장음표시 사용
51쪽
satis 'DU GRATIA UNIVERSALI. Eodem pertinet definitio Euangelii, Rom. i. Euangelium est potentia Dei in salutem omni credenticum Iudaeo,tum Gentili. Rom. 2. Gloria, honor,&pax omni operantib num, Iudaeo primum Graeco. Non enim est personarum acceptio apud Deum. Quicunq; enim,&c. Rom. 3. Iustitia autem Dei per fidem Iesu Christi in omnes super omnes qui credunt. Non enim est distinctio; omnes enim peccauerunt. Roman. 3. An Iudaeorum Deus tantum' nonne &Gentiuis certe centium; quoniam unus Deus est, qui iustificabit circumcisionem id est, Iudaeos exfide; eu praeputium id est Gentes 2 per fidem. Rom. c. Sicut per unius delictum iudicium venit in omnes homines in condemnationem sic kper via iustultitiam gratia venit in omnes homines, iniustificationem Vitae. Roman. 3. Vbi autem abundauit delictum, superabundauit gratia, ut sicut regnauit peccatum per mortem, ita gratia regnet per iustitiam in vitam ae
ternam per Esu A CHRis Tu Dominum nostruma
Rom. ro.Dicit enim scriptura: Omnis qui credit in illum, non pudefiet Non enim est distinctio Iuda ivi Graeci. Nam de Dominus omnium, diu es in omnes qui inuocant eum omnis enim quicunq; inuocauerit nomen Domini,saluus erit. Lm et hec Pauli verba altius introspicere.Nam co-tinent sum ma in Epistolae adpo m ad eoq; to titis scripturae,&plantisimc concludunt doctrinam Eceses rum nostrarum de uniuersali Gratia. bunt autem quinque Bectanda in histribus veru:-bus i Propositio uniuerialis . . Ratio propositionis. 3 Rationis redditio . . Applicatio. I. Comprobatiosi Conclusio, Propositio uniuersalis est O .imis qui credit in
52쪽
NIC. EMMINGIV seum,non pudefiet, id est, nullus credens in eum seu strabitur falute, quam fide expectat. Ratio propositionis ab aequalitate Dei erga omnes. Est enim aequalis omnibus. Haec ratio evellit distriactionem quorundam, qui fingunt duplicem uniuersalitate, ut clara dicta de uniuersali gratia eludant. Sed falso Nam Paulus disserte ait Nom est distinctio Iudaeicia Graeci, id est, Gentilis quibus verbis exaequat omnes hia Dines coram Deo. Nam sue naturam, siue merita sue dignitatem spectes, nulla ciuiominum quoad alutem attinet, differentia coram Deo. Redditio rationis confirmat enim sublatam distinctionem hominum. Nam idem Dominus omnium, diues in omnes , hoc est, ut Deus omnes homines creauit, omnibus dominatur, atque ideo aequalis omnibus existit ita diues est in omnes, hoc est, quoniam misericordia Dei est immensa, sufficit omnibus eam expeti tibus, absq; omni distinctione nationum&personarum. Sic quoque in Psal. I s. dicitur: Bonus est Iehoua Le-cal, Graece, Ma πασέ id est, uniuer-ss,quasi diceret omnibus,nemine excepto.
Applicatio, qui inuocant eum, scilicet ex fide, siquidem sine fide nemo vere inuocat. Nam qui Christum ex fide inuocant, omnes Noli participes sunt misericordice in Christo promissioreiectis incredulis,
idque tantum ob suam contumaciam, non ex cosilio Dei creantiS.
Comprobatio siue Conclusio. Omnis enim qui inuocauerit nomen Domini laluabitur, nullo respectu persenarum habito hic proprie erreri, quod in propositione metonymice dixit: Nam qui saluabitur,no pudefiet propterea quod accipiet, quod sperauit. Haec Pauli dicta cum aperte Gratiam uniuersalem fide accipiendam praedicant, non potest fieri, ut quae contra nos adducuntur ex hac epistola, cum his manifestis dictis,quae adduximus,pugnent.
53쪽
DL GRATI UNIVERSALI. 43 Attamen quia hostes uniuersalis gratiar nobis exta ac Epiliola duo ca ita potisIim tam Octauum 5ciamnum obiiciunt, paucis quid cotineant,indicabo quo constet, quod non rcctu a lucrius unauertatem Gratiam illa capita obiiciantur. In octauo capite aversu a .vsque ad finem capitis, erigit Apostolus pios,qui cruce premebatur propter confessionem fidei adlicua cunicam propositionem confirmandam multa conuerit uatoria ars tamenta: inter quae si in sex ille actiones Dei, quae in salutis nostrae mysterio concurrunt, videlicet, praeicientia, electio, praedestinatio, vocatio, iustificatio, glorificatio: idque in hunc finem, ut fideles haec Dei ingentia beneficia cogitantes, non succumbant cruci,sed forti&intaiecto animo eam ferant, promissam liberationem in Christo expectantes nec ultra hunc scopum verba Apostoli recte extenduntur. In nono capite quaestio de adoptione seu de electione hominum in filios Dei agitur. Nam cum magna pars Iudaeorum contenderet hanc adoptionem ad solos Israelitas pertinere,& non ad alios, Paulus ad quaestionem respondens , concedit quidem verum elIe,quod dicunt: nempe adoptionem ad bios Isra litas pertinere, sed distinguit inter veros Israelitas, de eos, qui non sitiat vere Israelitae coram Deo quorum hi carnis, illi promissionis filii dicuntur. Ad hos autem, tanquam vero Ilraelitas, S non ad illos adoptionem pertinere a stirmat. Sic enim ait:
don omnes quinunt ex Vraelsunt Israelitae neque qui sensemen Abrahae omnes silii: Sed in Isaac vocabitur Usemen,hoc est, non qui
filii carnis sani sibi Dei,sed quis is dipro
missionis, reputantur insemem Perspicua definitio est verorum Istaelitarum, videlicet quod filii promissionis,id est, qui habent pro-
54쪽
NI C. HEMMINGIV smissione ora, eique credunt, sunt filii Abrahae&veri Israelitae. Non ergo propagatio ex carne; sed imitatio fidei Abrahae,facitverbs filios Abrahae, adeoque ve-xos liraelitas, ex quibuscunque sequalibuscunq; parentibus, siue Iudaeis siue Gentibus orti sunt. Adci ius asseverationis confirmationem pertinent omnia, qua sequuntur usque ad finem undecim capitis, nec alio sunt torquenda, quam ad propositae distinctionis confirmationem. Primum itaque Apostolus in medium producit duos filios Abrahae, Ismaelem Isaachum, quorum ille ex carne tantum Abrahae erat s ne promissione hic autem no solum ex carne erat, sed etiam habuit promissionem Deici atque ita non Ismael,sed Isiaach verum semen Abrahae fuit. Deinde proponitduos filios Isaach, videlicet Esau aacob, qui cum in utero matris adhuc essent,neque fecissent aliquid boni aut mali, Iacob accepit promissionem iuris primogeniti,& non Esau, quod ideo factum est, ut sciamus adopti Cnem non ex praerogatiua carnis. non ex dignitate personarum,no ex meritis operum, sed ex mera misericordia Dei pendere atque ita secundum electionem Dei propositum manet, quod nec praerogatiua carnis, nec dignitate personaru, nec meruis operum mutabitur unquam.
Exempla proposita in hunc modum resolui
Isaac reputatur veru semen Abrahae,& non Ismael,
Isaac est natus secundum promissionem , non Ismael: Ergo nati secundum promissionem sunt verum semen Abrahae, non autem qui sine promissione nati sunt.
Maior probatur. Isaach enim habuit promissio
55쪽
as, DU GRATIA ' NIVERSAL diem, vi filiu hac haeres Abrahae esset Ismael autem hanc promissionem non habuit quare nec filius habitus est, nec haeres Abrahae suit.
Iacob accepit ius primogeniti in familia patris siti
Isaac, ut verum semen Esau autem non accepit.
Iacobri Esau nati sunt ex iisdem sanctis parentibus Isaac&Rebecca. Ergo quidam nata ex sanctis parentibus accipiunt ius primogeniti quidam autem non. Maior probatur,quia Iacob habuit promissionem pratuitam de iure primogeniti, quam Esau non habuit. Ex his exemplis colligitur propositio,scilicet,quod non filii carnis, sed filii promimonis reputantur verum semen Abrahar,4 veri Istaelitae. Porro haec exempla veteris testamenti sunt typiri figurae rerum,que geruntur in Nouo Testamento,de quorum accommodatione ad populum Novi Testamenti supra dictum est.
Quid ad haec hypocrita, Hinc offensi hypocritae, id est puluisvi cinis obiiciunt.
tuid igitur dicemii Numinis iiives
Senses est: Si Deus nec praerogatiua carnis, nec dignitate personarum, nec meritis operum flectitur, ut Ismael&Eseu, eorum similes, adoptet eligat in filios,videtur iniustus esse.Sed quid Paulus respondet
Hoc est, nequaquam propterea Deus iniustus est iudicandus quod non respiciat ad praerogatiuam carnis, dignitatem personarumvi merita operum, quia nec illa merentur aliquid, ut quae immulida sunt , iacGliabent pro inissioni m.
56쪽
Haec ratio negata consecutionis obiectionis hypocritarum,ipsistitua vox Euangelii est. Nana est promissio misericordiae requirens fidem. Huius autem promissionis sensim est non partim ex debito, partim ex orati adopto aliquem, sed misereor cuius misereor,id est, ex mera misericordia adopto que adopto. Haec ergo Dei misericordia,ut excludit omnem praerogatiuam carnis, omnem dignitatem personarum,&omnia merita operum:ita fidem postulat promi sonis, qua credentes adoptantur, hoc est, nascuntur filii Dei .atque hoc est quod dicitur Ioh i Quotquot receperunt illum, Myis dedit eis potestatem filios Dei fieri qui non ex singuinibus id est, ex praerogatiua carnis neque ex voluntate carnis id est, ex dignitate personarum neque ex voluntate viri, id est, ex meritis operum sed ex Deo nati fiunt scilicet perfidem. Hinc Paulus infert uniuersialcm regulam,r on est igitur volentis, neque currentis, sed mserentis Dei.
Hoc est, adoptio non est volentis neque currentis, scilicet secundum carnem, sed est volentis¤tis secundum promissionem Nam ut nititur pre rogatiua carnis, dignitate personarum, de meritis operui ita fides istis exclusis tanquam rebus nihili)sola misericordia Dei nititur, qui ex dilectionem erat dedit filium expiatorem peccati,&donatorem iustitiar,ut omnis qui credit in illum, eius iustitia iustus Lfectus,st acceptus Deo. ut filius&hqres vitae aeterne.
Dicit enim Scriptura Pharaoni: ad hoc ipsum excitam te, ut sendam in lepotentiam
57쪽
DE GRATIA NIVE YSALI. meam. Hi ut annuncietur nomen meum in tota terra. Vt supra ostendit in exemplis Ismael&Esau, non ex praerogatiua carnis, non ex dignitate personarum, Irim ex meritIS Operum, sed ex mera misericordia Dei pendere adoptionem ita hic in Pharaonis exemplo ostendit no esse humanarum virium sententiam Dei mutare. Nam cum Pharao populum Dei conaretur captiuum detinere, Deus ipsium in mari rubro prostrauit, ut isto tacto probaret siuam potentiam, quo constaret toti mundo neminem polle Deo resistere, quin pollit facere. quicquid velit vult enim superbis reli sterri&humilibus dare gratiam.
Itaque cuim vult miseretur, es quem vult i
durat. Huius conclutionis ex utroque testimonio Mosis illata senius est, Deus licui ex mera misericordia recipit quos vult, hoc est credentes c, obedientes voci suae ita iusto iudicio eos qui post multas admonitiones doplagas contumaces esse perseuerant, reiicit, eoique sinit ibis desideriis obsequivi indurari,doneo tandem iusto iudicio Deo pereant-
Dices ergo mihi quid adhuc conqueritur Z Lutati en/m eius qui resistiti
Haec obiectio superbissim hypocritae est, agnois scentis quidem potentiam Dei, sed improbantis m-dicium, videlicet quod praerogatiuam carnis, dignitatem perlonarum, is erit operum cum de salute agitur nihil faciat, sed tanquam sordes abiiciat contra vero eos solos approbet adoptet, qui gratuita sua misericordia nituntur putat enim hypocrita Deum principum mundanorum more debere agere, qui praedia coaserunt, Partim ob merita praeceri
58쪽
denti: NI C. HEMMINGIV sypartim ex gratia sed fallitur. Nam Deus sola gratuita misericordia sine meritis nostris credentes beat. Hanc obiectionem Apostolus primum obiurgatione excipit, cui rationem addit,deinde diluit.
. tqui homo, tu quis es, qui ex aduerso, spondes Deo t
Haec obiurgatio est, qua Paulus temeritatem hi pocrita excipit quasi diceret: Tu homo cum sis puluis&cinis,stultissime facis,quod audeas te Maiestati Dei opponere, a quo es quod es, sine quo nihil es. pudeat ergo te tua temeritatis sulti iudicii.
2cum dicti ptima ei qui isse cur mefecisti
sic 'an non habetpotestatem Figulus iuri ex eadem massa ficere aliud quidem in in honorem, salivdin ignominiam 8
Ratio est obiurgationis hypocriticae,improbantis iudicium Dei. Significatur autem hac comparatione potentia Dei, non quod Deus ut bonos,ita malos faciat. Sed quod possit facere quicquid vult vult autem nihil nisi quod bonum iustum est. An non Paulus hic dicit Deum faccre vasa itae' nequaquam. non enim Deus facit quod punit, fert patienter vasa irae,ut refingantur, non facit, ut pereant sed comparate loquitur. Comparatione enim docet Deum facere posse, quicquid vult nec ultra se extendit haec comparatio. nisi interpretari velis, ficit vasa irae,id est, permittit fieri, scilicet propter antegressam contu
Si enim Iem volens ostendere iram es notam facerepotentia uam tulit magna cumpam Iientia vasa ira apparata admIeritum es ve
59쪽
notas faceret diuitias gloria suae in vase misericordia quae praeparauit ingloxiam
Diliuio est obiectionis hypocriticae quia autem haec oratio defectiva est, complebitur si adieceris ad finem hae cveiba, quis potest conqueri&accusare Deum iniusticiae' quid enim iustius est, quam pertinaciter perseuerantes in suis peccatis cinemendabiles punire quid iustius,quam confugientes ad misericordiam,in gratiam reciperes Impudens igitur oratio estvi impia prorsiis, iudicium Dei iustissimum iniusticiae accusire. Exposuimus doctrinam Pauli de adoptione credentium,&reiectio nec situmacium nolentium p . nitentiam agere credere Euangelio quam doctrinam Paulus accommodat ad vocatos cum ex Iudatis, tum ex Gentibus eamque fusius explicat usque adfinem undecimi cap. Abhorreo totus ab eorum sententia, qui ex haedisputationet auli male inferunt decretam reiectionem apud Deum elle causam incredulitatis hominum cum reiectio adiunctum sit potius incredulitatis,&incredulitas subicctum reiectionis. Quemadmodum electio est adiunctiam fidei, & fides subiectum electionis. verum quoniam subiecta interdum rationem caularum habent, nihil impedit quin dicere liceat incredulitatem esse causam reiectionis,&fidem esse causam electionis Nam fides Christum apprehendit, qui ut creditus est causa electionis;ita non creditus est causa reiectionis. Quid multis Conclusio generalis qua hanc disputationem claudit Aiapostolus, illorum opinionem euertit sic enim ait, Conclusit enim Deus omnes sub peccatum, ut omnium misereatur. Sicut ergo, omnes homines sitiit peccatores,ita Deus omnium hominum vult misereri atque haec Dei voluntas Indefinita est, sicuti ex si