장음표시 사용
41쪽
Itaque, ut in universum de re existimem, primum similitudini causae ota. et praetoris parum videtur esse tribuendum, quia rei familiaris natura fert, ut, etiamsi de hae Sola agere constitueris, ad diversissimas pubL rerum partes a commodari accommodataque videri ea possit.
Deinde hanc ipsam ob causam, ut magis publi-
a5 isAusus est nutu suo arcessere homines tam Io- Eupletes : haec privatarum rerum opulentia haudita raris exemplis sArion. fictaeque narrationis It centia et spIendore defendi potest; atque in priva lis etiam rebus communi usu consentaneum habetur, ut debitorea ei, qui nomina siserit, sive huius interpreti praesto sint. - Quaesivit o singulis: -- σει o*ausιe; Solent enim creditores, etiamsi tabulis in manibus teneant, Prosessionem tamen nominum in has relatorum sagitare. - Quae autem ad interrogationem Vel acerbitate decumanorum vel - gratia orationia caratorum causaὶ exornandam Iargas manu suppeditavit vir doct., ea, quippe posita in riiniquitate, ad eam τ. διασκορ πίσεωe existimationem xedeunt, qua ἡ ἁδικsae a rebus r. κυρίου Secernitur.
Denique exitus causae hic fuisse dicitur, ut ex soro rom. in scholam philosophi ishominem a causa aeiungentis translati nobis videamur. Et profecto, huiusmodi iudicium, tanquam hybridam, singi oportuit, quia Verres iste quot amicos tot adversarios decumanos nactus erat, qui, se quidem nonnisi illo auctore et imperatore egisse causati, impedituri erant, quo minus gratia amicorum invidiam consatam superaret.
42쪽
cae quam Privatae causae Convenire videretur na rationis consorinatio, grammaticis potius quam historicis argumentis efficiendum erat, essectum autem ne his quidem csse videtur. Denique, quod lautum suspectae isti causae utriusque cognationi tributum est, id permiram illam peperis
orationis varietatem, ut Vocabula nunc eX publicarum Dimc ex privatarum rerum genere de lecta sint: ανθρωπος πλουσιος - Praetorem οἰ--κγνη- habuit, al. Neque tollitur haec dissi cultas tecte dicendi consilio, quo Iesus ductus fuerit: quoniam enim ad sinem, quem vir S. V. ipso orationi propositum Censet, priVatae causacttractatio non minus idonea fuit, consilium illud tecte dicendi atque ex longinquo rem repetendia modo rem tractandi temere delecto, non a natura rei tractandae prosectum fuerit necesse est.
Quid igitur privatae rei procurator, dum
partem nominum in tabulas domini relatorum ultro expunasit, egisse vel potius fecisse censendus est , ' Primum natura facti tollere videtur beneficentiae rationem, ad quam ponendam plurimi conspirarunt, quippe in hac quoque τ. οἰκονομου agendi ratione x iudicanda a Verae οἰκονομίας rationibus discedontes et illum dei potius quam heri mitiistrum singentes 'β). Ut non sivi, iug6 S Ieiermacherus, vir eεIob., p. vo5 criminis invidiam a dispensatore in dominum transferre Stu duit. At vero neque isdurities, si qua in boo fuit,
43쪽
quos beneficia conseras, pii potissimum ogeni
tamen illi sint necesse eSt, quorum miseriam te
vare velis. Ac si certe ab iniuriae ad iustitiam
neque id, quod illo ei risorlgase -enimi
magno usui fuit, crimen ipsum elevat. Num probetur cuiquam lacinus, quod superari nequitia ab alio lacinore possit cisauf eine Mest ediero Art, ala
venu et uti mittethar et as unierschingo Τ Nonost circumscriptio, quae ideo tantum semediate sit, quia aut pecuniae ipsae sunt διεσκορπισμDαι, aut huno inprimis modum seri heri incuria rerum suarum 2
Perductam rem a dispensatore, sed animum Etiam huius eo contendisse diXerunt, ut, dum rem heri novis tabulis, novaque aestimatione Prosessionum alia
quo certe modo restitueret et neque huius Tem n que auam causam Plane desperatam esse demon- iatraret, magnam criminum partem elevaret dominumisque iratum placaret. Quoniam autem iidem amicorum necessitatem, in qua omnis praecepti Tatio posita est, sustulerunt, itaque causam τ. ἐπαίνου plane novam et alienam excogitarunt, rem pervertisse videntur. Eo valuisse bonorum procurationem, ut coIoni κρεωφειλέται Τ non VaIerent secundum legem prioris aestimationis prosessionisque hero satisfacero et in societatem ν. διασκορπίσεως Venirent, aut dOmino id, quod satiem non integrarum fortunarum suarum ruinam impendere videret, magnopere Probari oportuisse, hoc ut credam, Lucae quidem Vesebir non inducora Damnum acceptum video, I Ondamnum ἐλασσου ν. ἔλπίδος. - Αlicui Aug. th. Blat-ter II. 733 dispensator hero suam in accepto Tationibus inserendo diligentiam eo probasse videbalur, quod debitoribus auctor fuisset, ut nomina sol Diuitigod by Cooste
44쪽
revocatum animum dicas, pariter ab hoc abhorret, quae quidem exposita est, ossicii ratio Utriusque virtutis illius laude dignus esto,' qui vel de suis impeuderit, vel iussu domini egerit. Duas igitur praecipuas beneficentiae notas a s cinore abessρ vides; largitionem autem, eam sero, quam Iesus Lo. 6, 52. 55. notavit et laa episcopi rom. quinti saec. auram orbis terrarum christiani, captabant Εus. 7, 2 - 5. , Oculis, opinor, Ce
nis. D. Belle sibi consuut homo iste in immi
verent. Num quid beneficii hoc ExiIo autem
rarab. ornamentum est huiusce, Perquam Vulgaris, modi, quo nomina expediri solent, lata eXpositio. -, Denique male Lucas scripsit, in eo fuisse τὸν ἄδικον, ut victum ostiatim quaeritaret: nam de suo ὁ χρεμ
δμαιος, isque , est διδρὸς τοῖς πένησιis; idem ero, 3I-LA τὸ nomen Itivis 'accepisset. Nam sicut τὸ σκορπίζειν, quod in Psalmo laudi tributum, nostro in loco Vitio Vertitur: ita , ἡ δικαιοσυνου etiam, quae in τα διασκορπωαντι ΠOri erat, ex alio genere fuit, quam illa, quae in τα σκορπι- .
Sensit hoc Schulatus, vir S. V., qui vocem ψιλωψ honestiori tantum illi, de quo praecipiatur, amicitias comparandi modo aptam iudicarit p. 78. . 4Quamquam hoc ipsum vereor ne paulo acutius dictum sit. Primum enim parum sibi constare videtur viri doct. disputatio: qui in eo erat, ut ad ossicium animum appelleret, ei non potuit nometa
45쪽
dum illius mutavit et plus in eo esse Coeperat Consali. Deinde tantum abes , ut in narratione ψsa studium comparandi amicitias in ossiciis muneris habeatur, ut necessitas illarum ex perfidia demum Orta dispensatori ipsi visa sit. Hic si fidem do mini non sesellisset, ncque φiλοις, h. e. liberaliatato illa opus ei suisseti Ne autem Sero tantum hominctii ad hoc prius iam impositum et Cogni-
tuin etiam ossicium animum appulisse suspiceris, stridium iste omne in eo collocabat, in. quo non
esset magnos,ere cur animum ad officium revo Ca ret; eam autem cauSam, quae hanc vitae aut illud honestius videri, quam quo uteretur. Deinde qualiscunque iste suit, ipse facile sibi videbatur
φίλους πωεισθαι, in suo quidem genere idem ipsi praestiturus, quod G υἱσις α οἱ φίλοι Praestituri dicuntur. Accommodari solet ad cuiusque non Personam modo, verum sententiam quoque delectua Verborum. Vox *Γλων autem latius patet et in mediis, quas Vocant, est. Denique non necessarium fuit, Voce appellari nomen eorum, quos conciliaturus ille arat. Concisa est ineditantium oratio, qui Partem eorum, quae sentiunt, ore Proserunt, Pam. tem reticent. - Hinc nequo illud cuique probetur, quod perquam ieiuno et ita impersonaliter dictum censuerunt, ut verbo M Suppleretur
oratio. Impersonaliter di endi dupIex est genus: Vel non appellas, quem dicis cita Noster, qui ipse Prosecto nosset διιοιιλους); veI ne dicis quidem
46쪽
mique mutationem praecipue sagitaret, plane deserebat, li. e. tempus Spectabat, quo omni necessitudinis vinculo soluto ossicii quoque causa et ratio Omnis sublata esset ἰταν Wταστα θω). In hoc rerum genere animi voluntas, tu disceptatio nem Vocata, ex rei eti causae, quae suscipitur aut deseritur, natura et conditione existimari potest ae debeti Homo igitur iste, Lucam quidem si
sequimur omnis poenarum timoris experS, , ne habebat quidem, suae salutis ratione a rebus domini seiuncta, cur pristini ossicii, velut liberalitatis, memoriam animo suscipereti Neque sectum hoc esse, id tum ex meditatione eius v. 5, in qua nulla ossicii aut certe necessitatis ad hoc redeundi memoria, tum ex eo apparet, quod lartem tantum aliquam nominum eXpunriti Cur quaeso is, cuius exemplo inducti οἱ υἱoὲ τ. φωτος omni-hus honis istis nocuis se exuere deberent, qui
iamdudum largiri et sic munere mandato defungi deberet, qui hoc ipsum intellexisset, cui denique ad Mutem suam reservandum nihil, immo quo plus de iis, quibus in eo esset ut privaretur, in
illam impenderet, eo certior se ex rerum Suarum dissi ultate expediendi spes esset, - cur igitur hic tam parum opportuno tempore rei' alienae
pepercit Admodum φρονιαον non dixerim. Quo animo iste suerit, ex eo etiam elucet, quod reli- . quam Sane inti 18, s 6.) e malis se expediendi iam, deprecationem, aspernatus, alia omnia quam domini lenitatem experiri maluit, novis Patronis omneua suaru sortuum coinmittendam
47쪽
putavit. Prov. 39, 4. Cum non adductus ad id
necessitate, spem in domini gratia reponendam omnem statim ex animo dimisit et aliis se in consilio praeceps addixit, quippe quorum gratia si non per consuetam ac paene semiliarem sentiendi agendique rationem, manifesto tamen haonihil .immutata etiam conciliari posset; cum igiatur omnem rerum suarum curam ab ossicii ratione Seiunxit, magnam in se suspicionem ita movit, ut consulto ei salutis viae, quaen honesti formido quaedam si non praecluderet, certe im- pediret; alteram ab ossicio et fide abducentem illam quidem, expeditiorem tamen et tanquam tritam praetulisse, itaque sertunae tantum Suae, non sib cmendandi rationem duxisSe, τ. μεταστα--σιν ἀποστασει irritam facere voluisse videatur. At
5 num, res, hoc consilio animo suscepto, ais, uetrastitur, o sententia sucoesseria ΤNum dispensator a se impetrare potueAt, ut novo scelere rationis reddendae difficultatem au geret aut herus, ut hanc temeritatem laudaret
x8 Do κυρω v. 8. Quoniam, cuius haec sunt, ete., eundem antea ipsum dixisse necesse esti cod. D. , Lucas, si ab oratione Iesu ipsus conti-Nuanda paulisper discesserat, in Verbis FG οἱ υἱοὶ etc. ad eam rediisse censendus est. Sed hic deserimur a Lucae usu dicendi; et qui post Brucherum τ. κυ-eιου Iesum dici censueriint, propterea non audiendi esse videntur, quod vatia enim surit, quae nonnuuIis in libris Iibrariorum reperiuritur, Orationis comm
48쪽
Quum ille, poena τ. διασκορπίσεως ante, quam magnitudo huius comperta erat, decreta, nou ha
plo metita hoc uno in Ioco recessisse scriptorem suspicati sunt ab illa sua consuetudine, diversitatem dicentium verbis ελιγε δὸ et simi l. significandi. In . Verbis 7, u 9. 3O. enim, at ea sunt Lucae, quum hic res alio tempore gesta in media docentis, Nori narrantis oratione interponatur, vestigium aliquod est,
ex quo Cognoscas, esse ri interclusionem, intervenisse continuationi sermonis medium aliquem sensum Quintil. 9, a. . I9, a 6 Luc. simplici orationis Christi continuatione significare voluit, hune
interpellationis nullam duxisse rationem: ut neutro illo complemento opus esse videatur, quorum alte
rum διν, Κdnot. S. V. Vultu et gestu corporis
a Iesu expressum putavit, dicens sortasse notum Φ illum V. γὰρ usum dialogicum; alterum in librario monacho quidem, minime vero in Luca, qui structurae verbb. ad interpolationem v. 25. coli. Mi. ao- commodandae rationem haud sacile neglexerit, necessarium videri potest. Nostro autem in Ioco dore traditur, quae non minus, quam de quibus antea traditum, ab eodem κυρέω gesta et ab eodem Iesu) narrata videri poterat. Huiusmodi ambiguitati orationis Noster semper cavit I9, II. Ia . . Neque malo recte medeberis, si εἰπων in v. σννισε latere putaveris N. theoI. Annal. 1822. 137. . Satis a dacter enim, quo videatur L. aliquando ita scripsisse,
haud pauci illi Ioci tentandi sunt, in quibus, cur Praetermissum sit Voc. illud nonnullis in libris, non admodum dissicito dietu est. 3, 65. hebraismi, immo graecismi ignarus aliquis V. λέγων cum V. 64. Pusu . vinatua erat. Ω' a. quid quaeso moverit
49쪽
beret, cur auctam criminis huius magnitudinem rationisque reddendae dissicultatem magnoperexesormidaret, multo etiam minus priorem res pro
quemquam, ut Arim adderet Τ Immo hoc post ineptum alicui visum est. Ita 3, 4. 16. 22. 18, I. coli. 15, 3. 4, 6 I. 24, 7. Act. 15, 13. I 4, 14. al. Quamquam hi omnes loci, in quibus tam mania festum orationis deinceps exponendae signum Prae- cessit, ut possit alterum non a L. ipso additum videri, a nostro alieni sunt, qui praeterquam quod v. ωαι,.la longe magis a simplici dicendi significatione. dige it, in eo etiam ab illis dissert, quod ori ora tioni praepositum. Quibuscunque autem in Iocia hac voce praeposita simpliciter exponitur alicuius oratio, in iis vel εἴπι, λέγων, similia Praecesserunt: 19, 9. 42. 9, 2a. uo, 6.uI, 8. 19, 7. 5, 26. 15, a. VcI mutationis obliquae orationis in directam manifestissimum signum est secundae personae usua aut v.
Act. I, 4. 5. 14, 22. atque adeo hoo Posteriore in I. vox obliquae etiam orationi apta est; ut taceam, in Actis ad graecam magis essierum esse orationem. Quod reliquum est, Voce ἔτι non in causa signis tantum, quod recte vir doctus illo
nostro loco ineptum iudicavit, sed in sententia
illustranda otiam nostros uti, omnes Consentiunt. Κunol. S. V. ita sere' et ετι aut ουτως, aut Tedundat.
His ex optimo interprete ductis argumentia si res dirimi non potest, alia quaedam Vix sussiciant Schulg. 56 -58. . Quoniam enim ὁ οἰκονομος P
Iicet non recte, eodem hoc nomino Iesu imposato, non maior h. l. nasci videri ambiguitas, quam 12, 42. - Ut Christi oratio commate 9. demum ad Iudicandum sese converteriti neces5e non ept Proplar
50쪽
curationem ratione huius reddenda domino pro baro, aC ne ταυτηὶν τ. ἀδικίαν quidem, ut c. Plui. loquar, λυσιν ἐκείνης α διαβολης sἶναι vellet, su
o. καγω η. τ. ἔ. Transit enim oratio a Iaudando factum in suo genere ad praecipiendum, et ubi narratio ad usum audientium accommodari coeperat, ibi demum ad hos converti debuit. - SI τὸ φρονίμως ποιεῖν ταδιασκορπίζειν, quod herus tam luculenter improbaverat, oppositum fuit, Non hunc potissimum laudare oportuit, quo de exitu Causast existimaretur et ripa-xab. bene Concluderetur; modo alteruter Iandave
Lo. inter narrandum quoque Iesum σ. κυeras appeti
Iare consuevisset, vel tantillum labefactari opinatus est N. tb. Ania. l. l.), is demonstrare debebat, nemini praeter Iesum nomen' illud ap. Lc. imponi. Viderat Schulatus, nihil ex illo L. peculiari usuestici nisi hoc, ut possit, si alius ab eodem receptus dicendi usus non obstet, Iesus a L. dictus existimari.
28b 'Eπαι νειν τι9α non in simplici approbatione et assensu Scliuig. 56. , ut ἐπαινεῖν , επαινεῖν τινι, επων.
τι, sed in laudatione quod discrimen, ubi qui desiintererat seri, Romani quoque faciebant, Cic. do
Pro V. Cons. IO. su. iMil. ωθ. Divers. 7, 1. 5, 2O. in usu soli. 1 Cor. II, II. au. u. nisi sit latu reh. e. vel inopina uni vel gratum libi accidisse pro steri, quod possis probare, ieiuna oratio est. No- suo in loco oppositum: νἱ τρυτα ακούω δαῖς) Mitto, quae inti p. singuli de quaestione supra Proposita variam in partem disputarunt. Possit autem aliquis, qui de hero quoque male sentiat, disputationem suam ita illustrato et ex nare, ut