장음표시 사용
71쪽
teiit : Angelas autem, inquit, qui hoc caelum ultimum, quod a nobis videtur, babitant, Mundum fabricatos esse, ct terrae dominium disi-sisse, nempe Angelos tercentesimi sexagesimi quinti Coeli. Huie errori non parum favet si non Epicurus qui omnem sustulit providentiam ) saltem Aristoteles, qui in lib. de Mundo ad Alexandrum Magnum scripsit, Dei prcvidentiam ad haec non extendi inseriora , sed in Orbe Lunae sitos habere limites. Hujus Aristotelici
dogmatis meminere Clemens Alex. L. s. Strom. dicens: Aristitiai
autem venit in mentem Uque ad LIIam deducere Providentiam .
Eusebius L. f. Praeparat I vana .c. s. Arisotcles in Lanari Orbe metam Numini, terminumque constituens , partes Mundi reliquas ejus eurae gubernationique subduxit s & S. Ambrosius L. I. de Omc.c. II. Aristoteles asserit usque ad Lunam ejus defendere Providentiam. Et
post pauca : Nam, inquit, de Aristotclis opinione quid loquar, qui putat, Deum fuis contentum esse ibur , ω praescripto Regni modo
de ere, ut Poetarum siquantur fabulae, qui Mundum in tres ferunt esse dreisum, ut alii Caelum, alii mare, alii inferna coercenda imperii sorte obvenerint, eosque cavere, ne usurpatsi alienarum partium solli eitudine inter se bellum excitent Hic certe videtur Ambrosius ad
errorem Basilidis allustitie. Cum enim S iste dixerit, hunc inferiorem Mundum non spectare ad providentiam Dei, sed Angelorum ultimi Coeli, qui illum condiderunt, ejusque regimen inter se partiti sunt, ut una pars alii, alia alteri sorte regenda contigerit, visus
est idem sensiste de Mundo Basilides , quod de Aristotele & Poetis
dicit Ambrosius. II. Omittere tamen non possum, fabulatorem istum sibi contradicere . Ex una enim parte dicit, Mundum hunc inferiorem ad Dei providentiam non pertinere s ex alia vero supra audivimus ipsum dicentem, quod summus ac ingenitus Pater, videns , At gelorum Mundi hujus conditorum discordia & pugna homines servitute nimis dura afligi, misertus, ad eos liberandos filium suum, quem vocat Nun, sit. Si ergo Mundus iste extra fines suae Provident e positus est 3 & proinae homines in eo existentes sub ejus cura non sunt,cur Deus de iis sollicitus est, ac mittit Filium suum, iit eos a potestate eorum , quibus naturae jure subsunt, eripiat e Nonne hoc est proprios fines transgredi, & aliorum jura invadere I 'At, velit, nolit, dum Dei Providentiam in hunc Mundum negat, eam tanquam necellariam fateri cogitur: quia sine ista nec stare potest Divinitas, ut ostendit Laictantius L. de Ira Dei c. 8., nec stare posset Mundus iste, ut ibi c. io. idem Lactantius demonstrat: &
Cicero ipse L. a. de Natura Deorum ex motu Coeli, astrorum Ordine, & rerum creatarum connexione eam agnoscit.
72쪽
cliti volens Ostendere, quam curam Deus habeat de nobis, id ostendit ex Providentia qua aves alit, & lilia vestit u Respuites inquit
Matth.6. a v. 26.) volatilia Caeli, qu uiam non ferunt, neque metulit neque congregant is horrea, ct Pater Cester Caelestis pascit illa. N-- ne vos magis pluris estis illis Et e vestimento quid solliciti es ι 'consideratis lilia agri, quomodo cresuui: τον laborant, Neque nent . Dico astim vobis, quoiam nec Salomon tu omm gloria sua coopertus est, sicci unirm existis Sae. Si erso haec minima Iantii cura Deus gubernat : num ejus Providentia in alitimo Gelo sistetur, & homines nou curabit 'Hoc idem in Areopago Athenis peroravit Paulus coram Epicureis &Stoicis Aci. In a v. a diceus: L cur, qui fecit Moram ctoinhia, quae in eo sunt, hic Cusi ct terra climst Dominus, non in manufa iis tempus babitat, nee manibus bomiuum cotitur isducvs aliquo, elim ipse det omnibus vitam ta' inspirasionem, uia : fecitque ex suo omne genus hominum iubabitare super universam faciem terrae , de totis pasuta tempora ct ter ius habitationis eoruψ:. Diarere Deum, si fortὰ attrectent eum, aut iνveniant f qMamvis notangestob unoquoque nostrum: In ipso exim Civimus O moetemar er fumus, His, praecipue ultimis verbis evanescere facit Paulus Basilidis. S. aliorum sibi similium commentum. Nam ut ait Salviaiaus L. a. de Gubernatione Dei la. a. Plus absque dubio qoum gubxrnator est Oitae , in quo motus ipse vivextis est. Non euim dixit, ab iis nos, sed in ipso moeteri, docens scilicet, insitam intra virtutes fueras omnium no
prum esse subsantiam: quia in Usu profectis mimiser, a quo hoc ipsum
ducimus, quod jumus Aly. Plura tum Scripturae tum Patriim loca pro hac veritate possiem asserre, sed quia omnibus nota est, nec diutius in ea imm rari hujus loci est, claudam cum Lactantio L. a. Divin. Institi c. I. ita dicente : Adeb ipsa veritas cogente natura, etiam ab Azitis pe Horibus erumpit, quod quidem non faciunt in prosperis rebus, nam tum maximὰ Deus ex memoria huminum elisitur,ctim beneficiis ejus fruen- res bonorem dare divinae indulgentiae deberent i eter)si qua necessitos gravis resserit, tune Deum retoriantur: Si helli terror infremu rit , se morborum pestifera vis incubumit, si Himenta frugibus longa siccitas denegaverit, si saeva tempsas, si grando ingruerit , ad Dcconfugiunt, d Deo petitur auxilium, mas ut subveniat, oratur. Si eris in mari vento faviente jactatur, hune invocat . . . . Si quis ad exUtrinam mendicandi necessitatem deductus, Qictum precibus exposcit, Deumsolum obtesatur, cerper ejus Divisum atque unicum Numen
73쪽
simili necessitate constitutus fuisset, quem in auxilium invoca set e Unum ex suis Angelis an potius supremum ac innatum N inen si hoc ut puto implorasset : ejus igitur providentiam , velit, nolit, natura ipsa cogente fateatur . V. Rursus docebat, de Idolothytis & immolatis comedere, imo & Idolis sacrificare licitum esse. Ita ex Agrippa Castore Eus bius L. Ηist. c. 7. scribit:-praeterea illam Gerre, quia indif-rens sit Cictimas diis immolatas de sare , ct persecutismum tempore licenter Firim aboegare. Et Theodoritus L.I-Haeret. Fab. in Basilide ait: autem immolatis fecuta vesci, di vetitas aes aues, nulla adbibito dis rimine, peragere. Hunc errorem haustum ex schola Simoiris inferius de Nicolaitis refellam. Hoc autem procedebat ex alia ejus insania, qua dicebat, se suosque tantum homine&esse: adeoque satis esse coram ipsis fidem confiteri: alios vero sues este& canes, de quibus dietiam sit in Scriptura z Nolite projicere mamgaritas ante porcos , nolite dare sanctum eonibus I aedesque licitumelle coram eis Deum negare. Ita aput Epiphamum Haeres a Iris , inquit , fumus rimitierr alii vero omnes sues er canes, ct id dicit: Ne projiciatis margaritas ante pomos , Neque date Du m ea-sibus : Occultat enim suam injustitiam ab his qui mente praediti sunt , νevelat autem ipsius schola his , qui ab ipso decepti sunt. At insane lTu ac tui vere porci & canes estiis, qui in sordibus & impudi citiis
velut bestiae ratione carentes volutamini i ideoque ne tales detegamini veris hominibus,quia. sanamente praeditis , vestra turpia o
VI. Ac revera ita erat: sitis enim discipulis, cum priimum illius disciplinae se tradebant, silentium Pithagoraeorum more praecipiebat dicens ex Eustbio ): Date operam , ut omnia cognoscatis
nemo veris vos cognincat ..Tam nefaria namque erant ipsorum sacra,
tam obscoena fi inora, ut suae impuri tatem disciplinae evulgari fommidaret . Unde Epiphanius citato loco : Fubet aatem , inquit , δε- lum de Patre ODO MUeris nemini revelare sed sumis infe ipsis
continere. Sui vero de mille revelare , er duobus de decem mitium is Et fugerit discipulis fuis dicens: Vos omnia cog citis , nemo autem
τοι cognoscas. Susi se Ofodales ejus interrogentire, Iudaeos qu-dem se amplius nos e editust: oristianos autem nondum factos esse , sed negare semper et habere autem o fe im taciιὰ Mem , O naemisioseudere , veritus suaM eonfusionem propter turpis operatiosis er ramae doctrinasiae illiberalitatem .. Et quidem adeo obscoena erant, quae sitos docebat , Rab eis opere implebantur, ut ea prodere honestas ipsa non pateretur ... ET
η sius enim doctrina licitum fiebat inditarinex ac promisnae 1Ominis
74쪽
minis uti, ac universae libidini operam dare honestum habebatur. hacantationibus & magicis cujusque generis prestigiis uti tanquam sacrum ac mysterium habebatur , iamque imaginibus & amuletis ignota nomina referentibus gloriabantur. Haec aliaque secrete iiDter se exercebant jure silentio ac tenebris in aeternum digna. ,, Quin etiam cinquit Theodoritus Angelorum nomina ominia gentes , hos quidem dixerunt primum habere Coelum, illos vero secundum, &ita deinceps usque ad tercentesimum sexagesi
se anum quintum. Servatorem ac Dominum Cauticaam nominant.
si Haec autem dicunt elle ineffabilia, & nec ab omnibus capi, aut se comprehendi poste, praeterquam ab uno ex mille. Dicit autem ,, principem ipsorum elle Abra as . Nominis enim supputatio tre- ,, centum sexaginta quinque nil merum significat. Ha bat autem .se etiam Propiatas Basilides Barcabam ex Barco , & quosdam alios similiter barbaros. Quin etiam bis alias scclcratiores fa- bulas confiuxit, quas non addidi, ne si,qui in eas luciderent, ali ,, quid detrimenti ex iis acciperent ,,. Ita Theodoritus. Vel ut puta Epiphanius tot nugis ac fabulis reserIaeraim, ut a viris prudentibus risum Sc coninmtum potius excuterent, ideoque ea pro viribus occultabant. Qi re Augustinus L. a. contra Adversarium Legis & Prophetarum c. I a. , &Damascenus de Haeres. c. I , Nalii dicunt , Ecclesiam hos haereticos ut mergumeum computasse, Zc damnasse non disputando, sed projicien a VH. Docebat insuper et animas prius peccasse , ia in poenam fuisse in corpora detrusu. Quibus renovavit errorem Platonis in P edone, qui putavit, animas praeextitisse antequam corpori unirentur in homine s & idi scire aliud non esse, quam eorum quae extra corpus didicerant reminisci , ita enim ait : --ο verὸ acceperunt anime nos scientiam e Noa enim postquam Tomines nati fumax. Non certὸ. Ergo prius. Ita e M. Ex hac ergo Platonica selitentia tradidit Basilides, animas jam ante corpora praeexistenteSpeccasse prius, & inde corporibus fuisse inciusas ad supplicium. Ineunclam errorem incidisse Origenem alibi ostendi. De quo Epi-pbanius Epist. adJoan. Episcderosol. ait: Iliud qu&que quis Orige uem dicentem patiaturavid Ammae Angeli fuerivi in Caelii, O pose' quam me veriss insupernis directas est' in sum Mundum , ct quoin tumulos epulchra ,se is corpora isa relegatas, poenas atiliquorumisere ccuroram, oecorpora eredeatiam non templa orisei esse , fes
Contra Origenis hunc errorem insurgit sic Epiphanius : Et si Me verum est, ubi es Fides nostra, abi praeconium resurremonis, ubi
Aristolica doctrina, quae in Gelsis orsi hareu M per durat e ubi H a ilia
75쪽
illa benedimo ad Adam er ad femen ejus, ct ad Noe er ad Ilios eiur, se Crescite &nuiltiplicamitti & replete terram ,, e Iam enim non erit benedictio, sed maledictio juxta Origenem, qui Angelos vertit iis animas, O de sublimi fastigis dignitatis facit ad inferiora defendere,
qaosi Deres pueri humano non possit animas per benedimonem dare , misi is geli peccaverint, O tot in Caelo sint ruinae, quoe in terra nati- Uitates . Admittenda ergo nobis est Metrina Apostolorum er Prophe rarum oe Legis,s ipsi ur Domini Salvatoris in Evangelio personantis- Ε, contrario Origenes praecipit O legem dat, ut που dieam , eonfringit discipulos suos, ne quis oret in Caelum ascendere, ne pejius iterum peccans, qtiam in Ierris ante peccaverat , praecipitetuF iu Mundum.
Quia vero Origenes Scripturas ad suum erroiem detorquebat s lic proi equitur : Duamquam istiusmodi nutas ct deliramenta fleapille Scriptur nω interpretatione perversa, er aliud signi caute kquarm quod verum est, a mare , dicem se Priusquam a malitia hii ,, miliai er, ego deliqui se . Et illud se Reverrere animae mea in re ,, quiem tuain ,, . Nec non O illud , Educ de carcere animantis ,, meam D. Le in alio loco se Confitebor Donailao in regione vivo- rilin ,, . Cum alius procul dubio sensus Scripturae Dizinae', qudin ille in haere suam marinEinterpretatione detorquet. His Epipha
nius ita Origenem, addam, R in Baslklem ejus erroris Magistrum uno Simonem, qui ante ipsum hoc docuit , quem supra confutavi
c. I. g.7. num. I.&sequentibus .
VIII. Theophilus quoque Alex. in Epist. I. Paschali orig
nem ita perstringit: Si enim Me ita esset, oportuerat, Salvatorem ne iuuis corpres a mere, or ani nas de corporibus liberare, debebat eo tempore , quando in haptismate peccata dimittis ,statim baptizatum de corporis linculis solvere, quae propter peccata tu coudemnationem peccati facta commemorat. Sed ρο ν esurrectionem corporκm frusra poli cetur ,si expedit animabum absque gravitate corporum ad Caelum i cius subvolos e. Ipse quoque risurgens caηuem fusis fuscitare nox
debuit , sed solam Divinitati animam copulare , si melim est absque
rtesionem corporibus antinas solveret, aut liberatas rurs.s viliis corpo
76쪽
domuiabit Ie ; neqae in nihiluo resolventur, quia totum hominem Chrisiosea ruit adventos. His prostrata manet cum Origene Basilidiai in haeresis, S siMiiliter Priscillianistarum, qui testibus Augustino Haeres. o. , A Leone Magno Ep. I s. in eandem inciderant. IX. Basilides tamen, ut ab his omnibus se extricaret, erroremeriote auxit: dixit ergo; Peccatorum poenas nil aliud esse quam
excorporationem animarum a corporibus. Ac proinde resurrecti nem non elle futuram, nec repromulam cos potibus saltitem. Sic tot 1m iidem Christianam evertere conabatur, quae in fide resurrectionis timeatur, dicente Paulo I. Cor. 1 F. v. I 6. 5's mortat uou resurgant, neque orisius resurrexit. 'δdsi Christus non refarrexit, a s Mes vestra. Intererat autem Basilidi peccatorum poenas
ad hanc vitana restringere, nec pro animabus separatis aliam pC nam statuet e praeter eam quam dicebat cas pallas esse in corpore, ut sic t berius sui lectatorcs exculto omni metu futuitae poenae ad omnes: nefanditates quas docebat dei lecterent. Ita refert Origenes ipse Traei. 28. in Mattia. Docent, inquit, xon esse alias peccatorumpetuas , avisi trs corporationem animarum post mortem. Nam ut dimittam, numisese fui fame me quod dicitur, adhuc antem tollunt af h miuibus salutarem timorem, qui τeι propter timorem futurarum poenarum servaturife fuerunt a multitudiue peccatorum, umriunt --
daciam impietatis eorum. . 1 . i
XL sinantii in vero ad Resurrectionem quam negabat, praeterea quae supra dixi cap. r. contra Simonem Magum F.6. num.3., &Tona. I 6. 4 li Ol. q. 3. de Res. Uub. I. A a. ubi hanc veritatem fumavi , ec in qua statuenda ab exordio Ecclesiae Apostoli, viri Ap stolici, & subiequenti una i culorum Patres omnes strenue laborarunt 3 inter quos Athenagoras egregium sermonem edidit, ex quo placet modo aliqua lila adjungere. Si resurrectio mortuorum noncsset futtira , maxime quia Deo deesset facultaq nuartuos suscita di, vel voluntas: neutrum autem dici potest. Non primum. Nam qui ad aliquid impotens est, Hi ideo contingit, quia nescit quid agendum sit, vel quia Non est tanta: virtutis, ut illud facere possit: atqui in Deo non est dum uis scientin corporum suscitandoriim , cum enim ea prac uolcac quae nondum sint, ea quoque cogno- 'scit, qive jam resoluta sinit . Nec cst in eo desectus viriuiis ad corpora 1 citanda, si quidem qua facilitate ea creavit, eadem ipsa nil lutita &disperia reunire ac instaurare potest. Ita discurrit etiam Minucius Felix in Octavio contra cilium et mis tam saltus oni iquit, aut bratus est, ut odore repugnare, hominem a Deo, ut primum i
potuit sui, nam se dearmis reformari bit ese post obitum, Hrte orturu uibii fuisse, scat de xibido nasci hcau, ita de nihilo licere
77쪽
reparari 'ria di ilius es, id quod non sit, incipere, quam id quod
fuerit iterare . Tu perire Deo credis, si quid oculis mseris haletibas subtrahatur e Corpus omne, sime reescit in pulverem , flve in humorem
solvitur, vel in e nerem comprimitur, vel in uiri em tenuatur, subducitur nobis, sed Deo elementorum custodia reservatur.
XII. Nec secundum, nempe Deo deesse voluntatem mortuos suscitandi probat Athenagoras. Si Deus nollet corpora suscitare , hoe esset, vel quia injustum clitet, vel Deo indignum: at nec inii stum est nec Deo indignum: quod probat. Si in;ustum, hoc ideo esset , quia injuriam inferret aut crearetris intellectualibus, authrutis animantibus, aut ipsius homini corpori: at ex hoc creaturis intellectualibus nulla infertur injuria, ut per se patet . Nec brutis ,
quia nullus cst ipsis justitiae sensus, & si esset, conqueri juste non ivitent, quod homo qui eis nobilior est, feliciori sorte seueretur . Non animae. Quia si ei nulla fit injuria quidquid insaniat Basilides a quM in corpore corruptibili habitet, multo minus ei fiet, quod tabitet in came incorruptibili. Non denique ipsi corpori fiet
injuria, sicut modo nulla fit ex hoc quod animae conjungatur : imo lucrum reportabit, quod immortalitate donetur. Nec Deo Indignum esse corpora ad vitam reparare, ostendit Athenagoras s quiati Deo indignum non fuit corpus corruptibile condere, multo minus indignum Deo erit illud incorruptibile suscitare . XIII. Aliam rationem ex eodem Athenagora proponam sic :IIonio totus judicio Dei sisti debeti ergo futura est Resurrectio. Aiuecedens probatur. Anima sola putaui non debet ob peccata, quia ea qu.u in cori oris voluptatibus posita sunt per se sola non
perpetravit. Neque inlum corpus, quia legis & judicii vim non
percipit. Totum igitur hominem ex utroque constantem pro suis facinoribus sententiam referre necesse est. Cum autem hoc non fiat in hac vita mortali, ubi malis se i lius omnia prospere cedunt, pios vero premunt adversa, necesse cst ut in fine seculorum media corporum Resurrectione hoc eveniat: unde coircludit Athenagoras : Liquet igitur , quod oportet fecundum Apostolum eorrupti a Uiud di potum in erς incorruptionem , ut viviscatis resurreuiora
mortuis , an quisque referat δεμ ea, quae per corpuigint,sive bona, sic e mala. Qui plura de hoc articulo optaverit, praeter a nobis alis bi dicta, adire poterit Natalem Alexat dre Disteri.a6. Seculi 1. XIV. Astaiebat item, seu verius blasphemabat: Non omnia peccata a Deo dimitti, sed solum involuntaria & per ignorantiam commissa. In hoc errore hunc habuisse ningistrum crediderinta, Montanistas asseientes lapsis post baptisina non esse locum poenitentiae, teste Hieron. La.advdovin. quibus infeliciter adhaesit Tedi
78쪽
iullianus. Cum enim nisi aliquo modo sit voluntarium, peta at vinnon sit, idem fuit dicere a Deo nqn dimitti peccata nisi involtii Hiaria , A per ignorantiam commissa, ac dicere, nullum verst peccatum a Deo vimitti s ut quid ergo clamat Jeremias c.3. v. 21. Co tertimini lii revertentes, oesanao aversioves vesrai' Ut quid c. I 8. v. g. agentibus poenitcntiam Deus veniam promittit dicens: parvitentim egerit geπs illa a malos , quod loeutus fam adversus eam: aim Oego paruitentia ver malo, quod cogitavi ut faceremisi Nonne Ninivitarum peccata erant vo untaria e & tamen quia territi comminatione Ionae egerunt poenitentiam, Deus illis con doliavit Ionae a. v. Io. Et vult Deus opera eorum, quia comessant de .ia fua mala: O misertus es ver malitiam, quam Ioeutus fueratnt facerer eis, O non fecit. tania Basilidis errore agittaemens Alo. L . Strom. De quo infra dicam. m. Dicebat insul er: in homine habitare spiritus diverses juxta varias ejus affect iones cita idem Clemens L. I.Strom. nimi rum animi perturbationes esse quosdam spiritus animae rationis compoti appensos per quandam conturbationem A confusionem e&alias rursus adulterinas &diversi generis spirituum naturas iis adnasci, utpote Lupi, Simiae, Leonis, Ursi, quorum affectionibus , quas anima visione apprehendit, cupiditates, animantium similitudinem contraherent. Ita fabulas fabulis confundebat. Quid autem intellexerit per spiritus diversos excitantes animi perturbationes , ipse novit qui haec semniavit.. Vives in Notis ad cap. 1 I. L. f. de tavit. Dei scribit, Porphyrium unicuique pro prium daemonem strauisse &esse quandam animi partem, nemI mentem. Dosdam vero Platonicos, ait idem Vives, atatas quibus rapimur clamones appellasse. Photinus autem dixit, ad omnia honesta nos impelli genio & numine quodam familiari. Prava vero nostra mente nos culiere&desiderare. Lactantius vero La. Inst. cap. I s. de malis Angelis & damnatis spiritibus tradit esse spiritus tenues qui insinuantes se corporibus hominum, & occulte in vi se sceribus operantur, valetudinem vitiant, moria excitant, som-M niis animas terrent, mentes furoribus quatiunt, ut homines co- gant ad auxilia decurrere ,, ubi non dicit, spiritus malos esse animae appensos , & in homine inhabitantes, & quasi nisum iu h mine o Tantes , sed rantum vult, spiritus malos se intimare , ut homines assidiant trahant, & ad malum inducant, manistam iapassiones excitando, non in voluntatem agendo eamque ad malum c Gendo, sed si anima & voluntas eis consentiat, hocst te ac liberε faciat. Sed has Basilidis insanias & forte alias derelinquamus transituri ad ulteriora.
79쪽
XVI. Η solum observo, quod liaec Basilidis haeresis licet tot
referta fabulis .ac deliri is a quia tamen laxas omni libidini ac imi uritati relinquebat habenas, non paucos adeo obcaecavit, ut ex tincto ejus auctore, non pauco tempore perseveraverit. Eam enim aetate S. Hieronymi grauatam fit iste in Hispaniis, testatur ipso Epist.' modo sa. quae est ad Theodoram, ubi valde celebrat Licinium Beticum, quod ab ea fuerit immunis: Et qnia haereseos, inquit , femel fecimus mentionem, qua Lueinus noster dignae eloquentiae
tubε praedicari potes, qui spurcis Θ per Hispanias basilidis haeresi
aeviente , ct instar pestis O morbi totas intra 'renaeum Oceanum castante Provincias , fidei Ecclesiasicae texuit puritatem, nequaquam
fuscipiens, Armagit, Barbelen, Abraxas, Balsamum , ct ridiculam
Leusiboram, caeteraque magis portenta, quam nomina. inibus a paret, Basilidianos praeter nomen eis celebre Abraxas, alia barbara nomina ad suas fueuitates occultandas confinxille.
Te npqre etiam Theodotii in Insula in irri Basilidianos, ac caeteros similes extitille, resert Polybius in vita S. Epiphanti c. s9., qui omnes instante Epiphanio julsu I heodosii ab ea Insula exulare coacti sunt. Cujus edicii exemplar tale sertur fuisse ,, Si quis Patri,, Epiphanio Episcopo regionis in Triorum non paret, per verba se Divina, exeat ex Insula, bc habitet ubi velit. Si qui autem sunt ,, amici dc filii poenitentiae , ia confitentur communi Patri, quod
se cam sint decepti velinε venire ad unitatem, maneant, ut d ,, ceantur a communi Patre se. Refertque Polybiuia quod clim tale edictum ellet a militibus allatum 6c publicatum, multi ex eis crediderunt Epiphanio, qui vero non crediderunt statim ejecti ex Insula fuerunt s quod verisimile reddit, Seculo 4. desinente Basili-dianae haeresis reliquias in aliquibus delituisse. At mstea succedetatibus seculis generaliter adeo extincta fuit, ut vix illius nominis apud eruditos memoria supersit, Veritate Christiana & Catholica de ea ut de caeteris triumphante. Haec enim velut domus supra firniam petram fundata, irruentibus licet ventis, ac torrentibus iii dantibiis,persistit immobilis munita promista Christi Matili. . v. 24. Omuis qui audit verba mea haec, O facit ea, assimilabitur viro sapienti, qui αδε cavit domum Dam supra petram. Et descendit pluvia , ct vea ruat flumina, ct flaverunt .euti, ct irruerunt in d .mum illam, O non cecidit: fundata enim erat supra petram.
80쪽
I. 'r π AEresis ista, quae ex uno de schola Apostolorum exilite -- perhibetur, ordine temporis Menandri, Salumini, &α A Basilidis haereses pra cestit: quia tamen ipsae censentur rivi ex putrido sonte Simoniano manantes, ideo secutus Epiphanium, Augustiniim, Theodoritum, & alios, illas praemisi . Hujus Auctor etiam apud Veteres dubius fuit, ut ostendi supra Tom.
cap. I. Fia . num. Io. &c. Nicolaitas enim a Nicolao Antiocheno ex septem Diaconis uno, de quo ML6. v. f., nuncupatos fuisse, omnes conveniunt. An vero ipse haeresim docuerit, an ex aliquo Nicolai facto heresim condendi sub ejus nomine occasionem alii sumserint, res sub Judice adhuc est. Nicolaum vere haeresis auctorem faciunt S. Irena uS L. I. adv. Haeres cap. 27. dicens: Nisolaitae magiserum quidem habent IVicolaum , unum ex septem, qui primi ad Diaconium ab Apsolis ordinatijunt L. I .Haerefas. scribens: colaum cum uxorem haberet eleganti Decie . ab ea sibi aliquando temperasse, ut eos imitaretur, quos Deo addictos cerneret: sed non in temperantiam fuam perpetuo coercere potuisse . . . . Cum uxore fas consuetudinem rursus habuisse, es jactare illud ausum, nemine alutem aeternam consequi posse , nisisingulis diebus luxuriae vacet. S. Hilarius cap. acin Matth. ubi ad illa verba: Et fas prophetae erunt, per parenthesim ait ut Nicolaus unus ex septem Diaconibus fuit S. Hieronymus Epist. I. Attendis Petrum, sed ct radam considero. Stephanum suspieis , fed O Nicolaum respice, quem Dominus Apocabo suo damnat sententisi, qui tam turpia ct nefanda commen-ιus es , ut Nicolaitarum haeresis ex illa radice nascatur: quod repetit Epist. 8., & Dialog. adv. Luciferianos. Idem sentiunt Tertullianus L. de Praescript.cap. F., Philastrius L. de Haerescap. f., Cassiamnus Collat. 18. cap. 16., Itidorus L. 8. Originum cap. s.&alii. II. Alii vero Nicolaum ab hac noxa liberare volunt, & dicunt, Nicolaitas nomine illius abusos fuisse, ejusque sententiam & factum in pravum sensum detorsisse, ut tanto nomine impurissimam. Dctam ornarent. Inter istos eminet Clemens Alex. L. a. Stromata pag. 3. I. &L. 3. pag.318., ubi Nicolaum ab impura haeresi iterum