si in tyrannos degenerarent, Vindicandum, et eo ita retinondum, ut nihil, nisi concedentibus et approbantibus ordinibus, incors oment. Ex quibus sequitur, jus supromae majestatis Semper penes Ordines misso, quod quidsm ultimus Como oonatus at usurparΘ; quare longe abest, quod ab eo desocorint, cum pristinum Suum imperium paene jam amissum rostauraverunt. His igitur Oxemplis id, quod diximus, omnino confirmatur quod scilicet uniuscujusque imperii forma necossario retinenda ost, nec absqu periculo totalis ipsius ruinae mutari potest; si haec sunt, quae hic perae pretium notare duxi.
Ostenditur, jus circa sacra penes umma poteStat omnino esse, et Religionis cultum aeternum Reipublio paci accommodari debere, si recte Deo obtemperare velimu3.
Cum supra dixi, eos, qui imperium tonent, jus ad Omnia solos aboro, et a sol eorum decreto jus omne pondere, non tantum civit intolligor volui, sed etiam sacrum; nam hujus otiam si interprotos osso obon o vindicos atquc hoc hie expreSse notare Volo, et de eo ex professo in Soc Capite agoro, quia plurimi sunt, qui pernegant, hoc jus, nempe circa Sacm, Summi potestatibus compotero, neque eos interpretes juria divini agnoscor volunt undo etiam licentiam sibi sumunt, easdem accusandi et traducondi, imo ab colosia ut olim Ambrosius hoodosium Caesarem excommunicandi. Sed os hac ration imporium dividero, imo viam ad imperium affectam, infra in hoc ipso Capito idobimus; nam Erius Ostendere Volo, Reiligiononi vim juris accipere ex solo eorum decreto, qu jus imporandi habent; et Deum nullum cingulare regnum in homines habero, nisi per eos, qui imperium tenent o praeterea quod oligionis cultus o pistatis Oxorcitium Reipublicae pacis utilitati accommodari, o consequenter a Soli Summis poteStatibus storminari debet, quaeque de Hus otiam interpretea debent osse. Loquor xpresso de pietatis exercitio, et externo Religionis multu non auram des ipsa pistate, o Dei intorno
189쪽
cultu, sive modiis, quibus mons intorno disponitur ad sum integritato animi Olondum intornus nim Dei cultus, et ipsa pietas, uniuscujusque juris est ut in fino Cap. 7. ostendimus), quod in alium transferri non polost. Porro quid hic per Dei Regnum intelligam, ex Cap. 14. Hatis constar existimo in eoonim ostendimus, sum logem si adimplore, qui justitiam et charitatomox si mandato colit unde sequitur, illud Regnum emo Des, in quo justitia si charitas vim juris ot mandati habent. Atquo hic nullam agnosco difforentiam, sive Deus Verum justitis ot charitatis cultum Lumino Naturali, sive Rovolations docoat imperetque nihil enim refori, quomodo illo cultus roVelatus ait, modo summum jus obtinsat, summaquo is hominibus sit. Si igitur jam ostendam, justitiam si charitalom vim juris ot mandati non OSSe accipere, nisi x jure Imperii, facito indo concludam quandoquidem jus imperii pones summas potestatos tantum est),Roligionem vim uri accipere ex solo eorum decreto, qui jus imperandi aboni, et Deum nullum singularo regnum in homines habere, nisi per eos qui imperium fonsnt. At quod cultus justitis ot charitatis vim juris non accipit, nisi x jure imperii, ex antecedentibus patet; stondimus enim Cap. 16. in statu naturali non plus juris Rationi quam Appotitui esse, sed tam eos qui secundum lege Appetitus, quam eos qui Secundum leges Rationis vivunt, jus ad omnia, quae possunt, habere. Hac
do causa in statu naturali occatum concipere non potuimuS, no Doum tanquam judico homines propter peccata punientem,so omnia secundum lege universae Naturae commune ferri, et
eundem casum ut eum Salomone loquar justo ac impio, puro ac impuro, M. contingero, si nullum locum justitiae nociliaritatios . At, ut orae Rationis documenta, hoc est ut in Cap. 4. circa logo divinam stondimus ipAa divina documenta, Vim juris absoluto haberent, nocosse fuisse, ut unusquiSque jure Suo naturali cederet, et omnes idom in omnes, vel in aliquot, Vel in unum transferront o tum domum nobis primum innotuit,
quid justitia, qui injustitia, quid aequitas, quidque iniquitas
omot. Justitia igitur, et absoluto omnia erae Rationis documenta, e consequenter erga proximum charitas, a solo imperii juro, hoc est per ea quae in odom Cap. Ostendimua a solo eorum
decreto, qui jus imporandia ont, vim juris ot mandati accipiunt. Et quia ut jam stondi in solo justitiae et charitatis, sive erae Resigionis jure o Regnum consistit, equitur, ut VolebamUS, Deum nullum regnum in homines habere, nisi per OS, qui imperium tenent; it porindo. inquam, est sive Religionem
190쪽
158 TRACTATUS lumino naturali sive prophotico revelatam concipiamus demonstratio nim univorsalia est, quandoquidem Rosio adom St, et a Deo seque revelata, ius hoc ius illo modo hominibus innotuisso supponatur. Et doo, ut otiam stigi prophotico rovolata vim uris apud obraeos aboret, necem fuit, ut unusquisque eorum jure suo naturali prius odores, et mn ox communi consensu statuerent, ii tantum obodire, quaecipias amo prophetico revolarentur modom proram modo ac in impctrio democratico fieri ostendimus, ubi omne communi consenSudeliborant ox solo Rationis dictamino vivors. Et quamvis Hebrosi suum jus praeterea in sum transtulorint, hoc magis Θntequam opera facere potuerunt: nam re ipsa ut supra Vidimus)jus impori absoluto retinuorunt, dono ipsum in men tranStulerunt, qui otiam deinceps rex absoluto mansit, et per umsolum Deus Hebraeos rognavit. Ore hac otiam do causa quod
nullo eos supplici assicors potuit, qui anto pactum, et qui consequenter sui adhuc juris erant, Sabbatum violavorunt vido Exodi cap. 16. s. 27. '); sicuti post pactum vido Num. Grip. 15. S. 6.), postquam scilico unusquisquo jure suo naturali cessit, et Sabbatum o jure imporii vim mandati accepit. Deniquo hac etiam do causa, ostructo obraeorum imperio, Religio revelata vim duris abor desiit; nequaquam nim dubituro ΡοSSumus, quin, simul ac Hebraei jus suum in Babilonium Rogomtranstulerunt, continuo Regnum otia quo Divinum cessaVorit. Nam e ipso pactum, quo promiserant, omnibus, quae DBUS loqueretur, obedire, quodquo si Romi fundamonium morat,
omnino sublatum est; nec eo amplius stare poterant, quandoquidem ab eo tempor non amplius sui juris ut cum in desertis Vel in patria amnii, o Regis Babilonis orant, cui in omnibus ut Cap. 16. Ostondimus Obodire tonobantur; quod stiam Joremias ΘOSdem cap. 29. S. . expresso monet. Consulite inquit, poci civitatis, ad quam nos captiuos duaei; nam ipsius inoesumitraeesobis erit incolumitas. t incolumitati illius civitatis consulor non poterant tanquam impori ministri captivi nim orant , a d tanquam servi; se scilicet, ad vitandas oditionsa, in omnibuAobedientes praestando, impori jura et logos, tametsi a legibuA,
quibus in patria consuevorant, admodum diversa, obserVando, etc. EX quibus Ῥmnibus ividentissimo AEoquitur, Roligionem apud
' f. infra p. 161. s. . Christi discipuli, qui viri eiticet privati.