장음표시 사용
191쪽
Hobraeo vim duris a solo Imporii jure accepisse, et eo deStructo, non amplius tanquam jussum singularis Imporii, sed catholicum Rationis documontum haberi potuisse Rationis, inquam, nam Catholicarastigio nondum ex ovolatione innotuerat Abaoluto igitur concludimus. Resigionom, ius a Lumino Naturali sivo ropholico ovelata sit, Vim mandati accipere ex Sol eorum decreto, qui jus imperandi habent; si Deum nullum singularerrenum in homino habere, nisi per os, qui imperium tonent. Sequitur hoc otiam, si clarius etiam intolligitur o dictis in cap. 4. ibi enim stondimus, si scrota aeternam Veritatem et nocΘAsitatem omnia involvero, nec posse concipi eum tanquam principem es logislatorem leges hominibus ferontem. Quaproptor divina documonia lumino naturali vo prophotico revelata, Vim mandati a Do immodiate non accipiunt, sed no- cessario ab iis, si modiantibus ii , qui jus imporandi st docretandi aboni adsoquo non nisi modiantibus iisdom, concipere
possumus, Deum in homino regnare, resque humana SΘc-dum justitiam et sequitaram dirigore. Quod ipsa etiam experientia comprobatur; nam nulla divinae justitiae Vestigia reperiuntur, nisi ubi justi regnant alias ut Salomonis orba iterum repetam eundom casum justo ac injusto, puro ac impuro contingere Vidmus; quod quidom plurimos, qui Deum in hominos immediate rognaro, et totam aturam in eorum usum dirigere putabant, do divina providontia dubitaro scit. Cum itaque tam exporientia quam Rations consist jus divinum a solo decretosummarum potestatum pendero, sequitur, o demitiam Husdem esse interpretes. Qua auram ratione jam idobimus; nam tempus est, ut ostendamus, cultum religioni externum, et omne pietatis exorcitium, respublicae paci si conservationi debere accommodari, si recto De obtomperaro olimus. Hoc autem demonstrat facile intolligomus, qua rations summae potestate interpretes stigionis et pietati sint. certum est, quod pietas erga atriam summa sit, quam aliquis praestare potest; nam, sublato imperio, nihil boni polost consistore, sod omnia in discrimo Voniunt, si sola ira st impiolas maximo omnium metu regnat undo sequitur, nihil proximo pium praestari posse, quod non impium sit, si indo damnum latius reipublicae squatur, o contra nihil in undo impium mmmitti, quod pietati non tribuatur, si propior roipublicae con-Moations fiat. x. r. pium At si, qui mecum contendit, et meam tunicam vult capere, pallium etiam ars at ubi judicatur, hoc reipublicae consorvationi perniciosum me pium On-
192쪽
160 TRAOTATUS tra est, eundem in judicium vocare, tametsi mortis damnandus sit. Hac d causa antius orquatus celebratur, quod Salu ΡΟ-puli plus apud ipsum valuerit, quam erga filium pietas. Cum hoc ita sit, squitur, alutem populi summam SSe legem, cui omneS, tam humanae quam divinae accommodari deboni. At cum solius summae potostatis ossicium ait, dotorminare, qui Εα- luti totius populi, si impori securitati, ne me sit, et quid -- cesse esse judicaverit imperaro hinc sequitur, solius etiam summ- potestatis ossicium esso, dotorminars, qua ratione unusquisquis debet proximum pietate coloro, hoc est, qua ratione unusquiauu Do obediro tonsi . Ex his claro intelligimus, qua ration summae potestate intorpretos oligionis sint deinde, quod nQino Deo recto obedire potest, si cultum pietatis, qua unusquiaquΘ tenetur, publicae utilitati non accommodet, et consequenter, Si omnibus summae potestati decretis non obodiat. Nam quαndoquidem x si mandato omnos nullo Oxcopto pietate color tenemur, neminiquo damnum inforro, hinc squitur, nemin licere, opem alicui cum alterius, si multo minus cum totius respublicae damno fores adsoque nominem OSSe proXimum pietate colero scundum si mandatum, nisi pistatem si resi-gionem publicae utilitati accommodos. At nullus privatus Sciro potest, quid sipublicae utile sit, nisi ex decretis summarum potestatum, quarum tantum est, negotia publica tractare ergo nemo pietatem recis colere, nec Deo obedire potest, nisi omnibu summae Otostatis docrotis obtomporol. tquo hoc sesaetiam praxi confirmatur quem enim, Sive ciVem sive ΘXfrα-neum, privatum Vol imperium in alios tenentom, summa potestas reum mortis vel hostam judicavit, nomini subditorum sidom auxilium ferro licst. Sic suam, quamvis Hobraeis dictum morit, utin quisque socium tanquam so ipsum amaro, vide Levit cap. 19. VerS 1 T, 18.), tenebantur tamon sum, qui contra edicta togis aliquid commiserat, udici indicare vide Lovit cap. 5, Vers 1 et Deut cap. 13. VerS. 8, 9. et eundem, si reus mortis judicabatur, intorficere vido Deus cap. 17. Vers. 7.). Deindo, ut Hobraei libortalom adept-Ρ0SSent OnSerVare, et terras, quas occuparent, imperi absoluto retinerent, necesse fuit, ut Cap. 17. Ostendimus, religionem Suo soli imperio accommodaront, osequo a reliquis nationibu MPα-
rarsnt; si ideo iis dictum fuit dilige prorimum tuum, et Moh Me inimicum tuum vido atth. cap. 5. s. 3.); οαρο- autem imperium amisorunt, o Babiloniam captivi ducti sunt, Jeremias eosdom docuit, ut incolumitati otiam illius civitatis, in quam captivi ducti erant, consuleront si postquam Christua
193쪽
sos o totum orbem dispersum iri vidit, docuit, ut omnes absoluto pietate colorent quae omnia Videntissime ostendunt, religionom reipublicae utilitati accommodatam semper fuisso. Si quis autem jam quaerat, quo ergo jure Christi discipuli, qui viri scilicet privati, religionem praedicare poterant eosdem id fecisso dico jure potestatis, quam a Christo acceperant, adversus Spiritus impuros vide aith. cap. 10. Vers. 1.). Supra enim in
fine Cap. 16. expresae monui, omne fidem Tyranno etiam Servare tenori, excepto eo, cui Deu certa revelatione singulare contra yrannum auxilium promiserit; quare nemini inde exemplum umore licet, nisi etiam potostatom habeat ad facienda miracula quod hinc etiam conspicuum fit, quod Christus discipulis otiam dixerit, ne metuerent eos, qui occidunt corpora viduΜatth. cap. 10. Vere 28.3. Quod si hoc unicuiquo dictum fuissos, frustra imporium statueretur, et illud Salomonis Ρrov. cap. 24. vors. 1.), li mi, time Deum et regem, impie dictum fuisset, quod
longe a Vero abeat atque do neceAsario fatendum, authoi
talom illam, quam Christus discipulis odit, iis tantum singularitor datam misso, se inde exemplum aliis umi OSSe Cae-itorum adVersariorum rationes, quibus jus sacrum lauro civili 'separare Volunt, et hoc tantum pones summas potostates, illud autem penes uniVersam ecclesiam esse contendunt, nihil moror; adeo namquo frivolae sunt, ut nec refutari mereantur)Hoc unum
Assontio praeteriro nequeo, quam misere ipsi decipiantur, quod ad hanc oditiosam opinionem Voniam orbo duriori precor)confirmandam exemplum sumant a summo Hebraeorum ontifice, penes quem olim jus sacra administrandi suit quasi ontificos illud jus amoso non acceperint qui, ut supra Stendi mus, Summum Solus imperium retinuit), ex cujus etiam decreto oodem privari poterant; ipse enim non tantum Aharonem, sed otiam filium ejus Usagarum et sporam ineliam elegit, et authoritatom pontificatum administrandi dedit, quam postea Ροntificos ita rotinuorunt, ut nihilominus Μosis, id est summae potestatis, substituti idorentur. Nam, ut jam ostendimus, Oses nullum impori succossorem elegit, sed ejus omnia officia ita
distribuit, ut postori jus vicarii visi fuerint, qui imperium,
quasi rex absens emet, non mortuuS, administrabant. In secundo
deindo imporio hoc jus absoluto tenuerunt ontifices, postquam cum pontificatu iis principatus otiam adepti sunt. Quare jus pontificatus ex edicto summae potestatis semper dependit, nec Pontificos id unquam nisi cum principatu tenuerunt. Im jus circa Sacra pene Reges absoluto fuit ut x mox dicondis in
194쪽
162 TRACTATUS fino hujus Capitis patebit), praeter hoc unum, quod manu Sacris in Omplo administrandi admovere non licebat, quia omnes, qui suam genealogiam ex Marone non ducebant, profania obantur; quod sano in Christiano imporio locum nullum habou quoido dubitare non possumus, quin hodierna sacra quorum αδ- ministratio singulares mores, non autem familiam requirit undonec ii, qui imperium tenent, tanquam profani ab eadem soluduntur solius uris summarum potestatum sint; st nomo, nisio eorum authoritate Vel concessu, ju potestatemque eadΘm administrandi eorum ministros eligendi Ecclesiae fundamenta HuA-
quo doctrinam detorminandi ot stabilisndi, do moribus es sistatis actionibus judicandi, aliquom oxcommunicandi via in Eool fiam recipiendi, nec denique pauperibus providendi habot. Αinus haec non tantum demonstrantur ut jam fecimus Vora, sed etiam apprime necessaria, tam ipsi eligioni quam Reipublicae con-r-Vationi, SM; norunt enim omnes, quantum jus t authortina circa sacra apud populum aleat, et quantum unusquisque ab ejus re pendeat, qui eandem habet ita ut assirmaro sic at, eum maxime in animo regnare, cui haec authoritas compΘfit. Si quis ergo hanc summis potestatibus adimore vult, is imporium dividore studet; ex quo nocessario, ut olim intor Hebraeorum Bogos et ontificos, contontions o discordis Oriri debebunt, quae nunquam Sedari possunt. Imo, qui hanc authoritatem --
mi poteAtatibus adimero indot is viam ut jam diximus ad imperium affectat. Nam quid ipsae docernere possunt, si hoc iisclom jus donogatus nihil profocto no do bono nec de ullo quocunquΘnegotio, si sententiam alterius expectaro tonontur, qui i9HRA doceat, num id, quod utile judicant, pium sit an impium; A dcontra omnia potius ex iisus decroto soni, qui jus inhosjudicandi et docrotandi, quid pium Vol impium, fas nefasque His
cujus si exompla omnia viderunt secula quorum unum tantum, quod instar omnium At adferam. Quia Romano ontifici hoc jus absoluto concessum fuit, tando omnos paulatim Reges Sub potestate habere incepit, donec otiam ad summum imporii fastigium ascenderit; et quicquid postea monarchae et praeci Duct Germanis Caeaares, conati sunt, jus auctoritaram si tantillum diminuere, nihil promoverunt, sed contra eandem eo ipso muIlla numeri auxerunt. Verum enim vero hoc idem, quod nullus Μonarcha nec ferro nec imo Ecclosiastici sol tantum calamo facere potuerunt ut vel hinc tantum jusdom vis ot potontia facito dignoscatur, et praeterea, quam nocesae sit Summi PotΘΗ-tatibus. hanc sibi authoritatem rosorvare. Quod si etiam Θα,
195쪽
quae in superiore Capite notavimus, considerare Velimus, Videbimus, hoc ipsum oligionis et pistatis incremoni non parum etiam conducere vidimus enim Eupra ipsostrophetas, quamvis
divina virtuto praeditos, tamen, quia privati viri orant, libortato sua monendi, increpandi, et exprobandi hominos magis irritavisse quam corroxiAM. qui tamen a Regibus moniti vo castigati facito Merabantur. sindo ipsos Reges Ob hoc tantum, quod ipsis hoc jus non absoluto competebat, saepissime a Religiono descivisse, et cum ipsi sors totum populum quod etiam in Christianis imporiis ob sando causam saepissime contigisse constat. At hic forsan o aliquis rogabit, Quisnam ergo, si ii, qui imperium tenent, impii osse velint, iotatom juro vindicabit 3 an tum otiam sido Hus interprotos' ondi sunt Verum ego contra ipsum rogo, Quid, si Ecclesiastici qui etiam hominos sunt si privati, quibus sua tantum negotia curare incumbiti, vel alii, penes quos jus circa sacra esse Vult impii esse velint; an tum otiam ejusdom interpretos habondi sunt 3 Cortum quidem Θst, quod, si ii, qui imperium tenent, qua juvat ire Velint, siVojus circa aera habeant siVe minus, omnia tam sacra quam Ρrofana in deterius ruont et longo citius, si qui viri privati. Hoditiose jus divinum vindicare volint. Quaproptor hoc iisdem jus donogando nihil absoluto promovetur, Aod contra malum magis augetur; nam hoc ipso fit, ut nocomari, sicuti Hobraeorum Reges, quibus Occius non absoluto concossum fuit impii sint,
o consequenter, ut totius sipublicae damnum o malum, ex incerto et contingento, cortum et no Asarium reddatur. Sive igitur si veritaram, sis imperii Ascuritatem, sivo deniquo pietatis incrementum spectemus, statuor cogimur, jus etiam divinum, AiVecius circa sacra, a foret Eummarum poteStatum absolute pendere, easque ejusdem interproras omo si Vindices;
ox quibus squitur, illos si verbi ministros esse, qui populumox authoritato summarum potestatum pietatem docent, prout ipsa ex earum decreto publicae utilitati accommodata est. SupereAt jam causam etiam indicare, cur sompor in Christiano imperi do hoc juro disceptatum fuit, cum amon obraei nunquam, quod sciam, de eodem ambegerint. Sane monstro simile videri posset, quod de re tam manifesta tamquo necossaria ' quaeSti semper fueris, et quod summae potostatos hoc jus
nunquam absque controversia, im nunquam nisi magno
soditionum periculo ot resigionis dotrimonto, habuorint. Ρresecto, si hujus rei nullam certam causam assignaro possemus, facile mihi persuadorem omnia, suae in hoc Capito istendi, mon
196쪽
164 TRACTATUS nisi theoretica esse, Sivo o earum peculationum genere, quae nunquam X usu SSe possunt. Etenim ipsa primordia Christianae religionis considerant hujus rei causa es omnino manifestat: Christianam namque religionem non ego primi docuerunt, sed
viri privati, qui invitis iis, qui imperium tenebant, et quorum
subditi erant, privatis Ecclosiis concionari, sacra Ossicia instituΘre, administrare, et soli omnia ordinare et scrotaro, nulla imporii ratione habita, diu consusverunt. Cum autem multis jam elapiasi annis religio in imporium introduci in pit Ecclesiastici sandom, sicuti ipsam dotem avorant, ipsos Imporatores docere debuerunt; ex quo facito obtiners potvorunt, ut jus doctores ot interpretes, et praeterea cclosiae pastoros, quasi si vicarii agno- Scerentur; et, o postea Rogo Christiani hanc sibi autoritatomcapere possent, optime sibi caverunt colosiastici, prohibendosostico matrimonium supremis Ecclesiae ministris, Summoquis religionis intorproti. Ad quod praeterea accessit, quod Religionis dogmata ad tam magnum numerum au rant, Θι cum hilosophia ita confuderant, ut summus jus inte res summus Philosophus et rasologus osse, o plurimis inutilibus spoculationibus vacar deberet quod tantum viris privatis, et otio abundantibus, contingero potest. At apud obraeos longo aliter res ea habuit: nam eorum Ecclesia simul cum imporio incepit, et Oses, qui id absoluto tenebat, populum religionem docuit, sacra ministeria ordinavit, eorumque ministros elegit. Hinc igitur contra factum est, ut autoritas rogia apud populum maximo aluorit, et ut jus circa sacra Regos maxime tenuerint. Nam, quamvis post mortem Osis nemo imperium absoluto tonuerit, jus tamon scrotandi, tam circa sacra quam circa reliqua, penos rincipom ut jam ostendimus erat deinde, ut populus religionem si pietatem docoretur, non magis ontificem quam supromum Iudicem adire tonebatur Vide sui cap. 17. S. 9, 11.3. Reges denique quamvis non aequale ac ΜοωSjus habuerint, omnis amo foro sacri ministorii ordo telectio ab eorum scroto pendebat David nim fabricam ompli totam concinnavit vido aralip. 1. cap. 28. s. 11, 12, etc.); ex omnibus sindo sultis viginti quatuor millia legit ad psallondum, et sex millia, ex quibus judicos o praetoros eligerentur, quatuor deindo millia anitorum, o quatuor denique millia, qui organis canerent Vide Husdsem libri cap. 23. A. 4 5.). orro eosdom in cohortes quarum etiam primarios logit divisit, ut unaquaeque Suo tempore, sorvatis vicibus, administrarot vido VS. . HuSdem cap.). Sacerdotes itido in tot cohortos divisit;
197쪽
sed no omnia singulatim oconsere tonsar lectorem refer ad lib. 2. Mali cap. . ubi A. scit. 13. dicitur cultum Dei sicuti eundem Mose instituerat, fuisse eae mandato Salomonis in templo administratum, et A. 14. quod ipse Salomon cohortes sacerdotum in suis ministeriis et Levitarum, etc. constituerit, secundum jussum viri divini aridis. Et vorsu doniquo 15. testatur Historicus, quod non recesserunt a princepto Regis imposito sacerdotibus et Levitis in nulla re, neque in serariis administrandis o quibus omnibus, o aliis Regum historiis, Esquitur evidontissimo, totum resigionis excercitium sacrumque ministorium a sol Regum mandato dependisse. Cum automsupra dixi, eosdem jus non habuimo, ut ossa, summum Ροntificom ligendi, sum immediat consulendi, et rophetas, qui ipsis vivontibus prophotaront, damnandi nulla alia do cauHai dixi, quam quia Prophotae ex autoritate, quam habebant, noVum Regem eligere potorant, o veniam parricidi dare, at non quod egom, si quid contra logos audobat, in judicium
vocare licorst, si jure ' contra eundo agere. Quapropter, si nulli fuissoni rophodie, qui singulari revolation veniam parricidi tuto posson concedere, jus ad omnia absoluto, tam sacra quam civilia, omnino habuisgent quare hodiernae summae potestates, quae nec rophetas habint, nec scipere jure tenentur Hobraeorum iam legibus addicti non uno, hoc jus tametsi Melibo non sint, absolute habent, et sempor retinebunt, modo tantum Religionis dogmata in magnum numerum augeri, neque cum scientiis confundi sinant.
Ostenditur. in Libera Resuhlica unicuique et sentire quin velit, et quo sentia dicere licere. Si aequo facito osso animis ac linguis imperare, ut unusquisque regnaret, et nullum imporium violantum foret: nam unusquisque s imperantium ingeni viveret, et ex solo eorum docroto, quid Verum Vel falsum bonum Vol malum, aequum Veliniquum esset, judicaret. Sed hoc, ut jam in initio Cap. 17. notavimus, fiori noquit, ut scilico animus altorius uris absoluto sit quippe nemo jus suum naturato, sive facultatem suam liberoratiocinandi et de aebum quibuscunquo judicandi. cim alium
198쪽
transferre, neque ad id cogi potest. Hinc ergo fit, ut illud imporium violentum habeatur, quod in animos est, o ut Summam ostas injuriam subditis facere, eorumque jus usurpar videatur, quando unicuique praescribere vult, quid tanquam verum amplecti, si tanquam salsum dicere, et quibus porro opinionibu uniuscujusque animus orga Deum doVotione moveri debeat; haec nim uniuscujusque juris sunt, quo nomo, etsi Velit, cedem polost. Fateor, judicium multis si paeno incredibilibus modis praeoccupari posse, atquo ita ut, quamvis sub alterius imporio directo non sit, tamen ab re altorius ita pondeat, ut merito eatenus jusjuris dici possit; verum quicquid ars hac in ro praestare potuctrit,
nunquam tamen eo ementum eat, ut homine unquam non ΘXperirentur, unumquemque Suo sensu abundare, totque capitum quam palatorum esse discrimina. osos, qui non dolo, sed divina virtut judicium sui populi maximo praeoccupaVerat, utpoto qui divinus credobatur, o divino amat dicors et sacero omnia, ejus tamen rumore et Sinistras into rotationos fugere non potuit; et multo minus rosiqui Monarchae o si hoc aliqua ration posset concipi, conciperetur saltem in monarchico imporio, at minimo in democratic quod omnos, vel magna populi para, collogialiter tenet cujus rei causam omnibus patere HStimo. Quantuinvis igitur summae potestatos jus ad omnia habere, si juris et pistatis interprotes credantur, nunquam tamen fac Θpotorunt, ne homines judicium de robus quibuscunquo ex proprio suo ingenio erant, o no satenus hoc aut illo affoctu assiciantur. Verum quidem est, ea jure posse omnes, qui cum iisdsm in omnibus absoluto non sontiunt, pro hostibus habere; sed nos de ipsarum jure jam non disputamus, sed de so quod utilisost Conoed enim, easdem jure posse violentissime regnare, et civos levissimis do causis ad necem ducere; at omne negabunt, haec alvo sanae Rationis judicio fieri posse. O, quia haec non sinis magno totius imperii oriculo lacero queunt, negare etiam possumus, easdom absolutam potentiam ad haec si similia haboro, et consequenter neque suam absolutum jus jus enim Summa Ium potestatum ab earum potentia dotorminari stondimus. Si itaquo nom libortate sua judicandi, si sentiendi quae vult, cedere potest, sed unusquisquo maximo Naturae jure dominus suarum cogitationum St, equitur, in Republica nunquam, nisi admodum insolici successu, tentari posse, ut homines, quamvis divorsa et contraria sontientes, nihil tamen nisi x praescripto
Summarum potestatum loquantur; nam nec peritimimi, ne dicam plebem, acer Aciunt. Hoc hominum commune Vitium St, con-
199쪽
silia sua, etsi tacito opus est, aliis crodero illud orgo imperium violentissimum orit, ubi unicuiquo libortas dicendi si docondiquae sentit negatur, et contra id moderatum, ubi haec eadem libertas unicuique conceditur. Vorum enim vero nequaquam etiam negare OSSumus, quin majestas tam verbis quam re laedi potest atquo adeo, si impossibilo ost hanc libertatem prorsus adimero subditis, orniciosissimum contra orit, eandem omnino concedere qua propter nobis hic inquirere incumbit, quousquo unicuiquo haec libertas, salva Reipublicae pace, Salvoque Summarum potestatum jure potest et obet concedi quod hic, ut in initio Cap. 16. monui, praecipuum sum intentum fuit. Ex fundamontis Reipublicae supra i licati evidentissimo
aequitur, finem ejus ultimum non osse dominari, nec homines motu retinere, et alterius juris facere, Sed contra, unumquemquΘ motu liberare, ut securo quoad ejus fieri poteSt, ViVat, hoc est, ut jus suum naturale, ad existendum et oporandum absque Suo
edi alterius damno, optimo rotinoac Non, inquam, sinis Reipu- Nicae est, homine ex rationalibus bHstias si automata acres, Sed contra ut eorum mons it corpus ut suis functionibus fungantur et ipsi libera Bation utantur, et ne odio, ira, Vel dolo certent, nec animes iniquo invicem orantur. Finis orgo Reipublicae revera libortas ost. Ροrro ad formandam Rompublicamihoc unum necesse fuisso Vidimus, ompo ut omnia decretandi potestas pene omneΗ, vel aliquot, Vel pene unum esset. Nam, quandoquidem liberum hominum judicium varium admodum eat, et unusquisque solus omnia scire lutat, nec fieri potest, ut omnem aequΘ AEadem sentiant, it in ore loquantur pacifice ViVere non poterant, nisi unuEquisquo juro agendi ex solo ου- σθω Suae montis cederet. Juro igitur agondi ex proprio decreto unuSquiSque tantum comit, non autem ratiocinandi st judicandi; adeoque Salis summarum potestatum jure nemo quidem contractarum decretum agere potest, at omnino sontiro et judicare, et conSequenter etiam laicero, modo simplicitor tantum dicat voldoceat, is sola Rations non autem dolo ira, odio, nec anim
aliquid in Rempublicam cauthoritate sui docroti introducendi, dolandat. Ex gr. si qui logom aliquam sanae Rationi repugnarooatendit, et propterea eandem abrogandam esse censet, Si Simul Auam sontentiam riudici summae potestatis cujus tantum est, loges condere it abrogaro submittit, o nihil interim contra illius logis praescriptum rugit. bono sane de Republica meretur ut optimus quisquo civis sod si contra id saeia, ad magistratum iniquitatis accusandum, et vulgo odioSum redden-
200쪽
168 TRACTATUS dum vel foditi s studoat invito magistratu logo illam abrο-gare, omnino perturbator os et rebialia. Videmus itaque, qua ratione unusquisque, salvo jure et auctoritate Summarum potesta tum hoc est salva Reipublicae pace, ea, quae sentit, dicere et docere potest nempe si decretum omnium rerum agendarum iisdsm resinquat, o nihil contra arum decretum agat, etiamsi
saepe contra id, quod bonum judicat, et palam sentit, agere debeat quod quidem salva justitia si pistate Mors potest, imo
dobst, si se justum et pium praestare Vult nam, ut jam οStendimus, justitia a solo summarum potostatum decreto pendet, adeoque nemo, nisi qui secundum earum recepta docrota virit, juStus esse potest metas autem per ea, quae in praecedente Capite ostendimus summa Et, quae circa pacomo tranquillitatem sipublicae exorcotur atqui haec Onaeoari non Ροωα, si unicuique ex suae mentis arbitri vivondum esset adeoque impium etiam est, o suo arbitrio aliquid contra decretum Summae potestatis, cuju subditus si lacero quandoquidom, at hoc unicuiquo licoret, imporii ruina indo nocossario sequeretur. Quinimo nihil contra scrotum si dictamon propriae Rationis agere potest,' quamdiu juxta scrota summae potestatis agit ipsa enim Ration suadent omnino ocrevit, jus suum, Vivendi ex proprio suo judicio, in eandem transfores. Atqui hoc ipsa etiam
praxi confirmare possumus in conciliis namque tam Summarum quam minorum potostatum, raro aliquid fit ox communi omnium membrorum S ragio, et tamen omnia ex communi
omnium decreto tam scilicet eorum, qui contra, quam qui prosuMagium tulerunt, fiunt. Sed ad meum propositum revertor . Qua ratione unusquisquo Judicii libertate, salvo Summarum potestatum jure uti potest, ex fundamenti Roipublicae vidimus. At sciis non minus facito determinare posAumus, quaenam Pinionos in spublica oditiosae sint; se nimirum, quae simul ac ponuntur, pactum, quo unusquisque jure agendi ex proprio suo arbitrio cossit, tollitur. X. gr. Ei quis entiat, Summam OfΘStatem sui juris non esse vel neminem promissis stare debere; Vel portere unumquemque x suo arbitrio vivore et alia hujusmodi, quae praedicto pacto dirocto opugnant i seditiosus est, non tam quidem propter judicium et opinionem, quam propior actum, quod talia judicia involvunt; idolicet quia eo ipso, quod talo quid sentit, fidem summae potostati tacite Vel oxpremo
datam solvit. Ac proinde caeterae opiniones, quae actum non in