장음표시 사용
61쪽
so Tertiae Partis Philosophiae. Q. I.
ut lupra ostendimus. Deus autem est bonum intelligibi Ira ut patet , proindeque , ut infra ostendimus, intellectici ne, seu contemplatione possidetur: Sed illa contempla4tio est una simple X actio, ut constat : Ergo possessio summi honi est posita in una tantum actione . Confirmatur . In pluribus ordinate se habentibus, oportet, esse unum principale, cui cetera sudordinentur;
immo ordo in eo consistit, ut multa reducantur ad unum. Unde tritum , ac verissimum effatum est : Omnem mnιt rtidinem reduei delere ad unitatens ἰ Atqui actus pertinentes ad beatitudinem ordinati esse debent. Ergo debent reduci ad unum pilorum & principale , qui proinde esse tialem beatitudinem constituit . Obii. Felicitas est summum bonum, Lummaque Per te. Dio et Sed plures operationes sunt meliores , quam unica: Ergo in pluribus consistit te licitas . Resp. Distinguo maiorem : Felicitas est summum ho num , summaque perfectio: aggregative & extensive . nego: radicaliter & intensive, concedo . Differt enim felicitas quoad statum a felicitate quoad essentiam, quoailla st aggregatio bonorum & perfectionum omnium alfelicitatem concurrentium; ista vero sit in illis persectiq-nibus excellentissima , in qua caeterae, ut in fonte conti-rientur , & ad quem reducuntur . Porro haec una est. Addi posset, felicitatem formalem non esse summum bo. Diim ut quod, & entitative, sed ut quo & consecutive , d est , operationem , qua consequimur prὲ mar o ct principaliter summum bonum , quae non est niu unica . . instabis. Felicitas essentialis debet implere omnia iussa.desideria ς Sed unica operatio ea non in istet ς Guippae aliae operationes supersunt expetendae: Ergo felicitas essentialis non est unica ; sed multi et ex operatio . Resp. Distinguo maiorem : Felicitas essentialis debet implere omnia iusta desideria, tormaliter , nego. radicam I ter , concedo. Et distinctione applicata minori, nego consequentiam . Quemadmodum enim essentia hominis non debet formaliter dare,sed solum radic aliter praeconia tinere omnia , quae pertinent ad hominem; ita nec leti citas essentiali inlebet formaliter dare omnes perfectio. nes ad natum felicem PerLinentes, sed solum radicaliter
Urgebis. Felicitas essentialis consistit in unione per sectissima eum summo bono; Atqui per unicam operationem non fit perfectissima unio, quippe cum adhuc supersat ultelior peragenda per alias operationes: Ergo te Iicitas non consistit in una operatione. Resp. Distinguo majorem: Felicitas consistit In perseuissima unione, dei sectione Primaria α Possessiva, concedo a
62쪽
De Felieitate Formali. Ar. III. 3 r
do; perfectione omnimoda, nego. Ementia enim rei
est id . quod est perfectissimum in re , non quidem peris actione omnimoda, quippe cum ulterius perficiatur pora identia superaddita ; sed coIum per feetio ae primaritia qua, ut a lante aliae proguunt.
A SECUNDA CONCLUs Io.FElieitas sermalis non potest consistere in actu vessae,
Probatur ratione fundamentali D. Thomae. T. 2. g. 3. a. 4. Felicitas est essentialiter conlecutio summi boni a Sed impossibile est,eonsecutionem summi honi esse actum voluntatis: Ergo felicitas formalis non est essentialiteeactus voluntatis. Maior patet. Ut enim felicitas obiectiva est bonum summum , quod felices facit . ita felieitas formalis est in utio illius boni. Μiaor probatur tribus
r. Ex ipsa ratione voluntatis,quae est inclinatio in honum. inclinatio autem non en amecutiva boni, alias ut assequeremur bonum , satis erat ipsum velle. Immo nota tangit bonum nis aftictive, in quantum affectus eius teris minatur ad ipsum; eaeterum attactus affecti vus, de possies. svus honi fit per aliquid aliud, quam per inclinatio isnem , ct assectum ad ipsum: Ut si sit bonum sensibile, per sensum; sieuti harmonia sonorum possidetur auribus . sapor gustu. die. Si sit honum naturale, per unionem naturalem, puta per eontactum ct in distantiam Iocalem. quomodo lapis possidet centrum ἔ vel per inhaesionem, sicut homo possidet sanitatem. Si vero sit bonum intelli.
sibile , per intellectum, sicut doctus intellectu possidet
cientiam. a. Inductione, nam ut Insnuat D. Thomas 1. a. a. eitast amplius deelarar in A. Dist. 1'. q. v. a. s. omnis actus
voluntatis erga honum vel est ancIinatio in honia absens ut amor, des Iderium, spes, intentio, &e. vel quietatici in bono praesenti, ut fruitio & delectatio; Sed nullus eo rum actuum est asseeutio honi: Ergo assecutio honi non potest esse actus voIuntatis . Deelaratui minor. In pri. mis quod inelinatio in hond absens non sit illius asseeu tio, connat ex terminis. Quo vero etiam quiet tio iahono non sit asseeutio illius, suadetur: nam quies iahono supponit possessionem & assecutionem ejus,siquidem deo voluntatis motus quiescit, quia respieit honum ut possessum, quod respiciebat antea ut acquirendum: Eristo quies in bono non est ejus adeptio,sed Potius compta C a seu m
63쪽
sa Tertiae Partis Philosephia. Q. I.
centia de de adeptione erae lupposita, seti affectio conseisquens ex possessione boni. 3. Demum suadetur eadem minor, specialiter de amo. rect fruitione . Nam amor abstrahit a praesentia & a Tentia; amamus enim donum & absens di praesens . Frui. tio vero, cum sit jucunda quies in bono possessis, non facit possessionem boni, sed eam consequitur : ut enim egregie observat D. Thomas l. a. q. 3. ar. q. voluntas fruitur hono & delectatur in ipso, ex eo quod fit praesens ct possessum; non autem e converso bonum sit Possessum ct piaesens, ex eo quod voluntas fruitur ipso, et in eo delectatur . 'Obji. Plures Patrum authoritates , qui reponunt felicitatem in gaudio , delectatione , fruitione, iucunda, trulliva . suavique Dei praesentis dilectione, ct quas Ornanes ie ferre longius esset; immo Scriptura vocat felicistatem Iandiunt: Ergo est actus voluntatιs. Res p. In locis, quae adduci solent, Patres solum dein scriptive definire beatitudinem , non vero essentialiter. Patre S enim rethorice magis, quam philosophice res tractare solent; ideoque frequentius utuntur descriptio. Dibuti quae sunt rhetoricae definitiones, rem per proprie lates & adjuncta notiora explicantes, quam subtil. bus &quid ditativis definitionibus . Scriptura vero vocat feli. c. talem gaudium , non forma litet, sed objective , quate. nus felicitas est summi gaudii objectum: quo loquendi nodo Christus vocari solet in Ditis , a or , corram, gaudium , OV. non sor maliter , sed objective . Obji. r. Ex ipso D. Thoma in A. Dist. qyt q. I. art. 1- quaestiunc. r. ad s. homo persectius conjungitus Deo,qui est felicitas ejus, per affectum, quam per intellectum ςRt qui felicitas essentialis consistit in rei sectissima conis junctione eum hono : Ergo fit per assectum . Resp. Ex eodem D. I homa ibidem , ideo hominem per ectius toniongi Deo per affectum, quia unio asset livas,apponit intellectivam, cui advenit decol ans S pei ficiens ipsani, sicut Proprietas essentiam . Primo enim pecesse est , assequi bonum intelligibile , & hoc fit , ut mos dicetur, per intellectum . Deinde ex erctiva consectitio . ne derivatur in voluntatem quaedam affectiva adhaesio αveluti spiritualis complexus boni possessi, quatentis ei tanquam centro affecto uniuntur di adhaerent, cupien- lt es ipsum firmiter retinere . Unde in forma : homo perinsectius unitur bono per affectum , perfectione consumma. iij v adc completiva , concedo'; perlectione Gentiali ct i quid dicativa , nego.
Innabis. Actus voluntatis est perfectiori modo unitivus '& consecutivus summi boni, quam ullus alius; Ergo in
64쪽
. De Felieitate Formati. Ar. III. e
eo felicitas essentialiter consillit. Probatur antecedens: nam proprium amotis, qui est actus voluntatis, est unire
amatum cum amante , ut probat D. Thomas 1. a. u 28. art. i. Unde Dionyssu Scap. q. Divin. NOm. vocat amo rem vim nuItὲvam , ct S. Augustinus lib. 8. de Trinit. cap. a y. Amor , inquit, es 10nctur. quadam , duo evυI.ns . Immo amor est tranSformativus: unde S. Augustiniis Tra t. a. in Epistolam Ioan . G terram diligD , te νν aes si Deum, Deus et Ist, ct confessionum lib. q. c. s. Ουἰdam δι ne dixit de amico suo , d. mia um esse anima sua ' Ergo
Perfectissima unio fit per actum voluntatis . ' μRespond. Distinguo antecedens: Actus voluntatis es
Perfectiori modo unitivus, unione a Tectiva , concedo
Unione effectiva & possessiva, in qua consistit felicitas
Nego . U Iunias enim & amor non uniunt possiessive ut ostensum est in probatione, sed solum affective . Quae assectiva unio praecipue consistit in tribus . Primo per ap-Propriationem , quatenus amicus se habet ad amicum , licui ad se ipsum in amore amicitiae, ipsumque reputat alterum se: unde communiter dicitur,amreus es alter era. an amore vero concupiscentiae amans se habet ad bona amatum , non ut ad se , sed ut ad aliquid sui. Seeundo Per conformitatem, quatenus amor est, quaedam coapta. tio cum re amata , ct amicorum est idem velle & nolle
Tςrtio per ec stasim st raptum, quatenus amor, si sit for
tis, rapit omnes affectus ct cogitationes amantis ad amatum : in quo sensu dixit Christus: mi es theori s ttitis. ιst e. it e j eον tuum, id est, affectus & cog ἰtatio: Quomodo etiam intelligi potest illud Platonis effatum : Animam si es tib amat , quam ubi qui msse. Caeterum unionem effectivam ct possellivam amor non facit, sed quaerit ' ira quantum instigat ad eam , sicut gravitas ad centrum ' ut voluptuosus per voluntatem instigatur ad cibos deli ea catos, quos tamen gustu consequitur; ct amici, ut refert
S con emi , quam consequuntur Per familiarem con vicium , & eollocutionem.
Urgebis. Felicitas essentialis est quid ultimum- se a
actus . oluntatis, scilicet fruitio ct delectulo, sunt ulti mae operationes amici circa bonum: Ergo felicitas essen Maliter consistit in actu voluntatis .
Rela Distinguo majorem:Felicitas essentialis est duid ultimum, simpliciter ct per modum consecutionis,concedo; secundum quid & per modum complementi ct proprie tatis ex consecutione boni derivantis, nego . Et pariter
65쪽
34 Tertiae Partis Philosephiae. Q. I.
ad minorem : fruitio & delectatio sunt ultimae operatio res, simpliciter & per modum consecutionis, nego ἔ.secundum quid& per modum ornamenti, complementi' Proprietatis, concedo: ct nego consequentiam. Ut enim n generatione forma substant alis dicitur ultimus termiis Mus simpliciter, proprietates vero ab ea dimanantes sunt
solum quid ultimum secundum quid: ita felicitas esse nisti alis, seu consecutio summi boni, dicitur implieiter
Ultimus terminus; operationes vero illam consequentes,
ait delectitio ct fruitio , sunt solum quid ultimum secundum quid & per modum ornamenti & proprietatis: unde inristoteles dicit, quod Mumtio oper9λο oparis , sene
Dices. Rctus, in quo felicitas essentialiter consistit, debet respice te rem,qua sumus felices, sub ratione honi; Sed vo untas sola respicit obiectum sub ratione honi,intellectus autem sub ratione veri: Ergo felicitas essentialis Pertinet ad υoluntatem. Confirmatur. Ejusdem potentiae est tendere in bonum , ct ipsum assequi; Sed sola volun las tendit in bonum: Ergo sola consequitur honum . Resp. Distinguo majorem: Actus, in quo felicitas cot ristit, debet respicere rem , qua felices sumus, sub ratio me boni appetibilis, nego; confernii, concedo. Et di st i actione apphicata minori, nego consequentiam . Felicitas enim sita non est in appetendo, sed in possidendo honor nde actus, quo constituimur se lices, non debet respiceis Te honum ut appetibile, sed ut consecutum Quamvis autem sola voluntas respiciat bonum sub ratione appea tibilis, est enim appetitus honi, non tamen sub ration Consecuti: sed si sit bonum sens bile , consecut Io pertim et ad sensum; si bonum intelligibile , ad intellectum . Ad eonfirmationem responderi posset eodem modo . Se a Praeterea distinguo maiorem 2Ejusdem potentiae en tenvidere in honum affective & ipsum consequi effective , nego ; ejusdem potentiae est tendere in bonum exsecuti v ct ipsum assequi essesive, concedo. Quamvis autem so In oluntas tendat in honum a Quive, aliae tamen potentiae xendunt in ipsum exsecutive, sicut sensus in hona senKhilia, ct intellectus in bona intelligibilia r unde assecutioci possessio honi ipsis competit, non voluntati .
TERTIA CONCLUSIO.FElicitas formalis naturalis essentialiter eons stit Ita
actu intellectus , contemplatione se ille et perfect i suis ena, quae intra naturae ordinem de Deo haberi possit et Super naturalis vero in visione divinae essentiae, de qua Theologi.
66쪽
D e Felieitate Formali. Ar. III. 3s
Conclusio est non solum D. Thomae , sed etiam rei isto. telis,immo & Platonis egregie docentis: inimam esse Iea.
eam , non neptile Bro' ea rostra tur Deo , in quo est dele
uat Io, quae est actus voluntatis , sed ne oro , id est, per cognitionem , quae est actus intellectus, tametsi pulchrioludo statim consequitur,ct pio inde delectat it in Phi. lebo disserit, nee seiuncta haec esse possunt. Nemo enim Deum contemplatur, nisi simul admiretur, & cognita palchritudine bonoque amet cum summa oblectatione. Eandem tradunt Sancti Patres , qui a Theologis fuse re. eruntur. Prae caeteris vero expressiis est S. Augustinus Iib. 82. qq. quaest. s. ubi ex professo hane dissicultatem versans, concludit, felicitatem consistere in cognitione: Eo quod habere summum honum nihil aliud sit, quam nosse. Unde pere Ieganter ait: cuia est aliud Leate vive.
prasa tissimum es , quod aeternum es , propterea id M-
ere non 'ssumus . n se ea νe , qua stra rantioris stimus , ides , m nte et quidquid an em meis te basetur, euvanendo
- . Quibus verbis tangit fundamentales huius conclum sonis rationes, nempe consecutionem summi boni spectare ad intellectum , quia est persectissima potentiarumἔS quia cum summum bonum fit quid intelligibile , norantu Intelligendo possideri potest . Unde Psal. s. Hae M.
reditas , inquit, tutem, enas-υ de o Deum possuetur . Probatur itaque Conclusio ratione S. Augustini, qua Utitur S. Thomas 1.2. q. 3. a. q.Felicitas essentialiter es
conseeutio A possessio summi boni; Sed hae e fit per actum intellectus: Ergo in eoeonsistit essentialiter felicitas. Naior constat. Minor probatur. Summum honum es honum intelligibile, ut constat: Sed bonum intelligibi e non aliter . quam intelligendo possidetur habetur. ut lens bile sentiendo ἔ Ergo ejus possessio & eonsecuti consistit in actu intellectus. Illustratur amplius haec ratio. Si eut te habet naturarensitiva ad bonum sensibile.& ita intellectiva ad bonum intelligibile; Atqui natura sensitiva non possidet, ne a consequitur bonum sensibile per appetitum, sed per sen sum, ut sapores gustatu, lucem visu, harmoniam audiatu : Ergo& natura intellectiva intellectu honum intelis Iigihil e possidet. Confirmatur ex diserimine Intellectus &.VoIuntalla. VoIuntas enim est inelii natio in obiectum: unde S. Augu-ninus: Amor meus pondus meum; eo feror quorumqueferor.
At e contra intellectus est apprehensivus objecti. Unde voluntatis est quaerere bonum intelligibile, ac in eo potissesso & apprehenso quiescere:at vero proprium est interulectus bonum illud possidete . Λtque Vel id confirmat ea.
67쪽
s 6 Teniae Partis Philosophiae. Q. I.
perientia. Nam quantum vi S nervos omnes contendat
voluntas, nunquam honum intelligi hi e se ipsa conse eruetur , sed quandiu ejus cognitio deest, absens dieiturio voluntas inquieta manet: at cum mente percipitur itune possideri , ct motus voluntati qui e seit. Huic praecipuae rationi quaedam aliae addi possunt. T . Felicitas essentialiter consistit in operatione pre. lantissimae saeuitatis; in sub ordinatis enim caetera ordiis Mantur ad id , quod principalius est : unde merito Ari noteles I. Et hic. c. r. se Iicitatem definit operationem secundum persectissimam virtutem; Sed, ut ostendimus an fine Physicae,intellectus est persectior voluntate: Ergo in ejus actu felicitas consistit. 2. Ut arguit S. Thomas 3. Contra Gent. e. 26. cum is Iicitas sit proprium honum intellectualis naturae,oporteta ut secundum eam potentiam ei conveniat , quae est illi axime ct per se propria; Atqui potentia maxime propria intellectuali naturae non est appetitus, sed intellectus. Er- so felicitas debet et eompetere secundum operationem ntellectus, ct non appetitus, seu voluntatis. Declaratur minor. Quod est proprium rei ratione sui, est ei magis Proprium,quam quod appropriatur ei tantum ratione AI-reri in; Atqui intellectus est proprius intellectuali naturae per se ipsumct ratione sui; appetitus vero non est proprius nisi ratione intellectit , quatenus ab eo dimanat , apsumque participat: Ergo intellectus est maxime proprius
naturae intellectuali,non vero appetitus. Minorem lucu-ὲenter ostendit D. Thomas his verbis: appetitus omniδων εἰus -s , laeet I t di υνrsimode in diuersis ς qua tamen d .
Iesset νam, tis oppetitum fenfitiotim habetit; 'tia vero habent
-um qi od es Opit tus , non est propria intellentiali uatura . sed Dium Ieriaudum qtiod ab iureu Lyti dependet'. Intellectus autem Derandum se est pro rius intelleri nasi natura .
3. Demum contemplatio summi veri , scilicet Dei, hais Det omnes conditiones ad veram felicitatem requisitas :Nam praeter quam omnia vitae humanae ossieta huic tan quam ultimo fini suo inseruiunt,ut pereleganter ostendit D. Thomas 3. contra Gentes e. 3 . est radix omnium nafelicitatem consequendam , ut amoris fruitivi, quietis, satietatis sine fastidio , delectationis summae , pacis, siti Euritati S,amoris fruitivi,&c.Obtinetque praeterea quin que verae felicitatis dotes a Boetio 3. de Cons. enumera-
- ἔ sum cientiam , quam promittunt divitiae ; iucunditatem a
68쪽
tem, quam promittunt deliciae; celebritatem , quam Dra. mittit fama; reverentiam, quam promittit sapientia : se, cur1tatem, quam promittit potentia . Aec quinque es, cellenter tribuit aeterna, perfectaque Dei contemplatio . umctent lam quidem , nam per eam Deus. habetur , qu.iolus fossicit: Et veritas pei fecte cognoscitur,quod unum t intellectualis naturae, qua talis, votum. Alfert etiam Iucundιtatem, quia contemplatio veritalis est unica voluptas mentis. Dat quoque celen ritatem, quia hominem clarum apud Deum & alias intellectuales creaturas eui. Cιt. Dat etiam reverentiam . nam h Te sapienti, a et, qui Deo conjungitur, debetur; qui Salltem sapientior ac Deo conjunctior, quam qui Deum perlaue contempla tur Tribuit demum ieeuritatem a malis ct in bonis: nam umma illa contemplatio in praemium virtutis in altera Uita concessa, aeterna est & in amissibilis , Droque arci illime conjungit, in quo est omne bonum, ad quem nullum in lum accedere potest .
obj i. r. Fe Iicitas etlentialiter consistit in operutione
ulterius non ordinata, Sed contemplatio Dei ordinatur ad amorem; nam, ut ait D. Anselmus in libro: Cur DeusMmo, Perversus ordo est amare ad intelligendum , rectus vero Intelligere adamandum: Ergo felicitas essentialis non consistit in contemplatione, sed magi S in amore . Resp. Distinguo majorem: Felicitas consistit in opera. tione ulterius non ordinata; ut medium ad finem, conce. do; ut causa ad effectum , ct ut primaria operatio ad secundariam,quam perficit, nego. Et ad minorem, contem. Platio Dei ordinatur ad ejus amorem, ut medium ad fianem consequendu P, nego; ut primaria operatio beatitu. dinis ad aliam ex ea consequentem, quam perficit,conc ado Amor enim Dei suspirat ad v,sionem ejus & ad finem cc centrum, in quo quiescit, iuxta illud Davidis '. Satia αεor, cram an .rtierit gloria tua. At rursus ex ea visione a.
or completur & perfici tui: unde se eundum remimordiis nem vilio tendit ad perfectionem amoris Nec aliud evin-cιt allata aut horitas. Aliter exponi potest. Nempe de perfectione charitatis est, ut homo se& omnia sua , et. εam propriam felicitatem ordinet in Deum . Et ideo peris tecta charitas non amat Deum propter visionem ejus, in qua est felicitas i minis secundum nos; immo nec ut iri eo viso delectabiliterquiescat, uicque eo fruatur, in quo Adversarii felicitatem constituunt: sed potius ipsam viri Ironem . e fruitionem Dei quaerit Propter Deum , ut si eismus amet ur. Unde aut horitas nihil juvat Adversarios nam perinde dici potuisset : Perberos ordo ebs amare
De m , ne eos Daris, rectus vero , eo vel e sto , ut se
mitia ames. itaque non inde adstrui potest, essentiam
69쪽
ad Deum amatum referre,quoia νύ
cleatas, id est, valde λ pq U- sectior est , perse. Resp. Distinguo e ita uisionem, ιn ιλ diusque unit Deοίμην s Thesto: alio modo , tran tione possessioni ogati vis ex uat, ceat. Amor enim, quz VN 'α Iebnseeutivus, proin ex sui ratio ast non uitii, laticitas Sicut & un i Meque minus aptuS,ut 6x ςss' ' Deo.quam ipsa sum
quiritur unio entitat V3 ' 4 p. 'ti intelligibilis. est pos tis. Porro uniψ in natura sensibili uniori
70쪽
De Felicitate Formali. Ar. III. sp
ut bonum cognitum ametur; tanquam in dispositione requisita, concedo; tanquam in essentia, nego. Nam essen. tia beatitudinis sita est in possessione honi, seu ut honum habeatur. At requirit ex parte subjecti, ut bene ad illucthonum se habeat, id est, ut amet illud; nec aliud intendit S Augustinus. Instabis. Anima separat aquautumvis Deum persem cognosceret in ordine naturali, posset ipsum non amare: Ergo posset esse non beata, proindeque felicitas natura. is non consistit in eognitione illa naturali,esto superna. turalis sita sit visione,quam necessario consequitur amor. Probatur antecedens. Nulla quantumvis sublimis cognitio Dei extra claram visionem necessitat ad esus amorem Ergo polita illa cognitione naturali possiet anima Deum
Resp. Nego antecedens. Ad probat Ionem distingua rnulla Dei cognitio extra visionem necessitat ad amoremens, omni modum, id est, tam naturalem, quam superna. turalem,concedo: ad amorem naturalem, nego. Nam cum ea summa cognitio naturalis , quae latet praemium ordianis naturae, clare tuo modo manifestaret, Deum esse sumrimum bonum ordinis naturae, inferret quoque necessiarici amorem eius in ordine naturae. Et ideo docent Theolo.
gi, quod Angeli, qui tali modo Deum cognoscebant, tan. quam fierent visionis ejus participes , eum ut aut noremn turae necessario diligebant,atque ita in ordine natura. ii fuisse impeccabiles. Adde, quod Anima per separatio Ner. a corpore in aeternum firmatur in bono amato. Cum ergo illa summa eognitio Dei, ut aut horis naturae norare tribueretur nisi iis, qui Deum in via dilexissent, eos in aeternum firmaret in amore; sicque beatos emceret, quia Per eam Deum amatum,quantum naturaliter possibile es.set, possiderent. Dices. Felicitas consistit in actu omnium amabilissimo; Sed voluntas plus amat Proprium actum , quam actum in. tellectus: Ergo felicitas non consistit in actu intellectus, sed voluntatis. Probatur minor. Nam quaelibet potentia Plus amat proprium actum,quam actum alterius potentiae. Resp. Nego minorem. Ad probationem dico,id verum esse caeteris paribus, ct quando actus altrius potentis non est summum bonum suppositi . Contemplatio autem Dei, ut ostensum est, est summum bonum naturae intellectua. ιis; & ideo voluntas, quae est inclinatio totius luppositi , ardentius amat contemplationem illam , quam Proprios actu .