장음표시 사용
181쪽
io redditos credulo popello venditarunt, cum vera Nonnae pamrentis suae se licitate comparat Gregorius. i Illos mortales, imo infelicissimos mortalium appellat; hanc verδ beatissimam revera depraedi.
cat. Qui fuerint hi Ethnici, inspiciamus.
Η 'ρακλῆ . Hercules. Versus hic unci cum duobus sequentibus in supra laudato Poemate ad Nemesium rursus legitur. Herculem po ro in monte Oeta, veste veneno illita coopertum, miserrim E interiisse, nemo est in antiquitate adia hospes, qui nesciat. Creditus tamen vulgo ille Heros in Coelum raptus, Superisque immixtus. Fabellam hanc ridet Gregorius. Empedotime. Ia Cod. Ambia legebatur E-ε-ι- με. De Empedocle, Trophonio, Aristaeo, ac Empedotimo alibi mentionem fecit Theologus, nempe in orat. III. quae est prima in Iulianum, ubi gloriae cupiditatem, stultitiamque Ethnicis exprobrat,
αριθμος. mee sanὸ apud illos Ethnicos) veluti lusus caussa faciant Empedoeses, o Aristaei , o Empedoximi quidam , ae Trophonii, aν-que huiusmodi miserorum hominum eborus. Tum notata Empedoclis dementia, reliquos ait in abditissimos quosdam specus se recepisse, ut Coelum petiisse crederentur, sed fraude postea deprehensa nouplus honoris ex hujusmodi furtivo secessu retulisse, quam contumeliae ob compertam fraudem. Rem claritis prodit Elias Cietentis in Comment. ad eamdem Nazianzeni orationem. Hos perditissimos homines patria Thebanos, arte Nares fuisse pri md amrmat. Deinde ait: si uim igitur hi quoque divinitatis famam apud mortales quaererent , a/q- in eam opinionem venire, ut in Coelum rapti esse eici timarentur, in subterraneos quosdam Decus sese iniecerunν, 2 illic δε- me oppresse, atque exrincti sunt. Nonnus itidem Graecus Gregorii Scholiastes Trophonium, Aristaeum, ac Enipedotimum Lebadia Boeo-3ias Mia orros esse, artemque vaticinandi exercuisse tradit. Nescio an idem cum hoc Empedotimo fuerit ille, quem Suidas veluti Physicae cultorem refert, uti & alter ejusdem nomitiis vir, quem Clemens Alexandrinus in Adhorti ad Gentes vatibus accenset, patriaque Syracusium fuisse restatur. Sed cur hoc hominum genus parentis
182쪽
18r A NEC DO TArentis suae Epitaphio Gregorius immiscet Z Quia illis temporibus
nebulones isti apud Ethnicos magno in pretio erant, & Heroibus Christianis fortasse praeserebantur. Audi Iulianum Apostatam in fragmento Orationis, Epistolaeve cuiusdam: A, ουκ ἀβρωπους χ ς
απεκτειναν πομοὶ, καθάπερ Σωκρατο, καὶ Δίωνα , καὶ τω μέγαν E απεδοτιμον; Hoc est. An non mulat viros bonos interfecerunt, --ιut Gerarem, O' Dionem, oe magnum illum Empedorimum P En quae Iuliani de Empedo timi virtute ac morte foret opinio. Suidas autem in voce Iουλ ιιιι- hanc de Empedotimo eiusdem Iuliani sen.
σες. De Empedotimo in Sarurnalibus se scribit Apsatae Nos Enipe. dotimo, oe Dibagorae fidem adhibentes OEDO Au. Trophonis. Quis hic impostor fuerit, jam adnotavimus. Celebre adagium est ἡ oecu Trophonii redire, uti etiam κTροp- ου μεμάντευταa, in Tropbonii antro vaticinatus est. Aristopha. nes in Nubibus, Herodotus Lib. I. Cic. Lib. III. de Nat. Deorum, Euripides in Ione, Lucianus in Dialogis mortuorum, aliique Tro. phonium commemorant. Ejus tamen historia, seu fabula, diversimode Y Seriptoribus refertur. Vide Erasmum in Adagiis, di Non. num in Scholiis ad Nazianzeni orat. III. Λeαγε μύθους. Fabulis remperare. Cl. Salvinius legendum cenisset μυγου; nam ληγω semper cum genitivo. A ιζαίου. Aristae. . Corruptε in MS. Ambr. Amrαίου scriptum est. Quinam hic Aristaeus fuerit, in superioribus notis diximus. Aristaeum quemdam CFrenaeum cum falsis Ethnicorum vatibus coninnumerat Clemens Alexandr. in Adhori. ad Gentes. Eumdem cum hoc impostore illum fuisse, credere par est. ΚέMυθον. Mam. Ita scribere malui, quam κίλβον, uti habet
Xρισο pοοος . Chri fera. Quandoquidem saepe hujusmodi voce utitur Gregotius, exploremus quid per illam significetur. Pro Christiano, seu Cbri si sectatore veteres usurparunt, & praesertim Poetae, vocabulum nempe commodius carmini. Solebant autem Christiani non Xριςοφοροι tantiam, sive Christiferi, sed etiam θεοφοροι, sive Deseri, ac ποευματοφοροι, sive Diritopbori interdum nuncupari . duum, ut Apollotus ajebat, Christi sectatores Templum Dei sint, hinc Deum pomare, ac θεοῖοροι dicebantur. Pari quoque ratione, quod Cbristum ferrenν, μισοτοροι poterant appellari. A S. I. gnatio
183쪽
gnatio Martyre Ephesii vocantur Xρι οφοροι. Phileas vetustissimus Scriptor, apud Eusebium Lib. X. Cap. VIII. in Epist. ad Thmui.
pavit οἰ Xριπον φορ-τες; qui Christum fertis. Vide & Cyrillum Hierosolymitanum Catech. Mystag. 4. docentem, quo sensu Christiani appellentur Chri yisji, nempe quδd Corpus, & Sanguinem Christi gustent.
GRegorium inclamans per vineas i floribus ornatas
occurrebas, mater mea. peregre redeuntibus,
Et manus extendens dilectas ad dilectos filios, Gregorium clamore vocans. Fluxit veth maternus sanguis Super utrumque filium, & potissimum super quem lactasti. Idcirco te his quoque carminibus, mater honoraVi. NOTAE.SOmnium sortasse Gregorius narrat, quo sbi visus est matrem intueri, filios ad Coelum invitantem . Aut illam potius exhibet adhuc vivam, eosdemque filios, Gregorium praesertim maiorem natu, ab hujus mundi aerumnis secum advocantem ad Gelos. Fortatan etiam hele latet aliquod mendum. In Ambr. Cod. non satis N robat, num ἐλτεο, an ο ψητερ, scriptum foret. Ego legen Distrigod by Cooste
184쪽
dum potius censui Prio. In eodem Codice, ac eodem versu Iegitur ξειι ιπσα ποιησομεrοισι; . Sequutus sum Codicem Mediceum, ubi ς -
E nisu. Fluxir. In MSS. tam Ambri quΙm Medic. erat 1ξεis: quae vox quid heic significet, non video, nam ατλA significat ra. sit, expoliυis. Aliud itaque vocabulum vicinum per coniecturam adhibui, ut quis sensus esset verbis. Attamen quei haec cum superioribus aptε consentiant, dissicile apparet. E ι γράμμασι scriptum erat in MS. Ambr. Restius Codex Mediceus conJunxit.
ALIUD. LXXXVIII. FIli mei uberis, sacrum germen, quantum te desiderans
Abeo in vitam, Gregori, coelestem. Etenim multa tolerasti, meam curans, patrisque Senectutem: quae omnia Christi magnus liber habet. Verum, dilecte, parentes sequere, teque statim Excipiemus in lucem nostram libentissime. NOTAE.TExim iuis θηλου. Fili mei uberis. Hoc est, quem ego Iacta. vi. Unum fortasse Gregorium lacte suo paverat Nonna; Go goniam verδ, ac Caesarium nutricibus lactandos dederat. Quare illum etiam supra caeteros diligebat. Idem quoque in superiori Epigrammate innui videtur.
185쪽
Pla domum pulchro veneranda labore gubernat; Haec dulci Charitum flore pudica nitet. Carnis tormentis, lacrymis, prece nobilis illa est, Et qua Iarga inopes curat amica manu. Una hisce in cunctis Nonna immortalis: & orans, Si fas mortem istud dicere, mortem habuit. NOTAE. Armen istud, & reliqua in mirem, desiderantur in Ambrosa.no Codice, pagellis aliquot inde abstractis. Desiderabatur iapoliremus praecedentis Carminis versus. Sed Cl. V. Antonius Maria Salvinius , cuius humanitati , ac eruditioni me plurimum debere fateor, cum illum versiculum, tum alia Carmina in S. Nonnam usque ad numerum CVII. e Codiei bus Mediceae Bibliothecae deis scripta suppeditavit. Duo autem prae caeteris Nazianzeni Codicibus MSS. in insigni illa Bibliotheca habentur. Horum unus ε conjectu.ra Cl. V. P. Bernardi Montis Gonii Saeculo Christi XII. conscriptus fuit, alter XI. Carminibus primi Codicis, quem olim pertinuisse ad Manuelem Chrysoloram eius nomen prefixum testatur, Graeca P raphrasis adnectitur. In fronte Libri legitur hie Iambicus Ε,η σάθμα ά σοφου Θεολογου. Carmina diυina septeniis Theologi. Ejusdem Salvinii est metrica huius Epigrammatis versio, uti di aliae, quae
186쪽
ALIUD. XC. ΝΟ naam exultantem coelestis luminis imbre, Sacrae & radicis germen inocciduum, Gregorii & menti consortem Antistitis, atque Sacratae prolis matrem, habeo Tumulus.
ET'χαι τε τοναχαί τε φιλω, καὶ νύκτες οἰῶ-
ALIUD. XCI. ΡErvigiles noctes, eari gemitusque, precesque, Atque solum Templi, fletibus irriguum ;Nonna, tibi talem vitae, divina, tulere Finem; atque in Templo sors tibi mortis iit.
187쪽
ALIUD. XCII. nnae spiritus evolans in Coelum ascendit, Eius verδ corpus ε Templo Martyribus apponimus. Igitur, Martyres, magnam hostiam suscipite, & fatigatum Corpus vestro sanguini sociatum. Vestro, inquam, sanguini; nam animarum perditoris Vires ingentes illa perpetuis laboribus repressit. Non umbratilem vitulorum victimam, neque hircorum, Neque primogenitorum Nonna obtulit Deo. Haec prima sub lege fiebant, tanquam figurae. Sed se ipsam Nonna dedit discito in tota vita, & morte.
ALIUD. XCIII. onae quidem virtutes aliquis probus aemuletur,
Sed ejus precum aemulari mensuram nequeat, Quum metam, exitumque vitae inter precandum attigerit. o suspiria, & lacrymae, curaeque nocturnaelo admirandae Nonnae attrita laboribus membrat Templum, ubi tunc erat, solvit senectutem laborum patieni, tissimam
NOTAE.PRo sertasse legendum ut sit sensus: Alias quidem
Nonnae virtutes aemulari aliquis poterit, at non ejus in Ora tione fervorem, atque constantiam.
188쪽
Διπσομζης, το οε θαυμα , λι,εν βίον Dδοθι - . ALIUD. XCIV. ORans, exclamans apud mensam sacram Nonna dissoluta est. Vox veia in anus honestis labiis Devincta est. Quid mirum Z Voluit Deus hymnis deditam Linguam post sanctos sermones obsignare. Et nunc in Coelo multum illa pro nostris orat. Et precibus pontum sedavit Nonna pia Suis eatis liberis. Eos ε finibus orientis, atque occidentis Fama claros, & nil tale expectantes congregavit Matris amor; & 1 conjuge suo dissicilem avertit morbum.
orans vero mirum in Templo vitam reliquit. NOTAE.ΠΟ,τον ἐκοίμ im. Pontum sedaυis. Se , dum adolescens Athenas peteret, gravissima tempestate maris agitatum, atque ex illa evasisse, non uno in loco Nagianzenus commemorat, & praelertim in Carm. de Vita sua. Hoc autem precibus Nonnae matris impetratum, heic ipse assirmat, & fusilis in ea oratione, quam habuit in funere Patris sui. Id etiam in ipsius Gregorii Vita enarrat Gregorius Presbyter. Quum enim filium in vitae discrimen adductum. per somnium Nonna intellexisset, orationibus, & lacrymis ejus salutem v Deo poscere sibi videbatur.
. . Oῖς τεκιεπσι. In MS. legitur ιχ τεκε, . Visum est seriberct εις ut sensus constet.
189쪽
E'κ περατων. E snibus. Peracto Athenis studiorum curriculo, se Constantinopolim navi contulit Nazianzenus, eodemque tempore illuc ab Alexandria insperato per minorem Asiam venit Caesarius illius frater. Ambo exinde patriam repetentes parentibus suis duplicatum attulere gaudium. Contigisse id non fortuito Nazianzenus ipse opinatur Orat. in funere Caesarii fratris. Nουσω τε. Et morbum. De hoc patris morbo prodigiosὸ sublato mentionem facit ipsemet Gregorius in Oratione habita in illius funere. Ibi populi, heic vero S. Nonnae precibus miraculum adscributur. Et quidem par est credere, , pillsimae potissimum parentis orationibus impetratam fuisse laborantis viri salutem. Λιπσηλεni. Videtur legendum vel λισσομένη λίπεν βίον : vel λίπεν βίος.
Πας θανεν, ἡ περίβωτον ἰὰῆς τελος Ἀλετο μοτρος ;Eδηιί 'ς προς θεω ἐλατ o RM. ALIUD. XCV. Gomodo obiit vel expletus est clarus meae parentis exitus Τ. Orantis anima ad Deum avolavit.
ALIUD. XCVI. HEic olim orantis Nonnae spiritus corpus deseruit; iHinc, deserens corpus, Nonna sublata est. t
190쪽
ALIUD. XCVII. ΜE saepe e morbis, gravibusque turbis, Et horribilibus terrae motibus, & immane undantibus Procellis liberasti, quoniam placasti Deum. Igitur & nunc me salva, pater, potenti prece,
ALIUD. XCVIII. Nonna, tibi vox superfuerat, Nonna illustris, omnia promiscuε lacubus imponens magnis, E puro corde puram hostiam. Sed tandem hanc etiam Ultimam Templo reliquisti, inde sublata. NOTAE.AHι οῖς μεγάλως. Laevbus magnis. Λπὸν est Iacus toreulatii prae.
li, ubi mustum exprimitur. Ita allegorice in sacris Literis vocari Ε'κκλησιαν, auctor est Suidas. Vox Nazianzeno similiaris ad significandam plerumque coelestem beatitudinem, An 1 ὐρανί- , G. tuum, seu rorcularium eoelestium meminit ille in Carm. ad Helle. nium, & in Carm. de diversis vitarum Beatitudinibus. Eodem senis su vocabulum usurpatum heic videtur, quasi dicat, Nonnam ostu.
lisse, & saerasse Deo omnia, & ut Ita dicam, in coelestes laeus imtulisse. Potest & intelligi sacrum T mplum.