장음표시 사용
321쪽
sione facii, an videlicet illa reperiantur in libris Ianfenside verbo ad verbum . . an in eo senseu intellexerit J-- seniu3. Porro in quaestione facti Apostolica Sedes non a mittitur infallibilis Iudex. Ε Societate Generalis Aquaviva in libello supplici supra relato. Cardinales Bella minus 8c Pallavicinus infra referendi. Sirmondus in pice lat. ad Facundum, dcin vita Theodoreti , Molina. I. p. q. I. a. a. disp. I. Petavius i. I. de poenit. pubi. c. 2. Tannerus in Anathomia consess . August. dissert. s. 8c disput. de fid. q.
dub. 6. quia sinquit) infallibilis assistentia Spiritus sancti promissa non est nisi pro definitionibus fidei, ad quas quaestiones illae de factis doctrinalibus) non spectant. Becanus in epitome controvers Gret serus in suo
Bella ino defen , Michael de Eligalde ubi supra, BNnetus de salute Origenis p. 18. Halloixius in ejusdem defensione, Brietus in parvis Annalib. ad annum 68IU Onus in reg. gener. fid. c. I. S. I. 2. & Et C. Σ. 6, 7 Quid plura adeo certum , unanimem hanc fuisse Theologorum omnium sententiam, ante praesentem det secto Jansentano controversiam, ut Iesiuitae, Annati sui sequaces, variis scriptis sepius provocati, ut vel unum designarent, qui decem annis ante istam controve
sim, Papam asseruerit in ejusmodi factis infallibilem, ne unum quidem hactenus designare potuerint, ne ex ipsis quidem Romanae Ecclesiae Cardinalibus, vel epist pis, utpote qui, communi calculo tradunt Papae, imo'& Ecclesiae fallibilitatem in definiendis ejusmodi factis. ridelicet Cardinalis de Turrecremata l. a. de Ecclesia c. 93. d cens, Concilium VI. generale erras Ie in Honorii condemnatione, ex non intellectis eius epistolis. Cardinalis Osius, Concilii Tridentini Praeses, l. a. de legit. judic. rer. eccles 3c de Oecum. Concit. ubi dia serie asserit. Concilia Oecumenica errare posse in iis quae sunt facti, licet non in dogmatibus fidei. Et l. de
tradit. Credere nos oportet omni verbo Dei, O soli τerba Dei. . . . Suia Dem es verAX, imo pollud verisas ipsa; bd nu homo messώκ.
322쪽
Pontifici se orbi denuneiata. f. VIII. 1 grta inalis Barcinius ad annum 68t. ubi ut Honorium Papam, a Monothelitarum haeresi a sexta Synodo gen rali condemnatum , purget, duo dicit. I. Aeta illius
Synodi corrupta fuisse, verum id prorsus incredibile est Primo quia ad hoc sustinendum , necesse foret sustinere, ' Aeta illius Synodi decem, in locis corrupta fuisse :eam Honorii nomen totidem vicibus repetatur. Secumdo, quia necesse etiam foret, non solum Honorii nomen, sed di epistolam, epistolaeque examen & condemnationem iisdem actis falso insertam fuisse. Tertio , non unum duntaxat, sed exemplaria quinque ejusdem Concilii falsificata fuisse: cum ex QT. 8. consteL,. istidem exemplaria in Concilio ipse, praesente Imperat re . fuisse confecta; unum pro Romano Pontifice, quatuor reliqua pro Patri rchis Constantinopolitano , Alexandrino, Antiocheno, de Hierosolimitano. Hoc a tem moraliter impossibile est. Quarto, Legati S. Sed is,
insignem fraudem illam , se praelante ipsis in Concilio
lactam , haud dubie advertissent, detexistentque, MLeonem II. de ea certiorem fecissent. Per consequens Leo ILHonorium, necessorem suum, dc ipse cum Concilio non anathematigasset, prout se fecisse. Imperatoriri, Hispaniaeque Episcopis scripsit. Quinto, ne Eo cilio quidem VIII. falsificatio illa cognita fuit, sed FI
norii condemnatio agnita ut a Concilio UI. vere facta.
prout constat ex ipsius sesL 7. Sexta, si sophisticas hujusmodi solutiones semel admittamus , multo majora
inconvenientia sequentur, quam si fateamur, Honorium suisV haereticum : per illam namque Baronii solutionem destruitur au thoritas duarum vel trium Synodorum generalium O& omnium,si semel admittatur,licitum elle asserere exemplaria Conciliorum esse depravata, absque evidenti probatione. Septimo tandem , in collectionibus omnibus Conciliorum , sive graecis, sive latinis. antiquis & novis, manuscriptis. dc impressis etiam Romae , in Manustriptis Bibliothecae Vaticanae. Ach. I 2. Concilii VI. leguntur litterat Honorii ad Sergium , in quibus unam agnoscit Christi voluntatem , parique pasitu rejicit unam vel duas energias. Et istae litterae cum
323쪽
epistola Sergii Act.J II. damnantur, sanquam eonformes falsis harerisorum dommis, se contraria dogmatibin Apostolicu. Eademque Adh. Is . leguntur aliae litterat jusdem Honorii, in quibus Catholica fides duarum in Christo operationum velut ineptia rejicitur.' Et propterea non solus Leo IL sed & Adrianus II. in sua aci Concilium VII. epistola fatetur, Honorium EConcilio VI. vere ac recte anathematizatum fuisse, volat de haeresi accusatum , 8c in vetusto Manuscripto , cujus inscriptio erat, Diuentu Romanorum Pontificum
in Prosessione fidei, quam Romani Pontifices in sui consecratione ficere solebant, Honorium cum aliis Mon thelitis a Concilio VI. anathemate juste percussum Mgnoscebant.
Vidit ergo Haronius primam illam selut nem statu vix aut ne vix quidem defensabilem ess , dc praeter ducta ex ea conlequens esse, quod etiam VII. de VIIn synodum Deus in quaestione facti doctrinalis , erraia permisisset, pro veris ae sinceris Actis VI nodi aetas ria, pluribusque in locis Elfificata accipiendo. Quae tamen haud magis selsifieata fuerun quoad litteras HOMnorii, quam quoad litteras Sergii, Monothelitanaes hae reseos defensbris praecipui; utpote quas Honorius amrgiti consustus ut ripa ,' non ut D bor privatus) la dat fle approbat , in suis illis ad ipsum litteris: ' Quas proinde si intellexerit in haeretico Monothelitarum senst1u prout intellexisse Concilium UI. censuiu contra Catholicam fidem erravit, haeresim laudando & approba do: 8c ideo juste anathematizatus filii. Si in sensu Catholico prout existimat Peruvius erravit errore ficti doctrinalis : dc sie Papa infallibilis non est in judicio de Sctis doctrinalibus privatorum Authorum. Vidit inquam eminentissimus Baronius primum i
Iud dictum suum undique rimas agere , 8t ideo maluit agnoscere Concilii UI. errorem in faeto doctrinali litte- rarum Honorii, quam Honorii errorem in fide. Dicit itaque 2. 1extam Synodum errasse in intellige
tu litterarum Honorii ad Sergium : Honorim inquit
324쪽
. Pontifici is orbi de re ata. s. VIII. as
non altu uis est coinemnatin haerellam , siain quod jus prior epistola , ad Sergium scripta, haeretica fueris existimata . Atqui eonstat illam esse orthodoxum ecce judicium suum ponit judicio VI. VII. & VIII. Synodi, pluriumque Romanorum Pontificum, Synodis illis consentienti im) ct proinde S nodum sextam , tum iu
Sed dicat aliquis prosequi tur tr. 3 o. in si vere assem timur ita de Honorio decretum esse AE S. Oecum et n. ynodo , haud fas erit in controversiam rem deducere, εν aliter quὰm saturum s a S. Synodo velle decem re. Respondet: idipsum dixerim in iis quae ad fidem spector, ut plane religiose, vel latum unguem ab iis quari S. Synodo sunt statuta recedeste. At in iis qua ad pe Ronas pertinent, , scripta ipsarum, non ita rigidὸ reteritu custodita censeum. Nam parens exemplum es de R. Synodo , qua tria Capitula condemnavit, de quibus a Sacra Sancto Calcedonensi Concilio videri poterat aliter a rum . nempe δε Theodoro . Theodoreto M. In his qua
fiunt facti unumquemqua posse falli, nemini dubium
Cardinalis Bestaminus Ee Rom. Pontis I. . e. 2. Comum tUNΥ omnes Catholici nom bene) . . . posse Ponti' rem, etiam ut Pontificem ι ct eum suo metu Consiliari rum . vel eum generali Concilio , errare in controversiis facti particularibus , qua ex in ormatione , testimonii qua hominum praecipue pendenr. Unde tametsi Honorius sutimnstat ex dicti,) a VI. VII. di VIII. Synodo generali, nee non a Leone II. Adriano II. aliisque Romanis Pontificibus condemnatus fuerit ut haereticus, sicut Zc irsius ad Sergium epistola, tantae authoritati suum Bebla inus non solum non submittit judicium , nec religiosum defert silentium . sed & palam contradicit, ab .ens: In epistolis istis Honorii nullum eontineri errorem . . . Patres VI. Srnodi damnasse quidem Honorium, sed exfa se infrematione ; ae proinis eo in judicio errasse. Suam- τώ enim generale Concilium lexitimum non possit erraro in dogmatibu4 fidei Aesiniendis; tamen errare po-
325쪽
fuit factum Honorii in itaque tuto dicere possumus , hos Patres deceptos ex falsis rumoribus , is non intellectis Honorii epistolis, immerito cum haereticis connumerasse Ho
De Patribus VII. Synodi similiter dicit, secutos illos
esse Synodum VI, errantem. Ex ea deceptum quoque Adri' anum Papam. Denique Leonem Aecutum esse judicium Legatorum Agathonis , qui in VI. Synodo Honorium cum reliquis Patribus condemnaverant. Cardinalis Pallavicinus Hist. Conc. Trid. I. 7. c. I .ata thoritatem quidem Papae nobiseum inerrabilem tuetur in fidei morumqua decisionibus . . . . In albιs vero rebus , qua vel ad rem gestam . vel ad ius humanum spectant,
ro humanum, sive ad institutionem, usum, &Conste, tudinem pertinent quaestiones de critico & grammaticali sensu, seu significatione vocum. Non enim a Deo, sed ab hominibus, ad hoc vel illud significandum instutulae sunt, vel usu receptae. Regulae etiam, secundum quas de vocum & textuum erammaticali significatione judicandum est, jure humano, non divino continentur, & a Grammaticis , non a Canonicis Scriptoribus traduntur. Unde l. XI. c. a 8. idem minentissimu vir docet. controversiam de tribus Capitulis, a Synodo V. definitam, non esse de articulo sidet, is qui Ecclem authoritatem nulli obnoxiam errori spectaret. Cardinalis de Laurea , cum esset Ponens , seu Reserendarius in Causa Formularii Archiepiscopi Mechlinie sis, circa quinque propositiones Jviscnii, dc Archiepisscopus iste praetenderet, eos qui Alexandrinum jurant Formularium non tantum jurare debere in reverentiam Constitutionibus Innocentii X. dc Alexandri VII. debitam , sed etiam in veritatem earum , Si non tantum iuveritatem eorum quae in pnedictis Constitutionibus spectant ad quaestionem juru, sed etiam in veritatem ejus
quod spectat ad quaestionem facti. Cum inquam in causa ista laret CArdinalis Poneni, typia mandavit scriptum D
326쪽
Pontifici is orbi denuntiata. g. VIII. assium, praeserens hunc titulum : Discusso di FormularisAnhi'scopi Mechliniensis. In quo ad quaestionem; Anex denegata Archiepiscopo permissione , quam postulabat, hoc addendi Formulario , inferretur aliquod praejudicium potestati ct infallibilitati Papa r Responditquω
non : nam neque Papa, neque ullud pro eo scribens, etiam ex assentantibus, docet, aut pratenuit, esse infallibilem circa facta non revelata, saltam implicite, ut aperte docet Card. Bellarminus l. 4. de Rom. Pontis e. 2. . . . Et in
c. XI. . . , . Idem docet Baronius ad annum 68r . . . . . Carae Pallavicinus idem docet r. p. c. I 4. quod cilicet tam Canones, quam OMNES THEOLOGI concedunt
Papa potestatem infallibilem in de sienius controversiis fisi is morum , non sic in controversiis factorum humanorum eis. Supersuum puto alios sic docentes adducere
cuM OMNES NATIONES, OMNESQUE UNIvERSITATES, NUL
LA EXCEPTA, SIC DosEANT. Itemque ipse to. a. desae
disp. 8. adsatietatem de hac materia sum locutus. Hineo quod mutam Concilium universale, nidi que Pontifexae humanius factis non reveluis definitionem fide disina credendam edidit e,e. Cardinalis Aguirius ad Concit. Tolet. XI. ro. 2. GLlectionu Conciliorum Hisp. pag. 669. reddens rationem, cur in Toletano illo Concilio facta fuerit mentio quatuor primorum Conciliorum generalium , non Concilii V. dicit rationem hanc fuisse, suoniam in eo potius de tria sus Capitulu. . . A quam de dogmatibus fidei tractatum fuit. . . . . Non enim tractabatur quaestio juris divini. seu dogmatu . sed setius facti non remetati, circa scripta quaedam Theodoretι, Theodori Mopsusent, is ua , an damnanda essent cum Authoribus suus. . . . Ecclesia v rojuxia Cardinales Baronium is Bellarminum , OMNE .E THEOLOGOs ALICUJUs N iNis , nullatenus definit Diueis irreformabili is infallibili e modi emtrater s. etiam infra Concilium generale , ut sepe sendunt vilem Scriptores pluribus exemptu, praesertim Honorii Papa, is solarum quarumdam ipsius. Nec solum Concilium istud Tolet. XI. sed de XIV. mentionem nullam facit
concilii V. sid Maediate post Calcedoneast recipiendum
327쪽
i86 Aries 'sultisadum obseerendumque dicit Concilium, duas in Christo
definiens voluntates, sextum utique, prna. iupra o servol. Praetereo alios Cardinalesnon paucos, Cusanum, Per
romum. R ichelium &c, ut. veniam ad Episeopos stientia 6c vitae sanctimonia celebres , idipsum sentien res. Sunt autem Melchior Canus, Epistopus Canariem sis. I. s. e. . . conesus 3. id inter cetera probans ex eo quod Eccleive. judicia esse nequeant firma & certa, nisi pro.quanto fundantur in principiis firmis & certis; quolia non sunt quae petuntur ab . inereris hominum testim
viis. seu informationibus; a quibus peti solent judicia de factis obsturis, dominalibus, non reFelatis. Nicolaus Coessetaeus, Episcopus Massiliensis, in examine oppositionum pag. 388. Malderus Epistopus Antuempiensis. disp. 7. de fide q. I. Antonius Godellus Uencientis Epistopus lib. 6. Histor. IEHU ad arinum sue 3. n. 1 2. Petrus de Marca Archiepiseopus Tholosimus , deinde Parisiensis. in Dissera. se re Deerit.Hgilii Papa. Gilbeditus de Choismi, Epistopus Convenarum, postea TO nacensis, in epist. ad Regem Chiistianissimum de xi J
.mar, 1664.3c epist. ad Innocentium XI. ubi doctrinam hanc certissimam vocat di inconcussam. Adrianus ScPetrus de Wallen urg Epistopi . controversistae Celeberximi, D. 2--tronuersis . s Joannes Jaubertus de Ba
atavit,. Epistopus Uaratensis , postea Archiepi pus relatensis, in sua Responsi ad object. Molinaei de facto .Honorii. Quatuor Episcopi laudatissi mi, NicolausPa-ivillonus, Epistopus Alectensis sab Eminentissimo in Minale de Gunus , Epistopo Gratianopolitano , dinis api parum Pater,r gnisque comiis ab Innocentis XI. comineudatus) Francistus Stephanus Cauletus, Epistopus Ammietas; Nicolaus Chouari, Episcopus Bellovacen- Henricus Arnaldus, Epistopus And avensis , induis de formulario Instructionibus pastoralibus. Cum que ipsis alii novemdecim ex praeclarioribus Ecclesiae Gallicanae Epistopis qui quatuor Epistoporum pyox μme laudatorum, causam suscipientes, . in- epist. ad Cle-
328쪽
primis de eximia ipsorum virtute testimonium perii, hent : Impora is vel ab inimicis excedem horum quatuor bovorum virtus hoc reinmonium , non alior esse, qui Episcopalem Oiarnem nostrum magis exornent : ct E in m maguain cent, quipopulorumsaluti , ct commissisibi Gregis eura igilantius incumbant qui omnes deni A Episcoporum panes cumulatius expleant: ita ut Rex tristianissimus ruti prosequuntur in epist. ad suam M jestatem in in ipsis agnoscere .valeat vetat benedictionem δes smet rem.)dgnos habere se in Regno suo Sanctorum Eorum seu foras. quorum hodie pietatis exempla redivnva noris exhibere, per arderarem, aque ac puram, acsι ' me quaflentem chari Lem.
Ipsorum deinde erga Sedem Apostolicam observa tiam advectus obtreetatores sic contestantur : At nos praterea Ospandere, o confirmare possumus , non minimam ab eis pietatis sua partem in eo poni, ut Apostolica, i ea qua pari es damissione subsint. 6 que dignitatem
delira venerarione prosequantur. Unde quod ab ea svenerati vi q. m. nonne vos, o Socii seos in suis das scripsisne Manistis disicusisse criminentur , alienis arab ipsis, Beatissime Pater) e, inanis suspicis es. 2' id
enim in iliti es Mandaris, quod vel a Catholica doctrina norma, veris Esmana Seuis reυerentia tantillum deflectatrNOPUM ET INAUDITUM apud nos nonnulli sutique Socii ogma pratularunt, Ecclesia nempe decreris , quibus quo-ridiana secta aeci timur, cenam ct infallibi em constare
mensatem ρ adeoque ipsa , non minus quam revetita in Sori uris eis Traianonibus dogmata . fide esse tenenda. Hoc vero dogma. Best, e Pater. QUOD AB OMNIBUS ANTHUis, RAc UBυεQUE THEOLOGIS PEREQUE DAM NATUM MT , ex De essetis vestri Cou iturionibus iidem. ροι utad invexerunt, temere flabilire nitebantur. Huic malo ne occurerent prἀδιii Episcopi, si l ur quorumdam Muputis madere uae . . oppositam HUIC MANIFEsTISSIMO ERROκt doctrinam CD UN1SSIMAM aIMUL AC CERTISSIMAM Mandatu suis exposuerunt, humana nimirum nec
Minitas reruAMa facta, non omnimoda ρο infallibili cer-
329쪽
188 Artes rasui tea hil aliud ipsam a fidelibus exigere, quam ut sua deerita
reverenter, ut par est, habeant. Stud in hae doctrina, Bratissime Pater, in Romanam Sedem irreligiosum o injurium' Cum non modo a summis Apostolica SHis veneratoribus , ejusque acerrimis vindicibus, Baronio. Bellar -
Ο Pallavicina , asserta ct trassita sit, sed eo nominapori mkm constabilita, quod eam ad viniucandam Etalsem authoritatem in sanciendis fidei dogmatibus, is adha- reticorum criminationes repellendas pernecessariam judic rini. Ira sentire si criminosum existimetur hoc non oprium ' orum, sed omnium nos m, imo totius Ecclesia
Animadversione vero dignissimum est, laudatos novemdecim Episcopos Gallicanae Ecclesiae fuisse lumina, atque ex ipsis Felicem Vialari, Episcopum Catalaunensem, miraculis jam clarescere; illamque ipserum epustolam, sicut & alteram similis tenoris ad Regem se dem tempore conscriptam) a generali Conventu Cleri Gallicani probatam fulisse, dum anno I 67s. & I68 a. l, brum approbavit sapientissimi Doctoris Sorbonici Ger- basii De causis majoribus : in eo quippe duae illae novemdecim Episcoporum litterae continentur. Et aliud praesenti veritati testimonium eodem anno 1681. idem generalis Conventus perhibuit ,, dum per tres Archiepiscopos, Remensem, Ebredunensem, Albigensem , tres item Episcopos , una cum libro illo Gerbasili) examinari fecit delatum ad se librum D. D vid De judiciis Canonicis Episcoporum et in quo Cum Author iste sustineret, Papam, etiam in factis , esse infablibilem , propositionem istam laudati Commisiarii periculosam censuerunt, declarationemque D. David retractatoriam Coetu i generali exhibuerunt, ab ipso Parisiis 24. Aprilis ejusdem anni 168 I. subscriptam , qua suam illam pros ositioncm fatebatur esse extravagantem; eo quod ab homine sani judicii ea Papa tribui nequeat in tabili-sar, qua ne qs quidem Ecelem universali tribui pores. Die vero a. binii Getus generalis eorumdem Commissariorum probavit ludicium libri D. Gerbasii commendatorium, declarationemque illam D. David accer
330쪽
Pontifici ct orbi denunciaM. f. VIII. asstavit, isti re tutioni substribentibus Archiepistopis septem, & triginta quatuor Episcopis. Denique ut a pluribus Epistopis recensendis supersedeam, illustrissimus D. de Hariat, 1rchiepiscopus Rothomagensis, postea Parisiensis , anno I 668. Eminentissimo D. Cardinali Patrono Rospigliose stripsit, Ecclesiam numquam credidisse infaltibilitatem judiciorum
sustum in condemnatione librorum. Qua in sententia ,
cum Illustriss. D. de Choistut Episcopo Convenarum in epist ad Regem Christiantis. & in altera ad Innocentium XI. Godesto , Epistopo Uenciensi in Histor. ad annum& 681. & Ε1ninentissimo D. Cardinale Noaillio, moderno Archiepisto Parisiensi, etiamnum persistunt omnes pene Episcopi Galliarum , paucissimis exceptis.
quorum sententiam oppositam ex supra deductis conia stat prorsus esse novam, singularem , totique Antiquitati contrariam. Porro novitas & singularitas chara Et
res non sunt veritatis. Unde ne ab ipsis quidem Jesuitis eam hodiedum adstrui, nisi pro casibus & circumstantiis , in quibus id postulant res Societatis, constat non solum ex sepius commemorato libello supplici, quem Paulo V. obtulerunt , sed & insuper ex eo quod
non ita pridem Innocentii X. tempore contigit. Cum enim Sanctissimus ille anno I 6 6. quo Congregationem Generalem Societas habebat, auditis Congregationis Patribus , ad instantiam plurimorum ex ipsis, ad reformandos abusus in regimine Societatis emergentes, Constitutionem edidisset sapientia dc aequitate plenam , qua sub poena excommunicationis ipse racto , nec non suspenuonis a divinis , privationisque voletis activae & paLilvae, di inhabilitatis ad quodcumque officium , indispensabiliter incurrendae, in perpetuum statuebat, Congregationes generales singulis novenniis exacte celebrari, novosque Assisientcs in iis semper eligi, Provinciales vero, Visitatores, Rcctoreri aliosque officiarios i seriores nonnisi per triennium in officiis istis permanere, eoque elapso per annum ac dimidium ab iis cessare debere. Adversus Constitutionem istam , pro magno Societatio bono tam sapienter emanatam , Pater Aven-