장음표시 사용
61쪽
Defensio Decretorum ciuilii Trid. e c.
cens , non effecerit λ Monstrosae pieturae histroi , testivia aliquo colore
identidem temperandus. Persequamur nunc caetera.
III. Constituta prima Monastici peculii sede in Apostolico Collegio,
singula percurrit sequentia saecula vir eruditus, ut perennem pecuniosam apud Monachos traditionem evincat. Saeculis I. II. & III. Claustrale privatum habuisse peculium , tametsi ex Synchronis scriptoribus adfirmare non ausit, tamen ex subsequentium saeculorum Regulis , & Monachorum praxi iisdem quoque illud concessum coniicit . Hac caliginosa aetate transacta , claram , certamque inter Monachos peculii
Epocham illigat IV. Ecclesiae saeculo, quo Monachos SS. Antonii, &Hilarionis privatis instructos marsupiis repraesentat. Sub initium U. Saeculi, Augustinum concessisse peculium Monachis a se in Africa institutis , mirifica subtilitate colligit ex facto Ianuarii , quem ob peculii flagitium in proprietatis erimine obiisse deplorat Sanctissimus Pater.
Gallorum Lerinae Insulae tune temporis Monachorum peculium, ex Ioan ne Cassiano certissime se se demonstrare confidit. IV. Saeculis VI. & VII. ut eumdem peculii morem obtinuisse pud Monachos probet, quem testem locupletissimum allegat P Sanctum Gre surium Magnum primum huius nominis Romanum Pontificem. At nonne Pontifex iste Sanctissimus in Monachum Iustum excommunicationis fulmen vibravit, quod privatum in eo peculium deprehenderit ρ Verum habet, inquit acutissimus Criticus, sed ideo hoc evenit , quod Iustus peculium non manifestavit Abbati, qui extemplo illud eidem in pertii Glit. Quare stol: dus habendus est Monichus ille , qui ignorans Abbatis
sui effusam ad concedendum eueullatis sui; peculium liberali tem , Os culte retinere voluit quod palam, & libere habere poterat . Propterea non mirum si anathematis ictu percussus in iumentorum sepulchrum projectus fuerit. D. Patriarcham Benedictum peculium in sua Regula Monachis permittere extra controversiam ponit, verbaque transcribit cap. 3 quae exactissimam vitae communis imaginem praeserunt communi sensui. Verum ad criticem exacta Magistri Cla ratis peculium produnt. COR'sule illum pag. ῖος. & 37O. V. Ineunte Ecclesiae saeculo UIII. floruit inquit pag. 37i. Venerabi 'lis Beda Regulam Benedicti professus . Hune habuisse privatum marsit pium narrat Gut libertus ejus discipulus, qui haec de suo Magiltro iam
62쪽
iam morituro scribit. Fibra autem nona rixit mihi Beda quidam ne tiso in mea eapselia habeo, ides piper, oraria , ct inccno e curre vel citer , o Presbteros nostri Nova serii adduc ad me, ego mω seulis. qualia Deus donavis illis, distribuam . Divites in hoe saeculo adirum , σανξ utum, o alia quae iue pretiosa dcur dare : ego autem etim earitate multa, gaudio fratribus meis dabo , quod Deus dederat . Decretorius hercle textus ad evincendum censum Vitalitium, nummorumque crum eis
nam . Ecquidni , reponit Eximius Magiser En demonstrationem euidentem . Quidquid habet Monachus, quod Abbas de communi non ministrat, peculium est. Uenerabilis Beda plura habuit non ab Abbate collata, sed a Deo donata: ergo peculium habuit. Quid deliras Ita ne vero . Audi verba ipsa Magistri Claustralis cit. pag. 37 I. En vire Sanctus,
o Ecclesiae Doctor cum propria sua Capsella , CAPSELLA MEA, in
qua quamplurima reposita habebat, quae nee a Patre Monastris nee e com muni acceperat, sed quae Deus aliunde illi donaverat . ciuot , quanta ea fuerint, supervacaneum es inquirere. Ecqua ratione probas haec munuscula non accepisse ab Abbateὶ Quia Deus aliunde illi donaverat . Scitissime. Porro subdit continuo : Monachus S. Benedicti quidquid formultum sive parum habeat, quod Abbas nou dederit , aut e communi ha. heri non permiserit , ex Danielis interpretatione peculium est . Hae munuscula Deus donavit . At non ex licentia Abbatis . Ergo peculiun , &non quidem parvum, sed ingens. Quoniam, inquit ibidem pag. 37 a. Monassertum Gyrvvenis supra centum habuise Monachos nullus dubito. not ergo piperis , & incensi modii recludebantur in illa eapsella, ut possent in centum Monachos distribuit Igitur, philosophatur Magister, si quam plures erant Presbteri, quam plurima quorue, qua eis dispensa-ieris BEDA, fuerint oportet. Quae ibidem perseo uitur adeo gravia sunt, δc solida, ut ad vivum exprimant Authoris genium. Qiixta illa legito si otio abundas. Conclusionem interim ego dabo. D BEDA concludit pag. 373. Vir fanctus, cujus risum sub ritu duplici omnis ordo ENnedictιnius celebrat, PECULIUM habuit : quanto magis id habuerint eo faculo Monachi alii λ Argumentum est Decretorium. VI. Saeculo inquit pag. 373. Ecclesiae IX. peculium Claustralibus adseritur unanima Patrum in Conciliis Congregatorum consensione . Berno
Ciunia censium Pater restis est peculii habiti a Monachis sa culi X. De
63쪽
in Defensio Decretorum Concilii Triae M.
peculio vero Monastico iaculi XI. & XII. clara habentur monumenta in Apologia D. Bernardi ad Guillelmum Abbatem, & in Epistola ad Robertum Nepotem. Plura Concilia Provincialia taculi XIII. & XIV. peculiorum consuetudinem exhibent. Postremum Comitia Generalia omdinis Cille retensis peculio usos fuisse Monachos inculis XU. & XUI.
CONSECTARIUM quod hinc eo igit Author noster pag. 386.
M VII. Omni itaque taculo a primordiis usque Claustralis Disciplinaeri repertum est PECULIUM ab omni proprietatis vitio immune, atque
se absolutum esse. Eo usi sunt prami vita communis sessatores Hierosol iis tant, quibus de in Apostolorum Aciιs, quosque tanquam Regulam, noris mam, atque exemplar respexere Patriarchae omnes Claustralium ordiis num institutores. Peculium permisit Magnus Antonius, indulsit Hila ,, rio, concessio Augusmus , non reprobatat Benedictas, non expulit Grego,, raus, probarunt Berno, Odo, oe Majesus, agnovit Bernardus, qui quan-- to solliciti fuere in amovendis a fluxarum rerum amore Asseolis suis,s, tanto benigniores, atque indulgentiores sese illis in necessariis mini- , , strandis ac dispensandis exhibuere, vitam communem attendentes qui- ,, dem, sed ad quam eos alliceret amor, non cogeret necessitas, quaeque is liberum faceret non mancipium. Ordines Cluniacensis, Cisterciensis, ,, Grandimoniensis, nec non Canonici Regulares, probe scientes nec R ,, gulae, nec paupertati adversum , sed apprime consorme peculium neci, non Praelatorum Prudentiae,atque oeconomiae reservatum, benigne conces ,, serunt, ut & eaeteri ordines alibi a nobis indigitati . Ita omni saeculo, ,, ita omni aetase , oe lapsa, oe florente Disopima sub ipsorum non eo lon ventium, sed approbantium Patrum oculos tanquam licitiam, atque hone-D IIum, quandoque etiam necessarium agnitum es. Qua de re s ad FIR -- MANDUM FIDEI DOGMA, quod semper, quod ubique, quia ab M OMNIBUS id verum es t Quidni etiam siclitim erit quod ιu omnibus fere,, Ordinibus, quod SEMPER, quod UBIQUE in more postum fuit λ eo
,, vel magis quod exacta rerum eommunitas mille para nos a paupertatis m- ,, to disam mutationi obnoxia es, oe pro temporum , personarum condiari xione saepe mutatur.
64쪽
Dinsertatio Prima Praeliminaris. II
VIII. His eruditis deliri is seu primis sui operis fundamentis praejactis,
quae sponte sua consequuntur somnia in medium promit. Praeceptum ex actae eommunitatis ab Ecclesia latum in fabulis habet. Tantae paupertati; iugum, ut humanis cervicibus impar, & Tyrannicum execratur . Quod si illi obii elas Ecesesiae Decreta, Ordinis sui Constitutiones, quae conceptis verbis praeceptum istud imponunt , seu impositum declarant , reponit, praeceptum non proprie, non frιctim, sed large, & loco consilii accipien dum esse. Asserto Claustralibus Peculio, confirmatoque perpetua Ecclesiae traditione, ac si esset, inquit ille, HGι Dogma : ablegata communitate , ceu arbitrario commento, ultra pergit ad pecuniae habendae quantitatem designandam . IX. Confinia, quae suo monastico peculio praefinit , amplissima sunt. Duplex peculii genus constituit. Alterum ad necessarios, alterum ad voluptarios usus. Illud extendit pag. 472. ad infirmitatum curam, ad libros comparandos, ad itinera aut necessaria, aut utilia arripienda , ad vestes, ad epulas lautiores emendas, dummodo altero quoque die commessationibus Claustrales non vacent, ut gulae, & ventri indulgeant. Peculium vero voluptaritim concede udum Fratribus Mendicantibus docet primo pro itineribus ad invitendos parentes, consanguineos, amico ive . Secundo pro honesis solatiis intra vel extra ordinem. Tertio pro elargiendis muneribus, quae gratitudo, vel iustitia fieri iubeat. Quarto pro aliquo pietatis opere Quinto ut mensam furcinulis, & choclearibus argenteis instruere ad nitorem , & munditiam valeant. Sexto pro horologiis argenteis, & pro ta-
hacci arculis pariter argenteis. Postremum ut rudis Pecunias expon re valeant. Haec porro peculia, non modo licita cucullatis Mendicantibus aia serit, verum etiam miris encomtis extollit. Haec peculia pacem fovere, sanctitatem tueri, firmare concordiam Fraternam docet : Ne multa. Torule peculis m inquit pag. 39I.) caute adhibitum, o Religio nou e s Reliasio , non securitatis portus, non tranquillitatis statio. X. Haec est contracta aedificii facies, haec prima monstruosae imaginis lineamenta adeo sincera, germanaque, ut mox omnia propriis Aut horis Verbis expresIa legeris. Quid si singulas Operis partes explicarem ' Si perpetuas a quaestionis statu aberrationes, si ratiocinia vanissima, si textus Patrum, Conciliorum, Pontificum in erronea sensa detortos, si scurrilitates, iocos frigoris & quisquiliarum plenissimos, si dicteria, si fraudulentas
65쪽
i Defensis Decretorum Concilii Trid So.
Iemas textuum interpolationes sub una oculorum acie praeserrem λ Uerum ne lector nimio horrore absterreatur decrevi, haec non una, sed patati te, & ssiparati in in operis decursu oculis objicere. Ex paucis quae delibavi, veluti ex ungue leonem, ideam concipias velim VITAE CLAU
Susceptae Iro Decretis Romanae Ecclesiae defensionis
Onseras nunc invicem velim Ecclesia Romana doetrinam priore capite paucis expositam, cum Doctrina Vita Clauseratis hactenus incompendium redacta. Non maior lucem inter & tenebras, quam inter rasque sententias pugna & op nostio. Alterutrum ergo dicendum . Aut Ecclesiam in re adeo gravi fallere, & ulli, quae est haeresis apertissima: Aut vitae Claustralis dodiri nam erroneam esse, scandalorum plenam, Pi 'ramque aurium offensivam . Enimv. in si nollum est exaeiae communitatis praeceptum di si Apostoli, si Patres, s Patriarchae Sacrorum ordinum Inili tutores, s Concilia peculium concedunt e si semper, si ubique peculii consuetudo penes Claustrales obtinuit; quid Concilium Tridentinum, ut caetera fleam, tria Decreta adversus peculium Monasticum edidit Z Quid Clemens VIII. Paulus V. Urbanus VIII. Alexander UII.& Innocentius XII. aliique Romani Pontifices tot Constitutiones pro in sauranda exadi re um communitate rogavere λ Qv d severissimum supplicium mortis pce nae aequale in laxiores Ordines inflixerunt Quid Sacrum ius iurauaum quoto biennio florentis communitatis peculii cujusque vacuae exposcit Romana Ecclesia, ut facultatem indulgeat recipiendi ad Monasticam Proseia sonem iuveneςρ Recurrit ergo iterum dilemma. Aut rejiciendae Ecclesiae Sanctiones, ejusdemque praxis damn1nda : aut diris devovenda Vitae Gai stratis Doctrina. Nullus hie ad effugium aditus, rima nulla. Alterutrum eligendum. Non primum .' ergo secundum. II. Ex apertissima itaque pugna doctrinam Romanae Eeclesiae inter &errores vita Clauseratis necessitas consequitur & illam defendendi, & istos refutandi. Quodnam esset tum Catho icorum, tum Haereticorum offendiculum ,
66쪽
Dissertatio Prima Praeli minaris.
eulum, si in eonspectu totius Ecclesiae, nullo reclamante, libere incederet haee Clausolis Vita λ Bene habet reponet quispiam . At quis te iustius controversiae arbitrum sedere secit λ Quis te sve Iudicem, sive defensorem elegit λ Non ergo, subdo ego, cuiusque civis est pro patria, cuiusque filii pro matre pugnare Quo pertinent haec Domini verba Mandatat illis Deus unicuique de proximo suo. Eccl. 17. Quo tendunt alia λ Re pera pro.
Vae mihi quia tacui. Quid David silentii & taciturnitatis poenas dedit'
Quoniam tacui, invetera runt omnia ossa mea. Quid tandem Deus mutis ca. nibus comparat Doctores suos, qui humanis acti respectibus , vocem exaltare, acuere calamum taversus Pseudoprophetarum commenta, & somnia non audent Canes muti non valentes latrare, videntes vana, dormientes ramantes somnia. Isai. eap. 36. Parendum ergo Domino dicenti per Hieremiam cap. si. Nolite tacere super iniquitatem ejus . Alioquin Christus Dominus minatur : Qui me erubuerit, o sermones meos , hunc filius hominis erubescet. Luc. I9. Heinc colligas velim, laboris suscepti causam minime esse aut Vindicationem Disciplini Apostolico-Monrcticae, cujus doctrinam nec aggredi adversarii potuere, nisi sublatis Evangelici ς consiliis, primisque paupertatis Monasticae principiis : aut studium propulsandi dicteria, scommata, imposturas, quas christiana sortitudine contemnimus. Eo eu rae nostrae cogitationesque unice tendunt, ut Apostolicam communitatem ab Evangelista Luca descriptam, ut Tridentini Concilii Decreta, summorumque Pontificum Constitutiones, a vanis commentis asseramus. Veriisti haudquaquam sunt Adversarii evulgare, ab Authore Disciplinae Monasti cae magnam esse Regularibus conflatam invidiam , quod docuerit eosdem exactae rerum communitati peculiorum vacuae astrictos : cum enim singuli privata peculia teneant, ut votae paupertatis temeratores traducuntur in
publicum, inquiunt. Bene haberet, nisi Regulae Monachales , Decreta Tridentina, Constitutiones Pontificiae,& Calaistarum opera, quae hanc illorum gravissimam inculcant obligationem , media non versarentur in tuisce. Quare evidentia nulli cavillationi obnoxia palam fiet, ipsos RR. Μa. gistros Vita Clatis, alis, & Vindiciarum gravissimam infamiae labem Reg laribus omnibus, & quod eaput est , ipsi Romanae Ecclesiae aspersisse. Quod ut praestem . primum ERRORES propriis eorumdem Authorum verbis describam. Post, censurae in eosdem adiicientur. III.
67쪽
is Defensio Decretorum Concilii Triaecto.
III. Nec est quod opponas, supervacaneum fore laborem nostrum, tum quod surdis canimus, lateraque lavamus, tum quod adeo evidentes sint utriusque operis aberrationes, ut nullo refellente corruant. Prompta enim responsio est ex Scriptura dicenter Si autem annuntiaveris impio , o ille non fuerit comersus ab impietate sua a via sua impia, ipse quidem in
iniquitate sua morietur et Tu autem animam tuam liberast. Mech. 3. v. Ist. Fateor erroret adeo eratas etle, ut lucum cIuditi, sa cic Dulliam valeant.
At ideo ne abstinendum ab eorum confutatione λ Non ergo refellenda fuissent tot Haereticorum opera, quae apertissima mendacia continent, quaeque eruditorum indignationem potius , quam perversionem inferre apta sunt. Imperitis prospiciendum est, atque imbecillibus: & quamquam nulla esset corum, qui in proprietatis luto haerent, salutis fiducia; nihilo. minus eorum, qui stant, respectus habendus, curandumque, ne alienis insidiis decepti pereant
ERROR PRIMUS VI TAE CLAUSTRA LIS.
In Apsolico Collegio nec perfectissima , nec peifecta
rerum communitas obI invit. I. TTT oppignoratam fidem liberemus, partite, & praecise ostendenda sunt monstrosa illa commenta , quae supra cap. 2. ex Vita Clausi ali obiter, & cursim indigitavimus. Et principio animadverto Autho rem Vindiciarum ReguIarium in causa paupertatis fater x pag. 26. commu nitatem Hierosolymis sub Apostolorum Regimine servatam, persectam fuisse, cuiusque privati peculii vacuam. Idcirco, ut peculium licitum Mendicantibus Fratribus isserat, negat istos ejusmodi profiteri communitatem a Luca in Actis descriptam, sed aliam longe mitiorem , peculio videlicet turgidam, quam Regularem vocat. Ut Hii Claustratis Author hunc sui Commilitonis errorem omnium Patriarcharum Regulis reprobatum declinaret, in alios quam longissime turpiores prolapsus est . Et pret naum, ut basim , ac fundamentum sui aedificii praeiacet, communitatem Apostoli eam a Luca Evangelista in Actis e. a. di . enarratam, nec perfecti si-
68쪽
DUsertatio Prima Praeliminaris . 17
nam, nee perfectam suisse, sed impersectam qualem hodie servant laxio iis disciplinae Claustrales. Sic ille scribit a. p. Dissert. a. cap. 2. pag. Eo . se Christum IESUM perfectissimam eommunionem re, &fatio cum suisse Apostolis coluiste res compertissima est, & aliter suspicari scelus est. - & religio . Quamnam habuerint primi Hierosolymae credentes, de qui-- hus S. Lucas in Actis cap. a. oe q. non adeo iacile intelligitur. Uerum si temporis, loci, & personarum conditiones expendamus , conjicere,, haud temere possumuς, nec perfectissimam, immo nec perfectam, inter, , eos fuisse rerum communionem. Et quis per DEUM IMMORTA.
D LEM animo sbi fingere poterit , factum fuisse sine evidenti miracuti io, cuius nec Scriptura, meo Patres unquam meminere, ut tanta hoari minum multitudo ad decem & amplius millia, paupertatem evangeliis cam perfecta rerum communione amplexa fit, diuque servaveriti Si S m erum textum consulamus, hoc tantum habemus, nimirum divites, is tunas suas.vendentes,eorum pretia Apostolis obtulisse pro pauperum neces-
,, statibus, atque inter eos fuisse Apostolos, quotiescumque a divitibus is pecuniae asserebantur, nequaquam vero singulis diebus praestitisse. Di Dis ficile namque est cogitatu, Apostolos in paranda annona, & re frumenti taria pro alenda adeo ingenti hominum multitudine fuisse sollicitos. se Naves onerariae ex aegypto, aut aliunde expectandae fuissent, agendum ,, que cum proxenetis, & mercatoribus. Res erat supra decem hominum D millia praeter pueros, &sceminas pascere, &vestire : aliis calcei, aliis, tunicae, aliis pallia, alia aliis fuissent subministranda ; immo & scemi-- nis, aut lactantibus, aut praegnantibus, aut Puerperis, nedum 8c minis pellis atque infantibus suisset providendum, quae omnia Apostolos per ,, quam maxime dedecuisset : quin immo nec si voluissent onus hoe subis ire, facile propterea potui rant, quod Evangelii propagationi pro viri- ,, bus intendere debebant : neque quibus hominum Provinciam hanc deis mandaverint reperimus, quasdam dumtaxat mulieres ex Graecis , Iudaei LM que conversas, quae mensis ministrarent constitutas invenimus , quibus se ob iurgia, & contentiones Graecos inter & Hebraeos exortas septem Dia-- conos Apostoli suffecere. Quis vero aerario, quis vestibus, quisve praee Lis set annonae nulli bi legitur. Accedit, quod cum nec communem haberent δε-
,, mum, nec commune templum, sed snguli suis inclusi domibus, quae ab se Apostolis accipiebant, privatim , & per familias proprium in usum con- Tomo I. C
69쪽
18 Defensis Decretorum Concilii Triae cte.
, , vertebant, frangentes per domos panem. unde non supererat laeus ubiis rerum communionem servare potuissent. Accedis aIterum longe gramitis,
se quod si haec omnia contigissent, Romanos, aut Iudaeos in Douionem tanta ,, apparatu adduxissent, quas aliquid adversus Romanum Imperium, Iudai is eamque Rempublicam molirentur homines, qui ob novum vivendi genus, ,, novamque Religionis speciem cunctis gentibus invisi erant, nee semel ,, propterea ad necem conquisiti, & quandoque solum vertere, &qua pari tet Terrarum orbis dispergi coacti sunt, ut patentissimum est in Ap stolorum Actis. Dicendum itaque in eo fuisse primorum credentium is communem vitam, quod familiae singulae acceptae ab Apostolis pretiori rum ex divitum largitate provenientiam portione, propriis providerentis indigentiis, ibique de necessariis confulerent, quod rationi magis consenta in se neum est, nec plus exhibet textus, nec plus ratio dictat.
II. Primus hic ERROR verborum farragine implexus est . Ut e I
tebris excutiatur, aeuleis urgendus Author . Et ut a clarioribus exoris
diar . Conficere, inquit, haud temere possumus, nec perfectissimam , immo
nec perfectam inter eos fuisse rerum omnium communionem . Cedo. Poss-bilis ne est haea omnium bonorum communio perfecta, an secus' Si secundum. Rem ergo impossibilem Christus consuluit. Chimaera ergo est persecta bonorum communitas. Si primum. ERROR enormis est, hanc persectionem Apostolici Collegii alumnis denegare . Erroneum quippe est, ac temeritatis plenissimum, ut eum Patribus omnibus Aquinas d cet, persectionem quampiam alicui Sanctorum tribuere, quae in Apostolico Collegio splendidius non emicuerit. Christus post abitum ad P trem, coetum hunc Sanctissimum omnium coelestium donorum copia affluentem ornavit. In eum Spiritum Sanctum Pentecostes die misit , ut lapa universam illam multitudinem divitias gratiae effunderet. Sacrum istud Collegium vitam, mores, doctri namque Christi , ut vivum exemplar reserebat. Haec est prima Christianae Sanctitatis schola , hieions ille limpidissimus, a quo in coeteros omnes rivuli evangelicae persectionis permanarunt. Haec est prima exactissimae vitae communis seis
des, hoc primum persectissimae paupertatis domicilium . Numquid paginae
70쪽
Dissertatio Prima Praeliminarit. I9
ginae mihi implendae, ut omnium Patrum textus isthue transeribim Lege Chrysostomum hom. 7. m Act. ubi Coetum huc angelicam Rempu.blieam vocat, quod nemo in ea quidquam peculiare haberet. Basilium in Reg. of eap. I9. Cassi anum u. 13. cap. 3. Augustinum ferm. 49. dedi-U. sive 333. D. Thomam 1. a. q. 188. a. 7. Lege commentarios
omnium Saerae Scripturae Interpretum rionis, Lyrani, Caietani, Cornelii a Lapide, Calmeti, Lorini in cap. a. 4. O s. m. Apost. Omnes id unum fatentur perfectissimae, nedum perseste communitatis observantiam in Hierosolymitano Coetu viguisse. III. Sed agedum. Quaenam sunt rationum momenta, quae illum movent, ut primaevis illis Christianae Religionis Parentibus hane persectissumae paupertatis praerogativam surripiati Quia inquit i Quis arario , quis vessibus, quiis praesset annona nullibi Iegitur . Nullibi legitur Tam tu dem Scripturarum se prodit, si in iisdem Aetis, in quibus exuctissima describitur communis vita, praesecti annonae & rei vestiariae des gnantur
Legat quae habentur eap. 6. AB. v. 3. Considerate ergo Fratres viros existis boni testimonii septem plenos Spiritu Sancto , Sapientia, quor eonis siluamus super HOC OPUS. En victus & vestitus fidi is mos dispensatores, quorum Princeps Stephanus . opponit acutus Claustralis, quod Nee communem haberent domum, sed finguli suis inelus domibus m. Suis i elusi domibus P Commentum istud apertissime opponitur Divinae Scripturae asserenti Act. cap. 4. v. 3 . Quotquot enim possessores erant agro um, σκν domorum , vendentes afferebant pretia eorum m. Non ergo suis inclusi erant domibus, si, Divina Scriptura testante, Proprias domos vendi
derunt. Sed inter omnia eis communia sinquit Lorinus hie in v. 43. c.2.Jetiam domus intelligenda sunt communes . Iterum cavillatur novissimus
Seripturarum interpres, inquiens, Nihil de vestium aut cibi , sed tantum de pecunia partitione ae dispensatione sermo ibi es. Haee somnia comminiscitur, ut risiarium pecuniosum, quod in deformatis Conventibus distri huitur, ex Apostolis ipsis originem dueere ostendit. Nihil ibi de ei Quid prodit hic versiculus a.eap. a. m. Non es anuum nos derelinquet re Verbum Dei, o mini'are MENSIS . Sed pudere Magistrum deber ea pernegare, quae singulis hebdomadibus Regula Augustini , quam professus est, auribus suis insonat. Et distribuatur unicuique vestrum a Pr posito vestra victus o tegumentum . Sic enim legitis in actibus Apostolo C a - .