장음표시 사용
341쪽
ad Binis Quis enim tuticinChristum crediderat Imperator, qui eipropietate contra impietatem egesserendoseruiret, quado adhuc illud Dropheticum implebatur, Istueriine reges terrae in Principes coiiue terim in unum, aduersus Domin inaduersta Christum eius. Nondum autem agebatur, quodpaulopost in eodem psalmo dicitur: Et nunc reges intelligite, erudimini qui iudicatis terra SeruiteD mino intimore, exultate ei cum tremore. Quomodo ergo Reges Domin eruiue in timore, nisi ea, quae contra uis Domini'unt,r ligios eueritareprobiuendo ais plectendoscusseruiuit Darius, idolumfrangendum in potestatem Danielidando, . inimicos eius Leonitus ingerendo Sicut miluit Nabuchodonosor, omnes in regno uopositos ablasybemundo Deo lege terribiliprohibendo. In hoc ergoserviunt Domino Reges,in quantu in reges clim eas Miunt adferuiendum illi, quae nonpossenefacere nisi reges. Vides,
Mei sinere, quam sit infrinu tuu aduertiis Ecclesiqseueritate ab ostolis ductum argumentu Enimuero etia Christi&Pauli Apostoli exemplo ac monitis, Ecclesiam haereticos recta ad reditum cogere; neadem Epistola diserte docet Augustinus: i est,
inquit, quod isti clamare consueuerunt, erum est credere,vel nocredere, Meisin erus solius Dei est conscientias cogere)Cui vim Christus istula quem coegiNEcce busent Paulu postolim, agnoscant in eo prius cogenetem Christum, er postea
docentem: riis erientem' postea consolantem Cur ergo non cogeretEcclesiperditos'os,ri redimitti perditi ibi coegerunt m
342쪽
C A P a. t . . Myhy,' perirent' Etiam hinc enim non absurde intelligitur illa. Ap policasententis,ubi Paulas beatus diciti parati vi Cisci omne inobedientiam, cum completa fuerit prior obedi , t '' entia vestra. de ipse Dominus ad magnam coenamstam prisis adduci iubet conuiuas, postea cogi. Nam cum esseruisui redo issent Dominefactum est, quod insisti, γ' adhuc e Plocus.
Exu inquit, in vias ta spes σὴ fcvns inueneritis, cogite isse mare. In illis ergo, qui kiiuerprinid adductisunt, complata est Morobedientia in in autem, qui coguuetur, Diobedientia coerceturi Quaproptersi potestare, quam per religionem a dem regum, teiu-pore, quo debuit, diuino munere accepistachsia, hi, qui timeriuntur in νιο .sepibus, hoc est,in haeresibus 'stasnatibus, coguntur intrare, non quia coguntur,reprehendant Id quo cogantur, attendunt. Ita Augustinus Ecclesia coactionem Christi& Apostoli patrocinio fit mat. Qua ergo fronte au det eisne rus de antiqua Ecclesia dicere Eandempnixi primitiua Eccinia in Concili, congregata observarus, quae exsacris bremis errores confutauit, issentientes tumen nec ad Itidem coegit, nec ob pertinaciam ira priuauu Imo semper Ecclesia a reticorum pertinaciam etiam seu cre:&, ut Augustinus loquitur, corripiendo, degradaη ,ex An .
comm ucando, caeteros coercitionibus licitis alis conceis ca tua. αηα
stigauit Plurimos, inquit S. Leo Ep. a. ad Episc. Italiae,
impietatis Manichaeaesiquaces o Doctores, in urbe tumestigatio nonina reperit, in lalitia diuulgauit, auctoruas in censura coercuit; quos potuimus emendare, correxumu, ut damnarent Ma
343쪽
α DEFENSIO SECUNDI FUNDAM.Ecclinia professone manus suasub criptione Compulimus,
ta ita detoragine impietatissa coissos,pomitentia concedendo leuauimus. QAliquanti Perii, aut uase demerserunt, ut nullum bis
auxiliandis posset remesum subuenire , subiti legibus secundum Cbristianorum principum constituta, nefanctumgregemsva contagione polluerent, per pitalicos iudices perpetuosent exilio relegat Ac paulo post iste nobis commissos regeren possumus, nisi eos, σωμα produores V prodire, Zelo mei Dominicae persequamur, emiseris mentitus, ne pestis haec latius disti etur, fueritate, qua possemus, abscindamus. Nimirum quod multo ante Tertulliamas dixerat ad officium barareticos p compelli non illicidiornumeri. Durilia vincenda non vadenda. Capitis lententiam Hanaereticos quidem pro sua lenitiate Ecclesia nec tulit unquam, nec serenda
a Principibus postulauit datam tamen ab illis iusta censuit&probauit. Constantinus Donatistas e pilis demnauit: displicuit eorum Epistopolarmeniano tam graue supplicium. Quin etiam, ait Augustio , ' nus,avdet conqueri Parmenianus, nonemConstantinus ad cam Parmes, pum, ideri, adjupplicium ducitisse. At verb quid ad hanc Z querelam respondet sanetus Doctor Qvid reis inopait, non isti iuste patiuntur , cum ex alismo Dei praesidentis,
madcauendum ignem aeternu flagellis abbus admonentisiudicio, patiantur in merito criminum, mordine poteriato prius enim probrasse non esse haereticos Veschi malicos , tum demum demd Anse poenissi liuidam emutant oeem , tum demum sese audeane, cu mali aliquidpatiuntur,ineruatismarores dicere. talibi
344쪽
quam breuiter&solide querelam istam confutat 3I deus, inquit, quali aciunt Cr qualiapatiuntur Occisi itae' animas, affliguntur in corpore sempiternas morte aciunt, ere temporalesseperpeti conquerratur.
Priscillianum persecuta est Ecclesia, Maximus Imperator ense sustulit Hieronymi vox est: Ouid loquar de Drai clibano qui secuti gladio, o totius orbis Ma/- auctoruate damiatus est. Et S. Leo non tantum mitiorsen Ecclesiae, sed etiam seueriorem Prin Cipis rigorem M. approbat .mrit Parresnostri, inquitob quorum tempori bus haeresis bare pii stilliani nefa Mam.
tam instanter egere, ve impi furor ab niuersa Ecclesia peller tur, quando etia Principes mund ita banssacrilegam amentiam δε- te Iussunt,ut auctorem eius,ac pleroris discipulos legum publicarue epro flecterent. idebant enim omnem cunum bonestatis a emri,omi coniugiorum copia solui,simuli diuinum ius humanumquesubuerti,s huiusmodj bomistilus, liquam ruere cum tuli proscissione licuissee. Et profuit diu ista districtio Ecclesiasticae lenitati,
quae et facerdotali contenta iudicio cruensas refugit Done severo tamen Principum constitutionibus adiuvatur, dum ad spiritualenontrunquam recurrunt remedium, ni timent corporale supplicium. Marculum&Donatum haereticos Donatistas cum
Macarius praefectus ultimo supplicio affecisset, factum eius a Donatistis reprehensum acri ter Mosiis, Phinees&Heliae exemplis S Optatus defendit, ac demum, Videtis, aut,dus, Phinee,. Elia' carios ita es acta, quia ab omnibus νnius Deipraeceptasunt
345쪽
Ergusio ECUNDI FUNDAM.Habes, Mei e re de antiquioribus seculis Ha
Christiani Magistratus a Sanetis Patribus ob extremam in haereticos vindictam laudati exempla. Mera ergo tua figmenta sunt, quae de veteris E Cclesiae blandissima praxi fabularis. Nimirum uti Agar Sarae, ita haeresis Ecclesiae duriorem correctionem fugit, Iesavcrsiatur. Recte Ecclesia pertinaces haereticos seuerius tradiat: sedisti male Ecclesie corrigenti reluctantur. Vera Ecclesia non tantum persecutionem iniustam patitur, sed etiam iustam Sarae exemplo facit. Namsi Ecclesia era, ut dod te ar-- ita sumςntatur Augustinus, ipsa est, quaepe ccutionem patitur,non Vaefacit, quaerant ab apostola, quam Ecclesiamsignifcabat Sara, quando persecurione aciebat ancillae Libenam qu*pe maircm nostram, coelestem Hierusalem d est, verum Dei ει- cI flumini illa muliere dici uis ignificarum qiu affligebar racd-Iam. Si aurem melius discutiamus, magis illa persequebatur Sara superbiendo, qtiam illum Sara coerceiido: illa enim Domina fac
ebat muriam, ista imponebas superbiae disciplinam Nesi ergo de seueritate ECclesiae conqueri, Praedicans, plus haeresis Ecclesiam superbiendo, quam Ecclesia haeresin coercendo persequitur Sequatur immori, gera ancilla bonum Angeli monitum,&ad Dominam sub manu illius humi , lianda reuertatur.
346쪽
Imperitia Rubrici in ea contra AchsiamCatholia
camproducto, fieri in Pontificem calamissi
SEd udiamus denique alias inanissimas queru
lorum Praedicantium ad uetius tutissimumsic clesiae magisterium querelas. SCire admodum cupiunt, quis Catholicae Ecclesiae nomine bonus magister intelligatur. An Patres, an ConCilia, an ΡΟ-tifex es Quodvis dicamus, calumni j pugnant, aut turpem iugam meditantur AcFabricius qui de primum ad quorumcunq; magisterium ei j ciendum viam sibi muniens, totam Ecclesiam visibilem errandi periculo subiectam esse contendit.Mulieri
inquit,visibilisEcclesiae non est norma o Canot verae interpretationis. Quid ita QMissa Ecclesiapotest deuiare Eviaver rati sicut flumeum patrem veri amariti&u reprehendi, in viam veritatas revocari debeat. Oge. 2. I. Contendite cum matre vestrae,contendite ipsam non ei uxorem meam, ut amoveat orta tiones di, adusteria E conspectuso, aduriri ua e messio ubersi
foram. Sed quibus filiis,de qua matre loquitur Propheta pij liiijs Iuda, de duarum tribuum Synagoga magnam partem idololatriae scelere contamina. ta. Ρra dicans vero pro ea, qua in Scripturis intelligendis valet, perspicacia, id sibi suisque Symmistis de EcclesiaCatholica dic tua prophet esse commetatur.Dignu Praedicante commentu, ut quae de Synagoga, imbparticula illi dicta sunt, ad Catholica
347쪽
αοι DEFENSIO SECUNDI FUNDAM.Christi Ecclesiam accomodet O miseros, qui aduersus bonam totius Ecclesiae Christiana fidem nihil, nisi Iudaicae perfidiae e scripturis testimonia
proserre possunt. Nullum certes atholicae Ecclesiae periculum erroris imminet, ab illo Prophetico dicto, quod solum tantus scriptum magister promere potuit, ut Ecclesiam in erroris suspicionem adduceret. Possent contra non pauca clarissima sacrarum litterarum, pro Catholicae Ecclesiae summa in rebus fidei, illaesa intellitate tcstimonia produci quia tamen hic non de uniuersae Ecclesitae securissima fide, sed de magisteril, quod non penes
totum fidelium coetum est, inConcussa auectoritate cum Praedicantibus disseeptatur, hanc nunc contra illorum criminationes tueamur, sed breuiter nam&de Romano Pontifice,&de Conciliis,&de Patribus in singularibus infra fundamentis propria disputandi occasio dabitur. Vna nimis Patrum consensus,in Generalis Conci h lantentia de aliquo scriptura sensu ad fidei dogma aut bonos mores pertinente, aut de ipso fidei dogmate, apud omnes Catholicos indubitatam omnino, hoccst, illam
habet auctoritatem, ut nec omneS PatreS, nec totius Ecclesiae Episcopi cum summo Pontifice, in plenario Concilio de re fidei consentientes, ullo modo errare posse censeantur. De solius porrbiummi Pontificis in controuersiijs fidei definiendis au-
348쪽
C AI U T. I. g. s. assctoritate non omnium eadem est penitus sententia Magnam esse omnes Catholici fatentur maior meliorq; pars Doctorum 4 olim,& hodie prorsus indubitatam,& ab omni erroris periculo alienam esse assirmat pauci aliqui ali tam certam esse negant. Habetis Praedicantes sententiam nostram de Ecclesiae magisterio Catholicum dogma est, Patria omnium consensum &Concilismaioris decretum omnis erroris periculo carere: talem quoq; solius summi Pontilacis auctoritatem esse certior plurium sententia est, in quam si nolunt Praedicantes concedere, eo lo nomine illos haereticos mini. me compcllabimus. Sed illis, ncessummi Pontificis, nec generalis concilij, nec omnium Do storum satis tutum probatumque magisterium est. Non loquor de nostrae aetatis Pontificibus, Doci oribus, Sy
nodis, etsi iure posscm, ne calumnientur isti, Aduersarios sibi iudices dari, sed de iis, qui multis retrb,
imo primis seculis ante nos&istos vixerunt. De antiqua Ecclesia secundum hoc fundametum loquitur: qui cu illius summis Pastoribus, Patribus, Conciliis consentit, vere Catholicus coetus qui dissentit, merito haereticus habetur. Sed quibus tum calumniis, tum fugiis triplex illud antiqua Ecclesiae magisterium declinant Praedicantes De Conciliis tacet eis erus Fadricius exclamat non esse secutum medium cognoscendi veritatem: Quia in
349쪽
O mi Concilia etiam Piniuersialia errarunt. . t haec materia triu-aandavi refutatione, idamentifexti. Interea nos quoque
diatum hoc pro calumnia habebimus. De tum moloiuifice haec est Meis eri aduer-m' fus nos que ela Suum Pontificeminice istelligunt, quandosi magisterium Ecclesiae in Scripturis interpretandissequi praetendunt. Quidquid enim ille decernit prout ipse verbum Domini exponit, id illis Aerosanctum eri . tenacissiue creesint. Aperta
calumnia nos enim non unice Pontificem, sed cuillo vel maximeConcilioru patrum consensum, quem in suis deCretis ferendis ante oculos Pontificem habere diligenter oportet, intelligimus. Ne mo Catholicus dicit summi Pontificis qualemcunque sententiam, quam etiam aduersus apeltas scripturas, constantem Ecclesiae traditionem, Conciliorum Ρatrum unanimem sensum ferat, recipieni, dam esse. Sed melius de summo Pastore ominamur, adcirηel cum Cypriano est eadRoniani spersita babere non posse
a ..... iccessum, ternardi iudicio ibition post Desentire defe
ctum, quia nulli Aersedi dictumeri Egopro te rogatat, ne nox deficia sides tua. Pontificis ergo, tanquam summi Sacerdotis, vocem, cum de scriptura sensi, aut dogmate aliquo grauis controuersia in Ecclesia fuit, omnis antiquitas semper est venerata. Cur non illam sequamur 3 Hoc certe inquit Meila erus, tu-hil adiud edi, quim iuxta priuatum siensum interpretari, dem iam a priuato ita tam iis victo, es potia praeiudicios
350쪽
stendere. Ergone Deus quoque hominum fidomolim a priuato unius hominis iudicio suspendit,
cum in legis an et econtrouersi js summum Sacerdotem eos audire, eiusque sententiae parere seuerissime edixi Publici iudicis non est priuatum iudicium : Summus Ecclesiae piscopus potestatem a Deo accepit, lites in Ecclesia obortas diiudicandi non homo spectandus, sed munus illi a Deo commendatum, quo dum fungitur, non hominis priuati, sed supremi in terris iudicis partes agit Parent membra capiti δε num cum illo sentiunt quod summus ontifex ex officio publice docuit, semper Ecclesia credidit, Pontificis sententia, non unius hominis , sed totius Eccletiae sententia habita est Ad Antonianum Cyprianus scribit, se eius literas ad Com. nelium Romanum Episcopum misisse
sollicitudine deposita ia' sciret, Antovianumsecum , Aeri, cum Ecclesia Cathohca coninunicare. Ergo iam antiquitus tanta Romani sontificis fuit auctoritas, Ut eius sententia non priuata , sed totius Eecksiae, qui Cum Pontifice, Cum tota Ecolesia communicare censeretur. Tantum non tribuit summo Pontifici eisne rus, sed eum, tanquam ado Tandum caeterorum more admodum procliuem, audiendumn egat. Neque enim, inquit, aftenaeis scroptonam, quam piata es ambrivariis Conciba,qωbu es erro