장음표시 사용
331쪽
EPISTOLA XXII. 283 animo mihi obtuloras, hac addita obtostations meam non solum illo tempore scriptam, sed et subsequentes valde gratas foro; quin amico flagitabas, ut libere, a quas insuper movere pomem dissicultates objicerem, uti in mea, 16. Januarii data, prolixius paulo praestiti. Ad eam amicam si erudiontem, juxta postulatum et promimum tuum, exspectabam responsionem; sed econtra talom, quae nimiam non redolet amicitiam, accepi nempe quod nullo demonstrationes, licet ualidissimce, apud me valent quod mentem artesii non percipio quod res spirituales nimium cum terrenis confundo, etc., ita ut invicem epistolis diutius erudire non pomemus. Ad quae amico respondso, me firmiter credere, to supra dicta melius me intelligere, et a uotum magis essero corporeas a spiritualibus discernoro in staphysica enim, quam ego inchoo, summum adscendisti gradum, et ideo, ut erudirer favorem tuum captabam nunquam Vero existimabam, ius objectionibus libor factis offensionis causam praebiturum. Summa tibi ex animo ago gratias, quod tantum laborem in duabus pistolis exarandis, praecipue in secunda, suscepisti expoSteriore, quam e priore, tuam mento clarius percepi, et nihilominus ei assonam praeboro squeo, nisi dissicultates, quas adhuc in s invenio tollantur; nec hoc offensionis causam dare
polost. Nam illud vitium in intollectu nostro arguit si veritati sinssundaminio necessario assentimur: Licet tui veri osson conceptus, iis assensum praebere non licet, quamdiu in me quaedam obscuritatis vel dubitationis rationes supersunt, quamvis dubitationsa non e re proposita, sed ex mei intolloctus imperfections orirentur. Et quia hoc abundo tibi notum si aegro serro non debes, Si rursus quasdam formem objoctiones cogor ita a re, quamdiu rs clare percipere neqvoo; nam hoc in alium non fit finom, quam ad veritaram invonisndam, non vero ad tuam mentem praeter intentions tuam dolorquendam; et propterea ad haec Pauca amicam et responsionom. Dicis, nihil ad essentiam rei amplis pertinere, quam id, quod divina voluntas solentiaque εieoncedit et resera tribuit; et eum ad naturam hominis, qui appetit libidinis ducitur, adtendimus, promentemque metitum eum eo, qui in probis est, vel cum eo, quem ipse alias habuit, comparamu8 .rmamus eum hominem meliore appetitu privatum esse, quia tunc isti virtutis a etitum competere judicamus; quod facere non possumus, si ad naturam divini decreti et intelleerus attendimus nam eo respectu melior ille appetitus non magis ad naturam istius hominis eo tempore, quam ad naturam Diaboli aut lapidis pertinet, etc. Licet enim Deus proeteritum et prementem
332쪽
Adami statum seiret, non idcirco Adamum proeterito statuprivatum esse intelligebat, hoc est, Meteritum ad mam praesentem naturam
pertinere, etc. Ex quibus orbis claro sequi videtur, juxta tuam sonsentiam nihil aliud ad essentiam pertinore, quam quod o momento, quo percipitur, res habet hoc ost, si me voluptatis dosidorium tonsi, illud dssidorium ad meam illo tempore pertinotimontiam, si si mo non tonsi, illud non-desiderium ad meam eo, quo non desidero, tompore sagontiam pertinoi unde infallibilito cona quitur, o tum rospectu si seque perfectionsm in meis oporibus includore solummodo gradu differsntibus), quando Voluptatum
cupiditate, quam quando ea non teneor quando omnia enoria scelera porpetro, quam quando Virtutem et justitiam exorceo. Ad samonim essentiam eo tempore tantum untaxat, quantum operor, pertinet nec enim plus nec minus, Secundum tuam positionem, perari possum, quam quantum mera accepiperisclionis, quia voluptatum osterumque cupiditas ad fame ismporo, quo facio, pertino essontiam, et eo temporo illam, non ero majorom, a Divina potentia accipio Exigit orgo divina potantia jusmodi duntaxat opera. Et ita octua position claro Videtur sequi Deum scolora una eademque ratione velle, quae vult, quae tu nomine Virtutis insignis. Ponamus jam, quod Deus, ut Deus, non vero ut udox, piis et impiis talem si tantum essontis largitur, quantum vult, ut illi ossiciant quaenam rationes dantur, ut unius opus non eodem modo quam altorius
velit Nam quoniam unicuique ad opus suum qualitatem oncedit, sequitur utique, quod, quibus minus largitus sat eadem ration tantum ab ipsis petit, quantum ab Illis, quibus plus dodit et per consequens Deus sui ipsius rospectu majorem minoremVo OStrorum operum porsectionem, Voluptatum si virtutum
cupiditatem, sodem modo erigit Ado ut, qui celera patrat, necessario eadem patraro debeat, quia nihil aliud ad suam otempore ossentiam spectat ut is, qui virtutem exorcst, id Virtutem xercet, quia si potontia voluit, ut ad suam eo tom-poro essentiam id pertineret. Rursum mihi videtur, Deum aeque et eodem modo scelera, quam Virtutem, VellΘ quatenua autem utraquo vult, tam hujus quam illius est causa, ipsiquo eatenus grata esse debent. Quod de Deo concipere durum est. Dicis, ut ideo, probos Deum colere; verum ex tuis scriptia nihil aliud frcipio, quam quod o sorvir tantum sit talia essicere opera, quae Deus, ut operaremur, voluit idem adscribiqimpiis si libidinosis quaenam ergo est difforentia, reapectu Dei, inter proborum et improborum cultum 2 is etiam, probos Deo
333쪽
EPISTOLA XXII. 285-olas, o serviendo continuo perfectioros vadore sed non
Porcipio, quid por et perfectiores evadere intelligas, no quid significo e continuo perfectiores pudere. Nam si impii et pii
suam essentiam et consemationem, aut continuam creationem, a so, ut εο non ero ut judios, nanciscuntur, Voluntatemquo Hus juxta si scrotum, utrique oodem modo Xequuntur. Quaenam ergo di rentia, rospectu Dei, inter utrosque potest Mao Nam τι perfectiores continuo evadere non X Operis, Sedox si voluntato fluit adso ut, si impii per opera sua imper-ssotiors fiunt, illud non fluat ox operibus, sod ex sola si voluntato et utriquo voluntatem Dei tantum exequuntur; nequitor in his duobus, rations Dei, dari discrimen. Quaenam Eunt ergo rationes, ut hi per opus suum continuo persectiores, illi Voro detortoros vadant 3 Sod oro discrimen oporis horum supra alterorum opus in hoc ponere Videris, quod hoc opus plus persectionis quam illud includit. In his tuum vel meum cori confido latere errorem: nam nullam in tuis scriptis reporis licet Regulam, secundum quam ros magis minusve refecta dicitur, quam quando plus minusus abst Montiae. Si jam haec sit persectionis regula, sunt igitur scelera, si respectu, si seque ac opera proborum grata nam Deus ea ut Deus, hoc eat aut respectu eodem modo vult, quia utraquo ex si fluunt scroto Si haec sit sola pedis otionis regula, orrores non nisi improprio tales dici possunt,no reVora nulli reor , nulla dantur scelera, et quicquid est, illam tantummodo et talom, quam Deus dedit, Mentiam complectitur, quae semper, utcunque ea se habeat, perfectionem involvit. Μ hoc claro non posse porcipere, fateor, o tu quae-rΘnti, an occidore Θο aequo placeat ac fleemosynas largiri 3 an furtum committoro, si rospectu, aequo bonum sit ac justum Eme condona. Si negos, quaenam sunt rationes si affrmes, quae apud mo existunt rationos, quibus moverer, ut hoc opuS, quod tu Virtutem appestas, magis quam aliud operarer 3 quaenam lax magis hoc, quam illud, prohibo, Si ipsam nomines virtutis logom, fatendum mihi certo si mo nullam apud te operire, juxta quam Virtus moderanda, et ex qua cognosconda sit. Quicquid nita si a si voluntato inseparabiliter depondet, et per consequona et hoc et illud ex aequo virtuosum est. Et, quid tibi virtus si lex virtutis sit, non capio ideo etiam, quod asseris, nos ex amore virtutis debere porari, non intelligo. Dicis quidsm is colora et vitia omittors, quia ea cum singulari tua natura pugnant, et to ab divina cognitione et amore
334쪽
Reducunt Verum nullam horum in omnibus tuis scriptis invonio Vel regulam vel probationsm. Quin excusa me, Si contrarium s illis squi dicam. Omittis a quae Vitia appello, quia cum singulari tua natura pugnant, non autem quia Vitia compla-ctuntur; mittis a quemadmodum cibus, a quo natura nostra abhorret, relinquitur Corte qui mala omittot, o quod sua natura ab eis abhorret, parum do virtut gloriari poterit. Hic jam rursum quaestio moVori potost, an, si daretur inbmus, cum cujus singulari natura non pugnaret, sed convoniret, Voluptates sceleraquo patraro, an, inquam, ratio Virtutis ait, quae ipsum ad Virtuto praestandam malumquo omittondum
movissi Sod qui fieri potost, u quis cupiditatem voluptatia
amitteret, quum ejus cupiditas o tompore de sua ait mentia, ipsamque jam modo ac porit, mus dimittor pomit 3 Hanc stiam consoquentiam in uia scriptis non Vidm, quod nimirum se actiones, qua scelerum nomino insignio te a Dei cognition et ejus amor Aoducerent. Nam voluntato Des tantum exoquutus es, neque amplius praestare poteras, quia dinam isto sempore montiam constituendam a Divina voluntato ac potentia nihil amplius datum orat. Quomodo sic determinatum ac depondens opus to a Divino mors aberraro facthpaberrare est confusum et independens omo, o hoc secundum is est impossibilo. Nam ius hoc ius illud, is plus siVominus perisclionis odimus, illud ad osso nostrum pro illo om-pore immodiat a s accipimus: quomodo ergo pomum aberrare vel go, per orrorem quid intelligatur, non capio. Attamen in hoc in hoc, inquam, sola causa vel me is tui erroris latres obet. Hic multa alia dicerem, et quaerorem, rimo, An substantiae intelloctualos alio modo quam vitae exporto amo dependeant 8 licet nim ontia intolloctualia plus omentis quam ita carentia
inVolvant, annon utraquo Deo eique decreto ad suum motum in genere, si ad talom motum in pocis, conservandum opus habent, et per consequens, quatenus vendent, anno una
eademque ratione depondoni Socundo, Quia, quam et D. Cartes adsignavit, libortatem animae non concedia, quaenam sit diffsronti intor spondontiam intollectualium et anima carentium Substantiarum 3 st, si nullam volondi habon libretalom, quomodo tu as a Deo depondere concipias si quo pacto anima a Deo spondeat 3 ortio, Siquidem nostra anima a non sit praedita libertato, anno nostra actio proprio Dei actio, et nostra voluntas proprio si sit voluntas mura alia quae-
335쪽
EPISTOLA Xu. 287 rore OSSem, sed tam multa a te petere non ausim solummodo
ad praecedentia responsum tuum rori xapocto, an sorte hoc modio adhibito sontontiam tuam molius intelligam, ut postsado hac re coram locum pluribus agorem. Ubi enim tuum nactu fuem responsum, Ludam profectus, si gratum sit, in transitu te salutabo ma nixus, dic scanimo tibi salute dicta,m manere
Tibi addietissimum atque Osciosissimum
P. S. Nimia fostinations hanc inafror quaestions oblitus sum : an quod alias nobis evoniret, prudentia nostra non impΘdire quΘamus.
Responsio ad princedentem. mi . Mi Domine et Amice, Duas abs te hac optimana accepi pistolas posterior, . Martii Oxarata, tantum si insorvi at, ut me do priore 19. Fobruarii scripta, o mihi Schiodam missa, certiorem redderet. In hac prior te de eo queri video, quod dixerim, nullam apud te demonstrationem locum habere posse, etc., quasi illud mearum rationum respectu, quia statim tibi non se runt satis locutus fuerim, quod a mente mea longo bost respiciebam propria tua verba, quae sic habent Et si quando post diutinam inve tigationem accideret, ut naturalis mea scientia videretur cum hoc Verbo vel pugnare, vel non satis bene, etc., illud Verbum' utographon haec abst Indis L . niet Onder eouvere ae myns mst, o stetisse te a Myve Me Wiuem an enbemh pontoαerderis de oroote hereis, dors 19. Feb'. 1665. Vorsionem scit ipso auctor, quare jus orba in margins Ed Bolg. passim laudantur.
336쪽
ω- apud me se aut risaeis, in eoncemus, quos existimo Mors percipere, a potatis suspecti aisu, ee. Adeo ut tua tanturn verba breviter repetierim, o pro Mea redo, me ulla in mirae emam praebuisse oo magis quod a tanquam rationΘm adduoebam, -- magnum nostrum dissensum ostenderem. Porro, quia in cales Meundae pistolas aeri Mas, totantummodo sperare et optare, ut in fide ac spe pMMVeres, Rus
reliqua, quas nobis invisem de intellectu naturali persuademus, tibi fas iussi rentia animo volvobam, uti et jam MoIVO, mea nulli usui futuria, mihique ea do caua consultum magis octos, ut studia quas alioqui tamdiu intermittam cogor non negligerem propter res, quas nullum Duetum possunt 1argiri Nec hoc primae pistolae mos contrariatur: quia ibi to ut
morum hilosophum, qui iaculi haud pauci, qui se Christianos
Rutumant, concedunt nullum alium veritatis Lydium abollapidem praetor naturalem intollectum, non om heologi , considerabam. Sed do hac re o litor edocuisti, simulquo tendisti, quod fundamentum, cui nostram amicitiam S Θrwdificare animus erat, non ut arbitrabar sane jactum. Denique, reliqua quod attinet, a plerumquo tali modo infordisputandum contingunt, ut proptore humanitatis limites non transgrediamur, et hac do causa in seunda tua pistola, o non in hac his similia, tanquam non ammadversa, praetermittam. Haec do tua offonsione, ut mo ei nullam dedisas causam oStenderem, multo minus o fores haud posse, ut mihi quisquam obloquatur.
Nunc, quo ad tuas objoctione rursus respondeam mmconVerto. Statu ergo primo, Deum absoluto si revora causam SM
Omnium, quae essentiam habent, quaecunquo otiam illa sint. Si jam poteris monstrare, alum, Errorem, celara, etc. quicquam osse, quod mentiam exprimit, tibi penitus concedam, Deum Soclerum, mali, erroris, etc. causam aso. Vid- mihi suffcionis Ostondisso, id, quod formam mali, orroris, Sceleris ponit, non in aliquo, quod Maontiam Oxprimit, consistere, ideoque dici non posse, Deum ejus aso causam Neronis, Verbi gratia, matricidium, quatonus aliquid positivum comprohendebat, scelus non erat: nam facinus orismum scit, simulquo intontionsm ad trucidandam auom restos habuit, et tamen, saltem uti Noro, ita non accusatur. Quodnam orgo oronis colus Non aliud, quam quod hoc facinoro ostenderetis ingratum, immisericordem, ac inobodientem osse cortum auram sat, nihil horum aliquid essentiae exprimere, et idcirco sum forum etiam non fuisso causam, licet causa actus et intentionis Neronis fuerit.
337쪽
Porro velim hic notari, nos, dum hilosophice loquiinur, non obore lirasibus hsologiae uti Nam, quia h logia
Dctum passim, nec temero, ut hominem perfectum repraeSentat,
Propterea Opportunum est, ut in hoologia dicatur Deum quicquam cupere Deum taedio peribus improborum assici, o proborum dolactari in hilosophia vero, ubi clare percipimus, quod Do illa attributa, quae hominem perfectum reddunt, tam aegro possunt tribui et adsignari, quam si ea, quae elaphantum asinumVo Orficiunt, homini tribus mus ibi haec si his similia Vorba nullum obtinon locum, nec ibi sine nostrorum conceptuum Summa confusione a usurpare licet. Quamlhilosophico loquondo dici squit, Deum a quoquam quicquam petere, nΘque ei taediosum aut gratum quid osso haec quippe Omnia humana Aunt attributa, quae in Deo locum non habent. Notari tando voluissem, quod, quamvis Pera roborum hoc est, eorum, qui claram Dei habent ideam, ad quam cunctactorum pora, ut et cogitationes determinantur et improborum hoc si, sorum, qui Dei deam haud possident, sed tantum
rerum terrenarum ideas, ad quas eorum opera cogitationesquo doterminantur), et doniquo omnium eorum, quae sunt, ex Dei aeternis logibus et Decretis necessario profluant, continuoquo a Do dependoant; attamen non solum gradibus, sed et essentia ab invico dissorunt. Licet tenta mus sequ ac angel , t
aequo ristitia ac Laetitia, a Deo spendeant, nequit tamen musspocios angeli, et ristitia specios Laetitiae Aso. Hisco opinor
me tuis Objoctionibus si a probo intellexi quippe interdum
dubius seroo, num conclusiones, qua inde doducis, non diffs-rant ab ipsa ropositions, quam domonstrare suscipis respondime. rum illud clarius patebit, si ad useationes proposita ex his fundamontis respondoam. Prima est, an occidere Deo adeo acceptum sit, ac leomosynas largiri altor est, an furari Dei respectu seque bonum sit, ac justum esse tertia deniquo ΘSt, an, Si daretur animus, cum cujus singulari natura non pugnaret, sed conveniret, libidinibus obtomporaro si scelera perpetraro, an in eo, inquam, ratio Virtutis daretur, quae ipsi, ut bonum acoret si malum omitteret, persuaderet 8 Ad primam hoc do responsum, o Ρhilosophic loquondο), quid his Verbis, Deo acceptum esse, Volis, nescirΘ. Si rogeS, an Deus hunc non dio habsat, illum oro diligat an sum alius oontumelia fiscerit, alius favor prosecutus fuerit respondeo, quod non Si vor Quaestio ost, numne homines, qui occidunt,
338쪽
tanto apud me est auctoritatis, ut eonceptus, quos missimo clare percipere, mihi poti- suspecti sint, etc. deo ut tua tantum verba rovitor opstierim, nec propterea rodo, me ulla in re irae causam praebuisse eo magis quod a tanquam rationem adducebam, quibus magnum nostrum dissensum ostenderem. Ροrro, quia in calco Ascundae Epistolae scripseras, te tantummodo sperare et optare, ut in fide ac spe perseVeros, atquΘreliqua, quae nobis invicem de intelloctu naturali persuadomus, tibi osso indifforontia animo volvobam, ut o jam reVolvo, moas nulli usui futuras, mihiquo ea do causa consultum magisosas, ut studia quae alioqui tamdiu intremittora cogor non negligerem propter res, quae nullum fructum possunt largiri. c hoc primae Epistolae mos contrariatur: quia ibi te ut morum hilosophum, qui sicuti haud pauci, qui se Christianos autumant, concedunt nullum alium oritatis Lydium abstlapidem praeter naturalem intellectum, non Voro Theologiam, considerabam. Sod do hac o mo aliter edocuisti, simulque ostendisti, quod fundamentum, cui nostram amicitiam supersedificaro animus orat, non ut arbitrabar esset jactum. Doniquo, reliqua quod attines, a plerumquo tali modo intor disputandum contingunt, ut proptero humanitatis limites non transgrediamur, o hac do causa in secunda tua Epistola, o non in hac his similia, tanquam non animadversa, praetΘrmittam Haec do tua offonsiono, ut me ei nullam dedisso causam ostenderem, multo minus o sorro haud posse, ut mihi quisquam obloquatur.
Nunc, quo ad tuas objectiones rursus respondeam mmconV-ω. Statu ergo primo, sum absoluto et reVera causam SMOmnium, quae essentiam habent, quaecunquo stiam illa sint. Si jam poteris demonstrare, alum, Errorem, celom, etc. quicquam esse, quod essentiam exprimit, tibi penitus concedam, Deum scelerum, mali, erroris, etc. causam esso Videor mihi sumesontor arandisse, id, quod formam mali, erroris, Sceleris ponit, non in aliquo, quod Maontiam Oxprimit, consistere, idooquo dici non posse, eum jus osso causam Neronis, Verbi gratia, matricidium, quatenus aliquid positivum comprehendebat, scelus non erat: nam facinus xternum fecit, simulquo intentionsm ad trucidandam auom restos habuit, et tamen, saltem uti Nero, ita non accusatur. Quodnam orgo Neronia scelus M aliud, quam quod hoc facinore ostandore se ingratum, immisericordΘm, ac inobedientem esse cortum automost, nihil horum aliquid sentia exprimore, et idcirco sum forum etiam non uinae causam, licet causa actus si intentionis Neronis fuerit.
339쪽
Ρorro volim hic notari, nos, dum hilosophice loquimur, non oboro Phrasibus hsologiae uti Nam, quia rasologia
Deum passim, nec temoro, ut hominem perfectum repraesentat,
propterea Opportunum ost, ut in hoologia dicatur, sum quicquam cupero Deum taedio operibus improborum affici, tur borum dolociari in hilosophia vero, ubi clare percipimus, quod Do illa attributa, quae hominem perfectum reddunt, tam aegre possunt tribui st adsignari, quam si ea, quae elephantum asinumVe perficiunt, homini tribuoromus ibi haec si his similia verba nullum obtinon locum, noc ibi sine nostrorum conceptuum Summa confusione ea usurpars licet. Quamlhilosophico loquondo dici squit, Deum a quoquam quicquam petere, isque, si taediosum aut gratum quid osso haec quippo Omnia humana sunt attributa, quae in Deo locum non habent. Notari tando voluissem, quod, quamvis pora proborum hoc ost eorum, qui claram si haboni idoam, ad quam cuncta rum pora, ut et cogitationes determinantur si improborum hoc est, sorum, qui si deam haud possident, sod tantum
rerum terronarum ideas, ad quas eorum opera cogitationesque determinantur), si doniquo omnium oram, quae Sunt, ex Lincti aeternis logibus o Decreti necessario profluant, continuoque a Deo dependeant; attamen non solum gradibus, o et essentia ab invios diffsrunt Licst etenim mus seque ac angoluS, taequo Tristitia ac Laetitia, a Deo dependeant, nequit tamen musspocios angoli, o Tristitia specios Laetitiae esse. Hisce opinormo tuis Objoctionibus si a probo intellori quippo interdum
dubiu haeroo, num conclusiones, qua indo deducis, non diffs-rant ab ipsa ropositions, quam domonstrare suscipis respondime. rum illud clarius parabit, si ad Quaestiones proposita ex his fundamentis respondoam. Prima est, an occidere Deo adeo acceptum sit, ac leomosynas largiri altera est, an furari Dei respectu aeque bonum sit, ac justum esse tertia denique HSt, an, Si daretur animus, cum cujus singulari natura non pugnaret, sed conVoniret, libidinibus obtemperam si colora perpetrarct, an in M, inquam, ratio Virtutis daretur, quae ipsi, ut bonum a rotis malum omittersi, persuaderet 8 Ad primam hoc do responsum, me fΡhilosophic imusndM, quid his verbis, Deo acceptum esse, Velis, nescire. Si roges, an Deus hunc non dio habsat, illum vero diligat an sum alius oontumelia inocerit, alius favor prosecutus fuerit respondeo, quod non Si Voro Quaestio ost, numne homines, qui occidunt,
340쪽
st olemosynas distribuunt, aequo probi et porsecti sint pinu us
Ad secundam rogero si bonum respectu Dei inserat, juestum aliquid boni iso praestare, et furem aliquid mali, reSponocto,nsque justum moque larem in Deo doloctationsm aut taedium pomm causari; si Vero quaeratur, rum utrumquo illud opus, quatenus aliquid reale et a Deo causatum est, seque sit persectum pdico, si ad opera tantum animum adVertamus, et ad talem modum, posse fieri, ut utrumque seque sit perfectum. Si igitur interrogos, numne sur si ci tua aequo sint perfecti beatique responcloo, non Ρε justum namque eum intelligo, qui constanter cupis, ut unusquisquo, quod suum est, possideat quam cupiditatem ogo in s Ethica necdum odita in iis ex clara, quam de so sis otio haboni cognitione necessario originem ducere, demonStro. Et, quoniam jus generis cupiditatem hi non habet, necessario Des o sui ipsius cognitions hoc est, primario quod nos hominos roddit, lassumitur. Si tamen ulterius quaeras, quid te quoatmoVoro, ut magis hoc opus, quod Virtutem nunc o, quam aliud laesas' dico, mo non posse scire, qua Via, ex infinitiS, Deus utatur, ut is ad hoc opus doterminet. ΡΟΗSet easo, uti uestibi claro sui idem impromorit, ut mundum oblivioni proptor sui amorom traderes, resquosque homines sicut te ipsum amaros; o perspicuum ost hujusmodi animi Constitutionem cum caetoris
omnibus, quae malae vocantur, pugnare, et ea de causa in uno Subjecto non posse esse. orro fundamenta thicos explicandi, o, etiam iuncta mea dicta demonstrandi, non est hic locus, quia tantum in o sum, ut ad Quaestiones tua responSum dem,
Quantum doniquo tortiam Quaestionem attinet, sacontradictionsmSupponit, mihique seque videbatur, ac si quis rogaret Simolius
cum alicujus natura conveniret, ut seipsum SuSpenderet, an rationes darentur, ut se non suSpenderet Vorum, jusmodi
dari naturam, sit possibilo; tunc affirmo otiamsi liberum arbitrium
concederem, SiVo non concederem), si quia ridet, se commodius in cruce posse Vivere, quam menSae Sus accumbensem, eum
stultissime agere, si se ipsum non suspenderet; et is, qui clare VidΘret, se scelera patrando rovera porsectior si melior vita Vel essentia, quam Virtutem octando, posse laui, is otiam stultua foret, si illa non faceret. Nam sciaera respectu istiusmodi naturae
Ad aliam Quaestioncm, quam calci Epistolae addidisti, quia
una hora vel centum ejus generia quaerere pomemus, noc tamen