장음표시 사용
341쪽
perfusi, qsi memnerint eorum . etiam pronii discentes, o Deeem-σer forum, se δε posterisres negare fi t. Origet sis aetate adbue vigebant Apellitae, quos per singulas Orientis Civitates ipse est persecutus, habitis adversus eos coram m pulis concionibus, ut te statur Auctor Praedestinati L. i. Haeres. a a. de Apellitis.
LIII. Aprilis errores de Deo ,-Chriso. I. A Pellis errorem de Deo his verbis describit S. Epiphanius
I, Haeres. 4. num. Igitur Apelles , Hasque fariis omis ita sentit. Non esse prisci a tris, neque duo, ut Luciam ac Marciniamidetur , sed unum esse sonum Deum unamque Principium ae Vir
tutem unam nominis expertem. quidem mas unus , unamque
Principium nauam eorum, quae in hoc Mundo orsatur, curam fusci pit. Caeterum ille Sanctus bonusque Deus , qui a principio Deus esse bosus, alium produxit Deum. Abhoe uniuessa condita sunt , ωιum videlicet ac Terra, caeteraque , quae in Me Mundo cernantur. Sed hie minime bonus evasit, ejusque opera omxia non benὸ facto, sic pro mala illius mente sunt ab illo fabricata. Philaster autem Haeresi 4 . dicit, quod Apelles interrogaturis quibusdam, ouam modo de Me fotiret, ref adit. Non mihi opus os discere a Marcione, ut duae priueipia afferam eoaeterea: Ego eum unum Principiam esse praedico , quem Deum euuosio, qui Deas ferirAngelos , fecit etiam alteram Virtutem, quem Deum Icis esse fecuam
dum, qui ct virtus Dei est, quae fecit iliam. His autem Deus qui 'fecit Mundum , nos est , inquit, bonus, ut ille qui fecit illum: fu H. Hus autem Deo ini, is quo factus est iste, Mi O nutu. ω, ηι π praeceptis paret imus in omnibus. Cujus Ariari naue eonfortes Dux , ωque fautores sic praedicantet, atque sentientes. Ita Philister. tamen dum dicit, quia Deus iste secundus Deo illi, a quo factus est, ejusque praeceptis paret in omnibus, ab aliis omnibus Scriptoribus, imo & ab Apelle ipso recedit: qui vere senti bat, Deumsecundum factorem Mundi quodammodo rebellasse a Deo qui fecit illim. Et propterea male infert, Arianos eadem cum Apelle hi hoc sensiste. Nam Ariani Reundum Deum quidem siro modo introducebant, dum Filium Patre inferiorem ponebant, hunc tamen Patri rebellem futile, ut Apelles dicebat, nunquam
II. Pro hujus rei veritate praeter Epiphanium relatum, au diendus est S. Augustinus , qui L. de Haer. c.' refert, Apellitas
342쪽
sensisse : Unxm esse peiseipium , Deum silicet bonis , o ab illo factum alterum: qui eum malignus esset, inmentus est in sua Mundum malignitate fecisse. Auctor Prae destinati cap. aa. Apellet, inquit, unum fatetur principium , hoc es bonum ab ipse Delum alterum, ides ab isto uno principio alterum factum es . Ei d eism malignum esset iisentum, d bono abis tum es: abjectum vero d bovi Principio ,
hoe Principiam quod mali aibatur contra boni Principii voluntatem in sua malignitate Mundum fecit. Ita etiam ranaras in Acrostico Mariam uc alloquens ait: Uvicum principium praedicat quidem . Apelles, o Regiva omulum, unumque supremum Deum : at rursurait, illam uvam alterum creasse, quem ct pravum Mundi Opi eis fuisse constituit, cum ipse pravus sit, iurataque ereatui a solo igne digna . t lare Tertullianus Lib. de Praetcr. c. 34. hunc secundum Deum ab Amile confictum vocat Deum igneum. III. Praeterire tamen non debeo, singularem non esse Philastrum in allerenda secundi Dei obedientia Deo supremo, ac sui factori. Nam hoc etiam alseruit Origenes apud Pamphilum in Apologia pro Origene his verbis O Apelies licet non omnibus modis Dei essa deneget Legem ct Prophetas: tamen di ipse haereticus
designatur, quoniam Deum qui hune Mundum condidit, ad gloriam alterius iugeniti ct boni Dei eum construxisse pronuntiat, illum autem ingenitam Deam ia consummatione secuti misisse Dfum Christumaci emudationem Mundi , rogatum ab eo Deo, qui tuum fecerat.
IV. Haec dicere volui, ut appareat,opinionem At ellis de Deo, Rocumque modo exponatur,esse n. aereticam. Nam dato, quod ille Teus secundus ab alio factus suo factori in omnibus obediens fu xit, adhuc tamen errabat, quia eum ponebat Deum, sed secundum, ab alio Deo factum ei in omnibus obedientem, ad cujus gloriam lacit Mundum, & pro ejus emendatione Deum rogaverit, ut mi iteret Jesum Christum . inis enim salve mentis concipere lutest , Deum esse, qui non sit primus, sed secundus, qui ab alio facilis, qui ad gloi iam alterius aliquid facit, qui alium rogat Deus si vere Deus est , priinus cile debet non secundus, ante quem nullus sit, S. ita ala, ut a nullo factus omnia pro sui voluntate faciat unice ad gloriam suam non alterius, , quia nullo indigens, sed per se ipsum Oirmia potens, alterum rogandi ut faciat incapax sit. Cum itaque Apellis alter inus sit secundus ab altero primo Deo factus , ei obellans qui ad illius gloriam Mundum condidit, & pro ejus emendatione illum rogaverit s quomodo Deus erit e Nam dc Miani, qui Filium Dei Deo inferiorem allerebant, Deum esse non admittebant, sed inter creaturas principem locum ei tribuebant .
343쪽
V. In altera velo opinione, nempe quod Deus secundus Jc ab alio factus adversus euin malignatus Mundum condiderit, mani- seste convincitur, illum quem primum oc alterius Dei principium ponebat Alpelles, veruin Deum non esse. Nam vel 1iirremus ille Deus is tuis & sanctus alterius Dei conditor non pra scivit malitiam alterius Dei, vel praescivit. Si non priscivit, qualiis Deus crit, qui futura non Praenoscit e Si vero praescivit, quod alter Deus ex mal ignitate producturus esset Mundum, & tamen ab eo producendo non abstinuit, ergo voluit, ut in illius malignitate Mundus formaretur: Zc sic Deus bonus erit etiam causa hujus Mundi licet cx adverta voluntate. Quemadmodum Deus voluit pastionem, &mortem Claristi ex diveria tamen voluntate, qua illam voluerunt Judaei Hoc discursu premit Apellem Epiphamus n. a. his verbis:
Die mihi ,sodes, Apelles. Hoc enim dabis, opinor : aut illum supremum Deum futura vincientem, hunc , quem dicis opera Da mali fabricasse, e xisse Deum: aut cum talem fore cognosceret, ideo pro duxisse, ct eorum esset ipsorum causa , quae postea male condidit. Ex quo consequens est, supremum illum Deum ploia Creatorem es, qui unum ilium procrearit, is quo condita funt omnia. Isiare causa erit etiam ille , non qui res creatos edidit, sed summus ipse Creatoris a
Hor, qui sit Universorum opifex. VI. De Christo autem Apelles male sensit. Dicebat enim, eum carnem vere habui it , ςam tamen non de Maria accepisse , nec de Coelo detuliste, sed ex aetherea ta elementari materia sibi formaste, quam tamen in resurrectione non resumsit , .sed in sua redire principia permisit, & line ipsa in Coelum ascendit. Ita Epiphanius n. a. dicens Apellem ter aflirmasse, postremis temporibus affuisse Chrisum ,supremi nimirism ae boni Dei Ilum, ejusque Spi-.νitum Sanctum ad eorum similiterfalutem, qui ad ipsius notitiam per venirent. Eundem porro που Decie apparuisse f6M , sed re vieia camnem fumsisse s non de Maria tamen Virgine illam expressisse s sed i
meis verά carne ac corpore esset praeditus , neque ex virio femine ,
Oeque ex muliere virgine sibi illis adscivisse: fed .eram aliunde earnem sibi comparasse. Ioed quidem hunc in modum explicat. Cum , inquit, ὰ Caelo delapsus esset in terram, corpus sibi quatuor ex el mentis assinxit. Et post multa: Deinde Christus, ait ,semetipsum in corpore ad patiendum supplicium obtulit, ae re vireae in Crucesu usos, eamque i am carnem discipulis ostendit. Postea humanam iιlam inaturam , qua umferat, resolvens , unicuique elemeuto , quod promi prium erat restituit: Celut calido calidum , frigidum frigido , secum sicco, humidum humido. Ita corpore illo quod carne constabat refo luto, is tarium unde venerat oscendit. Hactenus Epiphanius.
344쪽
VII. Illis tamen verbis is cruce fusus est, eansque ipsam carnem Dinciputis ostendit, dubium videtur parere s an scilicet verba carnem discipulis ostendit reserenda sint ad temi us Passionis, &ante Pastionem, an vero etiam ad tempus rost Pastionem , ita ut cum carne resurrexerit, & eam solum in Alcensione ad blementa remiserit. At hoc dubium aperte tollunt Aligustinus Lib. de Ila:-
res cap. 23. dicens carne resurgens in Coelum incendit, Z2 Phi-
Iaster Haeres. 47. ubi de Apelle scribit: Ait etiam post Passionem non carnem farrexisse, sed de quatuor elementis, quae de Mundo acceperat, eaque in terram dimisi e fidest in sepulcro reliqii ille, ut in elementa, a quibus petita erat, iterum dissiparetur ipsum in Caelum sine carne ascevdisse asserit. Et hoc certo tenendum est juxta Apellis sententiam, qui etiam cum Magistris suis allerebat, corpora non surrectura sed animas, ut infra. VIII. Si quis autem nosse optaverit, unde Christo carnem tribuere, sine tamen nativitate ex Virgine Maria, didicerit, audiat Tertullianum Lib. de Cariae Christi cap. 6. ita dicentem: Iguidam discentes Pontici illius supra Magistrum sapere compulsi concedunt
Christo carnis veritatem, sine praejudicio tamen renueudae nativitatis. Habuerit, inquiunt, carnem dum omnino non natam. Pervenimus
igitur de calcaria, quod dici solet, ad Carbonar iam , d Marcione ad Apellem, qui posteaquam 4 disciplina Marcionis in mulierem carne lapsus , dehinc in Virginem Hilumenam spiritu eversus es, fili morim Corpus ,sdsnὰ nativitate fuscepit ab ea praedicare . Et Lib. 3. adv. Marcionem cap. II. idem Tertullianus scribit, quod Philumena Apelli caeteriique Marcionis desertoribus perfunerit, Christum quidem circumtulisse carnem, nullius tamen nativitatis, utpote de elementiS eam mutuatum. IX. At non minorem pseud magistra haec persuasit impietatem, concedendo Christo veram carnem, sed . non de Virg ne Maria natam, quam si eidem veram carnem prorsus denegastet. Nam si Christus veram carnem habuit non ex Maria Virg ne conceptam & natam, sed ex elementis immediate formatam, mendax ergo erit inter caeteros Lucas Evangelista, qui cap . I. V. 3I.
inducit Angelum nuntiantem Mariae Virgini conceptum & rarium Iesu Altissimi Filii, Eece concipies in Stero O paries Filium S c. equi cap. a. describit partum, & Angelos ad Christum natum videndum invitantes. Mendaces erunt etiam alii, qui Christum dicunt fuisse ex semine David secundum carnem: imo & Christus ipse ,
qui Matth. I 6. U. I cap. II. v. 2I. cap. 24. v. 3O. cap. 26. v. a.
& alibi Filium hominis se pronuntiat i quomodo enim filius hominis , filius David esse posset, de talis dici, si carnem nascendo non rim. . Tt sum-
345쪽
sumsistet ex homine, sed eamdem sibi ex quatuor elementis for- mallete Christum natum ex Virgine &ab ea carnem sumsiste ex Scripturis docet Fides: Christum vero ex elementis, non ex Virgine carnem formalle, dicit Philumena, &ex ea Apelles nulla a ctoritate suadente. Mentitur ergo Philumena, mentitur Apelles. X. Riusus quo fundamento asserunt, Christum sine carne surrexille, quando post Resurrectionem Christus eam sicut prius se
habere Discipulis ostendit Joan. ao. v. ao.: ostendit eis manus di l rus , & Tho aram dubitantem provocavit ad tactum ibi v. a7.: Infer digitum Me er vide manus meas, er afer manum tuam ct mitte in Iatus meum e duo experimento omnium Discipulorum fidem co
firmaile, scribit Lucas cap. ay v.-: Palpate O midete , qaia L ritus carnem ct Usa non habet , Hau me .idetis habere . Qii id ad haec Apelles 8 Numquid mentitus est Cliristus persuadendo Discipulos, se carnem habere, quam non amplius habebat e aut mentiti sunt Evadielistae, qui hae c scripserunt fiat Iod vero carirem dimiterit Christus saltem dum ascendit in Coelum, unde Apelles novit e Lego, Cnristum Discipulis oculo
quidem cori virali videntibus ad Coelum ascendille Lucae 2 v. I. N Ac . r. v. p.: Videntibus illis elevatus est , ct nubes of cepit eum ab oculis eoruw: ne autem quis putaret, eum posta uam susceptus fuit ab oculis Discipulorum laer nubem, carnem dimisisse, ideoque in Coelum eam non attulistes audiat testimoniimi Angelorum ibidem asserentium, Christum venturum in fine Mundi, qualem eum ascendentem viderunt. Ita v. II.: Hie fas, qui assumtus est a vobis in Caelam , sie veniet, quemadmoram vidistis eum euntem in Gaelum. Ciun autem eum viderint in carne ascendentem, in carne iterum videbunt venientem: non ergo dum ascenderet in Coelum, carnem dimisit, sed eam secum in Coelum attulit & adhuc in Coelo retinet. Et talem eum se vidi ite testatur Stephanus Act. 7. v. y y. , dum intendens in Getam vidit gloriam Dei, O sum flantem a dextris Dei : er ait : Ecce Φideo Glas apertos ct Filium hominissantem a dextris Dei. Non ergo vidit solam an inum , cujus non
est stare nee sedere , sed vidit Christum in carne quemadmodum ante in terris viderat, & ideo dicit se Filium seminis. Non ergo dimisit, sed carnem adhuc retinet in Coelis. Pro hac veritate
supra Egi TOm. par. a. cap. 37. g. a. contra aliquOS modernos
leterodoxos, qui hunc Apellis errorem extumulare covati sunt.
346쪽
Da ApELLITIS. q. IV. Apellis errores de Scriptura, de Fide, ae de Arimabus.
I. Irca Sacras Scripturas morem Haereticorum sequutus Apelles,eas pro libito admittebat vel rejiciebat. Ita,ut suum de Deo errorem tueretur, totum quod Mones de unico ac bono Deo Creatore scripsit , detorquebat. Eum propterea Eriphanius n. r. ita redarguit: Cum 8 Sacris Litem quidquid placuerit eligas aut re jicias s plane Pudicem te Legum non interpretem facis , ac deLUorem υmnium , quae ex animi tui sententia minimὰ fcripta sunt, quae eis vers a sint, fals) d te nihilominus commutantur , ad tuum ac tuo rum errorem accommodantur. Iaed si malus quidam artifex inferiora haec , ae Mundum ariis sum motitus es, cur a bono Patre misi us huc ille Christus) descendit e Si ut hominum genus eriperet, horum scimiicet tanquam suorum euram suscepit: nec alius jam Conditor esse pu tandus es . Sin alienos curavit, eaque qua nihil ad D pertiuebanς , Murpare ac servare volait'. aut adulatorem fuime necesse es , qui alienis adhaeserit s aut gloriae evidum, qui ut conditore se praestaurio' rem ostenderet . prae alienis quae fervare instituerat, Doram misim/desideris teneretur: ex quo verus ae finem Is esse desuet 8α. - Ηarcti alia Epiphanius. Alia etiam ex Veteri Testamento Divina oraculae, Eusebio teste Lib. 3. Historiae cap. 23. , Apelles repudiabat, quin & omnia quae in Novo Testamento sitis erroribus, maxime de Christo, resistebant, ad fabulas amandabat, ut vere dixerit Epiphanius nuper rolatus Divinarum Scripturarum Judicem se iecisse. Ast utinam ese fraenis haec impudentia in solo Apelle, vel saltem in solis aliis a tiquis Haereticis terminum habuisset, nec ad Modernos etiam sese extendi steti Verum, quod magis dolendum, effusiori l centia in Protestantibus nostri temporis propagatam videmus, dum pro arbitrio Scripturas aliquas admittunt, alias e Sacro Cam, ne C pungunt , nec desunt quidam qui omnes, ferὰ dixerim, contemnant, ut ex eorum Libris, qui in dies prodeunt, non semel, nec sine i erymis deprehendere mihi contigit. Eas autem quas iam itunt
Scripturas, posthabito Ecclesiae & totius Antiquitatis judicio , ad proprium sensum vel invitas trahunt, dicentes se os et am singulos habere Spiritum Dei, quem appellant privatum , ad veram senses earum intelligentiam. Sed hoc alibi improbavi: neque hic iterum aggredi locus est. II. De Fide dicebat, eam non esse examinandam: unumquem Tt a que Disitir Ooste
347쪽
que autem in ea quam semel imbibisset persistere oportere, in eaque salutem conseqtii polle, dummodo recte agat & in Christumi peret. Et quidem in hac sententia se fuisse Apelles ipse indicavit, cum ut supra dixi, a Rliodone interrogatus capud Euseb. Lib. s. cap. 13. ut jurejurando diceret quid de Deo sentiret: Dravit , fe.erum dicere, nec se omnin)fcire , quε ratione unus esset is genitus Deus: fe tamen ita credere. Num vero in hoc cum eo conveniant
Moderni quoque Acatholici, apud quos familiare proloquium est, unumquemque in Fide, in qua educatus est, perstare debere, in eaque sive Luttierana sit, sive Calviniana, salutem polle consequi, dummodo Legem naturalem observet es credat in Christum, caetera elle adlaphora, nec de eis debere elle sollicitum s num, ii quam , cum eo conveniant, judicet Lector in hisce controversitis
III. Ceterum Religionem non esse examinandam , sed tenendum accredendum, quod a Majoribus institutums nec quaerendum , an bene vel male credatur, fuit error celebris apud Ethnicos praecipue Romanos , quo in cultu Deorum tenebantur. Sic enim Cotta apud Tullium, a Lactantio Lib. a. de Origine erroris cap. 7. relatus, Lucilio 1 uadebat, nempe non este rationem in causa Religionis qti rendam, sed tantum Majoribus adhiere dum, ne sorte qilaesita ratione, quid fidei Majorum contrarium
inveniatur, ac teneatur quierens Majores contemnere: ajebat Cnim : Si credis, cur ergo rationem requiris , quae potes incere ne credas ' Si vero rationem requiris, 2 quaerendum putas I ergo Novcredis : ideo enim quaeris , ut eam sequaris cum inveneris. Docet ecce te ratio uou ese veras Religiones Deorum : quid facias e M ores nepotius au rationem sequeris e quidem tibi ab alio insinuata, sedis te ipso inventa cr electa est , ctim omnes Religiones radicitus eruiset . Si rationem mavis , discedere te necesse es ab institutisstauesoritate Majorum squoniam id folum rectum est quod ratio praescribit . Sin autem pietas Majores sequi suadet: fateris igitur, caesultos illos fuisse, qui excogitatis eoutra rationem Religionibus fervierint , O te in ptum , qui id colus, quod falsum esse convinceris. IV. Hoc tamen Cottae ratiocinium contemnit Lactantius: ideoque illum provocat ad explorandam qualitatem Majorum, qui primum apud RomanoλReligionem invenerint, Sc quibus sine ulla ratione allentiendum voluit Cotta: Sed tameu , inquit, quo
niam nobis tantopere Majorum nomen opponitur , Oideamus laudem
qui fuerint Majores illi, a quorum auctoritate discedi nefas ducitur.
Romulus Urbem conditurus, pasores, inter quos adoleverat, convoco Qit : cumque is numerus condendae urbi parum idoneus videretur, con
348쪽
situit ariditam. Eo passim eonfugerunt ex finitim locis viri pessimi
quique , siue ullo conditionis discrimine. Ita conflavit ex his omnibus Populum , legitque in Senatum eos, qui aetate anteibant er Patres appellavit, quoram consitio gereret omnia .... Hi sunt Patres, quorum decretis eruditi ac prudentes Viri devotissmὰ ferviiunt : idque verum ac immutabile omnis posteritas judicat, quod centum pelliri Senes salutum esse volueruui: quos tamen, ut in primo Libro dictum est , Pompilius illexit , ut vera crederent esse sacra , quae ipse tradebat. Haec Lactantius. In primo autem Libro de Falla Religione cap. a. agens de , praefato Numa Pompilio, ostendit, ab hω deceptore vanitatem Deorum A superstitionum , quibus Romani tenebantur, originein habuiste: quod , inquit, ut faceret aliqua cum auctoritate , simulavit cum Dea AEgeria nocturnos se habere contresfus. Idem testatur Livius Decad. I. Lib. I. , qui etsi Ethnicus agens de Numa Pompilio , qui Romanis pacem attulit inita cum finitimis Populis societate, ait: ne luxuriarentur otio auimi, quos metas hostium discipliuaque militaris continuerat : omnium primum rem ad multitudinem imperitam , ct illis seculis rudem, e acissimam, Deorum metumi ic tendum ratus es : qui ei m descendere ad animos siue aliquo com- metitu miraculi non pulset, simulat, fibi cum Dea Ageria nocturnos congressus esse s ejus se monitu acceptissima Diis esse facra insiluere. Hisce auctoribus, tali modo superstit ionibus mixto, teste et ain
Livio rigano viro, introducta apud Romanos fuit illa Religio,
quam rationis calculo ponderare velle nefas erat: quia bene noverant,eam recte rationi esse contrariam,& tali eXamine ab omnibus, oui rationis compotes essent,tanquam irrationabilem fore deserentam
U. In hac Schola edoctus Apelles, & hac eadem causa Fidem, quam ipse praedicabat, non elle examini subjiciendam, sed clausis mentis oculis suscipiendam Gebat, &ut veram credendam: sciebat enim,quod si ea quae de Deo docebat,nedum cum scriptis a Moyse, sed cum sana ratione collata fuident,dc quae de Christo ajebat & alia ad ex men Evangelii , & Apostolicorum dogmatum revocata,
tanquam pura somnia & mendacia detecta fuissent ac rejecta. Pr inde ut ea ac se ab hisce periculis praeservaret, hin essugium excogitavit : credendum est ita elle ut dico, nec aliud quaerendum .
Didquid dixerint Moyses, Prophetae, Evangelia, Apostolis qui quid Ecclesia doceat, si credas in Christuin ec bene vivas, salus tua in tuto est. Etiamsi n P cum illis sentias, sed sive cum Simone Mago, Menandro, Saturnino , Basilide, Carpocrate & aliis ab Universa Ecclesia proscriptis, si in Christum credas, nil aliud quaere dc salvus eris. VI. bis
349쪽
VI. Quis hic non videt, Apellem hac doctrina parasse viam ,
quam nostrorum temporum Novatores ingrelii sunt, dicentes s iam Fidem in Christunt sufficere ad saltitems ia praecipue Adi phoristae docentes ad sali item susticere, quod quis praecipira Fidei mysteria, quae in Symbolo continentur credat, etsi aliis in Syn bolo non expressis non credat θ Ita enim se sentire suis scriptis in dies produnt. Ac utinam non millent, vel forte adhuc non est tex eis, qui illud suum aXioma, nimirum unumquemque in sua Fide poste salvari , extenderent ad Ethnicos ad Turcas M. Qiisd certe fecit Euinglius, qui in Exposit. Fidei hrist. tom. a. c. I a. de Vita aeteri a Peccato origi n. ad Urbanum Regium ad rere non timuit, Socratem, Aristotelem, Numam Pompilium , Camillum, Catones, Scipiones, Senecam & quotquot inter Gemtiles laudati viri extitere, in sua Religione salutem fuisse adeptos . Quod & de Cicerone assirmavit Erasmus in Comment. in Tusculanas Quaest.: quibus accedit Thomas Hobbes Anglus, qui in suo Leviathan aperte dicit, Christum neminem obIigaile ad suam Fi--dem sincipiendams ideoque missilie ad eam praedicandam non exercitus militum, sed Praedicatores pauperes , ac omni humanam tentia desticulos.
VII. Sed hi audiendi non si int. Nam si absque in Christum Fide quilibet in sua Religione salutem consequi pollet, frustra ad
eam toto orbe praedicandam Apostoli & viri Apostolici tot lab res sit sceptilent, tot persecutiones ad mortem usque sistinuissent, S tot millia Martyrum vitam praejus conis ne dedissent: prore enim indifferenti, 3c bona quidem, sed non necetiaria ad sal tem vitam prodigere stultum est. At non ita elle Christus ipse
expressit, cum Marci I6. V. I s. ait: Euntes in mundum universam sedisue Evavelimυ omsi erraturae: deinde subdidit: in eredide-xis O baptizatata fueris, faAus erit , qui ver. non crediderit , conmdemnabitur: Qibbus FHem sui ad salutem omnino necellariam este pronuntiavit. Et hoc antea Joannis 3. v. IS. his verbis dixerat: Sic Deus dilexit mutidam ut Aium suum unigenitum darer, ut omnis Meredit in ea- non pereat, sed Babeat visam aeter am .... oedis m. eam non judicat : qui autem non erodit, jam judicatur es , quia non eredis is Nomine Unigeniti stilia Dei. Adeo ut qui non credit, mendacem laciat eum: unde idem Joannes in Epist. I. c. s. v. Io. dicit: oedis in Filium Dei, isabet tesimonium Dei tufe: si mu credit didis , mendaeem facit eum, quia non eredit in tes/mam , quod test catas es Deus de Fui αο. Fides ergo in Christum indispensabiliter necestaria est ad salutem. VIII. Porro Fides iussiciens non debet esse ea, quam ponebat Apel-
350쪽
DL ApELLITIS. Apelles, qui ut dictum est, aliqua de Christo credebat . aliqua
nolebat credere: quem in hoc nitaemi Adiaphorissae imitantur , dicentes ad salutem sumere Fidem de iis, quae in Symbolo continentur s quoad alia vero liberum es le credere, vel non credere.
Sic enim superque imo injuste Ecclesia tot coegisset Concilia,& PD
tres variis temporibus scriptis adlaboratient contra eos, qui aliqua nolebant credere, quia in Symbolo expreste non contenta, neque putabant este a Deo revelata, imo oppositum e Scripturis colligere se putabant. Si ergo haec non teneb tur credere, cur ad ea credenda adigebantur , & repugnantes ab Ecclesia expeti tantur H Sicut enim ad salutem tela mur servare omnia, quae a Deo praecepta sunt, & ut talia nobis intimata , unde qui servatis aliis vel unum servare nollet, legem non observaret, dicente Jacobo in sua Epist. cap. a. v. Io. Scumque totam Legem fer verit, offendat autem in am , factus est omnium reus . enim dixit nonis echaberis, dicit non oeeides: ita qui caetera revelata credit,
unum autem credere non vult, factus est transgrestes Fidei, &omnium reus: quia idem Deus, qui promulgavit per Momen omnia , quae a nobis observanda voluit, etiam per Apostolos locu tus fuit & revelavit Ecclesiae omnia, quae voluit credenda: ideoque sicut qui ex praeceptis a Deo latis servaret caetera, unum autem servare nollet, Ructoritati Dei praecipientis resisteret: sic qui in caeteris crederet, in aliquibus vero credere nollet, Dei loquentis veracitatem, qui omnia aeque locutus est, i rugnaret. IX. Dicent, scio, Novatores, se hujus criminis reos non esse, quia ideo aliqua credere renuunt, quia sciunt ea non esses
a ruo revelata, sed ab hominibus inventa, & nimium credulis
subintroducta. Αt unde hoc sciunt quis eis dixit ea, quae credere nolunt, Deum non esse locutum e Ecclesia Catholica non: quae
potius ea ut a Deo per Apostolos dicta Fidelibus suis semper pro posuit. A Calvino ergo, Zuinglio, Luthero & aliis similibus hoc didicerunt , ut frequentius modo iucunt, quia divatus Spiritus hoc ita esse judicat, eisque tenendum suggerit. Judicium ergo proprii clijusque spiritus, a suis Pseudo-Magistris confieti, judicio
totius Ecclesiae Catholicae ac Pastorum praevalebit 8 Ita sanε, in quiunt. Hoc velamine se suosque errores tegere potuit lent quo quot ante ipsos Idaeretici extitere, & ut tales etiam ab ipsis, vel ab corum aliquibus habentur: sed cum contra hoc plura alibi scripserim, Diodo hoc unum rogo: putant ne ipsi ad discenaendum revelata a non revelatis,firmius sibi ineste judicium quam Apostolo Paulo e Paulus a Deo vocatus, a Deo clectus ad praedicandum Gentibus Evangelium fust. Ipsi, eorumque magi si, a quo vo