장음표시 사용
151쪽
De quarto eontrario Philodii ridicula Prae Panis
excusinone, moras Fabrici infitia. II Vario loco exard 32. Augustanae Confessi nis hanc recensui Philippicam calumniam Docentsari actiones esse mae sarias ad redimetas pom aliaeternaσ, Illamq; Tridentini Concilii contrariot stimonio luculenter consul ui Q od huic Philippi probrotegendo mantellum mi iciunt praedicam tes Mei sinerus inquitThoc a s P erba haec in pologis M'1mumr: m X alium locum ex Apologia arti de eonfess.& satisfact recitat, in quo Philippus verius, mitiusque sententiam Catholicorum de satisfacti ne recenset Fabricius quoque dissimulans locu a me citatum, similem quem ei erus ex Apol gia protulit, ex locis communibus Melanchionis. tisi de satisfactione producit, ut Philippum caluminatimsuspicioni e imat. Non quaeritur, Praedicantes,
quid Philippus in Apologia, quid in locis sed quid
in Augustana Consessione scripserit. Non ego, Meisne te, Apologiam, in qua haec non reperiri ais. sed Confessionis Augustanae art. XII. citaui inspim in Q&inuςnies ipsissima verba in fine artiCuli. Erg6-
ne in Aug. Confessione philippus hoc non scripsit, quia alibi uitet scripsit an quia alibi verius sensit, loco a me citato veri limites non in impudenter transgressus Imb etiam in utroque loco, quem ex Philippo ad illius excusationem Praedicantes prctinia ducunt.
152쪽
nae aeternae hallucinantur. Error es enissentire, quod infernae poenae rem istantvr propternostram compensationem Ur mulio absur-d ita ess, quodfingant, propter opera non debita remisti, de q ιιs
dictum est. Frustra colunt me mandaris hominum. Et in Apol. arti de Confvi satisfacL avd monstri, Inquit,est, dicere, quod Grissisut actio redimat culpam, nostra poena redimane mortem aeternam' Haec verba melior Fabricio Meisne- rus non dissimulat, sedBellarmino aurem vellςnte,
fatetur ea Philippi quidem esse, mitigare tamen
ineptissimo glossemate conatur. Hoc, inquit, Ἐφ
ctu compensationis tantum o concurses intelligit; quia enim Pa eo 'gine poenas aeternas mutari in temporales, pro bis agis- fieri operιbiis indebitis, binc consequenter poenas areernas, em eis temporales muratas redimi a nolis posse consequitur Calua
excusatio ineptissima consecutio,&huic prorsus gemina. Cum esset mutata aqua in vinum, Conuiuae nuptiales in Cana biberunt vinum, ergo biberunt aquam, nimirum in vinum mutatam. Quis risum teneat ad tam acutumanthymema Tale hoc Mei erianum est Mutatis aeternis poenis
temporales, pro temporalibus satisfieri posse di
153쪽
ni pontificij, ergo docent redimi posse poenas
aeternas, nimirum mutatas in temporalem. Abstine, eisnere, tam ridiculis consequent ijs, quibus honorem Philippi non restituis, sed tuum pCγdis. Tam parum ex uitisfactione pro temporali Dus
poenis, in quas aeterna mutata est, consequitur poenae aeternae redemptio , quam parum ex vini, in quod aqua olim a Domino conuersa est, potatio-Dα aquam bibisse conuiuas colligitur Sicut aqua In vinum mutata, vinum non est, ita aeterna poena in temporale mutata terna non est. Atq; non tanium ita ineptit ei erus, sed etiam ineptiarum suarum Patrocinium ex Bellarmino impudenter fingere audet. Imo Belluminus, inquit Praedicans. p.: obfine hoc tetur. Quid esse si Patres opera lutoriosa,quae cum Dei Hlose ex conino sue re Asiostiones concurrere . prodesse ad rems ηein culpae mortua ternae iuverationem An hoc est fateri Meisnerianas ineptias de redimendis poenis aeternis, nimirum in temporales mutatis es Loquitur Bellarminus clare de operibus bonis ex gratia pro ueniente factis ab homine nondum iustificat0,antequam culpa remittatur, poena aeterna in temporalem commutetur Praedicans agit de operibus. quibus iam facta aeternae poenae in temporaria mu- tatione pro temporaria, vel potius,ut lubtiliter loquitur Meis crus, pro aeterna, verum in tempora
154쪽
nobis redimi posse, eum agat de poenis aeternis no dum remissis mutatis in temporalem, dicatque tantum, opera laboriosa cum Dei auxilio facta, si Me ex congruo, siue ut dispositiones prodess ad si- .herationem mortis aeternae. Eo sensu etiam S.Τhomas, quem Fabricius hic quoque adducit vel potius tΑvictor supplementi S. Thomae dixit Dolore ensibi-Impoetiam quarum esse V tunc posse,ittendi, quὀUufficiet ad
cistionem culpae poenae, nimirum per modum dispo.
sitionis ante iustificationem, post illa vero tanqu1 iusta satisfactione pro reliqua alias poena teporali, Post inanes has Philippi excusationes, Fabricius tanquam Philippo doctior noua aliqua Catholicae doctrinae in hoc genere portenta P fert, quae Philippum omisisse miratur. augnam illa Dicunt a liqui,
inquit, teste Thoma, per opera bona extra charitatem mitigari poenas infernissesquidam a ' docuerunt poenam infernalem dimi tui pertiata oper quantian ad verme conscientiae licet non quantum ad
Umem.Sed quid tu, Fabrici, priuatas aliquorum sententias a pleri' omnibus Catholicis D D. reiectas&refutatas pro Catholica doctrina venditas Si aliter Catholicam doctrinam, nisi paucorum quoru-dam priuatis, minimeque receptis errorib', diffima
s e non habes, non est, quod Philippo palma eripere
155쪽
i1 DEFENSIO RIVI v NDAM.speres. Verum etiam in clarissimo Doctore S.Th ma eiusmodi portenta Fabricius obseruat,&,μι portento, blasphemia, exesamat. Multum, si vere at
enimuero nihil portentosum, blasphemum nihil a S. Thoma, sed a Fabricio stupidissimum conuitiudicium est. Ait S. Thomas per operastinesidem charitatefacta mitigaripoenam issimae , ---t bom, ne viseretrabat Epeccatis. Quid in his verbis, o mirio,
portenti est verissima sunt . nisi tibi par poenae modus a Deo paucioribus ituribus peccatis statui
videatur, & tam bona qua clam peccatoris Opera, quam peccata punienda censeas. Annon mitiores
In inferno p caenas luet, qui pauci quibusdam peccatis saepius opera quamam bona interiunxit, quiis, qui plurima, nullo virtutis opere interposito, flagitia continue perpetrauit Hoc docet S. Th mas peccatori, si boni aliquid subinde agit, eoque a malis interea actibus cessat, minus crescere poena. quam si male perpetu ageret.Quis hoc senicerebri negat sed portentos Fabricio portenti simile
est, uti illud, inquit, non absimilli Sacerdotem commutare ceternam poenam in temporalem. Nec hoc portentum illi
est, qui nouit potestatem remittendi peccata Sacerdotibus a Christo in Apostolis datam nam cum Sacerdos vice Christi, ut Minister, cum culpa aeternam poenam ita communiter remittat, ut supersit alicuius temporalis poenae debitum iustissima Dei voluntate
156쪽
c AP vo II I 3. 4. Iasvoluntate exoluendum, recte per a mim absolutionis dicitur commutare poenam aeternam in tem
poralem. Et quid hinc adsurdi sequitur ramis, inquit Fabricius, sequitur, hominem posse remanere obstrictum
πια inermepostremfionem jae Nego sequelam. Probat Fabricius Farenturcium Catholici per Contritionem paremitti, fateri coguntur,Eetech. I S. En igimur contrisin Asiculpa, attamen obstrictus poenae aeternae debito, donec Sacerdos vela, qui commuterpoenam aeternam in temporalem O blasib iudo stupor. Catholica doctrina est, culpae grauis vin- Culum&poenae aeternae debitum nunquam seiungi posse simul oriuntur&pereunt: cui per contritionem, quae votum seu propositum tamen confessionis includit, culpa remittitur, Una quoque aete na paena a Deo condonatur,4 in temporalem vertitur. Quid ergo tu rerum nostrarum imperitissime Apollata ais cum blasphemiae conuiuio, apud nos Contritum remissa culpa manere obstrictum poenae aeternae dum Sacerdos adsit qui mutet poena ceternam in temporalem 3 Sicut peccator per contritionem cum voluntate sistendis Sacerdoti remissionem culpae obtinet, ita isternae poenaea laxationem, omnium Catholicorum indubitata
sententia consequitur. Itaque non hic blasphemavit S.Thomas, sed ex supina institia insigne conuitiumέecit stupidus Fabricius.
157쪽
et equint conuitis Philippi falso Traedicantium
diuerticulo ta Fabrico in Parribus,ac praesertis
Vinium conuitium Philippi a me recensitum huc fuit Fides: merui Grin tu heiae fidei industebaevientio opposui illi contrarias clarimmas sententias S. Thomae& Tridentinorum patrum.Quid reponunt Praedican tes3 Meisne- rus ait, nos non docere de fide merito Christi, quae Lutherani solent, eaq; reverum dixisse Phili e-pum. Friuola excusatio iam supra in primo conuitio explosa Aliud excusationis senus itaq; commune est, nos rarius meriti Christi fidei saepius nostrorum operum meritorum meminime. Non est ita: omnes orationes no sagi qua, an te qua vos essetis, fuerunt, in testimonium voCo aduertus hanc calumniam: nulla ibi nostrorum meritorum mentio, sed frequens nostrorum delictorum, uo strae fragilitatis, nostrae ex nobis impotentiae confessio unius Christi ad impetranda beneficia in illa clausula, Per Domitrum nostrum Iesum Christio, perpetua allegatio. At quod opera vivae fidei multum urgeamus, de ijsque persaepe disseramus. id di re Apostolo secimus, qui negat in Christo quidquam valere, nisi dem, quae per dilectionem op ratur,
158쪽
ratur,&Charitatis viam tanquam excellentiorcin
sui, Corinthi j demonstrat. Non venit in obliui di
nem meritum Christi, cum iustorum hona opera o merita docemus: nulla enim sunt haec merita, ni issi ex talia & meritis Christi. Scimus merita no- sua dona Christi esse,&fatemur cum Augustino,
His Deus coronat meritano bis nihil aliud e coisnure quam muneras . Nouimus fidem sine operibus mortuam csse, ideo ut ex fide vivatur, ad opera sancta vehementer fideles excitamus. Et vos, nisi parem de operibus ac si dementionem fac tis , vestro illi commento, quod fides vera sine operibus csse nequeat, repugnatis: quomodo enim de operibus tacetis , cum veram fidem , quae sine oporibus vera esse non potest, docetis sed hic FGhricius rursum egregium suae cinscitiae,& maluciae specimen edit. Ut enim nulla iustorum G ritaegri eaque aeterna obliuione sepelienda esse ostendat, duas ex Augustino aernardo Ui t menex illis, nec enim locum ullum indicat, sententiolas profert , quibus tamen illi non iustorum,per gratiam Christi merita , sed haeresin Glagianam demeritis hominum sine gratia Christi. in quo frequens est Augustinus ' superbam de meritis lariationem , quod solenne est Ber- nardo , improbarunt. Certe eos metita iusto. rum, quapex gratia Originem habent, approbata a ex
159쪽
ω DEFENSIO PRIMI FUNDAM ex pluribus eorundem sententi js liquet: duas hie tantum breuissimasque Fabricio diligentius notatis locis reponam Asellane Fur, inquit August. J-mes in si babere cures, bilua dara noveris. DEmiciosa paupertas. muria eruorum, praesumpti piritus, fullaces diuuiae. Qua crassum
ergo illud Fabricis deinde omnibus Patribus mendacium Patres, inquit filius merui Christi moetion fac Aane Testis Scaptetonus in Promptuario, ubi in in Quodsi ahquis veterum vocabulo promerendi Gus es non aluer vitelligi quam consecutionem facto. Scilicet nullum veritati cumendacio commerCium est: ea re FabriCius, quod falso de Patribus edixerat, falso voluit testimonio confirmare Iniuriam Stapletono facis Praedicans. non ille eo loco testatur,latres nullam meriti no, stri mentionem habere, sed aduersus tui Caluini putidam imposturam docet, Patres, cum de Magdalenae poenitentia disserunt, non sos esse promeerendi vocabulo,quasi illa suis lacrymis, unctionediosculis merita ut remissionem peecatorum, aut certe, siquis usus sit, non proprie aietum meritum, sed tantum Consecutionem de facto intellexisse. Haec Catholicorum peruulgatain constans domina est, primam iustificationis gratiam in meritu non cadere, ad eam tamen quibusdam poenitentis dispositionibus opus esse. Hoc Patres sensisse contra Caluini calumniam testatur Staplatonus. Ita e nim
160쪽
nim Ioco citato scribit in illa Christi verb' Remis
eruttureipeccara muta, quia dilexit multum. Laudatur hic actus DPν a. dilectionis minae, non sane 't causa aliqua sciem, aut meruoria: : consequentis rem sonis aut veri sed mactus bomis ex special*Dci gratia procedens,ad hanc remsionem disponens etc. Sed negat hoc totumfortiter Calutima, mare. Mirum est, plero 'que interpretestam crasse halluCinatos esse, quasi haec mulier veniam lacrymis, unctione Mosculis
pedu promerita sit. Nemoles vetersitirerpretum vel recemeitimie opromerendi sus 'ausi aliquis eo usus est, aluer non m xv, qtam confecutionem defacto. Hq.erSo ultima ver-ha prioribus suppressis malitiosissime retulitFabricius, ut ex ijs lectori persuaderet in ea sententia ori fuisse Stapletonum, quod Patres meriti nostri nunquam vel verbo meminissent. O fraudulentum caput Agit Stapletonus de merito impij anteir, tiam hoc negant patres, negant omncs Cathesici, per summam iniuriam illis affingit Caluinus. Non agit de meritis iustorum, quae cum Patribus Catholici omnes agnoscunt, sed Patribus ignota fuisse impudenti mendacio aflirmat Fabricius, impudentius verbis Stapletoni merita ante gratiam negantis confirmat. Unde&illa Fabricii calumnia ruit, Bellarminum aduersari Patribus, cum praedicat dignitatem meritorum quibus iusti post gratiam acceptam,digni fiunt coelesti premio. Nec