장음표시 사용
201쪽
optimus Magister appellari posse asserit Cultum
simulachro um, nempe sacrarum imaginum, non idolorum, licitum est a firmat. Itba. M . Alter testis produCitur Bellar minus his verbis privi a Praedicante Ita Bessumisius L et de Eccksa triumphantαM haec nostrapropositio. Imagine Cbristis sanctor itare-rMic sunt non olum per accidcis vel improprie verὐm etiam proprie uiri terminetur adoratio in imagine,no solum, Pic geruerem ris. Itane penitus bona fides peri j innocPraedicante, ut nihil nisi corruptum proferre pos-st Non dicit Beliarminus sua e terminetur adoratro in imagine, sed, itiit ipse imagines terminent veneristionem, i in se coisiderantur non lita, vigerunt vicem exemplaris.Quid ergo, tu Fabrici, pro venerationis voce, adoratio
nis vocabulum maligne supponis inuasi Bellarminus docuerit imagines per se adoratione latriae de hac enim adoratione tibi, qui de Idololatriae crimi ne nobis litem intendis, sermo esse debet colendas esse. Non est haec Bellarmini sententia Nam quarrita illius capitis propositione expresse negat imagines proprie coli adoratione latriae; quinta Conclusione ait, cultum, qui per se ac proprie imaginibus debetur, esse impersetium,& inferiorem illo, qui desertur exemplari Scilicet non poterat FabrI-cius Bellarminum de Mololatria suspeetiam reddere, nisi nomine venerationis eraso, in primam illius propositionem A rationis vocem intruderet.
202쪽
weleres Scholasticos absolute docere, imagines Christi colenda 8.e. a. in Monitioηe4ttriae. I bi, festa se Idololatria Manifesta
haec est inscitia Praedicantis Ueteres Scholastici do. Cuerunt imagines absq; exemplari nullo cultu digna es nec nisi cum exemplari mentis cogitatione coniuncti coli posse; hinc dixere eodem cultu imagines cu prototypo venerandas esse, prototypθper se, imagines per accidens, ita ut interior affectus
prototypon prosequatur, exterius ver reuerentiae
signu imagini ex assectu erga prototypo exhibςatur. Cum ergo Christus latria ad Oretur, imago ve ro Christi sine Christo nullius cultus capax sit, sententia illorum fuit, Christi imagines adoration ς. Iatriae venerandas esse, ita ut allectus latriae, etiipsa latria tantum in Christum tendm externum vero reuerentiae signum imagini ex affectu latriae erga Christum deferatur . Quaenam vero id lolatria est, Christi coni, detecto capitc osculum figere, cx assectu latriae ipsum Christum, quemicon refert, non in iconem tendente An Crimen laesae maiestatis est, statuae regiae ex venerab uda regis memoria caput aperire,' poplite flectit re, basiulibare Scilicet tales insulsum Fabricii cerebrum fa-hriCat querelas. Sedit tandem hanCcausam Praedicanti βιoqucnua prolixiore finiam, fatis ex dictis
203쪽
πε DEFEN8IO PRIMI vNDA ILapertum est, et erum &Fabricium Augustan Confessionisin Apologiae a Philippo scriptae, a me accusatae Patronos, non modo a conuiciis illi obiectis eam non purgasse, sed nouis super Compluribus di turpioribus se contaminasse.
etu friuoli ex scite Praedicantes.
CVm ostendissem errores nobis a Philippo in Augustana Consessione illiusque Apologia
obiectos, non nostros errores,sed illius conuitia&calumnias fuisse, placuit sub finem fundamenti primi quaedam errorum monstra, quae Lu- tberus, Philippus, alijq; quidam Lutheranae sectae primores turpi partu eaiderunt, protrahere in luce, ut Lector videret nos sine iniuria illis posse, quod sit nobis sine calumnia facere non possunt. Vica fpita accusationis meae duo Praedicantes legerunt, iterato maiorum suorum Patroni, sed quales ante, hoc est, miserrimi esse non
204쪽
Fabrieliinbiushem Philippi diri excusanct
ilippo impium illud dictum obieci Adul
terium Davidi Iudaeq, proditionem proprio Dei opus fuisse, ut vocationem Pauli. Meisae
rus candidicet Fabricio Philippi culpam fatetur;
dignum venia,qui errorem correxerit, pronunciat. Si , inquit Meis erus, pri---qua damisco ri avi, tantias scripsit, veniam meretur ideo, via sequenti tempore corisve inemend-t. Non potvit Philippus incogi tanter tam impiam hqrrendam auditu blasphe mram in lucem edere otia maecantata blasphemia, nec omnem infamiae maculam delet, nec veniam sine poena meretur. Sed melius scilicet Philippum alter Patronus tuetur. Fabricius pernegat diruimaut scriptum, mendaci j me audacter inlimulat SisIoquitur Mendaciis Iouisicum, μη reper---
έ intumia Melanchrone ita cunnotationesad casu octauum ad Romanos Irbi verba tria non reperiurare. Habes comme iram clitaexBella modio citante em locum. Nor ad tali
Dem. HOC est impudens mendacium Praedicantu CumReperitur scriptum a Melanchione locoa me Citato,editionis primae Argentinensis apud Ioan nem Hemagium anno is a 3 s posteriores enim editiones, e quibus hoc infamet Deum conuitiuerasum est, nihil moror ibi vcrba ista reperiuntur, a Nec
205쪽
i, DEFENsIO RIuI FUNDAM. Nec Belurmini commentum hoc est, nec ego exibio habeo. Inspice librum, lege locum, talem te esse, qualem me conuitiose dixisti, compei ies Le ges a Philippo proditionem Iudae, sicut vocationem auli, adulterium Dauidis proprium Dei opus dici, non secus aloe Absolonis incestus m. a. i Caluino tuo Dei opus esse sacrilege, etiam dis ci . uino testimonio confirmatur. Sed acutus Fabricius, credo, praevidit semen. dacii redarguendum esse; ad aliud igitur Patrocinium Philippi sibi confugiendum existimauit, rem
metι quit,'t dicta, vescripta. Suareet Iesua eadem dici Oeffrontem Praedicantem innocentem accusat. ut nocentem defendat. Et, ut Sua regius in hoCgenere nocens esset, an illius noxa insontem faciet Philippum Non minuitur crimen societate. Cinrius dic creprςdicans poterat dem lω Cab nus dicunt Sed nulla pars innoCentiae est, nabere socios criminis. Nec Suaregium tantum, verum etiam
Pererium, Vegam, imbipsum Augustinum audet Praedicans producere, & clare verisiijsque illorum dictis,manifeste falsam atque impiam Philippi
sententiam fucare. Aiunt isti,Deum sinere fieri,permittere peccatum a malo homine factum in horium finem ordinare, seu malis hominum factis bene uti occasiones quasdam boni, animo bono.
offerre homini, quibus ille sponte lua in malum
206쪽
abutatur ad achium peccati, ut naturalis actio, non ut libera defectio est, tanquam causam supremam Concurrere. Haru Vete pieque dicuntur; at adulte .rium Dauidis esse opus Dei, Deum operari adulte 'rium Dauidis, facere proditionem Iudae, non nisi impie&blaspheme dicitur,4 a nemine Catholico diruim legi tu Hoc dixit Philippus, non ali. quid ex illis, quae Catholici dicunt Apertiora sunt Philippi verba, quam ut fucum veritatis, aut pieta
tis patiantur. Proprium Dei opus eri adulteri larvdam proditio Iudae, icut vocatio Pauli. Vocatio Pauli non tantum permissa vel ordinata, sed tanta, quanta a Deo facta est. Idem de Iudae proditione pro nunciat Philippus, quam opus Dei proprium, ut Focationem Pauli, esse contendit. Ergone a Deo non tantum permissa aut ordinata sed etiam facta est proditio Iudae sacrilega sententia quam nem Catholicorusomniauit.Iud, inquit Augustinus. rascitiis eri, no actus, quod talis addiresessilium Deifuturus se esset. Si en factus ese inculpabilis esset, ct opificio repas 'is
sumetur nox Iudae, mulle etiam in eum prolatasententia damnatio. κίου spe. Sed affir bocasHimo bono iudice, auctore o vin bono Fum Deo, damnatore vero cunctorum malorum, quia mala Iudae
erasciuit,tto praedestinauit effecit, in tamen in quibus praesci et Vlo iudicio tradens eum in reprobumsensim me impleret, permis Ita Cum Augustino omnes Catholici sentiunt, De
207쪽
it DE EMIO NUMI vNDAM.quam praedestinasse fecisse, ne aut iniuste dam fimium inculpabilem Iudam, aut Deum peccati opificem videantur dicere, quo sacrilegio, inquit alibi et ''. z. Augustinus, mihi defessutabus nihil occurru. Frustra ergo Fabricius, vitam manifestae Philippi blasphemiae, de veris Catholicorum sententijs, de permissione. ordinatione, generali concursu aliquem honest iis fucum allineret laborauit. Illud tamen, ne laboris&opera Fabricianae precium omne pereat, silendum non est, quod audacissima crassissima Dorruptela Vegam in Philippi partes trahere hic conatus sit clim enim ista Vegae verba de Deo retulisset, licetnobiscumsectaractus, inintrinsecame insepara
bilem babent malitiam, nes quam tameneri auctor peccatim
subiunxit illico diligentissimus Praedicans; Nota
dicanticae impudentiae exemplum. Et audet hi Praedicans vix relata Vegae verba quamprimum Corrumpere,& Lectori notanda proponere An haeci verba Vegae sunt, Deusnobiscumfacit peccata Impudentis Fabrici,sunt non dicit Vega Deum lacere nobiscum peccata, sed actus, qui intrinseram inseparabilem habent malitiam Indicat scilicet Deum ad materiale peccati, ad naturalem actiam in genere physico concurrere, minime ad maliti5. quae peccati formale est. Qui dicit Deum facere peccatum, formale peccati Deo tribuit; nam com
208쪽
e AP Ti creta terminum actionis significantia formalitet secundum Logicas regulas usurpantur, ut cum dicitur. Illefacitassumsucit Idum Absit erso, ut dicatur Deus facere peccatum nobiscum facit actum, qui habet ex sola mala voluntate nostra adiunctam rautionem peccati, peccatum non faCit prius dicit Vega, posterius calumniose ego tribuit Fabrici us, ne Philippus solus blasphemet.
Praedicantes cum Brentis in blasphemiam de Christo
SEM liam Brenti blasphemiam , quibus artia
bus excusent hi Patroni, videamus. Accuiaui Brentium, quM Christum in cruce, cum se alias, Patre derelictum exclamaret, flammis inferni accensum dixisse Queruntur aduersum me initiδambo Praedicantes, non de externis veris flammisi Iocutum esse Brentium, quales in inferno Ponti Mi cii fingantiFacile ostenderem,si hoc nunc ageret uri, non nos verum ignem in inferno, sed Praedicantes
metaphoricumrangere sed quid de eo, quod nec verbo attigi, excipiunt me flammis inferni dixi nec proprias, nec improprias nominaui ijs a. rarentio Christum graui contumelia sum ci cimia
209쪽
quam si fiftpiterna sibi internecionepereundum speti Horresco
referens sed neuter Praedicans horret Mei sinerus 33, ait, Chri Ius inum Patris obpeccata minisentiens, eisi dolores ad tempus inesensisse dicitur. Fabii ciui fortasi duristi, Christ animam in inferno fuis Imo cerre nonpori mortem, sed ante scilicera anima eius tristisfuit sue ad morte id eri. λ inquit Thomas Christi anima secundum vires interiores esticacissime apprehendit omnes causas tristitiae, Infern proinde Quid enim eri inferens nisi inusmi, quum dum in caputtiostr , ruri videret, rurifice eam apprehendis, in decebat eum, qui erason ornorier. Verum laoc
est in Christum cum Brentio conspirare, non illum' defendere Impium est dicere, quod Christus Pa-': trem sibi vere iratum cogitarit, de illius erga se ana ore dubitarit, itaq; animo c5paratus fuerit, quasi sibi sempiterna internecionepereundum esset. Sed si etiam tali in statu Christus tuisset, an ideo vere inferni dolores &flammas sensisse ui in inferno fuisset An peccator inter vivos diuinae irae sibi im- flendentis grauitatem serio considerans, Hedu Litus expauescens, recte in inferno esse,&damnat
rum supplicium sustinere proprie dicitur Non a tingit inferni supplicia,desperati animi tormentui vivo corpore. Sed Praedicantes infernu fingant, quem non admolam metuant. Nec veru est, Chri-Bium in inserno fuisse,quando anima illius ex cogitatione aeternae vindicta a Patre peccatoribus inte- eatς,
210쪽
latae, ver , multis inferendae ingenti tristitia non nisi morte fini eda, in horto impleta est. Quis enim dicat, pium amantemque Peruersi populi Antistite. qui de suorum complurium sempiterno interitu grauissime dole tq; perpetuo iraemiscit, in inseNno esse, aut inferni dolores proprie sentire3Quis ita loquentem ferat Quis audiat cum Fabricio illud
Christi Tristis eri anima mea fi ad mortem, ita interpretantes; sum in inferno usq; ad mortem:&illud P altis Non de mesanis meam in inferno; hoc est, in syra uia.
nimi tristitia Et tamen ait Fabricius, Haecci Ortho. doxa doctrina de descensu Christi adtiferos. Imo paradoxa. quis enim unquam verba ista Symboli, descendu adimseos, ita explicauit Triri tam admortem in monte Ol vis. Sed non est, quod immorer huius erroris refutationi, cum id egregie prolixe pridem praestit rit Bellarminusa. . de Christo, a c. 6. usq; ad finem. Duo tamen argumenta peculiaria, in quibus Fabricius singulare defensionis Brentianae robur collocare videtur, dissimulare non debeo. Primum est.Fatetur Suare Iesua in TIomam,id refert ex disa,ali riquos Carbolico censisse, Christum passum esse aliquas extringe. a s i ἰ
cas poenas damnatorum, non tamen eo modo, quodam tali, imois rarie aut 1i inordinatione ,sed vobinari pro peccatis no bis
in maxima charitate. Cur vero non addidisti, au-Eho res illos adeo obscuros fuisse, ut neminem Ned in nominet sententiam a Medina ςmeratiam,