장음표시 사용
351쪽
quid aristolochia ad morsiis ferMentium Mossit, quae
uomen ex inventore re erit, rem insem inventor exsomulo, video; quod satis est: eur Possit, nescio. Codices summo consensu dant, posse video, quod satis es. unde tale quid fabricatus est V. C. Put f r. a. P., qut a. a. m. s Possit 8 quae - - somnio. Posso video 'quod satis est; cur nos=st, nescio. quod tamen iudicium suum sagacioribus dat trutinandum. Absit quidem illud, ut me talibus annumerem novitius ego in his rebus atque mediocris. Nisi tamen codices illos va- .lere iuberer velimus, haud incommodius hoc modo' legerimus, - - video. Posse video, quod Diti est ei cur Pos=se, nescio. 'φ Solennis ea librariorum so-I 9 In hao emendatione Turnebi admodum probabhi non
apta est hYpallages figura. Intelliguntur enim sacrificia lacle et laetura laetenda, quae aliis diebus serventur. Ita etiam Μoserus, GoerenZii opinionem resulans.180 3 Antea Cicaro 7, 13. iam IoqDulus erat de radicibus ad morsus bestiarum adhibilis. Quare scripsisse videtur ita, ut exhi hont codices, in hunc modum interpungendi e pro omni igitur diuinatione idem, quori pro iis rebus, quas commemoraui, responstebo. quid scammoneae radix ari purgandum, quiri ami tolochia ad morsus serpentiam μο Iit: quar nomen ex inuentore re'erit, rem infam inDentor ex somnio. Posse video et quod fatis est. Cur possit, nescio. Dictum est quid - μ sit, pro quid illud si, quoia - pQAt, si e quod ad id Pertinet, quoa - possit. Sic do Firi. 4, 8, I9.Pan, quum omnium artium finis is esset,
352쪽
. Tu LLI AMARUM LIB. III. C A P. II. cordia est, ut vocum repetitarum alterutram Praete mittant. G A P U T II. , 24 Vulgata CD. lectio in lib. I. de DiDino aliquoties eontra
Dariationes eo . conatusque eruditorum munitur et confirmatur; femel quoque atque iterum emeridatur. Veistus et Iacratus aliquando coniunguntur. Eliinses pron. Hemo ratisi. Tullius obiter defenditur. Adducor, fensu praegnante, est adducor ut rear. Cicero eum Tacito Dindientiar. Ellipsis incommodior..Μaturus, iam immi- . nens. Edere quid voce divina, pro declarare. Cicero bis Obiter defenditur. 'Eodem lib. I. Ciceronis de Divin. cap. 12, 19. Te Capitolinis iniecit sedibus ignes.
Tum Decies ex aere vetus, generataque NattactConeidit Hunc locum quin depravaverint seribae, dubium esse D equit. Medicinam autem illi non uno modo Para xunt interpretes, quorum conatus lauc recidunt, ut Progenerataque legant generosaque, vel gener Attaque, Vel venerataquff, Vel denique venerandaque. Liceat etiam
mihi aliquid in hanc symbolam conserre; sic enim ego, salva virorum insignium sententia. Tullium nostrum scripsisse puto: Tum Deetes ex aere oetus SACRATAQUE Natta Concidit. Saepius autem ita Concurrunt Voces vetus et sacratus. ur apud Val. I ximum lib. V. c. 4. Ignoscite vetusus
quid natura maxime quaereret, idem statui debera de totius arto Disaep ubi nihil mutandum.
353쪽
simi Dei, - - si a vestro fuerati Jιmo temPIO - - rogressus fuerit. Cicero de Leg. lib. II. 7. ut tu veteribus Ma duodecim sacratisque legῖbus etc. Nec mirum, scista
duo coniungi, . quum vetera et vetusta saepe appellentur talia, quae ob vetustatem suam sunt Veneranda.
Cap. XIV, 24 Similis est har Picum res onso, om
nisque Dyinabilis diυinatio. Ad hunc locum vox penulis, , tima, inquit clar. interpres, sensui videtur officere:
, , quum enim medicorum, gubernatorum et imperato-
, ,rum scientiam opinabilem esse comprobasset, addit si- ,,milem esse haruspicinam, omnemque divinationem; adeo ut vix dubitem, quin Vox opinabilis a mala ma- nu Provenerit, et pro glossemate sit habenda. IIactenus V. D. qui mihi parum dextre percepisse videtur, qua in re haruspicum responsio, omnisque opinabilis divinatio, modicorum, gubernatorum et imperatorum
1θIJ Goerenatus in Animadvers. 18o5. Zwiccaviae editis P. I9. . defendore conatus est vulgatam scripturam, verba ita con- . struens: sum Deries I 'attae Detus et ex aere generata. Quod probari nullo pacto potest. Emendationem, quam Guillelmus fecit. Denerata, latitum abest, ut eo quidem n mine, quo Davisio displicuit, reprehendam, ut omnibus Teliquis propterea praeferam, quod caussa corruptionis in Passiva verbi significatione, librariis incognita, intelligitur. Veneratum non tantum de cultu divino dicitur, sed daTe quacumque veneranda seu venerabili, ut sacerdos Deneis rata apud Virgilium Aen. 3, 46ο. Celerum in emendandis. ' Verbis, quae sequuntur, elauaeqiae Detusto numine leges, exilici videntur oporam perdidisse. Nam numen dixit Poeta Primaria significatione, qua Lucretius 2, 655. terrif- cas capitum quatientes numine crisas 4, 180. in quam quaeque locum MDorso numine tendiarii. i. c., Inclinatione. Ela ae Detuso niamine leges pro vetustis legibus numiseelapsis recto dici poterant. Qui numen do religione et sanctitalo interpretati rarat, non polorant demonstrare, quomodo hoc nomen conveniret eum scriptis labulis Iesum.
354쪽
Tu LLIANA RuM LIB. III. CAP. II. i
Cicero, quatenus aliquando ignorantia quaedam aut etiam error illorum tractationi subesset, tametsi hoc modo artes esse Verae non desinerent. Intelligebat igitur auctor per DPinabilem divinationem alterum illud divinationis genus, quod distinxerat ab naturali divinatione, cum sic loqueretur cap. 6. Duo sunt enim disinandi genera, quorum alterum artis ut alterum naturae. Quae est autem gens, aut quae civitas, quae non aut extis Mecudum, aut mor ira aut fulgura interPretantium, aut augurum aut astrologorum, aut fortium, ere enim fere artis sunt aut somniorum aut vaticinationum haec enim duo naturalia Putantur yraedictione moveatur p Iam vero hic usque ad cap. 20. in eo est Quintus, ut prioris generis insignia quaedam spe- , Limina proferat; quorum veritatem ut stabiliat, sic infit initio cap. 14. At nonnumquam ea, quae Praedicta , sunt, minus meniunt, Quae tandem id ars non ha- 245hetp earum dico artium, quae cquiectura continentur,ee sunt oMinabiles. Tum Vero exempla medicorum Ceterorumque illorum adfert, quorum ars tamen non tollatur, etiamsi ipsi aliquando hallucinentur . Similis est, inquit, haruspicum etc. 8 3Cap. XVII, 31. Qua re celebrata, cum vicini omnes ad tintina de rebus suis referrent. Habet elegantiam haec lectio, quae tolletur, si cum viro cl. codicibus obtemperemus istis , qui repraesentant, omnes ad eum do rebus s. r. Elegantia, quam dico, consistit in opposi- tione vocis omnium et unum. quomodo etiam vis intenditur orationis. Est itidem venustatis aliquid in
13a Cons quac eum Wophensio eonsentiens disseruit Hol.
355쪽
omissione pronominis demonstrativi, qualem quoque
eernere licet in his locis. η γ Acad. lib. I. extremo: eum ab eo plurimum dissentiret, unum tamen μraeter, ceteros mirabatur. de Nat. Deor. lib. II. c. 2. cum a ' raefectura venienti - - dixissent. Nepos in Alcib. c. 7. Nam eum ei omnes essent honores decreti, totaque' respub. domi bellique tradita , ut unius arbitrio gereretur, etc. in Epani. cap. s. uniυers in unum im etiam fecerunt. Iustinus lib. XI. c. 10. Cum legati reetius id eum in Tyro veters - - facturum dicenent, in de recantes eius introitum ita exarsit, ut etc. Caesar de B. Gad. lib. I. c. 18. conciIium dimittit, Liscum retinet; quaerit ex solo ea, quae in conventu dixerat. Similem ellipsin agnosco etiam, atque to Iero in his de Nata Deor. lib. II. C. 53. - - an bestiarum 2 nihilo μrobabilius, Deos mutarum et nihil intelligentium causa tantum laborasse. quamvis codex aliquis ibi det mutorum, idemque viro doctissimo praeplaceat. 8 de Divin. lib. II c. 14. semina malorum, quas in mediis inetissa sunt. Lambin. volebat, quae ih iis mediis inclusa sunt, quomodo etiam edidit Darisius.
Cap. XVII, 35. Vtar igitur, nec Md car, ut rear arat tu extis totam Etruriam delirare, aut eandem gentem
id in fulauribus errare. Codices quidam Gruteri duas iam Venustatem equidam non appellaverim, sed brevilalem' dicendi. Neque eriempla, quae eomparantur, omnia quadrant. Sed eo dices meliores exhibent ad eum, neque curvis orationis intendatur in verbis cmnes ad unum, aperta est eaussa. - 134 Quo nomine mutorum Praeseram, equidem non video. De auctoritate eodicum adhuc dubito. Qui codicibus utun-
' lon, saepe in iis legunt, quae ipsi volunt Iegi. Atque codici Eliensi, in quo legitur mutorum, non nimis magnam auctoritatem tribuerim. Diuitiam by Corale
356쪽
Voces, ut rear, haud agnoscunt: et mihi quidem illae attribuenctae videntur largitati librariorum, qui forte iad loquendi formam haud ita passim obviam, et aliquomodo, si verum lateri velimus, duriorem offenderint. Quamvis autem iam monuerint viri summi, iis omissis, orationem nihilominus esse Latinam; tamen quum ramtiones illi nullas attulerint, digna res est, quae Paullo Certioribus argumentis urgeatur, exemplisque dilucidis illustretur. Huius igitnr formae en tibi locum istum geminum ac germanum de Leg. lib. II. c. 3. ut iam via dear adduci, hanc quoque, quae te Procreamit, esse V eriam tuam. et ad Att. lib. XI. ep. 16. Sed ego non adducor, quemquam bonum ullam salutem Mutare mihἱ tanti esse. β γγ Potest tamen ea phrasis referii ad βραχυλο-γlore satis vulgarem atque usitatam, qua unum Verbum sensu praegnante contineat in se suppressum alterum.
Exemplum iam vidimus in his de N. Deor. lib. II. c. 32. quae ita dividit omnium quae sue naturam, cui dicat
ese corpora, et inane, quaeque his accidant. et Tusc. lib. IV. c. 12. ex quo in aliis - - oritur id quo Q iracundia dieitur. et Acad. II. C. 3. in utramque Partem disputantes audiendo. Et plura mihi talia observata sunt, quae quamvis nova non sint, inculcari tamen vel ideo merentur, quod immerito aliquando scrupulum iniecerint eruditissimis grammaticis. Age pauca quaedam ex collectis nostris excutiamus. Acad. lib. II. c. 21.
Nitamur igitur, illud tenere ac probMG niha posse
Mereji. de Fin. lib. III. c. 12. Pugnare nou destitit,
185 Hic usus, Graecis conranunis, ad ea verba Pertinet, quorum notio aut iam in antecedentibias ex pre Ita est, aut en
reliquis verbis faci Ie eolligitur. Vid. Μalthiae Gramm. Tae.. P. ISO9. Haec sunt verba dicendi, existimandi, dis. serendi, affirmandi. Duiliaso Corale
357쪽
in omni hae quaesione - - non esse rerum - controvem
fiam, sed nominum. et de Nat. Deor. lib. I. e. 27. Illud video Pugnare te, Decies ut quaedam se Deorum. quae nihil concreti habeat. quibus locis etiam congruit Mo ille Quinctil. Declam. 251. Itaque ealumniα ressit et imPugnat, i. e. resistens et impugnans affirmat insum se repudium, quod maritus. iure aliquo fecerit. quod exemplum debere me sateor erud. Schultingio, quem inde in Sen. Conta. p. 91. Pergamus ad alia. Tusc. lib. IV. c. 37. Cum multa in conventu vitia conlegisset
in eum Zo Irus. i. e. Conlecta memorasset. ubi Har.
Darisius volebat, conlegi et eius Zoyyrus, vel conr ei et in eum Zoyyrus; sed vetare illud Musae videntur. Pariter etiam commisit idem vir doctus in illa verba. de Leg. lib. II. c. 27. Sed Verge cetera. M. Pergam quidem etC, quum Praepositionem ad ante vocem cetera in truderet; quod quamVis codices quidam et editi agnoscant, alii tamen iidemque optimae notae libri nesciunt. 3Φ Sed lapsus hic illi communis est cum I. F. Gro novio, qui urgerent legendum censuit Pro Pergerent,
in his Taciti Annal. lib. I. c. 28. Proisereque cessurrequae pergerent, si fulgor et claritudo Deae redder tur. Sed pari modo loquitur Cicero, ad Att. lib. IV. . 10. Perge reliqua. gesto scire lyta 'Omnia. et declar. Orat. cap. 73. Sed Perge, Pomyoni, de Caesare. disserere scit. et redde quae restant. Pro Quintio cap. 24. neque te insum id Perseverare potuisse. Virgilius ecloga V. Vs. 19. i
186 Vide Oudendorp. ad Apuleii Apolog. p. 48I. Nam interest interdum aliquid, dicasnu pergere ad aliquid, an Pergere aliquid. Duili do by Corale
358쪽
Tu LLIANAnuη LIB. III. CAP. II. Plauti Rud. V. sc. 3, 14. Gr. Pro era. La. Quid properabo p Gr. Reddere argentum mihi. Plura exempla, si necesse foret, peti possent ex disputatione Sanctii de verbis neutris vel falso. ita dictis; tibi sedulu. harum rerum scrutator facile intelliget, multae proserri formas, in quibus verba neutra haudquaquam in activa degenerent, quod putabat literator sui temporis sagacissimus, R et46 aut si quodammodo 'degenerare Videantur, omnino tamen explicari per istiusmodi ellipsin debeant, quam nunc luce quadam exemplorum Circumfudimus. Eodem cap. aequius esse censuit, se maturam op- Petere mortem, quam P. Africani Illiam adolescentem. Sensum incommodum exsurgere putabat Cl. editor, quod matura mors a sene tantum, et non ab adolescente P. Ahicani filia, dici posset oppeti. Legebat Propterea, se maturum OPVetere mortem, hoc est aetate provectum; eamque lectionem simili Plane vocum maturus et adolescens oppositione eleganter collustrabat. Quod autem vir doctus sic coniicit, quia mortem μdolescentis maturam dici non posse putat; huic ego rationi duplici via obviam ibo, remque eo adducere conabor, ut Iocus Tullii mutationem haud requirere videatur. η β' Primo 13 Quidni P Recta est ratio, qua non tantum in Ialina,
sed in omnibus linguis neutra verba activam naturam inini duunt. De qua re nunc nemo dubitat.
IM Hollingerus cum Ernestio existimabat, frustra defendi maturam: nam maturum esse, qui satis diu vixerit, senemque maturum opponi uxori adolescenti. His equidem assentiri non possum. Nam in Verbis se maturam Oppetere mortem intelligitur mors sibi matura, i. e. quae iusto tempore sibi obveniret. Quod ad personam pertinet, id rattribuitur ex consueta Tationis commutatione. Siculi Gracchus maturus erat morti, ita mors ei matura diei poterat. Eodem modo Horat. Carm. I, 25, 4. maturo propior desina
359쪽
T. Wo PRENs LECTIONUM enim necesse non est, ut quando post vocem adoIescentem Κπb του κοiνου subaudias mortem o Petere,- subaudias etiam simul epithetum illud maturam. Ellipses enim, quae ex antecedentibus supplendae sunt, aliquando partem tantummodo. membri Praecedentis, non totum illud membrum flagitant. Ita iam supra defendimus locum istum. Acad. lib. II. C. 15. eum an mi tuaniter moveantur eodem modo rebus iis, quas nullae
sine, ut iis quae sini: scit. moventur, non inaniter moventur. Addamus locum insignem Tusc. lib. IV. c. 31. atque ut in malis DPinatis, tolerabiliora: se in bonis, sedatiora sunt efficienda ea, quae magna et laetabilia
dicuntur. Itane vero in malis opinatis, tolerabiliora facienda, quae magna et laetabilia dicantur Non sane ita ineptiit auctor. Quid ergo p suppleamus antecedentia e sequentibus hoc modo, ut in supplemento no- stro omittamus illud et laetabilia. Iam vero simili modo omittamus τδ mafuram, in loco hocce de Divi. natione, cum repetimus vicinum illud o Metere mortem: ita fundamentum, cui κρωις vixi cl. innititur, erutum erit, siquid ego iudico, atque sublatum. Sed et altera via patet, ad basin illam evertendam: potest enim omnino matura mors dici adolescentis, si vox matura ea significatione intelligatur, qua venit apud Plaut.
Pseud. I. R. 3, 5. Mittam hodie Auio suo die natali
malam rem magnam et maturam. ubi τδ maturam ex-- plicat in lexico suo Pareus, quae imminet. Cicero in-' fra lib. II. c. 30. Edidie haec Calehas, quae iam matura videtis.
funeri inter Iudere Dirgines. /Argumenta aulem, quae Wophensius Exposuit, nimis vlificiosa omittamus. Maluxum enim diritur id, cuius Iegitimum tempus adest, vel transacιum est. Duiliaso by Gorale
360쪽
Tu LLIANA Ruri LIB. III. C A P. II. h. e. quae videtis instare, et propinqua esse, ut recte exponit cl. Davisius, secutus Ad. Turnebum Advers. lib. V. c. 19. quem vide. Hoc modo matura apud Ciceronem dicetur mors, quae alterutri, aut Graccho aut uxori iam nunc subeunda esset, cuiusque iam tempus sic instaret, ut retardari non posset; quo sensu etiam infantulo, quae iam impendet, matura mors dici potest. Atque ita omnia, quorum iam tempus completum sit illud, quod antegrediatur necesse sit, matura appellantur. Cap. XXXI. Ibi ex oraelo τoce divina edidit
OIIo, Muerum, Primus Priamo qui foret
Post illa natus, tem eraret tollere. Haud ita moveor isto codice, qui exhibet voeem disi iam , ut ex illo refingendam esse lectionem alteram existimem; obnitiintur enim Cum reliqui omnes, tum Optimae quoque notae liber, quem meminit 1s. Vossius ad Pomp. Melae lib. I. c. 8. Et, si verbum edere declaran- 243 di, praedicendi, monendive significatione intelligas, cui quaeso bono maiori accusatios vocem divinam, quam ablativus voee divina 8 Haec autem illius verbi notio. quam dixi, noli dubitare quin satis communis solennisque fit. β' Sic enim supra cap. 12.- quae quondam et eonfiae Cotta Lydius ediderat Tyrrhenae gentis harusAex. lib. II. cap. 30. et M.
1893 Anio omnia asserenda essent verba Cic. do Osso. a. lla. paullo post apposita, nisi ibi quoque I lionis varietas obis
flaret. Μ. Heusingerus multis aIiorum scriptorum exemplis defendit verba or ulo edidit. Tamen Belerus praeferendam duxit aliorum librorum Iectionem oraculum: caussam non exposuit. De voeabulo edere oraculis et vaticiniis proprio egit Brouisusius, ad Tibull. a, 4, 67. ubi legitur deus edidit ore.