장음표시 사용
321쪽
q. II. Errores de Deo , ct Chrino .
I. lis Arctonem in tollenda Dei unitate cum haereticis anterio I ribus conspirasse, extra dubium est. Solum controvertitur, an duos tantum Deos, seu duo Principia admiserit, unum videlicet bonum sed ignotum , alterum justum, aut si velis non honum: an vere hisce duobus tertium addiderit, leu verius phantasiatus sit. Justinus, Irenos, Augustinus de Marcione loquentes, duplicis tantum Principii meminerunt a quamvis S. Augustinus excitet dubium, an Marcion vel alius tertii Principii auctor extiterit, his verbis : Marcion, a quo Marcimustae sunt, Cerdonis δε-
cutus es dogmata de duobus Priseipiis : quamvis Epiphanius eum tria
dicat asseruisse Principia, bonum, justam, pravum: sed Eusebius
SIncrum quendam , non Martiovem trium Principiorum scribit a Liorem. Ita hac sententia est quoque Tertullianus Lib. I. adversus Marcionem c. a. dicens: Duos Auticus Deos adfert tanquam duas
Bmplegadas naufragii fui s quem negare non potuit, ides Creatorem, idest nostrum i ct quem probare non poterit, ides suum, & hoc toto Libro confutat. II. Theodoritus vero in hoc singularis, non tria tantum, sed quatuor admisisse principia Marcionem, scribit L. I. Haeret. Fab.
c. 3o. descem'. Marcion autem Ponticus cum hisee is Cerrine didici et
de duobus principiis non fuit tradita sibi doctriπε contentus ,sed
etiam auxit impietatem. euim iugenitas substantias oratione fua confinxit , o hunc quidem vocavit bonum S Quotam, quem etiam
appellavit Patrem Domini s illum verὸ opiscem seu Creatorem, o Iustam, quem etiam malum nominabat , or praeter haec Materiam, quae mala est , ct alii mala obesi s pro quarto autem ponebat Serpentem . Sed lianc Theodoritus refert, vel ut quorumdam Marcionitarum sententiam, ait enim: Hi etiam Serpestem Creatore meliorem θ' praefantiorem audent dicere. Hic exim arboris cognitionis participes esse vetuit, ille Oerὸ permisit. Nee animadvertunt impii , qzod Sarpentis consilium mortem peperit. I unulii itaque eorum Serpeutem quoque venerantur: ct ego quidem apud eos iumeni Serpeutem aeueum tu arcula quadam sitam cum execrandis eorum osteriis .
Hactenus Theodoritus. stat tamen hoc quartum non proponit tanquam de sententia Marcionis, scd quorumdam Marcionitarum sui temporis, qui ex dictis in Cyro adhuc extabant. Hi enim erroribus Marcionis hunc addebant ex Ophitis sumtum, quod Ser'
322쪽
III. Caeterum quod hic de Marcione in controversia apud P tres venit, est, an duo tantum cum Cerdone admiserit principia, an vero tria. Pro primo stant pta ecitati Justinus, Irenaeus, Augustinus, Tertullianus: quibus adjungi pollunt Cyprianus lipist. 7 ad Pompejum, Philaster Haeres . s. &alii communius. Pro iecundo vero adsiliat Megethius apud Origenem in Dialogo de recta in Deum fide secl. I. p. 3. , qui Maicionitam referens, tria principia
statuit, nempe Deum Patrem Christi, qui sit bonus, & praesit Christianis s alium Conditorem, qui priusit Jud.eis s & tertium ab his diversum, qui praesit Ethnicis. Item Cyrillus Hierosol. Catech. I 6., Athanasius in Decret. Nicaenae Synodi, Abul pharajus in Hist. Dynastiarum , ubi Marcionem dic t tres Deos posuiste, AEquum, Bonum, & Malum. Et ex his AEquum in malo , idest
materia , opera sua exercuisse, & ex eo Mundum condidit te. Bonum vero cum vidisset Mundum in malam partem trahi, filium suum misisse, ut homines ad cultum Dei Patris invitaret. Tandemque Epiphanius Haeres. 42. num. 3. ubi ait, quod cum Cerdo duo principia statuerit: Marcio tertium ad illius dogma principium adjecit , ut omniso tria sint: quorum unum sit fu remum , quod neque nomiue comprehendi, neque visu percipi pint , quem O Bonam Deum oppellat , quo niblisit eorum , quae in Mundo sunt , conditum. Alterum vero Deum esse dicit assipestabilem O Creatorem. Tertium denique Diabolum inter ambos illas, aspectabilem fellicet, ct eum qui os ei nequit , interjectam. Ex iis qai Creator est O Opifex viderique potest, Ddaeorum esse Deum, eundemque radicem. Haec
Epiphanius, in hoc distentiens a Theodorito M Albuphamjo , quod illi pro tertio principio ponunt Materiam, iste vero Diabolum .
N. Sive ergo Marcion duo tantum principia statuerit, sive tria, sive quartum non ipse sed ejus discipuli, praecipue Synerus, ut vult Augustinus, &ex Rhodone refert Eusebius Lib. s. Hist.
c. I a. sintolerabilis semper blasphemia est,destruens Deitatem,cum destruat Unitatem: qui enim plures Deos ponit, nullum L limponit. Si enim duos ponit, redeunt contra Marcionem argumen ta,quae Cap.praece&contra Cerdonem intorsi. Rursus si ejus, quem dicunt bonum, Mundus non est sed alterius: quomodo Deus est , qui non est omnium Dominus e Si non est omnium Dominus, qu modo bonus, qui ea quae sua non sunt sed alterius invadere, eaque Domino eripere tentat e Ita Epiphanius n. F. Si enim non ipsius euliaris est Mundus , in eundem unigenam suum nihilominus immisit, ut ex alieno Mundo , quod nee sevierat nee fecerat auferret: -- cesse est, illum vel alienorum cupiditate, vel penurid laborore , g a. em Disiligo rhy Corale
323쪽
cism propriis careat, in ea quae alterius sunt manus immittat, quo iquae antea nou habebat usurpet.
Alter vero Deus,quem vocant Mundi Conditorem & justum, dum vindicat ea quae in Mundo sunt & sua sunt, juste procedit, &nedum justus sed bonus est. Alter vero qui in aliena se intrudere vult, nec justus nec honus erit. Iterum: Ille quem dicunt Judicem, vel de suis tantum judicat, vel de eis etiam quae sunt Dei alterius. Si de suis tantum,quis de alienis judicabit ' Si de omnibus judicat praemiando bonos, puniendo malos s alter Deus quid facite Ergo ui justus est, bonus etiam est & altero potentior. Qui vero bonus icitur, bonus non erit si justus non est. Audiamui Epiphanium:
Conditor pυrro quomodo inter utrosque judicabit, aut quorum omninis
e fam discipiabit' Si enim de iis , quae iussupremi illius p essione
funt , judicium exerceat, erit supremo Hlo potentior: utpote qui quae ejus sunt suum ad Tribunal , cognitionemque transferat, ut quidem Marrioni videtur. Atque inde probans , quod sit Judex est &justus, nece se est ut sit etiam bonus, quia ei qui bona iecit, hona rependat, mala vero qui secit mala s subjungit: Vicis vero nec ille bonus erit, qui eum qui malus es in fine praemiis incit, nisi forte resti puerit s quamvis m dis sit per honos ac malos oriri Solem suum faciat , atque imbrem suum largiatur, propter eam, quae in malis p
rinde ae bovis cernitur, arbitrii libertatem.
U. Transiens velo ad expugnandos eos, qui Tertium addunt principium: Nunc , inquit, illud Qelim missi respondeas, unde tria illa Principia id fam quod funt obtinuerint: atit quis singula fuis ibus ac regionibus descripsit 8 Nam si Deorum quilibet sub loco de
itur , non amplins perfecta tria illa censentur, quae certis comprehensa Ioui ac circumscripta Apatiis : estque id fum quod continet eo quod continetur majus s neque quod modi ambitu cingitur, Dei appellationem meretur , sed spatium illud utique , quo suis ipsum lim ιibus complestitur. Deinde prosequitur quaerens, an postquam CXiis tribus quisque suam sedem obtinuit, ea contentus alienam non invadit: & sic non crunt ampli iis sibi contrarii, sed in pace qui seque suam gubernabit. An vero unus alterius sedem invadit, puta malus sedem boni, vel bonus sedem mali ; injustus ac tyrannicus invasor erit, quia invadit rein quae nihil ejus interest, sed alienam. Atque inde supremus, ut ajunt, pater non erit bonus, dum misiti ilium suum, ut usurparet alienum . VI. Quia vero dicebant, supremum ac bonum Deum misiste filium suum, ut vindicaret injuriam a malo Deo illatam Deo C ditori, & abutebantur dicto Apostoli: orsus nos is maledicto redemit factus pro nobis malediliam Galat. a. v. II. Indeque interem bant :
324쪽
hant: Si ipsius essemus non utique quod jam suum erat redemturus fuisset. Cum igitur redemisse dicatur, necesse es asienum in Mu dum pedem posuisse , ut nos qui illius non e mus redimeret. opus
enim eramus alterius, ideoque nos vitam ad suam tra portandos redemit . Ita illi & quidem stolidissinae. Eis ergo Epiphanius respondet. Et quidem ad primum. Valde infirmus & imbecillis erit Deus ille Conditor, si opus suum a
bono & malo tueri non valet, fietque tandem ut illud amittat, ἐκ partim a malo in suam regionem, partim a bono in superiora transferatur. Ad secundum vcio monet, eo Christum dici factum pro nobis maledictum, quia maledictum, quo peccatum tenebamur , Crucem ascendens a nobis abstulit re distblvit. Deinde mandat eis ut observent, quod Paulus non dicit a maledicto nos emit, sed nos redemit: non enim in alienum venit, ut quod alterius erat, illud emendo faceret suum s sed redemit, ut quod iam suum erat, & peccati mancipium se secerat, voluntate Amisericordia tractus, atervitute peccati solutum ad se iterum traheret,& lilbertati, in qua illud condiderat, restitueret. VII. De Christo cum Cerdone Κ aliis ante ipsum docebat,
quod neque vere natuS, neque vere palsus ac mortuuS fuerit, cum umbram potius, ec humani corporis phantasma, quam verum
corpus habuerit. Inde ex Evangelio Lucae, quod solum, ut dicam, admittebat, omnia ea quae Christi generationem nativitatem, sicut& genealogiam temporalem spectant, eraserat. Hinc Tertullianus L.3. adv. Marcionem c. 8. Desinat, inquit, nune Haereticus d udaeo, aspis quod Qunt is vipera mutuari venenum , evomat jam hic proprii iugenii virus phanta a vindicans Christum . Nisi quod O safententia alios babebit auctores praecoquos ct abortivos quodammodo Mur tonitas, quos Apostolus γοanues Antichristos pronuntiavit , negantes orsum in carne venisse, er tamen non ut alterius Dei jusconstituerent, quia O de so notati fui ent, sed quoniam lucredibile praefumferant Deum carnem s quo magis Antichristis Marcion sibi eam rapuit praesumtionem, aptior scilicet ad renuendam eorporalem subsautiam Christi, qui ipsum Deum nec autiorem carnis induxerat, nec refust itatorem, optimum videlicet, ct in isto diserri um d me duelis sollaciis Creatoris' Et ideo orsus ejus ne mentiretur, Ne falleret, π hoc modo Creatoris forsan deputaretur , non erat quod
Oidebatur quod nun erat mentiebatur, caro nec caro , hυmo nec homo. Proinde Deus Christus nec Deus. Cur enim non etiam Dei
phantasma portaverit Z dcc. Quibus duo indicat. Unum, quod
Marcion veram carnem Christo tribuere noluerit, quia carnem
mali Dei opus, & Christum boni Dei filium .istetebat ..At si ita est, Diqilirco dy Corale
325쪽
est, cur Christus camis speciem assumens mali tutius quam boni Dei filium se mentiebatur Alterum quod in hoc errore Marcioni esor fuit, cum multi S.Joaimis Evangelistae aetate Christum in
vera carne venisse negarint, alio tamen motivo adducti: non enim hoc dicebant, ut alterius Dei ius constituerent. Error quidem inter multa subjungit, quo everso est totum Dei opus, totum Christiani nomiuis pondus, & fructuS. VIII. Propterea in eo consutando totus est Tertullianus ibi. Origenes Dialog. 3. , Irenaeus, & alii. Inter hos Epiphanius Haeres. 42. super illa verba a Marcione in suo Evangelio retenta: να-dam Iscarioteu, qxi fuit proditur. Lucae I 6. I s. Refutati 4. sic eum redarguit: C linam obsecro/Nimirum illius qui comprehensus, imoer tu Crucem sublatus multaque perpessus est. PUnam igitur ratione comprebe us cingi Cruci potuit, qui contrectari manibus , ut exsimas, non potest, o Marcio e Nihil enim praeter inanem Deciem tribuis . Item ex illo Lucae 7. v.36. Et ingressius in domum Pharisaei discnbuit. Mulier autem peccatrix retro stans ad pedes, lacrγmis riga- viii θ' anxit. Resutat. Io. ait: Hoc tuum qu)d inressus es, habui
corpus opendit . . . Tum accumbere nullum ad alteram pertinet, quam
ad eam, cujus accumbens corpus mole fit praeditam . Item qu)d mulier pedes irrigat s non simulacra fui e pedum inania demonstrat. Et advertens v.4 . Christum dixtilla: Haec lae mis rigavit pedes meos, erunxit, ct inculata es. Refutat. II. addit: Ne ita putares, ὸ Marcio, fota hominum opinione Salvatoris pedes rigas , unxi e, atque osculatam esse mulierem, idem ipse Domivus adpipulator accedit s ac non
viaione istud accidis folε, sed re ipsά demon at, or non ad mar saeam modis,Dd ad te, d Marcio , tuosque redarguendos Uud a mato praedicat ,, Haec, isquit, unxit pedes meos, & osculata est is . ei nam obsecro pedes, nisi ex carne, inbus, caeteri ue partibus eorumsitos Ilis, aliisque ex Evangelio Lucae, quod solum, oc quidem corruptum, ut dicam, Marcion admittebat, eum r-rguit Epiphanius, quae Studiosus percurrere poterit.
IX. Porro quia Marcionistae utebantur dicto Christi Lucae 8.
v. 19. , ubi visus est ne asse se ex Maria Matre natum s eis restondet idem Epiphanius Refui. II. Sesto, non his Cerbis negatam esse Matrem , sed ejus importauitatem repremis, qui tauid multitudine cireumfusE, dum salutaris do tua profunditur , Usque aded tu curaudis corporibus ae praedicando Dei verbo totus occupatur, fle eum ausa est alloqui. Ita etiam Ambrosius Lib. 6. in Lucam ad verba Christi: Mater Ofratres mei hi futit, qui merbum Dei audiunt, faciunt. Ista subjungit: Ergo hie non, at haeretici quidam tendiculas Vucupavtur, Mater negatur , quae de Cruce etiam agnoscitur, se
326쪽
Meessitudini eornrali praeseriptorum caelasium forma praefertur. X. Qui duplicem saltem Deum finxerat Marcion, duplicem quoque statuit Christum. Ita Optatus Mileuitanus I.. 4. adv. Par men. Marcion , qui ex Episcopo Amsata factus , inducebat duos Deos , ct duos Christos Ut enim supra dixi in opinione erat opta tus , Marcionem antea fuisse Episcopum . Eundem errorem tangit Justinus Martyr in Apol M. a. , & praecipue Tertullianus L. 4.adv. Marcionem c.F.,ubi apertius Marcionis sententiam exponens ait: Consiluit Marcion , alium esse orsum, qui Tiberianis temporibus a Deo quondam ignoto revelatus sit in fatalem omnium gentium: alium qui a Deo Creatore in restitutionem Fudaiei satus si desinatus quandoque venturus. bus vanam Judaeorum spem ibuni Christum adhuc expectantium erigere tentabat. XI. Dia Marcion asserebat, orsum ut ait Epiphanius n. . ideo de Caelo delapsum illo is Parente qui nec videri nec nominari potes , utct animas liberaret, eryudaeorum ac Legis ct Prophetarum , atque iseiusmodi caeterorum Deum redargueret s consequenter dicebat , Christum qui jam venit descendis te usque ad Inferos , ut O Caluo , er Core , ac Dathan, edi Abironi , necnos Esau , ac nationibus omnibus, quibus Pudaeorum Deus fuerat ignotus, falutem ast erret. Abelum vero, Enoctum, Noemum, Abrahamum, Isaaeum, Pocο-hum , M sen , Davidem, ae Salomonem illic relictos s quoniam Y- oram Deum M verutit, qui Universitatis conditor fabricatores , ejusque leges ac is tituta secuti sunt: ac non se potius alteri illi Deo , qui videri oculis nequit, addixerunt. Ita Epiphanius: & ante ipsum Irenaeus c. a9. modo a7. dicens: Super bl phemiam autem , quae est in Deum adjecit Ohoe, verὰ Diaboli os accipiens , π omnia contraria dicens veritati: Cain ct eos qui similes sunt et , ct Sodom tas ct AEnptios , o similes eis , ct omnes omnino genter , quae in omni permixtione malignitatis ambulaverunt ,salvatas esse st Domino , eum
descendi et ad inferos, ct aecurrissent ei, ct in Dum assumme Regnum . Abel autem ct Henora, ct Noe ct reliquos ju's, ct eos qui funt erga Abraham Patriarebam eum omnibus Proetis , ct bis qui placuerunt Deo, non participas salutem . Hic error forte ex antecedente sequebatur, quo duos Christos admittebat , unum , qui jam venit, & hunc mimum ad salutem gentium a Deo ignoto, sal- valla omnes, et ii impios, qui Deo Legis non servieran alterum . a Deo Lesis in salutem Iudaeorum mittendum, & hunc onmes illos, qui Deo Legis paruerant, liberaturum.
a Marcione retentis in Evangelio Lucae c. D. v. 47. Vae vobis, quo niam aedificatis sepulcra Prophetarum , QT Patres vesri occiderunx silos . Di sitirot by Corale
327쪽
illos. Ubi Epiphanius Refutat. 1 . ait: --οquidem Prophetas curae sibi esse signiscat, ut eorum necem interfectoribus exprobret, apparet minime ab eo alienos extitisse , sed fermos, qui ct advenienti illi Oiam quodammodo munierint , o novo Tesamento tesimonio suos fragati fuerint. Secundo, cum in Luca retinuisset Marcion historiam, quam ibi cap. 16. Christiis enarrat de Divite Sc Lagaro , idem Epiphanius Refui. contra eum sic discurrit: Viden ut i
ter Guos ae beatos in illa felici sempiternae quietis haereditate Abrahamus a Domino numeretur , ct in suu ejus Lazarus acquiescat e Desine igitur, Marcio, Abrabamo maledicere , qui Domiuum agnovit suum , eumque sic allocutus es. Gen. 18. v. as. ,, Domine qui judicas univeriam terram G. Ecce tibi jusam hane fuisse tesatus est
Dominus , nec ab ea vita, quam Salvator ipse commendat, alienum .
Haec Epiphanius: qui etiam Remi. 46. ex illis verbis, Abrahae a Salvatore tributis Lucae I6. v. 29. Habent Mosen di Prophetas, audiant ilios , ait: Ps obitum enim Salvator 1n parabola testatur, ilium per Legis dogmata Propbetosque salutem esse confecutum, tametsi ante Legem illa factis expressisset. Similiter eos qui Legem pinea sese τυ ut, ac Prometis obtemperassent, in fluu ejus acquiescere , , ad
Otam cum isto pervevire. Horum ὸ numero Lazarus fuit , qui Legis Prophetarumque beneficio in vitalem beatitudinis illius , quεAbr hamus fraitur, sinum receptus es.
XIII. Adamum primum Dei Conditoris opificium Marcionem Irae caeteris ejectile a salute per Christum, credendum est . Porroicet de Adami salute Scriptura expresse non loquatur, vere tamen sentit Ecclesia , cum cuin caeteris antiquis Christo desce dente ab Inferis translatum esse. Ita S. Augustinus Epist. 99. m do 164. ad Eusebium: Et de illo, inquit, primo homine Patre generis humani , quod eum ibidem solverit , Ecclesia fere tota eo enit:
quod eam non inaniter credidisse credendum es, undecumque Ae traditumst: etiamsi Cauonicarum Scr pturarum expressa non proferatur auctoritas: quanquam illud quod in libro Sapientiae cap. Io. v. II.
scriptum es se Haec illum, qui primus factus est, Patrem Orbis te is rarum,cum soliis esset creatus,custodivit,ia eduxit illum a deli--, cto suo ,-dedit ei virtutem continendi omnia se magis pro hac
sententia, quam pro ullo alio intellectu facere viideatur. Hactenus
S. Augustinus: cui ex Scriptura & se ictu Ecclesiae loquenti magis standum est, quam Marciom. ex capite suo phanatico deliranti. Sed de hoc iusta.
328쪽
Marcionis errorer de Scripturis, Baptismo, Matrimonio , esu Carnium , Resurrectione aliis .
pluras aperte contradicere, onne studium adhibuit, ut eis adimeret auctoritatem, partim eas ex integro rejic endo, partim corriimi endo, vel mutilando, dc quasi corrodendo: unde
Tertullianus L. I. adv. Marcion. c. I. Ponticum murem Marc onem
Ponticum merito appellat. Vetus emo Testamentum ex integro repudiabat, utpote continens Legem oc Prophetas, quae Omnia, ut a Deo Conditore, quem ille aversabatur, dictata , reprobanda elledicebat. In hoc tamen errore alii eum antecelserant, ut dictum est, aliqui secuti sunt, ut dicetur. II. Ex Novo autem Testamento inter Evangelia illud solum Llicae recipiebat, sed mutilatum & interpolatum, testibuς, Irenaeo L. I .c. 29. modo a 7. ubi dicit quod solus aufus es eircumcidere Ser pluras, & Origene in Philocalia cap. s. Quae autem ex Evangelio I.ucae eraserit, indicat Epiphanius Haeres. 42. num. II. his verbis: Et quidem Marcionitis ille Liber Evangelium fecundum Lucam oti. o referre sidetur: ut autem ab eo mutilatus est, tritio , medio, acine deeartatis, eorrosi a tineis undique mestimenti simillimus est . Etenim ab ipse statim initio , ct unde Lucas exorsus es , nimirum ,, QDniam quidem multi conati sunt ordinare narrationem M.- ὰ eum Elisabethae ct Angeli Mariae Virgini nuntium afferentis historia, Dannis item ae Zachariae, adeoque nati apud Bethlehemum Domini, eum ejusdem Genealogia ae Baptismate s haec inquam Omnis circumcidens ac transiliens, inde Evangelium exorditur ,, Anno qui todecimo Tiberii Caesaris M. ,, Itie igitur illius initium es. N
que tamen eaetera ordine pertexit s verum quaedam , ut diximus, amputat , addit alia, fusiue deque, quod Hunt, omnia perturbant nec reiadgradiens , sed malitiosὸ hue illaeque perturbans. Haec Epirhanius: qui subinde refert 78. loca ab eo in Lucie Evangelio depravata, ac deinde ex iis, quae ex eodem retinuit, illius errores valide refutat. Aliqua supra retuli, talia apud eundem Studiosus adire
III. Aliis ergo Evangeliis Matthaei, Marci, Ioannis, Asost lorum Actis, & Epistolis rejectis, solo Lucae Evangelio a se tamen corrupto, & Pauli Epistolis decem, depravatis tamen & ipsis ,
velut auctoritatem habentibus utebatur , quibus aliqua de suo ad Tom. VII. Rr lici Disiligod by Corale
329쪽
jiciebat volumina. Ita narrat Epiphanius num. s. Epipolas pr. terea Pauli Apostoli decem , quibus folis uritur , nec iis quidem tutegris , sed alia ex illis capita detrabit, alia eommutat. Atque hos duos Libros dumtaxat pro Canonicis habet: praeter quos alia insuper as elucubrata volumina erroris fui sudissis obtrusit. Di lae mer3 quae ab illo probantur Me funt: Prima es ad Galatas . Secunda ad Corinthios prima . Tertia ad Corinthios fecunda. Leuarta ad Romanos . Racinia ad Thessalonicenses prima. Sexta ad Thessalonicenses fecunda . Septima ad Ephesios . oeiaos ad cisi enos. Nova ad Puem nem. Decima ad Philippenses. Habet ct ad Laodicenses Episbia particulas aliquot. Hisce tamen non obstantibus, addit Epiphanius: Ex iis ipsis Libris, quos germanos esse eointetur , procul dubio redam guetur . Ex iis inquam quas adsciscit ae fervat Evangelii Epistola rumque reliquiis , apud eos quidem qui sapientiae paululum habeant , manifesὰ probabimus , nequaquam a Vetere Testamento Christum ,
aut ab eo cum carne veniente Prophetas abhorrere M. uitie omnia
exacte inferius deinon strat Epiphanius. IV. Circa Baptismi im eri abat, quia ipsum pluries iterari docebat. Unde ait Epiphanius num. 3. Baptismo non semel, tertib apud Ilos initiantur. Deinde caulam lubiiciens: Iaed, inquit , fleri ideirco concessit, quod is Discipulis fuis, quibus fuerat caritus , ob desidium illud ac viretis stuprum ludibrio esset habitus . Nam cum virginem in patria constuprasset , ct ingentis stagitii convictas aufugisset, alterum sibi circumforaneus iste baptis Mum adscivit, licere
pronuntians ter omninis aliquem elui,ac ba cismo peccatorum ad condonationem expiari: ut si quis post usurpatum priorem peccaverit, ad secundum cum paenitentia confugiat, similiterque tertium, si post δε- ea dum iterum se delictis obstrinxerit . . . . Ad quod etiam salso testimonium quoddam accommodat, qu d Decie ipsa probabile possit .ideri: etsi non eis qu3 vult pertineat: sic enim asserit, Dominum poδε- quaω ὰ Danne baptigatus es, dixisse Dis Uuiis Llic e I I. U. O. M Baptismo habeo baptiori,Scquid volo nili ut perficiam ipsum ',, se rursum se Calicem habeo bibere : A quid volo nisi ut impleam illum ' si Si de plures illos baptismos commentus es. Verum de alio baptismo quam aquae loquebatur Christus. In hoc consurando errore hic non morabor, cum contra illum egerim in Theologia Tom. a. in 3. partem Trac'. de Baptismo. Qu. i. Dub. 8. V. In Baptismo errabat etiam, quia illum conferendi mul e-ribus m testatem iaciebat. Ita Epiphanius num. 4. Mulierculis baptizandi potestatem facit ι & quidem publice dc solemniter extra necessitatis casum. Nam si solum in casu necesΙ1tatis id eis Concessit set, non erra1let s hoc enim Ecclesia Catholica necellia
330쪽
tale uigente omnibus semper permisit: unde Walfridiis Strabo L. 26. de Ecclesiasticis opificiis: Ubi, inquit, inevitabilis necessitas
poscit , metiri est baptizare ubicumque , ctis quocumque is nomine Trinitatis, quam periclitantem sine remedio deperire. Quare oim cilio Florentino Eugenius IV. in Decreto Unionis statuit sic: Minia per hujus Sacramenti es Sacerdos,cui ex incio competit baptizare. In casu autem nec talis , non solum Sacerdos vel Diaconsti , sed etiam laicus , vel mulier , imo etiam paganus oe haereticus baptizare potest. dummo formito fervet Ecelesiae , ct facere intendat quod facit Ecelesia. At Marcion non hoc servabat: volebat, omnes indifferenter ex ossicio & solemniter etiam mulieres bapti Lare posse . Hoc autem haereticoriam proprium semper fuit , teste Tertulliano Lib. de Praescript. cap. 4 I. Iuae mulieres haereticae, quam procacesi quae a
deant docere, contendere , exorcismos agere, curationes repromittere,
forsta, ct tingare. Et Lib. de Velandis Virginibus c. s. Nun permittitur mulieri in Ecclesia loqui , sed nee docere , nec tingere . Non mirum autem si oppositum a Marcionitis in praxim verteretur :Nihil es enim inquit Epiphanius loco mox citato apud illos nisi
Iudibrio ac risu digni mam: cum .el Sseriis ipsis, ad antibus Co tectamenis , operari nox dubitent. Non licebat autem praesentibus Catecnumenis mysteria idest Eucharistiam perficere. An vero tam eorum Baptisma, quam Eucharistia, valida essent, probabilius censeo quod non . Nam Eucharistiam nec Christi verbis, nec in vino, sed in aqua confecime, scribit Epiphanius n. 3. dicens: Ad hae vero osteria aquam adhibent. De Baptismo autem
S. Augustinus sub hypothesi loquitur, nihil decernenss Lib. enim de Bapt. contra Donatistas c. 1 f. Mamobrem, inquit,si Evangelicis verbis, tu nomine Patris ω Filii O Spiritas Sancti, Marcion Bapti
mum eo ecrabas , integrum erat Saeramextam , quamvis ejus dessus eisdem verbis aliud opinantιs, quam Catholiea veritas docet, nove et ixtegra , fed fabulosis fassitatihus inquisata. inibus docet, fidem in ministro non esse necessariam ad valorem Baptismi, dum modo illum verbis a Christo institutis conserat. Marcionis tamen Baptisma ab Orthodoxis illorum temporum non fuisse habitum ut validum, colligitur ex Theodorito, qlii Epist. I s. ad Monachos Constantinom, litanos scribit, se decem millia Marcionitarum ad Fidem adduxiste & baptirasse. Forte enim cum Matthaei Evangelium, in quo c. 28. v. Is. Christus praescribit verba, in quibus conserendus est Baptismus, Marcion non reciperet, illum sub aliis verbis conficiebat, & ideo nulliter. VL Virginitatem adeo extollebat, ut Matrimonium & carnis Rr a gen Diuitig by GOoste