장음표시 사용
391쪽
Concilio U. factam, pro ea dissolvenda ad Sedem Apostolicam recurrere debebant ; non clausis oculis Corpuε Christi. hoe es Sanctam Ecclesiam lacerare; addita perseverantes in sua obstinatione , divisiones is sicandalac non addit oe haereses 2 per potestates publicas e se oppria mendos. Et epist. 6. ad Episcopos Tusciae p. 79 . Ω-lum ipsis objicit schisma, quodque solitam sui nominis memoriam inter mysteria reticerent; eo quod cum Concilio V. tria Capitula condemnaret, fidei quatuor Conciliorum addens Professionem, quodque Si quis posthac aliquem superesse eredit scrubulum, ab infimo tumore desinens, magis ad nos venire sesinet, ut ex his qua dubitat rationabili satisfactione percepta, latus, Deo propi-δio, cognita veritate, universali reformetur Ecclesia. Hoc solum, non propriae circa tria Capitula opinionis O jectionem, se exigere, in epist. ad Viatorem & Pancratium sinter editas a Luca Holstento) de Istriae Epistopis disertissime dicit, ipsos utique a Romanis Ponti. cibus non repellendos, sed judicio suo permittendos
usquedum, ratione duce. veritatem cognoscerent, si eam intra materna Ecclesiae viscera quaererent: Si ipsi. inquit, licet in suo sensu abundantes, intra materna tamen positi vistera quarerent veritatem, a nobis repetundi
non erant, donec apud eos, RATIONE DUCE, veritas cla-κ sceret. Praeclara verba ista referuntur can. 3ψ. . q. I. Eandem cum Praedeces re suo agendi rationem secu-
tui Pelagius II. in suis ad Istriae Episcopos Epistolis . nunquam ab ipsis authoritative exegit, ut judicium suum Ecclesiae judicio, seu Concilii U. definitioni su
mittentes , tria Capitula damnarent, eorumque damnationi subscriberent, neque eos culpavit ut rebelles haereticos , vel de haeresi suspectos quod ea damnare nollent, imo nec ideo eos redarguit ut rebelles di obstinatos, sed duntaxat ob animum in schismate adeo obfirmatum , ut cum damnatoribus trium Capitulorum communicare nollent, sed communionem Omnem O stinate abrumperent, & adversus Romanos Pontifices
pro superfluis quaestionibus tumultuari di debacchari non cessarent, injustis suspiciossibus suis plus aequo in-
392쪽
dulgentes. Constat hoc ex eo quδd tota ipsius sollicia ludo in Epistolis illis sit de ipsis invitandis ad Ecclesiae unitatem , & communionem cum fidelibus fratribus sitis non abrumpendam, nulla facta de damnandis triabus Capitulis mentione, nec postulata ab ipsis ulla quae a suspectis de haeresi exigi selet purgatione. Quinimo ut emcacius ipsos ad communionem, non abrumpendam invitet, ipse potius ultro summa charitate Mpud eos se purgat, quatuor primorum Conciliorum mdem taliter profitendo, ut nullam ne minimam quidem patiatur sinistrae de fide sua suspicionis umbram. In hoc tota versatur prima ex Epistolis illis: Necessarium, inquit, judicavimus per praesentem Epistolam no-sram, o ad viserea vos Matris Ecclesia ut reverti d beatis cum lachrmis exhortari, is de Mei nostra integriarate vobis satisfactionem nostram mittere, quatenm nulla possit in cordibus vestris de nobis remanere suspicio. Mox aperte profitetur se quatuor primorum Conciliorum fidem per omnia profiteri, & si hoc ipsis non sussiciat ad avellendam omnem de ipso sinistram opinionem , Manentes, inquit, in unitatis charitate, eligite de fratriabus ae filiis nostris, quos ad nos, inquirendo de quibus moin memini, transemittere debeatis, , parati sumus secundum praceptionem Apostolicam, ct cum charitate eos suscipere. γ cum humilitare ad placita satisfactionis reddere rati nem. Nisi ergo, satisfactione ista percepta; ad unitatem redeant, ait prorsus inexcusabiles futuros. suam ergo excusationem apud Dominum, post praestentem satisfactionem nostram, habere ulterius potests, quando nullaetobis de fidei nostra sinceritate o puritate contraria suspiacis remanebit i Cum dilectione ergo fraterna, , humilia rate Deo placita, si cuius forte animi candalinari videntur in Atiquo propter receptam & probatam a nobis Syn dum V. trium Capitulorum damnatricem) manens in unitatis charitate perquirat atque cognostat, an justam a nobis acceperit scandali causam. Ecce stipsum purgata sinistra suspicione quam Istriae Epistopi de ipso ob
dictam rationem conceperant, ipses nullo modo culinpans quod V. Synodum ipsi non reciperent, nec jud
393쪽
cio ipsius suum submitterent; nihil enim aliud ab ipsis
exigit, nisi ut in unitate permanentes, vel potius ad eam redeuntes, siquid circa Synodum illam difficultatis patiantur, ab ipse satisfactionem desuper accipiant, prorsus abstinens ab exigenda ab ipsis Synodi istius approbatione , triumque Capitulorum subscripta dam
Quia verb hac epistola non obstante Episcopi illi ob
stinate permanserunt in sthismate, epist. h. ad eosdem quae 6. dicitur to. s. Concit.) si, inquit, pacato anumo, in chai ilate & timore Dei relegatis, quae scripsimus vobis. facise sentietis, quantum sit periculum, pro super ii quaestionibus, tam diu ab universali Ecclesia se
parari. Et rursus: Constat enim, quia dum vos ab Ecclesia unitate disjungitii non addit, judiciumque vestrum judicio iptius in superfluis illis quaestionibus non
submittitis omne virtutis meritum perdidistis. Et it rum: Suam fiduciam coram Deo habere poteritis, qui tantis imporibus, per legendum videtur propter) -- perseus q stiones, ab Ecclesia Dei, qua una est, vos d miri duratis ρ Pro superfluisne ad fidem quaestionibus Pelagius I. M II. ipsos haereticos, vel de haeresi morito suspectos censuissent. Et si ipsos haereticos censuis,sent, ip2sine ad communionem cum ceteris fidelibus tam stilicite invitassent pAd communionem tamen illam & Ecclesiae unitatem schismaticos illos secunda epistola ista necdum reduxit. Obstinate negarunt de superfluis agi quaeitionibus, Apologiam transinittentes, qua conati sunt ostendere, quod de fide ageretur, manutenendaque Concilii Calcedonensis authoritate, quam ex toto convulsam ex istimabant per trium Capitulorum damnationem , a Concilio laetam. Eapropter Pelagias II. in tertia epistola sua, totam refellens Apologiam, prolixe demonstrare con tur I. per trium Capitulorum damnationem, a Concilio U. fictam , Concilii Calcedonensis authoritatem non esse convulsem. . a. Nestorianam haeresim in tribus illis Capitulis esse contentam. Nec tamen ideo ab i
sis exigist, ut id credant, Conciliique R judicio se sci
394쪽
Pons ei se orbi denunciata. f. VIII.
se submittant, sed solium ut ante , Vestra igitur dilectio communionem fidelium orthodoxorum fratrum non fugiat. Ecce tota conclusio prolixae istius epistolae, quam librum Gregorius Magnus appellat. Ecce tota summa caputque desiderii ipsius. Cetera quippe pro superfluis quaestionibus habuisse demonstratum est . Quam multum ergo de Ecclesiae unitate solicitus fuit prudentissimus ille Pontifex, tam parum de sit perflua trium Capitul rum quaestione, dummodo Ecclesiae unitas servaretur. quam in cunctis mundi partibus salvo fidei statu vigentem schismaticis illis proposivit, si vere proposuit. Tametsi enim illo tempore nec ab Hispanis, nec a Gallis
quinta Synodus, nec trium Capitulorum damnatio admitteretur, Ecclesiae unitas ab ipsis equidem servabatur; nec lis ulla movebatur adversus eos, qui quintam Synodum admittebant, triaque Capitula cum ipsa damnahant , nec eorum communionem refugiebant, sicut
Istriae schismatici. Denique quod Pelagius II. suspectam non habuerit fidem eorum, qui judicium suum judicio quintae Synodi coeco more non submiserunt, nec ab ipsis coecam illam exegerit submissionem, probatur insuper ex eo quod eos Episcopos latinos non vituperaverit, imo potius a constantia laudaverit, qui judicium suum definitioni quintae Synodi non submittentes, pro trium Ca- pitulorum defensione diu multumque laboraverunt, de ad injurias usque certarunt, nec definitioni illi acquieverunt , nisi dum veritatem ratione duce cognoverunt:
Latini homines, inquit, gracitaris ignari, dum linguam
nesciunt, errorem suum tarda eo overunt, tanto eiserieritis, ab hominibus graecitatis non ignaris , credi: debuit quanto eorum constantia, quousque verum cogno- flerent, a certamine non quievix. Gorum consenseum
Fraternitas vestra despiceret, si ausu pracipiti, priusquam ιverum cognoscerent, consensissent. At postquam diu ab , ipsis ladoratum, is longo tempore ad injurias usque cenatum ; hinc vestra Fraternitaι penset, quia tot lasores r lente non retinqueretat, nisi qua vera sunt agnovissent. . Talaia
395쪽
Artes Iesiatica Tale de ipsis iudicium Pelagius non tulisset . nec ipses
a constantia laudasset, multo minus praecipitem fore
coecam submissionem ipserum dixisset, si eam,
antequam ratione convincerentur, ab ipsis exegisset. Quisquis enim ad coecam submissionem tenetur . ad eam tenetur, antequam de veritate Convincatur. Quis quis proinde librum aliquem,. vel scriptum damnare te- netur obedientia coeca, damnare tenetur antequam propria ratione seu i vestigatione convincatur, eo damnabile aliquid contineri. Ad id proinde tenetur, etiamsi linguam nesciat quae id discernere valeat. Alias a s perbia 3c inobedientia excusabilis non est. Certum proinde videtur , latinos homines , judicio Pelagii II. ad coecam illam submissionem haud fuisse obligatos, nec ad eam fideles authoritative compellendos, dummodo corde & ore per omndi fidem Ecclesiae profiteantur
haeresesque ab ea damnatas sincere detestentur.
Quemadmodum ista fuit agendi ratio Pelagii I. & II. ita & Gregorii Magni, qui Pelagio II. successit, qui de
tota ista causa non aliter quam Pelagius II. sensit; u pote cujus, in conscribendis tribus illis Epistolis, ata jutor 8c amanuensis fuit, cumque Hispaniarum dc Gaiabarum Ecclesiis, non schismaticis, sempcr communia cavit , tametsi non ignoraverit ab ipsis quintam Synodum , triumque Capitulorum damnationem non recipi Satis namque ipsi fuit, quod in Ecclesiis unitate per manerent, nec pacem ipsius pro superfluis quaestionibus perturbarent. In horum fidem videri positat Epistolae ipsius ad Recharedum Regem, di ad S. Leandrum, di ad Galliarum Episcopos Simplicium Parisiensem, Sy grium Augustodunensem, Palladium Santonensem, Uirgilium Arelatensem, de ad Reges Childebertum, Cl tarium, Theodoricum & Theodebertum, nec non M. Reginam Brunechil dem. Ex litteris quoque ipsius ad Severum Aquileiensem constat, S. Gregorium nihil aliud a schismaticis Istriae postulasse , nisi ut qui pro nulla re , ab Ecclesia unitare,. absiaue ulla iusta causa secesserant, omissa contention ta eam redirent. - M
396쪽
Et quamvis S Columbanus trium Capitulorum damnationi semper obstiterit, sicut & S. Secundinus, ipsos S. Gregorius a sua communione nunquam semovit, sed ut filios dilectissimos semper habuit, prout v dere est in epistolis ad ipsos datis. Et idem est de Theodelitida Longobardorum Regina piissima, maxime postquam ipQ hortante ad unitatem rediit, tametsi in trium Capitulorum damnatione perstiterit, etiam Gregorio mortuo, ut probat Mabillonius to. I. Annal B nedicti n. l. XI. pag. 3oo. 8c consentit novus Gitor operum S. Gregorii in vita ipsius i II. c. I a. nia 3. Quia
tamen Gregorius cui ipse prosequitur) pro veris Ecclesia filiis semper habusit eos, qui, cum tria illa Capitula reficere formidarent, in Ecclesia tamen unitate permanserunt, is eum ipsis benignius egit semper, haud dubium, quod eos inter, prater Theodeliniam , fuerit Secundinus eximiae Sanctitatis Monachus. Utpote quem sevi trium Capitulorum defienserem Gregorius de haeresi siu- spectum non habuit, sed magni semper secit, prout videbit lector , si consulat ipsius ad Secundinum epist. sa. libri IX. ubi sic: Dilectionsa tua scripta sustui, qua in meo sensu amoris melle condita sapuerunt. Ο qua ta asspiratione vita plena sunt, qua per gratiam Spiritus
proferunturi Non in eis cultus eloquentia, non verborum
typhus apparebat, sed solam veritatis atque charitatis radicem tenentia per omne quod locuta sunt, causis parria amorem fragrabant. Et quia Secundinus eum comsuluerat de tribus Capitulis, ostendit quidem Gregorius per eorum a quinta Synodo damnationem , violatam non dine Concilii Calcedonensis autoritatem, in eosque multum invehitur , qui propter eorum damnationem.
Ecclesiae restindentes unitatem, subesse Sedis Apostolica praceptis nolunt, is nos quasi de fide reprehendunt. quam ipsi nesciunt non infestigentes neque qua loquuntur, neque de quibus a mant, ut alibi dicit) Sed ab ipse autoritative nullatenus exigit, ut Capitulorum iulorum damnationi ipse consentiat, sed solum ne in sthisma propter illa abripi se permittat, ne tot bonorum operum fluctum amittat: Necesse es ut dulci a
397쪽
33 4. Artes tisa mihi dilectio tua in hoc quod praecipue in boris moribus vivit, quod se per ab inentiam assistit , quod doctrina Dei vehementer insistit, hoc studiosius cogitet, ne err rem schisematicorum siequens , a Sancta universali Ecclesia disi a possit inveniri. Et quid tot labores proderunt, si in unitate fidei invenit non fuerint ' O c.
Ex his ergo omnibus manifestum videtur in ea de tribus Capitulis controversia, nec Pelagium I. nec II. nec Gregoriuin Magnum pro haereticis vel de haeresisiuspectis, nec pro Ecclesiae rebellibus, nec pro anathemate a Synodo U. damnatis habui1Ie Capitulorum ill lorum defensiores: alias cum ipsis communicare non potuissent imo cum ejusmodi controversiam ad fidem superfluam & inutilem existimaverunt , nemini negotium ea super controversia , facestendum censuerunt, modὁ fidei integritas, Zc Ecclesiae unitas servaretur. Nec quemquam , ob solam eorum defensionem,
a sua communione repellendum, nec vexandum, V
Iut de haeresi suspectum , vel Ecclesiae rebellem, si aliunde fidem & unitatem servaret. Neque enim prinpterea molestandos censuerunt Hispanos, Gallos, R charedum Hispaniae, Childebertum Galliae Reges, nec Theodelindam Longobardorum Reginam, nec S. Secundinum , nec S. Columbanum , imδ ne ipsos quidem Istriae schisimaticos , utpote a quibus, ut supra di-Σi, nunctuam pro imperio exegerunt, ut trium Capitulorum damnationi se submitterent, tal ut ad unitatem& charitatem redirent. De cetero velut dominativa non utentes potestate, sed Apostolica benignitate, laboram tes, ut ipsis ratione persuaderent facti controversi v ritatem , ad strupulos ipsorum respondendo, dissicutitates ipsorum dissolvere non dedignando , ipsisque demonstrando , qudii dissidium istud in fidei dogmatibus non verteretur, sed in quaestionibus superfluis, quae ad fidei dogma non pertinebant, de quibus propterea in Concilio Calcedonensi actum fuerat, post integre fix-matam in is Actionibus praecedentibus fidem. Si quispiam dicat in ea agendi ratione Romanos P-tifices indulgentia quadam, ac velut dispensatoria dissi-ia ab μ
398쪽
' Pontifiei is orbi denuntiata. g. VIII. mulatione usos fuisse. Id imprimis parum credibile essicum constet damnationem trium Capitulorum visam ipsis non esse necessariam ad fidei incolumitatem. Alias dissimulare non potuissent neque enim circa servandam fidei incolumitatem distimulari potest saltem tamdiu, idest non solum a saeculo sexto usque ad nonum, quo demum quinta Synodus in Gallia, non lege , sed consuetudine recepta fuit;) sed & usque in praesens: siquidem usque in praesens tria Capitula, saltem quoad scripta Iese dc Theodoreti, a pluribus viris apprime Catholicis , nemine contradicente palam dcfunduntur. Neque enim fidelis & prudentis esse potest dispensat ria dissimulatio, in re ad fidei incolumitatem pertinente. Quemadmodum ergo id hodie E lesia non permittit secundum dispensatoriam dissimulationem & indulgentiam , sed secundum Sanctorum Patrum Regulam , quam secutus Cyprianus in re quam non censuit ad fidem pertinere , dixit: Neminem judicantes, aut a jure communionis, si diversum senserit, amoventes. Et S. Augustinus : In eadem unitate iideo quosidam de hac re diversa sentire. Hoc omnes Catholica unitas materno . sinu complectitur, invicem onera sua portantes , is sudentes se mare unitatem Spiritus , in vinculo pacis, d nec alteris eorum, si quod aliter sapiebant, Dominus re-zelavit. Ita nec id olim Romani Pontifices permis runt secundum dispensatoriam indulgentiam, sed secundum proximὰ dictam Regulam: cum non ageretur de fide, sed de quaestione extra Mem, quam existimarunt supersuam & nullim ad fidem momenti, prout ipsi loquuntur. Enimvero in ynodo, in qua de tribu Capitulis actum es, vertὲ liquet, nihil de fide con- sum esse, vel aliquatenus immutatum , sed . . . . de
quibusdam ibi personis seu personarum particularium doctrinalibus scriptis, es actitatum, inquit D. Grego rius i. a. epist. 36. ad Episcop. Hibern . seu ut aliis placet) Istriae. Qui & l. 3. epith. 37. ad Constantium Medional. Episcop. In illa sinquit 'nodo. . . . qDAEquinta dicitur. . . . de personis tantummodo, non autem
4 De aliquid sesum es. Quomodo de personis ran
399쪽
tummodo, cum etiam de earum Scriptis, Iese videlicet&Theodoreti , actum esse constet λ Respondeo quia ca se omnes, quibus crimen aliquod, sive haereseos inscripto aliquo contentae, sive aliud alterius speciei, inter persenales computantur. Uere personalis est causa, in qua non agitur de fide in seipsa, sed de fide personali ejus, cujus scripta damnantur velut haeresim continentia. Cum per talem damnationem, ipsi haeresis, non sine nota nominis ipsius imputatur, dum eam inscriptis suis tradidisse dicitur. Uere ergo Gregorius dicit, in quinta Synodo de personis tantummodo , muri fide aliquid gestum esse. Vere etiam Pelagius II. to. s. Concit. pag. 6i8. Nihil ibi aliud, nisi de personis
actum. In judicio vero de causis personalibus laudati Pontifices non dubitarunt, quintam Synodum errare potuime. Et ideo nec haeresim , nec de haeresi suspicionem iis imputari posse, qui Husinodi judicio sese
non submittunt, dummodo Ecclesiae fidem palam profiteantur. Unde tametsi Felix quidam tria Capitula post quintae Synodi damnationem , non solum defendisset, sed de ob eorum damnationem ab Ecclesiae Romanae communione se separaset; de ipso nihilominus D. Gregorius l. 3. epist. I . Praesentium lator Felix, inquit, cum nultatenus in hareticorum dogma lapsius sit, nec a
Christiana fide discesserit pravis illectus afversus Consta tinopolitanam S ouum quintam suspicionibus, in Isi
ricarum se separatione removerat. . . . auia ergo, Medictum est, non in haresim incidit, sed. . . . recta su dis intentionis erravit oec.
Ecce ergo per Gregorium Magnum, sicut dc per ipsius Praedecessbres Pelagium I. & II. imo de per UUNlium manifeste jugulatus est confictus a Jesultis novitiae fidei articulus 'Imo ex eorumdem principiis manifeste sequitur nullam esse , etiam post Constitutiones Alexandri VII. & Clementis XI. haeresim Jansentanam, cum in mera libri, etiam ab Eccletia condemnati, deis sione collocari non possit haeresis , modo error ipse ab Ecclesia proscriptus non defendatur. Si enim Scriaptorum Ibae di Theodoreti post Concilii V. defini
400쪽
Pout ei se, orbi denuntiata. f. VIII. 3s
tionem defensores, non ideo haeretici fuerunt, multo minus libri Jansenti defensbres post definitionem Alexandri UII. & Clementis XI. Et si definitio Concilii V. factum Ibasianum 3c Theodoretianum non fecit es.se de fide, quod ante non erat de fide ; nec ergo du rum illorum Pontificum definitio factum Jansentanum secit esse de fide, quod ante certissime non erat de fide. Longe minus ergo haereticum est absque schisin te Iansenti factum defendere , quam cum schisinatefactum Ibae & Theodoreti, quod cum schisimate Fel x ille defendit: non ideo tamen in haresim incidit, teste Gregorio Magno, Pelagii I. & II. vestigiis inhaerente ;teste etiam Vigilio; utpote qui cui Sirmondus ait in Monito duodecim Facundi libris praefixoy liberam esse de tribus Capitulis controversam intestigens , is qua utramque in partem etiam post Concilii U. definitionem , vergeret, ad fidei docibinam nihil attineret
quod ipsum , post Vigilii tempora , Gregorius Magnus , Pelagius , is alii spe reflati sunt ea interdum
libertate usus est, modo tria Capitula damnando, m do defendendo quam causa coucedebat. Tametsi ergo veteres illi Pontifices tantum esse malam schisma & haeresim esse censuerint, ut schismatucos & haereticos, per exterm etiam potestates. . . . debere opprimi Pelagius I. epist. 3. t . V. Concit. pag. 792. scripserit, eo quod id is canonicae Scriptura authoritas inquit) is paternarum regularum uos veritus docet;
lacti Ibasiani & Theodoretiani post Concilii U. definitionem defensores, non schismaticos, quatuor prim rum Conciliorum generalium fidem profitentes , non Mum censuerunt non Opprimendos, velut Ecclesiae r
belles , nec ad definitioni illi subscribendum , vel consentiendum cum imperio ac velut dominativa potestate compellendos neque enim ignoraverunt sibi a Petro de Paulo , imo δc a Chrillo vetitam in Clero dominati nem P quin benigne tractandos & ratione docendos. Istum quippe verum Ecclesiae spiritum semper fuisse Gregorius Magnus. l. 8. Moral. in Iob c. I. testatur dicens : Sancta Ecclesia, ex magisterio humilitaris instituta, recta