Corpus scriptionum criticarum vel rariorum vel non ante editarum. Editionem curavit atque annotationes et indices adiecit Ferdinandus Handius. Tomus primus Thom. Wopkensii Lectiones Tullianae Thomae Wopkens Lectionum Tullianarum sive in opera quaedam

121쪽

tioni eon ferata. Sed haud scio. an praestaret locum pro deposito ac desperato relinquere, quam sic in illo

restaurando παββησιώῆεemret. In addendis tamen. minore facta mutatione reponit, quaesta sit ars eius extitilitate Deorum immortalium inυentione confecrata. Tu vide, ne correctione multo leviore manum Tullianam hoc modo adsequi liceat, si reposuerimus ,-- tueΠ-

TAT E deorum imm. λυ. eonferata. Primo eius pro, sua non plane inauditum esse in veterum monumentis, eonstat inter omnes; quod tamen si displiceat, legere possis suoque utilitate etc. vel et sua quoque et .

Deinde utilitate, h. e. propter utilitatem. ut de Fin. I, 13. et gubernatoris ars -- utilitate non arte laudatur. et lib. II. c. 28. At vero si fructibus et emolumentis et utilitatibus amieitias colemus etc. de Divin. lib. . I. c. 7. utilitate et ars es et inNentor laudatus. de N. Deor. II, 33. Vtilitatum igitur magnitudine eon-situti sunt ei di, qui utilitates quasque gignebant. et lib. III, c. 24. quarum rerum utilitate τideo confecrata' simulacra. ubi non est, cur iuxta codd. quosd*m refingas, quarum rerum utilitatem video etiam confe-erata smulacra. De hoc ablativi usu vide es. Schulting. ad Quincti Decl. I. c. 2. et Cortium ad Salust. Cat. cap. 31, 3. . Eodem eap. Quod F tales etc. Egregia sunt, quae ' i hic de n turae Praestantia ac depravatione disserit phi-Iosophus. Pariter de Leg. I, 12. Sequi ur igitur ad

Martiei andum alium ab alio eommunicandumque interom s eius, nos natura esse saetos et atque hoc omniaos Neviruin Potest probari. Egregie Lambinua correxit

eiusque utilitas. Siqitigoo by Corale

122쪽

TULLI AN A n uti cap. XILhae disyutatione se intelligi volo, quod dicam naturam eser tantam autem esse corru telam magae eonsuetudinis, ut ab ea ἡ-quam igniculi exstinguantur a ronatura dati, Morianturque et cons dratur vitia eontraria etc. Priusquam ad alia loca Pergam, hunc obiter a conatibus virorum insignium, lectionem quod ab tinet, vindicabo. Scilicet Manutius ista quod dieam naturam, esse pro glossemate habebat: Lambinus lege. - bat, - volo, ius id, quod dico, naturam esse: 'Davi- sius, - τDIO, OVltimam ducem naturani esse. Quid Τsi lectionem vulgatam retineamus, ncynne sensum inde satis commodum atque planum fabricari licet, sive voculam hoe ad superius illud natura, sive ad omnia ista nos natura esse factos reseras' Quae tamen ratiosi minus arrideat, levissima emendatione sic possit rescribi, quod dicam IN NATURA esse; vel, quod di- eam NATURA esse, scit. istam iuiis communicationem. sic ibid. c. 16. Ea autem in o inione exi a- Naare, Non in natura Posta dementis est. Nam neo arboris, nec equi virtus quae dicitur . . in sylvione sta si , Iu natura. - - t enim virtus Merseeta ratio

quod rarte in natura es. et c. 13. nis separatim hooi sum, natura esse ius,. dis utarint. et c. 15. Ita fritie nulla se omnino iustitia; ' si neque natura es, et ea quae etc. Posset etiam legi, quod dicam Tm i BAE esse. ut de N. Deor. III. c. II. Naturae isa sunt. Balbe, naturae non artisciose ambulantis Sed ad rem. Quod Tullius de naturae sinceritate ac pollutione, idem quoque sensit Seneca; qni epist. 94. Erras, at 'si exi mas nobiseum vitia nasci; su ervenerunt, im

aio 3 Ediloribus ante omnia placuit Pearcii emendatior ius quori dicam naturam esse. vopkenfium: non commemorant. Tamen nescio an approbari debeat eius coni . - o

123쪽

' . . ..

gesa Iunt. et epist. 22. Nemo, inquit, aliter quam quomodo natus es, exit e vita. Falsum est; Peiores morimur, quam nascimur. nostr stm is ud, non naturas Nitium est. Illa de nobis conqueri debet, et dicere quid hoe es8 sine cupiditatibus τos genui, sue timoribus.

sue sui ersitione, sue Merfidia, ceterisque yesibus.

quales intrasis, exite. Sint haec Theologice, hoc est. iuxta quorumdam Theologorum decreta, salsa; sunt i tamen Philoso hice, hoc est, iuxta lumen divinuturationis, in quod numquam nusquam incurrit sancta revelatio, Verissima, duntaxat absque cavillatione explicentur. Adposite quoque Theognis in sententiis. v. 305 seqq. quem locum eo adsero libentius, quod tantumnon in omnibus editionibus corrupte sic exhibeatur:

Oi κακοι Οὐ πώντως κακοὶ ἐκ γαστρος γεγόνασιν, ἄν εσσi κακοις συνθέμενot Orλsην. Ἐργα τε δε iY ἔμαθον, καὶ ἔπη δυσφημα καὶ et I ara Ἐλπομενος κε νους. πύκτα λέγειν ἔτυμα. Sic cum vulgo legimus, interpretes Verbum ἔμαΘoν in . prima persona singularis numeri acceperunt, dum Ver- . tunt: Mali non Prorsus mali ex utero nati sunt; sed eum τiris malis iungentes amicitiam. Factaque improba didici, et verba maledica, et coraturneliam, Derans illos omnia dicere vera. At muli o lenior erit oρatio, si primo post vocem λέην comma tantummodo constituas; deinde pro ἐλποενος rescribas, ἐλπόμενor, atque ita illud ἔμαθον in tersia pluralis inclura quod dicam natura esse hoc quidam sensu: alquo hoc, quod dicam, natura elis, ita intelligi volo in omni hac disputatione, rem communem Perlinere ad Omuos

124쪽

TULLIANA RuM LIB. I. CAP XII. telligas. Ita haec Poetae mens erit: Mali non Prorsus mali ex utero nascuntur; sed cuni υ iris malis iungen- tes amicitiam, et facta improba discurre, et verba

maledica, et contumeliam, credentes illos omnia vera

dicere. γεγόνασχν et Ἀ-ον sic interpretor ut prae- terita illa, de quibus ad Divin. I, 8. Haec dudum in laedis mihi iacuerat consectura , cum viri eruditissimi, praeceptorisque nostri fidelissimi Adriani a cattenburg fingui ris humanitas copiam mihi faceret editionis Η. 'Stephani in folio, ubi hanc lectionem et interpunctionem diserte repraesentari Videbam Hunc autem Poetam dum profero, menda quaedam alia, quae eius isententias subierunt, eruere conabor. tu autem vide an 7 scopum coniiciendo attingam. Polyyi merrtem,

inquit, obtine versi ellis, qui ad Petram, cur adhaeserit, talis visu a Paret.

αiπνόν τor σοφίη γίγνεται ευτροπίης.Ιnt. Nune quidem hac sequere, aliquando alius co-. lore scis. Celeris mutatio quidem Dyιentia est morum. Sed qno iure κρα1πνδη Vertatur celeris mutatis, et εὐτροπίης morum, ego Vix intelligo. κραiπνδν enim est Nelox vel velocitas. εὐτροπίη sunt mores Arobi et honesti. Scripsit, ut mihi quidem videtur, Theognis, aut melius saltem et concinnius scripsisset ,-KPEΙΣΣ O N τοι σοφίη γέγνεταet εὐτροπως. h. e. MeIior quin e astutia es decoris . moribus Ο .

125쪽

Rursum, male seδ qt Vs. 359. Eorei sis animo, Cyrne. in malis. Postqua in et tu bonis ' gaudebas, . quaudoee haee fatum iubebat habere. Sicut autem ex bonis emisi malum, se vero rursus emergere tenta, deos

Int. Neque nimis. osentat malum vero est, Cyrae, ostentare. Paveos sollieitos tui mali habes. . -

Tu sic lege, ac distingue, ut emolliatur aliquomodo

orationis cursus.

ceptam: ille tamen probavit ἐνροπίης, quod vereor, Π ab iis prosectum fit, qui in prudentia bonis moribus meliora offenderent.

126쪽

T U L L I A N A n D M ' L I B. I. C A r. XII. 101 Neque nimis oferita; num si malum, Cyrne, osentes, Faucos sollicitos suae miseri ae habes. Αε pro γὰρ usitatissimum non poetis tantum, sed etiam prosae scriptoribus Versu 381. οὐδέ τr κεκρrμένον προς a ἱμονω ἐστr βροτοῖσιν, . οὐδ' ὁδος, θν τιν' ἐων iaΘανατοι σιν ἁδor.

Int. Nec quidquam decretum ex numine est mortalibus. Neque via, quam ingressus quis immortalibus yIaceat. Ibogendum, ut tollatur non tantum numeri permutotio, sed invenusta quoque ambigu1ta3.

Neque oricoram habent: abrum ens Nero vincula Same de noctu alium habet Portum. I,ego, οὐδ' ΛΓΚTPΛΙ ἔχουσιν -- Neque sucorae tenene sc. illam.

iiD B aius enmdem in modum scripfit. A rie uvis xis scriptura etiamfi defendi potest, habet tamen illa ,

coniectura acuminis commendationem. II 4 Eodem modo Brunckius. Codices , quidam adstipu

127쪽

. 102

Tentabo num forte Pedes meos vinum habeat.

tegebat, Nunc Mositis nobus exuυiis etC. 15 Plura etiam illius vatis loca perperam hactenus Versa esse docerem, nisi digressio haec mea iam satis magna esset. Redeamus ergo ad Tullium nostrum. .' IIM Ita Brunckius quoquo cum codicum consenta. a16 Hoc recepit in textum Beckerus. Ichero praestare videtur vulgaris scriptura: quo nomine ani qua virtute, non edocemur ab eo. Ut solemne epitheton ο νιν servaret, egregie correxit Brunckius ἐν κολπιν ποικιλω. Ποικίλος δ pit enim in hac sententia otiosum est.

128쪽

TULLIANAnum LIB. I. CAP. XIII.

In lib. III. Tusc. quatuor Ioca adferuntur. Gytila quε 'iungit contraria. Lactantius Dinaicatur. Permutatio subiecti et adiuncti. Cicero obiter Dindicatur. Repetitio estisdem nominis. Pleonasmus pronominis Hemonstratiui. Cicero 'bis terDe Hsnditur. Enallage numeri illustratur. . .

Cic. III. Tusc. cap. 3. G. EF yrofecto animi m dieina Ahiloso hia: cuius auxilium non ut in corporis morbis, Petendum est foris; omnibusque oyibus atque Niribus, ut nosmet i si nobis mederi Possιmus,eIMorandum est. Satis evidens et significans est OppOsitio, etiam si non legas Pro riisque syibusa uti COniiciebat insignis Benueius. Quod autem doct. Iac. GrO- novius horridum quidpiam in his verbis videre sibi visus est, nisi exterminetur encliti cl/m que Post omnibus; in eo quidem fallere ipsum ratio videtur, quandoquidem particulae copulativae saepissime disiunctivarum munere tanguntur Quod etiam non reputavites. Davisius, cum in his Lactantii Epit. cap. 12. Vides ergo Non omnia Poetas confrixisse, et quaedam Πraefigurasse; ut cum etC. Volebat, quaedam etc. qui tamen hac in parte satisfacere sibi fassus est lectionem istam, de N. Deor. ΙΙΙ, 35. mue igitur nec Olymyius

117 Vid. Goerena. ad Acad. I, 9, 27. p. 56. et et , 13, 56. P. 1ω. At nora ipsa disiungendi vis inest in vocabulo que, Meque id usquam ponitur pro feri. Continuat enim aequatam orationem, ut sit fero id, qaiod et ideo,und sonache' nam 'quod praecedonia Dogatione TemoV - , 'lur, alteri, quod adiicitur, Iocum dat.

129쪽

si Iuppiter fulniina Meretis te . nec Aesev lvius etc. atque in suo lectulo mortuus es. tibi alii volebant, vel aequi. supra lib. II. cap. 17. Ago illud quicquid tantum esse, qstantum videatur, nou Puto; faL saque - - Decio moveri homines. dici etiam potuit, sed falsa Deria m. h. de Nat. Deor. lib. II, 21. Nulla

igitur in coelo varietas inest, coratraque omnis ordo.

Divin. lib. II, 28. Numquam illa dicet facta fortuito.

naturalemque rationem omnium reddet. Nepos in Epam. Cap. 7. Manc legem - ad Merniciem cisitatis

conferre Noluit, et quatuor mensibus - - diutius gessitim erium. Ages. cap. 3. nunquam in eamyo sui feeie potestatem, et in his locis manum conseruit, quibus et . Eum. cap. 4. in f non mansi, et se simuἰ αο Potuit, ad Antipatrum rec in ..vide quoque doct. Munkerum ad Hygini Fabi RCap. IV, 9. His rebus memtem vacuam UyeLIabant in faniam. Mutatione levi quidem illa, sed Parum sorte necessaria, eoniiciunt docti legendum insanam. Lambinus illud infanam tuetur, sed argumentis plane elumbibus. Illud autem Pro lectione vulgata adferri potest, quod sπέρβατον tale. quo subiectum mens cum adiuncto trifania quodammodo commisceatur, non plane fit inauditum ' . Sic det Leg. . lib. I. c. 16. st enim virtus Perfecta ratio, A. e. Pe .

sectio rationis. Seneca de Tranq. CaP. 15. eXtr. non

potes granda aliquid e, I c. loqui, nis mota mens,

a1M Fallitur Wophensiuar nullum enim est hyperbaton, - - neqNe in Ciceronis, neque in reliquis locis. In Nepotis Dione inteIIigimus miserandam Ditam eσrum, qui δε metui - malunt. Vid. Ruddimaran. tom. a. P. 29. n. 49 Et in loco Ciceronis recie intelligi potest illud sapientem, beatum, aeternum cisse, id lite nihilo uitius com- Parari eum robus sapientia et healitate carentibus.

130쪽

- T u L L 3 A N A R u N LI B. I. C A P. XIII. 105 i. e. Lomo motae mentis. Nepos in Dione cap. 9. quam iuονα se Iingularis potentia, et miseranda visa, qui se metui, quam amari malunt, euisis jacile intellectu fuit, i. e, in quam miseranda Vita sint, qui se et .

Atque eodem modo accipio etiam ista Cic. de Fat.

Deor. lib. II. cap. 8. Similiter effiei Motest D ientem

esse mundum, simiIiter beatum, similiter aeternum: qm- 77niα enim haec meliora sunt, quam quae sunt his harentia. Per omnia haec intelligebat auctor non ipsunt fa-Pientem, heatum et aeternum esse, sed res illas, quibus facultates et ornamenta ista insunt, vel quae sapientiam, beatitatem et aeternitatem habent, Hanc subiecti et afuncti permu tionem non concoquebat Cl. Wallierus, qui legebat quae sunt his contraria: quao-

tamen emendatio non minus audax videtur, quam dura

locutio ista, quam Conigit. Cap. V, 11. Graeci autem μανειν unde appellant, non facile dixerim ; eam tamen ipsam disinguimus nos melius quam illi. hane enim infauiam, quae iuueta stultitiae patet latius, a furore disiungimus. Graeci τοIune illi quidem, sed Marum valent verbo. Posterius illud Graeci haud facile equidem pro scioli cuiusdam emtaemate habuerim, cum quod saepius ita vox eadem recurrit, tum quod Pleonasmus pronominis illi nostro fuit familiavissimus. Saepius, inquam, isto modo recurrit vox eadem. Fin. I, 13. Sapientia es adhibenda, quae se nobis ducem yraebeat ad volu tatem; sapientia enim es una etc. de N. Deor. III. M. qui cum . . . tu famum venisset Iovis Olamyii, aureum

ei detraxit amieulum grandi Pondere, Vtio Ιου em ornarat . . Gelo. lib. I. c. 18. quoniamque Deos beatissu- . mos esse consat . . . hominis esse s Porie Deos confitendum. cap. 43. qua cum Deum carere Noltis, neminem