장음표시 사용
141쪽
T. Wo Pnενε LECTIO Num es goras primum . dein Platonis descriptionem sequar, qui animum in duas Martes dividunt, lib. V. c. 17. . . quam habeat libra Ala Critolaist qui eum in alteram
lancem animi bona imyonae etc. C. 14. ut mihi Laeonis illud diatum in hos eadera vi adiur; qui gloria nil cuidam mercatori . . inquit etc. de Leg. II, 25. AD mos. . Permanse, hoc ius terra humandi; quam cum , yroximi iniecerant . . . Dirin. II, 24. Vetus autem
illud Catonis vatae Ieitum es, qui mirari se fisae
etc. vide etiam Lactant Inst. III, 13, 10. Hinc merito quoque concludas, sanum tectum conservandum esse' locum, de Senecti c. 8. ut SOἰonem versuus gloria n-tem videmus, qui se quotidis agiquid addisceneam frin8m seri dixit. ubi α Darisius ad Acad. II, 2. vol bat, queis se quotidie etc. Cap. eodem, 58r mesum quod minatum se esse -
maximum, nequaquam esse tantum, ut etc. 'Opinari
aliquando passivam significandi vim habet. Si nescis,
indo supra c. 11. immoderata a Petilio Dyinati magni Boni, rationi non obtemPerans. sic Pluries vel in his libris. Ut non videam cur mallemus, quod νinatisitat. etc. 333 .
I3ω Cons. nota ad P. 93. . 151 Cicero non verbo tribuit passivam signifieationem, sed
adiectivo opinatum. Hine loquitur saepe de opinatis bonis et malis. Et scripsit hoc loco ἐν intellecto eo, quod rem contiisnet , maIum, quod vinatum sit maximum, nequaquam eos tantum , ut uitam beatam postssit evertere. Etenim in hac dictione deerat linguRe adverbium aptum, in cuius ' Iocum succedebat adiectivum, uti in aliis verbis factum est. Ita Livius az, 6, 4. quife infesto υenianti obviam obiecarat. Illud quod vulgo Iegitur efffe, ab eo additum videtur, qui veliqua superiora interpolaverat. by ooste
142쪽
TOLLrax anum LIB. I. CAP. m. Cap. XXVIII. 69. Quid ex ceteris Philoso his no meo intimus. . quisque eonfitetur multa se ne seire' νων
tamcu, cum . . . intelligant, aegritudino Prem -
tur 3- . Enallageia numeri, ut alia multa. optime vindicat doct. Schroderiis. Nos dabimus, quae Co O sumamus iam priusquam in ipsius animadversiones in deremus. de Fin. II, 1. Hio cum uterque me intuere
fur, seque ad audiendum signis rent paratos ete . Tacitus 'Annal. lib. I, 17. ae si diis tot easus vim μperamit, trahi qdhuc diverses M.terras ubi . . inculta montium acciniant. ubi adi Salinerium. Amobius lib. II. p. 46 -- homo quid sit - - αn-- aeemisint formam etc. cum nota D. Heraldi. Quinctil. Inst. or. XI, Mnam nec cuiquerara sunt iniucunda, φυαε cantaue isti ubi vide cel. Burmannum. Μinut. Felix cap. 24. Dum unusquisque vesrum non cogitat, prius se debere deumnufe, quam eo re; dum ineo ulte gestiunt Parent Bus ohediro. cap. 8. Sit licet ilia Theodorus Cyr naeus, vel qui Prior Diagoras Melius etc. numquam tamen in hae impietatis discintina . . pollebunt. ub H. Davis. Iegebat pollebit. liceat dissentire. cap. 34. Ita coryus in seculo ς ut arbores in hiberno, occultane virorem ariditata me niua . quae quidem syntaxis omnium maxime notanda, quamvis silentio praeterierint Interpretes, adiuvari et illustrari illis potest, quac doct. Cortius ad Salust. Iug. c. 18, 12. Et haec qui-a3aJ Cicero seripsit multa se ignorare. De enallago muneri, qua variare orationem IoIebant optimi scriptoros, vid. Siroth. ad Liv. aa, 4. Bremi. ad Cic. de Fini P. INJ. Goerenae. ad Acad. II. P. m. 153 Forte lamen virguIa tollenda post hiborno, ut in Priore membro subaudialux verbram fingulare occuItat.
143쪽
dem apud me tanti sunt ponderis atque momenti, ut nihil etiam emendatione indigere eredam, in his Tusc. IV, 6. sulti autem aegritudo es ea, qua sciuntur in malis opinatis. . ubi coniiciuini sultorum. et sultis autem et cap. 31. Mi hi quidem in tota ratione 'aea quae Mertinet ad perturbationem una res videtur ea usam continere, omnes eos esse in nostra potestata. ubi reponitur pereurbationes pro Perturbationem Ra ' . Fin. Π, 19. . . aliquid de volUtatibus suis eogitabat pnam ubi eam everis p volebat Vir es.. tibi raritem cap retp quod alioquin eas potius scripturum fuisse Tullium autumabat. sed sic Terent. Eun. II, 1. adeon homines immutarior ax amore, ut non cognoscas e ridem sapquem locum ipsi debeo Darisio, ad N. Deor. I, 19. addo quae nos ad Acad. II, 10. Cap. XXX. 73. Et qui suos essus aliter ferunt, atque ut auctores aliis Us fuerunt. Voculam ut omitti quidem solet in hac forma; non sic tamen, quin aliquando etiam, uti hic, adiiciatur, quum d Φείφgrammaticae quippiam non habeat contrarium. Testimonia complura Proseruntur a SteWechio et Turial- lino. Eadem quoque abundantia sermonis utuntur Latini, cum ita loquuntur: maiorem Pecuniam das, quam
x343 Wolfium in praesectionibus probane stiliorum audio, non credo. Neque praestat in hac definitione RuItis. Eadem xatione antea diotum est sapieritis. Vid. p, iaa,
a3M Quamquam omnes editores BentIeium sequutos esse video, non dubito tamen quin antiquorum Iibrorum omnium consensu servata fit integra scriptura. Nam post generalem. Perturhationis notionem transit Cicero ad diversas, quae illa conlinentur, species nominandas. In graecia salia nubIam offensionem habenti Dissiligod by Cooste
144쪽
quamdiu Vixit, τixit in luctu, eDdemque etiam confecta contabuit. Emendabatur, eo denique etiam et . . cur tandem p Idem saepe ita cum copulativa coniunctione iunctdm is denotat N. Destr. I. 37. uec
dem ad numerum Permanere. sic passim. Cap. XXXIV, 33. nos detracto, . . aegritudo erit sublata illa moerens a morsus tantum et coueractium culae quaedam animi relinquentur: hane dicant fana naturalem; dum aegritudinis nomen Guest . . . sun sum. Non est . cur coniiceremus has dicant sane ramturales. hane enim refero ad aegritudinem ' . Sed tum dixerit, inqnies, Cicero, ae itudinem, quae iam' sublata esset, licere qici naturalem. modo reton appetiletur aegritudo; atque ita aegritudinem vocabit id, a quo abesse nomen illud velit. Sed non est ita argutan dum. similitor enim Acad. II, 46. . . reliquae virturi 1363 Ita restituenda est antiqua seriplura in Epist. ad Att. 16,
13. de Antonii itineribus nescio quid aliter audia atque ut ad te scribebam. 13 Immo amplius. Est, atque item eo eonlaeta conlabini. Sic in loco de Nat. d. a. 57 pronomen cohaeTet cum notionis verbi permanere. Recentiores scriptorea idem simplicitis dixerunt pro ix vid. Lipsius ad Vellei. Pal. a,
i38a omnes reliqui sequuti sunt Berilletiam, qui de eoniectura dedit morjus tamen et contractiuncula quaedam animi relinquetur. Nihil integrius est scriptura codicum. Hanc dicant sane naturalem positum est peo hoe dicunt naturale, et relatum ad aegritudinem, quae lanium moe-xoris nomine sublata dicitur.
145쪽
virtus, sed fallax imitatio simulatioque virtutis. de
Div. lib. I. c. 50. Multa medici. . yraesentiunt; sed 'nullam eorum disiuationum voco, ne illam quidem, qua moniti Lacedaemonii sunt, h. e. sed nihil tale, vel nullam talem eorum praesensionem vuco divinationem etc. adde quae diximus ad Acad. lib. II. c. 16. de Fin. II, 3. . . illam non dolendi voluPlatent, quam cur voluytatem aμ elles nescio. vide quoque Senec. .de
Ira II, 3. Sequitur hoc cap. Atqui stiri es sunt aegritudinis quam multael quam amarael quaae etc. Constructio auribus quidem nostris insolentior, Tullio tamen haud inusitata. Sic. Fin. II. c. 21. Nunc vero suppeditabit nobis Atticus noster ex thesauris fuisquos et quantos virosi vulgarior syntaxis, illa fuisset, Nunc vero quos et quantos viros su peditabie n. A. n. e. t. si de Divin. lib. II. c. 5α quorum quidem defenso repetita quam longe est cur non sic potius, q. q. d.. longe r etita est Sed istiusmodi turbis mirifice delectabatur noster, ut aliis etiam exemplis plus semel in his commentariolis nostris probamus. Cave ita-'liue, Cum Viro κρr cooia'; rescribas, in quae s. s
IS9 Diversa est horum exemplorum ratio. In quibus negatio adest. Potest nomen aliouius rei poni, tamen convenientiac ipsius rei nesari. 14ω Egregia est aliornm Iibrorum seriplura: Atque stirpes sunt aegritudinis quam multae. Vid. nos in Fursellino, sub voc. AT υ -
146쪽
In IV. T e. nouem loca vindicantur, unus emendatur. Parere. 1. e. comminisci. Verborum ordo notabilis. P
mentis tentatur. DUIex 'genitisus in iratur. Duo Cieeronis Ioea Amia eum Silio Italico adferuntur. Ei dem rei generalis et Aperialis appaIlaris i fratrum Mn. . sua Praegnans. Cicero qua ter defenditur. Enauaga n meri. Cicero defenditur.
Venimus ad lib. IV. Tusc. cap. 2, 4. ne ea quasymerisse ibi Mutamur, aliunde didicisse videamur. Non sic moveor mss. illis, qui Peromisso et perperisso exhibent, ut ex iis vestigiis repperisse scribendum existimem; idem enim verbi parere usus ac vis est. sic Fin. III, 1. . nobis, 'quihus etiam verba Parienda sunt. in Or. cap. 32. et Postea qui Dialectici dicuntur. spinosora multa Pe ererunt. Fam. IV. CP. 13. nec ea solum memineris, quae ab aliis magnis viris accepi c.
sed illa etiam, quae ipse ingenio studioquo P erisi. N. Deor. II, 29. . . qui ista ymerit, homo suo arto. Iine literis. Vide quoque Leg. lib. II. c. 14. Cap. IV. 7. Sed defendat quod quisque sentiat.
Verborum ordinem, quamquam librariis, improbabatur, optimo iure defendit Darisius. Sed loco Hor iit, ab eo allato, adde supra I. u. 4. Ponere oιbebam. de quo quis audirs vellet. . i. e. Ponere quem iube-- ham, de quo Rudire Vellet. In hac re Graecos imitati
14, Cicero seripsit saniit. Exemplis allatis adde Liv. ar, 56, 9. tantaque Dis frigoris insequuta est, ut, ex HIα miserabili hominum tamentoriam quum Ie Qtimque attol
147쪽
' 122 T. Wor RENs L EcTIONUM sunt Romani. sic Dionysius Halic. Antiq. 1, 48. Mi-νέτω δ' οἷς ἔκαστος των 4κουόντων βούλεταr. Iosephus Ant. ΙΙ. 16, 5. περὶ μis oris τούτων ως εκύστνε9 δοκεῖ, διαλαμβανέτω. Quod autem conj, et ante me tus excidisse vix summus censebat, in his Sublatα lan wr aegritudina, sublatus est metus: in eo quidem , ut
in plurimis aliis minutiis, quas merito excutere grava- .mur, laustra omnino esse videtur. Vide, ne verba apponam, infra cap. 20. supra III. C. ult. Divin. II, 59
Acad. II, 6. 12, 19. de Amic. 27. Cap. VI, 13. Praefentis autem mali sapientis nulla adfeetio est suἰti Gutem aegritudo est ea, qua aspeliantur in malis DPinatis. Tria in hoc loco sollicitantur: primo duplex genitivus , mali Ivientis a Metio; dein permutatio ista numeri, sulti aegritudo.
qua aspeluntur; postremo repetitio Coniunctionis au- . tem. Quod ad repetitionem coniunctionis, pt numeri vicissitudinem attinet, in his, nihil sollicitandum esso monstrant, quae/nos ad Acad. II, 27. et Tusc. III, 28 Duplicem vero genitivum egregie iam vindicatum video ab emd. Schrodero, quem hic et alibi surdo cecinisse nollem. Nos nostra adiungemus. Infra cap. 13. valetudinis co Oris conquassatione, et rursus, eo maris est quaedam via figura membrorum. eap. 14. Labor es Ductio quaedam vel animi vel eorporis gravioris O eris et muneris. Pro Ligar. Cap. 5
Iiudia denique generis ac familiae Nesrae, virtutis. humanitatis etc. N. Deor. II 58. quarum sartiumὶ es'
iudieium oculorum. Plura Cortius ad Salust. Cat. cap.
24, 4. Isis quoque patrocinium Pro sequentibus x4o Pag. M. O7 et pag. 113. ω .ae De hac re dixerunt Perizon. ad Sanelii Μin. a , 5, 15.
148쪽
ΤuLLIANARUM 'Lrn. I. Car. XII. 123 Ioela' suscipi potest ac debet .i de N. Deor. IV, 35. nise virtutis et vitiorum, sine ulla diuina ratione, graυei sus eoi eientiae pondus esset. ubi Daris. tentat, lyseonseientias ' . Fin. V, 24. Atque hos ut vere diacitur, Parva esse ad beate vivandum momenta isa eor- . Moris eommodorum. ubi ille linguae Lntinae rationem sagitare putabat, Parva e. o. b. v. m. in istis comoris mcommodis. mihi quidem aliter omnino Vidstur, Oiliua Italicus lib. vL 391.
' Pervast miseris eoiis ectus congulis horor. Idem vir si ad Tusc. III, 2I. ed. pr. coniiciebat, eoH-Deetu eonfulis horror. Barthius in Adversariis, ct membranis scribi iusserat, eonDeetu eonfulis horror; quod idem N. Heinsio Placebat et Drahenti Orchio, qui- .hus t men non est ut illud adsentimur
Drahenhorch. ad Lim so, I5, 12. Cortius ad Cic. Epist. 6. ao, 5. Bumann. ad Lucan. 9, 8. Goereng. ad Cic. d. Leg. a, II. p. I69. Baden ad Senecae Hero. f. 248. .Henr. Vossius in Theocrit. p. o. Livius adeo triplicem genitivum posuit. Praefat. 5. ita his rerum gesarum memoriae principis terrarum populi - meli iam consumsisse. a44 -Ηeindori. ad hunc locum. P. 57λ' 34M Drahentioreh. ad Liv. 25, 15. contra Wophensium haedi issed videat, Togo, quam illud infirmum sit adversus codicum et veti. edd. auctoritatem, cui nemo prudens posteriorem deliria praeferro sustinet. Ut unum Iocum addam, in Sallusi. Gat. ας, 5. aliter, sine Populi rus , nulli earum rerum consuit ius est. alii non pauciores libri praebent nullius: quod verum et compendio oblitterato in aliis codicibus corruptum esse puto. Nam quo minus nutri praeseramus, impedit et genitivi forma, quae in feminino erat nullae, nori nulli, et dativi, quem
'lii intellexerunt, structuro. Nimirum si cum Oeriainio
149쪽
Cap. X. 24. Intelligatur igitur, Merturbaelonem laetantibus se ovinionibus iueonsanter et turbido, ira motu esse femPer; cum autem hic Iervor eoucitatio-
e animi iuveteraυerit, . . eum existi morbus et
Nesimn his mendum subesse credo. . Perturbatio dici tur in perpetuo esse motu, neque unquam remittere, quamdiu opiniones se inconstanter ac turbide iactent; his autem quiescentibus, sedari quidem perturbationis motum, sed ipsam alte iam infidere animo, ut existat morbus. Hoc quidem commode, Tullioque digne his verbis exprimi arbitror. Neminem autem Offendat.
quod perturbatio dicitur in motu esse, id quod CLeero etiam in libris de Fint saepenumero volvtati is huit
Cap. XI, 24. existique morbus et aegrotatio, qua avelli inυeterata non Possunt, eiquo morbo nomen es avaritia. Quo minus .in his rescribamus . . seu aegrotatio, q. a. i. v. Possit, retinent ista cap. 13. Pu modo autem in cor ore est morbus, est aegrotatio.. es vitium: sic in animo. . . Itaque duo tua, morbus et aegrotatio ex totide m etc. Si Tullius, inquit, morbus et aegrotatio scripserit, quo pacto cum his . conciliabitur, quod addit eique morbo p Posterior morbi notio est generalior, duoque illa, tanquam species quodammodo, distinctas, complectitur; quod nomodo dictum, sed etiam illustratum ac comprobatum videas, en geminum Plane locum, CaP. 14. Aegrota-
nulli pro non positum existimaverimus, scribendum erit mutato verborum ordine: earum rerum consuli nulli ius es. . ' IU Cic. do Fin. a , 5, 16. in autem Doltimatem putat adiungendam eum, ae se in motu. . Disitir by Corale
150쪽
TULLI AMARUM LIB. I. Car. XVI. 125giones autem morbἱquo animorum difffinitius Melli possis putantur, quam summa illa vitia, quae sunt viro. tibus eontrariat morbis enim mane utibus, vitia sti ruta esse possunt. Ex quo loco id forsitan quoque co-igendum, ut in eo, quem iam Proposuimus, legi opo teat, quae EVELLI inmeterMα etc. uti etiam cap. 26. dixit Cicero: sunt enim omnia isa Ny errorum
orta radicibus; quas evellenda et extrahenda Men tus, non Areumcidenda, nee α utanda sunt. Nee
Cap. XV, 27. ex quo in aliis anxietas, unda anxia; in aliis iram is dieitur, quae ab ira dissere. Comiicit Davisius, iraeundis est Dunt sed lectio, quam temerat, talem βραχυλογων refert, quae Tullio usit tissima fuit. Nos sic sere dixissemus, ex quo nata, ire aliis anxietas etc. Vel, ex quo id quod naseitur, Maliis anxietas etc. Sic N. DeOx. II. 20. /Quarum eaed Maribus motionibus magnum annum Mathemat inominavet ne, i. e. Q. e. d. m. conficitur quem ma-M Bonam hanc emendationem re perent Wollius et Oreb , Iius. Sio Epist. ad Fratr. x, x. 13. di laus es - β quia est penitus inistum morsius, id subito eDeIlere. Tamen dubito an non necessaria ea sit. Legitur quidem in Epist.s, xa, 16 qui tum aenique ibi avelli iubet Apicurum. quod
in eiusdem Tot expositione de Fin. a, Io, 97. euelli iusit eam, qua erat trans ua, hasam. Et erat ferrum, quod ex havili remanserat, in eo oro Epaminondae. Igitur etiam in illo Ioco Ieribendum esset euelli, nisi pronomen' Iibi repugnaret. Ita dicuntur inveterata mala non posse avelli. In Apuleii Μet. I. p. IIo, a4. Elmenh. nihil non et iugulum sum doliat, et eor i iam mihi diuelli putaDLTollius probavit lectionem codicis Bemb. eυelli. Equidem