장음표시 사용
221쪽
mentio. Vide igitur ne λουτρα καὶ στολας a poeta Scriptum sit. De χοαἱ quae dixi ne quis convelli dicat notissimo fragmento Sophoclis apud Stobaeum Ecl. phys. I. 4 l. 50 n. 478 N. αρσενας χοας λομύλοντος οξυπλῆγας ηχουσας γοους, pro χοας scribendum est ἡοας. 1600. επoφιoνl Laur. et Suidas προσοφιον. 160 l. μολοντεJ Libri alii sιολουσαι, alii μολουσα. Din
dorsus μολοντε, quod recepi. 1604. πακτος - δρωντοςJ Non obloquar Hermanno παν decuν pro πῶσα υπηρετησις dictum esse statuenti, verumtamen quum hoc satis inusitate dictum Sit, certe non absurdum fuerit conicere παντὰς ε χ' ερωτος ν δονηὶν, omnis desiderii voluptatem percipiebat.1607. πεσουσαι κλαοη Libri πεσουσα κλαξον. Dindorsius πεσοντ εκλαον, Brunckius et Hermannus πεσουσα t', λαιον, insolita post aι apud Sophoclem aphaeres i. 161 T. το γαρ φιλεῖνJ Nescio an Sophocles το γαρ φιλοῖν scripserit. 16l8. τητωι ιεναεὶ Nondum observatum vidi a grammaticishoe participium constanter persecti notionem habere, nec ullum aliud huius verbi tempus praeter praesens Atticis in usu fuisse.
sunt, coniecit το λοιπον rido τον βίον. Nulla causa est eui librorum scripturam βίοτον repudiemus, modo pro διάξετον scribatur εκ διαμον, ad sinem usque perassetis. εκ ante δια in tanta harum vocularum similitudine v. Cobetum N. L. p. 289 facillime intercidere potuit. Ac simillimus orationis color est Trach. 8 l. τον λοιπὰν δη βίοτον ευαέων' εχειν. Dissili do by Corale
222쪽
1622. δ' ετ 'l Ante Τurnebum ou δε τ 1626. καλῶ - θεοςl Notavit h. v. propter πολλὰ πολλαχῆ, quibus res non augetur sed debilitatur, iam Ilerni annus ad Aristotelis librum de arte poet. p. 224. pro spurio abiecit Lelir-sius in Museo Rhen. vol XVII p. 489. quem sequutuS Sum. Verba ποῖ α πολλαχ5 recepit sori. IIesFchius, cuius glossae ita scribendae videntur IIoλλὰ πολλαχῆ ditUκνῶς. IIoλλὰ δερ συνεχως δε. πολλα δε οἱ κραδιη πορφυρε 1630. οἱ l Laur. OI.l632. 1ci στιν ἀρχούανl Neque corrupta haec sunt, ut Nauckius statuit, neque de spectata si de interpretari licet, ut voluit Din dorsius. V. ad Callimachum p. 136.1636. Oυκ δεικτου μετal Sine lamentatione interpretatur Musgravius. At lamentationi profecto non metuendum erat Desortis Thesei animus indulgeret. Neque pertinent huc verba Aeschyli Sept. 51. Non punctum temporis dubitandum erat quin recte Wexius oυκ οκνου μετα scripserit; Bergilius prael rea ODd
i 640. τλάσαςJ Dindorsius τλαντε, qui tulit tamen τλασῶν vs. 1077. Ibid. το γε-αιον φρενίJ Pro φρενί Laur. pluresque alii habent φερειν, quod ferri potest si pro γενναιον seri pium esset δειλαῖον. Editum IIermannus interpretatur quod
generosum est animo subeuntes. Qui totum versum eiecit Nauchius, non facile habebit assentientem.
num poeta αστακτό h. I. ultima longa, supra autem v. 1259. ultima hrevi dixerit. Conicere possis ειτ' ἀστακτὶ συν Tala παρθενοις. nisi potius alter locus vitiosus est, in quo ἀστακτά coniecit Bothius.
1653. βαιον ουδἐ συν χρόνWJ Ita si scripsit Sophocles,
223쪽
admodum insolenter scripsisse dicendus est. Quanto rectius idem 397. βαιου κουχὶ ιι velou χρονου. Recte etiam Τrach. 334. βαιον ἀιιιιείνασα. At βοὰν pro φιετα βαιὴ dici non potuit nisi ab eo, qui in summa dictionis elegantia et suavitate novitatis tamen ad vitium usque studiosus esset. 1662. αλυπητονl Laur. γρ. ἀλάιιπετον, quod probavit
1665. εἰ δἐ μη δοκωl Nescio an scribendum sit εἰ δεμοι δοκίo vel εἰ δῆ δη δοκῶ, hoc sensu: si mihi suo bis mentis
compos dixisse videor, eos quibus desipere videor, in partes
1669. φθογγοι σφεJ Laur. et pleraque apogr. φθογγοις δε, correctum ex libro Par.
1670. αἰαη Libri αὶ αἱ τευ, in quibus φευ delevit editor
224쪽
ad Τheocriti Adon. p. 232. cli. Parmenide apud Sextum adv. Math. VII, 111. θυρετρων χάσ/ι' ἀχανἐς ποίγαν. Labyrinthum Creticum Sophocles apud Phrynichum Bekkeri p. 28, 28. ἀχανν dixerat. Eandem vocem restituendam puto Aeschylo Sept. 860. ubi vulgo legitur πανδοκον εἰς ὁ χνῆ τε χερσον, de Orco dictum. Corrigo ἀχανη τε χερσον. Lege totum locum nec de emendationis veritate dubitabis. φερηιενον Κunhardii
correctio est pro φαινομενaι; praeivit Hermannus φερομενω, auferentes, coniciens. Bergkius Iaνόti εναι. i. e. χανοῆσαι, usu aliunde non cognito.
225쪽
1703. Libri ταδε. Emendate Τriclinius.1709. a J Vulgo αεί. correxit Hermannus, nisi sorte καὶ scribendum, ut hae sibi formae reSpondeant et quemadmodum 1685 et 17 12. 1710. δακρυονὶ Ante Reifigium δακρυον δακρυ ).17 12. τοσovi Libri τοσονδ Emendavit Arnillius.1 Tl 3. ιω γαςJ Libri ιω μη γας. Sequutus sum Nauchium. Dindorsio omnia haec ἰω μη - αλλ' in genuinorum verborum locum ab interpolatore sus secta videntur. 1714. εργνιιος εγανες εὐδέ sicut Strophico versui melius respondebit ερζsιος ευδέ s ot θάνες, quod reponendum duxi. 1715. ποτι ιος ἐπιιιένειὶ Inter haec duo verba libri habent αιως ωδ' ερ ι ος ἄπορος, quae ex i73b. temere huc illata esse vidit Lachmannus chor. syst. p. 237. Pro ἐπιιιένει scribendum videtur αμ1ιένει. Hemannus versibus aliter descriptis
1719. Lacunam indicavit Bergkius.1725. r αρος ἐχει φιε - τίς θ Bergilius χλιερος εχει με
τις - φρασον. Quod mihi ita potius dicendum fuisse videtur ps ιερος ελει ιιε - τις τρασον. 1731. καὶ τόδ' ωςJ Ante haec unius versus lacunam indicavit BergkiuS. 1733. ἐα ciet ovi Ante Elmsteium ἐναριον. In sequentibus lacunas indicavi praeeunte Hermanno. 1736. τλαμον'J Ante IIermannum iacim v. 1739. ἀπέφυγε - τίd Libri ἀπεφευγετον. Sequutus sum Hermannum; Bergilius edidit καὶ πάρος ἀπεψυγετον -
226쪽
derus καὶ παρος επετιχε. Aptius ad sensum mihi visum est quod edidi; εἶχε ex ἐπεί sola literarum transpositione efficitur. 1745. απορή Vulgo περα. Correxit Uundems. Nisi forte malis ἔτερα, sequiora.
bitanter haec emendavi. Pro ξενία κελται libri habent ξυναπο-
κειτο. Rei sigiuS coniecit arroκειται, quod qui probavit Hermannus locum sic interpretatur in quo statu et mortuo et superstitibus accepta mors est, non est lugendum. Atqui filiabus Oedipi non accepta erat mors patris, ut nihil illa correctione lucremur. Quam ego tentavi emendationem, eius hic sensus est:
ου πενθ εῖν χρῆ εν τουτοις, ου η χθονία ξενία κεχαρισιιενηεστίν, sive, ut apud scholiastam est ola κεχαρισμενον ἐστὶ τὰ atro Θανῶν. Hoc enim significant verba χθονία ξενία, quamvis malim η χθονιων ξενέα. Eadem imagine dixit Sophocles El. 96. ἰν Agamemnonem) φοίνιος Ἀρπις Ουκ ἐξένισεν, hospitio eaecepit, i. e. interseeu, ad quem locum scholiasta hoc Archilochias seri fragmentum ξείνια di σ1 ενεσιν λυγρὰ χαρι ιιενος. Praeterea pro εν ola malim εφ' o ς.l755. τίνος - χρείας ἀνυσαι l Brunckius χρειαν. Nauchius τίνας - χρειας. Plurali vix hic locus est. Temere Blaydesius τίνα δή, στῶδες, χρείαν ἀνυσαι; Fortasse scribendum τίνος - χρείg 'ξανυσαι, cuius rei indigentes ut eam consequamini. uisupra habes v. 1280. λεγ' αυτὸς ων χρείg πάρει.
227쪽
1756. αυ ταὶl Non apparet cur se ipsas patris sepulcrum visere velle dicanti Forsan καυται uos quoque. 1758. αλλ' oυ θειώτον κεῖσε ριολει Postrema delevit Bothius; Hermannus edidit e επιτον σοι κεχε ιιολεῖν, Erlarduus θεμτον τινα κεχε μολεῖν, quod Bergkius Sequutus est; equidem post μολεis addidi σφώ non σφῶ quod ante πῶς facile excidere potuit. 1764. κακίονὶ Ante Hermannum καλως. 1772. τοῖσιν ὁμαίμοιςl Hoc etiam systema paroeiniaco claudendum esse docet constans usus Aeschyli et Sophoclis. V. Prom. 1053. 1062. 10 10. 1079. Sept. 1065. 1070. Aiac. 1416. Τrach. l263. 1279. Phil. 1431. 1468. 0uare reposui, quod scripsisse poetam probabile est τοις ημετέροισJιν μαίμοις. 1773. onos' i Ante Porsonum os 1776. προς χαρικ Haec ante Bergkium cum praecedentibus coniuncta erant. Statim libri post OD addunt γαρ, recte delevit Hermannus, nisi paroemiacus excidit. 1777. Ante Elmsteium tuam.
Scholia exhibui ut a Petro Elmsteio emendata sunt, receptiS, ubi utile videbatur, aliorum quoque criticorum correctionibus, non indicatis tamen, nisi paucis locis, earum auctoribus. Quae ipse, partim tacite, emendavi et pauca sunt nec magni momenti. Praeterea de his admonendum videtur. Vs. 42. Epimenidis versus ad h. l. allati vitium traxisse videntur:
228쪽
Μχυραί τ' ἀθάνατοι καὶ Τρινυες αἰολοδωροι. Pro ἀθανατοι Parcarum epitheton requiro significantius, quare scribendum esse Suspicor adtista τοι vel ἀκάματοι. Nec αἰ λοδωροι integrum videtur, non sufficit tamen neque quod IIeynius coniecit αἰολοδειροι, neque quod Heinrichio Epimen. p. 131. in mentem venit, αἰολοιι ορφοι. Suspicari possis Ἐρινυς νηλεοδωροι i. e. νr λεοποινοι. Τrisyllabo Τρινυς in eadem versus parte utitur Hesiodus Theog. 472. Vs. 681. Euphorionis laudantur versus, de quibus dixi Anal. Alex. p. 93.
Multa tentarunt viri docti ut corruptelam, quam ἀργῆτα suscepisse existimabant, eluerent. Mihi re iterum iterumque considerata Euphorio ἀργῆτα sive ἀργέστα genetivo casu et ultima brevi dixisse videtur, quod idem sibi Aratus Dios. 664. in ια- ποτα licere putavit: τοξον επερχόμενον προτεροι ποδες ιπποτα φλοῦρος, Hoc etiam variis coniecturis, sed frustra, ut equidem opin0r, et nulla cum probabilitate tentatum est. Meminerimus cum Alexandrinis poetis nobis rem esse, qui quidlibet audendi potestatem sibi concessam esse arbitrabantur. Non ineptum autem illud Phorcynis epitheton est, quippe IIbuneum significans, quod ad
albicantes maris spumas reserendum est.
Vs. 687. του γυσσου πηγαί - λέγοι δ' αν δε/ Hj διχείρJ De his olim in Miscellaneis Comment. I. p. 60 haec scripsi: forrigendum του Κηφισου πιγγαέ - λέγοι δ' αν ἐν τῆ ' αδ 3μείρ. μμαδες κρηναι, inquit scholii auctor, sunt aut
229쪽
sontes Cephisi per loca illa manantes, aut rivuli quos ipse Cephisus επινέμεται. Academiam autem, quo ab urbe proficiscentes via per Thriasias portas sive Dipylon Lucian. Scyth. vol. Ip. 86l. 3 ducebat, limpidissimis fontibus tu Cephisum influentibus abundasse et ab Hippio Colono proxime absuisse constat e Pausania I, 30. es. Walpole nemoirs vol. Ι p. 483. et Gellius Din. of eece p. 38.'Vs. 763. πεψα: βαρυτονως ἀναγνωστεον πείρα, ου περισπωμώως. οἱ τω Aldi simJ IIaec, nisi desipuit Didymus, quod sane passim illi accidit, ita scribenda sunt: ου βαρυτονως
civamυστεον πεἐρρ, αλλα περισπωμενως, vel περισπωμενως αναγνωστεον πειρv, ου βαρυτονcυς. Vs. 900. σπευδε ιν απο ρυτηροςJ Scholiastes haec nemi-' nem melius interpretatum esse assii mat Praxiphane, qui pυτηρα de solea explicuerit. Quo novo exemplo comprobatum videmus, nihil tam absurdum, ne dicam tam vesanum esse, quod istis hominibus non in mentem venerit. Licebit tamen praepostera Pra-xiphanis interpretatione sic uti, ut alium Sophoclis locum non intelluctum a viris doctis expediamus. Servavit eum Hesychius v. 'μ2ηρι κρουων, Cycni verba esse testificans:
κ αὶ μην υβρίζων αυτίκ εκ βαθρων ἐλω, sivτῆρι κρουων γλουτὼν υπτίου ποδος. Sic enim pro εtio scribendum, ut vidit neglectus Sophocleorum fragmentorum editoribus Ellendi Lex. Sopli. Vol. ΙΙ p. 697. pessime ille tamen cetera interpretatus supino pede tanquam flagello rasus, in quo eum secuti sunt editores Stephani Thes. VI p. 2448. non memores illi, id siυτῆρι υπτίου ποδὶ dicendum fuisse, ut mittam portenti simile esse pede tamquam sagello uti. Imo ρυτ α --δος de calceo dixit poeta, sensusque loci hic est: contumeliose
230쪽
hostes e sedibus eaepellam supini pedis solea nates eorum pulsans 3. Eodem intellectu Sophocles παραρυμα ποδος dixit Fragm. 482. N. ex Photio Lex. p. 389, 1. παραρυμα ποδος ' τα υποδή-μπια τα γομενα τοῖς ποδας Quocum comparandus Archias Anth. Pal. V, 207. πορφυρεον χαίτας kυτορα κεκρυ χλον.
Vs. 1047. υπὴ τῆς μυστικῆς φλογος καὶ τῶν ἱερων δαδων, περὶ ων Αἰσχυλος φησίν
λαιιπραισιν ἀστραπαισι λαι-αδων σθώειl Pro σθενει scribendum suspicor φλεγει. Versus haud dubie ex earum sabularum aliqua petitus est, in quibus poetam Eleusinia mysteria evulgasse criminabantur. V. Lobeckium Aglaoph. p. 77. Id quod etiam de eo versu dicendum est, qui ad us. 1049. assertur, εφριξ' εριυς δε τουδε μυστικου τελους. Quae ita
εφριξ ερωσα τουδε μυστικου τελους, posthabita Brunckii correctione εφριξ πωτι, et Dindorsii ε- φριξ ερά δε τουδε. Nimirum in Em quum A male pro is acceptum esset. sacilis lapsus erat ad AE, praesertim metro totam syllabam postulante. Vs. 1375. Anonymi poetae fragmentum a scholiasta Servatum Bergkius Comment. crit. Spec. IV. p. s. Pratiae vindicare conatus est, loco Verborum παρα τινι αυτα κεκτῆσθαι sagaci coniectura reponens Πρατίναν αυτα ἐκτίθεσθαι. Sagacem dixi coniecturam, veram dicere dubito. Pratinae pomis dubitari non potest . quin pariter atque Aristiae et Phrrnichi ceterorumque illius aetatis poetarum Aeschyleae fuerit simillima,
h. e. mascula, luminibus verborum et numerorum severitate in Hesychius haec alios ita explienisse dicit, φευγοντας αυτους τ si τίν non τους ἰμους γλουroυς ποιήσω τυπτειν. Hi igitur κρουων accipiebant pro κρουειν ποιων. Quae digna est Praxiphane interpretatio. Diuili sed by Cooste