Artes jesuiticæ in sustinendis pertinaciter novitatibus laxitatibusque sociorum quarum plusquam mille hic exihibentur S.D.N. Clementis 11. atque orbi universo denuntiatæ per Christianum Alethophilum

331쪽

dano in Theseum Indico eo. a. e. . insummae, Caustatus, eam Societati perniciosam, inconvenientem, contra ordinem fabricatam. Ρraedecesibrum Constitutionubus, & juri communi contrariam esse , allegata emisista, quod dissositiones hujusmodi juxta informantium s smatio nem fleant emanare, , . quavisque a cluat, quod Constitutio aliqua, etiam post sextam uelibe-,

rationem, minus conveniens vel etiam distomeniens em

net. Et sicut intime adstantis alitu με vitio pervicissa emanare potest Constitutio; ita is aliorum non vera suo rentium. A quo malo neque ipsa Apostolica Sedes exempta reperitur. Postea duas aperit vias absque sermali praevaricatione agendi contra Pontificiae Constitutionis tenorem:,SI. quid enim aliquando acciderit, quod is videatur contrarium, mel bona agitur fide, vel probabili opinioni assensu assio. hisd inquit minime condemnandum neque enim inteia gendum, per Constitutionem illam esse sublatam intemfretandi facultatem, nisi ut uι ι aperte contra usiam tiquo suo robore privaretur. Ecce quomodo Pontificias constitutiones, summa licet aequitate editas , Socii re icipiunt ac venerantur, dum ad salivam non sunt. --que enim liber ille sine licentia, imo de licentia Provin- cialis provinciae Toletanae anno I 668. Antu piae pro-χiit , cum approbatione plurium gravium eruditorumque Societatis Doctorum , pmut idem Provincialis teis

P. O.

Eamdem fallibilitatem ratio non uua demonstrat. Uima ratio. Certissima est Doctorum omnium se tentia, Papam, secundum se praeeite contideratum absque infallibili Sancti Spiritus assistentia , errori ess h. noxium , cum sit homo , & omnis homo mendax. Cerussima proinde 1ententia est, ipsum infallibilem nota. esse, nisi in iis in quibus ipsi promissa est infallibilis asu sistentia Spiripvs Sancti. AHae laee ipsi promissa nota

332쪽

Pontifici ct orbi denunciaω. s. UIlI. et rest, nisi ne erret in definitionibus fidei & morum adjuadizinum pertinentium. Alias novos fidei articulos condere posset. prout secti I. probat. a. est demonstratum. Hoc autem negant Sancti & Theologi omnes. Secunda ratio, prioris confirmativa. Infallibilis assiastentia Spiritus Sancti, Papae Sc Ecclesiae, solum a Christo promula est in definiendis necessariis ad salutem G lium, cujusi nodi non sunt definitiones fictorum particularium de quibus in Scriptura de Traditione propterea nihil dicitur in sed solae definitiones fidei & rnorum,

de quibus scriptum est : Docete omnes gentes . . . om ni qumiacumque mandavi vobis. Et ecce ego, ne in istis

definiendis erretis, mobiscum sum . usique ais consumma-ιmnem saeculi: Matth. 28. Et Luc. aE. Ego rogavi pro te, Prare, ut non deficiat fides tua , in iis quae fidelibus credenda propones. Et Joan. iis. Chm venerit isti Spiritus veritaris , docebit vos omnem veritatem J ad fidem utique, dc doetrinam meam pertinentem. Neque enim

Apostolos docuit facta, etiam doctrinalia, pateticularium persisnarum , quae quotidie in Eccleila contingunt; coquod eorum cognitio necesIalia non sit ad salutem, nec ad eam necessaria sit divina revelatio , sed per stnsum. experientiam, rationemque & investigationem humanam sussicienter cognoscantur. Et ideo Christi promissionem ad ea non extendere, Sancti di Antiqui omnes truditarunt, prout supra ostendimus ; solumque se extendere ad ea quae necessaria sunt ad salutem fidelium. . docent expresse S. Thomas auodlib. s. a i6. hisce verbis : 'niurium earum qui praejunt Melesia potes errare in quibuslibet, si perso iovrum tantum respiciantur. Si vero eonfideretur divina primidentia qua Ecclesiam suam Spiritu Samio uirigit, ne erret, sicut ιpse promo , Joan. I 6. . . . . de necessariis fiacet a sali rem , certum es quos iudierum Ecclesia umversalis errare , ras his qua adsdem pertinem. impossibile est. In abis vero sententiis , quae a facta particularιa pertinent, scitu non necessaria ad salutein .... positaue est Messa judicium errare. Gersen. I. p. considerat. I. to. I. novae edit: In his qua stine

333쪽

sant veritates fidei. . . . . Deus as Rit sperialius . . quam in aliis, in quibus non necessano flat salus. Concilium Basileense in epist. Pastor. anni i 32. Ecclesia .... errare non potes in his qua ad salutem necυμ-ria sunt. Abulemis in Deianirio: Unioersalis Ecclesia errare non potest, scilicet in necessariis ad salutem. Almainus de potest. Eccles & Laic. c. I 6. Concibum generale dirigitur sterialiter a Spiritu Sancto in Ommibin necessariis ; non in aliis. Dicit enim in lib. de authoriti Eccles. & Concit. c. t o. quod non id rarur a Spiritu Sancto, speciali ilia Uyentia, nisi in necessariis. Melchior Canus l. f. C. F. Patribuου Synodi Spiritus meritatis non es praesens in omnibus , sed in rebin solum ad salutem necessariis. Davemportus in System. fid. c. a. Ecclesia in Conciliis solym declarat sensum Scriptura is Traditionum, scilicet necessarium, non probabalem ; vel elisit tmelusiones necessarias tamquam in principiis suis virtualiter inclusas, is in his duobus foti m Spiritus Sancti illustrarur

prasentia: adeo ut si . . . ulterim procedant , ut homines agunt, is errare possint. Sic etiam passim rei qui Doctores. Tertia ratio. Sanctorum& Antiquorum omnium traditio, Christi promissiones de infallibili assistentia Spiritus Sancti, sic semper intellexit, ut solum extendantur ad infallibiliter definienda illa , quae divinitus revelata sunt, vel adeo necessariam cum revelatis habent . connexionem , ut probari pollini velut tradsta, saltem virtualiter per Scripturam , vel Traditionem. Atqui facta etiam doctrinalia particularium personarum, in Ecclesia quotidie emergentia , nec divinitus revelata sunt, nec adeo necessariam cum revelatis habent connexionem , ut probari possint, velut tradita virtualiter per Scripturam, vel Traditionem . . . Igitur ad ea , juxta Sanctorum Zc Antiquorum omnium traditionem, in superioribus probatam, se non extendunt Christi pro

missiones,

Quarta ratio. Faeta illa indisserentia sunt, ut sint vel

non sint, post revelationem veritatum omnium , quae 'iu Scriptuxa dc Traditione divina continentur, ex iis

334쪽

. pontifici ct Orbi denunciata. f. VIII. a tque plurima nonnisi pluribus post veritates illas seculis

contingunt, nihilque de veritatibus revelatis deperit is sive secta illa sint, sive non sint, & sive Romani Pontificis, vel Ecclesiae de illis judicium verum sit, sive tal- sum. Necessariam ergo cum veritatibus revelatis cpro quarum duntaxat definitione promisia est infigibilistissistentia Spiritus Sancti connexionem non habent, sed inditarentia sint, ut cum illis connectantur, vel non connectantur. Nihilque magis adversetur rationi, quam asscrere, quod tactum , quod per sexdecim secula realiter separatum fuit a veritatibus revelatis . hodie id est per hodiernam definitionem , factum sit necessario cum illis connexum , ab iis proinde inseparabile. Quinta ratio: Juxta Tridentinum sta . Fons omnis is salutaris veritatis, morum disciplina . . . eonti- ηεtur in libris seriptis, is sine scripto traditionibus, que i in Christi ora ab Apostolis accepta, aur ab ipsis A- solis, Spiritu Sancto dictanee , quasi per manud tra-iuta , ad nos usque pervenerunt. Igitur ad alia definienda & declaranda, necessaria Ecclesiae non est infalliabilis Spiritus Sancti assistentia. Absque necessitate ergoia fundamento promissio illius ad alia extenditur, adficta utique nova & quotidiana, etiam doctrinalia, Authorum particularium, de quibus nihil in Ente illo omnis silutaris veritatis & morum disciplinae continetur, de eo v. g. quod privatus aliquis striptor hunc vel illum sensum expresserit vi terminorum vel textuum suorum. v. g. Honorius Monothetismum, vi terminorum vel tex- tuum suae ad Sergium epistolae. Quod innotestere nequit per Scripturam vel Traditionem squae de eo nihil dicit) ilum proinde innotestere potest per inlarm tionem vel testimonium hominum, vel per naturale lumen intellectus humani , intelligentiamque regularum artis critices Sc grammatices , pro quarum intolligentia promissa non est infallibilis assistentia Spiritus Sancti.

Sexta ratio. Ecclesia δc Pontifices infallibilis non mi authoritatis in judiciis suis , seu definitionibus Reh

rum perBaalium , non revelatorum, nec necullariam N et cum l

335쪽

cum revelatis connexionem habentium, prout adversa

rii fatentur : similiter ergo infallibilis non sunt authoritatis in judiciis suis, seu definitiombusfactorum dominalium non revelatorum, nec necessariam cum revel tis connexionem habentium. Cum enim doctinalia non magis revelata sint, nec magis necessariam connexionem habeam cum revelatis,

quam personalia , nulla est ratio vel necessitas infallibilem Ecclesiue authoritatem pro istis definiendis tribuendi, quam pro istis, nec major est ratio vel necessitas in- fallibilem Sancti Spiritus assistentiam extendendi ad illa definienda, quam ad ista. Neque enim illorum definitio magis fundatur in deposito Apostolis 3c eorum succrebribus commisto pro cujus selius custodia promissa est infallibilis illa assistentiay quam .dcfinitio istorum Denique in allibilis aut horitas Ecclesita non magis necessaria est pro illis, quam pro istis definiendis. Non mars, inquam, necesse est, quod Papa vel Ecclesia inllibilis sit authoritatis in judiciis fictorum doctrin ' Ilum, v. g. num talis vel ladis in tali libro doceat haeresim, quam in judiciis factorum pers aliam, v. g. num talis vel tallis inciderit in crimen haereseos, vel simoniae dic. Si qua enim inconvenientia sequantur ex fallibilitate

ipsius in judiciis factorum doctrinalium , eadem vel si- . milia. imo majora sequuntur ex fallibilitate ipsius in judiciis Sctorum personalium ; utpote ex qua subinde contingit, quod Deus , cujus bonitatis Zc sapientiae in-- finitus est thesaurus, cousque Ecclesiam sponsam suam deserere videatur, ut in 1inum suum haereticos recipiat.

filios vero humiles ac fideles abjiciat, & in ea Christus mactetur, dum Barrabas dimittitur; impius M atheus

ut membrum legitimum agnoscatur, dum justus & im' nocens a Christi corpore projicitur. Quo argumento licet satis ostendatur aeque magnum, imis majus inconveniens esse, personas per errorem condemnare, quam

earum scripta vel libros; propter illud nihilominus E clesia non desinit esse Christi Sponsa , nec Satanae fit Synagosa et quia dum similes errores ipsi contingunt, ex malitia non contingunt, sed ex tufirmitate humana

336쪽

Poneyses ct orbi denuntiata. s. VIII. 19squa sit, ut Ecclaste Ministri immunes non sint a deceptione, in librorum vel actionum hominum examine. Et hinc culpandum non est Concilium Viennense, siserte erraverit in secto Templariorum , tametsi crror iste causa fuerit extinctionis totius ordinis, & viricomburii quam plurimorum nobilium membrorum ipsius , ex quibus plerique erant primae nobilitatis. Certe factum istud persenale longe majoris haud dubie momenti ruit, quam lactum doctrinate Janianii v. g. Si ergo Deus absque praejudicio infinitae suae erga Ecclesiam sponissam suam bonitatis , eam permittere potuerit in facto illo errare uti permisisse plurium opinio est a fortiori permittere potuit, Papam in iacto san senii v. g. errare.- absque praejudicio &c. Neque enim quaestio de illo Templariorum tacto superflua fuit, ac nullius momenti , prout de secto trium Capitulorum, simili Ianseni . no, quaestionem seu suam vocavit Pelagius II. &

hvi momenti Gregorius Magnus. Septima ratio. Si ultra terminos rerum divinitus revelatarum , vel cum revelatis necessario connexarum,

extendere liceat Papae vel Leclesiae promissam a Christo-intallibilem Sancti Spiritus assistentiam , non erit ubi cum solido fundamento si statur; quia non erit v. g. cur potius extendatur ad dcfinitiones quotidianorum tactorum doctrinalium perstrarum particularium , quam ad definitiones aliarum rerum , in quibus S. Thomas sta. . laudatus exemplificat, cum docet Ε rc iam, in iis quae divinitus revelata non sint, esse tallibilem. Tria. namque S. Doctor ad id proseri exempla. v. petitum a judicio de possessione boni alicujus; h. petitum a judicio de crimine; 3. petitum a conjunctione, seu matrimonio contracto cum impedimento occulto. Docet itaque S.Thomas, d ent cum S. Thoma Theologi omnes in his dijudicandis Ecclesiam subinde era

re, errore humano i ad ea proinde se non extendere Promissam a Christo in tallibilem allistentiam Spiritus Sancti.

Solidum vero fundamentum assurru nequeunt adverserit, cur potius extendatur ad Eccletiae judicia de quotidianis factis doctrinalibus particularium peris rum

337쪽

mque enim Scriptura vel Traditio, nec ratio magis id asserit de istis, quam de illis. Vel ergo dicendum ad

illa non extendi, vel extendi etiam ad ista, contra manifestam experientiam, δc TheoloSos omnes. Octava ratio. Uel facta doctrina a, de quibus in praesenti agitur, evidentia sunt & notoria , atque ab Omnibus admissa; vel sunt obscura, ambigua, atque interip smet Catholicos viros eruditos controversa ξ Si primum, eorum notorietas & evidentia sufficit Ecclesiae, ad ferendum de iis judicium certum & moraliter infallibile. Quia dum ob evidentiam terminorum omnes homines conveniunt de grammaticali eorum sensu , ei contradicere non possunt, nisi fatui & extravagantes, iis similes, qui Romam negarent existere, vel Ludo vi- cum XIV. Galliae Regem esse. Tunc proinde necessaria Ecclesiae non est supernaturalis infallibilitas per assistentiam Spiritus Sancti, ad ferendum de iis judicium, cui moraliter impossibile sit subesse falsum. Si secundum , ne tunc quidem Ecclesiae necessaria est infallibilitas supernaturalis. Quia etiamsi Ecclesia erraret in dijudicando ejusmodi facto, errorem fidei contrarium Authori innocenti, vel striptis ipsius tribuendo , non erraret in dogmate fidei, sed in facto prorsus distincto,

dogmatis errorem secum non trahente. Eo quod Ε Hesia tunc equidem textum seu propositionem, vel pr

positiones illius libri, vel Authoris, damnaret insensit vere damnabili, in quo propositionem vel propositi nes illius libri vel Authoris intelligeret, quemque damnare principaliter intenderet, velut Catholicae fidei contrarium. Hoc autem sufficit ad secure servandum commissum sibi fidei depositum ; utpote cujus conservatio non dependet ab eo quod talis vel talis propositio contineatur vel non contineatur in libro cujusquam privati Doctoris, nec in sensu ab eo intento, sed a sola Christi promissione, qua infallibilem Sancti Spiritus altistentiam Ecclesiae suae promisit, ne erret in judicio de dogmatibus fidei. Si quando vero Ecclesia erret in judicDde facto doctrinali, haeresim particulari Authori inno. centi, vel libro ipsius tribuendo, non ideo errat in 6-

338쪽

Pontifici ct orbi denuntiatri g. VII1. 2m

des dogmate, uti manifeste patuit in Concilio Sodice si, a quo Marcelli Ancyrani fides, per errorem facti uti Patres, Theologique non pauci censuerunt) judicata fuit sana de orthodoxa, - ob libros ipsius non bene inte, lectos, simulatamque fidei prosemionem ab ipso factam, tametsi libri isti Photinianam haeresim revera contine rent. Ob istius tamen secti errorem nullum praeJudicium passa est, sed integra mansit fides populi Christiani; sicut& in causa Honorii per estrorem facti sui plerisque videtuo a Concilio-UI. de haeresi Monothetica

condemnati. Neque olim populus ideo secutus est Mo- nothel am haeresim; ipsi a Concito isto attributam. Neque Origenis errores, ipsi a Concilio V. adstriptos. Nec populus Christianus sequitur errorem quinque haereticarum 'propositionum . . Iansenti Augustino a tribus Romanis Pontificibus adscriptum , licet non desint viri Gruditi, qui ab errore propossitionum illarum ipsius -- insinum vindicare conantur. Quia prout in simili recte Picus Mirandulanus in Apologia infra laudanda, Pr fide hoc facit, contra hareticos , non pro harericis , quinm parum tanti viri, a plerisque Doctoribus Catholicis plurimum laudati, testimonio errorem suum s arent. Qui si validis argumentis ostendatur errorem illum non tradidisse, ipsius patrocinio- haeretici privan-

tu .

Nona ratio. Etiamsi supponeretur, haeresim quinque propositionum v. g. in Jansenti Avustino non ext re, nec dam uatum earum sensum, illum esse, quem Jansenius intendit, adhuc equidem non deellent Eccle-uα licet in judicio ejusmocli factorum fallibili) mediasiissicientia ad impediendam istius haeresis propagati nem , custodiendumque fidei depositum. Igitur ad hunc finem Ecclesiae necessaria non est asserta ab adve sariis indillibilitas. Antecedens probatur, quia si Ec-Hesia, vel Papa animadverteret, librum illum sensis damnato a fidelibus intelligi, vel periculum esse ne sic intelligeretur; in errorem proinde fideles ex libri illius linione inducerentur, ipsius lectionem velut periculo-

- , Eccles , vel Papa, juste tunc interdiceret, decu

339쪽

rando sensum illum erroneum esse, eoque titulo ab Ecclesia damnatum; libri tamen authorem non videri eum intendisse. Interdictio quippe libri, cum tali declaratione lacta . justissima , saluberrima , ad erroremque impediendum foret sussicientissima, sicut & turbarum. multarum sedatrix convenientissima. Ad impediendum

proinde ne error velut cancer serperet assecurandumque fidei depositum, non statim Ecclesiae necessaria non

est infallibilitas judicii, quo error ille Iansenti Augustino tribuitur; imo attributio ista, Pici Mirandulani j dicio, phas contra fidem facere videtur, quam pro mde . dum errori non parvae authoritatis Patronus tribuitur, ad eumque tuendum moventur homines, apud

quos Patronus iste in pretio est. Decima ratio. mraliter impossibile est, quod fides populi Christiani periclitetur, ex hoc quod contingat uti contingere potest) Ecclesiam errare circa intellia gentiam obscuri & controversi textus eujuspiam Aur thoris particularis Quandoquidem ad hoc necesse foret quod populus ex toto ignoraret sensum damnatum , quem textui illi Ecclesia tribueret. Casus porro isto metaphysicus est, non moralis. Quia Ecclesiae de fidε doctrina , alligata non est obsturis textibus ejusmodi sed clare semper innotescit, independenter ab illis. Nam etiamsi sexta Synodus soris erraverit in intelligendo sensu litterarum Honorii prout errasse censent Baronius , Milarminus, aliique non pauci non ideo fideles errarunt in fide duarum in Christo voluntatum, nee ideo Synodus illa frustrata fuit fine suo principaliter intento, cum errorem fidei illi contrarium extirpare principaliter intenderit, dum litteras illas, Honoriumque damnavit. Et idem est de aliis casibus omnibus, in quibus Ecclesiam, vel Papam errare Contingit, errorem privato cuipiam authori vel libro ipsius tribuendo. Quippe dum errorem v. g. quinque propositionum tres Pontifices Desenti Augustino tribuerunt, ideoque librum illum damnarunt, principalis intentio ipsorum haud dubie fuit, errorem illum damnare, fice ue dogmata errori illi contraria firmare, de manda

340쪽

Pontifici is orbi denuntiata. f. VIII.

torum possibilitate, de inditarentiae libertate, de gratia non necesiitante, de Christi pro omnibus morte: quae dogmata fide credenda, certo fidelibus innotestit id pendenter ab obsturis de aequivocis Jansentani libri texitidus. Manlisum est ergo, fidem non periclitari ex hoc quod Papa, vel Ecclesia errorem illum authoritate infallibili Jansentano libro non tribuerit. In fallibilitatem proinde Ecclesiae in ejusmodi necessariam non esse ad securitatem dogmatum fidei. Undecima ratio. Papa vel Ecclesia, absiue praejudi 'cio securitatis dogmatum fidei, errare potest in intellia gentia sensiis grammaticalis librorum, vel textuum, sture di ambigue striptorum in lingua v. g. Polonia ca, Sclavonica, Chinica, Turcica, Anglica, Flandrica &m utpote de quibus judicium ferre non potest. nisi fundatum fallibili relatione, seu informatione particularium hominum, ainguas illas callentium , a quibus decipi potest, non vero fundatum intelligentia propria meque enim donum habet linguarum omnium. prout habuerunt Apostoli ergo similiter errare potest in intelligentia sensus grammaticalis librorum vel lux tuum . obscure Ze ambigue striptorum in lingua latina.

Cur enim minus Si quia libri stripti in lingua latina Ese possunt contagiosi.& periculosi populis dati ne i

quentibus, an non etiam libri stripti in lingua poloruca, stlavonica dcc. esse possunt contagiosi.& periculosi populis polonice, stlavonice deci loquentibus p Ergonori Jan ius in patria lingua sua Aussimum suum vulgasset, Iiber ille supposito quod quinque damnatarum

haereston errorem contineat .populis hollandice, seu issandrice loquentibus minus contagiosus periculosunucfuisset y Non ideo tamen Ecclesia in judicando granu-rriaticali sensu libri illius infallibilis fuistet. Ergo nec in judicando grammaticali sensu libri ejusdem latino ,

diomate conscripti. Nimis quippe absurdum foret,

asserere, quod Epistopus ille assistentiam infallibilum Spiritus Sancti Romanis Pontificibus, vel Ecclesiae a, stulisset, si in idiomate a Romanis non intellecto stripsisset, Per consequens absurdum est 3sserere, quod ideo