장음표시 사용
311쪽
etiam justum, imo Leges severiorcs statuere, & graviora minari supplicia.
Secundum vero, nimirum quod Deus Legis, quem vocant justum, este etiam bonum, sic : enim ita Evangeliis praecipιt tu micus diligere , jussit etiam tu Veteri non despicere jumentum inimici quod oneri succubuerit , sed opem ferre , em non meminisse inimicitiarum iu tempore necessiatis. Idem etiam rursita inimici bovem erra tem jubet reducere, cy reaedere Domino. Non fulum autem in homines docet Lex vetus humanitatem-beneficentiam , sed etiam brutorum
animalium praecepit misereri: v alligabis , inquit, os bovi trituranti M. Ec subjicit multa, tum circa bruta: tum Sc maxime circa homines, sive Prolesytos cum caritate excipiendos, sive Orphanos& viduas, sive servos Sc alios: quibus ad evidentiam demonstrat, Legis aluiquae Auctorem sustum linivi tuisse, sed etiam misericordem & bonum a & proinde impie desii ere Cerdonem & Marci nem, qui ob id divereum faciebant Deum Patrem Christi, quia bonum , a Deo Legis, quia non bono, sed justo & etiam malo s quod Marcion blasphemabat, ut infra. VIII. Ex liis idem Theodoritus Cap. sequenti infert, quod
Idem S Vetas ct Novum dederit Te mentum. Et probat, tum ex Hieremia c. 3I. v. 3 I. Disponam enim, inquit, domui Israel O δε- mui Iudae risfamevium novum , non fecundum Testamentum quod disposui Patribus .estris tu die, quo apprehendi manum ipsorum ad educendos eos de terra AEnpti, sed disponam eis rasamentum novum ,
dans Leges meas tu mentem ipsorum , ct in corde eorum scribam eas.
Deus auctor Legis, qui per Jeremiam loquebatur,promisit st dat rum Leges novas diverias ab ei quas dedit cum Quceretur populus de terra AEgypti, non in tabulis, sed in cordibus scriptas, non priorum eversi vas, sed ad persectiorem reipublicae administrati nem inducentes. Nam spergit Theodoritus inmadmodum Grammaticus eos quidem, qui discere incipium,docet literarum charineressiis autem qui illas didicerunt praebet Bllabarum eonnexiones , alios autem docens quomodo sint conjungenda nomina, er alios quomodo At in legendo servandus eventus, non ostieri leges doctrinae repugnantes, sed praebet aetati convenientem disciplinam . Ita etiam Dominus Christus dedit unicuique generationi Leges convenientes: nece rias enim Oprimas eo cripsit in natura hominum. Habet enim unusquisque bonioe mali discernendi facultatem, c& dum facimus quae pati nolumus, eo ipso praedicamus , nos scire id et malum quod At d nobis . aesta enim occidit, vel adulteratur, scit id esse malam quod facit. Non modo euim non vivit occidi, sed nihil etiam non facit, ne id ei pati contingor . Et proιά uxore, eum qui visumit cabile, ac far adulterii :
312쪽
ita si coniti etiam acceperit,agit injuriarum: Os caetera hoc modo examinaverimus ueteriemus, omnes semives scire qu)d malum est malum . Eas ergo in natura inferuit Deus, qui nos fabricatus es : alias autem varie dedit tu unaquaque generatione . Adae enim dedit legem de arbore , Noe autem legem de Gu carnium, Circumcis,nem eterὸ Abrahae Patriarchae consiluit, alias autem per M su magnum Prophetam
In Divinis autem Evangeliis, de parvis rebus datas leges, veluti quorumdam elementorum meditatiouem cessare faciens, leges dedit perfectissimas : er sicut matres recenter natis infantibus mammas prae-beut, paulis ps autem cibum dentibus comminutum, deinde cum pueri adolescentes evaserint, solidum, sc uniciemorum Deus iis qui illa didicerant, praebet perfectiorem dissiluam. Vetus tamen etiam Te- flamentum, ut mammam maternam ampleritimur Ohonoramus, sed iactis non fumus participes s perfectis enim es supervacaneum lac tinterea nutriit: nutricem tamen honorant, ut qui ab illa sint nutriti . Ita uos etiam Circumcisionem quidem, er Sabbatum , ω' Sacrificia , O persioves servare non ferimus, alia autem I teris Tesamenti utit
late fruimur'. pietatem enim orsem in Deum, ct dilectionem iuprominum , ct temperantiam, di iustitiam, O animi moxnitudinem perfecte docet, O veterum Sanctorum exemplaria imitanda proponit. 'Haec ex Theodorito transcribere placitit, quia utriusque Legis in praeceptis naturalibus consonantiam mire exponunt, α diversit
tem, quae in aliis est, a diverso hominum statu imperfecto &perfecto procedere, & proinde ab uno eodem Legislatore res secundum tempora disponente emanasse. Quo fiat, ut licet post Christum multa in Veteri Lege contenta amplius non serventur, ea tamen despicienda non sint, sed una cum Lege honoranda: sicut adolescens licet lac a nutrice amplius non sumat, nutricem tamen , a qua olim illud suscepit, honorat. IX. Hoc statuto, prostratus manet alter Cerdonis error, quo dicebat teste Epiphanio num. 1 Christum de Coelo atque ab ignoto Patre descendisse, ut Mundi Conditoris atque opificis imperium ac tyrannidem everteret. Nam cum unus idemque Deus sit, qui
condidit Mundum, & qui Filium suum Jesum Christum misit in
Mundum s palam fit, Christum non ad evertenda sed adimple da nundata Patris Mundique Creatoris venisse. Quod manifeste Christus ipse expressit Joan.8. , ubi cumJudaei, qui se Patrem habere Abraham gloriabantur, increpiti cur opera Abrahae non facerent, dixissent v. 4. Noum Patrem habemus Dexm: dixit ei Iesus: Si Deus Pater vester esset, diligeretis utique me: ego enim ex Deo processi, edi veni: neque enim o me ias veni , sed ille me misit. Deus
313쪽
autem, quem Judaei Patrem se habere dicebant, non erat Deusi Notus, quem 1ibi fi ebat Cerdo, sed Deus qui Lesem dedit, &per Prophetas se mavisestavit. Insuper dicebat Christus: si in pater vester esset, dili Feretis utique me. Hoc autem non diceret si a Deo adversario mit sestet ad evertendum imperium Dei Judaeorum, cum potius odio juste habendus esset, quia mistus contra Deum illum, quem Judaei Patrem habebant. X. Tertius Cerdorus error erat, quod, ut referunt M. Epiphanius & Augustinus, dicebat, Christum ipsum neque natum ex femina, neque habuisse carnem, nec verθ mortuum, vel quidquam passum , sed simulasse passionem: vel ut ait Philaster Haeres apparuisse in carne , nee de Caelo descendisse , fed put rive .ssu, fuisse hominibus: qui non videbatur, iquit, vere , sed
erat umbra : unde oe putabatur quibusdam pati , nos tamen vera ρ tiebatuν . S c fallacem totam Evangelicam de Christo historiam traducebat, quae Sejus de Virgine ortum, pueritiam, adolescentiam , cum hominibus conversationem , misionem & mortem, aliaque tanquam vera proponit, cum fuerint mere umbrae, illusiones, & apparentiae. 4 a tamen hanc impietatem, quam ab haereticis anterioribus hauserat, supra detestati sumus, ideo contra illam iterum agere superfluum esset. XI. Resurrectionem quoque Camis negavit. Nec mirums qui enim Christum vere mortuum, & ideo resurrexiste negabat, co sequens erat, ut etiam nostram negaret s cum resurrectio Christi causa nostrae resurrectionis sit: & ut demonstrat Paulus I. Cor. I s.fi Christus non resurrexit, inanis est fides, vana praedicatio. Sed ciun hunc errorem alibi supra insecutus sim, contra illum denuo insurgere omitto, & Cerdone dimit se ad Marcionem transeo.
q. I. fuerit Marcion, Uus adventus Romam, fuare ,
alia. I. Rr ARCIONiT E , seu Marcionistae a Marcione nomen &l errores sumserunt. Fuiste Marcionem natione Pontia. V A eum, & patria Sinopensem tradunt Veteres: Iustinus
314쪽
plianius Haeres. 4a. num. I. Fuit se, inquit, genere Ponticus ex ea parte quae Helenopontus dicitar, oppido Sinope , quemadmodum se queuti de eo fama percrebuit. Ponticum eum vocant etiam Irenaeus L. I. c. 28. modo 27. , Theodoritus L. I. Haret. Fab.,& Tertullianus I.. de Praescript. c. ao. Ubi tunc Marcion Ponticus, Nauclerue
Stoicae studiosus' de bis postremis verbis aliqua interius dicam Α Cerdone sitorum errorum initia accepi se jam supra indicavi, dc modo confirmat Philaster Haeres. 4s. his verbis: Marcion autem discipulus ejus s Cerdonis ) genere Ponticus de Civitate Sinope 8ae. Cum autem ex dictis Tertullianus Marcionem appellet Nauclerum , quo nomine etiam a Rhodone salutatur apud Elisebium
Lib. s. c. II., quidam putarunt, eum prius nauticam artem exemcuilla, quidam & forte verius eum tali nomine per jocum appella tum fuiste, quia velut navigans, omni vento doctrinae & erroris circumferebatur. Fuisse quoque Stoicae Philosophiae studiosum, i dicat idem Tertullianus tum citato c.ao. tum c. 7. dicens Ipsae de nique haereses a milosophia subornantur. Inde Marcionis Deus melior
de tranquillitate d Stoicis venerat.
. II. Majus est dubium quod excitat Epiphanius, dum ait, ab initio dc in sua juventute vitat Asceticae &Monasticae se dedisse: , inquit, initio vitae scilicet easitatem praefeferens Monachorum instituta professus es. Multis enim videtur, aetate Marcionis vitam Monasticam non 1 uisse introductam, ik maxime in Pontum, quo eam primo se invexisse scribit S. Basilius Ep. 7s. ad Eustathium Episcopum Sebastenum. Non censeo tamen ideo facile accusa dum elle Epiphanium s nam esto initio Ecclesiae nondum fuerint Astetae & Monachi sub certa vivendi larma & instituto, fuerunt tamen qui vitam sistitariam sponte profiterentur etiam ab Apost lorum temporibus f ut de illis qui Therapeutae dicebautur, qu rum multos in AEgypto tempore S. Marci Evangelistae extitille , sentiunt multi, & Christianos non Iu Leos fuisse, ostendi agens de S. Marco. Aliquos etiam ante S. Basilium, qui vitam Monasticam ducerent, tum alibi tum etiam in Ponto, colligo ex eadem ejus Epistola, ubi postquam reseri, se invenisse multos apud Nexa driam ac reliquam AEgyptum, & in Palaestim Caele ria &M sopotamia, qui Monasticam vitam ducebant, subdit: Cum ilia a
metirarer, υνxamque virorum illorum ob id beatam judicinem , quod
ipso opere se mortificationem Fesu eireumferre declararent, cupiebam, ipse, quantum mihi possbile esset, ilios aemulari. Hajas itaque gratiae ubi videbam quosdam in patria mea illarum insitatam sectari carpisse, commoditatem aliquam reperisse me ratus invisibilium animi
315쪽
tur quae in unoquoque nostrum occulta funt, eo inci nequeunt, fatὸs judicii ad declarandam animi humilitatem puta*i, si humili veste i duerer , D ereque mihi ad faciendam rei fidem , erassum ct rude pallium, oe zonam , ὰ rudi corio calceamenta. Antequam ergo Basilius Monastica amplecteretur, erant ipso testante etiam in ejus
patria qui Monasticam vitam profitebantur. III. Non diu tamen in hac vitae puritate Marcion permansit. Cum enim cuiusdam Virginis amore obcaecatus eam incestuose violas let, hoc resciens Pater ejus qui illius loci erat Episcopus, nec tantum flagitium ac dedecus ferre valens, ab Ecclesia eum ejecit. Ita idem Epiphanius : Postea cum Virginem quandam adamasset, scfraudibus pellexisset, ab De Utae coelesis illam juxta ae femetipsum dejecit. Ob hunc igitur incestam Ecclesiiά ab ipso Parente pulsus est, Uiro cum primis religioso , ac veritatis amore flagrantissimo , , in hae Episcopalis muneris adminiseratione praestanti. Omnem movit lapidem Marcion ut Parentem simul ac Epitccpum ad veniam fleel ret, sed frustra. Quare Patria relicta, Romam se contulit, sporans se ab Apostolica Sede absolutionem impetraturum: quod tammen obtinere non potuit. Ita Epiphanius prosequitur: Cui cum Marcion diu multumque supplicasset, ae paenitentiam postulasset,
hane a Patre precibus nullis obtinuit. Vehemenem siquidem ex ea re dolurem optimus Senex ct Episcopus teperat, quod non ille solus excidisset , fed ct ignominiam sibi ae dedecus impinuisset. Ergo ubi fevultis artibus eblandiri posse quod cuperet animadvertit , popularium suorum probra ae ludibria nonfusitiens, elam ab oppido fecessit , ac Romam post Iinini Papae obitum se se contulit , qui d Petro Paulo que Apusulis nonus Eeelesiae praefuerat. Eo statim ac Marcion pervenit , ad Seniores adiens , qui ab Apostilorum doeipulis edocti adhuc supererant, ut tu eommunionem admitteretur, ab iis frustra petiit.. IV. Ex hoc Marcionis recursu ad Romanam Sedem pro oblimnenda absolutione, quam Pater Episcopus ei denegaverat, e eitatur gravis controversia, an quovis tempore Romana Sedes h buerit jus recipiendi appellationes a cujusvis alterius Episcopi sententia. Negant enim aliqui, & maxime ante Concilium Sardicense. Assirmant vero sanioris doctrinae Theologi,quibus assentior. Hanc tamen Controversiam meum non est hic pro dignitate tractare,ubi solum. intendo haereses referre, eisque Catholicam opponere V ritatem. Aliqua ergo solum pro casu praesenti ponam s gravi a aliis ex professo rem tractantibus relinquens. . V. . Fadium ergo ipsum Marcionis hanc veritatem ostendit,
qui ad obtinendam ab Apostolica Romana Ecclesia absolutionem, quam Pater Episcopus ei denegaverat , iustinis contendit . i
316쪽
enim de hae illius speciali super hoc potestate certus non suisset, cur Romanam potius distantem adiit, quam alteram ex sibi vicinioribus Orientis Ecclesiam ι' At inquies: petiit absolutionem , sed non obtinuit. Fateor. Sed a quo petiit e a Romano Epis o stnequaquam. Dum enim Marcion Romam properaret, Hymnus, qui Romanam regebat Ecclesiam, obierat, eamque sine ordinario Pastore reliquerat. Petiit ergo ab Ecclesiae Romanae Clero, & Senioribus inquit Epiphanius st: ncc mirum si frustra petiit s in hoc enim erravit Marcion, dum putavit Ecclesiae privilegium in Clero perseverare , cum Cypriano Epist. . asserente, nota in Clero, sed in Episcopo Ecclesia sit, & Episcopiis in Ecclesia. Non mirum ergo, si ianiores illi responderint, se injussu venerandi Patris ejus id iacere non posse. Absque enim assensu illius, qui aliquem c=pulit ab Ecclesia, in Ecclesiam iterum admittere Clerus non po
Quod vero dicitur de Concilio Sardicens, quasi fuerit primum, quod Romano Pontifici jus appellationis concesserit, salso asseritur: nec enim Concilium illud tale jus quod antea non haberet, concessit: sed id quod Romano Episcopo Divino jure ei jam conveniebat declaravit. Jus enim cujuscumque Ecclesiae subditos ligandi &solvendi, non ab hominibus , seu ab Ecclesia Romanus Episcopus accepit, Leda Christo. Cum enim in regimine Eccletiae succedat Petro , cui Christus omnes suas oves pascendas tradidit, & cui dixit, quodcumque solvisset aut ligasset super terram , solutum ligatum fore & in Coelis: ideo ei licnt in munere, ita in plenitudine mestatis succedit. Quia vero hoc justo judicio ab eo exerceri Christus voluit , ideo etiam Romanus Episcopus ab Ecclesia pulsum, nisi cognita prius causa, in Ecclesiam non admittit , non quia absolute non possit, sed quia justum judicium
volente Domino sic postulat. Ideoque nec omnes qui ad Sedem Romanam appellant absolutionis sententiam consequuntur. Sed haec praesenti intento sufficiant: qui plura optaverit, adeat hujus rei ex professo Tractator S. VI. Ad historiam Marcionis igitur redeundo, videns spe sua se frustratum fuisse, & nedum se inter Ecclesiae principes locum, sed nee in Ecclesiam aditum obtinere potuisse, ira exasperatus ad . resim consarcinandam se convertit. Ita Epiphanius, dicens:
Edu-ubrem extimulatus insidid: quod non principem illic Deum, ac ne Ecclesiae quidem aditum impetra et , ad impostoris Cerdonis haeresim confugere in animam induxit. indicare videntur , Marci
nem nedum reditum in Ecclesiam postulasse, sed&locum inter Romani Qeri presbyteros ambiisse, &consequenter ante discre sum Duiligod by Cooste
317쪽
ibim a Patria presbyterati saltem gradu initiatum. Non enim aD 1entiendum puto Optato Mileuitano qui L. 4. contra Parmenianum eum facit Epitcopum dicens: Marcion qui ex Episcopo Am- sata fassus M. Nec Megethio qui apud Origenem Dialogo I. adv. Marcionem ait: Episcopus meus fuit Marcisa s Cum nemolyatium hoc asserat: laisi 1brae dicatur, Episcopum habitum fuisse Marcionem a Marcionistis, qui eum ut Caput A Rectorem suum
IL Addit Epiplianius, Marcionem initio suae reprobationis
cum Ecclesiae Romanae presbyteris di1putare coepisse s cumque ei ut volebat, non responderent, sed potius resi Mnsio illorum mus nequitiam feriret, indignatum palam eis comminatum ita fuisse et Cur me recipere noluisis e responderum sili. Nobis injussu venerandi Patris tui facere non licet. Uua siquidem des es , , animorum una consensio s neque contra De iis um Collegam patrem tuum moliri quidpiam po=umus . At ille vehemensius exeandescens , ac superbis invidique percitur, fui a consavit oe prioatam haeresim architect tus es: ct Ecclesiam, ait, me am ego dimetabo, in eamque δελ-σfempiternam immittam: quod ille re vera , nec medioere quidem in
iecit s non ita tamen ut Ecclesiam,sed ut se potius ae suos diseiaderet. Haec Epiplunius. VIIL Utrum vero suae haeresis initia Romae primo in lan obrepulsam jecerit, an vero eam h Patria secum Romam asportaverit, disquiritur. Et quidem hoc secundum satis probabile redditur ex Clemente Alexandrino L. 7. Stromatum, qui Marcionis haeresis initia temporibus Hadriani statuere videtur s quod magis auget Philaster Haeres. s. dicens,Marcii nem haeresim suam Romaesti niualle, cum jam a beato Joanne Evangelista fidest a discipulis ejus & a presbyteris Asiae devictus esset, & a Civitate Ephesi fu-
fatus. Quare hinc Petavius in Animadversion. ad Haeresim s. piphanii colligit, Marcionis iueresim non Antonino imperante , sed sub Hadriano coepisse: ita quidem, ut sub Hadriano primum cruperit, postea vero sub Amonino lonis latesque propagata, cel bre sibi nomen pepererit. Idem quoque sentit Pagius in sua Critica ad Annales Baronii ad ann. I 4 num. a. s in hac enim, sicut 8c in aliis haeresibus, initii & augmenti tempora sunt distinguenda. Hoc
confirmatur ex S. Hieronymo Ep. 43. ad Ctesiphontem dicente: Marcion Romam praemi -lierem, quis decipiendorum Mi animum praepararet. Ac forte misit illam mulierem quamdprius in Ponto
IX. Hoc admittis, credibile est , quod Marcion, dum sub M n chi specie malitiolam tegeret hypocrisim, haeresis suae semina
318쪽
in Masparsere apud aliquos sensim coepisse, donec tandem stuprum adjiciens, & ob hoc detectus & dissamatus apud Patrem suum Episcopum, ab Ecclesia ejectus fuit, & duplici quidem tit Io, & stupri & etiam haeresis. Nec diciis obstat, quod Romam
adveniens absolvi ab excommunieatio petierit ι nam hoc petiit, non quod suorum lapsulun poenituerit, sed ut in communionem receptus, ac libere cum fi libus communicans,pos et sitae haeresis venenum incautis ac simplicibus paulatim, qui haereticin lim mos est, insinuare. biod enim iv n humilitate ac poenitentia ductus se ua Ecclesiam admitti postularit, liquet ex dictis s nam se interpriticipes Romani Cleri recipi superbe praesumebat, vidensque aenec in Ecclesiam recipi, elata fronte, schisma minatus cst. Id mihi in hoc disticultatem ingerit, quod Patres communiter sentiant Marcionem discipulum Cerdonis fuisse. Unde videns se a Romana Eccletia rejectum , dicit Epiphanius , quod ad imposioris Cerdonis haeresim confugere in arimum induxit. Si autem priusquam Romam adventallet, suas haeretes in Asia jam docuisset, ad hie-relim Cerdonis coniugere non eguisset, nec ejus 1c discipulum. profiteri, cum pollet eius magi r dici. Huic tamen responderi rotest, Marcionem Rome Cerdonis scholae se addixisse, ejusque te ducipulum lectile . quia haeresis illius valde affinis erat cum ea, quam ipse in Alia docuerat, cuique ipse alias multas addebat desito . quae tamen cum non et sent Romanis notae, iueresi Cerdonis
adhaerere pro eo saltem tempore existimavit. Haec probabilia sint. Quod sibi placuerit Lonor eligat. X. Diu tamen Rome moram secit Marcion, nempe sub Pio, Aniceto, Sotero, & Eleuthero s nunquam tamen in fide constans, sed modo te Catholicum simulans, modo ut vere erat se aposta tam manifestans. A Pio enim in Ecclesiam admistiis, sed relapsus, sub sequentibus Pontificibus mansit, modo ex ologesim faciens, modo ejectus, modo in communionem iterum admistus, modo ea privatus, tandem sub Eleuthero in perpetuum relegatus fuit. Ita Tertullianus L. de Praescript. c. 3o. Dunec, inquit , sub si opatu
Elealberi benedim , ob inquietam femper eorum curiositatem , qua fratres quoque vitiabant semel er iterum ejecti: Mareton quidem eam dueeutis fesentis fuis quae Melesiae istulerat, nisi me in perpetuam dumium relegati venena doctriuarum Darum disseminave-νunt. Ex quibus idem Tertullianus L. de Praescript. c. 6. colligit, tantum Catholicae fidei calorem in Marcione primitus futile, ut &pecuniam Ecclesiae inferret, quod & Apostolorum tempore primi
fideles faciebant Act. 4. v. 3 s. pretia honorum suorum, quae veladem bant, ponentes ante pedes Apostolorum: quod etiam hisce tem-
319쪽
roribus aliqua ratione imitantur, qui in Monachali Ordine pro- 1ciliotrem emittunt. Quemadmodum vero argentei a Iuda proditore in templo illati una cum ipso a templo ejecti fuere: ita pecunia a Marcioite in Ecclesiam delata, eo fidem frangente, una cum ipso ab Ecclesia projecta fuit. XI. Cum S. Polycarpus Si mensis Episcopus Romam sub Aniceto venisset, Marcioni sibi ciccurrenti atque dicenti, cognoscenos, vel ut alii volunt, cog scis nos e respondit: Cognosco te primo-gevitum Satana. Ita refert Iren. vus La. c. a. his verbis: Et ipse astem Pobcarpus Marcioni aliquando oeeurrenti sibi ct dicenti, C gnoscis nos e respondit: Cognosco te primogenitum Satanae. tum Apsoli Ohorum discipuli habuerant timorem, ut ne Serbo-
tenus communicarent alicui eorum , qui adulteraverant veritatem .
s ad Tit.3. Io. Hujus Marcionis cum Polycarpo convellaS Occasio haec fuit,inquit Halloixius Not.ad Vit.Polyc.: Marcion aliquot comitatus discipulis Romam obambulans veniebat: hinc contra Polycarpus cum suis, sed humilis ac modestus. Marcion ergo natu minor Polycarpum senio sestum, & maximae auctoritatis virum, sive ejus sanctitatis conscius, sive recipiendae a tanto viro resalutationis cupidus, eum prior salutavit: Polycarpus autem honorare Haeresiarcham dedignatus praeterivit inresalutatum : tum ille despectum se sentiens: Cognosce nos, inquit, 'bearpe. Hic autem cum suis vellet relinquere exemplum fugiendarum ejusmodi pestium : Cognineo te, inquit, Primogenitum Satanae , sicque pertra fuit. Volebat Marcion specie congrelsus cum tanto viro, auram
sibi, quasi eadem cuin ipti sentiret, aucupari, bc plures decipere. Sed spe frustratus fuit s nam evulgata risida Polycarpi sententia, multi jam ab eo decepti resipuerunt. Hujus Marcionis cum P
lycarpo occursus meminem etiam Eusebius L. 4. Hist. c. I , Hiemron. de Script. Eccl. c. 17. R alii.
XIL Gd dicendum sit de Marcionis moribus, paucis absolvam. Hypocritam eum vocat Tertullianus Lib. I. adri eum c. 1 F. dc jure: nam ut notat c. 29. , sub servandae continentiae si Mie nuptias damnabat, easque damnando omni incontinentiae aditum
praebebat s imo ex dictis stupro Virginis a se sub ementita Monachi specie violatae se famosum reddidit s quam ut ex Hieronymo
adnotavimus secum citam Romae habere voluit. Et ex quo Cer doni se adjunxit, ac cum Valentinianis communionem haberemia renuit, in eorum quoque moribus turpissimis communicasse credibile est.. XIII. Annus mortis ejus incertus est. Sub Eleuthero eum
obiisse & quidem poenitentem, indicat Tertullianus c. 3o. Lib. de
320쪽
Praescript. his verbis: Posmodum Marcion paenitentiam cou sfus,ckm eonditioni datae sibi occurrit , ita pacem recepturus , si caeterorquoque , quos pcrditioni effudisset, Ecclesiae refixaeret, morte praeventus es . vitibus habetur, Marcioni poenitentiam conici ib, fuiste ab Eleuthero oblatam pacem si tameia qualisam conditiones implevisset, & praecipite , quod eos, quos suis erroribus ab Ecclesia abduxerat, Ecclesiae restituercis qu.u tamen morte PraeventuSimplere non potuit opere: an vero animo & corde, & vere poenitens, ac implere paratus obierit, soli Deo notum est. Ecclesia certe hoc non novit, quae inter haereticos in haeresi mortuo5 quovis seculo Marcionem recensuit. XIV. Hinc contra eum plures Ecclesiae Patres calamum acu
re s inter quos Iustinus Martyr, quem contra Marcionem Librum stripsisse , Eusebius L. 4. Hist. c. I 8., & Hieron. de Script. Eccles.
c. 23. testes sunt. Irenaeus L. 3.&4. ubi Marcioni starum hic resim strenue impugnat. Tertullianus Libros s. contra Marcionem ,
scripsit, & rur1us Poema si tamen hoc opus illius est . Epiphanius Haeres. a. , & ex Hieronymo de Scr. Eccles. Theophylus Antiochenus, aliique . Plures etiam suae Sectae reliquit discipulos, inter quos numerantur Lucanus, Blastus, Synerus, Prepo, Bython, Hermogenes, Apelles, aliique. Secta haec, ut tradit Epiphanius, sua aetate per prae cipuas Orbis partes vagabatur: Haec haeresis, inquit, hodie non modo Romae ct in Italia reperitur, se Egntum ac Palaesinam , necnon Arabiam ct oriam, Cyprum ac Thebaidem , imo etiam Persidem, aliasque regiones longe es lat.que pervagata. Temporibus etiam Constantini Magni eam perdurat se,scribit Eusebius L. 3. ejus Vitae c. μ nam inter alios haereticos, etiam Marcionitas edita Constitutione damnavit. Tum etiam quarto labente seculo Arcadio imperante,ut refert Theodoritus L. f. Hist.cap.3I., in quodam
Cypri loco vici aliqui hac peste insecti erant. Imo The Horiti aetate adhuc supererant,ut ipse L. I .Haeret. Fab. de quodam Sene Marcionita enarrat his verbis: Novi autem quendam eorum s Marcionitarum Senem nonagenarium, qui Dati fui excremento faciem fuam lavabat, O cauom rogatus, dixit , se noue opus habere Creatore, nec aquam, quae es ex illius operibus, accipere. Cam autem praesentes
dixissent: xlmodo comedis, quomodo bibis di vestris O dormis, o quae consitura funt masteria peragis e Dixit se necessitate adductum koc facere , quod nee possit aliter Getere, nee mseria peragere : Oconfessus es infanus , .el invitus, nihil habere eum qui ab illis vocatur bonus, sed omnibus bonis frui ex operibus Creatoris. Ecce insaniam veritate confusam. Sed de hoc statim.