장음표시 사용
301쪽
Societatis opiniones majori cum sinceritate non exponere, quam adversariorum , sed cum involucris, fucis is aquivocationibus ad tegendam e rum turpitudinem.
PAtet hoc imprimis ex eo quod in Congregationibus
de Auxiliis, ne per iterata quidem nomine Ponti cis mandata, de hoc ipsis facta per Card. Madrutium, adduci potuerint ad propriam mentem clare & sine ambiguitate exponendam , circa divinae gratiae essicaciam, ita ut circa hoc Jesultas non satis sinceros fuisse expostularint Praedicatores , ut ostendit Auctor Historiae Congreg. de Auxit. l. h. c. 6. 7. ct 8. Nec hodie magis sinceri sunt in exponenda Soci rum doctrina Morali, prout ad ocaeum demonstrat lebris Doctor Mnaldus Dentini V. yestatici Philoseph smi art. XI. cujus titulus est ut sequitur: am parum sincere procedant Iesulta , ostenditur ex scriptis quinqua vel sex Professorum Societatis, quorum exemitaria autem
Qui quidem Scriptor celeberrimus in corpore articuli lic Jesultas alloquitur : is AEthiopes incessum lava- is tu, Reverendi Patres , dum Fratribus vestris Phil
is sophistis ea tribuitis , quae suis ipsi Thesibus . libris
is & scriptis abnuunt. si Sub finem Tertiae Denuntiationis insinuatum fue-- rat, prae manibus haberi scripta Theologorum v si strorum, qui Philos hismum sic explicarent, ut is nullum . relinquerent locum cavillationi vestrae de fauis sa hypothesi , vel impossibilitate morali. Professoris Vester Antverpiensis nos provocare ausus est ad ea is proserenda , stulte existimans nos non habere quod is jactitabamus.
Exhibet deinde scripta quinque Sociorum Philos phistarum, & addit se habere quoque tria exemplaria 5criptorum Mustieri Prosessoris Divionensis, cujus hac
302쪽
hac de re propositio damnata est ab Alexandro VIII. Quae stripta, quia Jesultae Parisienses Epist. r. selemniter polliciti fuerant publico se daturos hisce verbis , Testimoniis autentiris palam comprobabitur Professorem Disionensem in scripsis suis impugnare id quod novam heresim vocas. Cur di teris ' Cur argumenta, qua Fbi objicit, eapis velut sententias quas asserat is probet y Cur illi imponis falses consequentias, quas rejicit ' ipsos
provocavit ut promissa implerent, redarguitque de imisincera promissione , cum a tanto tempore toties pr vocati ausi non fuerint ea publico dare, ne publice comfunderentur.
Tam horrida utique ex Jesultarum Philosophismo Denuntiator consectaria derivavit, ut ipses puduerit Christiana humilitate fateri Sociorum aliquos in Phil sephisimo tradendo humanum aliquid passos. Quinimo ad declinandam illius invidiam , primum negare coeperunt Philosophisimum ab ullo Socio traditum fuisse, ausi etiam sustinere, nec tradita fuisse principia ipsius,
verum de utriusque lalsitate per textus suorum expres. 'sissimos convicti, ad Qbterfugia , aequivocationes Zesolitas cavillationes confugerunt , dicentes Philosephismum a Sociis selum admissum fuisse in hypothesi non vera dc reali, sed falsa , moraliterque impossubis. Ast etiam ista de arce dejecti, per textus nimis putentes suorum, verterunt se ad sebterfugia di aequivocationes. Cum enim peccatum Philo hicum supponeret ignorantiam vel inadvertentiam , seu incogitan tiam Dei vel divinae legis inculpatam , seu involunt riam & invincibilem, pro tali habentes eam quam ceteri passim omnes pro vincibili, voluntaria dc culpabili habebant, accusatores peccati Philosephici arguebantquω fundarent se in damnato principio , quod isn
rantia invincibilis non excuset a peccato. Vererm istud subterfugium . a veritate prorsus alienum esse demonstravit Philosephismi Denuntiator Denuntiatione U. Et
post iptum uberius Apologista Provincialium Epist.VIII. sui similiter Jesultarum aequivocationes detegit, d
303쪽
monstrativeque refellit epist. V. circa probabilitatem , nec non epist. IX. malam fidem insinceritatemque eorumdem in excusando Baunio circa proximam peccandi occasionem. Et rursus epist. X. in excusandis abis Sociis circa Simoniam. epist. XII. circa amorem Dei. epist. XIV. circa usuram intentionisque directionem. epist. XU. demonstrat ipsorum impietatem in excusan-- dis aequivocationibus restrietionibusque mentalibus ex- empla Christi & Sanctorum. Videri, etiam potest Windrockius in notis ad epist. V. VIII. IX. XIII. M. &C.
Tro rerum Societatis ac temporum varietate , summum, Pontificem in decidendis factis, etiam doctrinalibu , noure metatis quotidie in Ecclesia mergentibuου, nune fasi bilem asserere, nunc infastibilem, qu si res Societatis, seu varia earum exigentia , veritati prascribere
DEmonstrat hoc Clarissimus Author Historiae Con
gregationum de Auxiliis l. . c. a. ex libello supplici , quem Societas anno 1 f. sub initium mensis Augusti, per suum Generalem Aquaviva Paulo V. obtulit. Eo namque Pontificem deprecabatur , ut ecclesiasticae consuetudinis memor, sola quae fidei sunt definiret ; cetera Theologorum disputationibus permiti ret. Aiebat vero facta humana quotidiana, etiam dogmatica . ad fidem nullatenus pertinere : Suis enim d cat pertinere ad fidem . quid hic aut ille.... vel existimaverit, vel docuerit' Res quidem Jd est dogma, quod
in ipsis legitur ad fidei sertasse objectam spectare -- cumque potes; fuisse. autem illas huem Gel illim sententia, nise ex ipsorum scriptis, sive evidenter, sive probabi
liter colligatur, ambiguum erit is obscurum. Fide proinde Catholica definiri non poterit. Cum enim. Romanus Pomifex. . . . . non possit notos libros canonicos scribere , novos ei articulos condere quod olim faciebant Pr - phπ- ,
304쪽
Pontifici se orbi denunciata. f. VIII. 1633bera , Aristoli, ceιerique Canonici Scriptoreo seq.atur necesse est sacrarum Literarum. O dioinarum onasti inum authoritatem , vel Sanctorum Patrum , is Theol iIoram consensionem, vel communem quemdam totius E .chm sensium, o quasigusum: quorum nihil spectari po-s', eum de privati hominis sensentia disputatur. Nam ut olim Prophetis, atque Apostolis , reliqui ue sacrorum. bisorum Seriptoribus, ct δυinarum Traditionum Auth pibus ita assuit Spiritus Sanctus , ut nihil illis excideret, Pod non effer divinitus inspirarum s ita es idem Spiritus Sanctus Romano Pontimi ades , ut in rebus fidei decla-rmilis , explicandisque sacris Literis, Apostolicis Tradisio-s tubus, quisus principia ei continentur, nunquam falla-
Iur, aut erret; in privatorum vero dictis declarandis , .
qua humano Rudioseae diligentia detegumur, vereor an hane sibi mollibilem Spiritus Sancti a flentiam cemio γ liceri. Hactenus Societatis sine nomine Aquaviva. Quis e go non obstupescat, tantam hodie in Sociis variati nem Z Quis illam ipsis inconstantiam non probro vertat, quod elim ante centum annos in secto dogmatico M
linat definiendo Romanum Pontificem fallibilem asser erint, ne in facto illo victi viderentur; hodie in simillimo Jansenti facto definiendo eumdem in fallibilem esse,
tanta cum animositate vociferentur, ut factum istud fide divina eredi velint, & non credentes pro haereticis habeant 3 Ergone pro temporum varietate, seu vati rerum Societatis exigentia. varie de fallibilitate vel imsessibilitate Romani Pontificis philosophari licitum p
tant Si ita est, tandem aliquando manifestum sit unia verso Orbi, Societatis viros., magis de servandis finibus suis. quam de Pontificiis praerogativis tuendis, de- ue veritate asserenda sollicitos esse; veritatemque apud ipsos ancillam ine causarum Societatis. Sic enim olim, i, quia sic olim exigebat sitscepta ab ipsis causa D Drusionis Libri Molinae. At non sic hodie, imo Pro sus ex adverso, quia hoc hodie postulat suscepta ab ipsis causa accusationis libri Jansenii, &. quae rebus Socieratis adeo necessaria ipsis videtur, Sociarum placitis Coatrassiccntium persecutio. Nec
305쪽
Nec terrentur ex hoc quod istum agendi modum, utpote dolosum) non permittat honestas, nec chr,stiana sinceritas , nec alia virtus. Quia an dolus, virtus, quis ab iis requirat, qui sua potius , quam veritatem quaerant; & non solum in facto Moliniano, sed di in ipsis fidei dogmatibus Paulo V. fucum secerunt, eorum definitionem dolos8 impediendo Neque vero de solo Moliniano facto in Congre attonibus de Aux, liis fuit disputatum ; imo maxime de sensu definiti num Ecelauae, seu canonum , a veteribus Conciliis, Romanisque Pontificibus, adversus Pelagianos Semipelagianosque conditorum. Qua in re ipirum in de, iniendo indeficientiam, seu infallibilitatem non disti
Adversus ipsos quoque Censores a Clemente VIII. designatos , eodem in libello, dc alias expostularunt, quod erga Societatem male animati, ultra modum s veri, tantae Controversiae dirimendae magna ex parte impares forent, alterique parti plus aequo addicti. An istud tunc tolerabile in iis, qui hodie per pulpita & r stra proclamant, serendos non esse expostulatores adversus Censores facti Jansentani ab Innocentio X. desse gnatost Uerum hoc tantisper dissimulenus: neque enim tanti est momenti. Id ergo potius discutiamus, utra opinio magis coninet veritati, an illa, quam olim illo in Libello Societas desensavit, de Romani Pontificis fabEbilitate in definiendis factis novis, non. revelatis, e jam doctrinalibus t An ea quam hodie pro aris 3c focis tuentur , de ipsius infallibilitate in definiendis ejusmodi lactis Θ .
306쪽
ctis doctrinalibus novis, non revelatis, dietina Scriptura O Traditioni videtur formaliter adversari.
C ided doetissimus e Societate Theologus , Μichaes
de Uiralde, istam Sociorum suorum assertionem . seu opinionem, haereticam censet in libro De forma mera Religionis quarenda is invenienda. A qua censura licet abstineamus 3 ratio tamen propter quam assertio ista nobis videtur Scriptu ne sirmaliter adversa, est quia juxta Scripturam Omnis homo mendax Ps ris. Θ Hebr. 6. Si omnis homo ; igitur etiam Papa , dum ex seipὶ loquitur non ex verbo Dei stripto vel tradito; dum proinde verbum ipsius non est verbum Dei, sed vembum hominis, ea quae ex se ambigua sunt, atque inter Catholicos Uiros doctos controversa, non ex divina revelatione, sed ex humana investigatione definientis. In iis namque perinde obnoxius est mendacio, id est errori ac fallitati, quam peccato, dum ex se, non ex Deo git. Tam enim striptum est, omnis homo mendax, quam scriptum est, Non est homo qui non peccat. Nee Traditioni minus videtur Drmaliter adversa quam Scripturae. Primo namque Tertullianus in lib. de veland. virg. dicit, quod regula fidei una est, soLA iMM rLis ET IRREFORMABILIS, ex vi scilicet authoritatis
in qua su atur , quae divina est authoritas , ideδ sela inerrabilis, quia impos ita es mentiri Deum. Hebr. 6. EpenimDeus verax imo veritaS ipsa) omnis autem homo mendax. Rom. 3. Nihil per conssequens immobile, seu irr formabile ex vi aut horitatis illud definientis, nisi quod divinitus est revelatum, adeoque in divina authoritate fundatum. Nihil proinde nisi quod ad fidem pertinet. verboque Dei scripto vel tradito continetur. Utpote quod solum fidei regula est. Nihil quippe pneterca fide divina credimus , prout idem Tertullianus ait l. de rastripi. c. 3. hisce verbis : Nobis vitii eas u ro arbι-
307쪽
'166 Artes D tisaario inducere licet, sed nee eligere quod aliquis de suo a litrio induxerit. Apostolos Domini Eabemus Authores, qui nec is quidquam ex suo arbitrio quod inducerent elegerunt, sed areeptam a Christo disti linam Arithrenationibus adsignaver t. Nihil igitur aliud fide divina credendum adsignare potest etiam Papa , sed quidquid ' ultra hoc definit, extra fidei regulam est; reformabile proinde cst , nec ad fidem pertinere potest. Et ideis si ungit. Nobis curiositate opus non est post Christum,
nee inquisitione post Evamgelium. Hoc evim sterimus. non esse ultra quod credere debeamus.
II. Epiphanius haeresi ss. contra Melchisedecianos. Termini, inquit, procripti sunt nobis P is fundamenta rosira , ct Mei' fructura , ct Apostolorum traditi es, . Sacra Litera , ct doc ina propagata se cesso, ct d
nique diυina veritas ex omni parte muri es , ct comsitura. Nulla igitur Ecckste , vel papae definitio , in illis non fundata , vera est veritate divina , seu fides. Nulla proinde infallibilis' veritatis, ex sila vi authorit, eis definientis. Alias id quod tali missioritate definis tur, verum esset veritate divina & fidei, tametsi nec in sacris Literis,' neci in Apostolicis traditionibus fum data dc 1ie fidei structura in steris literis & traditioniabus Apostolicis non esset unice, sive ex omni parte fundata, prout Epiphanius dicit) quia verum esset v fitate divinae promtisonis, qua Christus Ecclesiae . 8cΡ ae promisisset infallibilem Saneti Spiritus assistentiam, ne in definitionibus illis erraret. 3 Per consequens fides, quae definitionibus illis praestaretur, fundata mon esset in solo verbo hominis, vel hominum, sed in ve ho Dei, fideles certos reddente , de veritate omnis H ehi. per Papam vel Ecclesiam definiti. Non ergo 1 tum crederemus, quia id Ecclesia, vel Papa defuinsiet. Od quia verbo Dei, seu divina promissicine certi est anus, verum esse factrum quodcumque, quod Mesesia . Vel Papa definiisset. Fides proinde nostra in veritatefiu veracitate divina, seu dicinae promissionis esset fundata. Cui veritati, ac veracitare haud dubie debita est
308쪽
III. Per consequens verum non esset, quod cum si piphanio ac Tertulliano tradunt cereri Patres, Melesi, que tota; utpote quae sui Vincentius Lirinensis Comminut. c. 3 2. est hoc semper, nec quidquam praeterea. hereticorum novitatibus excitata, Conciliorum seuorum Decretis. . . . perficit, . nisi ut quod prius a Majoribus Aa traditione aseverat, Ac deinde posteris etiam perscriptura 'rographum consignainet ; non proinde factum aliquod, Majoribus incognitum , fide divina credendum proponit. Videre hoc licet in Conciliis Nicaeeno, Ephesino. Calcedonensi &c. sicut & in novissimo Concilio Triden- tino, quod aliud non statuit findamentum sitarum de fide definitionum , Misi divinam Scripturam, Traditi nemque. Merito quidem , Fons quippe omnis se si lutaris veritatis, o morum disciplina continetur
hi libris seroris . , sine seri o Traditioni us fastqua 'sius Gorsi ora ab Apostolis accepta , aut ab ipsis
solis, Spirisu Saxino dinante, quasi per mauus Ira-ata , ad nos usique pemenerunt.
Necesse orgo non est ad salutem fidelium, praeter fidei articulos, qui in sanetis illis libris , de sine scripto
traditionibus continentur. alios, seu novos fidei articulos Condexe, nec ad eandem filudem necesse fuit indeficientem in definiendo authoritatem Ecclesiae a Chriso tribui, ad definiendum es Mid in libris illis scriptis. di Traditionibus nou contentum , sed ad fidelem dum taxat divini istius depositi, salutarem omnem verit,tem , morumque distaplinam continentis 3 cust
Et ideo Mesesia, & Romani Pontifices. sive in Con-xiliis, sive extra, novos fidei articulos nunquam condiderunt, sed vetus illud depositum, juxta Apostoli praeceptum . Custodi unt , proposuerunt ,. posuerunt. Quod sibi credipum, non a se inventum. Quod di ipsi a Majoribus suis ac perunt, non quod excogitarunt. Non novae institutionis, scd antiquae traditionis, prout laudaris Conciliis videbit, quisquis absque praejudi- is attenta mente legerit.
309쪽
α68 . Aries rasuurica Idipsum videre licet in celebri epistola illa Leonis Magni, quam Concilium Calcedonense tam solemniter approbavit. In qua cum Episcopi AEgyptii, tribus post istud Concilium annis , contenderent Nestorianismum contineri s quae erat qua tio facti doctrinalis, Jansentano simillima θ Leo. qui epist. 78. alias I 32. ad Leonem Augustum, Zc alias tam constanter Concilii istius de fide definitiones in dubium nonnisi Lacrilege revocari posse docuerat, vel retractari sco quod manifeste constitisset, eas ex Evangelico, is Apostolico fonte prsaire 3
novum tamen epistolae siuae examen circa factum istud fieri voluit, eumque in finem veterum Patrum testim
nia transinisit, in Ecclesia Alexandrina publice legenda , & conferenda cum Epistola sua , ut plebs sinquit epist. 13o.ὰ noverit, ea sibi praesenti epistolae suae δε-ctrina insinuari , qua Patres is acceperunt a praecedentidus suis, o poseris tradiderunt. . . . ut aures fidelium probent, non aliud Nos, quam quod a Maioribus accepiamin, praedicare, fideque divina credendum proponere. Et epist. Io3. Non nova praescatismis ebl epistola mea , in nulla dissedens ab ej- APei regula, qua midenter a no- .sris vfrisque es issensa Majoribus, Propterea etiam serm. i 3. de Palf Dom. dicit , quod nilii ab antiquis significationibus in Chrisiana Religione Hetersum invenia
xent autem non pauca diversa , si nova facta doctrinalia, in verbo Dei Scripto vel tradito non contemta , post Romani Pontificis, vel Ecclesiae definitionem. ad Christianam pertinerent Religionem, seu divinam dc Catholicam fidem. Hoc quippe dato Christiana Religio, fidesque Catholica, nova quotidie susciperet i crementa. Quod cum Sanctis Patribus negant Theologi passim omnes, sicut & Theologorum Princeps
S. Thomas 2. 2. q. I, a, 7. ubi tacet, quod quantum ad substantiam articulor m fidei, non es factum eorum augmentum per temporum successonem : quia quacumaue posteriores crediuerunt, continebantur in sile praee- uentium Patrum , licet implicite. Sed quantum Aa e
310쪽
Pontifici ct orbi δε-nctata. 3. VIII. χωοxplicite credita sunt a posterioribus , qua a prioribus non cognoscebantur exylicite. IV. Si Ecclesiam in decidendis factis novis doctrianalibus , non reve'atis , in fallibilem credidistet Basilius Magnus , non contradix illet definitioni Concilii Oecumenici Sardicensis , & Julii I. in causa Marcolli, Epse scopi An rani. Contradixit autem: cum enim istius Episcopi Libros Eusebius sariensis Episcopus, in Co cilio illo accusasset, velut haereticam doctrinam contianentes , re diligenter examinata, deprehensa s Eusebii dolosa res cait Concilium in Epistola Synodica . . . in recitatis idis qua antecederent is consequerentur in illis
questianibus , inventa es bona se recta fides viri istius Idem fuit solemne judicium Julii I. Romani Pontificis
eadem in cause, ad se delata. Judicio nihilominus tam solenni privatum judicium suum D. Basilius opponens, non solum ei contradixit, squia, inquit, hujus es rimentum ac demonstratisnem reconditi apud me iniqua 'ngrapha Libri continent 2 sed & eos redarguit, qui ipsum ad Ecclesiae receperunt communionem ; Patres
utique Sardicenses ta Julium Papam , tametsi Marcelli adversus Asterium de subjectione liber , ex quo haer sim ipsius demonstrari credidit Basilius ille idem sit, qui a Concilio Sardicensi examinatus fuit M approbatus, prout observat eruditissimus Benedi tinus Collech. nov. to. a. diatr. de causa Marcel. Ancyr. c. 4. Librum vero a Concilio Occumenico examinatum, de declaratum in doctrina orthodoxum, Basilius non censuisset haereticum, nec judicio ipsius suum oppositisset, nec de ignorantia veritatis ipsum redarguislet, si ipsum in dijudicando vero libri illius sensu. inerrabile censitisset. . Si enim in ea quaestione inerrabile fuillet, librum , haeresun continentem, velut Orthodoxum nouapprobalset.
V. Eidem Concilio pariter contradixerunt, ipsius proinde hac in re judicium infallibile non crediderunt
Chrγ sostomus Homit. Σ..m epist. ad Hebr. Theodoremtus I. a. haretis. fabul. e. ioc Marius Uictorinus I. I. a versus Arium , Marius Mercator ad anach. I 2. N