장음표시 사용
251쪽
Evang. ubi c. 27. inducit Platonem in Alcibiade praeter alia ita I quentem : Animus ille uoser, qui videri mn potest , qui in alteram quamdam similemque sedem commigrans , eamque nobilem simuleosam, atque ab omni eo pectu sejuneram apud inferos, ad bonum aliquem haud dubiὰ sapientemque Deum prosciscitur: quis quidem ,s Deo placuerit, animo isti meo abeundum jam jam erit. Ille inquam uoster animus, talis eum sit ab natura fatus, simul atque liberatus eorpore fuerit, evanescet illic) , ae funditus, ut vulgus bomiuum loquitur , interibit e Per multum id quidem abes, mi Cebes, tuque o Sim-mia: imo Iove prefect) verius quod sequitur. Si purus ex corpore discesserit, nihilque secum ex eo trabem, quod nullum tinquam hac in .ita cum eo prudens volensque commercium habuerit, fed potius illud fugiens in se ipsum collectus perstiterit, quod in eo meditationis genere totus semper esset: quod dum agebat, hoc faue agebat unum , uti retie philosopharetur, ac re insi factu moriendi rationem fecum ipsversaret . id enim ρ an haec tibi mortis meditatio non videtur ρ Ita
pia e in Aximus , inquam, Me flatu si discedet, σέ illud continub feferecipiet , quod sibi a ne es , Apellarique non potes, divivam quiddum
utique, immortale smul ac sapiens, qu) cum pervenerit, tuuc demum felix este incipit ab errore , i citi , terroribus, infanis amoribus ac reliqua malorum humanorum contagione liberatus. Atque ut de tui tiatis dici Culρὸ silet, in Deorum societate deinceps totus vere ac perpetuus est. Ita Plato anim e immortalitatem, eius lite beati Pindinem perpetuam adeo clare deicribit, ut non Plillosopluuia Ethnicum , sed Theologum Christi alium existi nes. XX. Porphyrius etiam capud eundem Eusebium cap. 28. ex Crotoniate inquit: semel animi hujus ideam uiserit, ac praesertim quanta meus illa nostri moderatrix agitet versetque cossoa , aute Umodi sarpi me in nobis impetus inciat, idem profeci) smilitudi-vem eius cam Deo maximam deprehendet. Tu n aliquot interjectis)Nam si animum , inquit , naturae Divinae omnium longe Amillimum esse eonfiterit, quo uis alias deinceps , quasi praefandi cuusa, Has inmortalitati probandi rationes exquiras , ac nou istam potiῆι uuam inter plerasque censas XXI. Scio,aliquos ex Philosophis Ethnicis Animam humanam mortalem elle existimasse, ut Stoicos, Epicureos, & alios: quorum Crror ex eo procedebat, quod eam ad lineam corporum dejiciebant . Nam Amo non in alio animam hominis constulere V luit , quam in eo spiritu , quem homo emittit cum humore coi juncium: quare ut ait Cleanthes, eno & cum eo Heraci tus animae naturam in sensit & exhalatione consistere dicebant ut apud Euseb. Lib. I s. dc ΡΙ. vp. Evang. cap. 2o. , ubi etiam ex Ario Didymo
252쪽
DE HrR AC LEONITIS. 237 reseri, ex Stoicis aliquos docuisse, animam quidem interite, sed
non in omnibus una simul cum cormire. In aliquibus enim nempe sapientibus permanere ad extremam usque rerum omnium ilia ignem distblutionem s in aliis vero nempe stultis & animalibus statim clim corpore interire. Plutarchus L. . de Placitis Philos Phorum cap.3. tradit, Democritum nil aliud este Animam docuisese, quam igneam compagem partium mente sola perceptarum, quae formis sint globosis: Epicurum vero dixisse animam est e te peratum quiddam ex quatuor qualitatibus imaea, aerea, aquea ,& quarta in nominata, consistente in sola vitentiendi. Tradit insuper ibidem Plutarctius Anaxagoreos voluiste esse animam compus aereae naturae s Stoicos, spiritum calidum. Tradit insuper Dicaearchum potuisse animam in sola quatuor elementorum harmonia s Asclepiadem vero Medicum in sola sensuum exercitatione : qui omnes animam mortalem procul dubio ponebant. At o auaes praefati Ethnici. Utinam h.eresis pestilentillima apud aliis quos, qui Christianum nomen gerunt, hisce etiam temporibus i
XLII. Ad eam tamen e mentibus & cordibus hominum elimis nandam laborarunt veteres Patres. Iustinus Martyr Dialogo cum I ryphone, Irenaeuq L. s. c.7., Atlbenagoras Serm. de Resurrect., Theophilas L. a. ad Autolycum, Clemens AleX. L. . & s. Strom. Tertullianus L. de Anima c. s I. L. de Testimonio Animae c. 4. MLib. de Re1urr. Carnis c. 34. , Origenes L. 7. contra Celsum Cyprianus L. de Mortalitate, Arnobius L. a. adversus Gentes, Lact. L. 3. Divin. Instit. c. I 8. &seq. 8c L. . c.9. & Ia., Athanasius Orat. contra Idola & alii lintres, inter quos S.Augustinus L. de Immori. Animae per totum, L. I. de Civit. Dei c. 22. & alibi XXIII. Hanc veritatem nos docuit Spiritus Sanctus in Scripturis utriusque Testam. . Sapientiae cap. a. cum quidam apud se non recte sed stulte cogitantes dicerent: Ex nihilo nati fumas , ct post hoc erimus tanquam non fuerimus s quoniam fumus flatus es in naribus nostris : sermo scintilla ad commovevdum cor nostrum: γε extinHE cinis erit corpus nostrum, o piritus dist undetur tanquam mollis aer , ct transibit vita nostra tanquam vestrium nubis , Osicut mebula diFundetur , quae fugata es 4 radiis Solis , ct d calore illius
aggravata . Et numen no ram oblivionem accipiet per tempus, ct nemo memoriam habebit operum n rorum. Umbrae enim transitus est tempus
serum , O non est reverso Auis nostri , quoniam consignata es , di nemo revertitur. Inde sibi ad omnes voluptates & omne scelus
253쪽
I Iorum igitur turpem insipientiam damnans Spiritus Sanctiis
V. 2I. Haec, inquit, eogitaverunt, ct erraverunt: excaecavit enim illos malitia eorum. Et nescierunt Sacramenta Dei, neque meri edem
speraverunt justitiae, nec judicaveruut honorem animarum sanetarum . uiam Deus creavit hominem inexterminabilem , ct ad imaginem strui litu Gnis fuae fecit illum . Et cal . 3. v. I. yustorum animae tu mana Dei Dut, ct non tauget illos tormentum mortis . Visi sunt oculis is pientium mori. . . . illi autem funt in pace . E i cap. s. v. I6. Pusa aurem tu perpetuum Civent, ct apud Dominum es merces eqrum dae. XXIV. In novo etiam Testamento Veritas liuec apertius ostenditur : tum Matili. I. v. 28. ubi Salvator dicit: qui occiduut corpus, animam autem non possunt occidere : fed potis stimete eum, qui potest animam θ' corpus perdere in gehennam . Ouibus ostendit,non solas animas iustorum post mortem permanere ad praemium, ut aliqui dicebant, sed & animas impiorum manere ad supplicium: cluod Lucae I 6. Parabola de Lazaro & Epulone aperte demonstrat, &Claristus ipse Matth. a s. de Impiis &Justis v. vis. ait: Et ibunt hi in supplicium aeternum, justi autem in vitam aeternam. Errorem oppositum damnavit Leo X. in Concilio Lateranensi s. Sest. 8. anno Is II. Aliae Heracleonis ineptiae in suis super Joannem Commentariis videri pollunt in Appendice ad calcem oporum S.Irenaei editionis Maurinae a P. Malluet coc Origene extractae, ubi inter multa pag. 373. dicitur: Non immortalem esse existimat Heraeseou animam , sed aptὰ comparatam ad salutem s ipsam esse dicens corruptibile illud , quod inauit lucorruptibilitatem , ct mortale quod induit immortatitatem , cum mors ipsius auime absorpta fuerit ia*ictoriam s Sic quod Paulus I. Cor. I s. v. 33. ne solo corrore dixit, ad animam extendebat.
De Florino , Blasto, Barde sane , Berone,
I. LORINUM & Blastum presbyteros Romanos fuisse, & μγ- stea ab Orthodoxa Ecclesia & Fide ad Valentinianam A Sectam desecis te, auctor est Theodoritus Lib. I. Haeret. Fabul. cap. 23. his verbis: rum veris Florinas quoque Blosus, qai
254쪽
melosam Sectam declinarunt. Horiim lapsum deplorans Beatus Irenaeus unam ad Blastum scripsit Epistolam i, citiam inIcripsit de Schismates alteram ad Florinum de Monarchia, 1eu qui, i Deus . non sit conditor malorum, quam refert EusebiuS cap. ao.,
& infra subjiciam . Et hujus gratia librum de O tonario seu indoade etiam edidit. Ex praefata Epistola colligitur, quod Florinus in Imi eratoris aula splendide agens, munus aliquod gesserat in inseriore Asia eum ibi sanctitatis es doctrinae laude floreret Polycarpus. Tanti viri fama permotus Florinus se in ejus disciplinam tradidit, nihil que non egit, ut se se illi probaret, socium lite condiscipulum
habuit S. Irenaeum tunc adhuc adolescentem. Factus postea Romanae Ecclesia: presbyter in errorem lapsus, cum aliorum fidem sollicitaret, ut ejusdem erroris reos faceret, gradu Florinus dejectus est. Condiicipuli, quem apud Polycarpum habuerat, la-ptii in dolens irenaeuς,eumque ab errore revocare cupiens, ad eum pr.ecitatam dedit epistolam. II. Hujus Epistola: tragmentum, ut refert Eusebius citato loco, tale est : Haec dogmata , Florine , ut parcissimὸ ac levissise dicam, nitu funt fanae doliriva. Haec dogmata dissentiunt ab Ecclesia, ct in .
maximum ιmpietatem eos conjiciunt, qui illis assentiuntur . Haec
dogmata ne ipsi quidem haeretici extra Ecclesiam positi proferre umquam ausi funt. Hae dogmata ii qui ante nos vixere presbieri , quietium Apostolarum discipuli extiterant, nequaquam tibi tradiderunt. Vidi exim te eim adhuc puer essem in inferiore Asa apud Pobcarpum splendidὰ agentem in Palatio , ct magnopere laborantem , ut te illi
approbares . Etennm ea , quae tunc temporis gesta sunt melius memoria tenes , quom illa quae nuper acciderunt. Hippe ea quae pueri didicimus 'mul cum animo isso coalascunt, eique penitus iubaerem.
Adeδ ut locum Ufam p ssum dicere , in quo Beatissimus Pobcarpus fedens disserebor, processus quoque Ovs ct ingressus, vitaeque t tius f., mam ct corporis Deciem: sermoves denique quos ad populum
babebat, similiarem consuetudinem , quae isti cum Yoanue , ut nar rabat , or cum reliquis qui Dominum ipsum Oidissent, istarcesserat: er qualiter ditia illorum e memorabat , re quaecumque de Domivo ab iisdem audierat. De miraculis quoque illius atque Aurina ' out ab iis qxi Verbum vitae ipsi eo pexeravi, Pobcarpus seceperat, eo dem pro us 1 rudo referebat , in omnibus cum Scriptura Sacra eo e tiens. me ego Distasi mihi largiente elementia , tune studiosus au diebam , non in ebreto,sed in corde meo redita describens : eademque Per Dei gratiam σιώὰ repeto ae revoleto. Et iv consperia Dei affr-
255쪽
mare possum, beatum illum ct Apostolicum presbterum, si quis
Husmodi unquam audiasset, excIamaturum continuo, ear obturatis auribus fuis dii Dirum fuisse, prout inῖ moris erat: Deus bone , quae me in tempυra referculsi , ut haec sustinerem ' Atque ex loco ipso aufugi-ιarum , in quo seu flans , seu sedens , ejusmodi sermones audiis t. Haec apud Eusebium Ireiacui caritas & errorum suorum Florino horrorem Sc pudorem incutietis, ut ad Fidem,a qua recesserat, re vocaret . Sed incassum.
IIL Florini lapi iuri simul & Blasti idem Eusebius refert L. f.
cap. I f., ubi illorum temporum haereticos reserens: Alii ver), in quit , in urbe Roma viguerunt, quorum dux fuit Horinus quidam
presisterii in Ecclesia gradu dejectus, ct Elasas simili errore impi
catus . Du quidem quamplurimos ab Ecclesiae gremio abstrahentes in suam sententiam perduxerunt. Cum uterque feorsum novam docirinam adversus Fidei veritatem iuvisere laboraret. Sed cum non exprimat lac , quaelaam esset haec doctrina no ga, varie Auctores loquuntur . Valesius in cap. ao. Eusebii, putat fuisse Cerdonis &Marcionis duos Deos invehentium, unum bonorum, malorum auctorem alterum, Florini haeresim mille: ideoque contra eum Li-hi um de Monarchia Iretiaeum scripsiste. Eusebius tamen L. s. c. IO.. citato videtur velle, primum ejus errorem fuisse quod assereret, eundem Deum este conditorem etiam malorum: quia asserit etiam auctor Praedestinati cap. 66. ubi Florini dogma ita recenset, quasi statuerit, Deum animas quasdam immutabiliter malas creaster quem errorem a Theodoro quodam exemplo Iudae proditoris, & , meretricis conversae , refutatum filiste idem Auctor tradit. Consentit S. Augustinus L. de H. eres cap. 66. ubi relata haeresi Coluthia-iκ rum a quodam Coluthio , qui dicebat Deum non facere mala, subdit: Horiniani a Florino, qui ἡ contrario ditabat Deum crea e mala , contra id quod feriptum esse, Fecit Deus omnia, & ecce hona valde,, . Ac per hoc quamvis contraria inter se dicentes , tamen ambo Divinis eloquiis resisebant. Creat enim Deus mala, poenas justissimas irrogando, quod ciuibus non videbar : non autem malarereaudo naturas utque substantias, in quantum Dut natura , atque
substantiae , ubi Hortuus errabat. IV. Probabile tamen est,quod Florinus Irenati rationibus &a gumentationibus victus, non tamen convictus , ne hinc Deum mali auctorem faceret, illinc vero a Monarchia, quam hactenus propu- graverat deficiens, cum Cerdone & Marcione duplicem Deum inculceret s mediam, ut sibi videbatur, inter utrumque extremum Valentini sententiam amplexus, cum eo insanire maluit, quam
256쪽
sollicitiis, eumque e novo errore extrahere studens scripsit Librum de Oraoade seii octonario. Unde Eusebius dicto c. ao. de Florino, inquit: diui eum postea tu errorem Valentini abreptus fuisset ,
iterum Irenaeus ejus gratia librum de Oftonario conscripsit, in quo famosam Ualentiniani Ogd xadem, seu primigenium d onum Octonarium constitavit . coi tamen Liber amplius non extat. Aliqui istum vocarunt . Communiter tamen ex dictis Florinus
V. Blastus ex dictis Florini socius fuit, & quia ambo Romae presbyteri, & quia ambo ab licclesia exauctorati, & quia ambo ab Ecclesie gremio, i qua plurimoS suis erroribus abducebant,deruisi. Volunt in errore etiam 1 uille socios, & iitrumque in Valentini hae resim incidisic. Hoc tamen ultimum lices Theodoritus asserat, a plerisque saltem in dubium vertitur s Blastum specialem e rorem adoptallie volentibus. chlod ex eo colligunt, quod Irenaeus Librum de Ogdoade qui Valentini error fuit a Sc similiter Librum de Monarchia non contra utrumque, ted contra Florinum direxit. Contra Blastum Librum de Schisinate edidit, quod indicat , hunc Ecclesiam Romanam Schisinate scindere praecipue ii tentalle. Diversa autem a Florino sparsisse Blastum, indicat 1
sebius L. f. Hist. cap. I s. citato dicens , quod uterque feorsum novam doctrinam adetersus fidei eteritatem iuvisere laboraret s illud enim
seorsum ostendit, non eandem sed quemlibet separatim suam doctrinam sparsisse. 4iaenam vero eiset Blasti doctrina nova, qua schisma in Ecclesiam Romae inducere tentabat, si fidem habemus auctori additamenti ad Lib.Tertulliani de Praescrip. cap. s3., dicemus fuisse, quod Blasius latenter dat um vellet introducere s f ba enim dic ebat non aliter ensistendum esse , nisi fecundum legemmas a mensis: quod cum esset contra Ecclesiae Romanae morem, ideo schisma inducebat. In quo com eniebat etiam Florinus, esto aliis erroribus Ecclesiam turbaret: cum enim iste in Asia fuisset,& Blastus natione Gr.ecus esset, non mirum si Asianum morem Paschatis celebrandi Romam trahere conarentur. Blastum & Fl
rinum ad temi ora Commodi Imperatoris & Eleutherii Pontificis remittit Eusebius. q. II. De Bardesne, Berone Alexandro . L Bardesane s seu Bardisane in haec refert Eusebius Lib. 4. I Ηist. cap. 3o. Porr) ejusdem Imperatoris temporibus, cum refer numero quamplurimae extitisseu in Mesopotamia, Eordesonet Tom. VII. Illi qui- isili. d by Corale
257쪽
quidam Syrus vir disertissimas Bria sermone, ct acerrimus in
disputando adversus Marcionem aliosque variarum opinionum auctores
atque assertores, patria lingua Dialogos conscripsis uua eum infinitis aliis opusculis. Drus quidem discipuli ejus chabuit enim ille quamplurimos auditores utpote qui Mem nostram fortiter assereret exo Iriaco fermone in Graecum transulerunt. In his es Dialogus de Fato ad Antoninum scriptus , sane luculentissimus . Sed oe alia multa ex occasiune persecutionis , quae tunc temporis in nostros grassata es ,scripsisse dicitur . Atque bis primum quidem fectator fuit Valentini : fea Uerδ eum doctrinam illam improbaetisset, er pleraque ejus dum
rem fenteutram transivisse : vetusi tamen atque iubliti erroris sordes non penitus extersit. Ita Eusebius.
II. Ex his conjicitur, Bardetanem primo Catholicum, & h. e- resum tunc grassantium acerrimum impugnatorem luisse. Deinde in haeresim Valentini lapsiim, eam postea reprobalse, non tamen ad Catholicam Fidem rediisse, sed retentis quibusdam erroribus particularem sectam condidisse, & in ea decet sit se. scita navis autem aliqui, inter quos S. Hieronymus L. de Script. Eccl. c. 33. videatur alSerere, eum primo Valentini sectatorem fuisse: cimitamen dicat Bardeianem in Mesbpotamia clarum habitum 1 visee, con)icitur, eum loqui de initio lapius, no i de initio vii.e Bard sanis. Caeterum S. Augustinuq idem quod Eui ebriis e queise dicit L. de Haeres. cap.3 s. his verbis: Burdefavisae is quodam Barde- faue , qui in doctriua Christi prii s eatitisse perbibetur i,sguis , sed
postea , quamvis non per Omoia, is Vuleutiui haere Iauus es. Apertius autem Epipnanius H ires. 16. de Vardesa.Ie loquenS: Hic , inquit, e Mesopotamia oriundus ex urbe Gesu principio longὰ optimus vir fuit , ae libris quampis imos consortist, eam adbuc sana atque lutegra mene esset. spe tu Ecclesia Catholica versabatur utriusque liquae, Graecae videlicet ac dariacae , peritus. Cumque Abguro Edessenorum Regulo Abg ari nomen erat omnibus Edeil uRegulis commune viro functissimo familiaritate conjunctus essς, occum eo coucorditer in omibus se gereret, er eiusdem dis sma esset
particeps, post ejus obitum ad Autolia Caesaris usque tempora perse Cerauit , non Pii , sed Veri . Inde ejus in Fide constantiam exhibens, subjic t: Lyrin etiam Apollonio Antonini familiari, ut se Chrisianum negaret sua uti , acquiescere noluit: ac propemodum inter Fidei mufessores relatus est. Eleuim pietatis patrociuis fortu e fascepto, sapienter imprimis r spontait: uegavisque mortem se timere, cujus, eis Imperatori που re Isieret, sbι Nihilominus nece diu aes, aeras. His celebrata Barde sanis Disiligo by Orabe
258쪽
ait: Ita evir ille praeclarissimus ornamentis praeditus hahicnus fuit, dbveci elici fato funis ilium in errorem incidit, similiter atque egregia navis , quae ius Vitis onusta mercibus , ad portum ill a , non modo ja- Huram rerum omnium facit, sed oe' etesioribus exitium adfert. llac
Epiphanii narracione apparet, Bardcianem initio luille virum Catholicum , sed postea misere in exitium rutile. III. boad errores, in quos Bardetanes prolapsus est , dicit Epiphanius citato loco num. a. , quod cum ad Valentinos miserrime se appi cadet, multa hic perinde er alia principia er productiones iuvexit i murtuorum Resurrectionem fustulit. Itaque privatam
Aeresim condidit: additque pr.eter Vetus 8c Novum Testaliae: itum aliquos libros apocryphos adhibui M. De primo errore , laenare pluribus principiis ac productionibus , idest pluralitate usionum . qui erat apud Valentinianos praecipuus, dubitatur, an eiurata ex parte V alentini secta illum in sua retinuerit. Certh illius Sectarii inter suos errores illum non recensebant f nam, ut habet Origenes in Dialogo de recta in Deum fide sect. 3. , quidam Marinu, Bardes an ista interrogatus , quid de fide in Deum sciatiat, respondit: Deum ego quoque unum esse, ut etiam ille sentis , fideique prima
rudimenta puto , unum Deum esse futire . Tria autem funi, in quibus non idem sentimus quod Catbolica Ecclesia. Interrisatus autem :ndinam funis Respondit: Diabolum is Deo creatum este nou dicimus' Chrisumque ex muliere natum esse negamus, ct corpus resurgere . In tribus ergo errabant. Primo, quia Diabolum a Deo creatum negab2nt, quia putabant cum natura non voluntate malum s sed cum non admitterent alium Deum auctorem malorum, Diabolus
a quo creatus est an a se est, 3c sic alter Deus est e Secundo, quia Christum ex muliere natum esse negabant, sed corpus de Coelo impatibile attulit se alserebant: quem errorem ex Valentino haustum retinebant, & proinde ejus passionem 3c mortem adversus omnium Evangeliorum testimonia inficiabantur. Et adversus eadem tertio corporis resurrectionem nesabant ι cum nihil aper tius, quam Christi &liniversalem omnium resurrectionem Mripturae testificentur : 8c sic fidem Christianam radicitus evertebant,
ut dicit Paulus I. r. Iy. V. 13. 8c I
IV. Alium errorem quidam, inter quos Lambertus Danae opust. de Hatres, Bardesani impingunt , nimirum quod Fatum tandem admiserit: in Disputatione enim habita cum AJ ita AB lmo de quo Epiphanius n. I.) hujus rationibus victum, fatum, eontra quod antea scripserat, mutata sententia dicunt approbasse.
Et hoc colligere se putat ex Sinugustino L. de Haeres. c. 3 ubi de Hli a Base
259쪽
Bai desalie dicit: addem de suo, ut fato adscriberet consellamnes hominum. Sed isti sine fundamento divinantur . Testibus Epiph nio & Eusebio supra relatis, Bardetanes Librum adversus fatum conscriptit, illudque Imperatori obtulit, de quo Theodoritus L. I.
Haer. Fab. c. 23. Em quoque, inquit, in eius libros iuridi, quos ercoutra fatum scripserat, ct taeteros Marcionem. Libri contra fatum fragmentum extat adhuc apud Eusebium L. 6. de Praepar. Evang. cap. Io. Disputasse cum Abiba Epiphanius dicit s sed quod e certamine victor non exierit, imo victus sententiam retractarit s quo antiquo monumento probatur e Forte ex allatis S. Augustini verbis 8 At norint, verba illa a purioribus Augustini codicibus a sese, ideoque ab aliquo inerudito asserta, ut notat Baronius ad ann. I 7s. num. Is. & Vigerus in Notis ad Eusebii L.F. de Pi ep. Evan3. c. Io. Quomodo enim vehemens Fati oppugnator, Fatum ,& quidem de suo, propugnasse credendus est' Unde merito Patres Maurini a sua accurata editione verba illa exulare fecerunt. U. De tempore, quo Bardesanes vixit, si Eusebium & Epiphanium audimus, dicemus verissimile esse, quod perseveraverit Catholicus usque ad tempora Antonini Veri, cui Librum contra Fatum obtulit, a Fide vero defecerit sub Soteris Pontificatu post annum II imperante adhuc Marco Aurelio Antonino, vulgo dicto Philolbpho. De morte, anno & genere mortis Mus altum est apud Veteres silentium. Filium habuiste Armonilim graecis litici is apprime institutum Athenis in Gr. vcia , qui etiam linSua syriaca multa conscriptit, auctor est Theoloritiis L. I. Ilaerct.bab. c. 13. Harressis haec non diu in se duravit, quamvis in subsequentibus haeretibiis revixerit. VI. Beronem Ualentini discipulis accenset Ittigitis sed . a. de PLercliarch. cap. 6. Io. , quem dicit Valentini scitola deserta ad priora doginata convereum mille. De hoc nullum aliud profert
testimonium, nisi Hippolyti Portuensis Episcopi, qui in Sermone
de Theologia & Incarnatione contra Beronem S Helicem Hiereticos num. F. haec habet: Bero quidam nuper c ' otii qaidam Valeutini mantas deferta, deteriori irretiti funt prazitate, dicentes Ust antam a Verbo Carnem I fuisse eadem , quae Divinitus operata est ,
operatam. Dirinitatem Sero compassibilem carui propteν exiuauiti nem i convertibilitatem simul O' commixtiouem, seu confusiouem, at que utriusque in iuvicem mutationem dogmatizanter. Dibus appa
Tet , Ι .ereticos ipsos voluille in Incarnatione Naturas Divinam RHumanam futile invicem permixtas, confusas, & unam in aliam transmutatas, & in hunc errorem a Valentini schola Beronem transiisse. Hunc tamen Beronis crrorem, cum a ncmine indicatum
260쪽
repererim, 8c dubium sit, an sermo praefatus vere sit Hippolyti Portuensis, aut alterius longe junioris, ut idem It tigius observat, rem de Berone in medio relinquam. VII. E' Ualentini factione prodiit etiam quidam Alexander, cujus meminit Tertullianus L. de Carne Cluisti c. I6. & I7., ubi contra ipsum probat Christum ex Virgine carnem sumsisse, eique improperat, quod Valentini psalmis, quasi idonei alicujus auci ris , usiis fuerit. Hic forte est ille quem S. Hieronymus in prooemio Comm. in Epist. ad Galatas, & Epist. 89. modo ad
Augustinum appellat Alexandrum veterem haereticum. Meminit etiam inter Valentini discipulos idem Tertullianus L. adv.Valet tinianos cap. 4. cujusdam I beotimi, de quo dicit: Multum circa imagines legis Theotimus operatus es. Et Axionici, de quo : Solus inquit, in Θυdiernum Autiochiae Axionicus memoriam Valentini i terasi custodisi regularum ejus consitatur. Verum hi non minus ob-1curi sunt, quam Collianus a Theodorito L. I. Haer. Fab. mem
I. Phitae inquit S. Augustinus L. de Haeres. c. I 7. ὰ Co-B lubro nominati funt i Coluber enim Graecὰ Opimis dicitur. Hunc autem Glubrum,qui decepit Adam er Evam,Chri sum arbitrantur. Sed habent etiam verum Colubrum , quem Nutriunto' venerantur: qui ct incautante Sacerdote egreditur de spelunca, ascendit super altare innixum speluncae , ct oblaziones eorum lambit , er involeteus se circa eas regreditar ad Deluncam: ita confringunt
oblationes in Eucharisiam , quasi 4 ferpente Gripto , ut illi putant , functi catas. Tradunt autem bujus ferpentis euitum d Nicolautis sive
Il. Caiisam autem, cur serpentem, cujus maligna suasione nostri primi parentes decepti tot mala in posteros traduxerunt, venerarentur, dicebant esse, quia scientiam boni & mali homini inspiravit, quam eos habere Deus noluerat. Ita Philaster Hae- reli I. his verbis: Primi funt Ophitae , qui dicuntAr Serpentini si Colubrum venerantur Leeutra , qu)d bic prior initium nobis frientiae