장음표시 사용
241쪽
ferebat, non in orsi majestate O potentia , neque in ipsius earnaupraesentia veram hominis sperari salutem advertebat. Quibus Auctor Praedestinati cap. I s. addit, quod eas septem stellas esse septem Ecclesias, & septem candelabra aurea colobatur ostendere. Hoc e Platonicorum lacunis hauserat, qui animam animalem ex circuitu coelestium mundorum nobis advenire dicebat, & eorum dem motibus fatali necessitate constrictam obtemperare. V. Doctrinam hanc tanquam impiam rejicit S. Augustinus , tum in Psal. 7 a. n. aa. ubi: Sciatis fratres, inquit, multos disputare dicere , quia Deus res humanas non curat, quia easibus reguntur omnia, vel quia stellis objectae sunt voluntates, quia unusquisque non pro meritis agitur, sed necessitate fuarum stellarum: Doctrina mala, doctrina impia. Tum L. a. contra Faustum cap. f., ubi Manichaeos reprehendens, quω generationem Christi sub fatali stellarum necet litate ponerent, quia fuit per stellam demonstrata, ait: Et nos quidem sub fato sellarum nullius hominis genesim pommus , ut
iberum arbitrium voluntatis, quo vel bene vel male vivitur, propterjusum judicium Dei ab omni nece talis vinculo vindicemus: quanto minus illius tempuralem generalibuem sub aprorum conditione credi-.mus fodiam , qui es aeternus universorum Creator oe Domiuus e Daque illa sella quam viderunt Magi, Christo fecundum carnem Nato , u ad decretum dominabatur , sed ad tesimonium famulabatur nec
eum subjiciabiit imperio , fed indieabat obsequio. De hoc etiam i quitur L. f. de Civit. Dei c. I., tibi cos, qui in stellarum disposimilone seclusa Dei providentia Fatum collocabant, refellit , de quo
agit S. Thomas I .p. q. II 6., Κ 3. contra Gentes c. 93. VI In hac causa pro veritate laborat Eusebius L. 6. Praeparia Evangelicae cap.ε. ubi haec habet: Si astris atque fato non externa, rum modo rerum , sed earum etiam cupiditatum, quae mentis di i teliuentiae ductum sequuntuν , alligandae rationes erunt, si humanaeeogitationes atque senteuisae vi qandam inexorabilis uccessiatis a eu-tur uulla jam profectb Philinophia est , nulla Religio ι probis laus ex
virtute nulla , Multa Dei heiis leutia, uallus deuique fructus fui remptorum laburum contentione dignus s cum necessitati atque fato rerum causae omulum ainguentur. Euim Oeris uec improbis deluceps aut 3 iis, Omniumque adeo scelerum turpitudiue laboraulisus fucce eadum eriti. nec virtutis amatoribus ιaudit quidquam honorisque tribuevdum. Ex
quo profeciρ sequitur , quad ante dicebam , iugens illud Philosopb
decuι periturum, se astrorum ex necessitate, uos ex voluntaria medit rtione studioque pendebit. Deinde pia multa, si ustraneas fore exhortationes, monilio nes, ac testes ipsas ostendetis , ait: Nam cui ιu bam, aut impores sis.
242쪽
quidpiam, out vetes, qui jam alia eoushristi necessitate teneantur Θ nee huminum scelera punire oporteat, quippe qui propter eandem caujam peccarint nisit: nec eos contra, qui praeclare se gesserint, bo-1ruribus praemiisque donare. . . . Adde , Religionem ac pietarem in Deum eodem seutentid ruere ,si nec Deus ipse, Me vaticiniorum isυ-rum auctores nubis hac femel fati necessitate obligatis , precibus Iicet ac religioni operam demus, praesidii quidquam aut emolumeuti con ferre possut. Nos porrὸ more brutorum animantium Me illucque trahi externa vi, quibusdam quasi funibus circumaeros , ut alia necessariis facere velimus , alia contra fensum mentemque nostram eligamus i cui non indignissimum ac turpissimum jure videatur e maxime cum nos ad alia sponte quEdam impetuque nos,o ferri festiamus: alia rursus enm negligimur, nostri tum ipsi quoque domini compotesque maveamus M.
Subinde statuta validis ac evidentibus rationibus in homine arbitrii Libertate, ostendit, Divinam Providentiam cunetis praecise dicens: Caeterum eunes is omnino rebus, seu consilio su impulD- quo nostro, seu fortuitis altaude contingant, seu denique naturalem,abeant ortus fui rationem, summa una praepotensque Dei Providentia moderatur s quae cum omnia permeet, tum ptarima divinioribus quibusdam rationibus, captumque nostrum fugientibus adminiserat: cumque suis et eluti habenis obfecundans Me universum ae flexibile babeat, tum res etiam plerasque naturales ad varias temporum occasiones fingit ac mutat s itaque pbtesati arbitrioque nostro subditas auxilio m movet suo, ut iis quae extrinsecus eveniunt, suum quoque Deum Oconsentaneum ordinem attribuat. Cum ergo tria haec rerum generasa ruantur , ut alia nostra ex voluntate pendeant, aliae prout uaturo p
salat, aliae denique fortuito eveniant, eademque simul ad unam Diavini consilii rationem universa revocentur, locus plauὰ nullus Fato relinquatur, neces es. Inde probat totam flagitii culpam nostra: voluntatis esse, non naturae, vel Dei, qui peccati auctor esse non
potest . inibus omnibus Eusebius Colorhasi, & aliorum arbitrii libertatem negantium, omniaque necessitati subjicientium erro
I. T T Eracleonem superiorum Haereticorum facit discipulunia XA S. Augustinus de Haerescap. 16., cui consentit Epiphanius Haeres. 36. dicens : Gurbaso Deeedit Heraeleon , a quo Hero
clamitarum secta nominatur, ibilo missis quam eateri nuis sic me
243쪽
dariis instructus. idquid enim ab illis afferitur, his tuetur aedefendit s utpote qui ab illis ortum pariter ac veυeuatam lucem traxerit . Tertullianus L. de Praescript. cap. so. post Heracleonem
ponit Marcum & Colorbasum. Ex Ire o tamen colligi videtur, Marci discipulum milite, cum ejus placita inter Marci dogmata reserat. Philaster tamen Haeres. 4 I. Heracleonem discipulum Secundi fuisse putat. In hoc dubio de determinata Heracleonis aetate, hoc certum tenendum est cum Origene in Ioann., eum de schola Valentini exiisse, R in ea maxime existimationis fuisse, teste Clem. Alexandr. Lib. 4. Strom. , cui aliqu4 propria dogmata addidit ut dicam. II. Heracleonem mille de Ualentini schola asserit Tertul Iianus L. advers. Valentin. cap. , & proinde genere AEgyptium sicut& caeteros Valentini speciales discipulos credere par est, & circa eadem tempora cum aliis vixisse, obscurae tamen prosapiae. Sectam ejus usque ad tempora Epiphanii, nimirum dimidium seculi 4., bc
sua aetate semper novis erroribus auctain fuisse, testis est ipse Haeres. 36., ubi n. . ait: At cum iu bodiernum usque diem ab illis multa proferantur nascauturque portenta , qui quotidie novit aliquid ad illudendos homines consuunt, di iis es extinare omnia, vel oratione complecti. Qitalis fuerit Heracleonis exitus, 3c finale suae haeresis quando evenerit exterminium, nemo prodidit. III. Nunc ad errores Heracleonitarum descendendo: Primo quantum ad Eones eorumqlle numerii in cum Valentino aliis
conveniebant, in modo tamen & ordine dilientiebant. Nam ubi alii ponebant Bithon &Sigeia else duo prima principia, ipsos autem a nullo et se principio: hi autem, ut ait Augustinus, duo ais rebant princ pia, quorum unum elle ex altero, ochis duobus alia plurima s quod non est admittere duo prima principia, sed unum. Hinc Philaster Haeres. 41. Post uo sin uit, nimirum Secundum, ut ipse putat 3 Heracleon discipulus ipsius farrexit dicens, Principium es uoum, quem Dominum appellat, deinde de hoc natum aliud, deque bis duobus generalibuem multorum a erit principiorum . Primum ergo principium Bython elle dicebat, ex quo natum sit alterum principium Sige, idest Silentium: ex quibus postea variis eoitionibus nati sunt alii usiones, qui caeterarum rerum sunt principia .
IV. Ubi ergo Valentinus illa duo prima principia Bython &
Sigen posuerat sine dependentia unius ab altem, Heracleon e dem statuens, de suo addebat, unum ab altero procellille. Supremum omnium parentem Bython hominem cum Marco appellabat , quem tamen de suo dicebat c marem nec feminam este.
244쪽
DE HERACLEONITIS. 22sIta Epiphanius num. a. Heracleon, inquit , cum suis, ut dioms, eadem eum Mareo aliisque qui Marcum anteeesferunt e indoadibus. superiore nimirum ct inferiore , Dulit. Deinde triginta j onum paria haud absimili ratione eonstituit. Hominem quoque furemum omnium parentem pronuntiat, quem ct 'thum nominat . Eundem nec marem esse nec feminam putare a quo universorum Maser existat . quam ct Sigeuer Veritatem appellat. Ab hac secundam Matrem , quae in oblivione posita es, originem traxisse, quam Achamoth perinde ut alii nuncupat, a qua deinceps in defectu consituta fans omnia . Haec Epiphanius, quae cum silapte natura fabulas Sc deliria esse se prodant, eas refutare superlitium eiset. V. Alterum a Marco sumta e errorem , resert S. Augustinus citatus ; qui de Heracleotatis ait: Feruntur autem suos morientes novo modo quasi redimere , ides per oleum balsamum ct aquam, O invocationes, quas hebraicis verbis dicunt super eatita eorum. In qualitate tamen unctionis quosdam a Marco discessit se, dc invocationi aliqua vocabula adjunxisse , dicit Epiphanius num. a. , nimirum Mem , bar, Egnamemtμ , Mochaidis, Nosseme, Dace, Aepharau , E euva, Pesu Naaaria. Hoc aiuem ideo faciebant , subjicit Epiphanius, ut qui sub exitu vitae talibus comprecationibus Runctione fuisset instructus , Principatibus & Potestatibus invisibilis
fieret, atque ut interior ipsorum homo sursum postet a nemine coiispectus evadere . Censebant enim, Pu verius fingebant, an mas hisce corporibuis relictis apud Conditorem Achamoth detineri , interiorem autem hominem , qui anima Sc corpore altior est, dc quem e superiori Pleromate derivatum censebant, altius asce
VI. Morituris autem singulis tali unctione & invocatione illusis pergit Epiphaniusὶ dicebant, ubi ad Principatus & Potestates post
obitum evolaveris, memento ut haec verba proferas: Ego fluus is Patre , ct eo Patre qui ante omnes existit, ae praefenti tempore filius
veni , ut omnia tam aliena, quam prioata ceruerem i nec omnivi tamen
aliena sed ad Aebambisti pertinentia, quae eum femina fit, sibi ista fabricavit. Origo porra est ab eo dueia , qui aute omnes eripit, eisque rursum, unde ortu sum , regredior. Gibus 5c aliis dictis Mauditis , Creatoris Actaamoth factionem magnopere perturbari, atque originem suam, matri1quedamnare genus asserebant . Eum vero qui talia dixisset, e Potestatibus erQuum , dc vinculis sitis Ranima abjectis, ibique reli sti*, ad supremam primi Parentis se dem efferri. Π
inungendo morientes Marcitae dc Hezacleonise se consequi praesu -
245쪽
anctandi. Nilmqtiid haec congruunt Unctionis Sacramento, quo inexti emo vitae Catholicos munit Ecclesiae Dicent ne amplius Heterodoxi,Catholicos in hoc Marcitas & Heracleonitas imitari s Dicant potius, hos Sacram Unctionem a Christo Iacobo promulgante institutam, &universalis Ecclesiae tunc usu receptam , suis ibi terstitionibus profanasse, eaque ad suos vanos fines abusos fulsest et Mandem latcaiarur, 1e injuriose a suis coetibus eam ut a Cain tholicis sacro ritu Fractam rejecime. Multi enim Haeretici superstitio fis ritibus profanarunt etiam Baptismum , & Eucharistiam triumquid ergo propter hoc rejiciendus est Baptismus , rejicienda Eiicharistia r Recolantur, quae Cap. praecedenti F. 3. I . . indicavi. . VIII. Alio errore ad inungendos morituros Heracleonitae trahebantur , nimirum, ut interior homo , superatis Principatibus &Potestatibus d summum Parentem liber ascenderet. Tria enim in homine distincta ponebant, corpus, animam, & interiorem hominem s & hoc tertium ex superiori Pleroniate derivatum existima-hant, & relictis post mortem in interioribus corpore & anima, ad altiorem & supernain sedem unctione solum efferri. At quAo , unde hauserunt, tria haec in homine esse, quidem distincta separabilia, corpus, animam, & interiorem hominem e Ex Scripturas nequaquam, nam Genes. I. v. 7. habemus e Formavit igitur Dominus Deus hominem de limo terrae s ecce formationem corporis
edi inspiravit in faciem ejus Diraculum vittae s ct factus es homo in
auimam viventem: ecce Animam a Deo inspiratam,qua homo vivit
vita non solum animali, & dicitur homo animalis i sed & spiritu si, & dicitur homo spiritualis & interior.
IX. . Putabant sorte, unam eandemque animam praestare non posse vitam 8c operationes animales, & vitam & operationes spirituales, sed contra eos stat S. Th. I. p. q. 76. art. 3. ubi ostendit, animam rationalem ex aequo excellentiorem vitam & operationes impersectiores quales sunt animales continere & praestare posse: &hoc ex Arist. a. de Anima text. 3o. , ubi eomparat diversas animas speciebus Auraom, quarum una continet aliam, sicut pentagonum eontinet tetragonam ct excedit. Sic igitur anima intellectivia eontianet insua virtute quidquid habet anima Dotiva brutorum, er nutri-tiva plantarum. Sicut ergo superficies, quae habet Auram pentago nam , non per otiam Auram est tetragona , Oper aliam pentagona, Aia superflueret Auro tetragona , ex quo in pentagona continetur: ita nec per alium animam Socrates est homo , O per aliam animai ,sed
per unam ct eandem . Ita S. Th. Cum ergo Deus inspiravit Adae spiraculum vitae, quo factus fuit in animam viventem, &homo ad imaginem suam, inspiravit unicam animam, qua secundum
246쪽
Dg HERA OLEO NITIS. 231 diversas operationes esset homo animalis, & rationalis, seu spiritualis. X: Nec opponant Paulum I. Cor. c. a. v. I dicentem: An
malis homo non pereipis ea quae fant spiritus Dei: sultitia enim es illi , ct nos potes intelligere, quia spiritualiter examinatur. Dis ruatis autem judicat Omnia , O ine is nemine judicatur: & r. ad Thest. s. v. I9. Spiritum nolite extinguere. sinibus videtur, duos homines distinguere animalem & spiritualem, seu spiritum ab homine animali, ut permanere possit homo, extincto ipiritu. Non , inquam, nam animalis homo non dicitur, quia desit illi aliqua substantia,que in homine spirituali sitsed animales homines appellat siliqv t August. L. I.de Bapt.c. I s. qui earnaliter adhuc sapiunt , er carnalia de Deo , vel in hac, vel pin hane vitam desiderant. Et exprei sitis in L. 8 a. Qu/ st. qu.67. erio , inquit, vivit ex eor
re , earnalis homo vel animalis homo νυcatur: earnalis, quia earna
tia sectatur, animalis autem quia fertur diffluid lascivid animae sua ,
quam noti regit Diritus, neque coercet intra metas naturalis ordinis ,
quia ct ipse se nos fabdit regendum Deo. autem Diritu animam regit, γ per auimam corpus t quod fatere non potest, nisi Deum habeato ipse Rectorem, quouiam scut caput mulieris Φir, ita Caput viri
Ctarisui est viocatur spiritalis. Noa ergo 1pit italis limo est ab animali in substantia diversus, sed quia ille spiritui Dei se rege dum subdit, iste delideriis carnis suae servit. XI. S. Hieronumus et am ad illa verba spiritum nolite exti ruere in Epist. ad liedibim q. I a. dicit, Spiritum Sanctum in se non extingita, sicut flamma in se extinguitur, sed extinsui ei a
quo aufertur, quia de ejus donis amplius non participat. Et inserius reprobata opinione quorumdam, qui triplicem in homine v Iebani assirmare substantiam, spiritus quo sentimus, animae qua vivimus, corivris quo incedimus f S admissa sententia aliorum , qui dicebant, ex anima tantum & corpore subsistere hominem , spirituin vero tertium non substantiam volebant intelligi, sederuficent ana, rcr quam dc mens in nobis, & sensus, Sc cogitatio, &animus ηppellantur, & utique non sunt tot substantiae , quot nomina : ipse mentem sit m exponens : Nos autem , inquit, in prae- .s.uti ioch ut supra diximus Diritum qui eum anima cprpore i ισεν οὐδ tur , vox sub utiam Spiritus Sancti , quae non potes. iεterire. seg gratias ejut douatioueiqua aecipimus, quae nostr vel
H. Ideni sentit Gennadius Massiliensis Lib. de Ecclesiasticis
247쪽
: sed spiritus ipsa es anima pro spiritali natura, vel pro eo quὸdspiret in corpore spiritas appellatus. Anima verὸ ex eo vocatur, qubdad vivendum .el ad viivi caudum animet corpus. Tertium verὸ, quod ab Apostolo cum anima ct corpore inducitur , Diritum, gratiam S Hi Spiritus esse intelligamus, quam orat Apostolus , ut integro perseveret in nobis, ne nostro vitio , aut imminuatur, aut fugetur is nobis,
quia si Spiritus Sanctiis effugiet fictum ,,. Sap. I. v. s. Ex his videliu , in hoc errore tria in homine ponendi, animam, corpus, iaspiritum etiam Didymum fui illa, quamvis aliqui negent. Hoc verum est, quod confutatus manet Heracleonis error, in homine praeter animam dc corpus statuentis hominem interiorem, seu spiritualem, qui solus a summo Parente derivarit, dc solus ad eum
XIII. Quarto errabant Heracleonitae, quia Gnsessionem fidei , quae ore & voce fit, inutilem este, nec ad eam Christianum
hominem teneri allerebant. Ita de Heracleone refert Clemens Alex. L. 4. Strom. pag. Oari dirime , Confessionem quidem unam esse fide O .itae insitatione , alteram verὼ voce. Atque quae si quidem te confessio , si etiam apud Potestates s quam solam , inquit, multi non recte confessonem esse existimant. Possunt autem his eo essione sui etiam Θpocritae. Sed auc oratio iuvenietur dura esse universὰ aegeneraliter: non enim omnes ρω salvisiunt, ed confessione, quae voce M , Ufunt excessere dM. H.ec oc alia in sui dicti confirmati Uem apud Clementem Heracleon. Et sane si vellet, solam confessionem vocis sine consellione cordis, & vitae, seu operis hyy crisim esse s nec omnes generaliter ad confitendam voce coram testatibus fidem teneri, sed eos solum , qui a Potestatibus interrogantur , ut suae fidei conse Ilionem etiam ore fateantur, eamque tenentur s verum diceret &Calliolice sentiret.. Verum quia, teste Oemente, re vera volebat, neminem cisi a Judicibus de sua fide interrogatum teneri eam voce promere , sed cam possie voce neSare, dummodo eam corde retineret 8c opere s ideo hieretice, oc contra Verbum Christi loquebatur :qui Mattii. Io. postquam Apostolos docuit, quomodo se gerere deberent, cum pro nomine suo in testimonium illis 3c gentibus vocarentur, &promisit se eis daturum in illa hora quid loqueret
lur, conclusit g. 3 a. Omnis ergo qui confitebitur me coram hominibus, consitebor δ' ego eum coram Patre meo , qui in Carsis est . autem negaverit me coram hominibus, negabo ct ego eum coram Patre meo ,
qui in Caelis es. Pod repetit Marci g. v. 38. Lucae s. De hoc fuse Ui Tom. t. in a. a. inaest. 4. de actu externo Fidei, Dub. a.& 3. sa hoc ergo Heracleon conveniebat cum Simone, &Basili- de
248쪽
de, qui docuerant, ad tuendam vitam licere urgente persecutione orec hristum negare s nec a Valentino Magistro suo recedebat. qui docuit non ei se pro Christo subeundum martyrium. His novissime adliaesit David Georgius, qui ut refert Prateolus L. 7. n. IO. asserebat stultum esse, si quis putaret cile peccatum abiurare a
Christum coram hominibus: & ideo stol idos vocabat Apostolos 5c Martyres, qui ob eam querelam 1e occidi permisit sent. At stultus imo impius iste nebulo, qui contra Christi verba insurgere
ausus fuit, cum Paulus etiam dicat Rom. Io. v. Io. Cυrde creditur
ad yustitiam, ore autem eonfessio M ad salutem. XIV. Anto de Bapti lino isnis,referente Iitigio sed . a. cap.6. num. 3. ex eodem Clemente in Eclogis propheticis, cillitiebat Heracleon se BaptiZatum sive justum sive peccatorem loco lan-M cti computandum, nihilqne bapti ratis obcise peccata: cum . sicut ignis natura gelu non recipit, sed nives potius dis bivit: ita quoque semel bapti Eatus peccatorum reatum in se non reciis piat, quantacumque peccata ejus operibus permiXta fuerint ,, quod etiam narrat Auctor taedestinati cap. IC Hoc posito, baptizatis est aeuis litiscumque flagitia impune patrandi licentia concindebatur. Ex quo sequeretur, sit perflue es insulse Apostolos & maxime Paulum 1egelliste, dum praedicando, vel scribendo adjam baptiratoS, monebant eos, ut a flagitiis abstinerent, & bona opera facerent, asserendo fidem sine operibus non sumcere. Imo cum
dum quis baptiratur profiteatur, se legem Christi suscipere ejuseque mandata, fit ut arctius teneatur ea implere s & si non impleat, ridem frangat, & se baptigatum mentiatur, & culpam graviorem incurrat. Unde Christus in extremo judicio arguet, & condemnabit impios, non priaecise , quod baptisinum non saceperint, sed quod opera pietatis non secerint. Baptismus ergo amitti non potest, sed gratia per Baptisinum accepta per mala opera amittitur s& qui in eis ad sinem usque perseveraverint, nec renitentiant merint, etiam stante Baptismo a regno Dei exclusi in gehennam detrudentur. De hoc S. August. Lib. de Fide M operibus cap. 7.
m. Sexto errabat s quia Mundum non esse per Verbum Dei conditum, imo Verbum esse posterius Mundo, ac proinde non aeternum, asserebat. Hunc errorem Heracleoni tribuit origenes
in Joan. , qui supponit, eum Commentarios in dictum Evangelium scripsiste, ubi enim Evangelium dicit de Verbo: omnia per ipsum sino Dur, O Z ipso factum est nisu: ipse impudenter interpretabatur omnia quae sunt in Mundo per ipsum ficta sunt, & sine ipso factuin est nihil eorum qua sunt in Mando, ut suum tueretur err Tom. VII. Gg rem Diqitig by Corale
249쪽
rem, ante Mundum Verbum non fuisse . Hanc tamen impudenti Glainam blaephemiam vel Ethnici coercent, qui de Verbo Divino melius philosophantur apud Eusebium I-II. Praeparat. Evangel. ut Plato in Epimenide cap. IS. Plotinus cap. II. NumeniuScap. 18 R Amelius cap. 19. qui de Ioannis apud nos Evangelistae Theologia loquens : Atque hoc plan8 Verbum erat, inquit, per quod fempiternum cum esset , existebaut omπia quae flebaut, quemadmodum Herac litus loqueretur : quod ipsum videlicet Barbarus etiam ille
Ioannem hoc nomine vocat, quia P ehraeum) apud Deum is Pri copii gradu ac dignitate consitatum, imo Er Deum Amul esse pronuntiat , per quod facta simpliciter omnia sint, in quo quidquid fucrum est,
vivens er vita, edi aliquid pru sua quidque natura fuerit: idem mmro in corpora delabi tradit, ct carne iudatum , humavam Aperiem prae se ferre , sic tamen ut fuae interea παturae majestatem ineudat: ade)qua solutam abi jam fuerit, Dei locum denuis captifere, ac Deum prorsus euudem esse qui erat , priusquam in corpus, atque tu carπem, homi
nemque ducenderet. Ecce sthnicum s adeo potens est Veritas Verbi de Christi Divinitatem contra Paulum Samosatenum, PlIO-tinum , aliolque, modernos etiam Socinianos, confitentem . XVI. Non mirum ergo si ex Hebraeis etiam Philo lianc veritatem Unoverit, oc dicat Lita a. de Agriculturas apud Eusebium citato Lib. 7. cap. 23. tibi: squis, uniuit, eo fe ιiberum pudore
Colui, qui dabitationem Culgσ cου equitur , is libere palamque promnuutiet , nibit eorum quae tu mater tis immersa sint ad supineudam Urbis molem fatis habere virium: at fempiternum illud aeterni Dei Verbum luine potentissimum aes; missimum esse columeu Daizersi. ac subinde probat, per Verbum omnia Patrem dii posv lle, per i Pirum omnia in tuo ordine contuleri, ut niimqua1ra dis lolvantur. Ni un
misi G li Armationi , ejespiritu oris ejus omnis virtus earum .
V U. Aristolitaris quoepie alter scriptor Heb iis, qui Ptolem uorum imperio hanc sententiam genti tu. e vindicans, de Verba.
Sapienti. e nomine loquinas , eam vocat Lucem ex qua luX uui--ina prodiit, quam ex Peripateticis quidam facis instar esse vo- , luerunt et Vertim , inquit , id clarim simul ac melius Salom- ὰ mayα-ribus nus is auras expressit, cam eam CoeIi Terraeque molitiove pris- νε- esse ductet. Ita Aristobolus artua Eusebium citato loco c. I alludit autem ad verba Proverta 8. v. aa. ubi Salomon inducit Verbum increatam Dei Sapietatiam ita de se ipia loquentem: D Nisus p erit me initio et iuram Diarum antequam quidquam faceret d
250쪽
principio . Ab aeterώυ ον distaria sum, ct examiquis avtequam ter a feret. --- erant alassi, oe ego iam concepta eram : necdum Dutes aquarum eruperant: necdum mutes gravi mole constiterant: A1ue colles e o parturiebar. Adlarc terram non fecerat,q iniuger cardines orbis terrae. inaudo praeparabat Orsis, adurum quando
di tibi abat fibules aquarum: inando circumdabat miia, termiuaret suum, S legem pouebat aquis, ne transireus Mes istos: α-udo ompendebat fundamenta terrae I Cum eram cuncta compυneus , deIcriabar per Angulos dics, ludens coram eo om ii tempυre.
Qitare b. Paulus ad c olos L i. v. 1 f. de Clu isto, ut Verbum est Dei, ait: Ista esImago Dei invisibilis primogenitus omuis crea:urae : quoniam tu ipso condita funt universu , in caelisi in terra , vis hilia er iobibilia ,s e Throni,sve Dominatiuxes , sive Principatus sive Potesates : omnia per ipsum π in ipso creata sunt. Et itfe es ante omnia , ct omnia in ipso consant. ccii id igitur adhuc desidera mus ad hunc rejiciendum errorem, quem ne dum utriusque Testamenti lacrae Paginae s sed & profani tum Hcbraeorum, tum Ethiricoriim Scril)tores una voce condemnant ' II l. Septimo errabat Heracleon, quod animam hominis mortalem elle ponebat. Hunc errorem ex alio natim existi,no. Cum cnim, ut vidimus, in homine praeter corpus, & animam poneret quid tertium, nempe interiorem hominem, seu spiritum , Schunc diceret post mortem ad supremum omnium parentem efferri, sorte dicebat, animam cum corpore interire. Sed neque hoc ejus doctrinae cohaerere videtur. Nam, ut ex Epiphanio dixi, asesercbat , homine interiore ad suprema ascendente, molantes hinc ipsorum animas Couditori qui in defectu vierfatur assistere , ibidemque apud illum commorari. Si ergo anima humana post mortem Co datori allistit Sc cum eo commoratur, quomodo mortalis est ac moritur
XIX. At quidvi id sit, dicere animam hominis mortalem esse nedum est contra Fidem loqui, sed & contra saniorem Philos phiam etiam Ethnicam. Plato enim & Pythagoras volebant quidem humanas animas de uno in aliust corpus transmeare, sed eas interitus expertes statuebant. Unde Plutarchus L. 4. de Philos Plior. placitis c. 7. Pythagoras, inquit & Plato interitus expertem animam s dicunt s cum enim exit, pervenire in incomai tam sibi animam mundi: & paulo post subdit: Pnhagoras α Plato ramtione praeditam partem non interire, este animam quippe, non Deum, sed opificium aeterni Dei. Brutam et se noxiam interitui . Idem sensit Porphyrius, de quo videatur Eusebius L. II. Praepari