Corpus scriptionum criticarum vel rariorum vel non ante editarum. Editionem curavit atque annotationes et indices adiecit Ferdinandus Handius. Tomus primus Thom. Wopkensii Lectiones Tullianae Thomae Wopkens Lectionum Tullianarum sive in opera quaedam

발행: 1829년

분량: 449페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

71쪽

binus in his, Fin, Ι. 10. hic tenetur a s iente delectus,

ave ut reiiciendis volu tatibus maiores alias consequatur, aut Perferendis doloribus asyeriores rePellat: trans-

Poriebat, ut aut reiiciendis etc. ' φ) Et Patricius, in his pro Rabirio cap. 3. Sed id nec agitur, nec cum Hsumi cavsa res isa eoiiiungitur: emendabat, Sed nee id agitur, etc. At ab ista eonfusione haud alienum 'Tullium deprehendo. Supra cap. 17. et quidem se quo fidam inter se non solum smiles, sed . . ita Pares, etc. mallet sorte quispiam, et quidem quosdam inter se non soIum so sinites , sed. . ita pares, aut alioquin deleri

illud ua. '' pro Marcello C. 3. adversarium . . Non modo attollere iacentem, sed etiam amplificare eius Aristianam dignitatem, analogia requirit hunc ordinem, non modo adυerfanium tollere iacentem, sed etc. Tusc. Ι,31. Hoc et dum erimus in terris, erit illi coelesti Σitactsmile, et cum l. e. h. v. feremur, minus tardabitur cursus animorum. cur non reficiunt docti, Et hoc,

dum etc. 8 et lib. IV, 14, se illi in morbum et ineidiane

tardius, et recreatitur ocius. hoc est, et in morhum in-eidunt etc. Imitatur Lactantius Epit. cap. 62. ut et malum comPrimatur . . et ut . invocentiam Patientiamque virumque factum esse, sed modo in iis, quae a se defende, Tentur, utrumque fac iam esse; quod illato vocabulo sem it mutatur oratio, non mutat rationem Verbi dominantis. Eodem modo in locis pro Rabir. 5. Pro Μarc. 5. Tusc. 4, 14. Wophensius varia miscuit exempla. . 48 Quod librorum auctoritate confirmatum Tecep runt no. vissimi editores. Utraque dictio aliquantum differt. Nam quum dicitur ut aut, universum designatur sapientis consilium, quod duplicem habeat sinem, quum autem scribitur aut ut - aut, quod ponitur Pro alat ut, quicumque ille deIectus dieitur habere peculiarem finem. 49 Sic non cohaeret eum verbo similes. Nos dicimus undawar demesali. Diuitiaso by Gomlς

72쪽

TULLIANARUM LIB. I. CAP. VIL

teneamus. Instit. lib. I, 22, extr. et idcirco seri yotes. vel ut ante, vel adhuc Puero Iove, deos colere infi- tuerit. pro, ut vel ante, vel etc. et lib. y. 17. 34. Sayientia est enim intelligentia vel ad bonum rectumque faciendum, vet abstinentia dictorum f. i. pro, vel intelligentia ad bonum etc. Cap. XXIII. Tt primum . quod initio dixisti, τDdeamus quale st: smiliter a nobis de antiquis Ahilosoρhis conmemorari, atque seditiost solerent elaros viros etc. Illud solerent nihil habet incommodi, cur aut tolleremus, aut rescriberemus solent. Temporis imper- Mfecti heic nullum locum esse concederemus, si antecedentia verba sic essent in praesenti similiter αnobis d. a. P. commemoratur; sed iam imperfectum solerent congruit cum superiore illo praeterito dixisί: eodem plane modo, ut de DiV. I, 18. qiιi duo genera diυinationum esse dixerunt; unum quod αrtiems esset rationis, alterum quod arte careret lib. II, 14. qui omne quod esset, unum esse dixerunt. de N. Deor. II, 61. satis docuisse videor, hominis natura quanto omnes anteiret auimantes. si dixisset Cicero in membro priore satis docere videor, in posteriore quoque dixisset, hom. Hat. qu. Om. aut at GHimantem Plura, quae mihi in mundo sunt, adseri e non Opus est φ . Pe 5ω Alia plura exempla Wophensius comparavit p. 126. ita

ut nunc constet Ciceronis usus, quo in aliorum sententiis aliarendis, etiam antecedente praesenti, imperfectum P nere solet in secundaria enuntiationis parte. Matthiae in Animadvers. ad Cic. de Fin. 9, 3O. P. 8. imperseetum Putat . fio pro praesenti non poni, nisi tibi res memoretur non uno temporis puncto facta, sed continuo temporum ordine fieri solita, quae adeo ad praeteriliam aequo ac Praesensi empus spectet. Ego vero caussam invenio in Talion o Praesentis, quod antecedit. Id enim, quum do sententia iam Di iliroo by Cooste

73쪽

gamus ad ista quoque loca vindicanda. de Divin. I, M. tum augures dixisse Boeotios, Thebainomum esse Ῥictoriam, proPterea quod avis illa victa silere soleret, eanere si vicisset. ubi vir cl. ex Vict. et Venet. 1471. legit solae: perperam: ut et lib. II, 26. Tu vates Boeotios eredis Lebadiae vidisse . . victoriam esse Thebano rum, quia galli victi silere solerent, canere victores didem V. D. reponit solent. Rursum de Leg. II, 19. fame . . ex Patro audivi Pontiscem bonum neminem

dudum prolata agatur, vim habet praeterili, eπ quo Tecla pergit oratio per imperfectum. Quaro aliis in enuntia.. tionibus, ac quibus sententia vel decretum ab aliquo aliquando Propositum narretur, id fieri Posso negaverim. Qualis est Iocus de Leg. 2, 17, 44. tantum Poriam errat diaplicem poenam Use climam, quod constaret Uexandis ciuium animis. quae quam vario modo interpolaia et a criticis Emendata fuerint, referre longum est. At profecto non susticiebat medicinam singulis verbis asserre, quae omnia non a Cicerone scripta esse videntur. Siculi in aliis horum librorum partihus, Iaeuna exstiterat possvecta corruseta hOmmum, non deorum: quam sedulus iquidam glossalor verbis alicunde arreptis explere conatus est. Nemo enim negari potest, hanc totam sententiam ab . hoc quidem Ioco alienam videri, et cum iis, quae antecedunt, Non apte esse nexam. Sed in verbis quoque multa abhor-xent a more Ciceronis: quod reprimers absolutum verbum Ponitur, quare critici inseruerunt me: quod et non infe-quar dicitur pro neque insequar, quod unum Stephanum ossenderatn tum usus verborum eoque minus, et verbum erui quod quo iuro elicorent critici, non animadverterunt, et structura diaplicem esse poenam d. , quod constaret Dein xandis hominum animis, et omissa ante et ea praepositio, de qua re nuper disputavit Wunderus inVar. Leci. EX cod. Ersuri. notat. p. 17. et illud iudicrum Di Dorum, antea memoralis Uiuorum, i. e. maleficorum, animis. Quibus accedit perversa ratio in verbo constaret, quod alii in constat, alii in confiet mulant. Quae omnia Perquam gravia mihi videntur esse dubitationis argumenta: sed haec am- plius versare non huius est loci.

74쪽

Tu LLIANARUM LIB. I. CAP. VII. - 49 esse, nis qui ius eisile eognosset. i. e. didicisset, eiusque scientiam sibi acquisivisset. ille legit, coguoseit. de N. Deor. II, 38. ae niihi videor satis et esse deos, et, quales essent, ostendisse. ampl. et erud. BOherius con- iicit, quales sint 3. Sequentia Vero loca si sana sint, 'observanda in iis est Temporum Enallage: de Fin. II, 2.

Bonum inlum etiam quid esset, fortasse s opus fuisset,

dynivisses, aut quod esset natura πρeteridiam, aut quod Prodesset, aut quod iuvaret, aut quod liberet modo. pio liberare ). de F. Deor. II, 16. Nec Nero Arytoteles non laudandus in eo, quod omnia quae mo- 3s .

Ventur, aut natura moveri eenquit, aut vi, aut Ῥoluntate, . . quae autem Natura mON reritur, haec aut me.

ubi nota moventur et moverentur' et 1, 15. ipsamque mundum deum dicit esse, et eius animi fusouem uni r- fam; tum eius insus yrinci atum, qui in mente et ratione versetur etc. tum ea quae natura suerent atque manarent etc. Lactant. lib. VI. c. 5, 1. quam vir

tutem γron recte Philoso hi desnierunt quid esset, aue in quibus rebus, qri id oPeris, quid habeat osseti. Seneca de Ira I, 5. Quid esset ira, quaestum est, an in

M. a. m. q. i. h. caderet, quo ab iracundia distaret, et gi) In his omnibus necessaria est constructio imperiactit nam, qui interponitur, infinitivus Hye ahristi induit Daturam. o23 In ridiculum errorem incidit vir doctus, ubi iam maiihias

notavit. Liberet enim non est forma verbi liberare. In loco de , Nat. d. 2, 16. modus indicativus moDentiar rationem tem- poris monstrat. Omnia quae moUentur sunt omnia mola. Falsum es t. quod unus praehet codeX, quae autem natu-

55 In his enallage non uno nomine displicet: nec dubito, quin in Dersetur compendium habe*mus Verbi Dersaretur. Apud Laciantium B, I. verha quid operis, quid habeat Ogricii non eum v. Gyet cohaerent, sed cum superioribus determinanda esst j a UistuS. - -

75쪽

quae eius Decies Int. ubi tamen Vix possum quin legam essent, pro sui.

Cap. XXIV. Videorne issi non vi etc. sed etiam im tari numqtiam nisi clarum P Miror in his non potuisse ferri desiderium voCis aliquem, quae tamen passim sic subintelligenda omittitur. ut e. g. de N. Deor. I, 28. i t enim Mis tanta naturae, ut homo nemo Nelit nishominis similis esse. i. e. ullius nili hominis. et c. 35. Tu enim sumebar, Misa in hominis fgura rationem inesse non Messe. i. e. in alia Nisi hominis figura, Cap. XXV. quam ationem tit maxime inveneris quod haud scio au non Psιs uora tu verum etc. Praeceptor noster praestantissimus exterebat voculam Mon.

Si inihi a viro maximo dissentire liceat, lacum hunc Hrimis snnilibus stabiliri et adstrui posse arbitror, quibus ex. gr. dicitur quod haud scio an feri nou Mossit cum de rei possibilitate ambigitur; et Vice versa, quDd

haud seio an seri posse, ubi fieri posse confiditur. Cona

stas tantummodo, quae DaV; sius ad Leg. I, 21. Burmanis

543 Haec omnia non Seneca scripsit, nec mutilata sunt, ut Lipsio visum erat, sed assula. In his enim dielorum inia dieibu, adiiciendis sedulitas librariorum frequentissime exem cebatur.5M Numquam aliquem soloecum esset, negatione cum x exisho aliquis ita composita. Debebat scribi alium quemquam. Latini autem quum non habuissent, quo sensum verborum immer nur commode eriprimerent, negativa ulebatitur formula numquam nisi, quae, oblitterata negationis vi, fine ullo verborum desiderio interponitur. Sed negatio in non nimi, quod est nur, modo attrahitur a nomine, quo fit nemo nisi pro quicumque non Niri positum, modo recipitur in vocabulum numquam, quod ad tolam enuntia tionem pertinet. Sic Astituenda est antiqua seripiti a in

76쪽

TULLIANARUM LIB. I. CAP. VII.

nus ad Quinctil. I. o. XII, 11. et Dulieres ad Florum lib. III. c' 6. Eodem modo Latinae Linguae genium M . suae idiotismo metiri volebat Lipsius ὁ πώνυ, cum in his Senecae de Ira III, 38. Vis tu aequo animo Paticandidatus sustragia 2 malebat, Nora vis tu etc. quem

bene resutat I. F. Gron Ovius. Forte etiam coniectura sesellit duumviros insignes, ad haec Lactantii Epit. cap. 29. Sed dicit qui I laeti, cur ergo verus ille detis Matitur hoc insumserip An Potius malos vel summovet, mel exstinguit p coniiciebat alter, an uora Potius etC. alter, cur Non Potius CtC. sed ita an pro an nou videtur

dixisse Cicero . de ossi c. I, I 5. Quod si ea quae utenda

acce eris, maiore meusura, si modo Possὶs, iubet red dere Hesodus; quidnam beneficio Provocati facere debemus p au imitari agros fertiles, qui multo Plus esserunt quam acc erunt 2 Etenim etc.

Cap. XXVII. Tractantur isa ingeniose; disyraean

OO Vid. scripta virorum doctorum qiros nomino in libro de Partientis, et qnae ibi ipse disputavi de voc. an. peierus, qui acl Cic. de Oss. I, 72, 5 i. p. 271 negaverat, In negation post diabito et nescio an umquam usurpari non, ne Acadein. Iocus hanc opinionem infringoret, argumenta intempolationis circumspenit, at quo ea invenit in importunitiato et insolentia, qua Cicero quaestionem tam facilem a Lucullo solvi posse negasset. At primum ipsam hAnc nega lichiem necessario exspectabimias, praeminis verbis ut maxime inueneris, tum vero nescio an maior insolentia exsi- istat, si Cicero istam rationem a Lucullo inveniri posse an sirmel: deniqDe vero Cicero ipso hoc exemplo utitur, ut demonstret, etiam in his vulgaribus ac parvis Tebus ratio- , Nem vix inveniri. 573 In Lactantii loco an possus postum est pro num porsus. Sic in Cic. Parad. 5, 2, 56. an ille mihi liber, cui mulieramperat. codices aliqui ei Vincent. Bellovac. exhibent mam quid ille. Do loco Ciceronis disseruit Hermannus in Eph merid. Lips. 1819. n. Iga. Vide quae nos deiparticula an.

77쪽

Τ. Wo PHERs L EcTIO Numerar etiam eleganter: denique videantur faue, ne ad-frmentur modo. Sensum postulare putabat V. Cl. denique Probentur sane. at idem illud satis commode videtur exprimi verbo videantur, i. e. vero similia sint, probabilia sint; ne ad rmentur modo, h. e. CaveamuS taΠ- tummodo ne vera esse contendamus. Sic enim videri quoque eis ero ι distinguitur infra c. 32 exu. Non enim lucem eri imus, sed ea quae vos Percini eo myreheridique, eadem nos, si modo Probabiliasine, τideri dicio mus. Sequitur: Sed de Physcis mox, . . ne tu i . Ni- , deare mentitus. Sed tit ad etc. Quod ab eadem coniunctione sed inchoantux periodi, ea ratio nulla esse videtur, cur a lectione hac vel latum unguem abscedamus. sic enim supra c. 26. Sed ne vivus quidem bono caret,s eo non indiget: sed in viso intelligi etc. Att. IX. epist. 4. Sed fortasse in eo info ostendetur, cur non

nomae riotius. Sed tameus etc. vide et de N. D. I, 26. Lactant. de Mori. Pers. cap. 14. Sed . . aliud rursum incendium molitus est. Sed celerius qnimadυersum etc. Lucanus lib. X. vs. 161. 37 Sed non Mareotidos uvae

Nobile, sed Maucis senium eui contulit annis. ubi vide cl. Oudendo ium. γ' Eadem quoque ratione

583 Eliam Goerenetius Dideantur interpretatur probentur. Verbum Dideri quamquam alibi ponitur de eo, quod placeat, aut pro lur, tamen hoc Ioco alia est dicen cli torma, quae idem fignificat quod denique Didendum eis, ne affr- mentur modo. Uti Cic. de orat. 1, 17, 77. Videremus, ne 'plus ei tribuas quam res et Deritas i a concedat, ita etiam dieitur Dideantur, ne QIrmoritur modo. Vid. Graevius au Cic. de Ossi I, EO. quamobrem et haec Didenda. 59 Haec repetitio non tantum in anaphora locum habet, volst apud Tacit. Ann. a, 14 et I ibuli I, 8, 25. sed etiam Diuitiam by GD fle

78쪽

TULLIANARUM LIB. I. CAP. VII. iteratur coni. autem, Tusc. U. 15.i quod autem laeta-hite, id yraedicandum et Arae se ferendum: quod talo autem, id etiam gloriosum : s vero gloriosum, certa

laudabile: quod laudabile autem etc. et c. 18. hic autem vincetur, ut dixi, nec modo vincetur, sed etiam serυiet: nos autem virtutem etc. de N. Deor. II, 23. EVicurus, mouogrammos deos, et nihil agentes com mentus est. Ali aut Pulcherrima forma Praediti. . ita feruntur etc. Multae auteni aliae naturae deorum . .

constitutae nominataeque sunt. Sic innumeris aliis in , locis; ut non sit, cur quidpiam moveamus in scriptura ista, Tusc. IV, 6. Praesentis autem mali, DPientis nulla adfectio esset stulti autem aegritudo est ea etc. et lib.

V. c. 16. hi autem sue his esse nullam Mut aut vitam ,αue s sit beata, beatissumam eerte esse negant. NOS

autem etc. Pompon. Mela in prooemio: Dieam autenialias Plura et exactius: nunc autem ut quaeque clari fsima et strietim. In his locis recursus iste immerito offendisse viros doctos videtur. Addamus alia quaedam huius generis exempla. de Divin. II, 13. Democritus . tamen non inscite nugatur . . verum is tamen etc. de Ν.Deor. II, 10. I De Nero aer , qui natura etc. Ille mero et multo quidem calore admixtus est: ipse enim oritur ex rei irtatione aquarum; earum enim quas etC. τὼ Ille Nero haud sacile cum Viro ampl. CancellaVerim. de Leg. III, 2. Deindo etiam deiue s Posteris Prod batur; quod et in his etiam - manet. Tusc. IV, 2. Mihi quidem etiam . Caeci carmen etc. multa etiam sunt et . unde prius etiam eximebat cl. Davisius, cui quamvis r Codex unus et alter addicat, ego tamen vix possuria sus- in oppositis sontentiis, de qua re Grono v. et Wolfius ad

79쪽

T. Wo PKRNs LECTIONUM. 4ragari Sulp. Sever. II. S. lib. I, 2 l, 5. In eo quoque cursis regem gentis Chananaeorum delevit. Seon quoque regem Amorraeorum Percialit, omni ranque eorum Ορ idis Potitus est. Basau quoque et Balac reges deviacit. etc. et cap. 37, 8. Sed Ionathan interdictiovis eitis inscius. . . mel degustaυerat. Sed ubi regi ex Domitii

fra com ertum est, morte sis ei filum iussit: sed Mo

puli' auxilio ab exitio vindicatus est. Io. Vorstius legebat, Quod ubi regi etc. vix ego ausuri adstipulari. Confer, quae nos de ellipsi. Pronominis demonstrativi egimus ad Cic. epist. ad Varr. Pornp. Mela , lib. III. c. 10. Ceterum solo etiam ditior, et adeo fertilis etiam, ut frugum geriera Hori eum ferantur modo benignilone Procreet, sed quaedam Profundat etiam nou fata. ubi

Contra hanc repetitionem Omnem lapidem movent init. Confer quae dicemus ad N. D. II, 52. Accedit etiam ad nonnullorum a limautium . . salutem, homiuum etiam

solertia. CAPUT VIII.

Octo vel nouem Ttillii loca iuxta feriem Dindicantur: totidem quoque in transitu defenduntur, unusque et alter emenseα-tur. Incitatus furor. sit, formula . concedentis. Lumina causae Deἰ orationis. Ne quidem pro neutiquam. Humanissi-61γ Prius illud etiam, quod Ernestius Davisium sequutus eiecit, viκ omitti potest: posterius in verbis multa etiam Iiant in no tris institutis non modo non desiderabitur . sed in novo orationis impetu, qui lamen Teprimitur verbis quas Praeteres, minus Commodum e s se videtur, et Propter ambiguam sedem criam codices non pauci mulια fiant et/am , ist quod minuitur vis vocat, uti multa. 'Di lias: bν Go le

80쪽

TULLIANARUM LIB. I. CAPVIII.

ma voluptas. EnaIlaga casuum. nam DRI enim omittitur, ubi posset adhiberi. Lactantius, Caesar, et Commodiantis Dinis Eicuntur. Emen tur,quoque Commoreianus. Denique pindenique. Vocis noster usus notabilis. Elli is diarior. Lucianus defendituri

Pergimus in eodem libro Acad. ΙΙ. ibi autem cap. XXVIII. ista legimus, . . nonne ibidem incitato furor

se. elamat 2 Legebat editor doctissimus ruct altis stirorerat latinitatem quod attinet, nihil omnino disserre videtur , utrum quem clamare dicas incitatum jurore, an incitato furore a nam incitatus Juror est furor vehemens et effraenatus. sic Tusc. V, 24. sudium dicitur ineitatum. in Or. c. 59. cursus in Oratione incitatior. et Fam. VI.ep. 7, 5. genus scriniurae non modo libertim, sed inei laeum atque elatum. Plura Lexicographi subministra- 5ρ hunt. Saepius autem xei adscribitur, quod personae magis convenit, deque abstractis et adiunctis enuntiatur, quod proprie quadrat concretis et subiectis. Sic oc- Maia o erta de Leg. I, 3. Neque enim occΠPata OPeria, neque im edito arrimo res tanta suscipi Motes. Oeeu-Mata OPera, i. e. in Occupata opera, cum OCCupatuSsis opera. Noli erat cur illic occuyato OMera rescriberet 6et Bene quidem , sed Davisit dubitatio non iam absurda

erat atque aliis videbatur. Nam incitatum dicitur aut id, . quod o quieto statu ad velocem decursum excitatur, veluti . sudium, oratia, aut quod in cursu vehementilas promovetur, ut gradias incitatus. Quam lamon incitationem furor admittat, qui ipse est summa animi commolio, non tam tacito intolligitur. Neque qui defendere conati sunt, aliud huius generis exemplum committere poterant, neque incitatus furor est vehemens, sad accensus, colici latus. Scribonius Largus 94. toxicum e Destigio ciet dolorem omnium inieraneorum insnitum - concitatque mentis

furorem.

SEARCH

MENU NAVIGATION