장음표시 사용
71쪽
Dι ensis Decretorum Concilii Trid. Oc.
m. Idem adfirmant Basilius, Chrysostomus , Benedictus, Hieronymuς. omnesque tum Patriarchae Regularum Μonachaliam institutores, tum e teri Patres. IU. Maximum, quod adversus hanc Apostolicam communitatem o ponit commentum , sequens est . Accedit Hierum longe gravius , quod si haec omnia contigissent, Romanos aut Iudaeos in suspicionem tanto apparatu ad laxissent, quas aliquid adversus Romanum Imperium Iudaicamque Remis publicam molirentur homines Haec rescripsi, non ut refellam , sed
ut deridenda proponam . Nullus quippe disputandi finis esset, si vellem ubique persequi hominem ineptus illudentem, & cavillis ineptientem Tenuem victum, & vile tegumentum illorum pauperum, qui, digitiis
contemptis, uni Deo inserviebant ceu Apparatum adeo immensum exaggerat, ut ad Romanum imperium exterminandum , Iudaicamque Rempu-
Llisam submovendam destinatum , Romani Senatores suspicarentur . Dicendum itaque spergit Author J in eo sui se primorum fidelium communem vitam, quod familia sngulae accepta ab Apos is pretiorum ex dici. tum largitate provenientium portione, propriis proetiderent indigentiis , Mi que de necessariis confiderent. His verbis depingit deformem illam communitatis imaginem, quae in Coenobiis collapsae Disciplinae obtinet, ubi , tributa certa pecuniarum summa, quam vestiarium vocant, snguli reliquasbi propria industria conquirunt. Si primaevi fideles singuli de necessariis si consulebant, quid instituti fuerant septem Diaconi, ut huic communi omnium provisioni invigilarent ρ Nullum ergo erat illorum ministerium
Falsus ergo est Textus Sacer Dividebatur autem Friniis, prout cuique o- pM cap. q. v. 3s. Sed instat Adversarius. Res erat supra decem homi lim millia praeter pueros, faminas pascere, vestre: aliis cauta, Hiis tunicae , aliis pallia , alia aliis fuissent Iubminimanda di immo oes minis, aut laetentibus, aut pinnantiblis, aut puerperis , nedum papillis , atqtie lissantibus fuisset providendum , ρπα omnia perquammaxime Apostolos a Meuisset. Quorsum haeci Ut e sacro illo ecillegio bono. rum communio penitus eliminetur λ Eo sane tendunt relata verba . At hoc cum Scriptura Sacra apertissime pugnat. Quid ergo λ Ut undique Magistrum Claustralem premam, plenoque in lumine gravissimum illius eris rorem, quem verborum involucro tegere studet, constituam , duo distinguo. Unum, communit iis naturam, & substantiam: alterum, formam,
72쪽
modumque eiusdem exequendae communitatis , spectat . De serma, qua executioni demandata suerit bonorum communium partitio , non aliud nobis Scriptura narrat, nisi septem institutos fuisse Ministros , qui ei uia modi bona omnibus distribuerent, prout cuique opus erat . Utrum postea hi Ministri singulis personis , ac singulis familiarum Rectoribus : utrum honorum portionem in peeunia, vel in re vestiaria, & cibariis porrexerint, Scriptura Sacra aperte non disserit . Communis Patrum omnium traditio est, septem Diaconos victum & vestitum in specie distribuisse singulis , Seriptura ipsa suffragante. Dividebatur autem fetulis , prout cuique opus erat. M. q. v. 33. Nec mirum hoc videri Magistro Claustrali deberet, si propriis oculis spectat, non decem, sed centum millia Religiosorum, qui in suis partiti Coenobiis ex uno pascuntur cellario, &ex uno vestiario induuntur. Verum, ut illius erroris gravitas evidentius, pateat, nullum mihi cum ipso dimidium super serma, qua septem Diaco ni bona communia distribuerint: fuerit illa in pecunia, aut rerum distributione exercita. Eum, qui magis sibi arridet, modum Adversariuet se ligat: essentia, natura, seu substantia communitatis spectanda est . Haec porro in hoc sita erat, quod omnia bona erant communia,& de communi singulis providebatur . Quae autem de communi accipiuntur , sive in specie, sive in pecunia , nemo ratione praeditus peculium dixerit. . Substantia illius communitatis erat , quod nemo illorum sibi retinebat cen
sum vitalitium, aut minimam bonorum partem peculiarem , praeter u num Ananiam morte percussum . Quae singuli manuum labore , aliave
industria lucrabantur, in communem tiliam vioriferebarie. Icci reo Perfecta ,
& perfectissima fuit communitas illa . Cur negat Magister Claustralis perfectam illam extitisse bonorum communionem ρ Causam edisserat . Quia, contendit ille, praeter portionem de communi acceptam , habebant insuper ex indulgentia Apostolorum peculia privata , quemadmodum hodierni Claustrales, praeter victum, & vestitum de communi cotilatum , habent ex venia Praelatorum suos census vitalitios , suas pec nias, praedicatione, lectione, aliave industria partas, quae reapse non incommunes Fratrum usus, sed in peculiarem utilitatem fratris illas acquirentis cedunt. Hoc peculium originem trahere, inquit ille, ex Coulegio sacro Hierosolymitano a Luca descripto , a quo perenni saeculorum omnium traditione in hodiernos Clata rates perminavit . Lehic
73쪽
11 Defeno Deci e torum Conrigii Triae cte.
hie est illius gravissimus , atque turpissimus error severa plectendus
V. Neque veritus ille est in tanti erroris praesidium asciscere aut horit tem Cl. Thomassini, qui in sua Discis. Vet. σ Nov. tib. I. eap. I. n4. haec habet. Qui enim Chrsi fidei accedebant, tum incunctanter haere. ditates, latifundia sua distrahebam , pretiumque in eos Hspensabant
quibuscumque, quovis opus esset, o ad eism modum communta erant omistitis. Ubi quano in his verbis peculii privati vola ' Quid, quod vitae Clauis is errori faveat ρ Praeter quam quod haec Thomassimi peri ha se prae eise accepta, impedita est . Praeserre quippe videtur , fideles ipsos bona dispensasse Collegii Apostolici alumnis, quod Seripturae repugnat. Quare eontinuo ibidem subdit Eruditus Author. Ideo, G ad pedes Ap solorum effundebantur pretia rerum, qua dividebantur, ut o ab eis ea fieret pιadi pensatis. Accedit, quod hoc eodem capite n. VIII. conceptis verbis persedum illam communitatem fuisse scribat . Testatur Laeas in Actis, suppeditarum cuique fuisse quo egeret, atque ita eguisse neminem. Dividebatur singulis &e. Hanc ille Apostolis propriam laudem υ dicat, providentiam, ut eum animo er voluntate paupertati Ruderent : nee proprium quidquam retinuissent, nulla tamen re necessana docerent. Caeterum , si
quis scire eupiat, qua sne eritate Matister Zia Clauseratis alleget D ctorum authoritates, legat Thomassimum ipsum p. I. lib. 3. cap. 2I. u. bi ex instituto peculium Monasticum improbat. VI. Non minus festivum est. & Iepidum quod in favorem peculii ex communitate Apostolica inserunt quidam alii . Inquiunt e Communitas illa Consilii erat, non voti, aut praecepti. Dominium ergo habebant fi deles illarum rerum. Ergo nihil ex praefato Lucae textu aut contra peculium Monasticum, aut ad evineendum exactae communitatis debitum , eruitur. Duplici ex capite sponte corruit futile sophisma. Et primum , communis est Patrum, & Theologorum sententia, Apostolos, primaeVOLque Apostoli et Collegii alumnos a Luca descriptos, paupertatem vovisse. Paucos hic obiter indicabo. S. Hieronymus Epist. 8. ad Demetr. An nias, m Saphira dispensatores timidi, imo eoiae duplici, ideo tandemn ti, quia post votum ab Ierunt quus sua, or non eius, cui semel ea --Wmm, partemque μὰ iam aliena subsantia resemantes. D. Augustinusio m. V. de verbis Apost. Dum ex eo, quia promiserat, partem subtrarit,
74쪽
Dissertatis Prima Praeliminaris. 23
Derilegii damnatur, fraudis r Derilegii quod Deum in pollicitatione fefellerit r fraudis , quod integris muneribus portionem quamdam putatierit subtrahendam. s. Ioannes Chrysostomus hom. 22. in Ae . Amst. Quare Me fretra Voluisti habere Oportebat initio habere, o non promittere r ne autem postquam consecrassi, majus sacraugium commisisti . S. Grego
quas possea iactus persuasisne Diaboli subtraxit. Legantur S. Basilius frem.
r. de Insilia. Monach. S. Athanasius serm. de passon. o Cruc. S. Gregorius NarianZenus Carmin. de Virg. prac. Cyprianus lib. I. Testa. e. 3o. Cassianus cou. I 8. cap. 7. aliosque, quos citat Cornelius a Lapide in cap. 3. Ac . v. a. D. Thom2s a. a. q. 33. Q. q. ad 3. Apostoli intellia guntur υουἰsse pertinentis Gemonιι flaim, quando Chrisum retietis omnibus sunt secuti. Quid plura. Non modo communiter Sacrae Scripturae interpretes Catholici, sed vel ipse Beeta, inquit citatus Cornelius, hane veritatem fatetur. Hoc itaque ex capite ruit obiecta cavillatio . Sed, ut
labatur etiam ex altero: fac communitatem descriptam a Luca Evangeli.
sta non voti, aut praecepti, sed meri consilii suisse : fae primaevos fide. les dominium illarum portionum habuisse, quas de communi accipiebant. Quid heine Sanctissimi Patriarchae Regularum Monachalium Institutores
selegerunt exactam rerum communitatem descriptam a Luca Evangeli ita tanquam exemplar paupertatis , quam sub voto observandam proponunt omnibus suarum Regularum Prosessoribus . Servaverint primaevi fideles persectam illam honorum communionem sive ex consilio, sive ex voto,
quid inde Numquid quia illi non voverunt paupertatem , nec Mendi cantes Fratres Claustrales eam vovent Quid ineptius , quid sutilius PMissis ergo vanis cavillationibus, Spiritus Apostolicae communitatis spe. Elandus est, in hoc stus, ut iam dixi , quod omnia omnino bona erant communia. Et hanc perfectam bonorum communionem in omnibus Regulis Monietalibus descriptam profitentur Claustrales. Haec est totius
VII. Altera Claustralis nostri periodus sub examen veniat . Chrsum inquit J Ino perfectissimam communionem re , oe facto eum suis Ainposolis coluisse res compertissima est, o aliter sentire scelus est o religio. Ita ne vero Unde colligit Christum , & Apostolos exactissimam servasse rerum communitatem Non ex Actibuς a Luca descriptis, quo-
75쪽
a Defenso Decrerorum Concilii Triae cte.
rum communitatem nec perfectissimana, nee persediam fuisse scribit . Unde ergo In Evangelio extrema Christi paupertas narratur , communis vitae forma conceptis verbis non describitur. Sed quod caput est, edisserat. Α- polioli fuerunt ne istius communionis perfectissimae cultores , vivente Christo tantum o an etiam post ejusdem ad Patris abitum Si primum tergo Apostoli, postquam dic Pentecost ac piati memini se iiii in sanctci ,
eontinuo a persectissima illa rerum communione, quam cum Christo servaverant, descivere. si secundum et emicuit ergo , non perfecta modo , verum etiam perfectissima rerum' communitas in Sanctissimo illo Coetu , quem regebant Apostoli Hierosolymis. Praeterea, si communitas descripta a Luca M. a. neque persectissima, neque perfecta est : Numquam ergo fuit, nec est in Catholica Romana Ecclesia sive pei sectissima , sive persecta rerum communitas peculii experso Vel communitas, quae nunc penes Regulares Resormatos, Dominicanos, Franciscanos, Carmelitas , Carthusianos, caeterosque viget , perfectior est communitate Apostolica a Luca descripta . Haec namque omni privato peculio caret. Sed quid amplius in quaestione torquemus hominem semetipsum propriis anti logiis ecnficientem, & ubique sub proprietatis onere labantem.
V Ill. Paucis CENSURAM erroris perstringimus. Persectae & Perse diissimae rerum communitatis forma , quam Ecclesia Romana perenni Conciliorum, Patriarcharum, & Pontificum traditione Regularibus servandam proponit, communitas illa est , quam S. Lucas Evangelista describit cap. a. oe 4. Ergo falsa, erronea, scandalique plena , Scripturae Sacrae, Conciliis, patribui, & Theologis omnibus, atque adeo universae
Ecclesa: contraria est doctrina Vitae Clausralis asserentis com vitatem descriptam a Luca Act. c. a. σ 4. non fuisse nec perfectissimam, immo nec persectam. Textum, quem ex Cl. Thomassino obtrudere non vere. tur, praetereo : nil quippe ex eo erui in tanti erroris praesidium valet. Legatur Thomassinus p. r. M. 3- ς p. 1 I. n. 9. sed potissimum p. r. lib. 3. e. 2I. Legantur omnes Scripturarum Interpretes, Patres, & Re gulae Monachales.
76쪽
as Dissertatis Prima Praelims o aris.
ERROR SECUNDUS VITAE CLAUSTRALIS.
Peculii privati corruptela serpebat in Apostolico Collegio Hierosobmitam.
I. I ΙΤΑ Claustralis a. pari. Dissert. 2. cap. 7. pag. 243. Equidem I temur, planum esse Sant os Patriarchas Augustinum o Benedictum omnium bonorum communitatem, in AE IN S Apostolorum descriptam, eorum Regulam profitemibus praecipere . At ROTUNDE NEGAMUS PERNE GAMUSQUE , vitam communem, quam Apostolortim exhibent Acta , t Iem, tantamque fuisse , qua cuiusque PECULII EXPERI FORET CASSA. Item Disser. V. cap. I. pag. 363. Primis Chrisi Fidelibus, qui nempe Hierosobmae ad Petri solatorum Principis Praedicationem eonversi fuerant, quique, ut in Actibus Aposolorum legimus, propria fecerant communia, indultum fuisse, ut PECULIUM haberent, ex iis quae initio Mius II. Partis diela sunt facile dignoscitur. Lege' pag. 3o9. pag. 39o. & alibi passim .
ΙI. Hic secundus error primum dee Iaxat, A confirmat. Hi duo e
rores sunt universi operis Vita Clauseratis pupis & prora : hi duo primi Cardines,quibus tota volvitur Claustralitatis machina . Quaeris, quo vade, quo sponsore, hoc anile delirium in publicum afferat' Non alio, quam suo ausu,& aliena ignorantia . Universa quippe Ecclesae authoritas contra clamat, ut mox dicam. Duos tantum Apostolici Collegii Alumnos peculium habuisse legimus. Primus suit Iudas, qui loculos habebat privatos, vestiri finquit Alardus Gazaeus in Cassianum lib. 7. de spiritu philargyae cap. 23. J proprium peculium ex denariis, o eis obnis, quae apiis, o devotis Domino mittebantur. Haec est prima inter Christi Alumnos privati peculia tenebrosa origo. Secundus fuit Ananias , qui repentinae mortis poenas dedit ob retentum peculium . Respondet Author Clau- Tomo I. D stralis
77쪽
1 6 Defensio Decretorum Concilii Trid. oee.
stratis a. p. dus a. cap. s. pag. 3IO. non Ob 1d Anamam Peccasse, quod bonorum parrem si licite retinere arbitratus es, sed ex ea quod partem
pretii clam Iibi o furtim rerιnuιt. Quapropter non sine iniuria Claustratis maniae posteri dicuntur, qui proprietatis crimen, oe poenas illi debitas eviod re fibi BLANDI TVR, quod non occulte, sed palam ex Superiorum leneplacito sua habeant peculia. Scitissime. Et ipse sentio sibi blandiri, sibi illudere Peculiarisas, vanaque se se lallare spe evadendi supplicia proprietati debita, quod non elam, sed coram , & publice proprietatis
crimen perpetrent. At blandiloquentia reiecta , & veritate praevalente, severius publica, quam occulta crimina punientur . Ideo ne proprietas Monastica malitiam exuit, quod mani sesta, non occulta sit λ Tamquam extremum malorum lugent Patres Cyprianus , Augustinus, Chrysostomus caeterique, quod scelera tum licita evadunt, cum publica esse eceis
perint. Quid Superiorum beneplacitum obtruditur' In loco labefactabo futile sophisma , ut turpem , qui in manibus est, errorem exagitem. Cedo. Cur Ananias clam retinuit agri partem, seu pee ullum Si ut ille contendit, Apostoli tum permittebant peculium, non secus ac Suis periores Claustrales laxioris Disciplinat, adeo ne stolidus, demensque A. nanias suisset , ut occulte, & furtim retinere voluisset quod coram & consentientibus ' postolis , habere poterat uis est nune , inquit Diana, inter laxiores Claustrales proprietarius, etiam si obiret cum so-eia ingenti crumena' Nemo unus. Quoniam, aut expressa, aut tacita
Praelati licentia praesumitur. Non ne, inquit Diana, plurimi Cucullati Mendicantes pingui peculio, & opimis spoliis reli his, moriuntur' Quis
damnatur proprietatis Vix unus in centum. Si idem mos obtinuisset in Apostolico Collegio, numquid Ananias uti publica licentia Apostolorum detree asset, ut poenas evaderet proprietatis
III. Uerum pressius gravissimum errorem excutiamus ipsius Scriptu rete verbis. Evangelistas Lucas inquit cap. 2. vers. - . Habebant OMNIAeommtinia, oe dividebant illa omnibus, prout cuique opus erat . Et cap. q. vers. 3 . Neque enιm quisquam egens erat inter illas. Adeo perspicua, adeo luculenta sunt verba haec, ut nec obfirmatus Apella peculium interserere ausi. Usus pecvlii, non communis, sed peculiaris est. Peculiare, & commune mutuo pugnant. Omnia suisse communia esarnat Scriptura : Ergo peculium nullum. Tum. Illa dividebant omnibtis , prout
78쪽
Dissert istis Prima Praeliminaris. 2 7
etiique epus erat. Si singuli, quod mi opus erat, habebant de communi penur Ergo superfluum peculium . Tandem. Nullus egens erat inter i sis. Ubi peculii privati corruptela serpit, alii famulici, alii saturati, alii egentes , alii redundantes o & quemadmodum peculiorum sorte , ita quoque cordium affectu seiuncti, dc dii tracti. Multitudinis autem ere
dentitim erat cor unam anima una. Act. c. q. Uers. 32. Ergo communitas a Luca Evangelilla descripta , non minus a peculio abhorret, quam lux a tenebris, quam virtus a scelere. Ergo ERROR Hrae Claustratis enormis est, scripturae Sacrae hostiliter repugnans. IV. Quid si Scripturae aut horitati Patrum , Sacrorum Interpretum,& Theologorum authoritatem adiicerem P Immensus profecto forem iure minime necessaria. Verendumque mihi esset , ne veritatem certissimam prolixa disputatione dubiam essicerem. plura infra allegabo. Obiter nune solius Dionysii Carthusani textum transcribo ex opus. de Reform. Clustral. cap. 9. is si vis perfectus esse , vade vende omnia &c. , , .siuem in his verbis sensum intenderit Chrastus, o quomodo intelligendas ea, nec certius, nec verius scire valemus, nis ex verbis, o factis eorum, quos Spiritu Sansio plenismos fuisse non dubitamus, videlicet Apo*lorum, eorum, qui eum Aposolis conversati noscuntur. Deinde ex dictis oe factis Sanctissmorum virorum , O Patrum, qui Ordines insituri unt, ut pu: a me- νοπmi, Augustini, Bassii Antonii, Pactomia, Benedicti, atque smilium. Deinceps ex eommentariis, σ expositionibus fidelismorum expintorum. Draque, quod Christi intentio fuit in praetaetis perfectam consulere paupertatem
omne PECULI Μ exeludentem, primo eo rea ex eo, quoa ferest in At s.
bus Apinolorum describitur : Mis in die Pentereses Spiritu Sancto , σaliquot millibus Iudaeorum ad fidem conisis, satim uuivers illi Ecclesiae Primitivae Fideles vitam communem ducere incarperant, nee quisquam illorum aliquid proprium possdebat, fd erant eis cuncta eommunia. Quod eos ex informatione Aposiolorum, potius autem ex monitione Spiritus Sanctife- esse dubitare non licet, eo quod Christus talem paupertatem doctierit. Nec quisquam illorum , cui adminiseratio eommissa non fuit, PECULIUM HABUIT . Haec est omnium Catholicorum unanimis VOL. V. Paucis CENSURA perstringitur. Collegium Hierosolymis sub Apostolorum Regimine a Luca descriptum, illam paupertatis virtutem ex colebat , quam Christus verbo , de exemplo docuit . Alterutrum neccLD 1 sario
79쪽
18 Disensio Deo etorum Concilii Trid. oec
satio seligendum: Aut Christus perfectissimam paupertatem cuiusque privati peculii expertem non docuit: Aut si illam docuit , Apostoli, &Primaevi fideles, quos describit Lucas Act. a. m 4. paupertatem absque privato peculio servarunt. Quoniam non aliam praeter eam, quam a Chrillo didicerant, voverunt Apostoli, servandamque fidelibus a se con versis Hierosolymis proposuere paupertatis sermam. Ergo V tae Clauso-IA ERROR SECUNDUS non secus ac PRIMUS evidenter repugnat Sacrae Scripturae, Ecclesiae Traditioni, & communi Catholicorum sensui. Accedit, quod turpissimam labem aspergit haec Vita Claustralis Sanctissimo Hierosolymitano Collegio, cui assingit peculium Iudae , & An niae non occultum, sed publicum.
CAPUT VLERROR TERTIUS VITAE CLAUSTRALIS
Contendentis tanta certitudine demonstrari Feculium jam inde ab Apostolis ad haec usique tempora perenni saeculorum omnium traditione obIinuisse penes Claustrales, quanta demonstrantur Dogmata Fidei. A Christo commendatum peculium, in Evangelio exaratum, oe solem ni profusione Deo nuncupari defenditur.
I. XT ITA Claustralis p. a. disp. a. cap. V. pag. 3o8. D Ea omnia, quae hucusque fusiore calamo dicta sunt, in compendium contra- is E a tuis nunc obiicere oculis consentaneum existimavi, Lector hum is nissime, & unico sere conspectu ceu in pellucido speculo INCON-- CUssA MONASTICI PECULII ARGUMENTA, quae extra cu-- iusque disputationis aleam omnis criminis reatu illud eximunt, eius. is que honestum, necessariumque usum probant, tuenturque, valeas co D templari. II. Pag. 3o9. is Hoc pacto nunc disseras velim. Si controversa, quae, , fidei dogma aliquod tangeret, adeo clarissimis Scriptum textibus , tam is perenni traditione, tot Conciliorum Canonibus, tot Patriarcharumis Regulis, tot Pontificum Decretis, singulis serme iaculis munita, fir.
80쪽
Dissertatio Primis Praeli mPharis.' ' aq
o mataque essent, non ne manifesta haereseos damnaretur quicumque se auderet contradicereὶ Quamqnam autem argumentum L Peculii J quo duis agimus, extra fidei limites divagetur morale tamen continet docuti mentum a CHRISTO PROPOSITUM, IN EUANGELIO EXA
A RATU, MORE TUO solemui professione Deo nuncupatum , verbo di se eam, maximtim, summumque aeternae salutis negotium versat . Quis igiis tur tantae temeritatis erit , ut veritati adeo manifeste sese opponat, si pravaque sua opinione id arctare velit, & quod indultum permissum is que est, indultum permissumque nolit III. se Agedum . Revolvito omnia documenta, quae in hoc disseris latione produximus, eaque mente piniudiciis vacua expendito, nonis modo tollerata peculia invenies, sed firmis inviolabilibusque legibuase concelsa. Percurre tumet ipse Patrum omnium, Theologorum, Cano nistarum, atque Summistarum volumina. IV. A pag. ῖο . usque ad pag. 386. initium ducens a coetu Hier solymitano, de quo Lucas in Act. 2. evincere studet perennem peculii traditionem, ex qua pag. 386. & 387. hanc eruit conclusionem. V. se Omni itaque saeculo a primordiis usque Cla ultralis Disciplinae,, repertum est peculium ab omni proprietatis vitio immune atque ab- se solutum esse. Eo us sunt primi vitae communis sectatores Hierosoly se mitani, quibus de in Apoctetolorum Aetis .... Peculium permisi Me-- gnus Antonius, indulsit Hilario, concessit Augustinus , non reproba-
,, vit Benedictus, non expulit Gregorius .... Ita in omni saeculo, in ,, omni aetate lapsa, FLORENT E Dioιμμα μώ inforaemmea re is,, rannmentium, sed approbantium mirum oculis tauqκam licitum , atque Α, honestum, quandoque etiam necessarium agnitum est. Qua . de re si ad
se firmandum FIDEI DOGMA, quod semper, quod ubique , qtiod in se omnibus id verum est o QUIDNI ETIAM LICITUM ERIT - UOD IN OMNIBUS ORDINIBUS , quod semper, quod ubique ,, in more positum fuit
VI. Ut ERRORIS istius enormitatem clare percipias, illud animadvertas oportet, sermonem hic haut esse de peculio, quod vcl necessi