장음표시 사용
381쪽
bant. Vigilantes eogitationes sunt vigilantium cogiatationes: lib. II. cap. 68. inerant enim in . . animis vigilantium cogitationum vestigia. Quas phrasiologias si philosophice inspectes, haud minor in . iis apparebit an ολογέα, quam qua animos Videmus interdiu dici
vigilantes, adeoque nocte supponi dormientes. Atque hinc nihil etiam mutare ausam infra cap. 57. se animi hominum eum mente Permoti, Per Ie Iibere incitati moventur, cernunt ea, quae etc. ubi legebat vir Cl. quum in mente Permotis in. i hominibΠs. Lactant. Epitomes Cap. 71. ergo anima immortalis es, et ideo Praefentia
hona contemnit, quia sunt alia Potiora, quae Mosi di ffoIittionem cor oris sui assequatur. ubi sui tollebat viridem, codice quodam laetus, qui quidem mihi videtur fidem fallere. CAPUT V.Cisero in lib. I. de Diom. bis terDe tentatur et illustratur. Plinius defenditur. Pleonasmus, extrema puppis. Reρ litia eiusdem nominis. Sax Tullii Ioca defenduntur. ELI*tica forma. Cicero obiter adferitur. Ita et sic notabili in usu illuseratur.
Capite quinquagesimo libri primi Ciceronis de Divinatione talia segimus: et ex monte Taygeto extremα
montis quas pu pis avulsa es. In regio et Cantabrig. codice legitur, et ex monte Tayget extrema Pars 'montis quas puypis avulsa est. Davisio videbatur noster scripsisse, ex monte Taygeto quas μυμyis avulsa es: ut illa extrema Mars montis sint glossema librariorum, qui Vocem Muμμis, qua Cicero με φορμος e tremam partem significaverit, hoc modo explicandam
382쪽
TULLIANARUM LIB. III. C A P. V.
putarent: vix enim esse ut tersissimo scriptori odiosa montis repetitio excidisset. Μale quoque Tullium intellectum putabat vir laudatus diligentissimo Plinio, qui montis parti abruptae puppis formam tribueret, dum . ha loqueretur Hist. Nat. lib. II. c. 79. et Taygeti m Outis magna Pars ad formam Pu Vis eminens abria ta' es. At vero metaphorica ista significatio nominis μυμ- Vis, qua non navis tantummodo, sed cuiusque alius rei extremitatem quamlibet denotet, Tullio aequalibusque eius haud ita usitata fuit, quin illius exempla merito requiras. Et, si forte satis Latina, Ciceronisque stylo consentanea esse probari possit, in hoc tamen loco, nisi me quidem saliunt omnia, agnosci plane nequit; quippe quod manifesto vetet vocula quas, alioquin enim idem esset , ut si diceres aυulsam esse quas extremam a66 artem, quomodo numquam balbutiit Cicero, Quam, phrem Tullii mentem recte adsequutus fuisse videtur Plinius, qui magnam montis partem, ad formam μιιν-Pis eminentem. abruptam esse declaraverit: cumque
nulla plane sit tralatio racis Pumis, non potuerunt
illam librarii sibi explicandam putare. Quid ergo Τ vocem Mars videntur adscripsisse nugatores, quod quoi νυμμis haud dici posse autumarent. nisi praecessisset
ars, aut nomen istiusmodi substantivum; quod tamen, falsum esse . demonstravimus ad Acad. lib. I. c. s. Vel quum Pu Pis per se sit extremum aliquid, sorte crucem illis figebat adiectivum illud extrema, idque alio quO- ,
dam substantivo credebant esse fulcienduis. At extrema Mu Mis dicitur eodem pleonasmi genere, quo exirma Onia, de N. Deor. II. c. 40. Primus ortus, de Leg. lib. III. c. 8. suPrema mors, Horat. lib. II. ep. 2. sucera verneas, Min. Fel. in Oct. cap. 27. fassa adulatio, ibidem c. 29. Cum nota er. Davisit. Nihil itaque in lectione
383쪽
vulgata quempiam os endere potest, nisi sorte quod mon-ris tam subito sequatur polit monte. Ista autem repetitio si displiceat, ferro ignique non opus est ad locum ita Tefingendum, et ex monte Taygeto TXY NEMITAS quas pra Pis avulsa est, Vel -- extrema NAVIS quas Puppis avulsa est. Sed vel illam eiusdem Nominis repetitionem de loco movere mihi plane religio est. sic enim Frontinus de lim. agrorum pag. 42. Relicta autem Ioca sunt, quae Ac locorum iniquitate, fame arbitrio conditoris relicta, lim tes rictu acceperurit. Caesar de B. Gall. lib. I. c. 38. reliquum Datiram - - monseontinet magna altitudine, ita ut radices eius montis, ex utraque Parte, ri ae fuminis contingant. et lib. VI.a67 c. 18. In reliquis vitae insitutis hoc fere a reliquis disserunt. Cicero de Fin. lib. I. c. 13. grahernatoris
ars - - utilitate, non orte Iaudatur. Tusc. lib. I. c. 22.
t illud quidem vel maximum, animo is o animum mictere, quae etiam, ut hoc Obiter moneam, eadem Sy- Desii r Otre est, epist. 44. p. 116. καπεure αὐτην' ην ψυχῆ Θεασώμενος, etc. et cap. 19.. ar Has coniecturas ne socci quidem faciamus. In exemplis, quas ad defendendum vocabulum montis asseruntur, Plurima sunt alieni generis. Huc enim duo tantum pertinent, Frontini et Caesaris de Beli. GaII. 3, 58.: in reliquisant idem vocabulum ad aliam rem resertur, aut, praemisi. se relativa sententia, iterum Ponendum orat vocabulum in primaria parte enuntiationis. Apud Caesarem quum legatur in aliis Ithris ut radices montis, omisso pronomino eius, mirari licet, quod nemo adhUc vocaliutum montis interpolationis nomine suspeetum habuit. Altamen Hlod eius additum videtur ah aliquo, qui perspicDitati consu-Ιere voIuerit. In Ciceronis Ioco equidem Nihil molave- im: Nam verba montis q&asi Puppis viκ possunt divelli, et quod anica Taraeto additur voc. monte, non factum est a glossatore , sed ex moro Ciceronis. ν
384쪽
Aeoedie ut eo facilius ariimus eDadat ex hoc acre, . . .
quod nihil es animo velocius, utilla es velocitas, quae possit cum animi 'celeritate contendere. lib. III. c. 26..Sed ad hanc OPinionem magrii mali cum illa etiam OMDnio accessi. de Legibus lib. II. c. 6. ut Priusquam j-sam legem recitem, de eius logis laude dicam. Catil. orat. IIL c. 10. In hoc autem bello, quale bellum nulla tinquam barbaria cum genta sua gessit, quo bello lex haeo fuit consituta. ad Quint. Frat. lib. I. ep. 1, 6. quae res ad officium imPerii tui . . . Pertinebunt. de his rebus ne quid attingat. His adde quae Barthius ad Stal. Theh. X. Vs. 449. Cortius ad Sallust. Cat. c. 23,
3. et nos ad Tusc. III. C. 5. Hisce autem munimentis facile sese tuentur loca sequentia, quae coniecturis suis
ago essi sunt docti. de Leg. lib. III. c. 18. s senatori necessarium nosse rem . idque late pateo quid habeat militum, quid valeat aeraris ; quos socios ros . habeat, quos amicos. τbres ub. Pro glossa habebat Mamilius. ad Q. Frat. lib. I. 1, 10. Et quidem de iso genero honorum quid sentirem, scri se ad te ante: semPer eos
putaυi, s vulgares essent, Niles p . . f Nero meritis tuiseribuerentur, existimabam multam tibi in his houoribuso eram esse Ponendam. Vocem honoribus delendam putabat editor nuperus. Tusc. lib. IV. c. 30. Est enim metus ut aegritu Praesentis, sic ille futuri mali: ita- , que nonnulli aegritudinis quandam Partem metum ei edicebant: alii autem metum Praemolosiam aPPeIla- Σ63. ιαιθγ Coris P. I . a19 Haec res transacta est per Goerenatum' et Μo serram, . quos vide. Belerus contradisturus erat. In reliqtiis eri-emplis allatis, Praeter locum Tuscul. 5. 51., qui haeserit, aut adeo emendationom adhibuerit, is de orationis vix tulibus vix iudicabit prudenter. Diuit Zoo by Coosl
385쪽
300 T. Wortitius L 3CTIONUM hane. Darisius legebat, alii autem eum yraemolestiam appellabant. lib. V. c. 5. Si enim nulla virtus rudentia τacat, Prudentia i fa hoc Nidet' non omnes bonos esse etiam beatos; multaque de M. Atellio - - recordatur. Beatam vitam, si imaginibus Potius uti, quam rebus imis Placet , conantem ire in eeulatim retinebit
ipsa Arudentia. posterius illud insa prudentia librariis attribuebat idem vir clarissimi s. ibidem cap. 31. se vita non solum undiquaque referta bonis es, sed 's
musto maiore et graυiore ex Parte bona ProPerident, beata recte dici Motest. Sequetur igitur bonorum ratione etc. Benti eius coniiciebat, Sequetur igitur horum ratione. - φ lib. III. C. 28. quod cervis et cornieibus vitam diuturnam, - - homiΠibus tam exiguam vitam dedisset, . explodebat posterius illud Nitam Vir idem eximius. Cap. LI, 116. Hic magua quaedam exoritur. - fomniorum Antiμhontis inter relatio, eodemque modo et oraculorum et .vaticinationum: sunt enim e laua- tores, ut grammatici Poetaerum. La binus legebat funa enim harum rerum ex Ianatores, Davisius sunt enim ex lanatores omnium morum, quod reg. et Cantab. haberent sunt ex lanatores somniorum. Mihi autem, leviore mutatione, reponendum videtur . . interVretatio te demque m. e. o. e. usticinatiouum sunt ETIAM ex- Planatores, v. g. v. Sequitur: Nam ut aurum et am
gentum, aes, ferrum frustra natura divina genuisset, nis eadem docuisset, quemadmodum ad eorum venas
asto Quod quum legatur in codicibus, verum et antiquum vidatuT. uri Illud etiam vehementer Ianguet, Nec quidquam ossensionem praebet in vulgari scriptiira: quamquam ob ἀomia pendii similitudinem Deillima est emendatio, iunt enim
386쪽
TU LLIANA Ruri LIB. III. C A p. v. 361 perveniretur: nec Jruges terras, haeeasve arborum eum titilitate ulla generi humano dodisset, nis earunteultus et conditio ues tradidisset; materiaυe quid iuῬaret, nis confectionis eius fabricam haberemus p se eum omni utilitate, quam Dii hominibus aederunt, yrs aliqua coniuncta est, Per quam illa utilitas Aercipi ,- possit, Locum prolixius descripsi, quo facilius constet, quid me in illo male habeat. ' Hoc autem est illa inte rogandi forma, materiavo .. haberemus p quam si cum praecedentibus προτώσεως membris conferas, manifesta fiet orationis absolutae in interrogatoriam conversio longe durissima. atque Tullii stylo comptissimo prorsus aliena. Hoc autem ingens, ut ego arbitror, incommodum tollendum videtur, ita scribendo ac distinguendo:
Nam ET aurum . . . . haberemus p Sic cum omni etc.
nam πρότασ1ς aliquando absolute enunciatur, ut sit ab δποδύσεr puncto, quod Vocamus,' separanda; ut iam vidimus, ad lib. III. de Nat. Deor. cap. 10. - Ibidem: Quomodo autem . . videant, quae rara
quam etiam tunc snt, magna quaesio es. Sunt viri docti, qui lacunam statuunt in huiusmodi locis, sed falluntur. ηδ Exemplo sit locus ille de Nat. Deor. lib. I. c. 1. utrum nihil agant . . an etc. magna dissensis est: ubi Μanutius legebat magna de eo quaestio es, Lambinus de eo magna dissensis es. At pari quoque modo et
aaD Errorem Wophensii gnaviter redarguit Holtingerus. Ipse ille meliora docuerat ad Tusc. 5, 27. P. 151.aa Nimirum falluntur hodierni sermonis ratione. Nos enim utimur verbis Gegensanri, Gesuhl et similibus ad . notionem et modum rerum distinctius significandum , qui-hua Latini carent, et ipsas res designant. Ita apud Ciceronem quaesis est res, de qua quaeritur, Her Gegensana
387쪽
Cicero passim, et Min. Fes1x cap. 11. erat iam tamen' mel innocentiam fato tribui, - . Nestra consensio es. Lactantius lib. III. cap. 8, 16. qu ae infra quae sint, 'agua coratentio est.
Cap. LIII, 121. Ut igitur qui se tradet ita quieti,
Mi amarato animo cum boriis cogitationibus, tum rehus ad tranquillitatem adcommodatis etc. Voculam ita, praetermittentibus regio et Cantab., tamquam superfluam et spuriam expungebat editor doct. omnino illam oratis non ita flagitat, ut sensu salvo atque incolumi migrare hinc non Posset; Verum tamen ubi de quiete occupationumque Teniissione sermo est, haud inelegans videtur huiusmodi particulae usus, quem auribus iudi-aro care facilius esit, quam Verbis describere. Horatius lib. II. oda XI, 14. Cur non sub alta vel Plautans, Vel hac, Finu iacerates sc temere Fotamus uncti p. Seneca epist. 82. initio: Multum interest inter otium eteonditiυum. Quid ergo P inquis, non satius est Nolfeiacere, quam Uiis Ἐφιciorum vorticibus volutari p Virgilius Aeneid. I. 229. i- cum DP iter aethere fummo
Deoiciens mare velivolum terrasquct iacentes, ullo Hoc proprimn est vocabulo sic. Vellem auctor adicet D set exempla verbi ita. Id hoc Ioco spectat ad proxima
verba praeρarato 'animo etc. Nam interdum ita praemit litur iis, quae ipsiam modum demum indicant. In Sene- ι cae do Benes. x, I. resistuendum videtur: Sequit Ur enim,rat male collata male debeantur, de quibias non reci filia fero querimur: ita enim Perierant, quum darentiar.
388쪽
Tittoraque et latos PoMulos, se vertice eoeli Constitit, et Libyae defixit lumina regnis. Apposite D. Ioannes Euang. IV, 6. V ot ν 'D1σους κεκοπiακΩς ἐκ τρος ὁδorπορέας, --ουτως ἐπι τ9πηγν. ad quem locum vide Pollinum in Spicili Euang. s. 67. in primisqde doct. Raphelium et EIsnerum, quibus etiam confer Vigerum de Idiot. L. G. p. 301. C A P U T VI.
Origines defenditur. Heonasmus pronominis apud Graeco illustratur, et in Xenophonte atque Arriano adferitur. Clemens Alexandr. ex coniectura el. Hemsarhuisi emendatur. Ciceronis Iocus in lib. I. Dis. Dindieatiar.
Ad haecce verba capitis 53. Iibri primi Ciceronis de Divinatione. Eadem e sicit in avibus diυina mens etc. hunc locum Originis contra Celsum lib. IV., p. 222. allegabat erud. Davisius, ubi inter alia sic loquitur ille auctor: aDor Θεro τερας αυτ , παὶ πρδς τουτ' ἐπ1τη- x7aδεέους αὐτων εἱναr ii υχύς. Vocem αὐτῶν in priore nut posteriore membro delen clam credebat vir lauda tus, quippe quae prorsus abundet. Attamen παρελκον illud haud inusitatum est, ne Atticis quidem optimaeque notae auctoribus, ut iam observavit Lamb. Bos ad haecce Rom. VII, 21. Γυρέσκω δρα τὁν νδριον, τρο Θελοντι ἐμοὶ πotειν τb καλωδτι ἐμοὶ το κακον παρακεetraret. et P. Horaeus ad verba Aeschinis Socr. Diat. III. s. l. 'E6loντr Mor ἐς Κυνόσαργες, παt γενομένν μοι 225 Non tantum a luridat, sed orationem omnino turbat.
Et videtur errore calami Proxima verba praetermitiantia faelum olla.
389쪽
T. WopRENε LEeTIONUM o κατὰ τδν δελιωσον etc. Nos alia quaedam addemus, ut locum etiam unum et alterum, praeter hunc originis, iuxta vulgatam lectionem vindicemus. D. Μatth.
δυναίμον eV-gendum σε, quunt ἁσπώσασθαι σε*7 paulo post: idoneo loco pronomen hoc exhibeat quod quidem iudicium talo satis firmo niti haudquaquam iu- dctur. ηδ Fortean recte quoque se habet geminatio ista, . apud Arrian. Dissert. Epicti lib. IV. c. 4. p. 455. ἄπαξ εἴπης, πειε τ1ς εἰς ' Θῆνας dundi, legendum videtur πoriiν ε ς ΑΘῆνας άπελθεiν, Vel ποτe ἔσταr
390쪽
Cap. LIV, 122. me nimirum illud est, quod do
Socrate accepimus, etc.. Ad haec illuminanda, ΟΡ-POrtune Vir cl. contulit locum Clementis Alex. Strom. lib..Ι. pag. 368. edit. Οxori. καὶ, Σωκράτεr τb Gi-μμroν relatoν ῆν, κωλυον, ἁλλὰ προτρέπω, ε καὶ Ah προέτρεπεν. Sed quod ille hic legendum coniiciebat, οὐχὶ μθ μόνον κωλύον, ἁλλὰ προτρεπον aequi bonique consulat, si hac de coniectura libere rursum dicam, quid sentiam. Fuit aliquando, ut locum forte defendi posse eo argumento iudicarem, quod Vocula μιμον, quam hic ingerit Vir doctus, non raro per ellipsin .omittatur. Sed ecce, quae super hac re rogatus, per litteras mecum humanissime communicavit viri doctissimus, mihique plurimum colendus Tib. IIemster- huis. ,, In loco Clementis, inquit, Vereor, ut vos utri- que sensum praestantissimi scriptoris satis perspectum habueritis; queri siquis recte perceperit, iam facilis . ,, erit ad veram emendationem aditus. In eo disputat MClemens, omnesque ut hoc essiciat, contendit nervos. τδ Iah κωλυον dici non Posse relatoν' hoc enim evicto. , ,eos Causa cadere necesse est, qui Deum, si mala et pec- Cata non prohibeat, causam eorum faciunt. Quid porro ' Siquidem, inquit Clemens, dκρiβολο- γεισ2ycia πρὸς αὐτους, ἔστωσαν τδ μεν/μ ' κωλυτr- 27S, , δν ... μηδ' oλως αGroν εἶναΓ τδ δὲ κωλυτtκδν ἐν- , , θεσΘαr τν του re τίου ἐγκληματr. Hoc duplici exem- ,,plo probandum atque illustrandum sibi sumit. En ,,Prius. 'O γὰρ προασπMων α Didς προασπr- ,αομων του μθ τιτρώσκεσ et, κωλέ ων τὁ τρωΘῆναι