장음표시 사용
201쪽
1098. προσπολου ιεναςJ Berghius προσπωλουμένας, accedentes eum comitatu famulorum explicat Dindorlius. Optimo sensui conveniret προσπορευφιενας i. e. προσπορε ομενας, ut
1118. καὶ σοί γε - εἴργαι βραχυJ Vulgo και σοί τε - εσται βραχυ. Emendavit Spengelius, quem vide. 1121. τῆκ Ante Musgravium σῆν. 1124. ποροιεν εος έγω ΘελωJ Hoc defendi non potest exemplis, qualia congessit Matthiae Gramna. si 485. nec dubitarem reponere OP ἐγώ, ut est apud Eurip. Ηel. I 405 θεοὶ δε σοί τε δοιεν in ἐγω θέλω, nisi in Laur. scriptum esset gro-
ρειεν, οι R m. s. Superscripto. hinc dedi παρεῖεν ως ἐγω θελω.cir. Ded. Τyr. 251 υμῖν - οἱ παντες ευ ξυνεῖεν αἰἐν οἱ θεοί. 1131. τ' Mi Laur. τ' ri, apogr. partim τ' εἰ partim ἱ.1132. πως cI'l Hermannus πως σ edidit et 1133. τίς pro cia τις, idemque praeter alios sequutus est Dindorsus.1141. Ουτ'l Ante Elmsteium Ουδ
Nauchius malebat αγων ἴρεω7, quod incommodum est propter 1146. πάρειμ αγων. Non sine offensione tamen est αἱρεDDiuitiam by Cooste
202쪽
ἀγῶνα pro eo quod sane non infrequens est καθαιρεῖν αγωνα, eonficere certamen. Itaque nisi hic quoque Sophocles a communi usu descivit, conicere possis αιρεον ῖρεθ', quod pro ὁαιρῶν dictum paulo aliter sonabat in ore graeco quam αιρῶν sine articulo. Nisi potius ουτος, i. e. Creon, qui captus in pugna una cum puellis redierat, servandum est, αγων autem, quod glossator ad oυτος male a se intellectum adscripserit, delendum. Ac captum iri Creontem praesagit chorus vf. 1065. Et unde Oυτος natum dicamus 'I153. ανθρωπονJ Libri ἀνθρωττων ex scholiis correcti. 1164. μολοντ'l Vauvillersius μονον. Versu sq. τε Post ἀπελθειν addidit Heathius.1169. cpikτατε σχεςl Ante Heathium φίλτατ' εσχες. 1187. κω cod Libri καλῶς ab Hermanno correcti. 1189-91. Horum versuum fidem non unam ob causam suspectam habeo, eosque a pinguis ingenii orisque histrione potius quam a Sophocle, h. e. ab eo dictos esse arbitror, qui optime omnium quid aptum ubique esset callebat. Primum illud εφυσας αυτὀν abruptius insertur praecedentibus, quibus admonuerat patrem Antigona, posse eum nullo suo cum periculo filium audire. Itaque quum iam novum argumentum asserat, hoc sere transitu uti debebat . praeterea hoc tibi reputandum, tuum Polynicem esse situm'. Quid vero est quod Antigona a patre expetit' nempe patienter ut serat quicquid iniuriarum ei Polynices illaturus sit. Hoc profecto plus est, quam quod a patre postulari poterat, ne commemorem hanc sententiam a totius orationis consilio esse alienissimam. Praeterea absurdum dicendi genus est τα των κακιστων δυσσεβέστaτα, quod quum rem inepte augeat, an Sophocles pro suo agnoscere voluerit, vehementer dubito
203쪽
1190. δυσσεβέστατ' εἰ Da esii haec correetio est pro
1192. ἀλλ' εασονὶ Ita anonymus correxit vulgatum α αυτον. Uunderus tentabat ἀλλ' ἐα νιν, quod Hermannus sequutus est. Musgravius αλλ' εlων, quod non displicuit Nauckio. Mihi nihil horum omnium probandum videtur latetque sine dubio aliud quid. Fortasse scribendum est αλλ' αισον, quod aptissime infertur iis quae Antigona v. 1187. dixerat λογων δ' ἀκουσαι τίς βλάβ'; fundem imperativum recte restituisse mihi videor Callimacho p. 227. sortasse etiam Sophocli in hac ipsa fabula v. 1498. Mensuram primae syllabae verbi dua ancipitem esse constat, quae quod in trimetris alias apud Sophoclem producitur, id hanc causam habet, quod aliter verbum hoc iambicis numeris aptari vix poterat. In iambica dochmiaci pedis parte corripitur apud Aeschylum Suppl. 758. κυνοθρασεις Θεων ἐπαῖ-τες Ουδεν. Sic enim legendum esse alio loco ostendi. 1194. ἐξεπρδονται φυσινJ Inani lusu tentatum est ἐκ-
μαλασσονται φρένας. Hoc dicitur, amicorum alloquiis tanquam incantamentis ipsam naturam immutari.
3195. εἰς ἐκεῖνα, ιιη τὰ νυνJ Probabili coniectura Cam
rarius εἰς ἐκεῖνα μοι τὰ νυν.1197. λευσση: Ante Piersonum λυρος. 1199. ουχὶ βαιαJ Ante Musgravium Oυ βιαια. Laur. aliique ουχὶ βιαια. 1209. συ δε σων ι 'l Scaliger συ δε σως ἴσθ', Schnei deminus su δἐ σῶν σ' ἴσθ cuius structurae defendendae caussa quae exempla asseruntur nihil probant, Τrach. 706. Ορω δέ
e εργον δεινον ἐξειργασμένην et Ai. 605. ἐλπίδ' εχω μέα ' ανυσειν. Quae ne potuerunt quidem aliter dici: nemo autem unquam nisi qui soloecismos amat dixit οἶδα με σων pro
204쪽
οἶδα σῶς ών. Id qui sensit Dindorsius, edidit συ δ' ἰδν σάiς ἴσθι, quod recepi, quamquam displicet ἰδν σῶς dictum pro σάψῶν. Si altius subest vitium, conicere possis σἐ δῶ σῶν οἶδ' ἐάνπερ, vel συ δἐ σάjς ἰδν κατισθ', ξν καμέ τις σώ y Θεάῆν.
Quae tanto certior videri potest emendatio, quum hoc carmen ex eorum genere Sit, in quo accuratissima regnat numerorum concinnitas, a qua nusquam recessit poeta nisi in basi glyconeorum. Sed vide ne consulto poeta responsionis severitati renuntiaverit, cuius rei causa quaerentem non latebit. 3230. κ Ov xς - φερονl Laur. κοῖφας - φέρων. V. Speu- gelium.
edidit ala, commate post ἔξω distinguens. Qui Gorgianum orationis formandae schema h. l. agnovit Spengelius, scripsit πολυι ιοχθος. 3t πολυ languet, pro quo melius, Opinor, scripsisset ποτέ. Aliorum huius loci expediendi conatus silentio transmittere licebit.
1234. φονοι στάσεις ἐρις ιιάχαιJ Fortasse φονος cum chiasmi figura. 1239. post ιιονος plene distinxi. 1242. Iςl Ante Brunckium cύς. 1248. δ' ἐννυχιῶνJ Vulgo δἐ νυχιαν. correxit Lachmannus firmante scholiasta. Dissiligod by Cooste
205쪽
1250. ἀνδρων γε μουνo: Recte hoc dicendi genus suspectant viri docti. Totum versum damnant Din dorsius et Nauckius.
1260, πίνοςl Ante Sealigerum πονος. 126 1. κόμη - ἀκτενιστος ασσεταιl Falluntur qui hanc descriptionem esse personae σπορτοπολίου existimant. Quo nomine quam personae speciem designaverint Graeci ostendi addendis ad Comicorum Fragm. vol. V p. 109. cf. quae infra ad 0edip. Τyr. 742. dicta sunt.1262. φορειl Scripsi φερει, accipit, et sic liber Ven. 1263. κακιστος - ν κεινJ Non ν κειν scripsisse Sophocles videtur, sed οἰκεiν. V. ad Oedipum Τyr. 586.1266. ταλλαὶ Reis kius aliique τἀφιά, quod non sufficere ostendit Spengel, qui ipse conicit aλλα hoc sensu, ne alia post alia comperias. Interim tamen Reis kium sequutuS Sum.1270. προσφοραl 0ccurrit his verbis sollicitudini, qua premi posse Oedipum suspicatur, ne nova mala a filio sibi accedant. Ita haec recte interpretatur Iacobsius, nec opus esse videtur correctione.
1273. σὐ δ' ἀνταμείβειJ Non bene mea quidem sententia legebatur ovo' ἀντas είβει, quod parum concinne praecedentibus insertur. 1274. 1 ηνέειςJ Laur. s ιηνιεῖς. voluit opinor μηνιας, quam pessimi commatis formam saepe lihrarii genuinae suffecerunt.1276. δυσπροσοιστονὶ Cave corrigas δυσπρόσωζον. Dimsicilis aditu et intractabilis h. l. dici debuit Oedipus, non adspectu foedus.
128 l. τερφανταὶ Hoc si corruptum est, fortasSe στερ - ζαντα scribendum est. Sed nihil mutandum est. Diuitiam by Cooste
206쪽
1282. δυσχεραναντ' ri κατοικτίσανταὶ Non recte haec
Brunckius transitivo sensu dicta statuit, molestiam vel misericordiam moventia. Imo ipsa verba, quae quis loquitur, δυσχεραίνειν et κυ-oικπΓζειν dicuntur, cuius figurae frequentia exempla sunt. Cf. v. 74. απανθ' ορωντα λεξομεν.
1310. αυτω τ'l Ante Reishium αυτος γ.1311. επτὰ ταλσιη Recepi elegantem et veram, ni salior, emendationem Bergkii επτά τ' ασπίσιν. Vulgatam scripturam tuetur Dindorsius, λογχας de ducibus interpretatus, quod num fieri possit dubito. CL ad Electr. 36.1313. δορυσσουςJ Ante Rei sigium δορυσσους. 1314. δόρειl Ante Hermannum edebatur δορί, quod primus correxit Seidlerus ad Eurip. El. 429. 1328. εξαιτου/ιενοι ιιῆνιν βαρεῖαν εἰκαθεινl Iram remittere. Notanda haec verbi εἰκαθεῖν structura, cuius hoc unum exemplum. DINDORFIUS. Quidni deprecantes iram ut cedat Pro εἰκαθεῖν ante Elmsteium erat εἰκαθειν. 1333. προς νυν σε κρηνων καὶ θεῶν ομογνίωνJ Ineptae et
inutiles sunt criticorum coniecturae. Verissime scholiasta: πα- Dissiligod by Cooste
207쪽
7τικον ἐστι τὰ προς πατρψνων κρυνων ορκουν, ῶς εἰεφη, προς τῶν ἐκθρεφαντων σε υδατων. Nimirum oμογνίων simul ad κρηνων reserendum est nec dissert significatu a πα-τρεύων. Similiter v. 1385. de patria dictum est γῆ ἐμφυtim. Apposite item Sophocles apud Schol. Pindari Pyth. IV, 221. ω γῆ Φεραία, χαψε, συγγονον F υδωρ,
tuisset. In transcursu monere liceat, vocem ομογνιος certa coniectura restituendam videri in Sophoclis fragmento apud Stephanum Byz. p. 248 n. 413 N. Λωδῶνι ναίων κευς ομίος βροτων. Male id oμέστιος scripsit Τunellius. Corrigendum ὁμογνιος βροτων, cli. Pindaro lis ανδρῶν ἔν θεων γενος, Arato Dios. 5. του Λιος) γαρ καὶ γενος εσμεν et Aristotele de Mundo p. 401, 2 l. πιυς γενεθλιος τε καὶ κειος καὶ os orνιος. 1334. παρεικαθεινl Ante Elmsteium παρεικάθειν. 1336. οἰκοῖμενὶ Ne malis γ κομεν vel simile quid, vide quae ad 0edip. n. 587. dicta sunt.1337. εξειληχωεςl Ita ex uno apographo editum, Laur. ceterique ἐξειληφOτες. 1340. τημῆ - φρενίJ I. e. εμοί. Levi lusu Blaidesius pro φρενί coniecit χερί. 1346. Oἰδια ςl Ante Valckenarium Οἰδίπου. 1348. d μουχοιJ Ita Laur. a m. pr. ut Reifigius coniecerat, vulgo δημουχος.1351. ου τανὶ Ante Brunckium Ουτ' αν. 3357. στολας φορεDl Miror quod de ceteris exilii malis
'ὶ Versus hos ex Eumelo sabula dnetos ipsiusque Eumeli ex Troia reversi et patriam salutantia esse suspicor.
208쪽
tacens vestimentorum tantum sordes commemorat. Ilas dolebat quidem Polynices v. 1258. sed tamen sic ut totum exulis Sta tum lacrimaret. Desidero igitur nomen omnes Oedipi miserias complecteris, scribendumque opinor τροφας τερειν. Sic enim, n0u φορεiν, Laur. et maxima pars apogr. habeti
1358. ἐν στόνψ - κακωνὶ Reis kius ἐν pyD90, Bergilius εν πότμε P, Martinus ἐν κλόνου, quibus omnibus praetuli quod
αυτίκj Haec nondum inventus est qui vel emendaret vel proba hi liter explicaret. Bobraeus tentabat σε δαβι υν - ος αυτει ,
quem nemo Sequetur. Intelligerem Si Scriptum eSset oD Tι mo,
Reifigius. quod miror eum probavisse ΙIermanno. Non dubium est quin locus vitium traxerit. Sed quae a criticis coniecta sunt, vix digna sunt quae commemorentur. Melius ceteris commentissest quod Nauchius coniecit κύτωθεν, quamquam ne hoc quidem magnam probabilitatis speciem habet. Ipse παλωον coniectabam. nec πτερω Γον reicerem cli. Eurip. Alc. 261. 2 ιδης πτε- Diuitiam by Corale
209쪽
ρρωτος. Sed verum videtur quod reposui στυγνοπροσωπον, quod sormatum est ut σεμνοπροσcὐπος. Originem erroris indicavi Symbolis crit. ad Antig. p. 49.1394. καὶ πασι Καδμείοισι τola σαυτ F cistat Vesomnibus explicat Hermannu* quod non credo huius loci esse. τοῖς πασι coniecit Nauckius. Possis etiam απασι; sed editum tuetur sortasse allatus a Uundero locus Oed. Tyr. 347. και ξ Ἀ- φυτεLIO TOLργον εἰογάσ9m τε. Quamquam hoc etiam aliter
explicari potest. Neque trahendus huc locus in Aeschyli Sept. 773. θεοὶ leg. ὁσοιὶ χ aὶ ξυνέστιοι πολεος ὁ πολ ωατος τ' ἀγών, ubi τε post καὶ per ana coluthiam quandam illatum est.
1402. τινι l Λnte Tyr hiitum τινα.1404. συγκ tegati Ante IIerin annum συγκυρσαι. 1407. σφω γ' εανl Libri σφωῖν γ αν. Correxit Elmsleius.l4l 1 - 13. Non assentior totum hunc locum in corruptelae vel interpolationis suspicionem adducentibus; κηιό ειν pro usitato κοιιι εσθαι dictum est ad analogiam verbi φερειν. In ceteris more sui, poeta exquisitius dicendi genus sequutus est: quum enim dicere posset . cum vetere laude novam coniungetis artificiosius haec ita eloquutus est ut .veterem laudem iis novam allaturam esse' diceret, in quo quid vituperandum sit non asSequor. Neque dissimile est πονος πονεν πονον φερε Ai. 866.14l6. εἴς τάχιστα γόJ Incommoda est h. I. particula γε, quae recte quidem adverbio τάχ1στα similibusque subiungitur in responsionibus, non autem ita ut h. l. sactum est. Non magis unquam ως τάχος γε dictum est. Scripsi igitur ταχισTa σε, ut
στρε istaι infinitivus sit, pendens ille ab ἱκετευω v. 14 3. Apud Aeschylum Agam. t 350. ἐμοὶ δ' oπως τάχιστά γ' ἐι πεσεῖν δοκει καὶ πραγμ' D εγχειν, corrigendum τάχιστά τ' εμπεσεῖν.1417. σέ τ' l Ante Brunckium σέ γ .
210쪽
1418. ciυθις ανJ Libri αυθις αυ, emendavit Vaurilliersius.1419. απιμ ταυτοκ Si quid in his corruptum est, non αγοιμ' ευτακτον, quod Nauchius coniecit, scripserim, sed quod ad sententiam haud paulo aptius, ἄγοιμι τακτον, i. e. exercitum ad pugnam compositum. Ac fortasse respexit ad hunc ipsum
locum Hesychius, cuius hae glossae Sunt: Taκτικ Oiς' στρατιωτικοις, πολεμικοις. Tακτον' ομοίως. Idoneam tamen mutationis causam non video.
1423. κασιγνVetovi Melius opinor Scripsisset νεωτερου. Quamvis enim qui se natu maiorem a fratre rideri dicit, eo ipso fratrem natu minorem esse indicat, multo tamen gravius est si maiori expressis verbis opponitur minor. 1424. H φερειςJ Ante TyrWhitium εκφερει. 1425. αμφοινὶ Frustra Blaydesius αυτοιν.1429. ουκὶ Laur. aliique ood 1434. προς τουδε πατρος τῶν τε τουδ' Ἐρινυωκ Praestare opinor πρῖς του τε πατρος. 1435. ευ διδοί l Ante Burgesium Godolii. 1437. Versum hunc spurium esse post alios intellexit Din dorsius, verissime ille genuina poetae verba excidisse statuens. 1444. φυναιJ Si recte Nauchius verbum activae potestatis requisivit, non credo tamen id κραναι fuisse, sed φῆναι. Statim anto Elmsteium legebatur σ PR144T. ιιοι, κακαὶ ΡοStremam Vocem κακα, quae vulgo in sequente versu post βαρυποτιια legitur, in fine huius versus collocavi. Aliter Hermannus.1450. κιγχανειJ Laur. τυγχανηι in κεχάνηι mutatum. Vulgo κιχανει. Correxit Hermannus.