장음표시 사용
341쪽
T. Wo Prinus LECTIONUM supra Cap. a. orationeque ea, quas riae in Perorando
hortabatur. ubi vide Davisium es. 'Cap. XXXVIII. Hi duo illos octilos orae maritimae foderunt, non iratus alicui, quem omnino ira ei, se negatis Deum. Legebant do Cti. - - Negatis, Deus,
quod accusatimas ipsis soloecam Orationem reddere videbatur. , Est tamen eadem loquendi ratio, de Leg. lib. III. c. 5. haec est enim, quam SciPio laudat in libris, et quam maxime Probat tem erationem rei . ubi hanc formam contra Lambinum pluribus adstruit
ipse Davisius, quem ibi vide. Cap. XL. Quae cum dixisset, Cotta finem. Recte factum, quod Verbum fecit, quod scripti quidam edi
tique adieceruiit, glossatori tribuerit editor cl. At cum
1693 Anio omnes asserendus erat Horat. Art. Poet. V. 5i .
Derbaque prouisam rem non inuita sequentiar. 1 o) G. T. Α. Κrtigerus in libro de Ailraelione P. yOl. non nisi e Poetis proposuit EXempla huius dictionis, veluti Ho-Tat. Sat. I, 4, 2. alii, quorum comoedia Prisca uiroriam est. et T, Io, 16. illi, scripta quibus comoedia prisca Diris est. et Aristoph. Ran. 889. ετερει γάρ εἰσιν, OIσιν tibi Brutichius dedit sεοί. et P. I 85. eπ Terentio: Popialorat placerent, quar fecisset fabulas. At haec omnia disso-xunt. In Horatii verbis non tam desideratur nomen Diri in demonstrativo. quam superfluum addilux relativo pronomini. In Terentii exemplo relativa se lentia constituit notionem rei, de qua dicendum erat: quare ipsa Tocipit nomen substantivum etiam ad alteram partem sententia Pertinens. Eliam Ciceronis, quos Wopherilius comparat, Ioel admodum inlex se diversi Lint. Verba enim, non iratus alicui, quam omnino irasci posse negatis deum, non possunt nisi hune sensum habere: Non iratus aliquis, doquo contenditis, eum utpote deum non posse irasci. Quo opprobato, aliarii mulandum erit in aliquis. At eo noti opus est, si ex aliis codicibus accipiax deus. Diuilir oste
342쪽
TULLIANARUM LIB. II. CAP. XVII. ille ellipsios, haud ita sane vulgaris, nullum exemplum 255 attulerit, quo iudicium suum sussulciret; en tibi unum' et alterum, quod attendenti quidem mihi obviam factum est. sic enim de Fin. lib. II. cap. 6. Tum ille, finem, inquit, interrogandi, sc. fac. et rursus lib. V.
di. 1. Quae cum dixisset, finem ille. Et in libros
Tullii de Natura Deorum quidem tantum.17i Gomparari potest similis dictio Epist. ad Fam. 9, 7, 5. feci ridicula nisisa. praesertim quum si nihil quoci ridea-
343쪽
COm lectens an ἱmadversiones in ciceronis libros de Divinationeae de Fato.
Transsitus fit tiri libros Tullii de GDinatione, in quorum
primo lectio Dulgata aliquoties adstruitur ac Dindicatur. Siaidas defenditur. Id nos ut faciamus conceditur; Prin nobis conceditur. Stibitinctiuus in altero orationis mem-Bro stabilitiar. Ordo Derborum a trans possitione Diri cl. uindicatur. Perfectum Latinorum pro praesenti congruutioristis Graecoriam. Seneca defenditur. H allage. Cicero obiter defenditur eum Clementa Alexandrino.
Venhmus iam ad libros Tullii de Divinatione. Ho-Tum autem Prioris capite primo sic scribit auctor: Prine io Assyrii - - traiectiones motusque sellarum observitarunt. Apposite clar. Davisius his ve is contulit locum Suidae, in V. 'Aστρο μως quo teste et Orar Bωβυλίνιοι ταὐτο/ ἐφευρον διὰ Ζωρούστρου μεΘ' 3ν
344쪽
οστ νης' ΟΤ ἐπέστησαν τν οὐραris rurνησεt τὰ περt 'τoὼς τυcτομένους συμβαἱνεre dcp' ωM Aiγυπτror cret ληνες ἐδέξαντο, καὶ τοις γενομένους Κναφέρουσzνεὶς την των ἀστερων κίνησ1ν. Primi Babylonii illam invenerunt Per Zoroasrum; Most quem etiam Hosarios; qui diligenter notarunt, coelesti motu accidere, quae ad nascentes Aertinemt. A quibus Aegyyeii et Graeci aco erunt, qui etiam nascentes in motum si- Herutfι referunt. Quod autem in hoc loco observari velim, est verbum ἐπεστησαν; quod ita male habuit virum laudatum, ut verba Suidae hunc in modum refingeret ac suppleret: o2NLI TANTO τν οὐραν*e κρον σεt τὰ περὶ τους τrκτομένους συμβα νεεν MEAE AONTA: qui cognoverunt coelesi motu, quae circa nascentes futura esserat. Sed non video, quid menti auctoris obstet, si verba reddantur, ut nos modo reddidimus. Hanc sane vim tribuere Verbo videtur Pollux lib. IV. sem. 8. cum illud recenset inter 'G- ναr, γνα ρ1σαr, Θεωρῆσαr ac similia. At illam extra omnem dubitationis aleam posuisse videntur viri doctinfimi , Duportus ad Theophr. Charact. pag. 221. et olearius ad Philostr. vit. Apoll. lib. I. c. 34. 7
Cap. III, 6. Quod ilii in aliqua re, inυitissimisStoi- eis, Stoico facere Iicuit, id nos ut in reliquis faciamus.
a Stiacis nou concedetur p Censuerunt commentatores
legendum, id nobis, in reliquis etc. atque huic lectionicodex etiam .producitur qui faveat. Non tamen in recepta scriptura quidpiam labefactandum arbitror. neque enim haec forma durior illis est, quas cornere licet in his locis. Tusc. lib. I. c. 38. Quare licet, etiam mortalem esse animum iudicantem aeterna moliri. ubi ne-Vid. Suhaeferus ad Lamberli Bosii Ellips. P. I Oa.
345쪽
320 T. Wo PK E N S L. E CTI O N urimo sane refinxerit iudicanti, praesertim si etiam ista ad- οβ diderit, ibid. lib. V. c. 15. quibus abundantem licet
esse miserrimum. et de Fato cap. 65. similiterque superiora re etentem regredi injinite licet. Dicitur autem nos ut, pro ut uos, traiaspositione m ime vulgari, de .
qua diximus ad lib. II. de Nat. Deor. Cap. 4. 'Cap. VI. 11. mia Ito nrahis aveo audire de diυinatione nid sentias. Nihil, inquit, equidem vovi, nec qNod Praeter ceteros inso sentiam. ,,Duas ultimas voces, in- , , quit editor eruditissimus, ut mihi quidem vidEtur, ex , , superioribus male repetierunt librarii, nam Latinitas, postulat infe sentio: Ciceroni vero mos est, huiusmo-' , , di verba lectoribus supplenda Omittere. At talis el- ' lipsis, quamvis ubique sit obvia, non tamen hic statua- tur necesse est, quoniam Ciceroni mos ille, ut verba italia exprimat, non minus est assiduus. ut de Nat. Deor. lib. III. c. 7. Di utrum sint, nee ne sint, quaeritur. ubi plura clar. Davisius, quem vidi Quod autem La-- tinitatem flagitare credidit vir laudatus, quod i se se/ι- 'tio, in eo quidem iudicio acumen illius solitum, grammaticaeque analogiae gustum perelegantem omnino desidero; flagitat enim Latinitas, flagitat saltern usitatior Latinorum loquendi ratio subiunctivum, non indicati- vum. Pauca quaedam huius veritatis, de multi: aliis, testimonia sufficient. de Finibu4 lib. I. cap. 8. Hrluc dieam de UoIuytate; nihil sciIicet nctui, ea tamen, quae te i sum Arobaturum esse consedam. de Legibus lib. I.
cap. 30. Pa am vero contrOSersiam dicis, ae 1 n. 1 3 Praestat vulgaris lectio, qua non tollitur antithesis, ut, Rathio videbatur: immo augetur vis pronominis, quiam adiungitur verbo. Coniunctio ut, quae abest a codicibus, iamdudum debuit omitti.
346쪽
TOLLIANA Ruri LIB. III. C A P. I.
eam, quae dirimat omnia. ad Quint. Fratrem. lib. I. epist. l. s. l. neque enim eius di Partem rei . geris,
in qua fortuna dominetur, sed in qua Plurimum ratio possit et diligentia. Seneca epist. 19. In eam demissus
es vitam, quae minquam tibi miseriarum terminum ac 257
servitutis ii a faeturast. sio alibi pluries.
Cap. VII. Nihil es autem, quod non longinquitastem ortim - - ad equi PQjst. Iuxta codices duos hoc modo leniendam orationem esse iudicabat vir cl. , ut mutata' particulae negantis sede, legeretur, Uriod longinquitas temPorum . - adsequi non posset. Duritie tamen ista, quam sustulit ille, maxime delectatur Cicero supra cap. 6. Quae es autem geris; -- quae Hori aut
extis icum, . . aut vaticinatiorium Praedictione moveatur p infra cap. 55. eodemque modo nihil es futurum, cuius non causas id insum efficientes natura contineat. lib. II. c. 2. ut nullum - - Philoso hiae locum esse Pateremur, qui non Latinis litteris inlustratus να- teret. de Amic. cap. 7. Quae . . tam frma ciυitas est, quae non odiis -- ossit everti p Nullam igitur ini Tiam hic Tullii locus a transponente aliquo passus est. 717 a Davistis ipse posthac cognovit errorem suum, omisitquctistam observationem in altera editione. 1 53 Quod - essequi non possit. Ita Ernestius qDoque scripsit, tamquam id usitatius et eleganlius esset. Ilollingerus aliam addit caussam non maioris momenti, ne negalio nimio intervallo disiungatur a verbo PQPit. De elegantia omnino non quaeriIur, sed de vexitate. Negatio non nisi ei verbo aut ei notioni pluribus vocabuIis expressae adiici Potest, ad quam ipsa pertinet: et quum relativum attrahe- Te videtur Megalionem, diciturque qui non, id non sit re- Iativi potestate, Ied propterea, quod reliqua Verba omnia una notione comprehenduntur, atque ipsa negalio prorit- .mo sibi vocabulo, tamquam primario, adhaeret. In Ioco de Iunio. 7. quae tam Iirma ciuitas es, quae non Odiis at-Diuitiaso Corale
347쪽
Saepe etiam Pertri e canit de Pectore carmen, Et matutinis acredula vocibus insat, Vocibus insitat, et assiduas iacie ore querelas, Quum primum gelidos rores aurora remittit. Fuscaque nonnunquam cursans Mer littora cornix Demersi e ut, et suctum cervice rece in Ian. Guielmius malebat: ' Demersat caytit, et suetum cervice rece tat, hac de causa, uti videtur, quod verba, quae antecedunt,
sunt praesentis temporis. Sed Aratiam suum, inquit Davisius. pag. 210. imitatus est Cicero su. 949.J:α38 Hπου καὶ λακερυῆα παρ' stiδνι προυχουσι' Xείματος δρχομένου χερσν υπέκυψε Μορῶντ
Π μους ἐκ κεφαλVς- ubi etiam, si verba cum contextis Conferantur, eadem Plane praesentis atque aoristi enallage conspicua est. At -- qtie diae diis funditias poctit eDerti. eversiones, quae Odiis
atque dissidiis si aut, una quidem nolio complectitur. Si dictum eIut quae odiis atque est idiis non Moisit everti, de uI iversa eversione, quae Posset Umquam fieri, sermoeIset, et simplex notio verborum eDerti non Proprio pertineret ad odia. Cicero dixit da Nat. d. A, 59, 9a. nihil esse, quod deus non posit e cere, quum respiceret anam potentiam dei: si autem dixisset quod non deus possit e cere, opponeretur deus hominibus vel aliis rebus. Ita in eo Ioco, quem Wophensius 4raciat, utrumque recte diei potest. Quaeritur enim, utrum Cicero vim consideraverit longinquitati temporum propriam, qua omnia essici-- untur, an potius longinquitat temporum fieri omnia, non aIiis Tebus. Atqui ille hoe loco contra eos disputat, qui fortassa negaturi essent, longinquitatem temporis id ef-
seere poss.. Quare praeserenda est scriptura, quam Eme-Bius probavit.
348쪽
obiecisset sorte Guielmius, aOristum Graecorum saepius consuetudinem denotare, ac respondere praeseriti Latinorum si nescis, lege exud. Graevium, in Leci. Hesiod. cap. 5. atque hoc idem de Latinorum Pi petetitis probandum esse, si quis illa demersi et rece/3it iure qUO- .dam adservare velit. Hunc scrupulum, in defendendo hoc Ciceronis loco, reliquum nobis fecit Davisius. Ecce autem simile prorsus praeteritum, infra cap. 9. Sed inest in risis et ranunculis natura quaedam Iigni cans aliquid etc. Mollii idesque boves Dectantes lumina coeli, ι ribus humiferum duxere ex aere juccum. tibi illud duxere exprimit a Oxistum d σφργῆσαντο, quod apud Aratum Praesentis plane vim habet. In scriptis autem Senecae Passim Oucurrit, ut praeteritum, si non vim praesentis exprimat, praesentis saltem locum peridoneum occupet; id quod eo lubentius quibusdam exemplis comprobaverim, - quod hoc idem haud recte reputasse videatur summus Lipsius. cum usuri sunt, prons fune legendum statueret in his, epist. 107. Aequum ., autem ius est, non quo omnes ras junt, sed quod omnia
Bus latum es. Pari autem modo epist. 23. Ceteri eorum more, quae suminibus innatarat, usu eunt, sed feruntur. Ex quibus alia lenior unda detinuit ae moliatius Ῥexit; alia τehementer ra Uit; alia Proxιme rLPam, cursu languescente, de osuit. ubi non dubium, α39176 En antiquum auctorem istius regulae, quam alii hodiosaepo novo titulo vendunt: antiquiorem nominamus Pris cianum p. 814. Ρuisch. Cons. Iohnson. ad Graiii Cyneg. 45. Ruddimanti. Tom. II. P. am. Ramshornii Gram. P. 4ox. Desideratur tamen adhuc accuratior huius rei expositio. Subtiliora quaedam dederunt Walchius in Emendat. Lia . Viam P. 75. Goerenet. ad Cic. de Fiu. p. 67.
349쪽
T. Wo PHENs LECTIONUM qum locus, quem tenent perfecta ista detinuit, Uexit, et raPuit, praesentibus temporibus sit accommodatissianus. Rursus epist. 55. Debilitatem nobis indixero deliciae: et quod diu uoluimus, Posse defuimus. et epist. 99. ut aliquis et dolendi deeor. hic sapienti serυandus
es: et quemadmodum in ceteris rebus, ita et in lacrimis aliquid sat est. Im rudentium ut gaudia, se doloros exundavere. id est, exundare solent. de Ira lib. II. cap. 3. Daquc et fortissιmus Plerumque vir. diam armatur, exPalluit, et I uo Pugnae dato , feroeissmo
mitifi paululum genua tremuerunt: et magno im cratori, antequam interi se acies arietarent, cor exiluite et oratori eloqrιenti Pimo, dum 'ad dicendum componitur, summa riguerunt. Tu loca oculis 'ipse usurpabis.
si tibi res est tanti, et magis in iis elucescet id quod
Cap. IX. 16. Nec hoc quaero, cur haec arbor uua terforeat, aut cur araudi maturitatem ad signum floris adcommdet. Est in his hypallage, quae quamvis sollicitum habuerit editoris cl. animum, rescribentis cur ad arandi maturitatem signum soris adcommodet, rabili
tamen de loco movenda non Videtur. Non minus x Etiam Cortius, hac lubrica via incedens, in notis ad Cie.
Epist. I, 6. Davisium acriter reprehendit, atque ex animo conqueritur, adeo hodie incognitam esse hypallagen figuram, ubi vel facillima sit. Hottingerus, Qui ista hypallago durissima videbatur, cum Davitio de mutationis necessitata consentit, cum Nophensio Goexenzius ad libr. de Legun, 8. 20. At nequo correctione opus est, nec defendendam habemus hypallagen, cuius salsa et suspecta exempla, quactpermulta sunt, si quis colligeret et subtilitis recognosceret, operam suam non frustra in hac re consumpturus esset. Rathius miro modo intellexit aratorem aliquem, qui ae- commodare arandi maturitatem diceratur. Sed, ut iam in censura editionis huius Rathianae demonstravi, res aliter Diuiliroo by Cooste
350쪽
sane durae sunt hypallagae, quas statuunt viri docti in
locis sequentibus. Caesar B. Gall. lib. IV. c. 25. naves longas, quarum motus ad usum ex editior. Veli. Paterc. lib. II. c. 12. Hac victoria videtur meruisse Marius, Ne eius nati re Poeniteret, ac bona malis re
pensasse. Sulp. ad Cic. Fam. Iv. ep. 5. quibus sine do
lore licitum es mortem cum vita commutare. Com. Severus in Aetna Vs. 55. Armatus summa removet cadigine mundum. 24OStatius Thebaid. I. vs. 375. umantes scopulos erectae incurreTe Prorae.
Hinc etiam praesidium sibi sumere posse videtur locus ille de . Legibus lib. II. c. 8. Certasque fruges, cere GSque bacas jacerdotes Publice libanto : hoc certis sacria fetis ac diebus. , Itemque alios ad dies ubertatem laso habet. Signum floris antecedit maturo arandi sempori, idque debet ad illud signum accommodari. Iloc autem ipsi arbori agendum tribuitur propterea, quod suo florct maturitatem praesignificans, id ipsum efficere et constituero videtur. Sensum verborum igitur non ita concipio: non quaero, cur arbor tempore arandi soreat: sed ita: non quaero, cur arhor maturitatem arandi significet, eamquo signo sui floris determinet. 173 Ap id Caesarem ad usum intellige, in lasa. In verbis Tepe are et commiatare duplex et mutua est ratio, quactii trique constructioni convenit. Severi verba ad hypallagen rescrebant etiam Gorallus et Drahetaborch. ad Sil. I, 84. Sed heno explicuit Wernsdorsus de caIigino nubium, qua mundus oblegeretur. Verbum arcere, quod posuit Silius, eodem modo dupliciter construitur, quo alia verba defendendi. Restat igitur ex his unus Statii locus, in quo hy pallagen ob vitae speciem rebus inanimatis attributam sa- cito probabimus. Duiliaso Corale