장음표시 사용
331쪽
generationem ceu malam detestaretur. Ita refert Clemens N X d. La. Strom paulo post initium dicens: .erὸ ct ipse Pl ro er orbaroras , sicut etiam postea Marcionisae malam existimarunt esse generationem. Subdit porro, Philosophos alia ratione quam Maicionistas mille ductos. Nam Philosophi nolebant senerati nem sua natura elle malam, sed malam dicebant, quia per eam aniniae in corpora velut in carceris & supplicii locum traduc
tantur: at Marcionitae eam malam volebant iae, quia ex mala n tura & materia mala a Deo Conditore pioseciam. Ita Clemens :Sed Marcionistae quidem dicunt malam esse naturam ex mala materia, ct a Iusto factam infra ae Creatore. quidem ratioue nυDutes,mpiere Mundam , qui factus es a Creatore, volant absiluere a nuptiis,resipentes suo Creatori, di contendentes ad Bonum, qui vocavit , sed non ad eum, qui , ut dicunt, Deus es alio modo. Vade ei uibii
hic velint relinquere proprium, nou funt ex electionestissituto co ιinentes , sed propter odium conceptum adversus eum, qui crea it, nolentes iis uti , quae ab ipso Dut ereata. H.ec Clemens. Putabant
enim, quod qui generationi vacabant, servirent Deo Creatori, quem ipsi execrabantur, in generis humani & mundi propagati De . Hinc teste Tertulliano L. I .adv. Marc. c. 29. Non tingitur si desthai tiratur apud illum Marcionem in caro , nisi virgo , nisi viduo , nisi caelibi, nisi diportio Baptismum mereata. Q stare nupti, donec innuptiis manebant, apud Marcionem Baptii mi incapaces erant , S 1blum capaces fiebant, si per divorti v nsepararentur, vel ille qui altem conjuge mortuo, superstes fieret: quamvis aliqui volint, etiam mortuo collatum Baptisina tuille . Sed ius dimissis, ad alia deliria procedamus . . VII. Eadein ratione qua generationem malam esse dicebat, malam quoque esse carnem quae per illam producitur asterebat: ideoque animalium carnibus vesci sitis interdicebat; S hoc quia omnia ista a malo opifice condita erant. Si ergo omnia mala quia a Deo opifice creata, mali erunt caeteri cibi, ninius aer, mala omnia , quibus etiam ipsi utuntur mali qui Creatoris opera sunt. Ita Clemens Alexandr. L. 4. Strom. dicens : Sed hi quidem, qai propter impium quod adversus Deum gerunt bellum, emoti fumis iis cogitationibus, qua sunt secutidam naturam , Der longanimitatem contemnentes oe benignitatem: ct si nolunt uxorem dacere, cibis tamen utuntur creatis, ct aerem reisuravi Creatoris, ut qui ct ejus Dur opera , ct in iis quaesunt ejus permaneant: ct novam quandam ct alienam. ut Uunt , sinuntians co sitiovem , etiamsboc nomine Maudi deberent Deo gratias agere, qu)d hic aeceperint Evaugelium .
Vel forte carnes ideo comedere nolebant, quia credentes, ut di-
332쪽
cam, animas transire in corpora etiam animalium , timebant, ne de animatis comedentes, comederent carnem Patris vel Matris, Sororis M. Piscibus tamen velut sanctiore cibo usos fuisse, fidem facit Tertullianus L. I. contra Marcionem c. I . Caeterum carnibus vesci,non esse Christianis interdictum,probat Epiphanius H. . resi Io., quae est Ebionaeorum num. aa., exemplo Christi, qui in P sttate carnes A ni alias cum Disci trulis comedit. Christus autem
non , Deo opince secundiun ipsos, sed a Deo ignoto S. bono misesus fuerat. VIII. De Resurrectione Marcion ajebat, solas animas resurgere, non corpora . Hunc errorem supra adverSus Cerdonem, a quo
illum hauserat, impug vi. Placet tamen ibi dicta ex S. E piplianio
adversus Marcionem num. s. hic repetere, ubi ait: is enim re furgere axima illa putes, quae nunquam corruit e Ruomodo , inquam, ei quae non cecidit resurrectio tribuetur e Midquid enim eadit refumrehioue opus habet. Cadit autem , mn anima , sed corpus , quod ideirco Ptoma , hoc est cadaver, consuetudo communis appellat, adeoque Dominus ipse, eumsic sequitur Lutae 17. v. 37. ,, Ubicumque est idest corpuς, illic congregabuntur &aquilae se . Neque enim sepuIcris animas ineludimus, sed corpora humi defossa componimus : quibus Divitii praedicatiuue Verbi spes resurrecturis ostenditur . inmadmudum iu frumenti eram, eaeterisque feminibus accidit: ex qaibus Apsolus adridem faciendam exempla produxit: ut O ipfe-anet in Evangeιio Dominus: JO. I a. v. 24. M Nisi, inquit, granum se frumenti cadens in terram mortuum fuerit, ipsum solum ma-
,, net ,, . At Apsolus cism idem argumentum pertrahiat , insipiensem eum appellat, qui non credit, aut omnino haesitans interrogat:
,, 1loinodo fit resurrectio e quali autem corpore venient ,,l Acsatim contra illos sic disputat ,, Insipiens , tu quod seminas non via se vincatur, nisi prius moriatur is . ex Scripturae auctoritato plane iliud intelligimus, grano illi quod cadit , hoe est, eo epulto
corpori, nun animae, resurrectionem esse vindicandam. Etenim quomodo anima sola veniret, aut re areola posset, qua eum corpore quod
.el jusum vel malum es, communiter exercuit e Met quippe justria vivis eo entaneum o alienum. Hactenus Epiphanius. IX. Praestat quoque de hoc audire Theodoritum Lib. s. Divin. Decret. Epitonae Cap. de Resurrectione ita lo luentem : Resurre-
Hionis spem accipimus, corporum autem resurrestionem expediamus :Me enim declarat tuum Resurrectionis vocabulum apud Graecos, nempe Anastalis. Anastasis enim dicitur, quasi anothen stasis, quasi αλον, qua fit e superis resilutio: es autem corpus quod interit O dis LGIur, b in terram muιatar ,, Exibit enim , isqsit , spiritus ejus, Disitig Corale
333쪽
52 revertetur in terram suam se. Et rursus se Tolles spirhum ipsorum Adeficient, R in terram suam revertentur se. Porris autemi e quoque Creator dicit Adae se Terra es,& in terram reverteris, , . Hujus ergo qua sit e superis restitutio jure vocatur anastasis. Im- murtatis enim animae non est resurrectio , sed ad eorpus reversio . Mamcibu autem , O Cerdo , ct -πes , oe quicumque eombram resurre-Hionem non admiserunt, huncia vitam regressum, tanquam qui omnino fieri non posm , rejecerunt. inmadmodum enim existimarunt , Deum non pse fabricari absque materia r ita putarunt eum nun posse id quod semeι est diffluxum , , in exiguum pulverem conversum, ct tempore consumtum , in priorem rursus formam reducere . Atqui ipsi quoque dicunt, Deum accepto e terra caespite hominem fabricatum esse , o confiderare eos oportuit, quod quemadmodum tune eum caespitem in
corpus facile mutavit universorum Deus, ct multas ct GCessas fecit partes: ita es ei factu ex parvis bis reliquiis tarporis substantiam constituere: etenim Me quoque modo veteri fabrieationi non absimili , nunc videmus in matrice eri , ex parva enim materia semiuis produ-euntur O offa ct membranae, 9 neris, O Oena, ct arteriae ct adeps, O' cara, ct alia omnia, ex quibus eo us eonstitutum est. His The doritus Marcionitas & alios rationibus, quas nec ipsi negare pose sunt, valide confundit. Alia insuper addens lectu vere di a , qu.e ne prolixior sim , Omitto . X. Animas de uno in alia corpora transmigrare,Marcion asse rebat. Ita Epiphanius num. 4. Arimarum denique ab aliis in alia corpora migrationes ac transitus patuit. Et haec forte Resurrectio erat, quam solis animabus tribuebat, qua scilicet mortuo corpore ad aliud & alia corpora, nedum hominum, sed brutorum anima da transirenis unde omnes, tum hominum, tum brutorum eius dem essent naturae omnes scilicet vel mortales, vel immortales .
Sed haec tractavi agens de Gnosticis. Videri potest Theodoritus .ib. ii.qui est de Iudicio, ubi Philosophorum sententias de Transe
gratione animarum erudite exponit.
M. Dictis addi possitnt duo. Unum: quod ut refert Eusebius
Lib. s. Hist. e. 1 ff., in Creatoris odium mortem sibi interdum Masecionitae consciscellant, oblatam non detrectabant f & hinc Sectam suam non paucis decorari martyribus gloriabantur : putabant enim, corpus exuentes a Creatoris tyrannide se solutos esse, cum nihil quod ellet ejus amplius haberent. Qua nulla major dementia esse poterat. Alterum: Christiano Principi non licere bellum gerere qua cumque ex causa. Inter alias enim rationes, quibus probare nimiebantur, Deum Iudaeorum malum esse, una haec fuit quod bes tum
334쪽
tum saepe praeceperat, unde crudelem eum appellabant. Caeterum ab hoc bellandi praecepto abstinuisse Deum Patrem Domini Iesu Christi, uidite clementem misericordem 8c pium. Ideoque christianis, qui hunc Deum colunt, non licere arma in bello sumere. At hunc fuisse quidem Manichaeorum errorem, ex S. Augustino L. aa. contra Faustum cap. 7, & alibi apparet s Marcioni vero nemo Patrum, quem viderim, illum tribuit nec Irenaeus, nec Epiphanius,nec Aisustinus, nec Philaster s unde ab eo impiisnando velut Marcionis errore nunc desistam. Scio quidem, in hoc errore futile Lutherum, qui in Propositione as. ex danmatis 1 Leone X. dicebat : Praeliari aduerari Tarcas es repugnare Deo visitanti iniquitates nostras per illos . Et in Epistola contra duo Q. 1aris mandata apud Occium Tom. I. Lib. 7. art. I. ait Mendaces & obstinati sunt Principes nostri, nec homines ratione praediti, ,, sed Germanicae bestiae. Oro cunctos pios Christianos, digne ,, tur simul rorare Deum pro hujusmodi miseris obcaecatis Prin-M cipibus, qui hus nos Deus procul dubio magno irae suae furore,, corripuit, ne ullo pacto obsequamur, vel in militiam ire, velis dare aliquid contra Turcas. Ita, qui se Ecclesiae Res mat rem praedicat, Lutherus.
mis fuerit Lucianus, seu Lucanar, ct quae ejui hcress.
I. T A N c Lucianistarum Sectam S. Augustinus in Lib. de -- Ηaer. omittit: eam tamen mediam inter Marcionem , α ab & Apellem ponunt Philaster Haeresi V., Damascenus, dc Epiplianius Haeres. 43. Illius auctorem appellant Auctor Appendicis ad Tertuli. de Praescript. cap. 3 i., Philaster, &Οrigenes L. 7. contra Celsum, Lucianum vero Epiphanius, & Damascenus. Sive tamen Lucanum, sive Lucianum dicamus, eandem personam, a qua haec haeresis enata est, nominamus, quidquid in contrarium aliqui sentiant. Advertendum tamen est cum S. Epiphanio citato num. I., duos Lucianos mille, juniorem unum se igArianum , quem Ariani inter martyres adscribunt, qui sub Con-
stantino Epiphanii aetate vixit , seniorem alterum , Marcionis dogmata secutum, de quo hic erit sermo. His igitur linquit Epi
335쪽
phantus Mareionis ante Sectator , postea ab eodem di*ulfus primatum sibi gregem contrahens nova Sectae factus es conditor , ab eoqud Lucianisae veteres nomeu acceperunt. Si tamen citissime restincti
II. Esto autem novam Sectam condere affectaverit, non alia tamen ac diversa a Marcione dogmata adjecit se, ex eodem Epiphailio colligitur & etiam ex Phissastro, qui ait: Lucanus pos sum quidam similia Marcioni statuens ac decernens , ut tale doctor it a Marcion , es in omnibus ementitus. Nam ut idem Epiphanius n. g. tradit, Principia tria ut Marcion ponebat: unum Creatorem , Iudicem, & Justum s alterum Bonum , tertium Malum : pro quo patrocinium ex Propheta Malachia c. 3. v. I adducebat: Vanus est , qui fervit Domino . Item: Et restiterunt Deo, ct fatis factifunt. Sed non advertit, illa verba dicta fuisse ab impiis, aliter autem timentes Deum fuisse ibi locutos s sequitur enim v. IS. Taxe locuti funt timentes Dominum unusquisque eam proximo suo :er astendit Dominas ct audivit . . . Et ait: Convertimini ct videbitis,
quid sit inter justam ct impium , O inter fervientem Deo σ non fervientem ei. Gibus apparet, Deum Legis, qui ibi loquitur, futile non Qtum justum, sed bonum, ut praemiantem justos , dc punien
tem impiOS. III. Praeter alia magistri sui dogmata Nuptias damnabat. Ita Epiphanius: Nuptias ille quidem condemnat, er easimoniam pro retur e non hujus amore virtutis, sed ut opera Creatoris evertat. re conjugiis interdicit s ex quibus, inquit, propagatε sobole major iaMundo Conditori ubertas ac copia suppetit. Hoe igitur in Opi is ac Conditoris odium fuscipit, ne ex liberorum procreatione illius opera sumatur. Haec Epiphanius: addens, hunc errorem, praeter dicta contra Marcionem, everti a summa in multis consensione Evangelii,& Veteris Testamenti s cum Dominus ipse Christi fateatur sitam esse Mundi fabricationem, & quidquid conditum est a Patre susper ipsum factum esse: unde Io. r. In priscipio erat Verbum, drVerbum erat apud Deum ct Deus erat Verbum. Omnia per ipsum factasunt, ct μὰ ipso factum est sibύμω factum es. Peto: quis est ille Deus, qui per Verbum fecit omnia Non alius certe quam Deus Pater I mini nostri Jesu Christi, qui eum in Mundum misit: undeJoannis v. 14. de eodem Patris Verbo, per quem omnia facta dixerat, subjungit v. 24. Et Verbum earo factum est, ct habitavit in nobis: Et vidimus gloriam ejus, gloriam quas migeniti is Patre. Si Deus,qui condidit Mundum Christum filium suum misit in Mu dum: ubi est alter Deus bonus, re, ut Munt, notus, qui aliud non secit, quam mittere Christum 4 Vere Deus notus ab eis di
336쪽
DE ApELLITIS. 32I citur, quia non est iste alius Deus, nisi in eorum insana mente coii-
IV. Sed quia auctoritatem Joannis Lucianistae cum Marcione rejiciebant, ideo alia via ex Epiphanio sunt rejiciendi. Vos enim qui Nuptias rejicitis, ne homines propagando Creatori opes augeatis, a quo conditi estis, sub cujus imperio natis' non alteriusiane quam Conditoris, qui vos conservat & regit. Dum ab illo receditis eju1que imperium tentatis invadere, nonne Patri ac Prin cipi vestro rebelles estis, ut ejus quem nescitis, quia vobis fing tis, imperata sequamini e Rursus cibi, vestes, unguenta, potus, qui bus utimini, cujus providentia vobis ministrantur non alia plane, quam Dei Conditoris, qui omnium curam gerit, ac Solem suum super bovis di malos oriri facit. Hic in eos pariter, qui se comtumeliis assiciunt, acqui ipsum laudant ac priaedicant, pluviam
demittit, atque alit univei os: non temere quidem, ac sine ulla ratione I sed ideὸ nimirum, qu)d poenarum ab Ela tempus in futurum judicium reservatum est, patienter expectat: ac privatis legibus Osapientisi cuntia moderatur s quemadmodum beneficam illam erga omnes praetidentiam decet, at si qui privileutiam fusceperint, scelerum omnium oblizionem ab illo nacti, salutem adipiscantur s sin contumeliosis illis Divinam in Numen opinionibus, atque erroribus, quorum Deus auctor Non es , in aut s tum merita supplicia post hanc vitam
expendant , eum non amplius voluntatis in eis libertas manebit. Hoc
sallitari serioque monito Lucinianistas Epiphanius dimittit.
q. II. Apelles quis, qualis fuerit, haerem initia, de Philumena .
I. Ransiens vero Haeres. 44. ad Apelleianos, sive Apellitas secundum Augustinum Lib. de Heteres cap. M., dicit, eos principem habuissequendam Apellem nomines alium tamen ab
Apelle Atheniensi Pisthii filio, & Pamphili Amphipolitani discitulo pictura celeberrimo , qui Salvatoris adventum praecessit. nde Tertullianus Lib. de Anima c. 36. Apelles, inquit, non pictor, fed haereticus. Alium etiam ab Apelle, quem S. Paulus ad Rom. IS. v. Io. salutari jubet tanquam virum probum : Salutate Apellem probum inciristo s quem rotheus in Synopsi resert ab Apostolis fuisse ordinatum Episcopum Smyrnae ante Polycarpum. Quamvis
Theophilus Alexandrinus Epist. seu L. a. Paschali faciat eum Episcopum in oppido Laton: alii tamen existimant, hunc Apostolicum virum fuisse diversum ab Apelle, quem Paulus laudat. Tom. VII. Ss Ut Disitigod by Gorale
337쪽
Ut ut sit, certum est, Apellem de quo loquimur non fuisse virurum probum, sed nequissimum, primo Marcionis discipulum, postea ab eo apostatam. Ita S. Epiphanius tueres num. a. his
verbis: Lurionum proximὸ sequitur pelles: nos iue Sanctus Oab Aposola commeudatus , sed diversus ab eo quidam, d quo Apelie,-ui cognominati sunt. Hic Luciani condiscipulus er Marcionis auditor fuit, quemadmodum saepὰ t, ut Apinosi frutices multi ex una radico luxuriantes pullatent. aeramquam sile diversa ab aliis quamplurima saluit. Nam ct adversus magistrum suum, O adversas eteritatem ipsam armasse se videtur, quo is errore versantium privatim sibi ipsesbaam quaereret. Haec Epiphailius, de qu bus infra .
Il. Apellis genus & patria in obscuro latent ι Syrum tamen genere aliqui faciunt. Romae domicilium habuisse saltem ad tempus , ibique Marcionis auditorem, & Luciani condi 1cipulum fuit se ex dictis ab Epiphanio liquet. Porro cum Marcionem magistrum secutus, in stuprum & ipse suillet lapsu , Roma oz magistro relictis perrexit Alexandriam. H.κ irrisorie & ironice dei cribens Tertullianus L. de Pr.escr. c. 3 o. ait: Si Apellis stemma retraeiandum es, tam non vetus se quam Marciυn institutor er praeformator ejus. Sed lapsus in feminam defertor continentiae Marcionensis ob ocu
iis suum mi magistri Alexandriam fecessit. Qiue certe per ironiam dicta sunt. Apelles vero factus jam Marcionis schol.e desertor, in aliam seminam impegit nomine Philumenam virginem, seu p tius immane prostibulum, cujus energemate circumventus, quas ab ea didicit phaneroses scripsit. Ita Tertullianus eodem Libro
c.6. Providerat jam tunc Spiritus Sanctus, futurum in virgine quodam Philumena angelum feductionis transrigurantem se in Angelum
lucis, cujus Avis er praestigiis Apelles inductus novam haeresim i
III. Porro cum S.Augustinus hujus Philumenae meminerit non in Apelle, sed Cap. 24. sequente in Severo, censent aliqui, S. D ctorem memoria lapsum ponendo in Severo quod cum aliis antiquis in Apelle I cuiere debuit set. Alii duas Pbilumenas commin, scuntur, unam Apellis, alteram Severi sociam: nisi velimus dicere , iniam & eandem mille Philumenam, qu.e utrumque Apellem& Severum seduxerit. Tutius tamen dicendum est, vitio Exscriptorum positam in Severo, quam debuissent ponere in Apelle Philumenain: quare in novillima, o accurati lima Maurina editione historia lixc de Philumena in Severo omittitur. Et jure quidem snam nedum Tertullianus dicto c. 6. & rursus c. 3o. dicit: Iuda pos
teram feminans impegis: ilium virgiuem ' lamenen squam supra edidimus
338쪽
dimus in postea vero immane prostibulum o tuam. Sed praeter ipsunt
eam mille Apellis comitem, seu verius scortum , reserunt Rhodon apud Eusebium Lib. s. Hist. c. II. & S.Hieronymus in cap. I. ad Galat. Ubi ad ea quae ex Tertulliano c.6. Libri de Praescr. supra r tuli: Eleganter, inquit, in hoc eo vir doctissimus Tertullianus a versiss Apellem ct ejus virginem Philumeuam, quam Angeius quidam diabolici Apiritas ct perceros impleverat, hunc esse scribit -- getam , cui mult3 antequam Apelles nasceretur , dpiritus Sanesi vaticinio anathema per Amsolum prophetatum. De hoc scribit etiam Hieron. Epist. ad Ctesiphontem.
IV. Ea quae apud S. Augustinum tin Severo tamen ut dixi de Philumena reperiuntur, 1 unt inod Philumenam divinitus ad ,, praenuntianda futura inspiratam crediderit, ad quam somnia ,, atque aestus animi sui reserens, divinationibus ejus seii praesa- giis secreto moneri sol itus fuerit s eonem phantasma te eidem ,, Philumenae pueri habitu se demonstrante, qui puer apparens se ,, aliquando Christum, aliquando Paulum se elle allerebat. Ad ,, dit, eam quoque miracula nonnulla operari solitam, inter quae se illud praecipuum, quod in angustissimi oris ampullam vitream panem m andem immitteret, eumque extremis digitulis levare se soleret illaesum: emite solo quasi divinitus cibo dato fuisset co
D tenta, , . Ita eisdem sere verbis ex Au ustino. V. Hujus fanaticae mulieris deceptionibus illusus Apelles, more caeterorum haereticorum in hypocrisi loquentium mendacium, sanctioris vitae cultum affectabat, cui aetatis adjuncta senectute, venerabilis apud imperitos reddebatur, faciliusque ex novis revelationibus incautos decipiebat. Haec ex Rhodone apud Euse-hium L. Hist: c. I 3. Sed sua mendacia voce praedicare non contentus, ea & scripto demandavit, plures atque diversos exarans Libros, somniis & inanibus revelationibus a sua Philumena acceptis plenos: ex quibus praecipuus fuit quem inscripsit ma referidest revelationum rerin 'ue secretarum, certe insignium nugarum , quas malignus spiritus per Philumenae organum ratera
VI. Praeter hunc, Libros suos edidit, quos Symeismum nuncupavit , in quibus probare conatus est, falsa eise ea quae Moyses de Deo scripsit, ut testatur Auctor Appendicis ad Tertuli. de Prie-
script. c. s I. De hoc Iocutus est Eusebius Lib. s. Plist.e. I 3. dum ait: Ipse porro quem diximus Apelles plurima Moenus Legem Moicam,mp is es Deutus, multis ue libris maledicenti is oracula Divinaisectatus est. Specimen objectionum, quas Apelles contra Molis
339쪽
R seq.,ubi nonnulla ex a8.Apellis Tomo allegantiu unde colligere licet, quantae molis opus hoc volumen extiterit. Inter alias Apellitarum objectiones ab Ambrotio numeratas hae occurrunt, nimirum : quomodo lignum vitae plus ad vitam operari potuerit, quam insuillatio Dei e si hominem Deus non perfectum creavit, &quis qtie perlectionem suam virtute acquirere potest: num homo sibi plus acquirere potuit, quam Deus illi contulit e Quomodo morte 1 eus hominem terrere potuit, cum homo adhuc mortem nesciret,nzque eam gustallet Non solum autem Moysen 3c Legem, sed &Prophetas repudiavit. Unde Origenes L. f. contra Celsum ApellemJudaeorum literas pro fabulis habuille notat es Addit S. Hieronymus in prooemio Evang. sulper Matth., suum quoque more alio rum sed 1alsum Evangelium scripsiilse Apellem s cujus meminit etiam Origenes in Epistola ad quosdam Alexandriae degentes adversiis suorum Librorum corruptores. apud Rumnum in Apologia pro Origene, ubi dicit, tam Marcionem quam Apcllem subvertisse Ii vangelia, quae vere in eis dicta sunt auferendo, quae vero falsa 1 unt inserendo. VII. De anno, quo h. eresim suam spargere coepit Apelles, controvertitur. Marcionis suillhcoaevum certum est ejusque auditorem, ac quousque sub ejus disciplina eum Luciano, & Severo Romae permansit, purum Marcionitam Secta suime. Dubium exur- ait a tempore, quo ob stuprum Romam & magistrum relinquens, Alexandriam se contulit. Ibi enim Pn lumena reperta, dc comite seu magistra erroris adjuncta, initia su e novae Sectae dedisse verim mile est. io autem anno, dissident Chronologi . Post medium secundi seculi videntur convenire omnes: Ricciolius initia reserta lann. I 6o., cui tamen obstare videtur sile. alium Irenaei, qui cum Librum suum adversus haereses sub Pontificatu Eleutheri nempe Circa ann. 177. conscripserit, cicut haeresis Marcionis meminit, h.ercssim Apellis non Omississet, si eo tempore jam exorta esset. Alii ergo eam differunt, vel ad ann. igo. , vel I 83. de quo contendere nolo. Hoc mihi certum videtur, Alexandriae coeptile Alpellem nova sua dogmata spargere, quae per AEgyptum totum, inde per Asiam, aliasque Orientis regionis pervulgata brevi tempore t tum Orientem insecere. VIII. Stiae Sect e Auctorem factum Apellem priusquam RO-mam rediret, indicat Tertullianus de P script. c. 3o. dicens: Iu M ps aunos regressus, mu metior, nisi lautum qua non Marciorites. Itaque Apelles rediit Romam utique pseudoprophetissam suam
Vbilomenam comitem babens: quo a uicin anno incertum est.
340쪽
. DE APELLITI s. 32 'vis erepto, quem sub Eleuthem decessiste dixi: & probabiliter quidem , ne a Marcione adhuc vivente ob stuprum pudore suffunderetur. Regressus ergo Romam Apelles, ibi, licet occulte, aperto gymnasio, Romanos quoque ad strum errorem trahere conatus1uit. Verum occurrit ei Rhodon, qui tunc tem ris Romae degebat , & habita clim ipso super nova ejus doctrina disputatione, haereticum derisit. Relari hoc Eusebius L. f. Hist. c. I 3. sepe citato dicens: Idem Rodon se cum Apelle collocutum esse scribit Bis verbis: verba Rhodonis sunt initio nobiseum collo
quio multa quidem perperam dicere convictus es . 2Dmobrem etiam asserebat, non esse omino exami udam dem , fed unumquemque in eo quod fomel imbibi et, persare oportere . . . Cum eum jurejurando adegissem, ut ex animi fui sententia loqueretur, juravit se verum dicere, uec se omniu cire , qua ratione unus esset ingenitus Deus, se tamen ita credere. His auditis ego hominem derideus reprehendi, qui eum se do iorem prosteretur, doctrinam suam rationibus confirmare non post ,
IX. Apellem fuisse Tatiano posteriorem tempore pro com perto habeo. Tum quia Tatianus fuit S. Iustini Martyris auditor, quod Philaster ipse testatur Haeres. 8. Tum quia Irenaeus in Lib. adv. II res qui de Tatiano loquitur, Apellis ut dixi non meminit. Cur autem Epiphanius, Augustinus,&ipse Philaster Tatia- mim in suis Catalogis post Apellem collocent, non alia ratio eis: potest praeter eam quam saepius tetigi, nisi quia praefati Audiores non fuerunt solliciti exactum temporis ordinem servare. Sed dum de unius Sectae auctore sermonem instituerunt,priusquam ad aliam Sectam descenderent, de omnibus illius prioris Sectae professoribus, quasi cum radice & .trunco ramos conjungentes, agere vo ruere : sic omnes ex simoniana radice haereses prodeuntes Nic laitiis'.quamvis temivire antiquioribus anteposuerunt, quod de
aliis diei potest: ita S Marcioni immediate substituere Lucianum, Apellem N Severum , quia ex ejus schola exiere, esto Tatiano
- X. De morte , qualitate, tempore, & loco mortis, tum Apellis Pthim Philuinenaeitacent Kriptores; infelicissimum utriusque , ut merueraut , fullse exitum credendum est,' sive Romae hoc comtigerit , sive alibi , i ut quibus diabolus Q decipiendos homines in hac vita nisus fuerat, tandem apud italaros condignas ac aeternas poenas persolverent. Apellitariun Secta,quamvis perniciosissima, brevi in diversas alterius nominis transivit. Tempore Iamen Ter tulli api e stitille aliquos qui Apellem viderant, & ab eo edocti m rant , testatur ipie L du Praescr. c. 3o. disgus: Adhue in feeuis f persum, Digjtiast by GOrale