Institutio ad grammaticam Aramaeam ducens in discipulorum usum

151쪽

Species Aphel.

Specie Aphe 'pire, iis Hebraeorum Hiphi et Arabum Speciei uarias respondens, cujus non minus, quum Pas aliarumque Speciorum radiae aliquoties desideratur, pari Vulgo ratione, qua Species me significationem Species eat, cum transi am, tum intransiliram ac neutram varium in modum plerumque mulare solet. Ita v. c. ldi est regnata sed un regnare feta, scrip-

II Aliquando hujus olim Specie significatio a Nomino derivatur ut nNn tentorium tiae ab

152쪽

139Hujus igitur Speciei vis cum illa Speciei Pael

conincidit. Hinc saepe permulantur hae Species, qu tenus una eademque Speciei Pea signisicatio eg Iariter alterutra, modo hac, modo illa mulatur, ita tamen, ut Aphe rarius significationem simpliciter intendat, me rarius eam transilieam denuo transilieam faciat, atque adeo duas personas agentes indice Accidit su inde ridem, ut unius ejusdemque Verbi significalio utraque hac Specie simul exprimatur, sed plerumque sic plus minusve diversa quadam vi. Ita v. c. ras et

ed incita molestari a s, arctatus est. Ceterum, sicut explicitae Species dematae, maxime passisae, Varia de caussa propriam suam vim, quemadmodum vidimus, non serunt, sive potius Serere non videntur, quoties non opus est, ut Speciei Pealsignificatio aliquo modo mutetur; similiter minime quoque inusitatum est, ut Verba intransilina ac neutra per hanc Speciem Aphel neglecta quasi omni eius vi trans a flexa maneant, sive potius denuo fiant intrans a vel neutra et posterioris quidem hujus generis Verba, maxime apud γros, ut apud II braeos, ea, quibus coloris inest notio ut V. c. 18.

153쪽

tremuit uta, elium remui pp. Fecu, ut tremeret, om rufus tu in Omlitem rubvapp. Reu, ut rufus feres. 0uod ad istinctivam Specie notam attinet haec est praeposita eum vocali A, pro qua maxime in sermone Chaldaico eoque Biblico He ad sermonis Hebraici rationem, quemadmodum eliam vicissim aliquando pro hac liter apud Hebraeos ad Aramaeorum et Arabum exemplum i substituis invenitur ut

iam eredida pro a Cons. g 16. Et haec quidem escaria litera m non, ut regularis silera, , , ὸs hieram Praeformataeum appellatam, post Praeformantes et post ullabam PR,2

cierum pastinarum nolam vulgo pelli scilla, ut hujus etiam ullabae liter prior post hieram serrilem in Infimilivo, Fulum et Participio, pessi solet, sed manere, prout regularis quoque litem aliquando apud Ara

maeos manet, quamvis non ob easdem caussas, ob quas

hic illi apud Hebraeos servatur. Cons4 44 4. Voculis terminalis seri easdem in hac, quas in Specio ea mulationes vico plus simplici etiam subire solol. - Denique hujus Specie lam lola

154쪽

141 os Hebraica in b, Ni tentorium Mil, quod saepius

iis locum habet in Verbis imperfectis, in primis, quorum prima est Iod. mae ma e caussae secreuia, ut spersae Species tam saepe ejusdem signi at sis smtZ

Species deri ratae rarioris usus.

Et universae *fidem rarioris usus Species der eatae, sive magis, sive minus Dequenter occurrentes, cum et sua se magis forma, quam vi aderisulis, quas

descripsimus speciebus distinguant, et peculiaribus potissimum quibusdam Verborum generibus proprias esse soleant facile intelligitur, qui laetum, ut non minus in hoc, quam in Arabico et in primis quam in Hebraico sermone rarioris usus Species pro se quentioris usus Speciebus tam saepe parique ii ovi substitutae sint. Praecipuae autem hae rarioris usus Species sunt Irataphat, sive Eltaphat; Sch phet, solitophat, sive Esolitapha I; Pale ι, Ithputat, sive Ethpa Ial: Pealet, Et his ea lato Poeι sivo Paueις thpoαι, - Eιkpauαι, et denique est, sive aieι, Ithpe ει, sive Ethpata

155쪽

forti scribitur, apud STros iteratur, indicio nominatam illam charaeteristicam Specie Aphe lueram pulsam esse, et hanc ipsam ob caussam hac in Specie litora Tau, non, ut in celeris Speciebus pastinis cum S quinis liter transponitur, nequo etiam ei per D sesel forte inseritur a 33. II, 20 Ila V. α Gen. 3, 1S

dirus est, o duradidit Consa 44. - Porro pro regulari voces terminali Pes h etiam Reboas usurpatur. - Denique hujus Specie vis exprimitur in Chaldaismo Biblico pectu ophul, o alibi

156쪽

143 plerumque Specio ιhpeeι, sive tueo I id.

ecies Sohaphe species Sohuphe riptς, erum habet vim Specie Aphet, a cujus larina etiam vix discrepat: ut

n aptis, cita seroire fecit Litora hujus Species characteristica aliam aliquando accipit vocalem, et alii etiam, ut videtur, literae locum lacit, sed nunquam, ut Aleph speciei Aphelliterae araesertinea sere semper post iteram si hamis Verbi semiem pellitur. Cons. v. c. I; n,

. Od.s festinavit. Rus forma passisa

157쪽

Species Pale Species Pote pt, .ma ultimam habet it ratam, quemadm0dum peries Pael, cujus vim sere exprimere solet, mediam rudicalem per Dagesta forte duplicatam. Raro, ut apud Hebraeos, Verba perfecta, sed potissimum aliquot Nomina et ceris quaedam Verborum imperfectorum genera eaque praesertim, quorum media, sicutis est g58, 50 nunquam Vero, quorum media cum Isima eadem est g*0. per hanc speciem nexa inveniuntur: ut IT Wdemis deorsum, Desilarit, in serritutem, degu --Εjussori passisa est Ιι lipata π pinre,

Quaest. l. Dibus hιbiis obnoria sunt Verborum perfectorum empla ad hoc Speciem marime apud Chaldaeos referri solita p

Species Peale

158쪽

repeli duas literas radiciae penultimam simul olivilimam pellit Vero nullam, alque adeo magis quam ulla alia Species et auget sormam et proin iis proprie intendit pariter vim Speciei primilaeae. Rus usus ad sola maxime Nomina pertinet, nec magis quam Species modes num 30 descripta ad Verba mediam rassicalem cum ultima eandem habentia resertur ta 5M. Verbi V. c. specimen, quod adducitur, est tri ita 161 1 hementer horruit, quo Ps. 38, 11 exponitur Hebrae rum mnd ehementer palpit it prop. cito rem misi cor, integrum reddidit.

Species mel, sive Paue me I rit, sive Pavet mcisi discernit se aula Chaldaim, ut in Hebraico, quiescentem molem, in Smae vero, ut in Arabico sermone di i oves cente cum vocas A. in 16 IJ et vim plerumque habet Speciei vel mal, subInde etiam neutrius. Ita . . est pn o et pso suppeditarit, v et Tro, eicit portuna, cisi orsu, contorsu. -

159쪽

146 Rus larina passisa est Bhφναι patrin, sive

conso us est, associari se ' QUO 'ns socia diu g 33. II, 2. Utriusque hujus Species, eum actaeae, tum passioue usus in primis refertur ad ominum et ad Verborum perfectorum genusa 50 5 descriptum.

scribitur sive Pale characterem in litera quiescente, in literata vero in hongesceris positum habens, vi tenus refert praesipium modo Speciem Post, sive Patiel, cum qua propterea

etiam aliquando permutatur ut ing, plo, liberinis, et tacimportuna. - Εjus formapasma est Ithpeo p M, sive Ethpuiu ι

160쪽

Dequentioris, tum rarioris usus Species. Reliquae, quae praeter hasce a grammaticis hujus generis cita tur Species eae hic quidem a nobis non descriptae, nedum citatae sunt, idque non modo propter propos tum quo'monstitutionem conscripsimus, Verum etiam

eorum, qui statuunt, quosdam grammaticorum justo majorem commendasse Specierum ambitum Etenim harum commendatarum Specierum aliae, praeter omnem, ut Videtur, necessitatem a Speciebus jam a nobis descriptis distinguuntur, aliae adductione exemplorum nunquam probatae sunt, aliae denique mullo simplicius, et proin multo etiam probabilius ita explicentur, ut Specierum numero eximendae sint omnino. Sed transeundum nunc nobis est ad describendum Conjugationis negotium. Quaest. des sunt illae formae, quibus nonnulli grammatici Specierum ambilum Iocupletare studuerunt. Et quomodo factum, ta hunc in errorem inciderint p

SIMPLICISSAEA CONJUGATIONIS, QUAE DICITUR FORMA, SIVE A ISSIHAE A SIMPLICUUIAE GIBUS O JUGATIONIS AMBITU ABSOLVITUR PARTES.

Ut Hebraica, et in primis, ut Arabica, ita etiam Aramaea lingua flectenda mulandaque Verborum virtute, sivo significatione per insignem Specierum numerum 19.