Excubiae angelicae Ciuitatis Sanctae. Pro defensione 12. fundamentorum catholicorum, Ser.mi principis Wolfgang Wilhelmus, com. Palat. Rhenj &c. Duobus leuis armaturae socijs, Balthasari Meisnero praeconi lutherano et Fabricio Bassecourt Tubicini calu

발행: 1617년

분량: 660페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

131쪽

Patres usitatae imb quam tu approbas,& nodum in scirpo tantum quaeris potestas enim data ad dignitatem aliquam capessendam, cum iure facul tale, licentia Synonymum est. Sed ut tuo te telo sciriam atque in diuersa nitentem, ad Bellarmini partes pio labi demonstrem, an, Fabrici, qui lacultatem seu licentiam ad Doetoratum Theologicum qua, antequam Apostata fieres, audio tibi petenti Lo- uanil denegatam esse,accepit, Theologiae Doctor est Non est, scd fieri, cuis libet, potest. Ita, qui credunt licentiam habent, ut si iij Dei fiant, nondum sunt fiunt per charitatem, qua R DEI nomina- murta Divis fiunt per Baptismum, qui lauacrum regenerationis est. Et certe per dilectionem nos filios Dei essici, exprima Ioannis Epistola, ad quam te remisit Bellarminus, facile cognoscere potuisses. Fabrici, si diligentius illam perlegisses Lege caput

tertium,&ab initio reperies. Videte qualem charizarem dedit nobis Puteo iij Des nomis uri im- Lege caput quartum, n. 7. inuenies. Omnis qui divit, ex Deo natus est.

Desecundo counitio Philippi trilis Mesenerior

tuu Fabrici ignorantiam in Cacuando im

posura. SIL

SEcundum Augustanc Confessionis contra

nos conuitium a me allatum erat, quod tabe

132쪽

CAPUT I II. I. a. ros remus conscientias duitur de remissione peccarorum. Ostendi

ego proprie dictam dubitationem apud nos nec imperari, nec esse certitudinem experientiae signorum non exiguam nos habere formidinem aliquam non de diuinis promissionibus, sed de nostra dispositione superesse. Non repeto dicta,&late ibi cum ratione, tum claris S. Thomae TridentiniqueConcili testimonijs declarata aduersus quaero Confessionis excusatione duo PraediCantes ni-il, nisi alia conuitia,errores, logos a proposito euagantes reponunt.

Atque,ut a Mei ero ordiamur, is Thesi. III. aliquorum Catholicorum testimonia profert, in quibus dicitur, non omnem omnino dubitati nem de propria iustitia a iustorum animis abesse Sed an inde probat Cattholi cos iubere, ut dubite; tui An dubitationem isti sumunt pro mera animi fluctuatione sine ullo assensu, quae sola apud Philosophos nomen dubitationis proprie obtineti

Hoc ostendendum erat Meisnero, ut calumniam Confessionis suae abstergeret. At hoc minimei tuit Clarissimum enim est, Costerum, Andradium, Sotum, ipsamque Tridentinam Synodum, certitudinem quamcunq concedere iusto de iustitia quae tamen non sit diuinae fidei, aut euidentis scientiae, adeoq, per aliquam dubitationem aliud non intelligere, quam quandam formidinem, quae in omni

133쪽

iό DEFENSto PRIMI FVN 'AΜ.6mni assensu, etiam certo, qui non sit in allimbrant euidens, reperitur, Hesdate dubitatio voca

Sed iam alia ei et errata quaedam Meuia ter perstringamus. I. Mera cum ina om-GM,

dubitarionem non admitti Metus impendentis aut suspecti mali est nemo metuit, quod sibi euenire non pssse certus estQuid ergo filii Dei in Domino cori

fidentes hic metuunt maliam culpa .Patris Ofkil-sam. Quotidianis etiam Sanctorum exemplis incρα sunt de perseuerantia, invia Certi non. tint, se deinceps nunquam lapsuros, scmpera psum tim eni. Non timent D Ea ni humomi, sericordiam, liberalem oromissionem haee fiduciam excitant suae sibi fragilitatis Llitiestatis comscij, ne bonum DEUM offendant, timenti via deo, eisnere metum filialem non omnem duabitationem excludere, de te de metu contri rati nem disRrere. Exulat timor mali, amii ceNosecuri sumus. l. I apico 'alis metum lion infesti-gint,sid seruilem insta asparatum urgere. Duplex ea-lumnia. primam de timore filiali abstergat S. Thomas his emis Quandoσω homo propter mala.. qui timet, conuertitur ei in firmquod 'ude malum eri duplex, scilicet malum poenae' a lam culpar Si ergo aliqvuisonuertatur ad D EI M, o inhaereae propter timorem taenae, erit timor se se Ii --

134쪽

e profer timor culpae, erit timor baim Nam florum

eri timere cisam Patro Ab hoc Doctore sancto cicatholicis Theologis vocem& rem filialis metus, et ere, cum tui gregalibus didicisti, quid pro didactro calumniam pendis Alteram, quod seruile timorem a fiducia separatum urgeamus, refutat Tridentina Synodus, cum At a photritionem , quae ex gehcima in poenarum metu concipitur, tum tantum donum a Q. Spiritus Sancti mouentu impia in esse declarat,s voluntase peccandi excludat, eum spe enim in id ergo criminaris, ei sinere, C tholicos urgere seruilem poenarum metum fiduciae expertem, cum Concilium expresse exigat spem Veniae, ut poenae metus sit salutaris Ia Iadsequi non poteri ex hpotbef- Papisiicis, quamm, H dulitatio impudens calumnia, sed impudentior illius haec probatio. Ε iurii Manis pern dum assensim . non fiduciam describunt. ., isson te

cutorum non in solo Chri u merito, fed in dipositione congrua situm esse an inviae: via vero cor nostrum de imperfectione operum, in indignitate propria nos conuincis, quid inde oriri

postri aliud, quam fluctuario, in seruilis trepidario Miror. Mei ere, te tam informem .putidam consequentiam ausum esse in chartas mittere. P nis in Antecedente Causas , dc in Conseu uente unum omnium effectum. Causiarint

fidei assensus in intellectu, CHRtri meritum. a nostra

Corale

135쪽

to DEFENSIO PRIMI FUNDAM.nostra praeparatio, propria indignitas, operum nostrorum imperfectio effectus unicus est fluetitatio, & seruilis trepidatio. Itane ex numeratis a te Causis, aliud uuam dubitatio non oritur Apertus ecinanis fucus est Fides est, ut credamus inprimis impium pergratiam Christi in nullo nisi Christi merito copiosissimo iustificari: hinc oritur fiducia. qua fidimus Deum propter Christum nobis propitium fore. An haec fiducia fluctuatio est 3 Cum Spiritus S afflatu credimus, speramus, poenitemus, duligimus corda nostra ad iustitiam praecipiente

Deo praeparamus, bonam etiam Certamq; ex multis, quae in nobis experimur, indici j spem concipimus, an&haec spes, seruilis trepidatio est At quia profundum cor nostrum est, occulta illius solus Dei oculus penitissime perspicit, hinc aliqua trepidatio est ne, quod potuimus aut debuimus voCante Deo facere, non totum fecerimus Falsissimum

ergo est,ex hypothesibus Papisticis nihil, nisi dubitationem sequi nam neque firma fiducia diuinae gratiae ex fide in Christum, neque certitudo conie-etiiralis ex nostro conatu orta, dubitatio est: tamen illa utraq; ex omnium Catholicorum doctrina iniustificatione reperitur. H-M scriSed iam relicta hac eis eri vitiosa contumeliosa Consequentia , ad Fabricianae excusationis vitia peculiaria propciemus. Vult uua in dubium

136쪽

C A I. I. So relin Jit Fabricius, has propositiones. Quis se credetis filium Des,nonperibitJed habebit visam aeteream, donecdeciati sesignificauerit Deus. Tu Isuita credens non erilis. Nec Grammatice, nec Dialectice, nec vere haec a Fabricio dicta sunt. QuisGrammatiCorum se at e qui in

imum pro relinqvi in

deat, nam propositionem coniunctam vocitari ab hoc Tubicine has propositiones ' Ver tam facile veniam ab his Artibus tibi, Fabrici exorarem, nisi v ritatem insuper turpissime violasses. An ego usquave verbulo dubiam facio hanc propositionem

Omnis, qui credit insilium, nonperibit. An peto ianc speciatim reu elai, Tu Isuita credens nonperibis Vtram; credo, credo: nusquam abnuo. Scio in uniuersiali propositione omnes singulares contineri,& singulas recte colligi ex uniuersali, omnes aequi pollere uniuersali, reuelata uniuersali, singulares non posse absq; fidei iniuria negari. Non est lis de singulari conditionata, quae tam certa est, atq; uniuersialis conditio nata cie absoluta singulari contentio est, hanc de me de se a Philippo ex sacris ostendi

postulaui. Ostendantur istae Philippus recredit, Rabricius vere credi Philippus non peribu,Fabricius non peribis. Credo Fabricium recte credentem non periturum: recte illum credere non credo, non periturum non eredo, donec a Deo reuelatum esse olfendatur.

Qui poenitentiam seriam agit,in in Christum cre-

2 3 diti

137쪽

,to mNSIO M ut v MDAM.dit, sperat, eumque diligit, illi peccata remitti ex Scriptura habemus : haec feciste Fabricium tam incertum est, 'tipse fateatur his vcrbis. Miscerrus non sim de inscio perfecte praestito, certus sum tamen de Chriri in Cruce passo. . Si certus non es Fabrici, quid ergo ais Malerocul Iesuasuperbi nam temerita rem hoc dixi superbissimam temeritatem si vis a

pud se audeat tam certus esse de offlam facto, qui Chri Discruce pulso. Hoc tu, alias alti leui siue Spiritus homo, tamen dicere non audes, quid ergo eum, qui hoc audeat, superbae temeritatis a me male argui quereris Minime tibi constas , veluti dormiens scribis. Sed unde vel de tua in Chrisbim fide certus es, Fabrici, quod veram illam, diuinam ac salutarem habeas' Quis i EI fune, inquis, Mintur Spirita DEI. In margine allegas

Apostolum Ephesci num ira I . Iterum dormis.

nusquam hoc ad Ephesios Paulus, sed ad Romanos: ne ut tu recitas, verum ita scripsit. incinque ια- - guntur Spiritu Dei, hi li DEIsine. . Verissime hoc. ' ' Sed ego, inquies, agor Spiritu DEL Non testimonium pauli, ut tu nos Criminaris, sed hanc tuam assumptionem nusquam reuelatam ridemus. At sentio, inquies iterum Spiritus sancti viminina pulsum. Multi tuae lidei hostes aiunt se sentire idem, quibus tamen tu minime credis cur

tu si de dignior 3 An nestis Spiritum malum fallaci

138쪽

laci seque ostentares Annon eos, qui a vobis digrediuntur, fidem nunquam vera quantumcunque illam ante iactarint, habuisse, tui Calui nidogma est Annon huius ipsi xas magistri tui verba haec sunt Experientia landureprobosisterin simili

Sed demum ad Catholicorum quorundam Doctorum praesidium confusit Fabricius,ut suam

certitudinem propugnet, omnemque formidinem expugnet. Aequum, Inquit, Isuitae Penissent, summi meo, formidisem removebant iceriit tarn dei Ante

lesultas summi Theologia Thomas S. Bona uςn- tura, Scotus, Durandus diuinae fidei certitudinem fam de iustitia a nemine citra peculiarem DEI reuela ' φ ctionem haberi posse docuerunt Nomina sum r. mdsTheolagos, Fabrici, qui antem' aliter sen- 'πserunt. An summihi Theologi sunt Auctor En- . . , chiridi Coloniensis, Ambrosius Catharinus at ille obscurus, hic clarior, uterque tamen longe illis iam nominatis inferior fuit , es nςu terram te Iesultarum aduentum de hoc Argumento scripsit Quid , quod Catharinus certitudinem fidei de gratia quidem admittit , non tamen requirit , nec ea iustificari quenquam , qui Lutheranorum Caluinistarunt error en cum Auctore Enchiridi coneedit Quare

139쪽

,ta DEFENSI PRIMI FUNDAM.cum ex Vega haec verba retulisti Hanesciitentiam intiles P . . Cooobis me editum Decretum de Iustificatione probabilem

trai. e. . censeban Tridem ' compluribus argummus suadere conabuntur hoc'u'q; ab illo additum te non piaeteriisse oportebat mersis longo illi interuallo a Luctero, ipsius sectatoribus a Claudio disedebant. Praeter alia enim Concilis iudicio acquiescere parati semper fuerur. reipsa acquieverunt Lutherani vero caluinistae vel hodie pertinaciter reluctantur. Qua vero fide. Fabrici ais Vega citari Catharinum dicentem.

I iuersi Patres hanc cera dis contestantur. Haec Cathain

rino verba Vega eo loco non tribuit, sed cum pro humana certitudine omnis formidinis experte, eXS. Ambrosito narrasset innocentes quosdam laetissimos ex hoc saeculo migrare, quod sciant sibi regna Coelorum ac coronam bonorum repositam esse meritorum, haec tum verba subiungit Idemque de Hilario, Martino, Paulino, absque sanctorum exemplis doctά eleganter ostendit eruditissimus Episcopus Casharinus inem purgationes . An hoc est a Vega Catharinum citari

dicentem. vires atres hanc certitudinem contestantur.

Aliud est exemplum aliquorum sanetorum, aliud uniuersorum Patrum testimonium. Illud, non hoc Catharinus, ex Catharino Vega protulit. Omnium Patrum consensus rem indubitatam in fide facit, qualem nec Vega suam de certitudine humana, nec Catharinus tuam de certitudine in-

fallibili

140쪽

e A PI T. I PU-s' hollibili sententiam esse voluit. Et denique, Fabrici, si tibi adeo exosus est metus, relictis viiij pra claros in virtute progressus facito, Theolograliqui,

inter quos Iesu itae, tibi concedent certitudinem omnis formidinis expertem. Audi Cornelium a Lapide, Societatis nostiae Theologu,&Lovaniensis antehac nunc Romanae Academiae, sacrarum literarum proflas rem, in illud Rom. 8. I Upiriti festimonium reddispiritu i obiro etc. commentant e.Hoc testimo-mum certum tantum est cretitudine coniecturali, quae tamen certitudo cum avictitate crescit adeo, ut si dreas ν' a Ruardiis, Creosecutus Dererius,putentabquos Piros ainsanctos in peciali Dei reucIttione exsignisse effectibus Spiritus S rιosialde crebros, claros ficaces ins experiuntur, habere certitudinem non quid j assibilem, it ii, si sint iurares esse ingrati Dei,sedlahmo tantam, quae omnem metum formidinem oppsit excladae non tum ab affectu'mucius etiam ab intellectu persuasione, ita e talis tum certosciantse se ingratia Dei, quim certoscimus redimi , Constantinopolim vel lexam driam ex eo, quodpsim omnes dicunt, illas urbes esse er existere.

Haec Cornelius Iesu ita propensus in sententiam illorum, inter quos pererius quoq; Iesu ita est, qui in praeclaris aliquibus metis celtitudinem humanam seu moralem omni formidine carentem inesse posse confitentur. Habes cru o dc Iesu itas, mi Praedicans, tibi, si valde sanctus csse cupis, metum omnem de pectore excutientes. L. De

SEARCH

MENU NAVIGATION