장음표시 사용
131쪽
Raro autem accentum lamcum invenimus refraelum idque quidem, cum alias ob caussas, tum ob peculiarem hanc dialecti Aramaei assectionem, quae cernitur, et in magno formarum, tam penacularum, quam mon syllabiciarum mnem, et in Dequentissimo, cumr h ratis mobilis, tum silerarum hiantium, ut etiam in nullo Vati comersaeae Futuri usu. 0bs. De Memplis mima bene ad accendis tonici retra tionem probandam a nonnisis grammaticorum adductis; uti etiam de dispicinale, quapremum eae pum, modo eae rarae loco ductum. H. Mutati ob varii generis incrementa malia, quae eum, Vel ad propriam suam, vel ad proxime praecedentem stabam deducunt, propterea quod harum ullabarum alterutra sere semper summo cumtono pronuntianda est, ut G s. dicium est. Et pra cipua haecce incrementa sunt variae indolis termin liones formam Nominum et auelam et demin eam
constituentes, g660 terminalio emphinica, g 69, Π. terminali in singulari numero seminini generis nola, g 67. terminati pluralis utriusque generis, s 68, II, 1, 2. terminatio ', aut pro termina-
132쪽
listione plurali masculini generis substituta, aut solitudualis teminatio, a 68, II, , b, y III. pleraeque porro Adformantium, g 38.ypleraque item Ataxorum, ta 78.hut etiam literae, quae vocantur para gogicaea 88. III. Pellitur aliquando, praesertim ante lineolam miseph in ut vocalis longa in sγllaba ista sic accentu privata, in brevem mutetur, quam tamen regulam haud semel in relam reperimus ut Gen. 6, 13. da ,somnis caro a b sed Deut 2,
por g 19, III, 1 et g 14, 1. IV. Immutabilis plerumque manet ante incrementum sinale, in primis, quatenus illud cernitur in nonnullis, lam Adformantium. 6 380 quam Ad Mums 78.
0 est. Ouae praesertim incremensorum finalium, quatuor hasce generales regulas migrare subinde solent, et quas maxime ob caussas p
133쪽
SYLLABARUM MUTABILITAMET IMMUTABILITAS.Posteaquam de elementorum et ullabarum ratione, de literarum ac punctorum, cum Masiluiae, tumi, labrarie, qualicunque tandem modo dispulavimus, prosecto, non opus est, ut videtur, insuper disputare de syllabarum, sive mulassiuale, sive immutabilώαEtenim, quicunque superiorem illam dispulationem probe ceperit, idem sponte etiam, nemine monente perspiciet facillime, quibus in casibus, quibus modis, et quas etiam ob caussas ullabae modo producantur, modo corripiantur, modo contrahantur, modo purae in missus, et vicissim missae in puras mulanlur, et denique modo etiam lolae, aut destruantur, aut intactae relinquantur, ita ut immuctiles maneant. Hoc unum tamen hic loci monendum, puras Id bas in statu absoluto multo plures in sermone Aramaeo esse, quam in Hebraico et Arabico. Atque ita, quod addamus, nunc quidem non habe ius, transeamus ad Partem tertiam, nos ad ipsas describendas orationis partes invitantem.
134쪽
pars terra a. 0 RATIONIS ARTES. Primariae Aramaei, ut et Hebraici et Arabici se
monis partes, quae a plerisque grammaucorum, cum antiquioris, tum recensioris aetatis distincte nomina tur, tres sunt Verbum, Nomen et Particula. Et donostra pariter sententia non opus est, ut, aut plures constituantur, aut alium etiam in iis commemorandis et proin describendis sequamur ordinem quamquam minime negemus esse item argumenta eaque non modo grammatica, verum etiam philosopha et an lagica, quae aliorum grammaticorum doctrinam non minus commendare videantur. obs. mersarum op onum de inmero paritum orationis hisoria. 0 est. Ouae is primis generali illi sermonis in tres m moratus partes dwisioni non Direre nidentur
135쪽
Non mirum profecto in grammaticis item Aramaeis varias inveniri Verborum Gisiones, Sive classes. Nam diversa Verborum rati et interna, si sim scalio, et exlerna, sive sorma sponis grammaticos duxit eo, ut diversas Verborum classes conscerent;
licet non easdem Omnes, sed alii plures, pauciores alii et licet ratione etiam habita appellationis uni a terive classi tribulae, alii in aliam sententiam abirent. Nostra aulem, ut videtur maxime refert Verba div dere partim in perfectu et regularia, partim in imperfectu et irregularia Bla quidem, sive perfecta et regularia Verba nobis ea sunt, quae tres literas ad cales in nullis non Speciebus, semper ubivis solito loco et aesentes habent et solitis cum punctis mobiles haec Vero, sise imperfecta et irregularia, quae radicialium
liberarima defectu, quiete, suppressa pronuntione, tr jectione, permutatione, et mmem, Vel punctorum
rarietate, semper plus minusve, et Vero subinde ii signiter a Verbi perfecti et regularis norma desseclunt. Ut autem perspiciatur, quae inter diversi, quod constituimus, generis Verba convenientia simul sit ac discrepantia, generales Verborum tradendae sunt πο-Wiesules, eaeque persectorum porro et regularium Vectoriam exemplis, cum illustrandae, lum probandae,
136쪽
123 e deniquo significandum est, quando, quomodo, uti
eum, quas ob caussas externum, cum harum genera
tam proprietatum, lum Verborum perfectorum et regularium habitum imperfecta et irregularia migrent Verba Et generales quid illae proprietales, de quibus consimis, inde a I 32 usque ad g 47, dicto modo exponendum, posita sunt in quatuor hisce rerum cap tibus in Speciebus, in si dicissima, quae Vocatur Conjugationis forma in ipsa simplicissima conjugationis, per totum ejus ambilum, formatione, seu flexione et denique in una eademque Conjugationis, per omnium Verborum Species ac genera, sive so
Primam, quam citavimus, serieralem Verborum promietatem constituunt variae, quae appellantur Species, sive certae quaedam diversae cujusvis Verbi sormae nondum, aut Praeformantibus, aut Actorman-libus, aut alio elium modo fg 360 taxae, eaeque sua singulae significationis vi proprie plerumque se disce nentes. Harum Specierum una omnium est simplicissi ma, cum literarum apparatu, tum etiam, hauc ipsam item ob caussam, vulgo signi lautione tenus, et propterea primi ma Species vocala, quam celera Species. 16
137쪽
quippe ex hac ductae, et de alae propterea ne latae, semper plus minusve vario modo mutatam auctamque proponim omnes aliae una tantum et liter et vocali, pluribus e sileris et vocalibus simul aliae, idque plerumque ita, ut stynidcalionis etiam etiam vis, modo magis, modo minus mutata, intenta et aucta esse soleat. Et hae quidem literae partim ipsae radicales sunt, partim a radicalibus diVersae, seu seriales Blis, sive radicalibus sic mulatur forma μminea, sive constituuntur Species errealiae, ut ad eis lilera, modo media duntaxat duplicetur, modo sola, vel prima, vel ultima, modo prima et ultima, pulsa media, modo denique secunda et ultima simul, ipsa scriptione exprimatur. Reliquae literae non radic tes, sive serviles, eodem proposito usurpalae formae mimineae, vel praelauntur cum voces brevi, Vel inseruntur cum Vocas, idque quidemila, ut modo quis cari, modo diphthongescant. Vidg34, I, II. Verum tamen, vel sallimur, vel ex iis, quae ita monuimus, salis superque constat, rem esse, quam diximus, ut in Hebraica et Arabica ita in Aramaea pariter dialecto
eandem summatim esse Specierum formam, idem p positum, eundem usurn eandem etiam divisionem, tionemque omnino eandem propemodum onmem Solaeputissimum Species passisae, ut videbimus, haud una de caussaeXcipiendae sunt. Quaecum ita sint, nolumus etiam nunc pluribus generales illas Specierum assecliones adumbrare, malumus vero pergere ad uniVerse
138쪽
ilem exponendas peculiares eas assectiones, quibus tanquam totidem notis, quae vocantur, characteristicis dialectus se Aramae in Specierum formandarum negotio distinguit. Et hae notae potissimum spectant radicum, Specierum porro , cum passisarum, tum humformatirarum formam et aliarum etiam quarundam
Specierum usum. Vis 33, I, 2, II, 2 g 34, I, 2. II, 1, 2, 4, b, 6, 7. Duo autem evidentius et proin quo facilius etiam,
cum hae notae, tum genereses illae, modo memor lae, assectiones dignoscantur et nobis in oculos quasi mox incurrant, singularum Specierum in sermone Aramae maxime usilalarum nomen, formam, rim et si ionem indicabimus indicabimus autem id me pari modo, quo easdem hasce Specierum affectiones in nostra lassitutione ad grammaticam Hebraicam ducente indicavimus uocirca in hac quoque I
stilusione utemur et Verbo ni et Specierum nominibus a Verbo ut his, quo antiquiorisnetalis grammatici diversam cujusvis Speciei rationem proposueruul, ductis Unius pariter facilitatis caussa, primum seorsim de Specie primitis et de derisula ejus forma passina, dein do celeris pectedius him ratis, cum frequentioris, tum rarioris usus dispu
139쪽
uo summatim redit historia Mersarum opinio mde originali radicum forma, rum de Specierum ambitu, uti etiam de earum mutua relatione, e quissus argumentis opiniones illae nituntur p
SPEcIES PRIMITIVA ET PRIMA EJUS FORMA DERIVA A, SIVE PASSIVA.
Omnium Specierum simplicissima et proin primittera Vocatur Peat, et passaea ejus sorma Ithpe et, sivo Ethpee
Species primitira. l. Primitina Species Pea 'ph, tribus literis et una γllaba constans, vim habet ac ameamque, cum transitivam, tum infra uream, dein noviram, qua aut qualitus, aut condidio, aut animi Uectio exprimitur, et denique aliquando eliam passisam et denominataeam. Duae porro diversa Verborum Vis transitrea nempe et intransurea, in una hac Specie, diversa, consentiente pariter dialecis, cum Hebraica, tum Arabica vocali plerumque indicari solet illa quidem, sive transitae vocali A. haec.
140쪽
sive intransitim vocalibus aeri, inest, Cholem, Ileboa et subinde Ea ο tametsi in hac item, ut in utraque illa dialecis, ob easdem sere caussas, et saepe vocalis A pro ceteris memoralis vocalibus in Verbis intransumis subsutula invenitur, ei unum idemquo Verbum propterea quoquo aliquando, modo eum originali modo cum picaria, vocali maxime scribitur, qua vocalium diversitate ipsa Verbi Vis, Vel manet, vel mutatur mine V. c. est op