Sophoclis Oedipus Coloneus cum scholiis graecis edidit et annotavit Augustus Meineke

271쪽

ELECTRA 253

τάκομαι ostendere videtur, non τοκέων scripsisse Sophoclem, sed τεκέων. Similes innuptarum querellas v. Antig. 830. 867. cf.

Oedip. Τyr. 1502. Vs. 22 l. ἐν δεινοῖς ηναγκουσθην ἐν δεινοῖς ἐξοιδ' - ου λαθει sι' Oργα. Metro auxilium laturus Brunckius bis praepositionem ἐν delevit. Bergkius autem scripsit: ἐν δεινοῖς ἐ&υχωὶν δεινο ς. At sententia quid requirat consideranti neque ἀναροκάζεσθοneque ζευχθηναι hic recte dictum esse apparebit. Choru S accusat Electram, quod asperitate sua animique impotentia tristissima sibi mala pepererit. Ad haec respondere Electram non potuisse id quod nunc respondet, ostendunt quae his statim subicit verba Acio, neque fugit me animi mei impotentia'. Expectes potius aliquid in hanc sententiam dictum i fateor me nimiam esse in odio adversus matrem', quibus iam recte subiungi potuit ἐξοιδ' ου λαθει δι' ὀργά. Itaque et metrum et sententiam ita restituendam esse conicio:

αγαζειν, quo leniter calamitates a diis immissas serendas esse chorus admonetur. Denique grammaticus Belikeri Anecd. p. 336, 6. ωγάζεις avrὶ του θρασύνεις. Vs. 230. ταδε γαρ αλυτα κεκλήσετaι. Ad haec verba refero glossam Hesychii υλυτον ' ἀκατηλλυτον.

Σοφοκλῆς ἰνεῖ, in qua IIAEL Dindorsio ex οἰνῶ, quo nomine

272쪽

nulla fuit Sophoclis sabula. mihi ex ΠΑΕΚ, i. e. 'mis g,

corruptum videtur. Pro ακαταλλυτον forsan ἀκατάληκτον scribendum. Vs. 277.

ταυτηὶ χοροῖς rστησι.EDeos σα Munderus interpretatur ubi computando invenit; recte modo ne illud eomputando arbitrarie intulisset. Mihi etiamnunc verum videtur quod conieci olim et Bergkius recepit τηρουσ' ἐκείνην η ιεραν, cui Nauckius praesert φρο1ρουσα. Utrumque recte dici constat, at facilius tamen THPOYCA quam SPO POYCA ex E OYCA nascitur. τοῖς ποιουμεν ἐς Si vitiosum esset, lenius quam πεπραγμενοις corrigaS τελουμενοις quod pro τετελεσμένοις dixit Sophocles infra v. 1344. At recte habet τοῖς ποιουμενοις, quae de iis intelligenda sunt, quae cum maxime Clytaemnestra agebat Vs. 285.ουδἐ γὰρ κλαυσαι πάρα

τοσονδ' ωον ιιοι -λμος ηδονὴν φερει. Elegans est Nauckii coniectura εχει pro φερει scribentis. Videtur tamen servari posse librorum scriptura, si h δονην φερειν interpreteris per ῆδεσθαι, ut κερδος φερε ν est κερδαίνειν. Itaque sensus idem est quantum lacrimare animo meo volupe est. Sed ne quid dissimulem, non mediocriter lavet Nauckii co rectioni Pherecrates in Fragm. Com. graec. vol. II p. 326. σοί

τε γαρ κλυειν εμοί τε λέξαι θυμος ηδονην εχει. Quem locum mihi Hauptius indicavit.

273쪽

ELECTRA 255

Verba κάρτα reserunt vulgo ad praecedentia ξ βεβῶτος ἐκδομων Αἰγέσ2ov. at vereor ne η καρτα in responsionibus

non magis graece dictum sit quam ἰ μαλα pro καὶ μαλα. Quare aut καὶ καρτα scribendum puto, aut liuod expeditius est, coniungenda est oratio ἰ κάρτα μὴ δοκει με, ut Trach. 379. η καρτα λαμπρα καὶ κατ' oμφια καὶ φυσιν. Aiac. 1359. ἰκαρτα πολλοὶ νυν φίλοι. Electr. 1278. ὴ καρτα καν αλ- λοισι θυμοίμην ἰδών. Aeschylus Suppl. 452. ἰ καρτα νείκους τουδ' ἐγω παροίχouae. Agam. 592. ἰ καρτα προς γυναικος αἴρεσθαι κεαρ. ib. 1252. ἐν καρτα ταρ' αυ παρεκόπης χρροφιμ εμῶν. Choepta. 929. ἐν καρτα μάντις Ουξ ονειρατων φοβος. Vs. 323. πέποιθ', ἐπεί ταν Ου ιιακραν ἐζων ἐγω. Desidero aliquid ad orationis integritatem. Sophocles sine dubio scripserat Oυ μακραν εζων εοι. Ita omnes in omnibus linguis loquuntur. En et Em facillime unum pro altero ponuntur. Vs. 336. καὶ 1 ιη δοκειν φιλ δραν τι, πημαίνειν δἐ μή.τοιαυτα δ' αλλα καὶ σἐ βουλομαι ποιεέν. Non debebant sollicitari verba πημαίνειν δἐ μή, in quibus nihil est quod non rectissime dictum sit. Nec magis alter versus incorruptelae suspicionem vocandus erat. Disseri quidem hic locus ab aliis, in quibus aua postponitur, ab Elmsteio ad Euripidis Heracl. 565. collectis; nihil tamen mutandum censeo. Verte talia

274쪽

vero at te quoque facere volo, quae cum insigni brevitale dicta sunt; plena oratio haec esset το αυτα δ' ο- λγω sto νον ποιευ, ἀλλα καὶ σε tyoυλομαι ποιεέν. Vs. 34 i. δεινον γε σ' ουσαν πατρος, ου συ παῖς εφυς, κείνου λελῆσθαι, τῆς δε τικτουσζς μελειν. Non imiter corrigentes δεινον σε φῆσαν, quippe hoc proprium Sophocleae dictionis est, eandem notionem eodem in versu diversis nominibus efferre, e. c. in Oedipo R. 54. non dixit quamvis

poterat εἰ γὰρ κρατη σεις τῆςθε γῆς, ωσπερ κρατεις, Sed ει περ γὰρ αρξεις, nec in Aiac. 647. cpaίνει τ' ad γλα καὶ φανεντα κρυπτεται, Sed φυει τ' cedrῖλα, prorsus ut Oed. COl. 1225. ιι ηφυνaι - το δ' επεὶ φανῆ. Cf. Oedipus Lol. 150 l. Phil. 808. Trach. 279. vs. 363. 'Lιοὶ γὰρ εστω τουμε sιὴ λυπειν μονον βοσκηφια, της σῆς δ' ο- ερ υ τιμῆς τυχειν. Falluntur qui βοσκηφια alio sensu quam figurate dictum esse arbitrantur; tibi, inquit, vita omnibus bonis a iuuat, meus hic

unuS Victus, mea haec una voluptas Lubsal) esto, ut he me ipsa laedam, quod saceret si matris odio renuntiaret. Fatendum tamen hoc iusto lenius dictum esse pro impotenti Electrae animo; nec sufficit quod Canierus coniecit τουιε ιιὴ λιπεῖν ιιονον, hoc sensu, ut ne a me ipsa desciscam. Quare nescio an altius vitium lateat; nec dubitari potest quin multo accommodatius ad sententiam et ossicacius poeta scrip εisset τ με Eληπαθειν μονον. Vs. 433. Ουδ' oσιον ἐχΘοας απὰ γυναικος ιστανοι κτερέσι ατ' ovδε λουτρὰ προσφερειν στατρί.

275쪽

Versu quarto nemo admonitus dubitabit quin non M M, sed ενθεν a poeta scriptum sit. Versu primo agro, quod Laur. Omittit, ametrico correctore additum videtur; sacilius post ἐχθρας, nisi id ex ἐχθίστης corruptum est, suppleas ἐκ, quod in hunc gensum accipi potest, ut sit aut iussu infestae mulieris, aut acceptas ab infesta muliere inferias statuere. Neque desunt apud Sophoclem utriusque significationis exempla. At fortasse mutato verborum ordine scribendum praeeunte Nauckio εχθρας ἱσταναι κτερι ιιατα γυναικος, quamquam rari sunt in Sophoclis libris errores verborum transpositione nati. Versu tertio Heathius koαῖσιν scribi voluit, quod Nauchio ita placuit, ut id in verborum ordinem receperit. Ecquis autem aliquid in futuros usus servaturus in aqua id abscondat' Certum est Electram nihil aliud dicere potuisse quam hoc, aut perde inferias aut, si mavis, pulvere obrue matrique serva. Perspicuitatis causa addidi si mavis, ut Nauchii dubitalioni occurrerem: Die saben sollem fur die Mytaemnestra aufbewahrt werden: wie isi das mulich, wenn die inde sis davontragen Nimirum σωζεσθω κατco tantum ad βαθυσκαφεῖ κονει spectat, quod eo minus habet in quo quis Oilandat, quum totum hoc de asservandis in Clytaemnestrae usum inseriis acerbam ironiam spireti Zeugmatis usus latissime patet, ac quamquam viri docti mirum quantum hoc nomine abutuntur, minime tamen dubitari potest, quin hoc loco ad πνοαισι e κρυφον accomodatum rei verbum assumendum sit: πνοαῖσι cum dicebat poeta, additurus erat sit ον vel similis potestatis verbum, at ille κρυφον dixit, quippe quod melius cum βαθυσκαφεῖ κO- νει congruere intelligeret.

Soph. Ded. Coa. 17

276쪽

258 ANALECTA SOPHOCLEA

Vs. 466. δράσαν το γὰρ δίκαιον ουκ πει λογον δDoiν ερί ειν, αλλ' ἐπισπευδειν τὼ δραν. Non debebat probari Stobaei scriptura ἐπισπευδει. ad infinitivum ex praecedentibus ovκ ἐχει λογον assumendum δεῖ, quilaequentissimus dicendi usus est. Scribendum autem ἐπισπερ- χειν, ut scite animadvertit M. Schmidi, Hesychii glossa usus Ἐπισπερχειν ' ἐπέσπευδειν, quae quin ad h. I. reserenda sit non dubito. CL Aeschyli Sept. 689. το πραγμ ἐπισπερχει

Θεος, ubi Schol. επισπευδει. Sensum verborum optime indicavit scholiastes, quo magis miror utrumque versum in νοθείας suspicionem adductum esse, quae prorsus temeraria est nulloque fundamento nixa opinatio. Vs. 471.ώς εἰ ταδ' η τεχουσα πευσσαι, πικραν dorio με πεῖραν τήνδε τολμ σειν ετι. Hoc non minus vitiose dictum est, quam si latine dicas videor me ausuram esse. Neque pertinent huc loci quales attigi ad Oedipum Col. 1209. Apertum esse opinor Sophoclem scripsisse: δοκει με πεῖραν τcὐνδε τολμήσειν ετι. Vs. 495.

ιηποτε μήποθ viais αφεγες πελαν τερας τοῖς δρῶσι καὶ συνδρωσιν Toι μαντεῖαι nocepi Reiskii emendationem υμιν pro a Wν. Pro τερας autem quod de ClItaemnestrae somnio interpretantur, scribendum conicio γερας hoc sensu: confido nuuquam vobis, lacinoris auctori-

277쪽

ELECTRA 259

bus, non Vituperandum praemium eventurum esse. Cum simili ironiae colore γερας posuit Sophocles Oed. Col. 1396. τοιαυτ'ενει/ιε παισὶ τ6ῖς αυτ γερα, de diris quibus Oedipus filios devo Verat. αφεφες, quod Bergkius et Din dorsius pro αφεγες poni Voluerunt, reicio. προ τωνδε, quod item suerunt qui de vitio Suspectarent, non disserre puto ab υπ- τωνδε, harum rerum causa, horum facinorum ulciscendorum gratia, simili praepositionis usu, quo dixit noster Oed. Ιl. 134. προ του θανοντος τήνδ' εθεσθ' ἐπιστροφην, i. e. rνεκα του Θανοντος, in gratiam occisi. nec dispar ratio necu. 1334. λάβειαν τωνδε πρου- Θεμπιν, i. e. προ τωνδε εαάβειαν εθεμην. Neque εχει ριε corruptum esse dixerim, recteque explicare videntur qui pro παρέσταταί μοι dictum putant. Quarto versu ex Laur. recipiendum erat η TOL. Vs. 56b. 'γώ φράσω ' κείνης γαρ Ου Θειιις μαθεῖν. Neque hic versus suspectandus erat, neque sequentibus, in quibus παίζων de venante recte dictum esse vel lexica monstrare poterant, interpolationis suspicio moveri debebat. Inverecundum erat mortalem ex dea causam irae sciscitari. Vs. 578.

ου γὰρ ην λυσις

recentissimorum editorum non modo assensum tulisset, Sed adeo in verborum ordinem recepta esset. Constat λυειν de navibus solvendis dici. quid igitur reprehendendum in librorum Scriptura

278쪽

εἰ γαρ θέλεις, δίδαξον ανθ' o υ τανυν

αἴσχιστα παντων εργα δρωσα τυγχανεις. Formula εἰ θελεις, qua bis terve Sophocles usus e8t, quo sensu

h. l. posita sit, nemo facile dicat, qui quid sententiarum ordo et series requirat perspexerit. Recte omnia habebunt si scripseris εἰ γὰρ θέμις, qua dictione utuntur, qui reverentia vel pudore tacti aliquid vel ipsi eloqui vel ex aliis audire verentur. Vs. 601.

Mirifiee dictum ὁ δ' αλλος nescio an vitium alat. Fortasse scribendum ὁ δ' ἀμ ς, at meus ille infeliae Orestes. Fateor tamen hoc quoque esse duriusculum. Vs. 641. μὴ συν φθον is τε καὶ πολυγλωσσν βοῆσπεψI μπιαίαν βαξιν εἰς πασαν πολιν. Recte opinor me in Philologo Gott. 1857 p. 603. ad hunc Sophoclis locum rettulisse glossam Hesychii Παλιγγλώσσεθ' βλασφήμου, idque ipsum pro πολυγλωσσφ poetae restituendum esse dixi. Est autem hoc altero ad h. l. accommodatius. Cf. Aeschylus Sept. 258. παλινστομῶς αυ λγγανουσ' αγαλιιατιον, quamquam id paulo aliter dictum est. Eandem emendationem Bergkius adhibuit us. 798. εἰ τήνδ' επαυσας τῆς πολυγλωσσου βοῆς, de quo loco infra dixi.

279쪽

ELECTRA 261

Ad ἰσχυων, si δυναιτ' αν recte scriptum est, aegre careas articulo. cf. Aiac. 451. εἰ δε τις Θεων βλαπτοι, φυγοι ταν χωκακκ. Itaque δυναι αν scribendum est. In Laur. post αι duae vel tres literae erasae, ut δυναlogo scriptum fuisse Videatur, i. e.

Vs. 739.ῆλαυνετην τοτ' αλλος, αλλοθ' ατερος. Non probari potest quod coniecit vir doctus oδ' αλλοτ', αλλοθ' ατ ος, quod ne graecum quidem; nec felicius alius vir doctus voluit αυτος pro αλλος. Et quid opus est corrigi quae sana sunt ' De αλλος - ἔτερος pro αλλος - αλλος dicto v. ad Callimachum P. T. Vs. 743.

επειτα λυων ηνίαν αριστερανπιχμπτοντος λαου λανθανει στήλην ακραν παίσας. Orestes metam circumvecturus sinistram habenam adstringere

debebat, ut equus certo itinere institutum cursum teneret; at laxabat illam aliquantulum, non consilio, sed casu, quo lactum est ut equus metam stringeret. Ita si haec capias, non video quid difficultatis insit loco, multis multorum coniecturis pessime de pravato. Scholiasta, qui ad λυων adscripsit χαυνων δια To συι ι-

πεπλεμαι, plus scivit quam scire potuit. Vs. 761. τοιαυτά σοι ταυτ' ἐστίν, ως μεν ἐν λογεραλγεινα, τοῖς δ' ἰδουσιν, orπερ εἴδοuSν,

μεγιστα πάντων ων omore' εγω κακων.

Dindorsius verbis ομερ ειδομεν indicare paedagogum existimat se ipsum fuisse inter eos qui vidissent. Multo minus scripsisse

280쪽

poetam credo quod Nauckius coniecit τῶς παρουσι δ' ο7στερειδοφιεν. Sophocles scripserat sine dubio τοῖς δ' ἰδουσιν, ω τερ ειδομεν, quemadmodum haec in nonnullis apographis

recte emendata sunt.

Vs. 797. πολλων αν ῆκοις ω ξω ἄξιος τυχειν, εἰ τήνδ' εαταυσας τῆς πολυγλωσσου βοῆς Nollem D. Iahnius noster recepisset Wunderi coniecturam, neque ad sensum aptam neque propter optativum παυσαις probandam; constanti enim et perpetuo usu Sophocles ειας et ειεν dicit, nunquam αις et αι, nisi quod semel Oed. Τyr. 446. legitur αλπναις, quod ἀλγυνοις scribendum est. Eadem sorma male ex Schneide ini coniectura illata est invs. 801. Ουτ' εμου καταξίως πράξαις αν ουτε του πορευ- σαντος ξενου, ubi vulgo προ ηειας editur, quod recte tenuit Bothius, καταξίως in καταξι αν mutato, nisi cum Bergkio malis καταξίως πραξειας Ουτ' αν. Male item Oed. Col. 1533. coniectum est τήνδ' αν οἰκήσαις πολιν pro τMνδ' ἐνοικήσεις πολιν, et Ded. Col. 219. ταχυναις pro ταχυνετ . Neque in Antig. 505. ἐγκυμαι scribendum pro ἐγκλείσοι, sed ἐροκλῆοι. Pro πολυγλούσσου olim hic πολυσπερχου scriptum fuisse ex Hesychio ostendere conatus sum in Philol. GOtt. vol.

asιφὶ τον εν πενθεε. Vocem ιιελετωρ scholiasta explicat o ἐπιμελουμενος του εν τολφονU, τουτεστι τιμυρὰς του πατρος, recte ad sensum: at vix credibile est μελετωρ dixisse Sophoclem, quod ex analogiae lege Dissilired by COOste

라틴어 텍스트