Excubiae angelicae Ciuitatis Sanctae. Pro defensione 12. fundamentorum catholicorum, Ser.mi principis Wolfgang Wilhelmus, com. Palat. Rhenj &c. Duobus leuis armaturae socijs, Balthasari Meisnero praeconi lutherano et Fabricio Bassecourt Tubicini calu

511쪽

titum subsidium , eum a sacrarum litterarum corruptela minimc excusat. Debuit enim potuitque facile Cire, Graecos Codices non paucos in quibusdam locis ab haeretiCis , quorum plu- IVDieme, olim praesertim in GraeCia viguere, deprauatos esse Verba illa, Omin Spiritus, influit Iesumere. Nestoriani Christum sacrilege diuidentes, teste .δεια Socrate, expunxerunt, iro illis supposucrunt, u . M.

Omilis Spiritus, qui non confitetur Chrissum in carne renisse. 33 a

Voces illas Exte, de Angeli ad matrem Virginem ροῦ

verbis, hum Due naturae in Christo hostes abstulerunt. Legerunt enim non solum Latini, sed Graeci e et . Complures, Nascetur ex tesanctum. inter alio S. D ici. Athanas. ex verbis illis, Ex te veritatem carnis Chri- :sti de B Virgine sumpta aduersus haereticos tue Aia

tur, cipue Beza ex hoc S. Doctore colligit hanc2

Eutychianorum Monothelitarum corruptelam fuisse. Vocem datus ex illa sententia, ληd-ώ, i, Spiruus enue datus, Macedoniani Spiritus S diuinitatem negantes deleverunt; nam&illam praeter Latinos etiam Graeci Patres Chrysostomus, Athanasi-us,Cyrillus Alexandrinus,&alij constanter legur, habetq antiquissimus celeberrimus Graecu Codex Vaticanus manu scriptus illustri nimiillud sacrosanctae Trinitatis testi montu, Tressunt quit Ain tu dant in coelis, Pater Auae Spirius Si h tres νιυμα, ab

larianis iuratisTrinitatis hostibvs suppressum.

512쪽

4i DEFENSI Srcv Nos 1,NDAM.se ex antiquis Codicibus restitutum esse, Sanctus - Hieronymus testatur. Omitto plura similium Grae.

Ca4- corum Codicum a veteribus haereticis corruptoruexempla referremam vel haec tantum, quae Lutherus omnia, praeter illud Angella pud S. Lucam Ex res circa quod deinde mentem in melius mutauit)pcrtinaciter imitatus est, sinis ostendunt, quorum ductum in transferendis sacris litteris sequi proposue it. Et in hoc ipso proposito loco exactis Apo- sto ci non erat, quod Lutherus recetioribus Grae. cis Codicibus aduersiis vulgatam editionem fide

ret, cum vetustiores GraeCicum ea consentiant. Vtinim taceam duo antiquissima exemplaria vulgatae edi iocii simillima, quorum viatim in Vaticanocst, ait rumin Hispania exta refertur in Bibliothecarcg a b Laurenti j exaduerserijs Beza haec verba in I. - v tust ismo, quem habebat, Graeco odice haberi ψ- testatur Insignis ergo, vel Bega Caluiniano teste, Fabii is est calam n ia, cum ibi cati versi h ab Ecclisa

Roma ra haec verba intrusa esse ad iovas leges, nova decrera

Ecclesia sancte ida. Cilicet Romana Ecclesia intruserit haec verba, quae ex vetustissimis Graecis Codici-hus a vulgato sunt translata. Nec hac calumnia contentus Praedicans alteram addit, egregiis illam in ore suo scilicet, argumentis confirmat. ac inquit, qu stulte3 in trunt nimirum haec verba Romana Ecclisia, Nulla enim pavie Paulas praecipere mandata

513쪽

T. v. o. ε419 dataseniorum, nisi sua in Gnodo de qua ibi mentio commendantur. t expresse dicitur, nulla iniungenda populo, iis quae necessaria sinit, inpote, quae Deus praecepit. Quid hoc ad vestra homin mandata At quam insulse disputat Fabricius 3 Paulum praecepisse obseruationes eorum, quae in Synodo ab Apostolis mandata sunt, dubium non est; nulla alia potuisse praecipere, Praedicantis merisDsimum figmentum est. Imo Paulum non tantum Praecepta in Synodo illa, de qua eo Capite supra mentio est, sed quae uis alia, alias ab Apostolis lata, diligenter seruanda commendasse, ex verborum

amplitudine, multisq; alijs Apostolicis legibus

constanti traditione in Ecclesia conseruatis,uerisi

millime Colligitur; nam, ut Augustinus ait, quod est'

νniuersa tenet Ecclesia, nec Concili sinstitutis,sed semper reten Donat. - tum est, nonnisi auctoritate Apostolica traduum recti Omecre 'ditur. Sed etsi Paulus tantum de Hiero lymitanae Synodi decretis seruandis Syros Cilices monuisset, nonne vel hoc uno exemplo indicassct, licere, velut Apostolis, ita eorum successis ribus Ecclesiae praesidibus, praesertim in Synodo congregatis, ad honum pacemque E Ccle si promouendam nouas leges serrc, quibus morigeros fideles parere par sit8 Verum Fabricius, ut omnem Ecclesiae potestatem leges serendi eripiat, omneque humanae legis iugue X cutiat, audet nc gare, noui quidquam ab Apostolis in ynodo mandatum suisse audet dicere, I ncn

514쪽

14 DEFENSIO ECUNDI FUNDAM.non Apostolorum, sed Dei praecepta tantum fuisse Concilii illius edictiti O impudentem homine miScriptura nominat in fine cap. II. praecepta . postularum Seniorum,s paulum a sequentis initio, dogmata,quae decreta erunt ab posscii Semoribus, & au det Praedicans ea non Apostolici, sed diuini iuris facere. Quo colore3 Exprese, inquit dicitur, vilia uetis gradapopulo,ηφι quin necessariasiune,Vtpote qua Deus praecepit. Vbi dicitur,QuaeDe- praecepit'iioc Fabricii commς- tum, non scripturae dictum est. Quasi tantum Deo, non etiam praepositis obedire necessarium sit. Quo

iure fidelibus Christianis post primam Synodum

idolothytis, sanguine sutacato vesCivetitum fuit nandi uino, quod Mosi in monte Dei voce dictatum est at hoc, si sacrorum rituum , iudiciorumque formam spectes, ad Christianos non pertinet aut si pertinet, centum alia illo imperata faciant neCesse est. Ergo, cum omnia antiquata eL sent, paucula ista nouo iure ab Apostolis pro tempore constituta fuere neque enim ullum Moses,

sed Christus, post illum Apostoli in Christia.

nos omne sacrorum imperium tenuere. Vidit hoc Fabricius, eaque re ad extremum, aliud libe tatis Caluinianae asylum apud Lyra num quaesiuit, sed non inuenit Gninus, inquit, Lec verbar ferens, exponit de pro tu, quae erunt in Synodo conclusa, ad onem Gentilium. Iudaeorum. Quid hinc praesidij quaerit

515쪽

quaerit Praedicans Hoc scilicet. . e quae mandata adferi Romana Ecclesii ηφ' sic diapace concordIam si delium Hoc non ex Lyrano petitum praesidium, sedllos Lyran amxum a Fabricio conuitium est. egibus Romanae Ecclesiae in alta pace vixit Ger manicus, Gallicus , Britannicus orbis ante Luat heri Caluinique turbas. Hi longam concordiam nouis artibus sciderunt. Subiit rus est alia quid istis Fabricianis fumis, quod eis erus denique ad innocentiam Lutheri vindicandam profert G. 6. v. q. similiquid habetur,ait eis erus, quae verbaLucterus non expunxit e recte vertit, proinde Legum Ecclesia contemptor non fit. Recte di xii simile quirinam etsi tensu conuenit, verbis tamen non parum

differt ab altera sententia. Non potuit illud Lutherus contra omnium Codicii m fidem supprimere, nec de eo admodum sollicitus fuit, quod a Ie gibus iraeceptis facile alid trahi posset dictum Vero, de quo agimus , quia apertissime praeceptis Ecclesiae fauet, quorundum Codi Cum auctoritate retus, libentissime ad Ecclesiastica obedientiae iugum abi j ciendum, omisit. Audiamus textum sacrum sequente capite de Paulo QTimotheo

loquentem; in paertransirent Civitates, tradebant eis a ccustodire dogmata, quae erunt decreta ab postolis G Semo ''

516쪽

riavi in Ciliciam,confimatis Ecc fas, praeci isti custodire praecepta Apostolo in seniorum. Hic praecipiendi, ibi tradendi verbum hic praeceptorum, ibi Gogma tum vox est. Hic apertior, ille obscurior verboicinus, locus est pro legibus. Tradi custodiam dogmatu, aequius poterat ferre Lutherus, quam prae cipi custodiam praeceptorum. Etsi enim indubie etiam per traditionem praeceptio,in per dogmata praecepta altero loco intelligantur, versio tamen Luthero longe alia libuit, qua sciliCet eam iamia sensu stragem faceret, quam ante in verbis feCerat. Tradere enim illi non est gelatim sed oberan rem ω muta in posterioribus versionibus, non ut in prima, cum minu S aduersus Ecclesiam saeuiebat, Sesahised Spruo verrit Nimirum placita sententiae, dicta magis Luthero, quam leges&praecepta placent. Si legum amator fuit, cur in legis vocabulo, quo bene aliquando coeperat, non perstititὶ Cur ex lege placitum, aut sententiam fecit cur vemsionem iustam correxit ne recta versio eius, quod expungere non audebat, ECclestiae legibus faueret. Nulla ergo&haec Meis eri excusatio est: nam Lutherus nec recte veriit, quod non expunxit, ne L- sum Ecclesiae patronus esser. Sextum deprauatali&alterum decurtatae cripturae exemplum est, verborum Ilo u per bonavem, omissio in illius se trient apud Putrum versi-

517쪽

esectionem faciatis. Qua lympha hanc maculam' ' eluunt Praedicantes Breuissime hoc unum ambo aiunt verba haec non reperiri in Graeco textu. At in quibusdam Codicibus Graecis reperiri fatetur,ses vidisse testatur Bega,4 notat Robertus Stephanus Parisijs Anno is so editus. Quid, quod ipse

contextus , verborumque, quae antecedunt i quuntur, connexio, horum verborum absentiam non patitur. Commendat en in ante S. Petrus fidelibus eo loco fidem, eritatem, sientiam, abstinentiam te parientiam,picratem, amoremfraternitatis,cbaritatem additq; I:

haec sitiobis adpine, non Pacvos Vos constituent,&. in praestius '. sunt haec, caecines , tum concludit, quapropte narres in gissutague, ut certam vestrum Vocationem faciatis quis non

videt debitam conclusionis cum praecedentibus conspirationem, bonorum operum mentionem requirere, quae ante tam distincte ab Apostolonumerata claudata sunt Clarissimum ver soludissimumque pro his verbis argumentum est, quod cum Petrus dixisset,satagite, certum vocatio Q '. faciatis, illico addit, bare enim facientes, non peccabitis aliquando. Quaenam ha: c, nisi bona opera iussit ergo per bona pera certam vocationem facere, qubd haec, scilicet bona opera, facientes, pecCati periculum est uaderenti Bonorum enim operum frequens ex

518쪽

ι- DEFENSIO g Ecvs D FvNDAM.Lutherus, bona opera expungens, veniam meretur.

Sed quid de septimo atque postremo per detractionem corruptae Scriptum exemplo a me allato

iudicant Ministri. Cum Lutherus totum illud,HaM Llis totos ab omnifornicatione, Lethes . v. erasi j I hricius dissimulans tacet,&malus patronus clientem in fine deserit. Sed quid Melierus Q pertum, inquit, i insigne hoc mendacium eri, cum Lurbem ualeri

mcidet dit urerer . Aperta haec& insignis est ei neri calumnia. Mentiar, si verba haec , das thritiesset die S ureret I in Lutheri antiqua versione, Bibliisque eius Augustae apud Siluanum Olmarum prope Monasterium S. Ursulae Anno M. D.XXII L Norimbergae per ridericum Peypus Anno M. D. XXIV editis inueniantur. Non sunt ini: inspice, Meliere,&, si aliqua fides oculis est, fatere non me, sed te aperti & insignis mendaci j calumniaeque reum esse. Sed in posterioribus mditionibus reposita sunt haec verba Quid tum an ideo ante non impudenter ablata sunt, quae postea si uera Lithero si ue ab illius asseclis,ad turpilumam publicae infamiae notam delendam, sunt restituta Nobis sat est tam indigne primis sui furoris initiis Lutherum sacras litteras tractasse, ut vel suo,su rumque iudicio retractanda illi quaedam fuerint. Verum iam caedem scripturarum , quam Lu-

519쪽

therus non stilo, sed machaera, ut cum Tertulliano dicam, confecit, quibus argumentis linguaces Apologetae purgent, audiamus.

ivana admiratis fulpa urtiua,ctridicula

. Argumenta contra librum Tobiae iLurbem

reiectum. I. V.

ORiecimus Luthero librorum Tobiae, Eccle

siastici, Machabaeorum, Epistolarum quarundam Iacobi, Petri Ioannis Iudae, factae demum Apocalypseos ignominiosam e sacris relegationem. Mei erus fessus nos paucis ad Apologiam alienam ablegat. Quod non omnes, inquit, libros, quos LMberus ex Codice Biblico Latino retinui O verti auctoritaseCanonica valere arbitramursin esubfunem eruiantes causae,quas nostriprolixe abbi recensuerunt. Interimc pocopho, rosam damnamus plane sed ad ae catione urere Militer k posse, baudimiti concedimus. Ergo nos B.uι compendi jam antem praeconem ad Bestirminum o λ&Greiserum , qui graues illas, euidentes Cau io Greissas probe discutiunt, amandamus, ut eas tenui plumula leuiores, atramento obscuriores csse intel- e. o.

ligat. Fabricius paul prolixior est, sed tamen ipse viribus deficit nam de noui Testamenti libris impie reiectis nihil respondet:de tribus Veteribus, liquam texit Apolosiam. Non potuit scilicet, de Apostolicis scriptis e sacrorum nuae ero exclusis, pro Luth

520쪽

416 DEFENSIO SECUNDI FvNDAM.Luthero quidquam dicere Praedicans. Quid enim diceret Caluini, cui scripta illa pro sacris probantur, assecla Aut Caluinus, aut Lutherus deserendus fuit. Illum ne confoderet, hunc sub cultro reliquit infidelis Patronus.Ne tamen omnino nihil dixisse videatur, generatim antequam de libris Tobiae Ecclesiastici, machabaeorum dicat num miratur, alterum quaerit. Miratur primum, me tam acerbe in Lutherum inuehi, quod omnes hos libros non habeat pro Canonicis; Susi enim, inquit, aperte constar quasdam iam Ecclesias Patres doctrina inpietareflorentes extra Canonem maremovisse, quae Lu- tbems in dubium vocavit. Quarundam ECclesiarum,&Patrum dubitatio Luthero nihil patrocinatur dubitarunt ante Generalis Concili definitionem, cui, si tum aliqua fuisset, minime repugnassent: Lutherus cum suis totius Ecclesiae decreto pertinaciter contradixi: Et si quorundam veterum dubitantium exemplo etiamnum recte dubitatur, cur

Caluin istae indubitate pro diuinis libris haberi volunt quasdam Apostolorum Epistolas, de quibus a veteribus dubitatum fuit)Nulla erro est consecutio, Quidam Patres olim de his, aut illis libris dubitarunt ergo&Luthero illos in dubium vocare,&nemini Lutherum reprehendere licet Aut si aliqua est, tum FabriCius contra Caluinum suum, aliquarum Petri, Ioannis,& Iacobi Epistolarum diuinam