장음표시 사용
341쪽
3oo Artes 'suisita infallibilem assistentiam illam non abstulerit, quia hunδscripsit. Ncc ad hoc recurrerct necesse est, ad salvan
dum fidei depositum. Tametsi enim semper molesta fit condemnatio librorum , ficut & personarum innocentium, Christi promissio securos nos facit, quod si quando id contingit, vel per deceptionem eorum quibus libri vel personae commissi,m est examen , vel per non adhibitam ab iis quorum interest sussicientem applicationem . seu diligentiam, ad detegendam veritam rem , seu detegendum verum libri sen1um . Spiritus sanctus equidem non permittet, quod ejusmodi librorum vel textuum condemnatio nocumentum adferat Gdei deposito; utpote semper concomitantem habens Notorietatem sufficientem , ad hoc quod fideles v, deant, per ejusmodi condemnationem, damnatam non
esse fidei doctrinam, sed doctrinam a fidei doctrina diversam. Quod sufficit ad salvandum fidei depositum . Ad id proinde necesse non est, quod Ecclesia vel Papa infallibilis sit in intelligentia textuum quacumque in lingua scriptorum. Enimvero si in intelligentia illa se . infallibilem agnosceret, maxime in intelligentia brevis,fimi textus hujus nu-Den, Gesum colito; de cujus sensu tanta a sexaginta annis controversia est inter suitas una ex parte, di alios Imperii Chinensis Mistio narios ex parte altera. Se verb in ipsius intelligentia infallibilem Papa non agnovit . dum post tot annorum
disputationem quam ex infallibili Spiritus Sancti assistentia solus brevi tempore infallibiliter dirimere potuisset, si eam sibi non defuturam credidisset, litemque ea super re plenissime instructam, judicium suum proferre distulit, in re summi momenti, in qua de Christiana Religione maxime agitur .. Si enim per caelum,
coeli Imperator intelligatur, prout Jesultae praetendunt, textus ille pietatem spirat, dc religionem. Si coelum materiale, ipsiusve virtutem, prout ceteri Missionarii volunt, abominatio est desolationis, a defens bus illius textus in Sanctitarium. introducta, certiisima proinde idololatria. Nihilominus ne ipsi quidem Jesulta: Pontificiae circa textus illius intelligentiam definitionis
342쪽
isfallibilitatem agnoscunt; cum in ea deceptum Pontificem vociferentur , definitionisque revocationem p
talent. Duodecima ratio Ecclesiae concessum non est i
fallibilitatis stipematuralis donum, ad judicandum de
factis multum conducentibus ad notorietatem dogma
tum fidei, fidelesque proinde certificandos de eo qudddogma istud vel illud Papa vel Ecclesia fide credendum esse definierit, v. g. quinque propositiones arbitrii lubertatem . Redemptionisque generalis beneficium d struentes, esse haereticas ; cum ad notorietatem illam cognoscendam lumen naturale sufficiat. Ergo donum illud multo minus Ecclesiae concessum est ad judica dum de factis, ad notorietatem dogmatum fidei nociconducentibus, eujusmodi sunt quod haereticas propositiones, arbitrii libertatem, Redemptionisque gener iis beneficium destruentes, in Augustino suo, per propriam significationem grammaticalem terminorum suorum, Jansonius expresserit. Sive enim illas expresserit, sive contrarias potius, perinde equidem notum est, propositiones illas haereticas esse, perindenotorium, ab Innocentio X. Alexandro VII. & oecmente XI. definibrum, quod tales sint, dc pro talibus a fidelibus omnibus
Decima tertia ratio. Ad conservandum in populo Christiano fidei depositum, impediendumque illius nauis fiagium, haud minus necessaria est populo intelligentia expressionum, quibus fidei dinstrinam ipsi Ecclesia proponit, quam Ecclesiae necessaria sit intelligentia & et,etio terminorum, aptorum ad doctrinam illam exprimendam , populoque transmittendam. Neque enim minus necesse est . ut populus recte intelligat. quam
ut Ecclesia recte loquatur; nec sufficit Ecclesiam a Spiaestu Sancto dirigi ad fidei doctrinam populo proponemdam terminis , seu expressionibus , in proprio sensu. eam significantibus, si populus expressiones ipsius non intelligat in propria carum significatione, sed in per prina dc falsa. Tametsi enim veritatem Ecclesia tunc ipsi apte annuntiabit, populus errorem tutelliget. N 7. met-
343쪽
goa Artes Uiurica metsi Ecclesia populo escam os rei salutarem eam i se convertet in virulentam. Infillibiliter proinde perubit, profanaque novitas ab ipso accipietur velut dogma salutare, doctrinaque sana velut novitas profana. ID sum quidem Ecclesia non seducet , seductio tamen uni versalis non ideo in populo non sequetur, praevalenti que portarum inferi adversus corpus universum populi
Dei, ipsum inducendo in nauseagium fidei. Vel ergo ad hoe impediendum populo Christiano tribuendum e in si maturalis infallibilitatis donum, ad riate intelis. gendam propositam sibi ab Eeclesia fidei doctrinam; vel
Ecclesiae tribuendum non erit, ad eam reminis atque expressionibus aptis convenientibus populo proponemdam . Vel si evidens & notoria significatio naturalis te minorum populo sufficiat ad eam recte intelligendam, . Ecclesiae pariter sussiciet ad eam recte de convenienter exprimendam, populoque docendam.
Decima quarta ratio. Si Christus providentia sua dignum, vel expediens censuisset, infallibilitatis sum naturalis donum Papae, vel Ecclesiae suae largiri ad se te judicandum de aliis punctis, quam de revelatis; d num istud potius largitus fuisset, ne erraret in probam tionibus, quibus suas firmat de fide decisiones, quamne erraret in judicando de factis ad fidem superfluis, qualia Pelagius II. censuit, vocavitque tari doctrinalia trium Capitulorum , aliaque proinde istis simili
Atqui Theologi generatim omnes uno consensu vel . certum tradunt, infallibilitatis si maturalis donum Ecclesiae a Christo concessim non esse, ne in probatimnibus illis erraret; multo ergo minus quia multo minus necessarium) ne erraret indoctrinalibus ad fidem superfluiS.
344쪽
Pontifiei se orbi denunciata. f. VIII. Η
insima ratio, petita ab exemplis Romanorum Pontificum. quas in suo de factis non remelaus, etiam doctrinali- θαι , iudicio providentia divina errare permisit, at sese homines esse, humanaque deceptioni obnoxios meminissent. EX dictis perspicuum est Angelice S. Thomam, apud Illustrissimum Cameracensem in sua Instrueh. Pastorali IV. p. a. c. 7. dixisse, quod extra circumscriptos infallibilitatis promissae limites, Ecclesia non est, nis hominum conrogatio, qua pores con authoritatem disinam errare humano labi ficut 8c Pontifex Eccle- caput) ct verum pronuntiare id quodfalsum est. Et hoc est quod Innocentius III. cap. A nobis, de sentent. exeom. non illibenter agnoscit, hisce verbis: Iudicium Dei τ vitati, qua non fallit, nec fasiitur, semper innititur; j- dissum aurem Ecclesia nonnumquam opinionem seauitu , quam is fallere sepe contingit, is Diti. Propter hoc ea fingit interdum, ut Dr.ligat s est apud Deum, apud
Helsam μ solutius is quilibre est apud Deum, Ecclesia
sit sententia innodatud. Romanorum etiam Pontificum non raram in suis judiciis de factis non revelatis deceptionem sequentia manifestant exempla. Apollinarem haeresiarcham Damasus Papa, & Tim theum Apollinaris Discipulum Anastasius sirecessor i sius, per errorem facti, velut orthodoxos ad suam communionem recepit, prout narrat Facundus i. r.
Basilius Magnus, apudetumdem Damasum, in haeresis siuspicionem tam gravem innocens venit, ut D legati, quos pro sui justificatione Basilius quater Romam misit, constanter repulsam ab im passi tuerint.
Joannem Maxentium , presbyterum Antiochenum di Scythiae Monaehos Hor sua Papa erroria veneno
345쪽
infectos pronuntiavit, ob doctrinam quam Joannes Π. catholicam esse postea definivit, totaque Ecclesia probavit, unum scilicet de Trinitate esse palum. S. Paulinum, a tot Sanctis tam mirifice Commendatum, valde male habuit Siricius Papa, Ministrique Aulae ipsius, quibus nimis facile Siricius aures praebuit. De hoc gravissime Sanctias ille conqueritur epist. s. ad Severinum. Sanctos Epistopos, Erotem Arelatensem, di
Lazarum Aquensem a quibus Pelagius & Celestius prumum dolati sunt in Concilio Africano Zosimus Papa
velut Ecclesiae perturbatores admodum vexavit, deceptus ex informatione falsissima, inquit Baronius. Africanos Patres atque inter ipsos S. Augustinum , idem Pontifex velut haereticos culpavit, quod Pelagium 8c Celestium haereticos crederent, quorum fidem ipse ab iis deceptus, velut catholicam, laudaverat. Sic resertricundus l. 7. c. 3P. S. Hilarius Arelatensis a ianctissimo Papa Leone M gno tantam sustinuit persecutionem, ut apud Ualentianianum III. Imperatorem delatus fuerit, . velut ad verissus S. Sedem rebellis. S. Mamertum, Archiepistopum Viennensem, Hilarius Papa, Leonis Magni Successor, mala informatione deceptus, 'plurimum amixit. Julianum Pomerium , Archiepistopum Toletanum Benedictus II. gravi notavit censura, velut qui articulos quatuor tradidisset suspectos , Apostolicisque stitutionibus adversantes. Quos tamen Successor lysius, duobus post annis ianos & orthodoxos declaravit.
editaque Apologia a Sergio Papa plurimum laudata ipsemet Iulianus sapprobante Concilio Toletano XUI.
vel XVII.) eorum orthodoxiam demonstravit. Ista exempla Baronius proseri in Annalibus sitis. R manis Pontificibus compatiens, qudd sinistris in im tionibus circumventi, innocentes frequenter persequantur, dum ex justitiae Zelo agere de arbitrantur.
Et istud est, de quo etiam gravissimὰ quiritatur S. Thomas Cantuariensis apud eumdem , ad annum D 3'. epist. χo. d Romana Curia dicens: Nescio qua
346쪽
Ponti se orbi de Mara. f. VIII. 3os
pacto pars Domini semper mactetur in Curia, ut Barrabas evadat, ct Christus mactetur authoritate Curia: jamm finem sexti anni proscriptio nostra, ct Ecclesia calam ras protracta est. Ad annum quoque II Q. Baronius exemplificat in S. Bernardo, qui ab Innocentio II. sper Sanctum iulum egregie adjuto in acquirenda pacifica Pontificatus sui possessione) dure admodum exceptus fuit. Ludovicum Alemannum, Concilii Basileensis Praesidem, Eugenius IV. publico Diplomate filium perditi nis nuncupavit; quem tamen Clemens VII. in Beatorum numerum retulit.
Joannem Picum . Comitem Mirandulanum, Inn centius VIII. ob nonnullas propositiones Distra nota perstrinxit, damnavitque. Verumenimvero, visa Α- pologia ipsius, Alexander UI. ipsum per Breve Apostolicum i8. Junii I o3. innocentem, nullaque existim
rionis . nulla harsi specie, vel suspicione, nulla sinistra nota dignum judicavit. 'Et quis nescit in judiciis ejusmodi factorum Romanos Pontifices sequi solitos judicia Censerum, omni
exceptione non semper majorum Quis nestit quod S. Caroli Boreomaei Concilium indiolanense IV. R. mae usque adeo resciderant deformarantque Romani Censores, ut ne unum quidem Decretum ipsius ab ipsis illaesum permansisset, nisi Sanctissimus ille Cardin, lis , hoc audito Romam convolans , ea tam valide destfensasset, ut, ipsis audito, omnia, nullo excepto , imventa fuerint, nedum approbatione, sed di omni la de dignissima, erroremque suum Censores falsi fue
Porro negari non potest facta Joannis Maxentii, J liani Pomerii, Pici Mirandulani &c. doctrinalia fuisse, in judicio proinde ejusmodi lactorum, Hormisdam. Benedictum II. di Innocentium VIII. deceptos fuisse.
Nec id mirum, cum enim Prophetae non lint i prout D. Gregorium supra dicentem vidimus curarumque ac negotiorum mole snt obruti, mala intime adstantium, adulantium, mentientium . dc sua quaerentium
347쪽
inkrmatione, non inimi uenter decipiuntur. Nam, dum corum mentem curarum densitas vastat. ct animus ad mulsa dietissa, fit. minor ad singula. facile ei in una qualibet re subripitur. Enimvero lumen iliad Dir sus Sancti, quod summo Pontifici adest , cum explicanda sunt fidei m eria, ct tradenda morum, seu divinae imgis praecepta , non perpesuo illi bypocritarum fraudes, Aulicorum adussationes , im oborum mendacia , calumniatorum impostaras, deterit sinquit doctissimus A thor Libri Romanae Aulae probatissimi, De Liberiatibus E esia Gallicana, l. 2. c. 3- um adversus ambitiose rum importunitatem , Magnarum preces , se pectu O cialium Cooria immotum seruat, nec ab omni praeventione , sicut nec ab omni peccato facit securum.
Objectionum solutione hac tinus iucta roborantur. Biicies x. Si Papa vel Ecclesia errare posset in j in dicio tactorum non revelatorum , de multis ejus modi lactu dubitare ius esset, de quibus certum est dubitari non posse. Ut r. de Sanctitate Sanctorum canoni tmum a. de veritate librorum Canonicorum, quod utique Biblia , quae habemus , vera. sint Biblia, non spuria. 3. de aut ritate Uulgatae. de Oecum nicitate Concilii Tridentini : cum ista omnia sint tacta non revelata , uti di quod S. D. N. Clemens XI. C nonice fuerit electus: verus proinde sit tantiis, Petri
Respondeo I. argumento isto nimium sadeoque nihil) probari, utique Papam , vel Ecclesiam infallis bilem esse in judicio iactorum per alium, non revinlatorum, in quo tallibilitatem ipsius adversarii iurenturi Od enim S. Franciscus v. g. merit Sanctus , quod Concilium Nicaenum , vel Tridentinum , fuerit Ceo menicum, quod Clemens XI. in Papam legitime fu
348쪽
Pontifici orbi denuniata. f. VIII. 3o
Respondeo. a. negando sequelam , quia ut de famsillis dubitare nefas sit, satis est quod a Papa, vel Ecclasia, decisa fuerinr in sellibiliter , in fallibilitate morali, vel quod secta illa certa sint per evidentiam δc notorietatem , vel per unanimem totius Ecclesiae consensum plurimorum iaculorum. Quὁd autem Sanctus Franciscus v. g. fuerit vere sinctus , Papa, consentiente universa Ecclesia, definivit misit ibi liter infallibilitate morali celsi non omnino supernaturali ' fundata uti que in eo quod post longissimum diligentissimumque examen quo majus humanitus adhiberi non potest)Sanctitas ipsius argumentis omne morale dubium e cludentibus fuerit comprobata, Deo etiam quodammodo ad eamdem probationem coneurrente per miracula, in signum Sanctitatis ipsius patrata. Quapropter etsi de fide non sit S. Franciscum esse Sanctum prout videtur Gersonio. Melchiori Cano, Driedoni, Tannero, Luisio Turriano, aliisque plerisque Theologis id tamen pie ciredendum docent S. Thomas Quodlib. 9. a.
eonclus a. ubi dicit haereticum quidem non Bre qui id negaverit, ire tamen temerarium , scandalosum, di sapientem haeresim. Quia Sanctorum Canonizatio, etsi non fiat auctoritate supernaturaliter infallibili, fit tamen authoritate medium tenente inter authoritatem sepernatura Iiter infallibilem ripae in definiendis rebus fidei, & authoritatem moraliter fallibilem ipsius in definiendis causis civilibus di criminalibus, prout S. Tho
Quidquid tamen de eo sit, a San rum Canoniχνtione, utpote lacti permnalis definitione , ad definiti nem fictorum doctrinalium non revelatorum arguen dum non esse, centent ipsemet Bellarminus 8c Duva Fus; tametsi enim stipernaturalem Ecclesiae in Ellibit talem agnoscant in Sanctorum canonizatione; eam non gnoscunt in fictorum doctrinalium definitione, prout visum est stipra. upematuralem etiam insellibilitatem Ecclesiae neces striam
349쪽
seriam non esse, ad excludendum omne morali dubium de Conciliorum Oecumenicitate, Bellarminus to. 2 controvers l. a. c. 9. inde probat, quod ad hoc ipsi humana sussiciat certitudo , in secti notorietate fundata , prout eadem sussicit ad certum judicium . quodv. g. Opera S. Athanasii, S. Cyrilli, S. Augustini &c.
vere ipsorum sint. Cum enim unanimi sapientum mnium per tot iacula consensu pro talibus agnita sint, si quis hoc negare vellet, rationis ustim perinde censeretur amisisse, ac si negare vellet. Philippicas esse Ciceronis; AEncidem vel Georgica Virgilii &c. Nec minus mente captus censeretur, qui negaret Concilium Nicaenum v. g. vel Tridentinum, Oecumenicum fuis se, quam si negaret Constantinum Magnum Imperatorem fuisse. . Siquidem contra omnes sapere, desipere est. Philosophus 6. Ethic. II. Et pubisicam mundi linguam solus infipiens vult mertere. Cnrysostomus in piat. 28. Eadem humana certitudo, in facti notoriciate fumdata, sussicit ad obligationem agnoscendi S. D. N. Cl mentem XI. ut Papam legitimum , ipsique ut tali debitam reddendi obedientiam ac submissionem. Id tomen de fide esse, Sedente Clemente VIII. publicis Thesibus , praeside Gabriele Uasquea, negarunt Iesultae Complutenses hisce verbis : Non es de fide, hunc ummero Papam, esse verum Papam. Similiter Jesultae Barcinonenses in Thesibus die . Januarii i6ois. d sputationi publicae paratis conclus. 7. asseruerunt Iola
morali eertitudine Paulum V. esse verum Pontificem. Quod di asseruerunt Card. Turrecremata, Card. Cψω tanus, Bannez, Lenisus. Torres, Gaspar Hurtado, bc plerique alii; ex quorum nihilominus opinione cons quens non est, fide. certum non esse , quod hic num ro Pontifex, v. g. Clemens XI. pro tali ab Ecclesia tota agnitus, de fide esse definit. Tametsi enim de fide non sit, Concilium Tridentinum v. g. Oecumenicum fuisse, fide tamen certa sunt, quae Concilium Tride tinum de fide esse definivit. Videri potest vel ipse Diana p. XI. tr. ult. resol. 8. Ubi bene ostendit, sequelam illam non esse legitimam.
350쪽
Pontifici is orti denunciata. f. VIII. go'
Fatendum igitur Ecclesiam certo definire posse facta
quaedam non revelata, certitudine rationabile omne dinbium excludente, fundata in eorum notorietate; etsi
non certitudine fundata in promissa sibi a Christo inia, libili assistentia Spiritus Sancti. Nec in ea Tridentinum fundavit suam de autenticitate Uulgatae definitionem, ipsiusque cum textu originali in rebus substantialibus dimomentosis conformitatem , sed m unanimi Sanct rum Patrum, Theologorumque omnium Ecclesiae L tinae consensu, a tempore D. Hieronymi; eam proinde
fundavit in testimonio duodecim iaculorum, consensuque Pastorum omnium , qui licet eam legerint, ac prae manibus habuerint, nihil unquam in ea deprehcnderunt fidei, vel bonis moribus contrarium , nihil non conkrme fidei omnium iaculorum. Et quid Tridentinoupus fuit, ut se Oecumenicum, atque in Spiritu Sancto legitime congregatum definiret Ad excludendum omne de eo rationabile dubium nihil necesse erat, nisi aperire oculos , atque in Sancta Synodo illa videre nationum omnium Episcopos, It Ios , Gallos , Hispanos, Lusitanos, Germanos, Hun- garos, Polonos &c. qui zelo fidei, Ecclesiaeque per
clitantis amore, per Bullam omnibus notam ab Eces 'siae Capite convocati, illuc convenerant ex toto orbe
Christiano. Nihil aliud postulat Bellarminus ubi supra: Concilium aliquod eis legitimum , inquit, iis qui runc adsum praesentes', evidens esse potes , με alia probatione. Vident enim in unum convenisse Episcopos, qui hasentiar a. omnibus meri Episcopi, is convenisse ex variia Provinciis, ct vocatos ab eo qui habet auroritatem,
o si quid aliud requiratur ad legitimum Concilium, id etiam Uidere possunt. Nihil enim invisibile requiritum tristeris autem, vel absentibus, idipsum es notum ex humana fide. sed certissima, is qua evidentia naturali alia quo modo comparari possit. Nam, exempli gratia, NAeenum Concilium fuisse legitimum, non solism unuε aut alter Historicus testatur, sed multi is varii Scriptores ejus temporis, is temporum consequentium , γ Ecclesia iva nunc es, idipsum Asperit, nec es, aut unquam δε it .