장음표시 사용
91쪽
Artes Iesuisica sapientes ac primi Sinarum Imperatores olim prosessi sunt, eumdem cum Christianis Deum adorantes. Issoria Edieti Imperatoris Sin. l. a. p. IO 397. Judicium probabile ac verum ex locutione divina ceterisque ad fidem divinam praecognoscendis, satis momenti habere potest, ut is qui ex illo dependet assensus fidei, sit supernaturalis, utilisque ad vitam aeternam. Saltem si nulla veniat in mentem contraria ratio, nullaque adsit formido ne Deus non sit locutus. uris diatriba Theot de M. pag. 8o. seq.J98. Pono ut certum, posse eum De o credere, quii cat certo incertove judicio, nihi interest loqui sibi Deum sapientem dc veracem. Idem pag. 81.
non audieriant y judicium de locutione divina non generat, quod probabilitatis modum excedat. Ibidem.
lis interpositis miraculis , non inutiliter crediderunt cum Dionysio dc Damari quidam, nec de locutione duvina certiores fuerunt. quam ferebat praeconis auctor,tas , diserti quidem dc sapientis, sed peregrini dc primum visi semelque auditi. Ibid.
Lx dei supernaturali ac salutari rem quam quam a Deo revelatam , puta Deum esse trinum in personis, incipiat deinde prudenter de ea dubitare. . . . Pag. 83.
tionis divinae probabili, deinde non credere, praecipue si quod est contrarium fidei, appareat etiam verisimilius. Pag. 8 .
vina 1atis momenti habere potest, ut is qui ex illo dependet allensus fidei, summaturalis sit; etiamsi in mentem veniat contraria ratio, adsitque formido ne Deus non sit locutuo, quae hic di nunc deponi non pos sit. Pag. 8s εο .
92쪽
Pons ei se orbi δη-iata. s. VI. 724o . Ex his qui inter haereticos degunt, si quis for-tε , adhibita pro captu suo ea diligentia quam potuit, nihil comperit certi, credit tamen quia censet haecnrobabiliora: nulli dubium esse potest, quin formidare huic liceat, imprudens sit si non Brmidet. Pag. 86.
tiendi, veritatem supremam seu Deum esse, quam se vigere, cogitare, intelligere. Ibidem. εο6. Casus potest incidere, quo prudenter quis r pudiet aliquem fidei assensum, ti coeperit apparere aeque vel magis probabile Deum non este locutum id quod existimabatur prius. Ibidem. 7. Non potuit dubium esse viris sanctis 3c per*iocibus, quosdam esse in mundo homines, quibus non esset vitio vertendum, si non crederent firmissime; imbsi nec crederent quidem ea, quae credenda palam pro ponit Catholica Ecclesia. t. 87. o8. Quibusitam hominibus fides non est necessariatam firma, ut dubitare non possint inculpat8, etiam de iis mysteriis. quae credenda proponit Ecclesia. Incredibile est fidem hanc tam firmam esse necessariam v luisse Ecclesiae Doctores. p. 88. 9. Fide divina eaque supernaturali, credere potest quispiam se esse in gratia apud Deum. p. 92. i o. Assensus fidei non potest certior esse ex modo assentiendi quam sint, ex quibus dependet, notitiae de existentia, sapientia, veracitate de locutione Dei. υ sertio 26. ejusdem. II. Non potest emcere volantat ut assensus fidei sit in seipso magis firmus, quam mereatur pondus ra tionum ad assensum impellentium. Ipud Corollarium
n. I 31. deduciι ex iis qua anu dixit.
11. Si assensus fidei esset iis firmior, non esset assensus sapiens. Ibidem. i 3. Ubi plures S. Scripturae interpretes aliquem lo- eum in diversas sententias accipiunt, singuli probabiliter; is qui recte interpretatur ceteris aberrantibus, p test habere assensum fidei summaturalem de ea veritate, quae illi Scripturae loco subjicitur , licet mixrum
93쪽
72 Artes Iesiuica cum formidine probabili, ne λrte aberret. num. I 68. i . Religio Christiana est evidenter credibilis, non
evidenter vera. Et consequenter dicimus, non et Icevidenter verum, dari in mundo veram religionem revelatam supernaturalem. Per erus in Thes An, Leo-Hensi anni 1693 . conelus. 8. Damnata est a Ciero Gallicano ut insea post propositionem 42 4 Is. Notae credibilitatis, quae sunt in Ecclesia Romano Catholica, non reddunt fidem nostram catholicam evidenter veram, nequidem evidentia morali. Mansfeldius in Thes Angi Leoviensi anni 1689. conclus26. Iesu ita Lugdunenses in Thesi defensa α6. Augusti
1697. I 6. De potentia absoluta Deus potest infundere homini errorem tam actualem quam habitualem. Ha eouus apud Anglo-Leodienses a te 4. Iulii I 667. conmerus 7 i 7. Si a potestate publica quis interrogetur, fidem ingenue confiteri ut Deo & ndet gloriosum consulo,
tacere ut peccatum per se non damno. Conich, Tam nerus, uterque Hur dus, Palao, Granadus apud Leandrum p. I, Decal. tr. 2. disp. a. q. 8. P. Antonius a Bumgunata in Thesibus L anii defensis et . yulbi 1668. Minorita in Thesbus anno I 674. An evia defensis. I 8. Licitum est Catholico in authoritate constituto dicere se Huguenotum seu Protestantem esis, non λrmaliter fidem illam profitendo, sed recitative id pros rendo, dum alioqui e ditione sua pellendus esset, cum periculo perversionis multorum Catholicorum, per dona inurri acatholicum ipsi substituendum, Gordonus in resolutione eiusdam casus conscientia, qua videri ρ res in liιro, cujus inscriptio est: Suite de la 2lution de diverses problemes. 19. Licitum est Catholicis praestare juramentum, in provinciis acatholicis exigi selitum ab omnibus ad Magistratum promovendis ; Iuro quod reformatam rei monem ego protegam , γ conservabo. Quia ejusmodi juramentum videtur intelligi posse, vel de concursu negativo, seu non impeditivo illius Religionis, vel de
94쪽
eoneursu positivo indifferenti, in altionibus non conducentibus per se ad stabiliendain illam religionem, etsi praevideantur per accidens, sive ex aliena mala volunt te ad eam stabiliendam convertendae. P. Lambertus van Dilpen, in scripta resolutione quaestionis, An licitum sit dictum juramentum , qua etiάeri Io:es loco citato pag. 82. 1o. Evidens non est, quod existat nunc in terris liqua vera Religio. Francificus l'Honore Soc. IUι S. N.
domi Professor in Thesi defensia 3 o. Ianuarii I 693.
1 r. Evidens non est quod omnium, quae in terris existunt, verisimillima sit Christiana. Idem ibidem . . 11. Qui aiunt Religionem Christianam esse evidenter veram , fateantur necesse est falsam evidenter esse. Ibidem. 23. Evidens non est, qudd afflante Deo fusa sint Prophetarum oracula. Quid enim mihi oppones, si vel negem illa fuisse vera vaticinia , vel assirmem fuisse conjeeturas 3 Ibidem. . Evidens non est, quod vera fuerint quae a Christo edita fuisse commemorantur miracula, quam quam negare haec nemo prudenter potest. ibidem. Doctrinam hisce quinquc propossitionibus contentam conventus Generalis Cleri Gallicani anno Iroo. impiam . blasphemam, erroneam , is inimicis Chrisiana Religion faventem solemni censura declaravit. 1s. Absolutionis capax est homo, quantumvis laboret ignotantia mystcriorum fidei, & etiamsi per negligentiam, etiam culpabilcm, nesciat mysterium Sanctistimae Trinitatis , bc Incarnationis Domini. - deus Guimenius tr. de M. propos. I. 16. Meo judicio non peccaret, qui constitutus in angustiis, ec interrogatus a Calvinistis, Si,ne Religionis resormatae, responderet assii malive i eo quod catholica Religio sit quoad mores saepe in Conciliis reformata, praesertim in Tridentino , in quo tot Cano
nes de reformatione. Gobat Io. 2. tr. I I. u. 6O9.
95쪽
Lutherani & Catholici, & dum utrique illum ad se attrahere satagunt, ille inclamat: Deust in re tanti momenti non me possum resolvere. Moriar in vera religione. Utra talis sit, nescio, tu scis. Et sic devixit. Si autem illis verbis subdidisset verba publicani, Propi- eius esto mihi, Deus, peccatori, videtur potuisse absolvi. 'Verba cnim illa superiora , quae resertur protulisse, satis demonstrabant non fuisse pertinacem in Lutheranismo, sed duntaxat materialiter haereticum. Gobat to. I.
23. Desertus a medicis quidam mercator, jubet sibi advocari aliquem Ministrum Lutheranum. At f muli accersunt Catholicum. Hic ut venit, laudat aluquas dotes Lutheri . . . . Conciliat sibi aegrotum, instruit in Religione Catholica, audit ejusdem Confessi nem, dat ipli Communionem , dc usque ad ultimum anhelitum ad actus contritionis hortatur. Hic mercator existimabat quidem se confiteri Lutherano nam in multis Lutheranorum urbibus viget adhuc usus auricularis confessionis) praeconi; erat tamen reipsa selum materialiter Lutheranus. Unde falsa opinio de persena Confessarii non vitiabat Confessionem. Gobat ibidem
29. Latomus, qui cum cecidisset, vixque oculos aperire pol Ict, aliquem Praedicantem postulavit. S pervenit pientissimus senex N. di, ut novit esse Lutheranum, Sc Wirtenbergensem, curat statim advocari Patrem N. qui erat ejusdem patriae. Hic consolatur Latomyim, & ait, Si esset hic ad manum aliquis Lu- theranus, posset vocari. At ille non est, & tamen vis Confiteri. Sumus amici, & ego possiam melius Asbl-VCre, quam quicumque Praedicans. Sic confestionem extorsit, Zc absolvit, latomusque obiit, antequam Eucharistiam reciperet. Et qui praesentes fuerunt, dubitaverunt, an bona fuerit illa confestio inquit Caramuel, dissimulans resolutionem hujus dubii. J Ego autem non distimulo, sed dico probabilissime valuisse. Qala ex una parte ambigi non dedet, quin optimus ille Suevus Religiosus induxerit suum Pathiotam ad eliciendos
96쪽
dos actus fidei. communes saltem nobis & Lutheranistitemque ad actus spei dc charitatis. Ex altera autem
parte quidquid aliter Drtassis sentiant aliae Nationes
satis nobis constat, plurimos profitentium absurdissimi Lutheri sectam , esse duntaxat materialiter haereticos. Ergo non defuit illi Latomo vera fides de Deo, Christo, Coelo, Inferno dcc. Consequenter potuere adesse suis pernaturales actus spei, dilectionis, contritionis, fumdati in ea fide. Gobat ibidem n. 61rr 3 o. Erat in extremis quidam haereticus, homo b
ne moratus, & qui videretur materialiter tantum err
re. Eum visitat Pater N. & ait: Fuimus amici, s musque, & volo quod sincere respondeas. Nonne in Religione Lutherana permanes, quia illam veram exustimas 3 Nonne illam statim relinqueres , si falsam putares λ Nonne doles te Deum ostendisse Nonne confiteris Deo te peccasse, & vis confiteri homini, qui repossi absolvere 3 Nonne mihi confitereris, si scires te posse di debere hoc facere Z Annuit ad singula aeger. Et Pater ait: Si est sitfficiens ista Consessio, ego te abso vo dcc. Et postea quaeritur, An fuerit vera ista Confessio 3 Si vera, an integra ' Si Sacerdos prudenter concesIerit absolutionem 3 An necessario possierit eo ditionem Q abselute abstavere aegrotum potu
rit 3 Ad quas quaestiones succmctissim8 respondeo, illam Confessionem missi si seriis talia dixit ille bene mor
tus) veram Confessionem; utpote cui nihil essentiale defuerit. Fuisse quoque integram larmaliter, etsi non materialiter. Confessarium prudenter concessisse abs lutionem, di quidem sub conditione, si habuit ex ci
cumstantiis rationem dubitandi, utrum germano, idest, minimὸ fucato animo prolocutus esset aec omnia ae-fer. Absolute vero , si non occurrit ratio positiva duitandi de germanico candore. Ibidem n. 622. Θ 623. Has propositiones a 26. ad 3 o. inclusive, Illustrim. Atrebatensis Episcopus damnavit ut falsas, temerarias, scandalosas &C.
97쪽
-tes Iesiatica mi non est speciale. Qi generale, cui per aliorum praeceptorum impletionem latisfit. Tamburinus L 2. c. 3. f. a. n. 3. Guimenius Ir. de charit.
32. Deus, praecipiendo sui amorem, sitis habet, si sibi in aliis mandatis parcamus. Simondus in defens
33. Praeceptum amoris Dei per se tantum obligat in articulo mortis. V queet apud Escobar tr. I. eram. a. n. 2I. ubi sic putat VasqueZ sufficere, si Deum dilugamus in fine vitae.
3 . Hurtado de Mendum in a. a. disp. 7 . secl. 6. f. 36. adese censet per singulos annos implendi hujus praecephi obligationem ι imo remissius agi nobiseum
quod 1aepius non petatur. Ibidem. 3 Coninck putat hoc praeceptum ad tres aut quatuor annos non esse disserendum. Ibidem. 36. HenriqueZ praeter mortis articulum δc morale principium usus rationis, tempus assignat vitae inte medium , saltem singulis quinqueniatis. Idem tr. s.
37. Probabile est, nec singulis quinquenniis rig rose obligare, sed sapientum arbitrio. Idem ex Filius is ibidem. 38. Diligendi Dei praecepto homines obligari assi mat S. Thomas statim ab initio usus rationis. Hui liam cito Z Sotus, post acceptum beneficium. Grati quidem animi istud indicium est. Quidam in mortis articulo: nimis strum est. Nequidem Foties recipitur aliquod iaci amentum , eam obligati em urgere existimem. Sussicit enim attritio cum confessione, si commode fieri possit. Aliquo tempore teneri censet Suarea. At quot tuo judicio remittit, ipse nestit. At quod ille nescivit, quis stiat, nestio. Sirmondus istalitato is tr. a. de orae charit. sect. I. cap. a.
39. Non parum fecisset, qui Deum actu semel invita dilexisset; quod etiam in rigore ultra praeceptum silet. Idem re pons pag. 2I. o. Ante legem gratiae . . . . longe frequentius sublattiadi culpa tenebantur limines Deum ex charitatς Ω- 'Per
98쪽
Pontifici ct orbi denunciata. f. VI. 1'
per omnia diligere, quam Christiani in nova lege. lisa δεjust. Θjur. tr. s. disp. 3 9. n. s. i. Divini amoris affectus nobis in rigore non est praeceptus, sed effectus dumtaxat, sive amor effectivunnon affectivus. Sirmondus cit. rea Z. 2. sis. I. c. a.
442. Deus non tam praecipit amorem sui, quam odium vetat, sive formale & actuale quod non hum num, sed diabolicum est) sive materiale, quod in mandatorum transgressione positum est. Simondus ibidem pag. I 2. Pro cujus desensione, adversus impugnat res doctrinae tam laxae, Apologias ediderunt Annatus, Pinterellus, Moynius. 3. Mihi placet doctrina Aet .... hoc praeceptumetaritatis impositum fuisse ob justificationem, quando impius, quia Sacramentum poenitentiae non cst in promptu, non habet aliam viam qua se justificet, nisi eliciat actum contritionis, quae semper aliquo tandem modo actum amoris Dei stiper omnia involvit Consequenter ergo & indirecte, ratione suae justificutionis, ad actum charitatis fideles obligantur. Tambis
44. Replicabis a. ex dictis de attritionis sussicientia sequitur quod possit contingere, ut salvetur homo , qui omnia Dei mandata tapissime violavit, & numquam. implevit primum mandatum diligendi Deum. Si enim homo ille suseipiat Sacramentum poenitentiae cum sola attritione, juxta dicta recuperabit habitum charitatis;& justificabitur. Unde, si statim moriatur ut potest contingere) salvabitur. Respondeo, concedendo i tum. Neque enim est absurdum, quδd per accidens sic fiat in casu posito; per se autem non fit, &e. G ardus Slauseter sie aiectavit m schola publiea Leodii tr. de manit. p. 2. δ*. . secI. 6. in solat. I. o Q. 4s. Deum finem ultimum homo amare non ten tur, neque in principio, neque in decursu vitae suae moralis. Auctor Theseos defense in Collegis MusNonram
46. AEquitati consentaneum fuit in lege gratiae de novi. testamenti, illud durum bc dissicile exercendi ad. D 3 o, '
99쪽
obtinendam justificationem perfectae contritionis, id est charitatis actus, praeceptum resolvi. . . . Alioquin christiani, qui filii sunt, nihilo facilius Patris sui gratiam sibi reconciliarent, quam Judaei , qui tantum servi erant. Anteralius in libelgo Asbat. Boistac. pag. F3. 447. Christus suo nos sanguine liberavit a necessitate
serviendi Deo ex amore, ad meritum vitae aeternae. Si mondus in defens viri. tr. a. ubi evangelicum istud: Si vos Filius liberaverit, tunc vere liberi eritis, sic exponit: ia liberi erimus a stricta nimis obligatione amanssi Deum m oriano ad meritum. 48. Per se non tenemur proximum diligere actu interno Sc formali. Suaνen disp. s. de praecepi. char. GIyris in ras Lo n. anni I 67o. Et probabile dicit Amicus D. . disp. 28. sis. I. n. 3. 4 2. Praecepto proximum diligendi satisfacere possibmus per actus externos: Idem ibidem. so. Evangelicus ordo correctionis Daternae non obligat sub mortali. Quia praeceptum istud perniciosum foret nedum inutile. Amadeus Guimentu pag. 7. n. 6. edit. Lugdum yr. Sentit Corduba, tam quis habet superfluum status, quod etiamsi non sint necessitates urgentes, i netur communiter aliquid egentibus tribuere sed hoc non placet: supra enim contra C etanum 3c N Uamim contrarium probavimus. Vassuen opust. de eleemosc. I. d. Φ. n. 32. set, Consessarius absolutionem a peccatis diviti non facile negare debet, quod communes hominum miserias per eleemosynam sublevare monitus recuset. Tum quia de obligatione hac, an dc qualis sit, Doctores non conveniunt, tum quia semper dives aliquam causam in specie praeseri, cur recuseti Lauman La. tr. 3. c. 6.
s3. Non tenemur opitulari proximo, gravi necessitate laboranti, nisi pommus cum levi tantum detrimento rerum nostrarum. Communem vero necessit
tem patientibus non tenemur eleemosynam largiri, nisi possimus absque ullo incommodo. Longuetius in I. De-
100쪽
Pontifici is orbi denuntiata. g. VI. 79 s . An allus hic divitis, Nolo erogare de super ustatus eleemosi am incommunibus necessitatibus, si mo tale peccatum. Tres hac de re sententias profert EGCObar tr. V. exam. f. c. 6. n. Ios relicta Lectori optimne, quam sequi malit. Prima Suarii assirmat esse peccatum mortale. Secunda Granadi, selum esse veniale. Tertia Hurtadi, nullum esse peccatum. ys. Extreme indigentibus non est obligatio succurrendi per eleemosynam, sussicit per mutuum appositae conditione restituendi, dum melior fortuna redieriti Urabar ibidem n. 99. s6. An ea dicenda sint superflua quae ad melioranis dum statum conservantur λ Minime. Urabar ibidem n.
y7. Laici possimi de bonis patrimonialibus servare ad statum suum vel consanguineorum mutandum. Et tunc illud non dicitur superfluum. Unde vix in secularibus, etiam in Regibus, invenies superfluum statui.
Vasquen loco cit. c. 4. n. I4. Tam risus l. F. in Decal. c. 1. S. I. n. I .
418. Auliore Lessio, possunt ab Ecclesiasticis bens s ficiatis propinqui illorum aliis pauperibus non solum, praeferri ; sta di plus ceteris accipere . etiam in status Incrementum ; non selum juxta qualitatem eorum, sed juxta dantis Epistopi, Praepositi dcc. qualitatem. Esco-
De tribus primi Decalogi praeceptis.
tb tur i. infidelibus plerisque omni gratia destitutis probabilam, adeoque excusabilem esic polythcismum. Docet enim rimosus Caramuel, quem Magnum ipsi Caramuelem vocant) Deorum pluralitatem,s.Dado puris principiu naturalibus, defendi posse'propugnari. Th. Mor. u. Is 9. Et n. Ii63. quoa trudentia humana, Urtam natura dereticia, probabilusime crederet dari plures Deos. 6o. Sequitur χ. eorum quoque plerisque atheisnum