Sophoclis Oedipus Coloneus cum scholiis graecis edidit et annotavit Augustus Meineke

211쪽

AD OEDIPUM COLONEUM 193

δρα. Quod statim sequitur τουτ' Dindorsius in παντ mutavit. Bene ταῶπα tuetur Spengelius.1454. ἐπεὶ ι ἐν ευραὶ Recte viri docti suspectant ἐπεί reiecta durissima Hermanni explicatiune. Apertum est requiri participium; non credo tamen neque Dindorlium verum vidisse qui αγων, neque Hartungum qui στρεφων reponiti E scholiasta liberrima verborum poetae circumscriptione utente nihil conici potest. Ipse scribendum putavi ἐφείς, eodem huius verbi usu, pio Homerus κήδεα ἐνεναι dixit et Aeschylus ἐνεναι tiόρον.1455. τα δε παρ' ἰtiae αὐλ: Vetus loci vitium τάδε nήριατ' αυ-λς e scholiis correxit Canterus ; praeterea verborum ordinem ita invertendum esse τα δ' avθις grae' ημαρ, antistrophicus versus docet. 1462. ἴδε iaαλα ι εγας ερε πεταιJ In Laur. μέγας scriplum fuisse omisso μάλα annotavit Dubnerus; neque legisse videtur Eustathius ad Hom. p. 692, 54. Et languet sane sιαλα

Meyας: quare scripsi steγας ι δε ιιεγας ερείπεται, cui favet non nihil versus strophicus νεα τάδε νεοθεν γηλθε μοι. Quum primum μεγας excidisset. Supervenere metrici s αλα supplentes. κτυπος. quod vulgo in initio sequentis versus legitur . in finem huius versus protraxi . .

1463. αφατος οδε διόβολοςl Ita libri habent; scripsi δέ-

βολος od' αφωος, in quibus δίβολος Hermanno acceptum sero, cetera aliter administranti. Nunc tamen praetulerim διοβολος

1466. επτηξα θυμω οὐρανία γαρ ἀστραπὴ φλέγει

πάλινl Metricum vitium alii alia eorrectione tollere conati sunt, Hermannus ovράνια scribendo, id ut adverbii loco sit, Elmsteius ovem, Dindorsius δρανία, Bergkius Οιιβρια vel διιπνία ultima pr3eter conSuetudinem producta. duadrisyllabos pedes repudio

Soph. Oed. col. 13

212쪽

194 ANNOTATIO CRITICA

propter versum antistrophicum. Ουρία legisse videri potest scholiasta ταχεῖα pro explicatione ponens. at quis unquam Oυριος de celeri motu fulminis dixit ' Quare αἰθρία scribendum putarem puro enim caelo tonabat) nisi lenius suppeteret remedium ovea νὴν φλέγει, eaelum illustrat. Hoc igitur restitui. Erroris originem aperiet Lobetus Mnem. XI p. 419. Initio versus propter Strophicum versum fortasse ετηξα scribendum, cli. Euripide apud Clementem Alex. Strom. III p. 520. τμω τάλαινα καρδίαν ορρc0 dig. 1467. τί staν αφήσει τελοςl Laur. ἀφῆς, superscripto αφήσει. Perineptum vero loquendi genus est τελος αφιεναε, quod qui recte sensit Nauchius minus feliciter tamen coniecit τί stor ν; τί φήσω τελος; Quanto rectius scripsisset τέ μαν ἐ-rca ξει τελος, ut est apud Aeschylum Sept. 157. Sed verum haud dubie est quod restitui τέ φιαν pnὶσει βελος; Horum nominum frequens est permutatio, velut apud Aeschylum Pers. 269. τα πολεα βέλεα παlis G γῆ

l47 2. τῶ δ' ἐπ' ανδρh Inutili coniectura et se δε τἀνδρί

Blaydes ius.1474. Libri choro tribuunt. correxit Turnebus.l475. τουτοὶ Omittit Laur. et libri non interpolati, quos sequutus Diudorlius in fine versus addere maluit πατερ. 1477-85. In hoc earmine poeta inde a quarto Versu

exactissimam non metrorum tantum, sed etiam singulorum co-Diuitiaso by Cooste

213쪽

AD OEDIPUM COLONEUM 195

lorum verborumque cum antistropha congruentiam sequutus est, adeo quidem ut bisyllaba bisFllabis. trisyllaba trisyllabis etc. respondeant. Bem oculis sulticiam:

in tanta horum versuum aequabilitate credi non potest poetam in tribus primis versibus minus sui SSe accuratum, ex quo Sequitur illos gravissimas et quae vix tuto emendari possunt corruptelas traxiSSe.1477. διεπίσταται J Si rectρ antistrophicum versum il49liumendavi, metra exaequari possunt scribendo περιίσταται, quo composito cum Homerus usus sit, ne tragicos quidem in melicis carminibus abstinuisse probabile est. CD. Porsonus ad Eurip.

Med. 284.1478. oτοβος Al Abest vulgo A, quo addito iam optime sibi respondent εναλδεο et Oroβος A. 1480. rλαος - Τ λαοςJ Scribendum suspicor ἔχε ος - λεως, prima sFllaba correpta, ut in ιλύοντο apud Homerumll. II, 550. et mensura iambica, ut apud Eurip. Hel. l0l3 10083.l482. σου τυχοιιιιJ Libri συντυχοι sit. correxit Cohetus N. L. p. 20 l. l488. h φυνω φρενδε h φυσαι Hermannus, legitque hoc manifesto scholiasta; non male tamen 6 φῆναι Nauckius, cui

214쪽

statuenti, non autem ut g l a vel φρασον in eius locum sussiciendum putem, sed ut Sophoclem scripsisse opiner εμφῆναρ λόγον, sive mavis ἐφέφυσαι λογω. cf. Aeschylus Suppl. 276. καὶ ταυτ' aληθῆ παντa καρτα ) προσφυσω λογ P. 1491. ἰω tiu παι βαθ' ii Alterum ἰω addidit Hermannus. Τotus versus fortasso ita scribendus: ἰω ἰω, προβαλ, βαθ' lareo θ ενl ειτ ακρῶν ἐπέ in quibus ακραν pro ακραν rostituit Hartungus; praeterea loco ἐπί, quod non video quo pacto defendi possit. scribendum videtur περί. Pro ἀγροθεν ' quod supplevi, rectius fortasse οἴκοθεν supplendum est. Alterutrum sane et luci sententia set syntaxis et metrum postulat.1494. IΠοσειδανίφl Bergilium IIοσειδα υνί P. Malim Ποσειδανεί P. t 495. ἐκ ovi Ante Elmsteium nov. 1498. αισs' ωναξl Triclinius σπευσον ante αισσε addidit. quod plerique sequuti sunt; at vix credibile est poetam in haeo hiestatio no diversa tempora coniunxisse; accedit quod me trane sic quidem satis sibi respondent. Suspicabar αισον ἐχω 0ναξ. Quamquam in talibus locis quis certa spondeat' appr-lum enim est haec etiam hunc in modum scribi posse a ισον coaναξ, et in opposito versu Zευ ava σοι θροω, ut φωνω pro glossemate sit. Vesvchius Seos ς' φωνή. De imperativo αι-

1515. αι πολλα βρονταὶ διατελεῖςJ Ad verbum si haec

215쪽

AD OEDIPUM COLONEUM

vertas, habebis perpetua quae indentidem ineidunt tonitrua, quod quid sit non assequor. Dubito etiam an recte πολλα sic a δια τελεῖς seiunctum sit. Quod autem maximum est, unde nominativos pendere dicamus ' Theseus interrogaverat πως εἶπας δηλουσθαι ταδε; ad quae nisi a balbutiente responderi non potuit αἱ βρονταί. Laur. aliique libri habent αἱ πολλαί, quod vide ne glossema sit sequentis διατελεὶς , Sophocles autem scripserit δηλουσι βρονταὶ διατελεῖς. Hoc recipere non dubitavi. Quodsi quis δηλουσι ex praegresso δηλουσθαι assumendum existimat, mutabit opinor sententiam, Si vernaculo Sermone graeca

sibi reddiderit.

1516. στρά pareat Ita Piersonus correxit librorum scri pluram στρεφαντα. Unum apogr. πολλά τ' ἀστράφαντα. Inutili lusu vir doctus Gκ χθαντα. 1525. γειτονωνὶ Libri fluctuant inter γειτονων et γειτον- Laur. iuplice accentu γειτονων. 0ui γειτονων praeoptant id durissime cum αλκῆν coniungere coacti sunt. Necessarium mihi videtur, quod cum Dindorsio praetuli, γειτονων. Hoc enim dicitur: meus tumulus in vicinia tua situs vice exercitus ex longinquo arcessiti tibi erit praesidio. Opposita sunt ἐπακτὴν δορυ et γειτονων τυιιβος, eamque ob causam haec arcte coniunxit poeta. Non recte autem ἐπακτὰν δόρυ et ασπίδες Din- dorsius auctore Doederlinio distinguit, ut ασπέδες sint quasi legionarii, επακ τοί autem mercenarii; imo ἐπακτδν simul ad ασπίδες spectat, et ασπίδες και δορυ unum eundemque exercitum complectuntur. CL quae ad Electr. 36. dixi.

1526. α δ' ἐξάγιστα μηδἐ κινεῖται λόγωl Quae cum

piaculo coniuncta sunt Deque verbis moventur, h. e. α ἐαάγιστά ἐστι τψ γεινουντι. Nihil in bis corrupti esL1529. στέργων os uod Laur. στεργω νομωι.

216쪽

1531. τψ προφερτατ P 3ιον ol Nauckio γον pro ειονqi scribendum suspicanti adeo non assentior, ut si omnes libri ha berent γονφ, ego id μόνφ scribendum esse dicerem. Natu maximo, non etiam aliis filiorum haec arcana aperienda esse dicit. Neque ex eo, quod Scholiasta του πρεσβυτερφ υι se posuit, colligi potest, hunc in suo libro habuisse γον P. l 533. τηνδ' ἐνοικήσεις πολινJ Cave corrigas τήνδ' αν obc σαις πολιν. V. ad Electr. 798.1534. υα ανδρc0νJ Vulgo are' ανδρων, quod recte dictum esse tum credam, si quis graece dici docuerit h πους πορθεῖ-ται απὰ et ἄν πολεsHων. Emendavit Schaeserus, cui nemo dum obsequutus est. Quae Sequuntur αἱ sιυρίαι πολεις, civitates plaraeque omnes, incredibile dictu est in vitii suspicionem vocari potuisSe. 3540. παρονJ Speciose, non vere Matthiae πτερον coniecit.

Antea quidem se in hac luce non luce versatum eSse, nunc Vero postremum ab ea se tangi dicit. In quo quid Nauchio meo adeo displicuerit, ut emendationem periclitaretur nullo pacto admittendam, exputare non possum. Neque verum est Oedipum visum recuperasse, quod ex us. 1543. colligi non potest. Animi non corporis oculis cernebat.

Ego Musgravium SequutuS Sum.1556. τὰν αφανῆ Invisibiles et ex hominum conspectu sublati omnes sunt dii deaeque, non solum Proserpin3. quare τὰν αφαῆ Θεον poetam scripsisse suspicatus sum, Iuce Diuitigod by Cooste

217쪽

tarentem, quemadmodum Pluto statim εννυχίων αναξ ap- poliatur. 1560. λίσσοι citi Dindorsius oppositorum versuum metra exaequaturus λίσσωμαι edidit, usu coniunctivi, quantum equidem scio, nullis exemplis muniendo. Scholiasta in libro suo post λίσσομαι habuit διδου ιιοι, quod nisi interpretis suit infinitivum ἐξανυσαι explicare volentis, ex aἰTovsιαι corruptum videri potest; nam αἰδου/ιαι, quod Reifigius coniecit, merito reiecit iam Elmst eius. Sed vitium loci in antistrophico potius

versu quaerendum est.

1561. μὴ 'πιπονφJ Laur. μήτ' επιπονω sic); similiter reliqui libri. Recepi Bergkii emendationem; αδάματον in versu antistrophico choriambus est. Accurate tamen ne sic quidem metra congruunt: congruerent si legeretur μὴ 'πιπονως ἐμί τε βαρυαχεῖ.l 562. εω σαεὶ Ante Vauvilliersium ἐκτανυσαι. Scho

1564. νεκρων πλακα καὶ στυγιον δομονl Libri νεκτων, illud Triclinius. Metro sua constabit ratio, si Scripseris νεκρων πλακα τον GTυγιον τε ὁδιιον, et in antiStropha κατευχομ αι

est particula αν, quae ut nunc res est non potest nisi ad ικν -

μενων trahi. Multo minus ossensionis habet Electr. 1440. δι' in ὀς αν παυρά γ ως ἡ πιως εννεπειν προς ανδρα τονδε συμφεροι, et Oed. Tyr. 1354. τοτε γαρ αν Θανων -κ ἐφίλοισιν οι δ' ἐιιοὶ τοσονδ' aχος. Forsan igitur scribendum πολλων δ' ἀναρορ ματαν, multis malis fati necessitate temeres i. e. nullo suo merito, ut Musgravius interpretatur, in eum ir-Diuiti eo by Cooste

218쪽

200 ANNOTATIO CRITICA

mentibus, rursum iustus ei deus f eat. Sed pro ικν μενέον expectatur praeteritum.1567. σφεὶ Libri σε, quod correxit Reishius. 1568. σωφέα τ' ανικάτovi Hermannus propter strophicum versum δριαχανου edidit; ego σῶ/ιά τε μαιμακου posui est. Photio Lex. p. 241, 34. Mais ιακον τὰ χαλεπὼν καὶ δυσφια-χον. τραγικὴ ὴ λεξις. Ab hoc adiectivo non diversum esse videtur ἀμαhιακος, quod superest in paragoga forma ἀμαιμακετος, qua plus Semel utuntur poetae tragici, ut etiam lenius corrigi posse videatur scosιά τ' asia ιιιακου. 1570. φασὶ πολυξεστοιςl De φασί recte statuit Dindorsius;

non male tamen Ilergkius ταῖσι. Pro πολυξέστοις recepi certam emendationem Musgravit πολυξενοις. l 571. ἐξ αντρωνὶ Strophicus versus si recte Scriptus est pro αντρων non male conicias poetam Scripsisse ἐκ πετρων,

quod de antro dixit Sophocles Phil. 272. Nauckio quid praeter metrum in αντρων displicuerit. non indicavit. t 572. αδάματονJ Ante Brunckium ci δάμaστον. 1573. λογος αἰἐν πειJ Ita Triclinius pro λογος ἀνεχει scripsit. Berghius μογος αἰἐν εχει. 1574. o J Ρosui quod poetica dictio postulabat τον. praeivit Hermannus, optime de totius loci interpretatione meritus.1575. καχευχοριαι ἐν καθαρου jναιὶ Hoc de Oedipo aptissime dictum esset, de Cerbero autem, ne impediat Oedipi iter iusso, ineptissime, nisi, quod non puto, demonstrari potest ἐν κα9 ω βῆναι τινι graece dici posse pro secedere ut aliquis

pura et eaepedita via incedat. Quare vereor ne locus corruptus sit, Sophocles autem scripserit ἐκ καθαρῶν βῆναι. Igitur hoc Precatur chorus a Morte, ut Cerberum de pura planaque via se-Zoo by Gooste

219쪽

AD OEDIPUM COLONEUM

cedere iubeat Oedipo ad insernas plagas tendenti. Plurali ἐν καθ' oις usus est Plato Legg. X p. 910. A.

1578. αἰενυπνονJ Laur. αἰεν αυπνον, Sed in αἰενυπνον correctum. Veram scripturam servarunt etiam scholiasta Suidas et Eustathius. Recte Hermannus aeternum sopientem interpretatur.

t 584. λελοιποτα κεῖνον τὰν αεὶ βίοτον ερεπίστασοὶ Locum conclamatum post inscita aliorum conamina Dindori ius ita sanandum coniecit κεῖνον σαφίος τὰν βίοτον. Ego scribere ausus iam ἐκεῖνον αρτι βίοτον. AEI extrita litera P ex APTI natum videri potest, τὰν autem a metrico additum, postquam εκεινον in κεῖνον et αρτι in ἀεί abierat. Sed possunt etiam alia conici, e. c. λελογχοτα κεῖνον τὰν αεὶ θανατον, vel τὴν αἰενυπνον est. Aeschylo Agam. 1450. τὴν ἀεὶ φερουσ' ἐφ' tuis Mola' ατελευτον υπνον. Ac λελογχοτα iam Mullgius coniecit at idem reliquit βίοτον, quo sententia evadit Christiano homine quam ethnico dignior. Quod complurihus aliis pro ἀεί in mentem venit αἰνον, non minus mihi reticulum videtur, quam quod item aliis placuit τὰν αβιον βίοτον. 1586. καὶ συ που παρων εξοισθ' υφηγητῆρος ουδενος Ex linguae usu haec significant aut scis te praesentem adesse. aut scis quum praesens adsis, non autem quod sensus loci poscit. quum praesens adfueris. An igitur corrigendum καὶ συ non

παρών positum videtur apud Aeschylum Pers. 266. καὶ μην παρών γε κου λογους αλλων κλυων, Περσαι, φρασαι/d αν OP επορσυνθην κακα. Sed tamen diversa est huius loci ratio, in quo φράσαιιι αν pendet a κλυων, non a παρών, quod quum poneret poeta ita perrecturus erat aeτος πάντα κακὰ εἶδον. De Antig. 1192. et de Aristoph. Vesp. 872. in quibus item παρών praeteriti vim ha-

220쪽

202 ANNOTATIO CRITICA

bere putatur, dixi Symbolis criticis ad Antig. p. 46. In Laur. νφ' ηγητπιρος scriptum est, ut praepositio interpolatori deberi videatur. Simplex ηγητήρ habes 152 I. De ἐξιδεῖν v. 1648. 1592. πολυσχίστέθη Ante Heathium που σχέστο.

1595. aφ' oo ιιεσος σταd Ita Brunckius correxit librorum scripturam ἐφ' ου μεσου στας. Rarissimam structuram imitatus est Alciphro Fragm. 3 p. 78. μεση γαρ ἔστζκα αποτῆς Ἀφροδίτης καὶ του 'προπος. Ita enim scribendum est. Ibid. του τε Θορικίου πετρουJ Importune et praeter rei veritatem Τhoricum in his regionibus commemorari dudum a criticis intellectum est. Nec lectioni sua constat fides. In Laur.

scriptum est τουθ Det κε Ου, θ' ex T laeto et τε superSeripio: itaque antiqua scriptura erat τουτερικιου. quod in libro Par. T. distincte τουτ' ἐρικίου scriptum est. Igitur scribendum duxi του τ' 'φικείου πορου, sive rupem illam a frequente ericarum proventu, sive ab arborea nympha Erica Hesychius v. Tet κη in illis regionibus fortasse culta, sive denique ab Ericea, Aegeidos phylae pago notissimo in Coloni si sorte vicinia sito, denominatam fuisse dicamuS. 159 T. εχυσεὶ Male de exuendis vestibus hoc interpretantur. Exuebat sane vestes sordidas Oedipus, sed non ante quam filiae novas attulissent; itaque ελυσεν est Iainabat, remotis quibus constrictae erant si bulis. Cf. Τrach. 923.

λυει τον αυτῆς πέπλον, si χροσήλατος

l599. λουτρα κ aὶ χοαςl Non sine os sensione est λουτρα καὶ χοας c0niungi, quod ex usu quodam pleonastico interpretari non licet. χοαι enim non facile dicitur nisi de inseriis in sepulcro defuncti essundendis; earum autem nulla sit in sequentibus

라틴어 텍스트