장음표시 사용
361쪽
1o Artes Iesiuitica Aule Scriptor privatus in libro suo intenderit, & sub
qua grammaticali significatione certa quaedam verba , , verborumque contextus usurpaverit: quod prosecto ex
Theologiae & fidei principiis definiri non potest, sed ex
artis criticae & grammaticae regulis, attentis scilicet antecedentibus 8c consequentibus , attenta proinde vari rum textuum inter se Collatione , attento etiam stopodi fine operis, attentis denique aliis circumstantiis loci, temporis, dc opinionis quam adstruere voluit, sicut & contrariae opinionis, quam voluit destruere. In
quibus indagandis quanto quis sagacior est, tantis ita
expistanda secundum artem criticam in libro obseuro Scriptoris mente magis idoneus est censendus. Itaquo
prorsiis diversa sunt uti iustue judicii principia. Ad
judicandum namque quod doctrina v. g. de gratia n cessitante sit haeretica , comparanda est cum Scriptura& Traditione cui contradicit. Ad judicandum vero quod'docti ina illa contineatur in libro Jansenti, legendus ,
examinandusque est liber ipsius. . Porro prius judicium, quo sensus proprius & natur iis vocum ac textuum qualificatur, sive haereticus vel Catholiciis esse declaraturi ideo Theologicum dicitur, quia-
ex Theologra regulis, seu principiis, Scriptura scilicet & Traditione dependet, in iisque fundatur, pertinetque ad quaestionem juris divini ἐκ revelati, in qua Ecclesiae promitia est infallibilis assistentia Spiritus Sancti ne er- rret. Et ides haereticus est quisquis Ecclesiae de ejusmo- , di q stionibus judicium in dubium revocat: tametsi sicus dicendum sit de iis qui judicio ipsius corde & ore st-1e humiliter submittentes , in iis omnibus quae pertinent. ad quaestionem juris divini & revelati, justa de causa illud in dubium revocant in quaestione aliqua, non Theologica , sed critica 3c grammaticali, de qua Q-pra. Neque enim infallibilis assistentia Spiritus Sancti ad hoc Ecclesiae promissa est, ut Spiritum accipiat grammaticum , aut criticum sicut nec ut accipiat spiritum geometricum, historicum &c.3 sed ut spiritum accipiat Theologicum sidu Ecclesiasticum, Catholicum utpote solum ad salacm necessarium pro definiendia.
362쪽
Pontifici se Orbi de nctata. f. VIIt. 32a proinde fidei quaestionibus, non pro definiendis quis
stionibus criticis, grammaticis, sicut nec geometricis, arithmeticis, historicis , medicis &C.; nec per consequens pro definiendis quaestionibus quas Theologi passim vocant fasti humani non revelati, non juris divini nec facti revelati. Ad quod certo certius est non magis pertinere Romanam definitionem de proprio ac naturali sensu, quem Jansenius intendit i 3 Augustino'sus, quam Concilii U. definitionem de proprio ac nain turali sensu trium Capitulorum; vel definitionem Comeilii UI. VII. 8c VIII. de seni naturali litterarum H norii occ. Per consequens certo certius est, haud magis este de fide, post definitionem Innocentii X. Ale .andri VII. & Climentis XI. quod sensus haereticus quinque propositionum sit sensus proprius verborum ac
textuum libri Jan senii, quam de fide sit, post definitionem Concilii V. qudd sensiis haereticus Nestorii sit sensus
proprius trium Capitulorum; vel haereticus Monoth litarum sensus , post desinitionem Concilii VI: VIL& VIII. sit sensus proprius litrerarum nonorii. Ex ouo tandem manifeste concluditur , haud magis' esse de fide, quod sensus hae elicus quinque propositionum fuerit a Ian senio intentus, vel quod haeresis earum ex . tet in Augustino ipsius, quem de fide sit , quod haeresticus Nestorii sensus intentus fuerit a Scriptoribus trium Capitulorum, vel quod Nestoriana haeresis e tet in tribus Capitulis illis , & haeresis Monotheliti tum intenta fuerit ab Honorio, extetque in litteris ipsus.
363쪽
Meretica est Isuitico assertio, dicens haeresim esse, negare, vel in dubium revocare quinque sa=nosas propositiones in Iassenii extare Augustino, hareticasque esse iustus; a Ianfinio intento. PRobatur, quia assertio ista fidem catholicam subvertit, subverso ipsius fundamento dum novum fidei articulum procudit, de objecto non revelato, nec in Scriptura vel Traditione contento. Quod profectd est subvertere fundamentum, seu objectum λει male, es Ientiamque fidei Catholicae. Unde cum anno 166 i. die 1 1. Decembris Pater J
cobus Coret teste Platelio in Synopsi p. g. c. i. n. I 3 odit. 3. in Parisiensi Collegio Claromontano Thesimi propugnasset, conclus I9. 3c zo.. haec verba complectentem ; Christus primum Petro, deinde Saccessori bus . - ... eamdem, quam habebat ipse, infallibilitarem concessit . . . . . tum in quaesiouibus juris, tum facti. Unde , post Innocentu X. Alexandri DL Consitati nes, Me divina credi potes, libram, cui titulus , -- l
sinus Janfinii, esse haereticum , γ quinque arvo riones ex eo decerptas esse Ianfensi, is in sensu D eo Limnatas: sicut credi. potest & debet Verbum esse incarnatum. Novitatem inauditam tota exhorruit Gallia, eamque velut haereticam, ac totius Christianae R ligionis fundamentum subvertentem, valide statim re
pressit liber instriptus: La nouveste herem des yesuites, furenue dans le Colgege de Germoni. Thesi quidem isti. suppetias ferre conatus fuit P. Annatus; sed & ipse statim reprcssus fuit altero libro, cui titulus fuit: Les ILI Om des Iesiuites dans leur eerit inlitiae. Expositio Theseos. Inconcussa proinde manserunt argumenta prioris libri, demonstrantiae novam haeresim in Thesi memorata contineri. Et cece eam , magna cum audacia & temeritate, more suo, renovare conatur P. Stephani in libello cita
364쪽
Pontifici is orbi denuntiata. f. VIII.
- , neg quidem respondens ad argumenta illa. Renovarunt ec non ita pridem variis libellis Jesiuitae Belgii, Socios suos secuti, nudum Parisienses , sed & Burdiga lenses, qui anno 166o. de fide esse asseruerunt, Eccle-, fiam non errare . dum definit facta singularia, v. g. ta lem librum doctrinani haereticam continere, esteque pernicioLm haeresiiu , citerere quod errare postit in ejus inodi definitione. .: Ita ipsi in libello, cujus instriptio fuit:.Lerire d'uta TZeologien a un in ter dia Partiment, tauchant L νγ sim, si tellure intitute, LUDOviCI MONTALTII EIusT LAE. O c. es heretique. Sed non ita Societas anno I So6. in libello , quem Paulo U. obtulit, uti visum est in principio Artificii XIII. cujus conclusio fuit: Antiqui Pontifices, cum de privato
aliquo Authora agunt . . . . nunquam ipsum hoc vel AH tu stosisse. . . . tamquam Mei Ggma proponunt. M. . . - 'uta igitur velut haereticum damnet eum suti damnare audet P. Stephani qui ambigere sie dicat, quid de propositu qu sionibus exis averit hic vel . ille privatust .... Σ' amobrem facti, quod aiunt , humans sessio. . . sub dei desinitionem cauere utilio modo potes. Hactenus Socii, qui si in hac opinione permnsissent atque ab Antiquitate in Novitatem non declinassent, praue os I assenilias, de quibus supra neque enim aliter ipso vocat Innocentius XII. in altum Brevi suo ad Episcopos Belgii velut haereticos insipienti novitate traducendo, n vam haeresim, justo Dei judicio ipsit non secissent, prout cum iis i erunt, de quibus Gregorius Magnus i.'. Registri epiit. 3o. dicit, multos cissu qui imperita, ne, succendunttir , o, dum sepe quosdam quasi hereticos imsecrantur, haeresim is faciunt. Enimvero dum novum fidei articulum de objecto, nec explicite, nec implicutΤ in Scliptura, nee in Traditione contento, divini tua
proinde non revelato, procudere moliuntur, non solum in fide novatores sunt, sed & fi lem religionemquci Christianam' prout dixi J subverso ipsius fundamininto, subruunt. Quapropter ab ipsis non purgari haeresem, se fieri idem Gregorius Magnus in perlimili Martiani O 6 stab-
365쪽
Haretica est yesutilia assertio, dicens haeresim esse, negare, vel in dubium revocare quinque famosas propositiones in Iassenii extare Augustino, hareticasque esse iustusu a Ianfinio intento. PRobatur, quia assertio ista fidem catholicam subvertit, subverso ipsius fundamento dum novum fidei articulum procudit, de objecto non revelato, nec in scriptura vel Traditione contento. Quod profecto cst se vertere fundamentum, seu objectum D male, essentiamque fidei Catholicae. Unde cum anno 166 i. die i 1. Decembris Pater Jacobus Coret teste Platelio in Synopsi p. g. c. I. n. I 37. . edit. 3. in Parisiensi Collegio Claromontano Thesim propugnasset. conclus I9. 3c ao.. haec verba comple cientem ; Christus primum Petro, deinde Successo L Ettis . . ... eamdem, quam habebat ipse, infallibilirarem
concessit tum in q-sionibus furis, tum facti. Unis , ps Innocentii X. Alexandri VII Consitutiones, Me divina credi potes, librum, cui titulus , A gustinus Ianfinii, esse haereticum , quinque propossiones m. eo decerptas esse Prusensi, is in sensu D entia
damnatas: sicut credi potest dc debet Verbum esse incarnatum. Novitatem inauditam tota exhorruit Gallia, earnque velut haereticam, ac totius Christianae R ligionis fundamentum subvertentem, valide statim repressit liber inscriptus: La nouveste herem des yesuites, furenue dans le GPege de Germoni. Thesi quidem isti. suppetias ferre conatus mit P. Annatus; sed di ipse statim reprcssus fuit altero libro, cui titulus filii: Les IL . Itimns des Iesuites dans leur ecris intitiae. Expositio The- seos. Inconcussa proinde manserunt argumenta prioris libri, demonstrantiae novam haeresim in Thesi memorata contineri. Et ecce eam , magna cum audacia & temeritate,
more suo, renovare conatur P. Stephani in libello cita
366쪽
Pontifici se orbi denuntiata. q. Vris.
- , neg quidem respondens ad argumenta illa. Kenovarunt ec non ita pridem variis libellis Jesuitae Belgii. Socios suos secutr,anedum Parilienses , sed & Buritu lenses, qui anno I 6 . de fide elle asseruerunt, Eccle-i fiam non errare,. dum definit faeta singularia, v. g. t lem librum doctrinam haereticam continere, esteque
perniciolam haeresim , viserere quod errare possit in ejusmodi definitione. Ita ipsi in libello , cujus inscriptio fuit: Mitre d m
LAE O e. es hererique. . Sed non ita Societas anno I6o6. in libello , quem Paulo U.'obtulit, uti visum est in principio Artificii XIII.
cujus conclusio fuit: Antiqui Pontifices, cum de privato aliquo Authore a mi . . . . nunquam ipsum hoc vel Ria sensisse. . . . tamquam fidei clagma proponunt. . . uigitur velut haereticum damnet eum uti damnare audet P. Stephani qui ambigere se dicat, quid de propositis quesionibus exis averit hic vel ille privatus ' . . . . s' amobrem facti , quod aiunt , humanis quassio. . . sub fidei desinitionem cadere nulla modo potes. Hactenus Socii, qui si in hac opinione permansissent atquet ab Antiquitate in Novitatem non declinassent, pretens
Iassent ias, de quibus supra neque enim aliter ipsos
vocat Innocentius XII. in altero Brevi suo ad Episcopos Belgii velut haereticos insipienti novitate traducendo, novam haeresimi, justo Dei judicio ipsi non secissent, prout cum iis iecerunt, de quibus Gregorius Magnus i. o. Registri epist. 3o. dicit, multos eis: qui imperita, celo succendunttir , ct dum sepe quosdam' quasi haereticos in sectantur , haresim ipsi faciunt. Enimvero dum novum fidei articulum de objecto, nec explicite, nec implicia ty in Sci tura, nee in Traditione contento, divinitiis
proinde non revelato, procudere moliuntur, non sOlu ui in fide novatores sunt, sed & fidem religionemquci
Christianam sprout dixi θ subverse ipsius sundamento, subruunt. Quapropteris ipsis non purgari haeresim, se fleri idem Gregorius Magnus in perlimili Martiari-O 6 si
367쪽
Rarum causa ait:. Nullum quippe aliud est Christianae fidei ac Religionis fundamentum , nullum aliud fideh . objectum formale, nisi verbum Dei scriptum, & traditum, quo nobis velut divinitus revelata proponuntur, quae a Cluistianis credenda iunt. Unde nec ullum aliud: assignant Patres, &.Theologi omnes : Fides ex auditu inquit Apostolus' auditusVautem per verbum Christio Rom. Io. Istud proinde primum est fidei nostrae fundamentum, formaleque &essentiale objectum. Istud est quod fidem nostram divinam ficit, di tam firmam, ut
contra eam portae inseri nequeant praevalere: quia scili-cet ea quae credimus, non propter verbum,. seu testimonium hominis vel hominum credimus, sed propter restimonium Dei, quod majus est ,& nec falli, nec fallere potest. Et hoc est quod idem Apostolus repetit.
a. Thessal. 2. Cum accepisset a nobis verbum auditus Dei
accepistis illud, non ut . eterbum hominum, sed cficut est. vere verbum Dei. Fidem itaque Christianam ver hominum non inniti, sed soli. verbo Dei scripto vel tradito, de fide est, primariumque fidei nostrae caput
fundamentum. Intolerabilis proinde insolentiae atquci arrogantiae est, inter fidei articulos reponere, quod nec verbo Dei scripto , nec tradito continetur; nec minoris periculi aliquid revelatis fidei veritatibus addere iaquam subtrahere; cum scriptum sit Apoc. 22. Conte
tor omni audienti verba prophetia libri hujus; si quis siuerit ad haec, an et Deus super illum plagas scriptas in libro isto. Et si quis diminuerit de verbis libri prophetia 'hujus, auferet Deus partem ejus de libro et ita. Et ideo solas veritates verbo Deli scripto vel tradito revelatas ad fidem pertinere Patres omnes, cumque ipsis Theologi omnes tradunt, uti de Patribus ostensum est Artificio
praecedentia Eorum testimoniis ibi productis solum hic, adjungo testimonium D. Hieronymi, qui in Ps. 86. a
illa verba, Dominus narrabit in Scripturis populorum: V det e. inquit quomodo Scriptura Sancta Sacramentis. plena es . . . . Videte quid dicat: qui. fuerunt, non qui sunt, ut exceptis Apostriis, quodcumque aliud posea dice
368쪽
Pontifici se Orbi demones ita. 3. VIIII
postea credendorum authoritarem .H. . . . Suoniam D minus narrat in Scriptura populorum is Principum e mm qui fuerunt, non aui sunt in ea. Cui concinens Chrysostomus in L. de adorando spiritu: Si nobis annuntia tur aliquid, quia nou contineatur in Evangelio, non cre
damus: quia sicut Iesus Chrsus est legis ct Prophetarum
plenitudo ; ita Spiritus Sanctus es plenitudo EvangeliuEt, ut addit homil. I. in epist. ad Tit. Evangelium complectitur omnia praesentia & futura, honorem , pietatem, fidem. De Theologis idipsum ostenditur, quia S. Thomas a. a. q. I. a. I. Infide inquit si consideremus rationem formalem objecti, nihil aliud es quam veritas prima: non enim fides assentit adimi, nisi quia a Deo revelatum. Unde iis meritati disinae fides innititur tamquam medio. Ita etiam S. Bonaventura in 3. dist. 24..a. I. q. 2. & I 2. Scotus infra laudandus . Bradinardinus, C etanus, Medina, Arragonius, Wimers, Malderus, Cardinalis Osius, Joannes Fischerus, Lentaus, Banee , Daven- portas , dc ceteri passim omnes, ne excepto quidem Molina. Juvabit nonnullorum ex ipsis verba proferre. Cardinalis Osius, Concilii Tridentini Praeses l. 6. de traditione, Credere sinquit) nos oportet omni ct seli verbo
Lentaus l. 6. de Eccles. c. 1 . Ratio formalis fidei seteritas disina, dum athuid accipitur non ut verbum hominum, sed, sicut vere est, Cerbum Dei. Et infra: Motivum proprium is essentiale, is unica ratio formalis Mei es veritas divina, non doctrina, vel sus Messae. Joannes Fischerus, Episcopus Roffensis, & Martyr t. 18. Lutheri dicit, se non credere, quod Papa, etiam cum Concilio, possit pro arbitrio suo definire quidpiam ad fidem pertinere, quod ante non erat de fide: Quia, ut dicit Scotus, a voluntate ipsius non pendet. quod aliquid sit tale vel tale; sed id ad fidem pertinere Spiritu veritatis docente) declarat, quod ad fidem a te pertinebar. Unde dum Innocentius III. cum toto. concilio definivit fide divina credendam pacis Transsii,
369쪽
416 Aries Pessiti stantiationem, ista definitio cui optime Scotus) non ideo fuit vera, quia a Papa o Concilio definita ; sed ideo δε ita fuit , quia prius erat vera, ct Spiritus meritatis Ecelsam in ista definitione errare non permisit, ἡ
disp. i. dixit, esse de fidei natura dc essentia, quod ut innixa super authoritate divinae revelationis , Articulo 7. disri. 1. inde concludit, esse errorem in fide, asser ' re, qudd a temporibus Apostolorum Ecclesia, vel Ec-Hesiae Doctores plura credunt ad fidem pertinere, quam Apostoli, & Scriptores Evangelici crediderunt. Et paulo post: Ecclesia nihil hactenus fide credendum Mdelibus proposuit, vel ut tale definivit, nili quod divisnis Scripturis, vel in Traditionibus Apostolicis expresese vel virtualiter continetur. Era. Ioa disip 2. velut certam veritatem supponit, Summum Pontificem cum . - : tota Ecclesia condere non posse novum fidei articulum; sicut instituere non potest novum sacramentum.
Praeclarὰ etiam Davenportus, eruditissimus Seraphi ci ordinis s. Francisci Theologus, in suo Systcntate fidei, post adducta Chrysostomi verba supra exhibita, ex iis concludit, Ecclesiam nihil proponere posse, tamquam de fide , nisi derivatum ex Evangelio, per illud intelligendo quidquid Apostoli docuerunt ex ore Jelu . Christi, sive scriptum illud sit, sive non sit. Quod confirmat ex Tertulliano, dicente, nobis curiositate non est opus pos Chrsum, nec inquisitione pos Evangelium. Cum credimus quidquid ex ore Christi Apostoli docti
runt. niihil desideramus ultra credere. Hoc enim credDmus, non esse quod ultra credamus. Item ex Tridenti
no ses T l. declarante, omnis ct salutaris meritaris, is morum risciplina . . . . in libris scriptis, is sine scripto traditionibus contineri. Unde Petrus Soto c. 7. Apostoli inquit docuerunt assuenti mὸ ad plenitudinem usque fidei audientium. Et S. Epiphanius haer si gy. . . dicit veritatem divinam omni ex parte stabilitani per tScriptulam & Traditionem, dc istos cile terminos fidei nostrae praescriptos, fundamentaque posita. Ex quibus Davorportus tandem conficit, quod Ecclesia in Pibili
370쪽
Pontifici se orbi Renunciata. f. VIII. V
ins non ultra hos terminos protenditur. Uuod in his duobus tantum Spiritus Sancti illustratur praesentiώ. Denique quod Ecclesia non potest infallibiliter definire, nisi
qua Scriptura is Traditio certo , clari proponunt.
Propteres etiam S. Thomas 2.jΣ. q. I. a. 7. docet,
quω, quantum ad substantiam articulorum fidei, non es factum eorum augmentum per temporum successionem nec proinde per novam δc novam Papae aut Ecclesiae definitionem) quia quaecumque posteriores crediderunt, continebantur in fide praecedentium Patrum, licet implici-rp. S. Thomam in eo reliqui sequuntur Theologi, non stadira Thomime , sed&Scotus, Brad ardinus &C. Volupe erit legere ea quae Davenportus habet c. I 3. . ubi, postquam dixit, bases, seu fundamenta, quibus innixae sunt fidei conclu ioncs, alia non esse, nisi verbum Dei scriptum, vel traditione contentum, juXta communem' doctrinam Theologorum; ex ea concludit, Ecclesiam nihil posse in fallibiliter definire, nisi ex revelationibus illis antiquis, istamque esse doctrinam unanimem omnium pene Doctorum, veterum dc modernorum. Iuxta eam proinde nihil hodie declarari M ad. fidem pertinere , nisi realiter idem sit cum ritate olim Prophetis vel Apostolis revelata.: Et ideo, inquit, Motus semper docet, Ecclesiam infallibiliter selum definire posse conclusiones necessario connexas cum articulis fidei. Si ergo cum iis solum connexae sint per accidens, vel ex iis solum probabiliter deducantur, de fide esse non possunt, etiam post quamcumque definitionem. Neque enim per Concilia fieri
potest . ut quod non est idem cum veritate olim revelata, nec Cum ea necessario connexum, cum ea sit idem, vel ex ea necessari5 deducatur.
Hisce fundamentis semel stabilitis, manifestum est multa a nonnullis in vulgus spargi, velut ad fidem pertinentia csub nescio quibus apparentiis, atque ex comjemiris stibinde levissimis in quae longissimὸ distant a sinceritate ec claritate fidei Christianae & Apostolicae, quaeque non parum obsunt verorum Religionis nostra: My- ueriorum firmitati. Utinam hoc' prosequitur Dave