Artes jesuiticæ in sustinendis pertinaciter novitatibus laxitatibusque sociorum quarum plusquam mille hic exihibentur S.D.N. Clementis 11. atque orbi universo denuntiatæ per Christianum Alethophilum

271쪽

emciant. Quod dum obtinere nequeunt ob resister tiam Universsitatum , eas subvertere moliuntur , uti de facto D censem fraudulenter pene subverterunt, Lo-vaniensemque olim tam florentem iissem artibus, fraudibus, imposturis evertere adnituntur , ineptos homines in Cathedras intrudendo, aptissimos vero , praecipuique meriti Doctores ab iis excludendo , non sine ingenti Christianae doctrinae totiustiue proinde Ecclesiae praejudicio. Quod an tolerabile sit, Sanctitas tua judicabit.

ARTIFICIUM DECIMUM.

Uno impetu adversus opponentes hese Novitatibin ipsorum certatim insurgere. Hoc est quod Jesultae fecerunt adversiis celebrem Doctorem Amaldum, eo quod in aureo suo De frequenti Communione libro, opposuisset se laxiori P.Sesimaisons Socii sui docti inae; adversus Humhenium quinque Lovaniensem Doctorem , uti Doctor Hennebellus aemonstrat in U I. Thesi sta Historic Theologicas. I. sed di in sua ad Illustrissimum D. Archiepiscopum suum epistola Curiones Rothomagenses ostendunt, quomodo in Confiatres suos Parisienses certatim Jesultae insurr Xerint, velut in homines factiosos , velut in publicas ρ fles, velut in Luos rapaces . velut in Ecclesa is flatus hostes, velut in haereticos remediis causticis dignos, non γlia de causa, nisi quisd pestilenti Sociorum doctrinae s se viriliter opposuissent et verum hac de re plura Pin

272쪽

Pis isset is orbi denunciata. f. VIII. a 39 ARTIFICIUM UNDECIMUM.

. . A r . .

nam is ortorixam eorumdem doctrinam verbis aquiυo- eis fallacibusque invidiose proponere , ut ab ea populum amertenses in Das pertrah nt υitates.

ARtificium istud tanto magis flagitiosum videtur.

quanto magis divinae adversatur veritati, bonoque virorum integerrimorum nomini. Et quid magis contrarium rationi, bonae fidei, aequitati, numanae' ue si cietati, quam mendaciis, aequivocationibus, sophismatibus . lallacibusque allegationibus calumniari innocentes, Theologosque ortodoxae fidei, probataeque virtutis Z Isti sunt de quibus Eccli. 37. 23. striptum videtur: S ui sophisice loquitur, odibilis es, in omni re de-Ρ-dabitur; nan est illi data a Domino gratia, omni enim savientia defraudatus es: an istud vero non faciant J si itae. videamus quid facta ipsorum loquantur. Ab eo tempore quo opinionem de data omnibus Iratia Molinistice sufficiente Societas fecit suam sideoque eam doctrinam Societatis vocat modernus Generalis ipsius Thyrsus Gonrales in suis disputat. Theolog. Cardianalis etiam Pallavicinus in Histor. Concit. Trid. l. 8. e. 13. eamdem vocat sui ordinis opinionem gratiae perseessicacis ad singulos pietatis actus necessitati adeo implacabile bellum indixerunt Socii, ut eam velut Calvinianam incessanter persequantur. Et quia potentiores non habent molliorum dogmatum suorum Moralium oppugnat res, quam istius necessitatis post S. Augustinum BeS. Thomam desensores, ipsos relut Calvinitas tradum cere non cessant, exemplo Patrum suorum, qui in Congregatione de Auxiliis invidioso titulo isto Thom istarum auctoritatem elevare adnisi sunt. Et quibus famabo) strophis ad id imperitis vel semidoctis persuadendum utuntur Θ Dolis malis, Baudibus, sophismatibus, aequivocationibus u.se tantopere adamatis.

Viaere est hoc Dequenter in libris & libellis ipsorum. praeserum in labro Stoptaui de Champs, quem a quin-

quais

273쪽

2. o Artes res ite quaginta annis edidit stib titulo , Secretum Dusent i, Manno 1688. novis typis edi curavit, iub titulo Trad ris Ecelesiae &c. ipse est enim , quem velut Theolog rum sitorum Gigantem clegit Gallicana Societas. Gigas ergo ille ep. 7. ad Serenissimum principem Theolis. gum de Conti, haec petulanter deblaterat: ,, ΡOst exa-- minatum quanis potui diligentia S. Augustinum, deis quidem post leetiam de corrept. & grat. librum plusis quam sexagIes trium mensium spatio, in animum

duXi meum . . . . . . quod ad statum naturae cor

is ruptae attinet , illum longe magis favere Calvini-- stis, quam Thomistis. Cui Serenissimus princeps Epist. IX. reposuit: Non sincit S. Augustinum in suspicionem vocare , Hacet etiam D. Thomam en sciemnam producere. Hisce non contentus in sua illa crambe recocta quam verae opposuit traditioni Ecclesie Romana, Doctoris Germain qua nonnisi pura SS. Augustini & Thomae de gratiae per se essicacis ad singulos actus pios necessitate , gratuitaque electorum praedest natione domina exhibetur Augustiniani istius Doctoris librum depingit velut novum attentatum injustum, quo Jan senistae semper insultarunt, atque etiamnum insutitant Constitutionibus Sumniorum Pontificum Innocentii X. dc Alexandri VII. Quod dum ipsum scribere non pudet, omnes gratiae per se essicacis, gratuitaeque praedestinationis defenseres Jesu ita ille, familiari sitis calumnia , contra Pontificias prohibitiones, cum haereticorum scandalo, Sanctique Augustini & Ecclesiae injuria quae Docti nam Aug. suam fecit) absque fronte depingit velut Jansen istas, Calvinistas & Ecclesiae rebelles. O. impudentiam plectendam l Non mirum profecto quod liber ille Stephani de Champs dignit simas poenas luit pe

Auctorem libri hunc titulum praeferentis is Augustinugis de Calvino & Molina triumphans , sive refutatio li- ,, bri, cui titulus: Secretum Janfensmi r Ubi dc osten -- ditur vera di screpantia inter doctrinam S. Augustiniis de gratia, erroresque Lutheri ac Calvini, & retegi- , , tyr mala fides eorum , qui calumniis haereticorum , is ignorantia quorundam controversias scribentium.

274쪽

poni et is orbi denuntiata. f. VIII. Eo

ri abutuntur ad assingendos Ecclesiae Catholicae semi-- pHagianorum errores a Molina renovatos. Eumdem etiam librum insigniter castigavit laudatus Doctor Germain Tradit. Eccles tom. 3. per totum, ubi imprimis detent, deinde manifeste refellit aequivocati nes & sophisinata Patris de Champs in libro illo. Duas impraesentiarum aequivocationes exhibere lassiciet. Prima hisce verbis continetur : Totm. perhorresco cum a G DUensas sic vocat gratiae Augustinianae Thomiasticaeque defensores) dicentes eos , qui nunc peccant, peccare ex necessitate. Secunda verbis proxime sequen- tibus: Et tunc illis est impos iis obedire praecepto, quo vetat Deus ne eum offendant. Primam aequivocationem sic resellit pag. 22o. 8c sequentibus. A Jam pridem est quδd illum pudere debuitri ignorantiae ac malae fidei, hac in re sibi merito expro- is bratae, di quidem inemendabilis ejus pervicacia m is ni festum est exemplum impotentiae voluntariae, quam ,, cupiditas in hominibus parit, quando Deus illam nonis vincit gratia. Necessitas peccandi est modus loquen- , di aequivocus , quo hic Iesiuita secundum Societatisti Placita turpiter abutitur. Si secundum se haereticuso sit, haereseos damnare oportet Concilia , Pontilices. ω Sanctos Patres, qui illum absque scrupulo adhibu , runt, item Innocentium I. Pontificem Ecclesiamqueis Romanam quae in Capitulis, quae Caelestino Papae adis scribuntur, retulit ac proposuit hanc famO1am Inno is centii locutionem tanquam ad fidem Ecclesiae pertiari Mentem a Necesse es ut quo auXiliante vincimu3, eo L ,, is

275쪽

is iterum mon adjuvante vineamur. Idem Pontiis scri- .. bens Episcopis ADic ita loquitur: Gratia privarin, ,, necesse es ut Diabati laqueis irruitus occumbat. Neo cessiris sequitur sinquit rursus Auctor operis in VII. is Psalmos, quod D. Gregorio magno tribui solet) ut , is omni tentationi sit subditus, quicumque a Deo fu

,, rit derelictus. Innumeras hubus generis locutioncs P in S. Augustino reperire est , veluti dum Oper. In is pers. contrjul. l. I. C. Ioi. ait: Multum erras , qui vel necessitatem nultam pulcs esse preeundi, vel eam

Uon intelligis illius peccari esse poenam, quod nulla

,, necessitate commissism es - . . . Nocesse es enim ut ,, peccet, qui nesciendo quid facere debeas, quod nonis debet facit : de quo genere malorum Deus nNaturri tibi dicitur ' Delieta juventutis meae 3c ignorantiasis meas ne memineris. ' od genus delictorum si non ,, imputaret Dein justus , mon sibi dimitti pasteret homo. ,, Melis, El. c. Io6. Necesse es ut precet a quo in .s, ratur justitia ei numquid ideo, eam justitiam cognome-- rit, non sunt ei remittenia peccata, qme ignorantia δε necessitate commisit Non es igitur impu- is nitatis securitas in necessitate precandi, sed ut non ob- ,, sit ista necessitas, donat ille mi dicitur : De necino sitatibus meis erue me. Et l. de perseeh. just. c. ,, Per arbitrii libertatem factum ut esset homo eum

is peccato a sed jam poenalis vitiositus subsecuta , ex li-- bertate fecit necessitatem. . . . . a 'bia peccavit vo- ,, luntas, secuta es peccantem pereatum habendi durari necessita . S. Bem. Serm. 8 I. in Cant. I i sibi Co- luntas peccato in deterius mutata necessitatem facit ,

,, ut nec necessitas, chm voluntaria sit, excusare valeati, voluntatem, nec voluntas cum illecta sit, excludereis necessitatem. , , Hos Pontifices, hos Ecclesiae Patres damnare absori num soret. . . . . . Est tamen aliqua necellitas pec-

is candi, quae sustineri non potest , nisi impingendo in

is errorem istorum Stoicorum , Astrologorum , dc , , Manici Neorum , de quibus nobis aures obtundit in

Epistolis suis Pas: π Deichampius. Itaque tollenda est

276쪽

Pontimi is orbi danunciata. g. VIII. 24 I,, ambiguitas, Τc e plicandum , quo sensu cum Patri-- bus dici queat hominem per peccatum Adami ceci iiDis se in quandam peccandi necessitatem , quemadmo- dum S. Augustinus contra Pelagianos sustinuit; de , , quo sensu non possit ineri ncces litas peccandi, nisi ,, impingendo in errorem Manichaeoru in. Estium pro- is ferre iussiciet, ad quem utique Adversarius nosteris tanquam sententiae 1uae auruuem provocat. . . Anis successiim previderit, haud scio. Nam cum magno si illo S. Augustini Discipulo bene illi esse nequaquamis potest. . . . Iste igitur Theologus in a. dist. a . f. is 2. duplicem hic necessitatem distinguit. Una est ne- ,, Cessitas simplex, naturalis 3c absoluta , qualem Stoiciis tribuebant Fato, Astrologi Syderibus, litanichaei duo-ri bus illis principiis , in quae omnes hominum actio- nra refundebant; Altera est necessitas hypothesis deis conditionata, quam vocant necessitatem consequen- ,, tiae. . . . Primam necessitatem libertati repugnareis Estius docet, non autem secundam. , Porro hanc postremam vocat necessitatem impro-- prie dictam squia non est absoluta, sed secundum is qui & per hanc solvit textum S. Bernardi quem re- ,, tulinius: Bemardus loquitur, inquit, non de naturaliis seu absoluta necusitate, sed de necessitate quadamia improprie δι .i qua nimirum id necessaris facere quisis dicitur ad quod vehementer inclinatur, ita ut ei aifo ficissimum si assectionem is voluntatem ab eo retra-- here, juλω quem etiam modum uecessitate quadam is peccare dic ntur, qui sunt in longa consuetudine peccan-- di s o iamen uia necessit s magis respicit peccatum inis genere aut in specie, quam particulares is singulos

ac stas peccania. .E S. I, 6. hanc peccandi necessitatem is explicat r nectisitatem peccandi venialiter, quae iuis hac vita est in ipsismet iustis Haec tamen ne- is cessitas non repugnat libero arbitrio ; tum quia singu-- la peccata vitare potest homo , licet non omnia : tum is quia etiam daemones qui tu omni actu peccami, ita, tamen elissunt unum peccatum, ut eo on se facerari posse aliud, is proinde libere faciunι hoc particu

277쪽

Secundam aequivocationem pag. 332. & seqq. pari efficacia sic confutat : - Impossibilitas adimplendi pre- is , cepta Dei, de qua hic Jesulta seditiosas declamatiori nes suas instituit, mera cavillatio est, di vocis ambi-- guitas. Jesultarum scopo peropportuna. Haec voca

ti bula, libertas, potentia, possibilitas, respondentistitio necdfitas, impotentia, impostallitus, relativa sunt, deo si non sint plane synonima, saltem sese mutuo sup is nunt & includunt. Nam res mihi solum eatenus est ,, possibilis, quatenus habeo potentiam illam faciendi vel ,, omittendi, i& quatenus habeo potentiam ipsam fa- is ciendi vel omittendi, eatenus sum liber respectu il-ὐ lius. is Ita pariter non est mihi impossibilis nunc, sive pro is parte , sive absolute , nisi quatenus potentia vel po- is testas nunc mihi deest, uve prε parte , sive abse- . lute; & eatenus mihi deest potestas, quatenus cogoria ad eam non faciendam vel non omittendam. Id per-- spicue sequitur ex definitione libertatis ab Estio alla-υ ta: Potesas agendi is non vendi ex judicio rati

,, Igitur ex notione vocabulorum totestas & potentia, judicandum de ceteris , dc maxime de his impotentia, dc impossibilitas. Cum enim postrema sint mere neri gativa, non potest eorum sensus di latitudo determinari nisi per vocabula positiva di assirmativa, e quibus proficiscuntur. - quor hic dumtaxat. , . . . de potentia natura, li , hominis, & de potentia supernaeturali, ,, qualis est gratiae, item de potentia non debita, qua- is lis est gratiae in homine peccatore. Et quidem p ,, tentia ista potest esie proxima vel remota , perfectari vel imperfecta, suffciens vel non sussiciens. Quo A que sunt diversi gradus potentiae, totidem excludunt, gradus diversos impotentiae ac impossibilitatis. Denique quantum quispiam caret diversis hisce gras dibus potentiae, tantum dici potest habere impoten, tiae circa rem ali uam, tantumque dici potest res ista , illi ella Dpossibilis.

278쪽

Pontifica is orbi denunciata. f. VIII.

. Ex his facile apparet, ista verba esse valde aequiv ,. ea, & sicubi occurrunt non Se approbanda needam-- nanda, nisi examinato sensu&significatione ipsoruro,

is & postquam perspectum fuerit quantum quilibet sen- , sus particularis consenet vel repugnet doctrinae ab Ed-- clesia receptae.., Itaque quodam sensu dici potest di debet neminiri ullum unquam praeceptum esse impossibile, quan- ri tumcumque Divino Auxilio careat. quia , ut docetis S. Thomas , licet homo non possit Scere quidpiamo per seipsum , sufficit posse lacere per alium , ut diciis possit hoc non esse illi impollibile. Hoc sensu soli,, daemoni praecepta Dei sunt impossibilia; quia ejus v is luntas est jam incapax boni, dc nulla ipsi superest gra-- tia. Sed homines quamdiu vivunt semper sunt ca-- paces gratiae, M istud posse nequit separari ab eorumis natura : Posse habere fidem , sietit posse habere charismis rem, inquit S. Aug. natura es hominum cte. de prae-- dest. Sanct. C. s. A Sed quia communiter non dicitur rem aliquam es-- se possibilem alicui. nisi dum habet actu omnia ne-- cestiria ad illam ficiendam, negari nequit nisi usita- is tum loquendi modum immutare placeato quin siushmis neri possit, hominem non posse aliquid tacere , hoc si non esse illi possibile, hoc esse ili impossibile, quanis do non habet omnia necesiuria ad agendum . & qu se,. dem etiam sit deesset vel unicum vere necessarium', ,. & cetera.adessent: sic quantumcumque homo sitis ianus & robustus, & quantumcumque velit veresbis currere, non potest tamen , impossibile illi est hoc mis cere, quamdiu deest illi equus, qui necessarius est ad .. hujuimodi cursumis Posito igitur quod gratia emcax sit necestaria adis faciendam, ut oportet, bonam actionem lege miis praeceptam quam doctrinam esse plane orthodoxam is nemo jam negare audet) absque errore . ab lue in-- Commodo dici potest illum cui non datur ista gratia - neccilaria ad praeceptrim impicndum , non posse iulud implere, hoc sensu impossibile ipsi essis illud inr-L 3 in Pele

279쪽

2 6 Artes Iesiuiticae M plere, denique praeceptum hoc sensu esse ipsi imposiis sibile. εο Dici tamen simpliciter & absolute non potest ipsi

,, esse absolute impossibile : nam alio sensu eidem est ,, verὸ possibile. Quamvis foret Ethnicus, est ipsi om- nino possibile habere fidem dc charitatem , prout

is diximus, quamvis lync posse sit maxime remotum, ,, maxime imperseetiam & omnium minime sum ciens.

., Si sit Christianus, praeter posse naturae habet possem, dei, quod est minus remotum & mimis imperstinum, quamvis deesset illi Charitas , gratia actualis , de id is quod proprie constituit potestatem internam, supe ,, naturalem & sufficientem voluntatis. Si sit justus, A qui habeat charitatem sanctificantem , cogitationesis sanctas, affectus christianos, pios motus qui suntis essectus gratiarum actualium , sed quandoque ineFri cacium , & adhuc nimis debilium ad eum determ is nandum ad faciendum praeceptum habet procul du-- bio posse magis perfectum & magis proximum quam ,, ille ae quibus diximus. Verumtamen necdum ha- ,, bet posse plenum & abselutum ad servandum praecep- is tum quamdiu ob infirmitatem voluntatis inualis eratis in S. Petro) succumbit tentationi, quod certe nonis fieret, si accepisset gratiam illam absolute efficacem & necessariam in hoc statu ad implendum quodlibetis mandatum Dei. Quae gratia stia includitis quidquid necessarium est ad transeundum a volunt ri te ad operationem , quia ipsa sela est quae operaturis velle is pejisere, ut loquitur Apostolus , de quae datis possbilitatem cum essectu , ut ait S. Aug. l. de nat. 8cis grat. c. a. quatenus insuperabiliter movet volunt in tem, liberando eam ab infirmitate , & per charit

is rem superando id quod habet cupiditatis, legi Dei r is sistentis. is Verum est igitur in quolibet statu, esse homines fi-A deles aut infideles, justos aut peccatores, quibus istari gratia efficax & victrix deest, quando tenentur ser-- vare Praecepta Dei, sive habeant, si re non habeant alias gratias debiles aut imperfectas. Et conseque

280쪽

Ponii ci ct orsi denuntiate. g. VIlI. ri ter de ipsis haec duo simul dici possunt, quod potue-

se rint servare mandata & resistere tentationi, intelibri gendo dc potestate imperfecta non complectenteri quidquid necessarium est ad agendum ; Zc quod non is potuerint alio sensu , intelligendo de potestate prbis xima , abituta , δρ cui nihil deest necessarium ad ais gendum.

is Si hanc non habuerunt, non fuit ipsis possibile, M., si non fuit ipsis possibile, fuit ipsis hoc sensu impos

si sibile, licet absolute possibile. Neque condemnari posi,, sunt hi loquendi modi, qui non important impotenis tiam neque impostibilitatem integram & absolutam, is sed conditionatam dc secundum quid ; non poliunt, is inqu*m, reprehendi nec condemnari, nisi condem- is nodo SS. Patres. Concilia , Evangelium dc ipsumis mei Christum. - Et vero nonne Christus dixit Sine me nihil pote- is με facere ἶ Joan. Is, s. id cst, sine gratia mea nihilis vobis possibile in . Contendite intrare per angustam

is portam; quia multi, dico vobis , quaerent intrare. γ non potexunt. Luc. Ig. 24. Nemo potest venire ad ,, md msi patς . - . traxerit eum. Joan. 6i 3. Non ri potesis au ire sermonem meum. c. 8. 43. Non pomis rei me seqvi m M. c. I 3. 36. . . . Abrumpere vin-M cula. disi arum ad obediendum Deo , apud hominesia impossibile es, Mat. Isti a 6. Apud Deum autem omnia

is possibilia sunt. Quo nil aliud significatur , nisi quod is pravi aflcetus sinς gratia vinci nequcant. S. Paulusis volens ostendere hominem sitb lege & sine gratia nihil mi , utitur eodem verbo impiabile. αγ d --

is possibile. σω lem, tu quo infirmiamur per carnem. Rom.

A 83. id eminem Dei sine giati Christi esse jugum quod

,, neque, patre nυhi, neque s po ara potuimus. ut is ach. ις. Io. loquitur S. Petrus in primo Concilio Ec-- cimia is S. Hieroaymus loquens de praecepto diligendi ini- ,, micos Multi, inquit, prace a Dei imbecilli-- tars sua, non sanctorum viribus: a mantes , putauria esse. ιειρ scia qua, pinepta. s.. iv c. s. blat. Su'tu ψ. is ergo

Di ii ipso by Co le