장음표시 사용
51쪽
iii INDEX CAP ITU LORU M, oee. CAPUT XXI.
Aregrinis doctrma Authoris Vitie Claustralis asserentis, Praelatos Regula fium non posse de subditorum peculio disponere absque eorumdem ossensu. . 276
Diluitur sophi a multitudinem obtrudens Regularium peculio utensium, O exiguum numerum eorum, glii. perscctam communitatem servam. 28
52쪽
E TAPos TOLICARUM CONSTITUTIONUM M.
Apostolica Romanae metesiae sollicitudo in Disciplina μη .sica integra eufodienda . Decreta , ct Constitutionei
quae pro asserenda exacta rerum communitate perpetuo edidit. I. R Ntequam de causa ipsa dicere instituo , pauca praefari ex- a pedit. Et principio Titulus operi impressus mihi est a
in A. cuiusque censura vindicandus . Epigraphes isthaee Desensio Decretorum m. utrisque adversariis invidiam creare videtur, eiusdemque Romanae Ecclesiae veluti oppugnatores , hostesque traducere .& carpere . At , ut scopulum hunc declinarem , non in Auth res , quos veneror , suspicioque , quorumque nomina alto praetereo silentio, sed in eorum libros Defensio haec nostra instructa unice est . Quoties igitur evidenter ostendero , sicuti me ostensurum certo confido, & spondeo, Vita Clauseratis errores. , non modo Ecclesiae Romanae doctrinae adversari, verum etiam Ecclesiam ipsam ludibrio, & derisioni Tomo I. Α P
53쪽
α Defensio meretorum Concilii Trid. m.
propinare, nihil est quod vellic re quispiam Priefatum titulum iure vi
II. Alterum, quod praeloquor, est, me hoc in capite haud fore de seripturum Conciliorum incrctas pontificum Constitutiones , quarum perpetua voce Ecclesia Romana clamavit adversus diram peculii Μωnistici eorruptelam. Paucis haec .mni in praesentiarum perstringam , insta relaturus ejusmodi documenta omnia fide summa. III. In hae autem prima Dissertatione duo praestabo. Alterum EmRORES Vitae Claustralis adversus Ecclesiae Romanae doctrinam r alte rum ealumnias adversus proximi famam spectat . Haec seorsim discuistienda, ut Causa princeps ab extraneis tricis seiuncta , clarius sae iliunque eonstitui pleno in lumine Valeat. Ambo Authores , tam praefataeniae Claustratis , quam Vindiciarum Reyularium m. cum nec latum unguem Diseiptinam Apostolico Monssicam, quam oppugnandam susceperunt, loco dimovere suo potuerint, in gravissi mos errores lapsi sunt, ut licitum privati pee ulli usum propugnarent. Pauci illi laxioris Ethices Arbitri, qui olim pro peculio stetere, vetitum illud Eeclesiae legibus esse omnes lassi sunt, at lcges illas non obligare Claustrales omnes autumarunt vel ob taenobiorum penuriam, vel ob Superiorum negligentiam, qui omnia necessaria de communi porrigere subditis prae termittunt. Hos praetextus, caeterasque omnes excusationes , quae alle gari in peculii favorem solent, penitus convellit Disciplinae Amstilleo. Monastica Author tanta evidentia, ut nulla evadendi rima pateat. Hi ne
est, quod Novissimi peculii Monastici defensores Magistri , communi
Casu istarum contempta doctrina, ut inepta ad peculium vindicandum Claustralibus, novas, atque omnino contrarias vias hactenus incognitas, & turpium errorum plenissimas arripuere. Conciliorum Decretis, Apostolieis Constitutionibus de medio penitus sublatis , ore rotundo , non compresso oscilla pernegante ς, aut Regulaς Monachales, aut Concilium Tridentinum, aut Clementem VIII. aliosque Romanos Pontifices rerum communitatem peculii expertem praecepisse . Quare oppo tunum duxi, antequam causam ipsam ingredior, Vitae Claustralis err
res perstringere, reiecta, in huius operis calce, Dissertatione Apologetica adversus singularia errata Vindiciarum , ne plus iusto in ipso limine lectores detineam. His delibatis, ad id quod instat.
54쪽
Dissertatio Primis Praeliminaris. I, V. q. - .hA .es ..indelicae persectionis perpetuum d* δ'' ῆς
visitum, Romanae Ecclesiae, quae columna est , & firmamentum vertia talis, sartum tectum custodiendum consignavit Deus Optimus Μaximus Et quoniam istius divinae persectionis basis Paupertas illa est bo norum omnium exacta communione fulta, quam Christus consuluit ,
Quam Apostoli, & Chfisto ipso in terris degente , & post illius ad Patrem regressum exsecuti sunt ipsi, & in posteros veluti ex asse haereis des derivarunt; iccirco Ecclesia Romana non sollicitassim , non vigilantiae pepercit, quo depositi sibi commissi leges adamussim impleret . Nullum illa non movit lapidem , ut istius Apostolico Monasticae coinmunitatis observantiam promoveret in peculiaritatis corruptelam seve-gissimis, oportunitate dat x, constitutis poenis . Quatuor inter triginta sex Monachalet Regulas, quae praes tam communitatem , pulso pecu lio, praecipiunt, solemniter confirmavit. V. Decreta Clementi I. & Urbano I. pontificibus Summis salso ad. iudicata, aliaque plurima, quae celebris Gratianus in suo Decreto congerit in communitatis serve adae praesidium , & ad peculium Monasti.
cum exterminandum lata, piae iei eo. Pervetustus Monachorum praetex
tus peculia tegendi sua, semper fuit Praelatorum indulgentia , & potestas. Quare Concilia Lateranensia III. sub Alexandro III., & IV. sub Innocentio III. Claustralium Superiores facultate concedendi Monachis peculii destitutos manifestarunt, gravissimis in Abbates constitutis poenis, si laxandae Apostoli eae communitatis observantiae occasionem , qui Lquam peculiare subditis concedendo , porrigerent . Quae in Conciliis Lugdunensi X. & Constantiensi, aliisque plurimis pro reparatione Monasticae Disciplinae acta sunt, Eruditorum neminem latent. VI. Monastica Disciplina vires instauraverat suas ex severissima Mendicantium paupertate usquedum in primevo suo vigore eadem floruit. Uerum hac pariter remissa, & in dies ad extremum , his maxime duobus postremis taculis, collabente, sollicitudinem , vigilantiam , studiumque suum duplicavit Ecclesia , quo extremis malis extrema OP poneret remedia . Sigillatim itaque perstringenda quae huc pertinen Deeleta ab Ecclesia lata. --. VII. Primum omnium celeber ima est Congregatio, quam Paulus ID. Pontifex Summus instituit . Quatuor selegit Cardinales sapientia, mQ'
55쪽
4 Defensio Decretorum Concilii Triae M.
remque integritate praestantissimos, nimirum G parem Comaren is Uenetum , Ioamem Petrum Carassam Neapolitanum, Iacobum Sadoletum Mutinensem, Regmaldum ritum Anglum. His quinque adiunxit Praeli tos doctrina itidem, ac probitate ornatissimos. Fuerunt autem Frederiacus Freginus Archiepiscopus Salernitanus, His omus Alexander de Misa ta Archiepiscopus Brundusinus, Ioannes Matthaeus Gibertus Episcopus Ueronensis, Gregorius Corbesus Abbas S. Georgii Venetiarum, & Thomas Bassia O. P. Sacri Apostolici Palatii Magister. Huic sapientissimo Collegio imperavit Pontifex Summus, ut omni mundano respectu abscisso, di quacumque humana ratione posita, ex animi sententia ea omnia patefacerent, quae coram Tremendo Iudice Deo, ad cuius Tribunal illo rum conscientias appellavit, pro convellendis Ecclesiae morbis, immi. nentique malorum ruinae reparandae opportuna, & consentanea fore existimarent. Sic illi ipsi in scriptione, quae MSS. in Bibliotheca Uatica.na asservatur, quamque integram publici iuris secit Natalis ab Alexandio in sec. xv. & xv r. ar. I 6. praefantur. Certissimam hujus divina seu-υut niecturam nos facere valemus, quibus SANCTITAS TUA ad se
bita ratione, tibi Animaremus abusus illos gravissimos, videlicet morbos , quibus iam pridem Ecclesia laborat, ae prasertim Romana Curia, quibus ectum prope est, ut paulatim, ae sensim ingroescentibus pestiferis mora
his, magnam hanc ramam traxerit, quam videmus. Et quoniam SAMCTITAS TUA SA/itu Dei erudita . . . . probe noverat prιncipium ho rum malorum inde fuisse , quod nonnulli Pontifices P decessores tui pru- Nemra auratas, ut inquit Ammius Paulus, Garema, ne sibi Magistros ad desidena sua, non ut ab eis discerent quid farere deberent , sed tit eorum Rudio, CV ealliditate inviniretur ratio, qua liceret lia quod ιι bene . VIII. Animadvertas hic velim, principem causam, quae extremam
malorum cladem Ecclesiae parat, benigniores esse Theologos, qui vanis distinctiumulis nummorum aestuanti cupiditati , explendaeque ambitioni indulgendum exquisita calliditate docent et qui sub illudentis benignitatis lenocinio Divina miscent humanis, sanctionesque Evangelicas infucant νcarnisque appetitionibus attemperant, inflectunt , supponunt. Sed initae viae insistamus. Inter gravissimas Ecclesiae calamitates Gauseratium Re- Iaxatιonem adnumerant, exaggerant laudati Sapienti imi patres . Quod
56쪽
Diisertatio Prima Praeliminaris. s
vam tantae auferendae corruptelae designatum remedium 8 Abolendos omanes Conventuales, seu relaxatae disciplinae Clauseratis suggesserunt ; hae tamen adjecta cautione, ne cuiquam iniuria fieret o quod facile praestari
potest, si , illis facultate recipiendi iuvenes adempta , in solis Coenobiis
resormatis educari Novitios decernatur. En illorum verba. Alius rebu-fus corragendus es in ordinibus Religiosorum, quod adeo multi deformati sunt, ut sinu scandalo faecularibus, exemploque plurimum noceant . COMVENT ALEI ORDINES ABOLENDOS esse putamus omnes , non tomen. ut alicui fiat injuria, sed prohibendo, ne Novisios possent admittere. Sic enim sine nullius iniuria eito delerentur, o boni Religio eis substitui
possent. Nune vero putamus optimum fore, si omnes pueri , qui non suur profus, ab eorum Monasteriis repellerentur. Hoc saluberrimum remedium non ita pridem indiea.erat Doctissimus Cardinalis Caietanus a. a. q. 189. ar. s. ,, Hic error in multis hodie viget locis, dum dantur pue is ri, & puellae Monasteriis Religiosorum, seu Religiosarum vitae com is munis L seu relaxataei qui vulgo Conventuales, seu Claustrales appellan- ,, tur, quo fit ut reformandi numquam resormari possint, dum transgresiis fores vitae regularis nutriuntur, ae augentur. Unde sanciri deberet , ne,, ullus puer, nulla puella possit Religioni tradi, nisi ubi vere vivitur reis gulariter. Sic enim aut extinguerentur irregulariter viventes , aut reri sormarentur vexatione dante eis intellesium. Hoc ipsum confirmit ars. intus isse, qui es inducere ad Utim eιn-ntualem seu laxam in es actus ex genere suo malus, quoniam inducitur quis ad vitam reprehens tem . . . . Unile vituperabile es non foliam in cere , sed etiam ingredi , o recipere ad vitam irregularem personas utriusque sexus, quamvis Ecclesia hoc toleret permissis . Consule Disciplinam Anostolico-Monasticam Disi. V. cap. XIII IX. Concilium Tridentinum fess. a s. de Regialar. Reserm. tria edidit Decreta. In quorum prima Vitam communem tanquam basim, ac primum universae Monasticae disciplinae sundamentum praeeipit . In altero peculia vetat, & Superioribus omnibus gravi praecepto inhibet , ne illa subditis Permittant. In tertio definit, in quolibet Coenobio illum dumtaxat Religi iasorum numerum admittendum, qui ex communi Patrimonio ali possit ut sic omnis habendi peculii auferatur occaso. X. S. Pius U. duas edidit Cotistitutiones. Alteram Illa nos. Alteram
57쪽
6 Defensio Dee, etorum Coneilii Trid. cte.
Ad extirpandos &c. in confirmationem exactae rerum communitatis a
Claustralibus servandae. Uerum primus, post Tridentinum Concilium , Pontifex, qui ultimos intendit nervos , ut juxta laudati Concilii praesetiuptum Reeulares reformaret , fuit Clemens Papa VIII. Anno quipper 399. die χo. Iunii, & anno I G2. die I9. Maji duo emisit Decreta , quibus cavetur, ne Iuvenes ad profitendam Religionem recipiantur, nisi in Coenobiis, in quibus, peculiis sublatis, rerum communitas , & Reis gulae, legumque observantia vigeat. Alteram edidit Constitutionem anno I 399. quae est 6o. cuius initium est Nullus omnino m. Quo Tridemini Comitii mereta de PAUPERTATIS VOTO eumdιendo m. In hac celeberri. ma Constitutione explicat Tridentina Decreta, quae paupertatis Monasticae vota, & universae Disciplinae Regularis instaurationem spectant .
Exactam rerum communitatem novo praecepto confirmat , eamdem ubvidius exprimit e peculia quaeque etiam sub latebra deposivi vel eusodia
diris devovet i latum a Τridentino Superioribus mandatum, quo cavetur, ne peculia subditis permittant, confirmat r quamcumque Superio Ium licentiam, dispensationemve in hae materia nullam irritamque declarat : jubet subditis, ne fidem admireant Superioribus, etiamsi asseUein rent, se posse peculii usum concedere : vetat denique Regularibus a. liisque omnibus, ne Decreta sive Tridentina, sive sua interpretari, aut laxare sub quocumque praetextu audeant.
XI. Paulus V. anno 16os. in sua Constitui. IX. quae incipit μctissimus in Chrisο mire , Decreta Tridentina , & Clementis VIII.
quae vitam communem iubent, confirmat e inculcatque potissimum, ne maior numerus Religiosorum admittatur, quam is, qui ex communibus redditibus sustentari queat, ut omnem habendae peculiaritatis radicem praecidat. Studium, quo Pontifex iste omnibus Regularibus recipiendi Novitios prohibuit iuxta Decreta Clementis VIII. iis Coenobiis exceptis, in quibus persecta communitas & Disciplinae observantia vigebat,
compertum omnibus est, exploratumque.
XII. Urbanus Papa VIII. omnia Decreta Clementis VIII. pro reis form. Regia. inseruit suae Cons. 28. de Regul. Apost. m eiectis. Eaque confirmat, singulariter illa, quae vitam communem spectant : & conceptis verbis damnat cavillationes , quibus se habere peculia Claustrales asserebant, ex Praelatorum dispensatione, ad eorum nutum , ad usum
58쪽
Dusertatis Prima Praeseminaris. 7
sacti, & titulo depositi vel eustodiae, quae sunt vetustissim reluatorum Claustralium effugia toties a Conciliis penitus condemnata. XIII. Innoeentius X. & Alexander VII. non modo Tridentina, de Clementis VIII. decreta confirmarunt , sed novis editis Constitutioni. hus, rerum communitatem & Disciplinae Regularis reformationem totis viribus promoverunt. XIV. Post Clementem VIII. caeterosque Romanos Pontifices , qui pro instauranda Monastica Disciplina sedulam impenderunt operam, IN. NOCENTIUS XII. primas sibi vendicat . Cognita plurium Claustralium Decretorum Tridentinae Synodi, & Clementis VIII. inobservanalia, ultima poenarum severitate eos mulctavit. Facultatem recipiendi Novitios ipsis ademit, quod in Coenobiis ad id munus designatis neque communitatem exactam, neque disciplinam vigere publica fama rescio visset. Hoc tremendissimum sterilitatis supplicium , quod poenae mortis a comparatur, plurium annorum spatio luisse Claustrales laxioris Disciplionae universa Italia testis est. Diuturna poenarum severitate experrectos sese aliquantisper ostendere studuerunt eorumdem plures. Crumenas privatas se dimissuros, & exactam rerum communitatem suscepturos spoponderunt, si, supplicio soluti, beneficium recipiendi ad Religionem Novitios assequi possent. Annuit Clementissimus Pontifex, hae adiecta conditione, suisque Deeretis anno I 693. latis inserta . Postquam vero Regularem ob se antiam. σ signanter quoad EXATAM VITAM COMMUNEM, eum effectia sabili tam fuisse tam ex eorumdem Superlarum G
neralium , seu Prminetalium relatione , quam Praeposui, edi Fratrum in
praefatis Consentibus degentium IURE IURANDO FIRMATO NITI
MONII, nee non per secretas informationes, atque etiam ubi opus fuerit per Apinolicos Visitatores ad Me sperialiter deputandos, eidem Gera Con gregationi su temer eonfiterit; TUNC SANCTITAS SUA redietam licentiam, qua hactentis di sit, Novitios ibi recipiendi benigne eoncedet . S ncivit insuper, nullos in posterum erigendos Conventus NISI SUB
EXPRESSA OBLIGATIONE EXACTAE VITAE COMMUNIS. Deniquo, ne amplius larva consuetudinis, aut silentii , & tolerantiae Eeclesae latebra se se tegere umquam possent collapsae Disciplinae Claustrales, Cardinalium Collegium erexit, seu iam erectum confirmavit , ut vocem perpetuo exaltaret adversus peculii Monastici corruptelam. I. nitium
59쪽
nitium Decreti praefatae erectionis est : Debitum Pamralis offidit m in Omnis Transiressoribus V O FALSOQUE PRAETEXTU sum TII NOSTRI se se excusandi occaso penitus praecidatur.
XV. Missis plurimis aliis Decretis Sac. Congreg. quorum infra men tio fiet, tria hine colligas velim. Alterum, Ecclesiam Romanam, duo bus potissimum ultimis saeculis, qua Concil1Orum Uecretis, qua Pontia ficum Constitutionibus, qua poenarum extrema severitate in id suas eon. tulisse curas, & sollicitudinem, ut Claustrales ad abigenda peculia , exa actamque servandam communitatem revocaret. Vix aliam licet designare legem, cuius tanto studio, tamque acerbis suppliciis observantiam promoverit. Alterum, Claustrales ipsos hodiernos re ipsa non assequi facultatem reeipiendi ad Religionem Novitios , nisi SACRO IURE IURANDO in
Coenobiis emittendae professionis exactam rerum communitatem , cuiuiaque peculii expertem , & universae Monasticae Disciplinae vigere obser vantiam testentur . Neque nunc reponas , iuratam hanc communitatem commentitiam esse, atque periuriis obtineri privilegium perpetuandae r laxationis ; quoniam Dicta haec eum sint, nostra haud interest discutere XVI. Serio nune innimo secum Lector reputet, quid amplius praestare Romana Ecclesia poterat , ut Claustrales ad pristinam revocaret Disciplinam 8 Numquid poenas graviores constituere 'Numquid firmiori vinculo, quam sacro iure iurando servandae communitatis legem muniret Quid plura. Cum iusta laudata Decreta referam, tum magis comis pertum fiet , verbis adeo perspicuis, formulis adeo decretoriis esse illa concepta , ut omnes adversariorum sophisticae cavillationes in fumum abeant. Tum siquidem provocabo illos, ut vel unicum designent verin bum, quod sive ad praecipiendam communem vitam, sive ad vetandum peculii usum ex Praelatorum venia revocabiliter concessum , necessarium sit , quodque tum a Concilio Tridentino , tum a Clemente VIII. incitatis Decretis adhibitum non fuerit . Id si praestiterint , de sententia dee edere velim . Quare aut negare illi Ecclesiam posse praefatas lege rogare, aut concedere easdem rogasse, astringentur. Hoc autem praeinoni tum lectoris menti animoque est ius infixum si oportet, ut facilius assequi controversae statum valeat. C A-
60쪽
Dissertatio Prima Praeliminaris.
Specimen doctrime operis inscripti
I. A Ntequam deformem GauDratis Vitae faciem depingo , admonere
lectorem magnopere interest , me sequentibus capitibus confirmaturum propriis Adversarii verbis fore quaecumque in praesens obiter dicturus sum. Quod iccirco praemitto, ne quis suspicetur errorum po tenta , quae hic enarrare aggredior , aut plus justo exaggerari , aut ad invidiam odiumque illi errandum augeri. Ad rem ergo. II. Universum Vitae Claustralis opus tributum est in partea tres . Secundae dumtaxat partis, quae universi operis princeps est, quaeque tota in Voti paupertatis Monasticae explicatione occupatur, capite hocce specimen levi manu adumbrabo. Haec porro eo unice spectit , ut evincat numquam in catholica Ecclesia exactam rerum communitatem obtinuisse. Hic praestitutus operis scopus & meta, principium & finis . Quare primi principii loco eonstituit illius Claustralis Vita Author, communiatatem Apostolici Collegii desaiptam a Luca Evangelista Ael. 2. ω' 4. nec perfectissimam, fuisse, nec perfectam ἔ pag. ao4. sed similem dicendam cantendit illi, quam collapsae Disciplime Regulares servant ἐν Αὐpostolici coetus Alumnos ex Apostolorum licentia sua habuisse privata peculia docet , non secus ac modernos remissae Monasticae obseris vantiae cucullatos . Hos esse evangelicae paupertatis Heroes propugnat,
qui suis privatis crumenis lateri haerentibus ceu exquisitissimis penteilli vi Vidisque coloribus Apostolicae communitatis imaginem reserunt, exprimuntque . Nec tibi in mentem veniat obiter tae ab eo diei . Sed hie cardo est primus, cui tota vertitur machina, & a principio ad finem recurrit. Mirum quod in designandis Monasti ei peculii primordiis Caramuelem in repetenda Probabilismi origine aemulatus non sit i & quem admodum hie Angelos Probabilis is, ita ille peraliarsas & prostrietarios OOsdem ab appetitu propriae dignitatis & pulcritudinis similitudinem du- Tomo I. B cens,