Commentationes theologicae ediderunt Ernest. Frid. Carol. Rosenmuller ..., Gottlob Henr. Ludov. Fuldner ... et JOs. Valent. Dominic Maurer ... Tomi primi pars prima Tomi secundi pars altera Tomi secundi pars prima

발행: 1827년

분량: 365페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

51쪽

1urae autem saluiis ratio quaedam qua a praete riti quoque temporis iniuria tuta omnia, non casui commissa essent, invenienda videretur, hoc tantum cavendum erat, ne nova iniuria illata recens illata videretur. Homo igitur Versutus, qui paulatim ne sarie agendo in hanc nefarie agendi cousuetud

haec duo sumat: primum Christo propositum fuisse,

ut doceret, quo modo ei visa τ. αἰων. T. Suam suae cpeooi σεως admirationem tum lactis tum verbis studicando exprimerent; deinde, verbis μι OI Ouὶ etc. heri sententiam a Iesu inponi. Hoc orationi Graecorum et Lucae, illud personae et rebus Christi non inconveniens est. In stero enim vG τ. αIων., domino, studium Causam πι γενεας αμοῖ contra invisos ν. υἱους τ. φωτὸς defendendi avaritiam ita superasse existimabitur, ut opportuno importunae unius ex eadem ri γεγεφ φρονήσεως exemplo uteretur, et,

quemadmodum hic facto, ita ipso iudicio Q. σιν sui generis, totam illam ad Ieriorem Phariso

disciplinam, quae speciem verae . prudentiae praa se ferret, accommodatam, ostentaret eandemque religiosae illius σ. υἱων α φωτὸς in salute appetenda ἁκοριαι irridendae causa laudibus esserret. Eodem maligno animo ν. υἱοῖς α φωτὸς dixerit. Idem isto nolarium facinus φρονίμως ποι θὲν et talem r. υIοῖς ν. φωτὸς expetendam dicere potuit. Quod damnum acceptum contemnit, id pretium et dignitatemri φρονήσεως auget. Use Iaudem et ἔν γενερ circum- aeribit, quia ita sua riγavas deIectatur, ut ipse ultra . huius Tationes illam non valere ultro concedat. Iesus, tanquam persecto hoc sentiendi agendique rationis vulgaris Maiulacro, suam sententiam di-

cit. -- -

52쪽

heni devenerat, rem ita instituit, ut dominus damnum, quod tum demum accepit, illo ipso tempore, quo τα υπαπ. διεσκορπωθη, acceptum, amicitias igitur illas eodem tempore Comparatas putaret ; qua prudentia illo tempore probata, nulla videri potuit ad scelus . facta esse accessio, qDia Dulla ad damnum; immo Iaudari potuit, qui

in illa τ. διασκορπίσει non omnem Salutis C ram animo deposuisset. Ipsa necessitate ratio

Des proserendi sacile autem hac corrumpi possunt, modo Constet sibi ipsi circumscriptor, Veri . III. f. 77. Flacc. 2o.) maxima Os Portunitas dabatur novissimam T. διασκορπισιν ad priorcini iversam reserendi. Magna quidem suit dissicultas eludondi vel invidiosam vigilantiam inimicorum, qui in deiectum suo loco acrius involaturi erant, vel suspiciosam diligentiam domini, qui in dela

tum tam severe animadvertisset. Verumtamen ut

prior bonorum dissipatio, ita suspicio quoque iδhero exorta non Decessario ad si audes potissimul pertinuit; non habuit hic, Sicut nOS, rem Omnem Oratione proditam et ante oculos positam. Ac si vel prios iam huiusmodi quid commissum puta uriit, dato tamen hominis tempore ad idem de

Duo committendum idoneo, credidisse Sese osten- sit, metu istum a novo scelere moliendo avoca

tum iri. Inimicos quam facile tempus, quo postrema haec dissipatio secta, ita celari potuerit, ut SuSpicionem tautum movere valerent, id quia 'dem apparet. Iu debitoribus autem, qui, quo magis beneficii a solo procuratore accepti structii

53쪽

- 50 Daudisque conscientia et communione constricti tenerentur, eo ceruores suturi erant amici, motus si non avaritiae utilitatisque Vi Superatus, ea tamen quam dixi dispensatoris arte plane subia r ius fuit. Denique in existimanda linius soleisia Practermitu non debet desperata rerum eius. Conditio. ρονίμως autem gestam rem dixit dominus, quia nesciebat, o τι Ου φρονiυως. Qui e christi nis. antiquissimo tempore Scripserunt, nou Sim

pliciter Isicut Alexaudi iii, Hebraeos ita de utilia

tate sentientes, ut pietatis ratio eam moderaretur,

secuti rerum divinarum curam dicunt, x et sed ad similitudinem rerum humanarum. Mi. 7,u4. 25, u. Luc. 12, 42. Dc his ipsis Mi. 1o, 16. De iudicandis illis a Cor. II, 19. 1 Cor. IO, 15. 4, 1 o. al. Alieni a re sunt loci Luc. 1, 17. a Cor. 15, 11. Gal. 5, a O. Phil. I, 7. al. ubi tyd. vox media est. Illuc Luc., ubi de usu narrationis a Iesu praecipitur, quo in loco Alexandrini v φρονῶ σ. prae ceteri S usuri fuissent, et eius- dem vocis, quac in narratione posita, uSum Per i spicuitas orationis flagitare videri posset, quo niam haec ad ipsas diurias res desseaerat, πιι ιν

dixit. Et herus quidem ὀ ἐν τοις T. αἰωνος του του neque ad deum neque ad Se T. τρον ισιν T. Οικ. retulit, ut pietatem ab hoc rursus animo susceptam dixerit. Factum enim hoc esse De videri quidem ci poterat. Prudenter autem secisse eum

dicere potuit, quem inter dissipandum. Opes Donomuem futuri temporis curam ea auimo dimisisse

54쪽

videret. Quum autem idem et et αδικορ dicatur, atque usus v. Prioris, licet haec non ipsam honestatem significaret, ad probabilem tamen .em solam pertinuerit, neque sit, Cur male de hero sentiamus, neque vero etiam LViceti αδικία superioris temporis hac φρονησει sublata videri potuerit, necesse est mala voluntas, quae huici subesset, ita modo supra dicto) a ministro tecta velataque suerit, ut animus quidem, quo suturo tempori prospexisset, a V αδικία tanquam Sepa ratus videri posset. Namque herus, si hominem hoc consilio, ut aliorum amicitias Oxpeteret, per fido in se egisse', consulto fraudem ad salutis curam applicuisse, exploratum habuisset, Si ismo dum lacti a sacto discernens s recentem hane fraudem patefactam sibi ostendisset, honesto illo 'nomine haud sacile usurus fuisset. Probavit hero φρονησιν Procurator, Cum callide egit; non cer nebatur autem , γ φρονησις in ipsa calliditate, quae verbo Plane non expressa est: non cernitur euim ἡ νρονησις id praesidiorum consilio aliquo po sundi delectu, sed tu eo, ut meus animuSque appellatur ad id, quod vere conducat. Sir. 19, u 2.

exemplum propositum esse, his verbis docet Chri-

Ia, 56. Εph. 5, 8.) apud Luc. tantum repetitur, ita autem in illa suturae et praesentis rerum Con ditionis distincuoue, in qua omnis Messiac disci

55쪽

plina secundum omneS rerum eius Scriptores versatur, posita tota et ad eam ficta acchmmo

dataque est, ut nec saeculo Rom. etin. Opus sit, nec satis appareat, cur L. de r. sen sisse euam suo quodam modo dicatur Schult 69. 7O. . Inprimis autem, quae solet esse in nostris quoqua de eadem re disputandi varietas, studium tum principales tum peculiares scriptori sententias iuvestigandi ita deyniendum videtur, ut ad genus unum magis, quam ad sentenuam eandem loci singuli revocentur 9 . Non est, ut&9ὶ Hinc singularem quandam Lucas et Pauli de ἁναστάσει ν. separatim futura sententiam in his

certe Iocia inesse nou putem: Lo. ao, 33 - 36: non est hominum ipsorum, sed appellationis tantum eorum distinctio 3 eaque inde exorta, quod Iesus, quia cum solis Iudaeis de sua ipsorum ἁνασ-e., dubitantibus agebatur, duplici modo docere constituerat, quibus de causis bos potias. ad hanc expectandam animum inducere oporteret. Primum negative, ut dissicultatem, dubitati is motae causam, de Praestantia suturae conditionis exponendo removeret; usus opinione illa iudaica nec Sadd. in

grata, qua cuncti legitimi ν. βασ. sibi vi debantur, chino nominum splendor ; deinde posiative, ut difficultatem, quam dubitatio ipsa haberet, ex ipsorum libb. s. asserret, hinc voc., quod mortem potiss. indicaret . Est igitur dic ndi ratio tantum duplex, nunc sillendidior nunc tenuior. Articulo et nominibus viaν non dividuntur

Iudaei in duo genera Pro dupl. ratione dignitatis,l quippe quae in omnibus par esse videretur; sed cuneti Iudaei dicunturi lique pro temp. .divrasitate

56쪽

mihi quidem videtur, in Ioco Io, 56. ea; quae

' nunc in hoc nuno in altero G αIari degentes. Cab. καναξιωλ, praestantiae alterius ν. αὶωνος, nouhominum, significandae causa delectum sicut verba ri ἁναστέα υIοὶ Vim argumentationis auget. Quae argumentatio ut dubitationem tolleret, Iu- θ daeoTum τ. ἁνάσα dicere satis erat: nam hi quidem octo illos in Num Fo G δικαIων foro credebant. -- Luc. 14, 14 obiter: mentio DCta τ. α9α .; de Naturas eius non exponitui; VOX δικαίων autem, Pars Progenere posita ideo quod Iesu, do honesto facto

agentis, τ. αναστασιν ζωῆς Potiss. ca τη-τe,inon tempore diu, sam Io. 5, u9. commemorazo intererat, quo σ.O ποιήσαντα in τ. δικαίοις habitum iri obiter significalpet. Non necessarium hoc futused' commodum tamen; atque haec V. δδειαι- ex ceteris deligendi causa sussicere videtur, doneo ramanifestioribus testimoniis appareat, Luc. a Ioanno dissensisse; quum Sraesertim, de quo paulo post ap. Luc. relatum e. sermo Christi in corrigenda ista arroganti Iud. expectatione versetur. - 1 The - 4, 14 - 16r christianis solis, Propter suos ante Gπαρουσίαν vita defunctos sollicitis, Ap. voluit a latium asserre, idque, ut pax erat, e christiana. disciplina petitum. Hiue ex eo, quod G λοιπῶν ἡ ἁνάστασις non commemoratur iidemque spe huius nulla erigi dicuntur, non temporis r. ἁναστ. e Tum distantia, imnio potius, si spem cum exit rei commmisces, hoc essicit , ut Ap. eos in vitam redituros esse omnino nego verit. Verum ilic, qua spe isti Careant, ea suos, quum ipsis data sit, uti iubet. Act. 24, IS universitas hominum, non temporis divexsitas: cs. Mi. 5, 45. - 1 Cα, 15, 25. γέ-

57쪽

54 enim 'sentiendi rationis, illic conditionis reruisi

pro utriusque α αιῶνος disserentia sit contentio; ita quidem, ut so, 56. in hoc τ. αιῶνι viventPviventibus in altero Opponantur, 16, 8. autem prioris τ. αἰωνος rebus dediti et appetentes brici alterius, utrique in eodem hia: αἰωνι viventes, i

nium magnificentia nomini non ea est, quae

Prehensionem non serat. SHuidein duplicem huius formae dicendi potinateni esse memineris, et ex iis locis, ubi de noni inibus in τούτω πιαδῶνι viventibus agitur, si, in ex minus apto Ioco L. ao, 36. iudicare malueris, videbuntur esse Ioui ν. φωτὸς non tam oviri sapientes et honesti, quibus nihil desit, quam i, qui ad hanc oplii Dariet animi et rerum au conditionem adspirant,

immo debent adspirarii. I Thess. 5, 4-8. Phil. 2, 15. Eph. 5, 8. Col. 1, 12. 9. IO. Rom. 8, I4-IQet οἱ ἁγεμενοι et οἱ λαβbντες. Recte CIeric.: υἱοὶ Qt . ne soni pas Ies gens de bien, mala ceux quisaVent ce qaeit saut latro povr I'Φtro, quoiqu'il, ne te lassent pas-- Deinde frequenti ovverae sententiae dissimul. o non reperitur in oratio alibis Chriὴti adv. Pliaritatas. Luc. II. 52, ut Ii utar, in solis his verbis: r.'κMῖδα . γοωσεωe iron a inesse quodammodo in ' Tum Vero dicendum

Populares meos, quorum magistri κραν etc. h. e. stulti isti dividiae suae se satisfacere opinantur, dum a sapientiae suae usu arceii L Ouumque VU. j liaso Coo Ie

58쪽

Hanc ut iusque hominum 'generis intep sci

oδαὶ et αὐτοὶ οὐκ et ἔλθετε nullo quemcunque se tes, modo ad irridendum errorem valeant, en -- Tam ironiae et accusationis confusionem. Deniquo itoΙlit ironia crimen, quod commiserant OI νομικοὶ, Cum verum, quippe qui causam Christi tueretur. sen-εum τά νεμου r. γνωσιν subvertebant. rum' vitia Pharis. enumerare non expedit, nisi, quor aim oraso ad alios se converterat v. I. , vel nomen illud veΙ vitium in hoo sermone reprehensum Ita ad Phar. pertinuit, ut ultro quisque hos not Ii suspicaretur. Commemorant 'quidem Ηanius.

Lollenius Iudaeorum Nn 2 et Nn Τ N

erum apud nostros non sapientia in genere, aed chriεtiana est. De Φαρισ. multus est IO- seph.; VocabuIo nusqua si usum eum esse Vidi. ' Denique ii, quibus praecipi ur, a r. υIοῖς τ.- ςρονήσει iam praedilis. P OA atque a T. του ψω τὰς secernendi, ex quonam tandem genere fuerintlliori reperio ullum nisi eorum, qui nomen a τῆ ουτὶ inVunerant, quoniam it .e in disciplinam Iesu tradiderant v. 1. , ut, animis fi του τ' auἔνο-

ad τὸ φῶς conversis, digni quidem essent, qui ab hoc potius quavi ab illo nomen invenirent, sed vir ἰ ' tutem quandam sequor enim hio consulto sententiam eius, qui irouice dictum celisuit novo Vitae generobaud iudignam in hoo non transtulissent. Per Ommmodo igitur, qu s V. s. eXpetenda esse res, iisde viij baeo V. 8. deem dicitur, et causam praecipiendi

59쪽

- qua interiores illi ossent δ'), expetenda diceretur. Pugnat cum hac Sententia, Si l ecte supra de φno-νθιου facto procuratoris disputatum est, parabolae argumentum. Atque ex laude ab hero, non a Iesu dispensatori tributa, quae is sa est Pars Narratioriis , non rectius quam cX aliis quibusques locis historicis, in quibus nefario facta honorifico Fροννὶα nomine S. Per nequitiam S. Per errorem Ornantur Arch. I 2, 4, 5. Sirac. 2Ο, 27. , naturam facinoris iudicari, atque adeo Christi senten tiam cognosci non posse, intelligitur. Itaque ni bil aliud agendum interpreti videli , quam ut Causam, ob quam res in hanc potiss. partem versa sit, indaget et circumspiciat, quid, qui docuit parabolam, de utraqtie huius Parte, tUm de facinore, tum de existimatione quadam eius, '

sensuerit.

Atque de hii dunus locis in altera huius quaestionis parte ita disputandum erit, ut, Duin ea, quae h. l. di narrationis et praecepti ratione ter se dixero, causis vel si,cciatini ex huius

certe Gai. I, 14. - In Ateranest Vis comparationis, etiamsi haec noli 'hit aliis verbis expressa; in autem, si ita est, vi negationis. LV. I 3, a. isi: senum alteros solos, alterura Plane non peccasse. Rom. I, u5: T. κρισιν omni, r. Θεὸν nullo cultu

60쪽

loci vel generatim ex rerum formonumque Iesii

et commentariorum Lucae ratione et natura repetitis defendi possint, CognOSCatu De hoc proposito autem loco, posteriore V. 8. Parte, Sic existimo, Haec pars, media in

ieriecta inter narrationem et huius accommoda tionem ad usum vitae audientium, prioris seu

tentiam et causam breviter exponit, itaque via in quasi munit ad alteram. Neque igitur παρένδε σις, quam Vulgo dicunt, aut appendix est Seiton Lemei Iuno, et ab accommodatione, V. 9, Probe

seceruenda est. Eadem est ratio duarum par tium Commatis 14. CapitiS 18. Οἱ T. αιωνος του του iactabant non solum suani prudentiam, sed conserebant etiam Se Cum τ. του φωτος; hinc ge

Deris utriusque contentio inter se. Iidem illi ita hane iaciebant contentionem, ut ipsi essent pru- dotitia superiores ; hinc ἄρονιιιωτεροι. HanCCesio comparatam et, ut sit in emendandis et ei cumscribendis, καθ' ανθυποφοραν, integram, germanis verbis expositam rerum utriusque generis

existimationem suibus suis describiι, Iesus; hiucverba εἰς τ. γενεάν ). Ad eatidem definiendat

Sci) Γενιαν vitae tempus, indolem animi, τὰ τα τινος Grol. Beilli. dici censuerunt: sed libro Tum sacrorum tum intpp. tum scriptores graeci mirifico sibi constast in l1oc duplici vocis usu, ut, licet prima significatio progenies, gens non Plan φexolevisset apud priores illos, longe plurimis. tamen iii locis conlplexionein vel Ilominum eiusdem Rutatis vel atinorum quorundam dicant. Singula

SEARCH

MENU NAVIGATION