장음표시 사용
431쪽
etiam ab Ecclesia definito, debellaturque ae funditus evertitur commentitia novae incudis haeresis, a JesuDtis contra Antiquos omnes ad res suas stabiliendas excogitata. Ad ea ipsi selide respondeant , si possint. Si non possint, digitum ori imponant, virisque inn centibus calumniam aflingere desinant, nisi haberi u lint Ecclesiae per calumnias suas perturbatores , maledici , di agnitae veritatis impugnatores. Quid namque evidentius, quam duo ista: Credere hume vel illum hominem, vel librum, ab errore ipsi ab Ecclesia attributo Use innocentem, & credere errorem etsium, esse inter se magis distantia, Zc separabilia, quam sint coelum & terra y Deueritate tam palpabili si dubitasset Pelagius II. laudatores δc excusatores Origenis ac Theodoreti eo ipQ credidisset sectatores ermrum utriusque , desens ,resque omnes trium Capitulorum eo ipse credidisIet Nest rianae haereseos sinatores. Verum hoc ipse non credidit, nec successor ipsius Gregorius Magnus. Alias uterque non dixisset, in Concilio V. de fide adium non esse, sed de perstnis selummodo, seu per1bnarum texetibus doctrinalibus. Nec uterque cum Pelagio I. comtroversiam de tribus Capitulis, gusionem superfluam, benullius ad fidem momenti nuncupasset, nec nuncupare potuisset. Imo trium Capitulorum detenseres, eo ipse a fide alienos, haerescosque desenseres centasset, quo definitioni Concilii U. contradicentes. De his tamen omnibus, Beatissime Pater, Judicium sit penes Sancti
Humillima ad S. D. N. Clementem XL supplicatio. ritur ad Sanctitatis Tuae pedes provoluti fideles Filii Tui, Beatissime Pater , quam humillime supplicant,aussu vestro districte examinari superiora argumenta,&quid ex iis legitime concludatur considerari; an scilicet lagitime non concludatur, quod Ecclesiae usus ac semsus hactenus non fuerit, virorum aluo orthodoxorum
432쪽
rintimi is orbi denu chria. g. VIII. 3 fidem ideo praecise suspectam habere , vel ipsos iniquitatis filios de Ecclesiae rebelles , seu inobedientes reputare, qui ipsius Ecclesiae fidem in omnibus ac per omnia tenentes, haeresesque omnes ab ipsa damnatas & i si toto corde & ore damnantes ac detestantes , seseque damnare ac detestari palam profitentes, ideo, inquam, praecise fidem ipsorum suspectam habere &c.. quod ob causas visas sibi gravistimas, non credant in libro privati cujuspiam Authoris haereses contineri, quas in eis
contineri judicio fallibili Ecclesia definiisse suppon
Quasi vero nullus orthodoxus judicium suum fallibili Ecclesiae judicio quoad ejusmodi ficta non revelata,
caeco more possit non submittere, nisi eo ipso legitimo suspeetiis de mala fide, seu perversa intentione haeresim animo Brendi. Contrarium, Beatissime Pater, argumenta illa totque Sanctarum ,&praecipuorum Do rum , apprime orthodoxorum exempla clare ac perspicue videntur demonstrare . . sicut & rationes, authoritatesque Subsectione decima quarta subjiciendae , super quibus audiri, dc ratione duce doceri . pari supplicant humilitate; sperantes quod clementissima Beatitudo Tua imitari non dedignabitur exemplum clementiamque Sanctissimorum Praedecellorum suorum Pelagii I. & II. nec non Gregorii Magni, quoad modum quo se gesserant cum Catholicis trium Capitulorum Defensoribus , atquc hoc pacto os obstruere haereticis loquentibus iniqua. Romanosque Pontifices calumniantibus, quasi haberi velint velut Dei, dominantes in cleris cum austeritate do imperio, supra humanam rationcm dc conscientiam ,, eamque velint sibi, non soli Deo clic captivandam.
433쪽
3so Artes Iouisicas UBSECTIO DECIMA-QUARTA.
Proferuntur quatuor Argumenta probantia, nee rationi consenum videri, nee aquitati , ob idsolum viros orthodoxas de perversa intentione his sim animo fomendi
sustentos, vel filios intiuitatis , Ecclesia rebelus stumobedientes habere, quod ob visim sibi rationem gravissimam, iudicium Atim caeca obedientia non submittant judicio Ecclesia de facto aliquo doctrinali non revelato, ex se non claro, sed obscuro ct inter Catholicos con-
A gumentum primum. Tametsi Christiana humu
litas, pietas dc obedientia a cunctis fidelibus exigat. ut temere, id est absque urgenti ratione judicium suum non opponant judicio Pastorum superiorumque sitorum, Romani praesertim Pontificis &Εeclesiae, nec absilue justa dubitandi ratione in dubium revocent id quod ab
ipsis solemni judicio , licdi fallibili, est definitum ; a
cunctis tamen fidelibus non exigit, ut iis in causis , in quibus falli possunt, ad Gugiendam arrogantiae, vel pra sumptionis, aut inobedientiae notam, judicium suum , judicio ipsoriim coeco more semper submittant. Cum de opposito constare videatur i. ex perpetuo Ecclesiae sensiu δc usu in superioribus Subsectionibus demonstrato. a. ex exemplis de doctrina Sanctorum. s. ex communi doctrina dc praxi magni nominis Theologorum. Nam quod ad Sanctos attinet) S. Cyprianus , cumque ipso tria numerosissima Africana Concilia, licet Si phani ripae supra se superioritatem agnoscerent, in quaestione tamen de Baptisimo apud haereticos suscepto, tunc admodum controversa, non credidit se debere judicium suum ex Christiana humilitate, pietate & o dientia, contra sibi occurrentes graves dubitandi rationes submittere judicio Stephani, quod ideo fallibile existimabat, quia pro sententia sua nullum Scripturae sacrae lacuis allegabat, sed istam traditionem , quae Cypria
434쪽
no videbatur traditio seu consuetudo pure humana non A postolicanui Cyprianus multa opponebat Scripturae testimonia, quae humanae illi traditioni videbantur anteponenda. Stephani quoque judicio non cessit Firmilianus Caesareae Episcopus, cum multis Cappadociae δ: Ponti Episcopis, nec S. Dionysius Alexandrinus , nec S. Basilius, ut vidcre est in epistola ipsius ad Amphilochium can. I. Cyprianum nihilominus excusabilem Augustinus l. 2. Ge bapt. Contra Donatist. cap. . ideo censuit, quia illo tempore quaestionis hujus veritas cliquata Moeclarata per plenarium Concilium nondum fuerat.Quippe nec nos ipsi, ait Augustinus , tale aliquid auderemus asserere sid est Baptismum ab haereticis cointum approbare; nisi uniet ero Ecelsa conra dissimia authoritate firmati, et is ipsis sine dubio cederet, si jam illo tempore quastionis hujud verism eliquata is declarata per plenarium Conrisitim solidaretur. Si enim Petrum laudat is pradicat ab uno posteriore Gilega patienter con-
eorδterque correctam , quanto citius use , cum Concilio provisuria sua, universi orbis authoritati patefactaverisa re cesisset. .
. Nec alia desunt Sanctorum exempla, Subsectionibus praecedentibus exhibita, sanctosum utique Basilii, Chrysostomi &c, qui judicium suum non submiserunt judicio Julii I. Conciliique Sardicensis quoad tactum Marcelli Ancyrani. Sanctorum Isidori, Columbani, Secundines , totque aliorum . qui etiam judicium suum non submiserunt judicio Concilii U. nequidem post appro- 'bationem Vigilii, Pelagii I. &II. nec non Gregorii Magni, quoad condemnationem trium Capitulorum. . Et nonne Augustinus. qui supra memoratum Stephani Papae decretum non ignorami, loco proxime relato dixit, se equidem Bapti imum ab haereticis collatum non approbaturum , nisi sententia approbans universa Ecclesia conrorae ma auriaritate firmaretur Nonne R bertus Episcopus Lincolniensis , pietate dc scientia celebris adversus clausulas quasdam derogatorias , a Romanis Pontificibus tunc Bullis suis inseri iblitas, Parae
435쪽
scripsit se eas non recipere : Hualiter ct obedientes non obeato, contradico, rebella ' λNonne dc Episcopi Gallicani omnes 'uos inter no nulli vitae sanctimonia illustres) in generali Conventu amni 16so. adversus Breve Urbani VLI. de anno 163 I. quo causa nonnullorum ex ipsis quatuor duntaxat Episcopis db udicanda committebatuo solemniter, reverenter tamen , protestati stini, in epistola ad Innocentium X. scribentes: Hactenus inauditum haud minus quam invisum , adeo iniquis artibuε Romana Sedis auisoritarem circumveniri, cieri privilegia tiolari, temerari sua omnium jura , Ecclesim vero universe imminui Majestatem p Nec hoc in Gallia novum ; si quidem Illustrisside Marca in suo trin. De concordia Sacerdotii & Imperii l. . e. 8. probat selitam olim Ecclesiam Gallicanam Synodica deliberatione sibi contra decretorum Romanorum executionem prospicere, cum rebu4 per reprrionem Roma decretis assentiri non posset, idque ut executionem impediret. His accedit doctrina Sanctorum ; praeterquam enim
quod Pelagius II. in epist. ad Episcopos Istriae dicit, quod epistolam Ibae licenter unusquisaue reprehenderet, etiamsi Epistopi in eodem Concilio Calcedonem residentes, suis tuam sulcri lanism approbassent; Augustinus L α. de bapt. contra Donat. c. 3. Suis nesciat, inquit, mpi coporum litteras, qua pos confirmatam canonem Scripturarum vel scripta sunt, vel scribuntur , per sermonem
forte sapientiorem CUIUSLIBET IN EA RE PERITIMUS. . .
licere reprehendi . . . . sine ullo et pho sacrilega superbia , sine ulla in lara cervice arrogantia, cum sancta humilis re , cum pace catholica, cum charisate Christiana.
Quod quidem dicit respondendo ad objectionem. D. natistarum Objicientium Cypriani de haereticorum Baptismo sententiam, Cyprianique Concilium Africanum. Docet proinde etiam post latum a Cypriano Concilioque ipsius de baptisino illo judicium, licitum esse non solum Episcopis, pari cum Asticanis authoritate praeditis , sed & cuilibet ea in re peritiori illud reprehendere , si larte a veritata deviaverit ι id, inquam , fieri
436쪽
posse absque ullo typho superbiae &e. Ipsum etiam VH sem reverenter aliquando reprehendi posse, paulo post insinuat. Cypriani tactum probans, qui Petrum laudaro praedicat. ab uno posteriore Codeta patienter concordi
Cumque Donatistie sibi in animum iudaxissent, ad se Πon pertinere schismatis culpam, si quaesiet. sed totam ad Episcopos suos pertinere, quos coeca obedientiae velut ovos sequebantur, Videte , inquit Augustinus ,-sem. 47. quid eis pensuaserint, ut dicant: Elide nobM reddent rationem: nos oves sumin, qua duxerint, sequimur. Errorem istum Augustinus refellit serm. 6. in cap. 3 . ΕZech. quia Christius Matth. Is Terret nou s iam caecum ducentem , sed ct caecum sequentem. Nessus enim ait, Cadit in foveam ducens ,. non cadit sequem, sed is Coecus corcumducens, ambo in foveam cadunt. ,, Et paulo post: Securi sinquiunιὰ sequimur Episcopos nostros. Dicunt hoc spe haretici, quando veritate mani- fysissima convincuntur. Nos oves summ. Illi de nobis reddent rarionem. Reddent plane, malam de morte ve
Similiter D Bernardus in epistola sua ad Adamum Monachum, qui suum e Monasterio secessum excusabat obedientiae praetextu, quia scilicet Abbatis sui jussu, S: Romani Pontificis concessu decesserat. Suid enim a Ime, inquiebat, si e viderit, cui mihi contradicere fas non arat. Non es discipulin sιρπ Masserum. Docemia , noudocturus, ejin lateri adhaerebam. Sequitaebui, non pra- ire praeceptorem. Prose etiam allegabat Romani Pontificis graviorem aut oritatom, cujus aiebat te praemunisum i centia. auomodo, inquit Mellifluus Doestor, et Ah-baiis jussio, vel Papa permisso, licitum sacere potuit quo inpurum malum fuit ' .... Manu est excusatio de hu- mana obedientia, ubi in Deum convincitur facita transgressio . . . . . Hanc era nunquam amuler obedientiam .... Tatissiquidem Medentia omni est contemptu deseriar.
Tunc per ironiam exagitans ipsius simpIlaitatem, seu simplicem coecamque obedicntiam:.O, inquit, istorum
437쪽
hibuisset Antonium, ut quidquid vel leviter de labiis ejus procederet, necesse non haberes Myutere, sed sine eun sione ad omnia nihil haesitans obeaeres. o Monachum OL edientissimum, cui ex quibuslibet seniorum verbulis ne unum quidem tota praetervositi Non attendit quale sit quod praecipitur, hoc sis contentus, quia praeripitur. Et haec est obedientia sine mora. Si ita oportet, sine causa legitur in Ecclesia: si omnia probate, quod bonum est, tenete. Si ita oportet, deleamus iam de libro Evangelii: is Estoteia prudentes sicut serpentes, 'inciente quippe quod se quitur ,, di simplices sicut columbae. Nec dico a subditis mandata Praepositorum esse dijudicanda. ubi nihil juberi deprehenditur divinis contrarium institutionibus ; sed necessariam aspero is prudentiam, qua advertatur si quida ersatur se libertatem qua is ingenuὸ contemnatura Ceterum iste, nihil, inquit, habeo interrogare ; miderit tiale quid iusserit. Dic , quo , si dato in manus gladio suum te armari iussisset in iugulum, aequievisses s Aut si se tuo voluisset impulsu in ignem, vel in aquam praecipitem dari, obtemperasses e o odiosa perversitas obedientia virtus, qua semper militat veritati, adversus
Alterum vero excusationis caput, quod Adam praetendebat ex concessa sibi a Romano Pontifice licentia, Bernareius refellit ex eo quod adversus fallibilem Romani Pontificis auctoritatem proferatur authoris s ejus, cu omnino fas non es contradisere, summi nempe Pontificis itibus, qui is per sanguinem proprium flus semel intro- ,, ivit in sancta. Nutac vero quis aperre non videat,
quam inhumanὸ humanam jussionem divina pratuleritis r Dod quidem audere, quis nisi amens dicere audeat b num esse, aut bonum fieri posse , quantalibet dignitatis
homine praecipiente r . . . . Numquid ideo aut malum esse ds it, aut vel minoratum es, quia Papa conce t Suod tamen μnmum fecisse Pontificem nequaquam crediderim, nisi aut circumventum mendacio, aut importu-
Ante Bernardum Auxilius i. a. de ordia. Formosi α
438쪽
R. stephano VII. omnes a Formose Papa , ordinatoa jubenti iterum ordinare. sicut & Sergio III. idipsum iub poena excommunicationis praecipienti sese oppositit. Cumque sere omnes Sergio obtemperantes iteratam ordinationem suscepissent, Culpamque omnem,. non sibi sed Pontifici adscribendam praetenderent, qui ses primam ordinationem irritam agnoscere , & s candam suscipere compulisset : ipsos redarguit Auxilius ex hac Domini sementia et Si eamus caeco ducatum p stet &c. atque ex eo quod vas electionis dicit Rotria
L non solum qui prava faciunt, sed is qui consentime facientibus, di rsunt morte perpetua. Ipsis ergo negavit licitum, caecis oculis obedire, de sequi judicium il- Iud Stephani VII. & Sergii III. addens quod ipsos
portebat potius pro vernate ad mortem usque cer
Itaque secunddm doctrinam Sanctorum Christianae obedientia non postulat, ut fideles 'obediant, dum iaquod praecipitur contra veritatem est, vel contra j usH- eam. Enimvero obedientia vinus est, quae semper innititur veritati, nunquam advorsus veritatem, uti siue pra nos D. Bernardus edocuit. Cujus sententiae rati nem Apostolus suggerit et. Cori tr. 8. quia nullus su
perior, ne Papa quidem , nec Ecclesia, praecipere potest, ut aliquid fiat, vel credatur contrarium veritati: Non enim possumus aliquid ad ersus veritatem, sed prinveritate. Si quibus ergo evidenter appareat Conti rium ejus quod ripa vel alius superior credi vultesse contentum in tali vel tali libro, obedientia non postulit; ut in eo ipsi credatur. Quia vera obedientia postulare non potest ut credatur aliquid contrarium veritati evidenter cognitae cum hoc sit impossibile) nec id Papa praecipere potest, sed tunc pictas 8c revercntia: ipsi debita postulat, ut praesumatur male informatus live circumventus ab iis qui librum male' intellexerunt.. Neque enim Papa me se legem solet grandes saltem libros, quos QMdemnar, 1ed per Ceniores, a se deputatos , qui variis ex circumstantiis vel certo, vel admo
439쪽
tellexisse, male proinde ripam insermasse; maximoedum liber, de quo agitur, longo accuratius ac sepius, a capite ad calcem, examinatus fuit a Doctoribus longo pluribus, istaque in materia magis versetis, atque ingenii acumine aequὰ vel magis praestantibus, aliaequα concurrunt circumstantiae Censerum illorum ad verius.
librum judicium infirmantes, justamque proinde praesumptionem fimdantes, quod Pontificia definitio, damnatam laeresim tali attribuens libro, in filia sit i sermatione indata. Quo profecto casu Pontificia dei. nitio , vi sua praecisὸ, ouigare non potest ad eredendum rudd Author istius libri damnatam haeresim in eo tr iderit, sensumque haereticum in eo intenderit.. Quiae hoc est in re magni momenti male judicare de proximo, sive de eo quod vergit in detrimentum famae in- nocentiamque ipsius. Quod divina lex certissime pro
iubet Luc. 6. Nolite judicare . . . . . nolite coridemnare. Et I. Cor. . Nolite ante tempus iudicare. Quae lex
cum generalis sit, generaliter & absque exceptione in- , telligenda est, eo sensu in quo eam Sancti Doctores uu- animiter intelligunt, ita scilicet ut nobis male judicar non liceat, nisi de manifessis. Augustinus l. 2 deserm.. Dom. in Monte c. I 8. Unde in Ps. I 7. Quid agit pax
in hujus regionis incertis ' ... De inMrtis non jud
cat . . . . proclivior ad bene eredendum quam. ad male . . . . Si incertum ess . . . . nata tamen δε-
ues, tamquam verum sit. Cave ne sis temerarius judex. . ait S. Bernardus se . M. in Cant. tunc solum, serm ., . malὸ judicare, seu damnare permittens, si omnem. omnino Hismudationem rei cenitudo recuset. b autem. quando deest certitudo rationis. S. Thomav a. 24. q. 6 4ά. 3. Non absque causa cogente, dc ubi non apparenς majnissa judicia. Idem ibidem a.. . Quia sui ad a. ait ide homine oportet nos bene judicare, nisi mavifesta ratio in contrarium appareat. Sine qua. non solum non ιμcet de proximo mali jussi re ait S. Franciscus Salesius. in sua Philothea p. 3. c. I 8.) imo ne licet quidem dubi- rure, aut suspicari, nisi in rigore ct fricta necessitat , inquantum ratio ι θ argumenta qua se offerunt, du/ι-
440쪽
Pontifici is orbi denuntiata. g. VIII. 397 rare Osus cari nos cogum. Alioquin suspiciones ct dubia essent plavi temeraria.
Idque Sancti extendunt ad dicta & stripta proximi . quae secundum. Evangelicam regulam supra laudatam absque judiciis certis di evidentibus non magis licet male judicare & condemnare , quam facta ipsius. Vid xi potest Anastasius Sedis Apostolicae Bibliothecarius qui seculo IX. floruit in Historia Honorii ubi dicit Evangelica ista reguu, Nolitfudicare, is non is Dabimini &c, nihil aliud pracipi magnis Magistris Ecclesia videtur,
nisi ut ea facta s de doctrinalibus loquitur , de sensit utique Honorii in Epistolis suis qua dubium es quo animo flana, ta meliorem partem interpretemur. Quia cumba malo fieri pisint, de iis temerarium sicjudicare ut condemnemus. Enimvero aeque iniquum est stri ta proximi temeae judicare & condemnare, quina facta. personalia ipsius: cum non minus vergat in detrimen- .
tum honoris & famae ipsius. Siquidem hominem praesertim. Luctum Episcopum, qui . nunquam ab Ecclesiae communione recessit L in striptis suis de haeresi condemnare,. stu judicare Sc credere, quod in iis haeresim docuerit . est ipsum vita civili, id est honore & fama spoliare. Fides namque vera est vita hominis Christiani, juxta illud Iustus ex fide visit: αhonor, iα vena fide fundatus, carior vita corporali. Epistopum proinde quem, utpote fidei depositarium , maxime oportet istius depositi fidelem esse custodem, in striptis suis damnare, velut fidei Catholicae violat rem, vere est ipsum civiliter occidere; nec solum damnare doctrinaliter . sed dc personaliter, dum in scriptis damnatur cum expressione persenae. Si enim in sola prostriptione famoiarum propositionum staret damn tio , doctrinalis, non persenalis dici posset. Verum dum non stat in damnatione propositionum, sed propositiones ex libro Jansenii v. g. dicuntur cxcerptae, reio sensu per ipsum intento damnantur, damnationi doctrinali accedit personalis; quemadmodum Ach. 6. a culationi doctrinali accessit personalis : Homo se Ste-