장음표시 사용
111쪽
dam igneo, Prodam aereo, quodam spiritiiali, & quodam inn minato , quod ipsum sensitivum existimat. Zeno & Cleantes teste Porphyrio in L. de Anima ad Boethum apud Eusebium L. I s. de
Praepar. Evang. cap. ao. in halitu seu exhalatione animam post runt,o ipsum semen parentum animae particulam esse dixerunt. II. Horum tamen omnium & aliorum similia placita, tanquam haereses, reprobat Philastrius Haeres Iaa. his verbis: G dialia haeresis, quae de censu assimae ambigens ex Hementis eam consistere opinatur, ut multi Philosophi manissimi, nunc de igne ut Democritus, Hipmycrates, Hipparchus nune de aqua sui Tliales , & Hii po) nunc de spiritu ut Stoici in nune de materia idest ex quinta nescio qua substantia, ut Critolaus, & Peripatetici quidamst nunc de Lute idest cratere animarum in Coelis praeexistentium, ex quo animas deducebat Platonis schola nunc de atomis ut Epicurus nune quasi aera ut Anaxagoras & Anaximenes ) esse animam ho minis suspicantur, quum anima facta sit 3 Domino , ex nihilo scilicet, ut scriptum es s Sap. I. v. a Qui secit ex nihilo omnia, ut essent, qu. ae non erant ,, . Anima itaque a Deo facta imago Dei adipellata est , post Angelorum creationem scilicet: minor enim es homo , quam natura Angelorum, ut scriptum es se Minuisti eum paulo minus ab Angelis M. Si autem legis mandata fervaverit, erit sicut An- - .geli. Si ergo Angeli feris Dei sunt sub lege positi, quaoto magis o homiris anima sub lege, quae est praedicata ,sservarit quod ei praeceptum est , tune debet dicere quod ait Dominus Apsolis Lucae I 7. v. Io. biod etsi feceritis omnia, dicite quod servi sumus inutiles,, . Ita Philastrius. Haec diversa Philosophorum placita refutat Gregorius Nagiatu. in Carmine 7. quod est de Anima. Sed hoc Philosophis relinquo. III. Gnostici in errorem oppositum inciderunt. Ubi enim Philosophi eam ex elementis constare dicentes, animabus brutorum parem efiiciebant: unde Naziangenus ait: -- Laen hinc quoque fiet
in mens O ratio brutis animautibus insit. Bruta enim formae eoncentum ct carnis habebunt.
Isti Animam hominis de substantia Dei esse dicentes , parem Deo,& Divinitatis particulam reddiderunt. Contra eos tamen stat Scriptura Gen. a. v. 7. dicens : Formavit igitur Deus hominem de limo errae ct inspiravit in faelem ejus spiraculum vitae , ct factus es homo is animam viventem. Si ergo anima est illud spiraculum, quod spiravit Deus in faciem Adae, palam fit, eam non et se de verax ejus substantia, quemadmodum flatus ex hominis ore prodiens non est est de substantia hominis, sed ex aere circumfuso.
112쪽
. Deinde si anima hominis esset de si ibstantia Dei, non edet . mutabilis, nec posthi melior aut deterior fieri: si ibstantia enim Dei nullius alterationi obnoxia est. Ita super privsata verba didis hirrit S. Aligustinus L. a. de Gen. ad lit. cap. a. Verim, inquit, de . Anima, quam Deus inspirasit bomini DFando in ejus faciem , nibilconfirmo : nisi quia ex Deo sie es, ut non si substantia Dei: Ne incorporea, ut non sit corpus , sed Diriιus , non de subsantia Dei genitus , nee de substantia Dei procedens ,sed facius is Deo, nec ita fia sui in ejus naturam natura ulla corporis, vel irrationalis auimae verteretur : ac per boc de nihilo, er quod sit immortalis fecundum quemdam vittae modum, quem nullo modo potes amittere, fecundum quemdam vero mutabilem, quo potest vel deterior, vel melior fieri. Et in Disput. habita cum Fortunato Manichaeo anno D. 39 a. sub secundo Consulatu Arcadii & Rumni f. Kal. Septembris, adversus eiunanimam de substantia Dei cste adcrentem sic arguit: Illud de An ma respondeo, non esse Deum s aliud esse Deum , aliud Animam :Deum esse inviolabilem , incorruptibilem, θ' impenetrabilem, er iu- coinquinabilem, ct qui ex nulla parte corrumpi possit s ct cui nulla ex parte noceri potest. Animam vero videmus O peccatricem esse , erin aerumna versari, ct veritatem quaerere, ct liberatore indigere. me mutatio animae ostendit mihi quod Anima non sit Deus : nam s axima
substantia Dei es , sub utia Dei errat , substantia Dei corrumpitur, . . substantia Dei violatur, substantia Dei decipitur ; quod nefas es
IV. Eodem argumento utitur S. Athanasius seu veritis alius sub ejus nomine P Lib. de Definitionibus Tom. a. edit. Maurinae in quaest. de Anima δc mente dicens se Homo ex inspiratione Divina se suam animam accepit, ideo res Divina3 agnoscit, superna per- sequitur, Sc res c estes intelligit, estque rationalis, 3c mente praedituS. Caeterum nemo existimet, quod ille spiritus, quem in se hominem initavit Deus, factus sit Anima . Absit. Sed Spiritus se ille creavit Animam.Nam si in homine spiritus ille essetAnima, ,, estet nimirum ex Dei essentia: si ergo ex Dei essentia esset Ani- ,, ma, inalterabilis utique semper estet, & immutabilis, qualisse est Deus : inquit enim ipse : Ego sum, o novom permutatus. ,, Anima autem interdum peccatrix, interdum justa, Sc alio qui- ,, dem tempore fidelis, alio vero tempore incredula , aliquan- ,, do rerum igitara Sc aliquando sciens : nonnumquam promta, Zc, se aliquoties tarda . Cum h. ec in se habeat Anima, quo in pacto
dici potest, quod essentia Dei sit se e Conformiter loquuntur Eucherius L. I. in Genes cap. ia. Isidorus Hispalensis L. i. de Disterentiis cap. 26. Alcvinus in Epist. de Animae natura, dc alii, qui -
113쪽
omnes conveniunt,quod innima esset pars vel de substantia Dei , Nec peccare IV llet, nec contra Dei legem operari, nec ob peccata puniri ; alias Deus esset qui peccaret, qui puniretur: Ec omnia quae Anima facit vel patitur, Laeo tribuerentur s nam quae Dei portio , vel de stibstantia Dei est, Deus est. V. Deinde ad Gnosticos me converto, & dico . Cum ipsi ponant duos Deos, unum natura bonum, alterum natura malum:
cujus Dei anima substantia est, boni, an mali e si bosai: ergo anima nunquam pollet fieri mala, alias Deus natura bonus fieret m Ius . Si vero mali: ergo anima nunquam poterit elle bona, sicut Deus natura malus numquam potest else binius. Cur ergo ut supra ex Epiphanio retuli, distinguunt animas in malas & bonas : malas quae ab hoc corpore sine suae sectae cognitione, seu verius eXecratione exeuntes, detinentur, ne Coelos pertransire Iiolsint; & bonas quae exeuntes a corpore, cognitione, id est, libidinibus plenae, calcant Dei mali caput, ia ad sit premum Coelum pertranseunt e Nul
quid Dei boni substantia transue potest in substantiam Dei mali, iavice versa e Et qui se excellentes venditant, caecitatis tenebris undique circumfusos. Merito igitur Concilium Brachar se c. s. pr nuntiavitia i qaisAximas humanas,vel quietos ex Dei credit substantia extitisse,sicut Manisbaeus er Priscillianus dixerunt: Anathema sit. VI. Ut tamen ab hoc laqueo se extricarent, de malo in pejus ruentes dicebant secundo: Duas esse in hominibus animas, unam bonam, Sc alteram malam: quem errorem amplexi fuere, ac suum
recere Manichaei. Unam scilicet Divinam, & ratione praeditam , dchane elle de substantia Dei: alteram malam, S rationis expertem, Decnon perturbationibus obnoxiam a & hanc ex Dei substantia non cite. Licet autem lsic error de duabus auimabus inter GnosticoriungeneraleS errores ab aliquibus non recenseatur: quia tamen sub hoc nomine plures sectas constituebant, ideo aliqua ex istis illam tenuisse credenda est . Fuit enim quoque antiquorum Philos phonim placitum Sc praecipue Platonis, quod demonstat Eusebius
L. I 3. Pr par. Evang. cap. Ium ex Timaeo Platonis, tum ex
ejusdem Dialc o de Anima s ac in eadem sententia fuisse Pythagoram, resert Plutarchus L. de placitis Philolphorum cap.4. . VII. Caeteritan cujusci imque fuerit iste error duas animas p nens in homine, unam ratione praeditam, & natura bonam , aliam, rationis expertem, Gnatiira malam, facili ratione confutaIur: tollit enim dc rationem praemii, & rationem poenae, quia si bonum eicilliat, non voluntate sed natura, natura lorae non hal Uit m ritum, nec capaces sivit piis inii: si velo malum faciunt , quia natura malae a an voluntate, non habent demeritum, nec sunt cae
114쪽
paces poenae . Ita s. Aliseistinus L. de duabus Animabus contra Manichaeos eodem quo Gnostici errore inlactos cap. I a. Dicere , inquit, animas ct esse malas, ct nihil peccare, plenum est demeutiae edicere autem peccare sine votautate, mamuis deliramentum es: erpeccati reum tenori quemquam, quia non fecit quod facere πον potuit,
summae iniquitatis es ct insaniae. Ruamobrem illae animae, quidquid faciunt , si vaturae non voluntate faciunt, ides si libera ad faciendum , ct ad non faciendum motu animi carent: s denique his abst
'nendi ab opere suo potestas inulla conceditur , peccatum . earum teucre nou possumus. At omnes fatentur, O malas aximas 'μ, ct eas quae 'nsu peecae ferunt, trium damnari. Fatentur igitur , em malas esse, quae peccaui: illae autem , sicut ratio docuit, non peccaat. Auimarum ergo malorum genus , nescio quod extra illud , quod a Manichaeis i ducitur, nullum es .
- VIII. Hac veritate convictus ipse Isidoriis Basilidis filius, licet in aliis errores patris sequeretur, in hoc tamen quod dicebat, animas a spiritibus insidentibus,& occulte se insitulantibus, ad pe candum agi, a parente disceisit, dicens teste Clemente Alex. Lib. a. Strom. is Si enim alicui persuaseris, non eta animam unius par- ,, tis, vi autem appendicum fieri ea, quae sunt deteriorum vitia, M ac perturbationes s non levem praetextum habebunt hominesis scelerati dicendi, coactus sum, abductus sum, ccae iis seci, is non volens Operatus sum, cum ipse dux fuerit malorum cupidi- tatis, & zum appendicum violentia non depugnarit. O tetis enim , cum parte ratiocinativa facti limus superiores, min ,, rem, quae est in nobis, creaturam videri superare ,, . Ita Isid rus, qui ut ait Clemens, duas animas ponebat. Si ergo Isidorus alioquin impius, fatebatur, quod si anima a spiritibus coacta, non volens ageret, pollet a peccato se excusare dicendo: non volens feci s quanto magis anima, quae malum ageret, quia natura mala,& ideo aliter operari non pollet 8
IX. His accedit, quod Gnostici, ut dixi, ex Epiphanio, blasepheme allerebant, Christum descendiste secundum apparentiam
tamen ut ostenderet hominibus suarum turpitudinum cognitio nem : & animas, quae sine tali cmnitione e corporibus exirent, detineri, ne Coelos pertransirent; quae vero ea imbutae decessis
sent, Gelos pertransire & salvari. Peto igitur: ad quam Animam tali cognitione imbuendam Christus descendit Bonam, an ma Iam e Bonam, neutiquam : quia utpote natura bona , suo pondere ad illam cognitionem , quia natura illa imbuta, serebatur , nec . Christi ostensione indigebat. Malam vero multo minus: quia ut PQte natura mala, talis salutaris c ut Metant cc tionis capax. N a non
115쪽
non erat. Imo, clim bonum Deum nihil creasse , sed omnia a malo Deo creata assererent s fiebat, ut omnes animae narii ra malae es-ient, ac secum pugnare Gnosticos dum dicebant f animarum qua dam esse natura bonas, quasdam natura malas, quasdam a bono Deo, .quasdam a malo creatas, sed omnes esse malas. Ac tales. erant omnes Gnosticorum animae, non quidem natura, sed mali'ria & voluntate. Demum hoc certum est , quod posita animynatura non voluutate mala. tollitur peccatum paena: posita. anima natura hona, tollitur meritum S praemium. chiod si non adest peccatum, tollitur opus Redemtionis, Nec locum amplius. habetJudicium, quod ,espicit opera voluntarie mala, ut puniat, ta voluntarie bona ut praemiet. Et hoc S.Augustinus supra relatus
X. Opinio de duabus animabiis in hona ne, animali una, ra tionali alicra, licet in alio sensu apud quosdam Syros etiam Secu'l' V. vi Febat, de qua Gennadius Massiliensis ejusdem Seculi Scriptor in Lib. de Ecclesiasticis Dogmat. ira scribit se Neque duas elle,, animas dicimus in uno homine , sicut Jacobus & alii Syrorum, , scribunt s unafri animalem , qua animetur corpus, A immi ta,, sit sanguinis & alteram spiritualem, quae rationem ministrat. , , Sed dicimus, unam eandemque esse animam in homine, quae,, corpus sua societate vivificet, o semetipsam sua ratione dispo- , , nat .Imo& ad Octavae Generalis Synodi aetatem nimirum sectillim nouum errorem hunc pervenisse, colligitur ex ejusdem Synodi Can. XI. ubi habetur se Apparet quouiam id temporis ia,, tantam impietatem venisse , ut hominem duas animas habere , impudenter dogmatigarent. Talis igitur impietatis inventores, ,, & similia sapientes,cum Vctus & NovumTestamentum,omne ,, que Ecclesiae Patres unam animam rationalem habere hominem M asseverent, Sancta & Universalis Synodus anathematiZat . In quo errore suille Photium, contra quem dicta Smodus coacta fuit, A qui tunc vivebat, credibile est. Fuerunt etialii aliqui Philosophi non adeo antiqui tres in homi ne animas ponentcS, rati
nalem, sensitivam, re ve3ctativam . Verior tamen sententia unam in homine rationalem animam confitetur, quae in corpore omnes Pr. vlataS Operationes rei scit. XI. aertium de animabus errorem Gnostici eructabant, nimirum ejusdem omnino rationis esth animas hominum, ac c. tero
rum animantium. Cum enim, ut supra ex Epiphanio dixi Ponerent, principem, qui continet ac possidet hunc Mundum, dra- conis succie praedit lim devorare animas non in cognitione cXi- ,, itenteS , oc per caudam rursus detorquere hi Mundum, Sc hinc
116쪽
DΕGNos TICI s. Iollis in porcos,& alia animalia, ita ut per ipsa rursus sursum se- . rantur tenebantur dicere, animam quae modo est in homine, postea esse in porco vel alio bruto, ut principi hujus Mundi visum fuerit, A rursus iterum reverti in nominem, & sic animas hominum ejusdem rationis esse cum caeterorum animalium animabus , dc earum trainmigrationem de uno in aliud corpus admittere, de qua supra egi cap. 1. g. 7., cum decimum Simonis Magi errorem. confutarem. Et praeter ibi Acta indicat Plato in Lib. de Republica
apud Eusebium L I, PKeparat.Evangelicae cap. 16., ubi resert quo rumdam hominum animas alias in Olorem , in Lianem alias, i Aquilam, in Scimiam demigrare optaste & iterum in homines rediiise 3 quibus plane conficitur, animas omnium animantium dum de uno ad aliud transire finguntur, ejusdem omnino naturae esse existimari. o o Iamblicus vero, ut tradit Nemesius Episcopus Emillenus
L de Natura Hominis cap. a. censuit: Mnferi migratisver animarum ab hominibari ad bestias, neque a bestiis ad homines ,sed ab anim tibus ad animalia , ct ab hominibus ad homines.. inibus indicat 'Iamblicum admisiste quidem omnes animas hominum ejusdemelse rationis inter se, non tamen cum aliorum animanti tun aniIna-bus, & proinde animam hominis in alium hominciri transire polle, sed non in aliud animal, puta brutum. '. XII. Quia vero Gnostici, ut dixi, etiam hoc admittebant, sica Nemesio redarSuuntur. Si animae omnes tum hominum tum cinteroriim animalium es thiat ejusdem rationis, R de uno in aliud corpus transirent, quemadmodum homo est ratione 1 raeditus, itati caetera cuncta animalia 2 At, inquit , n lius motus rationis cerexitur tu bestiis ; ueque enim artes, neque disciplinae, neque consilium , neque virtutes , neque aliud quidpiam, quod ad rationem pertineat ,
in illii inest : ergo non sunt rationis participes . Et hoc exemplo puerorum confirmat , qui etsi in infantia usum rationis seliabere non indicent, hunc tamen se habere dum adolescunt, demonstrant: at non sic bruta : Etsi enim modo , inquit, natis puaris solus ratione
'macuus motus ius, tamen anima rationis compote ornatos esse dicimus nam ubi adoloerint, rationis Uum decim ant. At bestia eum nulla aetate rationem patefaciat , supervacaneam habeat animam rationis
participem, quod nullam illi rationis etis utilitatem allatura sat . Nam Mihil supervacanee a Deo factum esse abomnibus uno ore covccsfum es Dicere autem, animalia bruta habere motum rationis in ha-.bitu, non tamen in actu, quia eorum corpora sic efficta sunt, ut in 'ea cadere non pollit rationis actio, sicut evenire solet etiam in hominibus, vae amentia captis, ves aliquo membro ad operaudum
117쪽
' necessario carentibus , non enervat imo auget dissiculta tem: quomodo enim credibile est , Deum ingerere animam tali corpori , quod praecipuae ejus operationi naturalirer inservile numquam possito Dia enim animam sensitivam & vegetativam eis accommodavit , ita brutorum corpora disposuit, ut ad actiones sensitivas, & vegetativas peragendas apta essent ά cur ergo si communicacit eis antiarum ratione praeditam, non dedit eis sicut homini . tale corpus, in quo rationales peragere posset operationes e Resis aitur enim c subdit Nemesius Abue idem absurdum, Deum non
ingenui e corpori accommodatam Animam , sed supervacaneam, H7u- . 'tilem, otiosam, quae per omWm ipsorum vitam is fungevdo faο mu' uere impediatur.
XIII. Fateor, Deum animalia Ratione carentia non ita ope sua destituta reliquille, quin cuicumque eorum speciei naturaler quendam determinatum operandi modum indiderit, qui imagi- Anem quand in Rationis praeserat, unde Prov.6. v. 6. mittitur piger - ad discendam sapientiam a formica: Vade ad formicam , b puer , ct ' . considera vias ejus disce sapientiam: quae eum nou habeat ducem , Nec praeceptorem, nec principem , parat tu aestate cibum sibi, ct con- gregat in messe, cyuod comedat: hoc tamen in eis naturae instinctus operatur, non rationis in eis residentis electio : quod ex eo apparet, quia in omnibus ejusdem speciei animalibus eadem vis seu inclinatio reperitur. Ita praelaudatus Nemesius : omnia, inquit, quaesub eadem specie subjecta fant animalia similiter eadem faciant, neque in o
tauta multitudine opera eorum disrepavi, nisi quὸd unus magis facit, alterum minus, sed uuo naturae impetu tota Decies movetur. Omnis enim lepus eodem modo dolo utitur, O omvis lupus eodem modo callidus, ct omnis simia eodem modo imitatur. ΣΡd in bomive non ita es: sexcentae erim rationes sunt humasarum actionum. Nec ergo in habi tu animalia ratisnem habent, ideoque Psalmo a I .v. s. dicitur lite fieri sicut equas ct malus, quibus non est intellectus. Et Psal. 8.V. II. homo non recte ratione utens jumentis ratioue carentibus comparatur: Homo cum in honore esset non inteIlexit, comparotus
es jumentis insipientibus , e similis factus es illis. XIV. Alia ratione idem Nemesius probat Animalia rationalem animam non habere, quia non libere, sed naturae impulsu afiunt Liberum es enim, inquit , Dique iuris , quod rationem habet. Proi
de non ut cuique species bestiarum , ita omnibus hominibus, unum idemque opus es. Nam illae fud natur E momentur, quae autem natu ratia funt , eodem modo funt apud omnes: at actiones, qua is ratione emanant, aliae apud alios funi, neque apud omnes eaedem necessariis.
Pro complemento addi potest , quod si ejusdem rationis essent
118쪽
animae hominis , & animae pecudum, ita ut anima , quae modo est hominis, fieret postea anima pecudis, fieret, ut Christus, qui venit ad liberandas Minos hominum venisset etiam ad liberandas animas pecudum, & sic mortuus esset non pro illa hominibus, sed etiam pro pecudibus, si anima hominis ad equum vel mulum transmigrastet: hoc autem quis nisi bestia, imo pejor bestia dicet e
I. Nostici carnis resurrectionem negabant. Hunc errorem Si- I mon Magus primus inter Christianos evul3avit, quem cap. I. s.6. num.I. confutavi, & iterum cap. I. . 3. in rasilide n.II., ideoque hic repetere sulperfluum esset. Maxime tamen Gnostici carnis resurrectionem negare tenebantur , qui, cim animas hominum ejusdem rationis ponerent, ac animas brutorum, R quae de corporibus hominum ad corpora brutorum transirent, &rursus ad hominum corpora redirent, admissa camis resurrectione tenebantur asmittere , non solum corpora hominum, sed etiam brutorum surrectura . Solam ergo auriarum de corpore in corpus transmigrati nem admittebant, R in hoc praemium vel poenam post mortem statuebant. Futurum proinde Judicium aversabantur, in quo obenormes quas dum in Mundo fuerant, patrarant turpitudines, lci bant, se ire condemnandos. In hoc se ostendebant nedum Fidei, sed luminis naturalis experies. Nedum enim futurum extremum
de omnibus sive bonis sive malis Iudicium, in Scripturis utriusque Testamenti habemus , ut Tom. 16. Theolog. q.3.de Res r. dub. I.& a. demonstravi, sed & Philosophi ac Sybillae solo lumine naturali cognovere.
Philas phos exhibet Iustinus Martyr in Lib. de Monarchia: Aprimo Sophoclem dicentem:
Hemeast etiam illa secti oram tempora, Gm fiset imbres , ignis , aetber aπυπς,' Cremabit ergo flamma vi grassansf- , Ei θῖe ct iliae summa ct in somnia . Sis universitate iuncta perdita
Undis carmi omnis riveus fuis. Seder requiret terra, Mem Uac στα- Gesta t aer , ene vastatus leves. Binas avarer femitas ouas iubet
119쪽
Tram bonis , sed aIteram partem malis'. ' Di omnibus quoque terminus rebus suus: Sed cuncta, quae periere, restituet Deus. . Philemonem quoque sic dicentem: Sperasne mortuos simuI, Nicostrate , omisi in moluptate favor duxerivi dies, . . . Et terram operturam pcr cuncta tempora si latentes est um e eos Deum ellustitiae aspectus cernit omnia. Si namque R pus idem eo equitur er malus, Misceto euncta, furator, spolia rape. Ne erra: Manet te Iudicium apud Inferas pos Deus faciet Rector omnium, .c Mus timendum nomen est, quod nec nominoerim. Euripidem quoque . r Longum diem dat ad Pudiciam Diss.
I i d si quis est mortalis, malum qui putet Mose facturum se, ut lateat Deum, Is prava sentit, sentiensque fallitur :Dum tacet expectans severa cunuos dies. Videte qui Deum non esse ducitis Errore nou candide ducti duplici .
Namque est Deus a quo si qui es qui agat mav Malus, sibi praeteritum tempus farciat sti namque postero poenas dabit tempore . u. Rec Philosophorum testimonia de ludicio suturo affert ustinus. Ceterum de Sybillis plura adduci possent. Lactantius
lib. 7. cap. I9. Divin. Inst. sequentes resert Versus . . . cum venerit ille, Ignis erit, tenebrae media caligine nows.
Item L.3. totius Orbis immutatione lacta, latiuit :judiciumque Dei magni, magnumque sub aevum medium veniet , cunctis his denique factis. Et Lib. 7. casu Mundi omnium rerum fine, ut in Sacris Scripturis praedicitur, descripto, subjicit:. Humanaeque animae frendebant dentibus omnes Vexabantque malos ululatus, atque timore , .
Caedibus, atquesti, fame, pseque defcimter i
optandumque mori dicent, fugietque vocanteta. Non jam mortis enim requiem, non nocti, bobebμπς . . Multaque nequidquam supremi numina Patris' Orabunt ,sed eor tunc avertetur speraὸ. -
120쪽
DEGNos TICI s. IosΛlia plura de extremo die, & futuro Iudicio in oraculis Sybillarum leguntur.
III. Athenagoras in Legatione pro Christianis agens de futuro Judicio refert, Platonem introduxisth Minoem & Rhadamantum audicaturos A punituros malos. cauod notans Lactantius L. 7. Divin. Inst. cap. 2 a. de Poetis , ait: Eaemvis igitur veritatis arcana in porte corruperint, tameu ipsa res eo verior invenitur, qu)d eum Prometis in parte consentiunt: quod uobis ad probationem rei satis es. Errori tamen eorum subest ratio nonnulla s nam cum Prophetae ossiduis concionibus praedicarent, judicaturum esse de mortuis Filiam Dei, er haec annuntsatio non lateret . quoniam Rectorem Gli noualium putabant esse quam Poetem , judicare apud Inferos Pisis filium tradiderant. Sed tamen non Apollinem aut Liberum aut Mercurium , qui carisses putantur, sed Deum qui ct mortalis fuerit O j sus, vel Minoem mel AEacum vel Madamantum. Corruperunt igitur poetica licentiε quod acceperant, vel opinio eteritatem per diversa inafermonesque varios dissipata mutavit. Hactenus Lactantius.
Ex his M aliis quae omitto, vides Lector, quanta Gnosticorum fuerit caecitas, qui ut suis obscenitatibus immunitatem conciliarent , videre se iniiciabantur, seu non videre finxerunt veritatem , quae vel ipsos Ethnicos latere non potuit. Quamquam nec ipsi Gnostici omnino dissimulare poterant, dim &ipsi, licet impie , quandam judicii speciem post mortem futuram asserebant idicentes ut supra retuli animas e corpore sine cognitione sic enim turpitudines suas appellabant exeuntes a Principe hujus mundi detineri, ne supremum Coelum penetrarent, sed in m rc rum , canum aliorumve brutorum corpora detrudi: eas vero, quae tali turpi cognitione imbutae decederent, ad supremum Patrem recta transire, Sc sic salvari. IV. Jejunia porro contemnebant & blasphemabant. Unicε enim sculiciti cuivis obscenitatis generi corpora sua promta ac I arata habere, comessationibus & ebrietatibus continuo vacabant.
in Epiphanius haeres. aff., dicens : Corpora autem sua tam mulie bria , tum vitrilia noctu ae diu eurant unguentis, balneis, epulationi bus , concubitibusque dr ebrietatibus vacantes. Et detestantur jejunantem , dicentes, qu)d non oportet jejunare : prine is enim ejus qui seculum fecit , es jejunium . Verum oportet nutriri , ut corm snt robusto, quo possint fructum reddere in temporesuo. Contrarium tamen S. Paulus praescribebat Romanis cap. II. v. I a. dum ait: AH ciamus ergo opera tenebrarum ct induamur arma Iuris. Sicut in die bonem ambulemus: non in comessationibus er ebrietatibus, non in cu-'
Iibus di impudicitiis .... sed induimisi Dominum msum ori m, Tom. VII. O ct ear-